Ὁ Χριστὸς δὲν κηδεύτηκε ἐντελῶς… μονάχος. Ἡ θαυμαστὴ ἱστορία μιᾶς μυστικῆς μετάληψης

Θὰ σᾶς διηγηθῶ ἕνα περιστατικὸ σὲ πρῶτο πρόσωπο ὅπως ἀκριβῶς μοῦ τὸ περιέγραψε ἕνα προσφιλὲς πρόσωπο ποὺ μοῦ ζήτησε γιὰ εὐνόητους νὰ μὴν ἀποκαλυφθῇ τὸ ὄνομά του καὶ ὁ τόπος ποὺ συνέβη:

«Ἦταν ἀπόγευμα Μεγάλης Παρασκευῆς· ἡ ἀτμόσφαιρα γλυκειά, ἀνοιξιάτικη, ἀλλὰ ἡ καρδιά μου ἦταν πικραμένη. Ὁ Χριστὸς στὸν τάφο, μονάχος, χωρὶς κανένα δίπλα του ὅπως καὶ τότε. Δὲν ἄντεχα στὴν σκέψη ὅτι τὸ πιὸ ἀγαπημένο μου πρόσωπο στὸν κόσμο θὰ ἔστεκε σήμερα ἐγκαταλελειμμένο ἀπὸ ὅλους. Ὄχι βέβαια χωρὶς αἰτία. Ἡ αἰτία ἦταν σοβαρὴ καὶ σεβαστή, ἀλλὰ ἀνθρωπίνως ἡ ψυχή μου δὲν μποροῦσε νὰ τὸ βαστάξῃ. Σχεδὸν πενῆντα ἡμέρες μὲ νηστεία καὶ προσευχὴ εἶχαν περάσει χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε καὶ λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν πιὸ μεγάλη στιγμὴ ὅλα ἔδειχναν νεκρά. Ἔψαχνα ἕνα ἀποκούμπι, ὅταν στὸ διαδίκτυο εἶδα μιὰ ὄμορφη ἱστορία, «Εἶναι Ἄνοιξη. Ὁ Χριστός μας κηδεύεται μονάχος. Μέρος πρῶτο». Συγκινήθηκα πολύ, δὲν ἤξερα τὸ τέλος τῆς ἱστορίας, ὅμως θέλησα τελείως αὐθόρμητα νὰ ζήσω λίγο ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ συναίσθημα τῶν μυροφόρων, ὅπως ἀκριβῶς τὸ ἔλεγε τὸ διήγημα. Οἱ ἐκκλησιὲς κλειστές, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ μποροῦσα νὰ κάνω ἦταν νὰ...

Μεγάλη Ἑβδομάδα: Ἕνα δῶρο αἰωνιότητας ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐπηρεάσει καμία τεχνητὴ «κανονικότητα»

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Καθὼς διανύουμε τὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, συνειδητοποιοῦμε τί ἀνεκτίμητη ἀξία ἔχουν οἱ πνευματικὲς περίοδοι ποὺ ἔχουν θεσπιστεῖ ἀπὸ τὴν σοφία τῆς Ἐκκλησίας.

Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ τὰ τελευταία δύο ἔτη μοιάζει νὰ τρέχει μὲ σπασμένα φρένα καὶ νὰ παλινδρομεῖ συνεχῶς μεταξὺ χάους καί… ἐπανεκκίνησης, μία Μεγάλη Ἑβδομάδα ἔρχεται γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει πὼς τὰ θεϊκὰ καὶ τὰ αἰώνια δὲν ἐπηρεάζονται ἀπὸ καμία ἐπίπλαστη «κανονικότητα». Κανένας ἐπίδοξος διαφθορέας δὲν μπορεῖ νὰ τῆς ἀφαιρέσει οὔτε ἴχνος ἀπὸ τὴν δόξα της, οὔτε νὰ προσβάλει στὸ ἐλάχιστο...

Δωδεκάορτο - Μεγάλη Παρασκευή

Στίχοι: π. Μωυσῆς Ἁγιορείτης 

Μουσική: Χρίστος Τσιαμούλης 

Τραγούδι: Μανώλης Μητσιᾶς

Πάντα τήν Μεγάλη Παρασκευή

νά ’σαι μόνος σάν τόν Χριστό, 

προσμένοντας τό τελευταῖο καρφί, τό ξύδι, τήν λόγχη. 

Τίς ζαριές νά ἀκοῦς ἀτάραχα 

στό μοίρασμα τῶν ὑπαρχόντων σου 

τίς βλαστήμιες, τίς προκλήσεις, τήν ἀδιαφορία...

Ὁμιλία εἰς τὴν Μεγάλην Παρασκευὴν – Φοβερὰ καταδίκη του Θεοῦ

Ἁγίου  Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα. Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα. Σήμερα ὁ διάβολος “σαρκώθηκε” μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἀποσαρκώσῃ τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό μπῆκε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό τό σῶμα. Σήμερα ὅλος ὁ Ἅδης μεταφέρθηκε στήν γῆ. Ποιός νά θυμᾶται ὅτι ἡ γῆ κάποτε ἦταν παράδεισος; Ἡ σημερινή πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπό τήν πρώτη πτῶσι [τοῦ Ἀδάμ]. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀποστάτησε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά σήμερα ἐσταύρωσε τόν Θεό, σκότωσε τόν Θεό. Ἄνθρωπε, πῶς ἀλλοιῶς νά σέ ὀνομάσω παρά διάβολο; Μά καί αὐτό εἶναι ὕβρις γιά τόν διάβολο. Ὁ διάβολος ποτέ δέν ὑπῆρξε τόσο κακός, τόσο ἔντεχνα κακός ὅπως ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος κατέβηκε καί στόν Ἅδη, μά ἐκεῖ δέν τόν ἐσταύρωσαν. Ἐμεῖς ὅμως τόν ἐσταυρώσαμε! Δέν εἶναι λοιπόν οἱ ἄνθρωποι χειρότεροι ἀπό τόν διάβολο; Δέν εἶναι ἡ γῆ χειρότερος Ἅδης ἀπό τόν Ἅδη; Ἀπό τόν Ἅδη δέν ἔδιωξαν τόν Χριστό, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι σήμερα...

Ὅσιος Παΐσιος: «Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἐὰν θέλη κάποιος νὰ νιώση κάτι, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ προσευχὴ»

- Γέροντα, πῶς μπορεῖ νὰ ζήση κανεὶς πνευματικὰ τὶς γιορτές;
- Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτώμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.
Οἱ κοσμικοὶ ζητοῦν νὰ καταλάβουν τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸ χοιρινό, τὸ Πάσχα μὲ τὸ ἀρνί, τὶς Ἀποκριὲς μὲ τὸ κομφετί. Οἱ ἀληθινοὶ μοναχοὶ ὅμως κάθε μέρα ζοῦν τὰ θεία γεγονότα καὶ ἀγάλλονται συνέχεια. Κάθε ἑβδομάδα ζοῦν τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευὴ ζοῦν τὴν Μεγάλη Τετάρτη, τὴν Μεγάλη Πέμπτη, τὴν Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδὴ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, καὶ κάθε Κυριακὴ τὸ Πάσχα, τὴν Ἀνάσταση. Τί, θὰ πρέπη νὰ ἔρθη...

Ὑμνολογικά Μεγάλης Παρασκευῆς

Ὅταν ὁ Ἰωσήφ μαζί μέ τό Νικόδημο, κατέβασε ἀπό τό ξύλο ἐσένα, πού φορᾶς σάν ἱμάτιο τό φῶς, καί σέ εἶδε νεκρό, γυμνό καί ἄταφο, ἀναλαβών θρῆνο γεμάτο συμπάθεια καί κλαίοντας ἔλεγε: Ἀλίμονο σ᾽ ἐμένα, γλυκύτατε Ἰησοῦ! Πρίν ἀπό λίγο ὁ ἥλιος, βλέποντάς σε νά κρέμεσαι στό σταυρό, ντύθηκε στό σκοτάδι καί ἡ γῆ ἀπό τό φόβο της κλονιζόταν καί σχίστηκε σέ δύο τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ. Ἀλλ᾽ ὅμως τώρα κατανοῶ ὅτι γιά μένα ὑπέστης θάνατο. Πῶς νά σέ κηδεύσω, Θεέ μου; Ἤ πῶς νά σέ τυλίξω σέ σεντόνια; Μέ ποιά τραγούδια θά ψάλλω κατά τήν ἐκφορά σου, εὐσπλαχνικέ Κύριε; Δοξολογῶ τά πάθη σου, ἀπευθύνω ὕμνους στήν ταφή σου μαζί μέ τήν Ἀνάστασή σου, κραυγάζοντας: Κύριε, δόξα σοι.

