Ἀγαπημένοι μου φίλοι,
Ἐν ὄψει τῆς ἔναρξης τῆς φετινῆς σχολικῆς χρονιᾶς καταθέτω τὸν σοβαρὸ προβληματισμό μου πάνω στὸ θέμα τῶν μέτρων ποὺ προτείνει ἡ κυβέρνηση.
Δὲν εἶμαι γιατρός, ἐπιδημιολόγος ἢ λοιμωξιολόγος, ἀλλὰ διαβάζω προσεκτικὰ τὶς ἀπόψεις πολλῶν ἔγκριτων γιατρῶν καὶ βλέπω ὅτι οἱ ἀπόψεις διίστανται, μὲ σοβαρότατες ἀποκλίσεις πάνω στὴν ἀναγκαιότητα καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν προτεινόμενων μέτρων.
Δὲν θέλω νὰ μπῶ σὲ λεπτομέρειες, αὐτὸ ὅμως ποὺ θέλω νὰ ἐπισημάνω εἶναι τὸ ἑξῆς: Ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μαθητές, δηλαδὴ μὲ παιδιὰ 4-18 ἐτῶν.
– Τί εἴδους “σχολεῖο” θὰ ἀνοίξει γιὰ τὰ προνήπια-νηπιάκια; Αὐτό του “μὴν ἀκουμπᾶς-μὴν ἀγκαλιάζεις- μὴν μοιράζεσαι τὰ πράγματα σού”; Αὐτὸ ἀπὸ μόνο τοῦ ἀναιρεῖ ὅλη τὴν ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ! Γιὰ ποιὸν λόγο νὰ πάει λοιπὸν τὸ μικρὸ παιδὶ στὸ “νεκρὸ σχολεῖο”;
– Στὰ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ τί θὰ προσφέρει ἡ φετινὴ σχολικὴ χρονιά; Πόσο κάνει 1+1 ἢ μήπως πότε ἔγινε ἡ Μάχη τοῦ Μαραθώνα; Μά, αὐτὰ μποροῦν νὰ τὰ...