Οἱ «κατάλληλες κινήσεις» κυβέρνησεως καὶ δεσποτάδων
Γράφει ο Γεώργιος Κ. Τζανάκης
Στὸ προηγούμενο σημείωμα ἔγιναν νύξεις γιὰ τὴν οὐσία τοῦ νομικοῦ προβλήματος τῆς Μονῆς Σινᾶ καὶ τὴν στάσι τῆς Ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, ὅπως τὰ παρουσίασε ὁ ἐπίσκοπος Δημητριάδος Ἰγνάτιος. Ἄς δοῦμε πῶς παρουσιάζει τὰ ἐντὸς καὶ πέριξ τῆς Μονῆς γεγονότα.
Γ. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα τῆς Μονῆς
Ὅλα ἔβαιναν καλῶς, κατὰ τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο, ἀπὸ τὴν πολὺ σημαντικὴ κίνησι τῆς κυβέρνησης (αὐτὴν ποὺ χαρακτηρίστηκε ὡς καταστρεπτικὴ καὶ ἄχρηστη, βλέπε τὸ Α΄μέρος) καὶ τὴν εὐφυὴ κίνησι τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας:
«Μία πολύ σημαντική κίνηση της κυβέρνησης ήταν ότι προέβη στην αναγνώριση νομικής προσωπικότητας δημοσίου δικαίου στην εκπροσώπηση της Μονής του Σινά στην Ελλάδα. Αυτή ήταν μια στρατηγικά ευφυής κίνηση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων» ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ (Ι.Δ.) [1]
Ὅλα αὐτὰ τὰ καλά, αὐτὴ ἡ στρατηγικὴ (κατὰ Ἰγνάτιο) εὐφυὴς κίνησι τῆς Ἑλλάδας, ἐπισκιάστηκε, φεῦ!, ἀπὸ τί; Ἀπὸ μιὰ…