Συγκλονιστικότατος ὁ ἐπιτάφιος θρῆνος τοῦ Ἰωσήφ! Τοῦ ἀνθρώπου πού ἦταν τόσο κοντινός στόν Κύριο, τόν ἀγαποῦσε θερμά, καί βουβός παρακολουθοῦσε τό δράμα του, πνιγμένος στόν πόνο καί τά δάκρυα, καί ὁ ὁποῖος, μόνος ἀπό ὅλους τούς μαθητές, ἀψηφώντας τή ζωή καί τό ἀξίωμά του, τόλμησε νά ἐνταφιάσει τό Διδάσκαλο!

Μεγάλη ἀγάπη, μεγάλη ἀφοσίωση, μεγάλη τιμή στόν εὐσχήμονα βουλευτή! Ὁ Θεός τόν σήκωσε πολύ ψηλά, στή δική του...

«Ὁ Ἐπιτάφιος» διήγημα τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Αὐτοτελές ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Τό σταυροδρόμι τῆς καρδιᾶς μου» τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, Σελίδες 41-48, ἐκδόσεις «Φιλοκαλία», Μάϊος 2002.

Tό Πάσχα ἐκείνη τή χρονιά ἦρθε ἀργά. Τά χελιδόνια εἶχαν ἤδη ἀρχίσει νά κτίζουν τίς φωλιές τους. Τά χελιδόνια ἦταν πάντοτε ἕνα μέτρο χρονικό. Ἄν ἔφταναν πρίν τό Πάσχα, τότε εἴχαμε καλοκαιριάτικο Πάσχα, ἄν ὄχι, τό Πάσχα ἦταν χειμωνιάτικο. Κανείς βέβαια δέν μπορεῖ νά γνωρίζει γιατί τά χελιδόνια ἔρχονται κάποια στιγμή. Εἶναι, ὅμως, σίγουρο ὅτι ὁ Πλάστης καί Δημιουργός τούς ἔδωσε μιά σοφία πού εἶναι ἀρκετή γιά νά καταξιώσει τίς κινήσεις τους.

Ὁ Μάριος ὁ Σεβντάς δέν ἐνδιαφερόταν βέβαια τόσο γιά τά χελιδόνια, ἀλλοῦ ἦταν στραμμένα τά ἐνδιαφέροντά του. Ὁπωσδήποτε, ὅμως, χάρηκε φέτος γιά τό Πάσχα πού γιορταζόταν μαγιάτικα. Ὁ Μάριος δέν ἦταν κάποια ἔκτακτη προσωπικότητα πού θά ἔκανε κάποιον νά ἀσχοληθεῖ μαζί του. Ἀλλά χωρίς νά τό καταλάβει εἶχε κάνει ὅλο τό Νιχώρι νά ἀσχολεῖται μαζί του. Σ᾿ αὐτό τό χωριό τοῦ ἄνω Βοσπόρου, ὁ Μάριος κατεῖχε μιά θέση δική του. Μιά θέση μοναδική. Ἦταν ὁ γελωτοποιός τοῦ χωριοῦ. Χωρίς νά τό θέλει. Χωρίς νά τό ἐπιδιώκει. Ὅλοι γελοῦσαν μαζί του καί μόνο πού τόν ἔβλεπαν. Τόν εἶχαν λίγο γιά χαζό, λίγο γιά κουτό καί λίγο γιά τεμπελάκο, ἀφοῦ δέν...

Μεγάλη Παρασκευή - «Διψῶ»

Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ, Ἱεροκήρυκος

«Μετά τοῦτο εἰδώς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει «Διψῶ» (Ἰωαν. 19,28).

Πλησιάζει τό τέλος τοῦ φρικτοῦ καί μεγάλου δράματος τοῦ Γολγοθᾶ. Ὁ Πάναγνος Υἱός τῆς Παρθένου, καρφωμένος πάνω στό Σταυρό, διερχόταν τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπιγείου ζωῆς του. Στιγμές ἀγωνίας, θλίψεως καί ὀδύνης. Ὅλες οἱ προφητεῖες γύρω ἀπό τό Πάθος τοῦ Ἰησοῦ εἶχαν ἐκπληρωθεῖ. Ὑπολειπόταν ἀκόμη μία, τήν ὁποία ὁ Μεγαλομάρτυρας τοῦ Γολγοθᾶ, παρά τή δριμύτητα τῶν πόνων του, δέν λησμονεῖ. Ὁ προφητάναξ εἶχε προαναγγείλει, μεταξύ ἄλλων, ὅτι θά δινόταν καί ξύδι στή «δίψα» τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ μας. «καί ἔδωκαν εἰς τό βρῶμά μου χολήν καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος» (Ψαλ. 68,22). Καί ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, μέ κατάξερο τό στόμα Του, τό ὁποῖο τόσες ψυχές δρόσισε, πρόφερε...

Ἁγία Ἀργυρή, ἡ ἔνδοξος νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ καὶ προστάτις τοῦ Γάμου.

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ

Στὴν ἔνδοξη χορεία τῶν Νεομαρτύρων ξεχωριστὴ θέση κατέχουν οἱ γυναῖκες Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖες συναγωνίστηκαν ἐπάξια τους ἄνδρες σὲ πίστη ἡρωισμὸ καὶ παρρησία. Μία ἀπὸ τὶς ἠρωικότερες Νεομάρτυρες εἶναι καὶ ἡ ἁγία Νεομάρτυς Ἀργυρή. 

Γεννήθηκε στὴν Προῦσα τῆς Βιθυνίας τῆς Μ. Ἀσίας τὸ 1688. Οἱ γονεῖς τῆς Γεώργιος καὶ Σωσάνα, ἦταν εὐσεβεῖς καὶ φρόντισαν νὰ μεταδώσουν καὶ στὴν κόρη τοὺς τὴν εὐσέβεια καὶ τὴ βαθειὰ πίστη στὸ Θεό. Ἡ μικρὴ Ἀργυρὴ εἶχε ἐκδηλώσει νωρὶς ἀσυνήθιστες ἀρετὲς καὶ ἦταν πρότυπο γιὰ ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς περιοχῆς. Μεγάλωνε μὲ παιδεία νουθεσία Κυρίου καὶ ὁ Θεὸς τὴν εἶχε προικίσει ἐπίσης καὶ μὲ θαυμαστὴ σωματικὴ ὀμορφιά. 

Ὅλοι τὴν ἀγαποῦσαν καὶ τὴν ὑπολήπτονταν. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸ διάβολο, ὁ ὁποῖος μισεῖ θανάσιμά τους πιστοὺς καὶ ἐνάρετους ἀνθρώπους. Ἐνέβαλε ἐρωτικὸ πάθος σὲ κάποιον μουσουλμάνο προύχοντα τῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος τὴν πολιορκοῦσε μὲ τὶς ἀνήθικες προτάσεις του. Τῆς ζητοῦσε νὰ τὴν παντρευτεῖ, ἀφοῦ ἀσπασθεῖ τὸ Ἰσλάμ. Ἡ χριστιανὴ νέα ἀπέκρουε μὲ ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονὴ τὶς προτάσεις τοῦ ἀλλόθρησκου. Τὸν διαβεβαίωνε ὅτι ἦταν ἀδιανόητο νὰ προδώσει τὴν πίστη της στὸ Χριστὸ καὶ νὰ ἀσπασθεῖ...

Ἀπόσταγμα πατερικῆς σοφίας...

Θεοφιλὴς εἶναι ἐκεῖνος πού ἀπολαμβάνει ὅλα τὰ φυσικὰ καὶ ἀναμάρτητα δῶρα τοῦ Θεοῦ, συγχρόνως ὅμως δὲν ἀμελεῖ, ὅσο μπορεῖ, νὰ ἐπιτελεῖ τὸ ἀγαθό.

Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

Ἡ θεία δικαιοσύνη δὲν ἀπαιτεῖ ἱκανοποίηση σὰν νὰ εἶχε προσβληθῆ ἡ Θεία οὐσία, ἀλλὰ φανεροῦται ἐν Χριστῷ διὰ τῆς καταστροφῆς τοῦ διαβόλου καὶ τῆς ζωοποιήσεως. Ὁ Χριστὸς ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ἀνέλαβε καὶ ἐξαφάνισε τίς ἁμαρτίες μας!

