Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα γιὰ τὸν Χατζη-Γιώργη, μπορεῖτε νὰ διαβάσετε (ἐδῶ) τὸ περσινὸ ἀφιέρωμά μας τὸ ὁποῖο ἔχει γράψει ὁ Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης γιὰ τὸν Ἅγιο Γέροντα Χατζηγιώργη.
Παρ΄ ὅτι ὁ Χατζη-Γεώργης ἔκανε
τόσο αὐστηρή, ἀσκητικὴ ζωή, ἐξωτερικὰ φαινόταν ὑγιής, εἶχε πρόσωπο εὐτραφές,
μάτια ἐκφραστικὰ καὶ μιλοῦσε λίγο μὲ κοφτὲς φράσεις. Ὁ Χατζη-Γεώργης ζοῦσε μὲ
πολλὴ ἁπλότητα, μὲ φτώχεια καὶ ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ τὰ παραμελοῦσε.
Εἶχαν Σαρακοστιανὴ τράπεζα
συνέχεια. Ὄχι μόνο τὶς ἑορτὲς καὶ Κυριακὲς ὅλου τοῦ ἔτους, ἀλλ΄οὔτε
καὶ τὸ Ἅγιον Πάσχα δὲν τρώγανε οὔτε ψάρι οὔτε τυρὶ οὔτε λαδερὰ φαγητά, καὶ ποτὲ
τους δὲν ἔπιναν κρασί. Ὅταν κάποιος ἀπὸ τοὺς Κελλιῶτες ἔκανε μνημόσυνο γιὰ τοὺς
γονεῖς του, καλοῦσε κάποιους ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Χατζη-Γεωργίου. Στὴν
συνηθισμένη τράπεζα, προσφερόταν ψάρι, τυρὶ καὶ λάδι. Καὶ ὅταν τὸ μάθαινε ὁ
Χατζη-Γεώργιος, ἔκανε παρατήρηση ἐλαφρὴ σ΄ αὐτὸν ποὺ ἔκανε τράπεζα, ἐπειδὴ
χάλασε τὴ νηστεία τῶν μαθητῶν του, καὶ τοῦ ἔλεγε ὅτι στὸ ἑξῆς δὲν θὰ τοὺς ἀφήνει
νὰ πηγαίνουν σ΄ αὐτόν. Γι΄ αὐτὸ δικαίως τὸ Κελλί του στὸ Ἅγιον Ὅρος ἔχει μία
ξεχωριστὴ ὀνομασία: «Τὸ Κελλὶ τῶν Νηστευτῶν».
Ὅλοι οἱ σύγχρονοί του μεγάλοι ἀσκητές,
μεγαλόσχημοι καὶ ἱερομόναχοι, Ἰωακείμ, Γρηγόριος, Δανιήλ, Νεόφυτος, Γεράσιμος
καὶ ἄλλοι, τὸν εἶχαν ὡς Πνευματικὸ Πατέρα.
Ὁ Χατζη-Γεώργης μὲ τὰ χέρια του ἔφτιαχνε
κάθε βδομάδα...