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «ἐγχειρίδιον» - Ἀλληλογραφία, πατρός Ἰωάννου Σ. Ῥωμανίδου & καθηγητή Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, ἐκδόσεις «Ἁρμός». [1]

…«ἄνθρωποι δίκαιοι ἀναφέρονται εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, οἵτινες δὲν εἶχον ἀνάγκην τῆς σταυρικῆς θυσίας, διὰ νὰ γίνουν δίκαιοι». Δηλαδὴ ἤσαν δίκαιοι, ἀλλὰ εἶχον ἀνάγκην δικαιώσεως, διότι ἀδίκως ἐκρατοῦντο ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ θανάτου. Ἑπομένως ἡ δικαίωσις αὐτῶν τῶν δικαίων ἦτο ἡ ζωοποίησις αὐτῶν καὶ ἡ ζωοποιὸς αὔτη δύναμις καὶ ἐνέργεια ἐξεπήγασεν ἐκ τῆς σταυρικῆς θυσίας.

…ζωοποίησις καὶ δικαίωσις εἶναι ταυτόν. …Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπῆρχον πρὸ τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ δίκαιοι, ἐν τούτοις ἐκρατοῦντο οὗτοι ἀδίκως ὑπὸ τὸ κράτος...

"Ὁ Χριστὸς δὲν πέθανε πρὶν ἀπὸ τὴ Σταύρωση γιατί ὑπῆρχε λόγος. Ὑπερέβη τὰ ἀνθρώπινα μέτρα καὶ τὸ ὅτι ἄντεξε καὶ ἀνέβηκε στὸν Σταυρὸ εἶναι ἀκόμα ἕνα δεῖγμα τῆς θεότητάς Του"

Ὁ προϊστάμενος τῆς Ἰατροδικαστικῆς Ὑπηρεσίας Ἀθηνῶν ἐξηγεῖ ἐπιστημονικὰ πῶς προῆλθε ὁ θάνατος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἔξι ἀνακρίσεις, τέσσερις βασανισμοί. Η Σταύρωση, ὁ Θάνατος, ἡ Ἀνάσταση. Τὰ Πάθη... Ὑπάρχει, ἄραγε, ἐπιστημονικὴ ἐξήγηση για τὸν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Γιατί καταρρίπτεται ἡ θεωρεῖα ὅσων ἀμφισβητοῦν ὅτι πέθανε πάνω στὸν Σταυρό, ἄρα ἐξηγοῦν «λογικὰ» τὴν Ἀνάσταση; Ποιὰ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἢ «νεκροψία» καὶ ἢ «ἰατροδικαστικὴ ἔκθεση» γιὰ τὸ μαρτύριο καὶ τὸν θάνατό Του;

Ἀπαντήσεις, ἀπὸ τὸν προϊστάμενο τῆς Ἰατροδικαστικῆς Ὑπηρεσίας Ἀθηνῶν, Φίλιππο Κουτσάφτη, ποὺ ἔχει κανει μία συστηματικὴ μελέτη, ἐξετάζοντας ὅλες τὶς πηγὲς καὶ ἀναλύοντας τὰ Πάθη καὶ τὸν θάνατο Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ ἐπιστημονικὸ τρόπο. 

Ἐρώτηση: Κύριε Κουτσάφτη, τὰ στοιχεῖα ποὺ ἔχουμε στὰ χέρια μας ἀπὸ τὶς Γραφές, τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὶς ἱστορικὲς πηγὲς μᾶς δίνουν...

Ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ Θεόκλητος ζητᾶ συγγνώμη ἀπὸ τοὺς πιστοὺς λόγω τῶν ἀκατανοήτων καὶ ἀσεβεστάτων ἀποφάσεων ἀφορουσῶν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΔΑΜΕΡΙΟΥ

Δ ΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ἡ Ἱερά μας Μητρόπολις, κατόπιν τῶν ληφθέντων μέτρων ἀπό τήν Πολιτεία πρός ἀποφυγήν διασπορᾶς τοῦ κορωναϊοῦ, καί δή τῶν ἀπαράδεκτων, ἀκατανόητων καί προσβλητικῶν γιά τήν Ἐκκλησία μας μέτρων πού ἐλήφθησαν γιά τό βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, δηλαδή τήν ἀπαγόρευση τῆς κυκλοφορίας μετά τίς 10 τό βράδυ (!!!), κατόπιν σοβαρᾶς σκέψεως καί ταλανισμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας συνειδήσεως καί παραδόσεως, ἀπεφάσισε τά ἑξῆς:...

Ὁ ἑορτασμὸς τῆς Ἀνάστασης πρὶν ἀπὸ τὸ Μεσονυκτικὸ εἶναι βλάσφημος καὶ ἀθεολόγητος

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης,

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Θεολογική σύγχυση προκάλεσε ἡ συνοδική ἀπόφαση

Συνηθίσαμε πιά στίς καινοτομίες, στίς αἱρέσεις, στά σχίσματα, στίς ἔριδες. Τίποτε σταθερό καί καθολικά ἀποδεκτό. Τό Εὐαγγέλιο καί ἡ Πατερική Παράδοση ἐτέθησαν σέ ἀργία. Ὁ καθένας τά ἑρμηνεύει ὅπως θέλει καί ὅπως τόν εὐνοοῦν ἤ τοῦ ἐπιβάλλουν οἱ ἀνάγκες τῶν καιρῶν, τά συμφέροντα καί οἱ φιλοδοξίες του. Ἡ συμφωνία τῶν Πατέρων, ἡ διαχρονική καί σταθερή πράξη τῆς Ἐκκλησίας ἀνατρέπονται. Τό ἄσπρο γίνεται μαῦρο, τό φῶς σκοτάδι, ἡ αἵρεση γίνεται ἐκκλησία, ὅπως καί τό σχίσμα, ὁ σοδομισμός νόμιμη καί μή ἐφάμαρτη...

Εἴμαστε σήμερα λαὸς εὐσεβὴς μὲ φόβο Κυρίου στὶς καρδιές μας;

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιὸς

Στὴν «Φιλοκαλία» τῶν ἱερῶν νηπτικῶν καὶ θεοφόρων Πατέρων, τὸ ἀπαράμιλλο ἀνθολόγιο τῆς ἁγίας ἠμῶν Πίστεως, «τὸ τῆς θεώσεως ὄργανον», κατὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, στὸν Δ΄ τόμο, στὴν σελίδα 62, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ψυχωφελῆ λόγια του ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Σιναϊτου:

«Εἰσὶν οὒν τῶν συγγραφομένων λόγων, κατὰ τὸν μέγα Μάξιμον, τρόποι διάφοροι τρεῖς, ἀκατάγνωστοί τε καὶ ἀκατάκριτοι. Πρῶτος, ὁ δι’ ὑπόμνησιν ἑαυτοῦ· δεύτερος, ὁ πρὸς ὠφέλειαν ἄλλων· τρίτος, ὁ δι’ ὑπακοὴν συγγραφόμενος…».

Δηλαδή: «Σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Μάξιμο, τρεῖς εἶναι οἱ ἀδιάβλητες καὶ ἀκατάκριτες αἰτίες γιὰ τὶς ὁποῖες κανεὶς συγγράφει:...

Ἀπογοητευτικές καί ἀποκαλυπτικές οἱ παρεμβάσεις Μητροπολιτῶν ὑπέρ τῆς ἀπαραδέκτου καί ἀδικαιολογήτου ἀλλαγῆς εἰς τόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα

Τοῦ Δημημτρίου Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Λυπούμεθα διότι ἀναγκαζόμεθα τέτοιες ἅγιες ἡμέρες νά ἀσχοληθοῦμε μέ τίς ἀπογοητευτικές ἀλλά καί ἀποκαλυπτικές παρεμβάσεις ὁρισμένων Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι μάλιστα θεωροῦνται (μᾶλλον ἐπιπολαίως, ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων προκύπτει) παραδοσιακοί, ὑπέρ τῶν ἀδικαιολογήτων ρυθμίσεων τῆς Πολιτείας σέ βάρος ἤ τουλάχιστον ἄνευ τοῦ στοιχειώδους σεβασμοῦ πρός τήν Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος μας.

Δέν θά ἀσχοληθοῦμε μέ τίς ἐλαφρότητες τῶν σχετικῶν δηλώσεων τοῦ ἐκπροσώπου Τύπου τῆς Διαρκοῦς Συνόδου. Θά ἀντιπαρέλθουμε ἀκόμη καί τίς σύντομες καί χαρακτηριστικές γιά τήν ἁπλουστευτική καί ἐν τέλει μή σοβαρή προσέγγιση...

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομὰς τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου

Γράφει ὁ Μυργιώτης Παναγιώτης

Διανύουμε ἤδη τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποία κορυφώνονται τὴν Μ. Παρασκευὴ καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν πιὸ λαμπρὴ ἡμέρα. Στὴν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου, στὴν νίκη τῆς Ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου. Ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μᾶς ὁδηγεῖ σιγὰ σιγά, σοφὰ καὶ μεθοδικὰ ὥστε νὰ βιώσουμε μὲ κατάνυξη τὶς ἡμέρες αὐτές.

Ἡ προετοιμασία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν Κυριακή τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου. Συνεχίζεται ἡ προσπάθεια μὲ τὴν καθαρὰ Δευτέρα, τὴν νηστεία, τοὺς Χαιρετισμοὺς στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μὲ τὶς προηγιασμένες θεῖες Λειτουργίες κλπ. Μὲ τὶς κατάλληλες εὐαγγελικὲς περικοπὲς τοῦ ἀσώτου υἱοῦ (ἢ τοῦ φιλεύσπλαχνου Πατέρα), τὴν ἀφιέρωση Κυριακῶν εἰς τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν μεγάλων Θεοφόρων πατέρων Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ Ἰωάννου τῆς Κλίμακος καὶ τῆς Ὁσίας Μαρίας...

Ὥρα τῆς Ἀναστάσιμης Ἀκολουθίας 2021: Ἀκρίβεια ἤ Οἰκονομία;

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, πτ. Θεολογίας (Τμ. Κοιν. Θ. ΕΚΠΑ)

Τὸ θέμα ποὺ ἔχει  ἀνησυχήσει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας φέτος λίγο πρὶν τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, ὅπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κάποιος πειρασμὸς προκύπτει, καὶ μάλιστα πέρυσι μὲ τὸ κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν, εἶναι τώρα ἡ μετατόπιση τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα τρεῖς ὧρες νωρίτερα ἀπὸ ὅτι κάθε χρόνο  μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ στὶς 20 Ἀπριλίου 2021, ὥστε νὰ συμφωνήσει μὲ τὰ μέτρα τῆς Κυβέρνησης γιὰ τὴν ἐπιδημία. Αὐτὴ τὴν κατ’ οἰκονομία ἀπόφαση, ἄλλοι ὑπερασπίσθηκαν καὶ ἄλλοι ἀντέδρασαν δυναμικὰ καὶ συνεχίζουν νὰ τὸ κάνουν. Οἱ πρῶτοι βέβαια δὲν σημαίνει ὅτι θεωροῦν τὴν ἀπόφαση αὐτὴ ὥς τὴν καλύτερη λύση, ἀλλὰ καθὼς τὸ θέμα δὲν ἀφορὰ μιὰ μόνιμη ἀλλαγὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ...

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης: Γιατί ὁ Χριστὸς ἵδρωσε στὸν κῆπο μὲ ἱδρῶτα ποὺ ἔμοιαζε μὲ θρόμβους αἵματος;

 ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ'

A'. Διότι προέβλεπε ὅλα τὰ πάθη ποῦ ἐπρόκειτο νὰ πάθη.

Β'. Διότι λυπόταν γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Γ'. Διότι προγνώριζε τὴν ἀχαριστία μας.

A'.

Σκέψου, ἀδελφέ, τὰ αἴτια πού προξένησαν ἕνα τόσο παράξενο ἀποτέλεσμα στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὥστε, ὁλόκληρος νὰ στάζη ἱδρῶτα, πού ἔμοιαζε μὲ αἷμα ἀπὸ κάθε μέρος τοῦ ἁγιώτατου σώματός του· «Ὁ ἱδρῶτας του ἔγινε σὰν σταγόνες αἵματος, πού ἔπεφταν στὴν γῆ» (Λουκ. 22, 44). Καὶ αὐτὰ ἦταν κυρίως τρία· α. Ἡ πρόβλεψις τῶν παθῶν, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ πάθη· β'. ἡ λύπη πού δέχθηκε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας· καὶ γ'. ἡ πρόγνωσις τῆς ἀχαριστίας μας.

Ἡ α', λοιπόν, αἰτία ἦταν ἡ...

Μεγάλη Πέμπτη - «Ἔρχεται ἐπὶ σφαγὴν ἑκούσιον»

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητοῦ

(Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὸ νόημα τῆς Μεγάλης Πέμπτης)

«Τὴ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἐκ τὲ τῶν θείων Ἀποστόλων καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων παραδεδώκασιν ἠμὶν τέσσερα τινὰ ἐορτάζειν΄ τὸν ἱερὸν Νιπτήρα, τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ’ ἠμάς φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυὰ Προσευχὴν καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».  Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ την γιὰ αὐτὴ ἡμέρα ὅσα ἔλαβαν χώρα στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅσα ἀκολούθησαν μετὰ τὸ Μυστικὸ Δεῖπνο. 

Τὸ Θεῖο Δράμα ὁδεύει πρὸς τὴν ὁλοκλήρωσή του. Ὁ ἑκουσίως καὶ ἀδίκως Παθῶν γιὰ τὴ δική μας σωτηρία Κύριος γνωρίζει ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος τῆς ἐπὶ γὴς παρουσίας Του. Ἡ προδοσία τοῦ ἀγνώμονα μαθητῆ, ἡ σύλληψη, οἱ ἐξευτελισμοί, τὸ ψευδοδικαστήριο, ἡ καταδίκη καὶ ὁ σταυρικὸς θάνατος εἶναι θέμα ὡρῶν. Ὡς ἄνθρωπος αἰσθανόταν τὸ διὰ τῆς θυσίας Τοῦ βαρὺ φορτίο τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ γι’ αὐτὸ ἀγωνιοῦσε ὑπερβαλλόντως. Δὲν τὸν ἐνδιέφερε τὸ δικό Του μαρτύριο καὶ ὁ θάνατος, ἀλλὰ ἡ...

Ἀπόσταγμα πατερικῆς σοφίας...

Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο, γιὰ νὰ λύσει ἕνα πρόβλημα στὴν πραγματικότητα: ἐὰν εἶναι μὲ τὸν Χριστὸ ἢ κατὰ τοῦ Χριστού. Καὶ κάθε ἄνθρωπος, θέλοντας ἢ μή, μόνο αὐτὸ τὸ πρόβλημα ὄντως λύνει. Εἶναι ἢ Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος, δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐκδοχή.

Ἅγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Μεγάλη Πέμπτη καὶ Θεία Κοινωνία

Ἀπὸ τὸ Περιοδικὸ «Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος» τῆς Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, ἀριθμ. 34

Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Μεγάλη Πέμπτη εἶναι ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία παραδοσιακὰ ὅλος ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος προσέρχεται νὰ μεταλάβει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι σήμερα ἔγινε ἡ παράδοση τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς Εὐχαριστίας κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο.

Ἐκεῖ ὁ Χριστός, ἐν ὄψει τοῦ Πάσχα τοῦ ἑβραϊκοῦ, σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ προηγούμενα (ὄχι στὸ τελευταῖο τελικὸ συμπόσιο τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα ποὺ ἔθυαν τὸν ἀμνὸ τὸν ἐνιαύσιο) ἔφαγε μὲ τοὺς μαθητές Του· καὶ ἀφοῦ πῆρε ψωμὶ στὰ χέρια Του, εὐχαρίστησε, τὸ εὐλόγησε, καὶ τοὺς τόδωσε λέγοντάς τους: «Λάβετε, φάγετε, τοῦτο ἐστι τὸ σῶμα μου». Αὐτὸ εἶναι τὸ σῶμα μου, ποὺ σᾶς δίνω αὐτὴν τὴν στιγμή, τὸ ὁποῖο «κλᾶται», «τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον» (τὸ ρῆμα εἶναι κλάω-κλῶ, ἀπὸ κεῖ ποὺ βγαίνει καὶ ἡ λέξη τῶν μαθηματικῶν: τὰ κλάσματα, ὅπως καὶ ἡ ἀρτοκλασία: ἡ κλάσις τοῦ ἄρτου, κόβουμε τοὺς ἄρτους καὶ τοὺς μοιράζουμε), γιὰ πολλούς, γιὰ ὅσους θέλουν νὰ σωθοῦν. Κατόπιν πῆρε ἕνα ποτήρι κρασί, τὸ εὐλόγησε, εὐχαρίστησε τὸν Οὐράνιο Πατέρα καὶ τὸ πρόσφερε στοὺς μαθητὲς Του λέγοντας: «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτο ἐστι τὸ αἷμα μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ πολλῶν ἔκχυνομενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Νά! τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας! Πολλὲς φορὲς καὶ...

π. Κ. Στρατηγόπουλος: Κάνουμε ὑπακοὴ παρ΄ ἐκτὸς αἱρέσεως καὶ ἁμαρτίας. Στὴν Ἐκκλησία δὲν ναρκώνουμε τοὺς ἀνθρώπους, δὲν θέλουμε ὑπακοὴ φυτῶν!

Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἀπὸ τὴν 3η καλοκαιρινὴ ὁμιλία πού πραγματοποίησε 25/07/13.

Ἐρώτηση ἀπὸ ἀκροατὴ περὶ ὑπακοῆς στὸν Ἐπίσκοπο.

Θὰ θυμάστε αὐτὸ ποὺ λένε ὅλα τὰ κείμενα, εἰδικὰ τὸ Πηδάλιο, οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Κάνουμε ὑπακοὴ παρ΄ ἐκτὸς αἱρέσεως καὶ ἁμαρτίας. Ἂν μᾶς πεῖ ὁ Ἐπίσκοπος ἢ ὁ Πνευματικός μας νὰ κάνουμε μία αἵρεση ἢ νὰ ἁμαρτήσουμε, δὲν κάνουμε ὑπακοή. Σ΄ ὅλα τὰ ἄλλα κάνουμε ὑπακοή. Δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο. Γιατί ἄν σοῦ πεῖ νὰ κάνεις μία αἵρεση, ἀλλοίμονο. Ἄν σοῦ πεῖ νὰ κάνεις ἁμαρτία, ἐπίσης δὲν δέχεσαι. Κάνουμε ὑπακοή, παρ΄ ἐκτὸς αἱρέσεως καὶ ἁμαρτίας. Καὶ κάνουμε πάντοτε ὑπακοὴ ἔλλογη! Τὸ μυαλό μας τὸ πιάνει, δὲν εἴμαστε φυτά.

Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ πονάει ὅταν λές, αὐτὸ εἶναι δύσκολο γιὰ μένα, ἐδῶ ἂν ἤσουν φυτὸ δὲν σὲ πιάνει τίποτα, εἶσαι φυτό. Ἂν σὲ ναρκώσουν καὶ κάνεις...

Ὁ πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἀναφέρει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ καταλυθεῖ ἡ νηστεία μετὰ τὸν ἑσπερινὸ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου!

Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου (1986). Ἄρθρα Μελέται Ἐπιστολαί, τόμος Α’. Ἀθήνα: Ἡσυχαστήριο Κεχαριτωμένης Θεοτόκου ἐν Τροιζήνι.

Κατάπληκτοι ἀνέγνωμεν εἰς τὰς ἐφημερίδας δήλωσιν, δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς πηγῆς, καθ’ ἢν τὴν ἑσπέραν τῆς Ἑορτῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ λύεται ἡ νηστεία. Ἡ θεωρία αὔτη τυγχάνη πάντη ἀστήρικτος. Ἐὰν τὰ λεχθέντα εἴχοντο ἀληθείας, ἐπρεπεν ἡ νηστεία νὰ τηρῆται ἀπὸ τῆς ἑσπέρας τῆς προηγουμένης, ἴνα ἔχωμεν ἄρτιον 24ωρον καὶ οὐχὶ κολοβὴν ἡμέραν. Ἐπρεπεν ἀκόμη ἡ νηστεία τῆς Τεσσαρακοστῆς νὰ λύηται τὴν ἑσπέραν τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Τὰ αὐτὰ ἰσχύουσι διὰ πάσαν νηστείαν, ἴδια τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς, ἤτις ἔπρεπε νὰ ἰσχύη μέχρι δύσεως τοῦ ἡλίου...

Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολὰς!

Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος πατὴρ Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ὁ ἀντίδικος διάβολος ἐπινοεῖ τὶς πιὸ ἀπίθανες διαβολὲς γιὰ νὰ συκοφαντήσει Χριστοῦ τὴν Ἀνάσταση καὶ νὰ ταράξει τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὥστε νὰ μὴν χαροῦν τὸ πνευματικό, κατανυκτικὸ καὶ συνάμα πανηγυρικὸ κλῖμα τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Πέρσι δὲν χρειάστηκε νὰ ἐπινοήσει τὰ συνήθη ψεύδη του, διότι τὸ ἔργο του τὸ ἀνέλαβε ἡ Κυβέρνηση τῆς πατρίδας μας κλείνοντας τοὺς Ναοὺς γιὰ τοὺς πιστούς… Οὔτε φέτος μπῆκε στὸν κόπο νὰ σερβίρει κάποιο ἄλλο ψέμα διότι ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερὰς Συνόδου τῆς 20.4.21 τάραξε τὶς...

Τὸ Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου

Κάθε Μεγάλη Τετάρτη ἀπόγευμα τελοῦμε τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου

Τὸ Εὐχέλαιο ἢ Ἅγιο Ἔλαιο εἶναι τὸ τελευταῖο μυστήριο καὶ εἶναι καὶ αὐτὸ θεοσύστατο, γιὰ τὸ ὁποῖο ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφὴ σαφὴς παραγγελία τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου νὰ γίνεται. Ὑπάρχουν καὶ στὴν Ἱερὴ Παράδοση μαρτυρίες, ὅτι ἀνέκαθεν γινόταν ὡς μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ παραγγελία καὶ σύσταση τοῦ Ἀδελφοθέου εἶναι αὐτή: “ἀσθενεῖ τὶς ἐν ὑμίν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίω ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα (τὸν ἄρρωστο δηλαδή), καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κὰν ἁμαρτίας ἢ πεποιηκῶς, ἀφεθήσεται αὐτῷ.” (Ἰακ. ε’ 14-15). Ἀπὸ τὴν Ἱερὴ Παράδοση ἔχουμε μαρτυρίες τοῦ Ὠριγένη καὶ τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρουν, ὅτι τὸ μυστήριο αὐτὸ γινόταν καὶ ἡ χρίση μὲ ἅγιο ἔλαιο τῶν ἀσθενῶν μάλιστα λάμβανε χώρα συνδυασμένη μὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση.

Ἀπὸ αὐτὰ φαίνεται καὶ ποιὸς εἶναι ὁ ἱερὸς σκοπὸς τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ. Πρῶτον, ἡ σωματικὴ θεραπεία καὶ ἴαση τοῦ ἀσθενῆ· “καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος”, λέει ὁ θεῖος Ἰάκωβος. Καὶ δεύτερον, ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν του, ἀφοῦ βέβαια γίνεται καὶ ἐξομολόγηση μαζὶ μὲ τὸ εὐχέλαιο. Εἶναι ἀναγκαία καὶ ἐδῶ ἡ ἐξομολόγηση τοῦ...

Ἡ τελετὴ τοῦ Νιπτῆρος καὶ τὸ σύμπλεγμα τοῦ ἀσπασμοῦ τῆς παπικῆς παντόφλας

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες βλέπουμε στὶς ὀθόνες τoν πάπα νὰ πλένει καὶ νὰ ἀσπάζεται τὰ πόδια 12 κρατουμένων ἡ ὁποία δῆθεν συμβολίζει τὸ πλύσιμο τῶν ποδιῶν τῶν Ἀποστόλων (γνωστὴ ὡς Τελετὴ τοῦ Νιπτῆρος) ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἡ τελετὴ τοῦ Νιπτῆρος γίνεται στὶς κατὰ τόπους ἐκκλησίες ἢ στὶς μοναστικὲς κοινότητες.Τὸ σημαντικὸ σὲ αὐτὴν τὴν τελετὴ δὲν εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν συμμετοχόντων,ἀλλὰ ἡ μεταξύ τους σχέση.

Ὁ ἀνώτερος στὴν ἱεραρχία πλένει τὰ πόδια τῶν ὑπολοίπων,ὅμως ἔχουν μεταξύ τους μία σχέση ἀγάπης καὶ μαθητείας,ὑπάρχει πνευματικὴ ἑνότητα.Δὲν εἶναι ἕνα συνηθισμένο πλύσιμο ἀλλὰ ἕνα συμβολικό,γι'αὐτὸ ὁ Χριστὸς τοὺς λέει: "ὁ λελουμένος οὐ χρείαν ἔχει ἢ τοὺς πόδας νίψασθαι, ἀλλ' ἔστι καθαρὸς ὅλος· καὶ ὑμεῖς καθαροὶ ἐστε, ἀλλ' οὐχὶ πάντες", ἐννοώντας ...

Μεγάλη Τετάρτη. «Σὲ τὸν τῆς Παρθένου Υἱόν, Πόρνη ἐπιγνοῦσα Θεὸν»

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητοῦ

(Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὸ νόημα τῆς Μεγάλης Τετάρτης)

«Τὴ ἁγία καὶ μεγάλη Τετάρτη τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρω πόρνης γυναικὸς μνείαν ποιούμεθα οἱ θειότατοι πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονεν». Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας, τῆς Μεγάλης Τετάρτης. Οἱ συνοδοιπόροι τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ μᾶς πιστοὶ καλούμαστε αὐτὴ τὴν ἱερὴ ἡμέρα νὰ τιμήσουμε τὴν ἔμπρακτη καὶ εἰλικρινῆ μετάνοια τῆς πρώην πόρνης γυναικός, ἡ ὁποία ἔγινε συνώνυμη μὲ τὴν συντριβὴ καὶ τὴν ἀλλαγὴ ζωῆς. 

Τὸ σημαντικότατο, συγκινητικότατο καὶ διδακτικότατο γεγονὸς τῆς ἀλείψεως τοῦ Κυρίου μὲ πολύτιμο μύρο ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ γυναίκα διασώζουν μὲ μικρὲς παραλλαγὲς καὶ οἱ τέσσερις εὐαγγελιστές. Ὁ Ματθαῖος (26,6-13), ὁ Μάρκος (14,3-9) καὶ ὁ Ἰωάννης (12,1-8) ὁμιλοῦν γιὰ τὴν ἴδια γυναίκα, τὴν Μαρία, τὴν ἀδελφή του Λαζάρου, ἡ ὁποία, ὅπως ἀναφέραμε, ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της, ἔκαμε αὐτὴ τὴν σπουδαία πράξη. Ἀντίθετα ὁ Λουκᾶς ἀναφέρει πὼς ἡ γυναίκα, ποὺ δὲν ἀναφέρεται τὸ ὄνομά της, ἦταν ἁμαρτωλὴ πόρνη. Εἶναι προφανὲς ὅτι πρόκειται γιὰ διαφορετικὸ περιστατικό. Ἴσως νὰ ἦταν ἡ πόρνη γυναίκα, τὴν ὁποία ἔσωσε ὁ Κύριος ἀπὸ τὸ λιθοβολισμὸ τῶν...

Ἀπόσταγμα πατερικῆς σοφίας...

Ἄν ζητήσεις κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ σοῦ τὸ Δώσει, νὰ τοῦ πεις ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ. Ἄν ζητήσεις κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ δὲν σοῦ τὸ Δώσει, νὰ τοῦ πεις χίλια εὐχαριστῶ, γιὰ τὸ αἴτημα πού δὲν σοῦ Ἔκανε γιατὶ σὲ Γλύτωσε ἀπὸ πολλὰ κακὰ πού δὲν γνωρίζεις!

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ἡ ἁγία καί Μεγάλη Τετάρτη

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε 

Δικαίου Ρουμανικῆς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους

Ἡ τελευταία Λειτουργία τῆς Μεγάλης Τετάρτης εἶναι ἡ κατακλείς καί τό ἐπιστέγασμα ὁλοκλήρου τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Μᾶς ἀποκαλύπτει τί θαυμαστά ἔργα ἠμπορεῖ νά ἐπιτελέση καί πόσες παγίδες καί πειρασμούς προξενεῖ, ὅταν ἀπουσιάζει ἀπό τήν ζωή μας.
Τό ζεῦγος τῶν γεγονότων τῆς ἡμέρας εἶναι: Ἡ ἁμαρτωλή γυναῖκα καί ὁ μαθητής Του, ὁ Ἰούδας, ὁ ἀνατροπεύς τῆς μετανοίας. Ἡ ἁμαρτωλή εὑρίσκεται στήν χειρότερη κατάστασι τῆς ἠθικῆς πτώσεώς της, στήν ἀκολασία, ἐνῶ ὁ Ἰούδας στήν τιμιώτερη θέσι: εἶναι μαθητής τοῦ Δεσπότου.
Ἡ μετάνοια τήν ἁμαρτωλή γυναῖκα τήν ἀνυψώνει καί τήν κάνει μυροφόρο, ἐνῶ τόν Ἰούδα ἡ φιλαργυρία τόν καταβιβάζει στήν πλέον ἀπαίσια πτῶσι. Τόν κάνει προδότη τοῦ Διδασκάλου Του καί τέλος τόν ὁδηγεῖ στόν ἀπαγχονισμό του. Αὐτή ἡ ἀλλαγή τῶν δύο καταστάσεων μᾶς γεμίζει τήν καρδιά ἀπό φόβο καί ἀγωνία γιά τήν σωτηρία μας, ἀλλά καί συγχρόνως ἀπό ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα στήν μεγάλη δύναμι τῆς μετανοίας.
Ἄς σταματήσουμε πιό σχολαστικά πάνω σ᾿ αὐτές τίς δύο καταστάσεις.
Οἱ Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ἰδιαίτερα, καί ὁ ἑβραϊκός λαός γενικά, εἶχαν πίστι ὅτι αὐτοί ὡς λαός ἐκλεκτός καί τηρητής τοῦ Νόμου πού ἦτο, ἦσαν προορισμένοι αὐτεπαγγέλτως νά εἶναι καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ὁ Σωτήρ σέ ἀλλεπάλληλες εὐκαιρίες...

Πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός: Οἱ Ἰοῦδες τῆς Ἐκκλησίας καταγγέλλουν τὴν εὐσέβεια σὰν ὑπερβολή, τὴν ἐμμονὴ στὴν πίστη καὶ παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό»!

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ 

1. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ...

Ἡ Ἁγία Κασσιανή... καὶ τὸ τροπάριό της! Ἰδοὺ ἡ ἀληθινὴ της ἱστορία

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,  τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,  ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.  Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,  ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.  Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,  ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·  κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,  ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.  Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,  ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·  ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,  κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.  Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους  τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;  Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

(Φώτη Κόντογλου - μεταγραφὴ) 

"Κύριε, ἡ γυναίκα ποὺ ἔπεσε σὲ πολλὲς ἁμαρτίες, σὰν ἔνοιωσε τὴ θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα καὶ σὲ ἄλειψε μὲ μυρουδικὰ πρὶν ἀπὸ τὸν ἐνταφιασμό σου κι ἔλεγε ὀδυρόμενη: 

Ἀλλοίμονο σὲ μένα, γιατί μέσα μου εἶναι νύχτα κατασκότεινη καὶ δίχως φεγγάρι, ἡ μανία τῆς ἀσωτείας κι ὁ ἔρωτας τῆς ἁμαρτίας. 

Δέξου ἀπὸ μένα τὶς πηγὲς τῶν δακρύων, ἐσὺ ποὺ μεταλλάζεις μὲ τὰ σύννεφα τὸ νερὸ τῆς θάλασσας. Λύγισε στ' ἀναστενάγματα τῆς καρδιᾶς μου, ἐσὺ ποὺ ἔγειρες τὸν οὐρανὸ καὶ...

Οὐαί, ἡμῖν· καὶ ἀλλοίμονό μας

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Πρέπει νὰ τὸ χωνέψουμε. Τὸ πλήρωμα τοῦ σκάφους δὲν μπορεῖ. Δὲν φτάνει. Δὲν ἐπαρκεῖ. Ὅπως «ἡ τῶν ἐκ Ζεβεδαίου μήτηρ οὐκ ἐξαρκοῦσα ᾑτεῖτο προσκαίρου βασιλείας τιμὴν», ἔτσι καὶ οἱ νῦν ἀρχιποίμενες καὶ ποιμένες. Οὐκ ἐξαρκοῦσι. Δὲν φτάνουν. Εἶναι λίγοι, μικροὶ, χωματένιοι, ταπεινωμένοι στὰ γήϊνα, στοὺς φόβους, στὶς τιμές καὶ στὰ συμφέροντα, σὰν καὶ ὅλους μας. Δὲν ἀποδείχθηκε τώρα αὐτό, μὲ τὰ παρόντα γεγονότα. Χρόνια ἀποδεικνύεται, φαίνεται, φωνάζει. Ὅμως οὔτε βλέπουμε, οὔτε ἀκοῦμε, οὔτε ἀντιλαμβανόμεθα. Γιατὶ εἴμαστε ὅλοι νωθροὶ, βολεμένοι, κακομοίρηδες. Κλεισμένοι στὸν ἐγωϊσμό μας, στὴν εὐσέβειά μας, στὴν καλοπέρασί μας. Χρήματα, κτήματα, θελήματα. Θέσεις, δόξα, τιμή. Ἔγινε ἡ καλοπέρασι καὶ ἡ εὐζωΐα τὸ μόνο ἰδανικό. Ἡ ἱερωσύνη ἔγινε...

Ἀπάντησις εἰς ἀνιέρους δοξασίας περὶ τῆς ἀκολουθίας τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ λαός ἀντιλαμβανόμενος τὰς ἀποφάσεις τῆς ΔΙΣ, θὰ ἀντιδράσει καταλλήλως

Γράφει ὁ Χριστοφόρος Κοντάκης, Καθηγητὴς Πατρολογίας

Προς τοὺς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς τοὺς συγκροτοῦντας τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν περὶ τῆς Κανονικῆς Τάξεως διατριβόντων καὶ ἀποφαινομένων.

Σεβασμιώτατοι,

Συντάξας τὴν ἀπὸ 22ας τ.μ. ἐπιστολήν μου πρὸς Ὑμᾶς, τὸ ἔπραττον χωρὶς νὰ ἀναμένω ἐπαίνους ἢ διχοστασίας πρὸς τὸ πρόσωπόν μου, οὔτε βεβαίως ἐπεχείρουν νὰ κομίσω γλαύκα εἰς Ἀθήναν.

Διαζωγραφίσας, ὡς ἐνδέχεται νὰ ἐκλαμβάνητε τὴν ἀλαζονείαν μου, ἐρμηνευτικῶς συνυφασμένην ἢ διαφέρουσαν νεοφανῶν, ἤτοι καινῶν ἀπόψεων Ὑμῶν καὶ ἐνίων ἐξ Ὑμῶν ἁγίων Ἀρχιερέων, μετελθόντων λόγους κενούς, πρὸς ἐπίρρωσιν...

27 Ἀπριλίου 1864: Σὰν σήμερα «ἔφυγε» ὁ Στρατηγὸς Μακρυγιάννης

Γράφει μεταξὺ ἄλλων ὁ φιλόλογος Γεώργιος Ἔξαρχος σὲ ἄρθρο του γιὰ τὸν Μακρυγιάννη: 

“…Ἄν ποτὲ τοῦτος ὁ δύσμοιρος τόπος ἀναδείξει πέντε - δέκα νεοέλληνες, σίγουρα ὁ Μακρυγιάννης θὰ καταταχθεῖ ἀνάμεσά τους. Ὁ ρουμελιώτης στρατηγὸς ἀποτελεῖ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ ρωμηοῦ σὲ τοῦτον τὸν τόπο. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἡρωικότερες μορφὲς ποὺ συνετέλεσαν στὸ «θαῦμα» τοῦ ΄21, προσωπικότητα ἀνιδιοτελῆ, ἑλληνορθόδοξη, μὲ ἔκδηλη τὴν λαικὴ εὐλάβεια…”.

Διαβάστε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο: «Ὁ ὑπερασπιστὴς τοῦ Γένους, Μακρυγιάννης ὡς σημερινὸ πρότυπο».

Ἀπόσταγμα πατερικῆς σοφίας...

Ὅταν ἀρχίζει κανεὶς νὰ κάνει ὑποχωρήσεις στὴν ἁμαρτία, ἐσωτερικὰ μαυρίζει, θολώνουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του καὶ βλέπει θολά. Ὕστερα, εἶναι μολυσμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ἡ ἁμαρτία τὸν μπερδεύει. Ἀκόμη καὶ τὰ καθαρὰ μπορεῖ νὰ τὰ δεῖ ἁμαρτωλά.

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Αἴσωπος, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ἐπίκαιρος

(Οἱ μύθοι του στοχεύουν στὴν ἀνάδειξη τῆς ἠθικῆς, τοῦ κοινωνικοῦ καθήκοντος καὶ τῆς ἀλήθειας, κάτι ποὺ ἔχει ἐκλείψει παντελῶς ἀπὸ τὴν τρέχουσα καθημερινότητα).

Οἱ μύθοι τοῦ Αἰσώπου μέσα ἀπὸ τὸν προφορικὸ λόγο τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων κατάφεραν νὰ διασωθοῦν καὶ σήμερα κυκλοφοροῦν σὲ πολλὲς ἐκδόσεις καὶ μεταφράσεις σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Αὐτὸ ποὺ κάνει τοὺς μύθους του νὰ ξεχωρίζουν εἶναι τὸ ἠθικὸ καὶ διδακτικὸ περιεχόμενό τους.

Οἱ μύθοι του στηρίζονται στὴν ἀλληγορία, κάτι ἀνάμεσα στὴν ἀφήγηση καὶ τὴν παραβολή. Οἱ μύθοι του θὰ στρέψουν τὴν προσοχὴ στὴν εἰσαγωγὴ φανταστικῶν χαρακτήρων, τῶν ὁποίων ἡ συμπεριφορὰ καὶ οἱ πράξεις στοχεύουν στὴν...

Ἀπό τήν Μεγάλη Δευτέρα μέχρι καί τήν Μεγάλη Τετάρτη

Αὐτὲς οἱ τρεῖς ἡμέρες, τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζει Μεγάλες καὶ Ἅγιες, ἔχουν, μέσα στὸ λειτουργικὸ κύκλο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, ἕναν καθοριστικὸ σκοπό. Τοποθετοῦν ὅλες τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες στὴν προοπτική του Τέλους· μᾶς ὑπενθυμίζουν τὸ ἐσχατολογικὸ νόημα τοῦ Πάσχα. Συχνὰ ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα χαρακτηρίζεται σὰν περίοδος γεμάτη μὲ «ὡραιότατες παραδόσεις» καὶ «ἔθιμα», σὰν ξεχωριστὸ τμῆμα τοῦ ἑορτολογίου μας. Τὰ ζοῦμε ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὴν παιδική μας ἡλικία σὰν ἕνα ἐλπιδοφόρο γεγονὸς ποὺ γιορτάζουμε κάθε χρόνο, θαυμάζουμε τὴν ὀμορφιὰ τῶν ἀκολουθιῶν, τὶς ἐπιβλητικὲς πομπὲς καὶ προσβλέπουμε μὲ κάποια ἀνυπομονησία στὸ Πασχαλινὸ τραπέζι… Καὶ ὑστέρα, ὅταν ὅλα αὐτὰ τελειώσουν, ξαναρχίζουμε τὴν κανονική μας ζωή.

Ἀλλὰ ἄραγε καταλαβαίνουμε πὼς ὅταν ὁ κόσμος ἀρνήθηκε τὸν Σωτήρα του, ὅταν ὁ Ἰησοῦς «ἤρξατο ἀδημονεῖν» καὶ ἔλεγε: «περίλυπος ἐστὶν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου», καὶ ὅταν...

Ἰωσὴφ ὁ Πάγκαλος: «Πῶς ποιήσω τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;»

Πρωτοπρεσβυτέρου πατρὸς Κωνσταντίνου Παπαγιάννη (2014). Ἱερὰ ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Θεσσαλονίκη: Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας.

Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ἡ ἱστορία τοῦ Ἰωσὴφ ἔχει μεγάλη σημασία, γιατί ὁ Ἰωσὴφ εἶναι τύπος τοῦ Κυρίου. Ὅπως ὁ Ἰωσὴφ ἦταν τὸ ἀγαπητὸ παιδὶ τοῦ Ἰακώβ, ἔτσι καὶ ὁ Κύριος εἶναι «ὁ Υἱὸς ὁ ἀγαπητός» τοῦ ἐπουρανίου Πατρὸς (Ματθ. Γ΄ 17)· κι ὅπως ὁ Ἰωσὴφ ἔγινε ἀντικείμενο φθόνου ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του, ἔτσι καὶ ὁ Κύριος φθονήθηκε καὶ μισήθηκε ἀπὸ τοὺς ὁμοφύλους του. Ἀλλὰ καὶ ἡ ταπείνωσις, τὰ παθήματα καὶ ἡ ἀνεξικακία τοῦ Ἰωσὴφ καὶ ἡ δόξα, στὴν ὁποία τελικῶς ὠδηγήθηκε, τὸν κάνουν νὰ εἶναι ὁ κατ΄ ἐξοχὴν τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι΄ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴ μνήμη του τὴ Μεγάλη Δευτέρα, τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος τῶν...

Φθάσαντες πιστοὶ τὸ σωτήριον πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοὺ

(Εἰσαγωγικὸ σχόλιο στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα)

Γιὰ μία ἀκόμα φορᾶ, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁδεύουμε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα, στὴν ἱερότερη ἐορτολογικὴ περίοδο τοῦ ἔτους. Γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ θὰ ἀκολουθήσουμε τὰ ἴχνη τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας μας Χριστοῦ καὶ θὰ γίνουμε συνοδοιπόροι τοῦ Θείου Πάθους Του. Σύμφωνα μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνογράφο, καλούμαστε ὅπως «συμπορευθῶμεν αὐτῶ καὶ συσταυρωθῶμεν καὶ νεκρωθῶμεν δὶ΄αὐτὸν ταῖς τοῦ βίου ἠδοναῖς· ἶνα καὶ συζήσωμεν αὐτῶ». Μὲ αὐτὴν τὴν προϋπόθεση θὰ γίνουμε...

Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου: Δεν συμφωνῶ μὲ αὐτὸ ποὺ ἔκαναν στὴν Ἑλλάδα, ὁ Χριστὸς τριήμερος κατέβηκε στὸν Ἅδη, ὄχι διήμερος!

Τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ λειτουργήσει ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὶς Ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τῆς Ἀναστάσεως, μετὰ ἀπὸ τὰ ἐξαγγελθέντα μέτρα ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση γιὰ τὴν πανδημία, ἀνακοίνωσε ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου.

Ἐκφράζοντας τὴν ἀντίθεσή του μὲ τὸ διάταγμα τῆς Κυβέρνησης ποὺ ἐπιτρέπει τὴν παρουσία μόνο 50 πιστῶν μὲ τὴν ἐπίδειξη πιστοποιητικοῦ ἐμβολιασμοῦ(!), ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος καλεῖ τοὺς πιστοὺς στοὺς Ναοὺς μὲ ἀποστάσεις καὶ μάσκες.

«Γιὰ αὐτὸ ἐδήλωσα χωρὶς μάσκα δὲν θὰ ἐπιτραπεῖ σὲ κανένα νὰ μπεῖ στὸν Ναὸ καὶ θὰ κάθονται ἀραιά. Καὶ εἶπα πρὶν λίγο καιρὸ στὸν ὑπουργό, τοῦτο τὸ 50 ἄτομα...

Ἀπόσταγμα πατερικῆς σοφίας...

Αἱρετικὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ παρεκκλίνει ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη ἀκόμα καὶ σὲ κάτι μικρὸ

Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς

Μεγάλη Δευτέρα «Ἰδού, ὁ Νυμφίος ἔρχεται» (Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὰ νοήματα τῆς Μεγάλης Δευτέρας)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητοῦ 

«Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσω τῆς νυκτὸς καὶ μακάριος ὁ δοῦλος ὂν εὐρήσει γρηγορούντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὂν εὐρήσει ραθυμούντα. Βλέπε οὒν ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνω κατενεχθῆς, ἴνα μὴ τῷ θανάτω παραδοθεῖς καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῆς. Ἀλλὰ ἀνανηψον κράζουσα, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἰ ὁ Θεὸς ἠμῶν. Δία τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἠμᾶς». Μὲ αὐτὸ τὸ θεσπέσιο τροπάριο ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος μᾶς εἰσάγει στὸ κατανυκτικὸ κλίμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, παροτρύνοντάς μας νὰ ἑτοιμάσουμε κατάλληλα τὸν ἑαυτό μας, προκειμένου νὰ ὑποδεχτοῦμε τὸ Νυμφίο τῆς ψυχῆς μᾶς Χριστὸ καὶ νὰ λάβουμε μέρος στὴν πνευματικὴ γαμήλια πανδαισία. Αὐτὴ εἶναι ἄλλωστε καὶ ἡ κύρια ἐπιδίωξη τῆς βιώσεως ὅλων τῶν μεγάλων γεγονότων τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἡ συνάντησή μας μὲ τὸν παθόντα καὶ ἀναστάντα Σωτήρα μᾶς Χριστό!

Τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τιμᾶμε μία μεγάλη προσωπικότητα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸν Ἰωσὴφ τὸν Πάγκαλο, τὸ γιὸ τοῦ Ἰακώβ, τὸν ὁποῖο πούλησαν, ἐξαιτίας...

«Τὸν νυμφώνα σου βλέπω»

Γέρων Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης
Τὸν νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἴνα εἰσέλθω ἐν αὐτῶ· λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα καὶ σῶσον μέ», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.

Ἡ ψυχὴ τοῦ χριστιανοῦ, ἡ μετανοημένη ψυχή, αὐτὴ ποὺ ἔχει συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητος καὶ τῆς εὐθύνης, στρέφει τὰ μάτια της πρὸς τὸν Νυμφίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ γοερῶς ἀναφωνεῖ: «Σωτήρα μου, Εὐεργέτα μου, Σὺ ποὺ σταυρώθηκες γιὰ μένα τὴν ἁμαρτωλὴ ψυχή· δὲν ἔχω χιτώνα καθαρό, χιτώνα λελαμπρυσμένο ἀπὸ τὰ δάκρυα καὶ τὴν μετάνοια· ἔνδυμα δὲν ἔχω ἁγνό. Πῶς θὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιόν Σου, Οὐράνιε Νυμφίε κάθε μετανοημένης καὶ καθαρᾶς ψυχῆς! Ὁ νυμφώνας Σου εἶναι κεκοσμημένος, εἶναι θαυμάσια στολισμένος καὶ ὄμορφος. Ἐγὼ ὅμως δὲν ἔχω ἔνδυμα, ἴνα εἰσέλθω καὶ κατοικήσω αἰωνίως ἐν αὐτῶ. Σὲ παρακαλῶ, Σὲ ἱκετεύω, Οὐράνιε Νυμφίε τῆς ψυχῆς μου, λάμπρυνον μέ· καθάρισε τὸ ἔνδυμα τῆς ψυχῆς μου, δῶσε μου τὰ ἀπαιτούμενα μέσα καθάρσεως γιὰ νὰ λαμπρυνθῆ τὸ ἔνδυμα αὐτὸ καὶ νὰ ἀξιωθῶ νὰ γίνω μέτοχος, νὰ γίνω ἄξιος νὰ κατοικήσω μέσα...

Ὁ Λειτουργιολόγος Φουντούλης καταρρίπτει τὴν ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ περὶ τῆς Ἀναστάσεως

Ὁ χαρακτηρισθεῖς καὶ «Πρύτανης τῶν Λειτουργιολόγων» ἀείμνηστος Καθηγητὴς Ἰ. Φουντούλης εἶχε ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ζήτημα τῆς τελέσεως τῆς Ἀναστάσεως. Παρακάτω θὰ παραθέσουμε τὸ κείμενό του, ποὺ ἀποτελεῖ κόλαφο πρὸς τὴν ΔΙΣ ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς κυρίους Διονύσιο Ἀνατολικιώτη, συντάκτη τοῦ Κανοναρίου τῶν Διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ Ἀναστάσιο Βαβοῦσκο, Ἄρχοντα τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, οἱ ὁποῖοι μὲ κείμενά τους ἔσπευσαν νὰ «διαγράψουν» τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὴν Ἱ. Παράδοση, γιὰ νὰ ἐπικροτήσουν τὴν αὐθαιρεσίαν. 

Παραθέτουμε τὸ κείμενο:

«Κατὰ τὴν νύκτα τοῦ Πάσχα σχεδὸν ἀπὸ τοὺς πρώτους χρόνους τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἐτελεῖτο μακρὰ ὁλονύκτιος ἀκολουθία, ποὺ ἄρχιζε ἀπὸ τὸ ἑσπέρας...

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης - Κυριακὴ τῶν Βαΐων

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη ποὺ μεταδίδεται ἀπὸ τὰ κανάλια Altas TV καὶ Ἀχελῶος TV (Κυριακὴ 25 Ἀπριλίου 2021)

Ἡ ἐντολὴ ἐδόθηκε

Γράφει ὁ παπα-Παῦλος Καλλίκας

Ἡ ἐντολὴ ἐδόθηκε μία λύση νὰ βρεθεῖ

μαζὶ νὰ συνδυάζει βόλτα καὶ φαΐ,

γιατί ἀγαπητέ μου ἐσὺ νὰ κουραστεῖς;

Ἢ  μήπως θέλεις, στὸ σπίτι σὰν θὰ ’ρθεῖς

νὰ βρεῖς τὴν μαγειρίτσα κρύα καὶ πηχτή;

Ὑπάρχει καὶ ἡ ΤV;

Ἡ ἐντολὴ ἐδόθηκε  ὅτι ’ναι, γρήγορα νὰ γενεῖ

μά ὅμως μὴ χαθεῖ ἡ λάμψη ἡ κοσμική...