31 Οκτ 2009

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής 1ης Νοεμβρίου

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
(Των Αγίων Αναργύρων) Α΄ Κορ. ιβ΄ 27- ιγ΄ 8

Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου, η Αγία μας Εκκλησία, τιμά και προβάλλει δύο μεγάλους Αγίους, οι οποίοι είναι πολύ γνωστοί σε όλο το Χριστιανικό κόσμο. Πρόκειται για τους αγίους Κοσμά και Δαμιανό.

Οι δύο αυτοί Άγιοι, συνδύαζαν σε άριστο βαθμό μεγάλα χαρίσματα, τα οποία καλλιέργησαν και αξιοποίησαν για το καλό των συνανθρώπων τους. Ήταν ιατροί, άριστοι επιστήμονες, και ταυτοχρόνως η καρδιά τους ξεχείλιζε από την πίστη του Χριστού και την αγάπη των ανθρώπων.

Όποιος μελετά το βίο και την πολιτεία τους, εκπλήσσεται με τη δύναμη της χάριτος που τους πρόσφερε η πρόνοια του Θεού.

Όταν παρουσιάζονταν δύσκολες περιπτώσεις κατά τις οποίες η ιατρική επιστήμη αδυνατούσε να προσφέρει τη θεραπεία, τότε η πίστη τους και η θερμή προσευχή τους, έφερναν το ποθούμενο αποτέλεσμα της σωματικής θεραπείας.

Όμως ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ήταν οι ίδιοι, γνώριζαν πολύ καλά ότι το έργο της θεραπείας δεν τελειώνει μόνο στη σωματική, αλλά και στην ψυχική θεραπεία. Κυρίως σε αυτή. Γι’ αυτό και φρόντιζαν να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε επίγνωση της ψυχικής καταστάσεώς τους, σε μετάνοια και σε σύνδεση με τον Ιησού ο οποίος είναι και ο μεγάλος Ιατρός των ανθρώπων.

Όσον αφορά τώρα τα χρήματα ή οτιδήποτε άλλο το οποίο ζητούσαν οι συνάδελφοί τους από τους ασθενείς...
Ας μη γίνεται καθόλου λόγος για τους αγίους αυτούς. Είχαν αποδεσμεύσει την καρδιά τους από τον μαμωνά, που ως άλλος μαγνήτης κρατά την ψυχή του ανθρώπου κολλημένη στην ύλη και στο χρήμα.

Αυτοί έβλεπαν καθαρώς πνευματικά τα πρόσωπα και τη ζωή τους, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι. Θεράπευαν δηλαδή, χωρίς να λαμβάνουν αργύρια (χρήματα). Προϋπόθεση θεραπείας γι’ αυτούς δεν ήταν το αν ο ασθενής διέθετε χρήματα. Προϋπόθεση ήταν η αγάπη που πλημμύριζε την ύπαρξή τους, γι’ αυτό και ο Θεός τους χαρίτωσε καθ’ υπερβολήν με το χάρισμα των ιαμάτων, όπως χαρακτηριστικά το αναφέρει, μεταξύ των άλλων, ως δώρον Θεού ο Απ. Παύλος στην Α΄ Κορ. ΙΒ΄, 28.

Είναι βεβαίως θαυμαστά όλα τα χαρίσματα που παρέχει ο Τριαδικός Θεός ως πολυτιμότατα δώρα στους πιστούς Του «προς οικοδομήν» (Α΄ Κορ. ιδ΄, 26).

Και οπωσδήποτε όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί, μέσω του ιερού μυστηρίου του Χρίσματος, έχουμε λάβει ο καθένας «κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού» (Εφεσ. ιδ΄, 7), δωρεές και χαρίσματα. Και ποτέ ο άνθρωπος δε θα πρέπει να κατηγορεί τον εαυτό του, μέσα σ’ ένα κλίμα απογοητεύσεως που θέλει να δημιουργήσει ο πειρασμός, ότι είναι δήθεν ατάλαντος. Αντιθέτως θα πρέπει με τη βοήθεια του πνευματικού του πατέρα και την ορθόδοξη συστηματική Χριστιανική ζωή, να ανακαλύπτει και φυσικά να καλλιεργεί τα τάλαντα και τα χαρίσματά του.

Όμως, όπως αναφέρει στη συνέχεια το Πανάγιο Πνεύμα δια του Απ. Παύλου, υπάρχει και κάτι ανώτερο απ’ όλα τα χαρίσματα. Υπάρχει μία ευλογημένη και ουράνια οδός που μας οδηγεί σε κάτι «καθ’ υπερβολήν» (Α΄ Κορ. ιβ΄, 31) μεγάλο. Περισσότερο μεγάλο, αδελφοί μου, απ’ όλα τα χαρίσματα. Και τούτο είναι η ΑΓΑΠΗ!

Πρόκειται περί ενός μοναδικού χαρίσματος που μόνο όσοι γεύτηκαν έστω και σταγόνες από τον αστείρευτο ποταμό του, μπορούν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Και ακριβώς στο σημείο τούτο ο Απόστολος των Εθνών, χαράζει και πλέκει το γνωστό και τόσο υπέροχο Ύμνο της Αγάπης.

Είναι όντως αλήθεια αυτό που είπε σύγχρονος άγιος, ο οποίος διέθετε πλούσια αποθέματα του χαρίσματος τούτου, πως κάθε φορά που ο πιστός μελετά και στοχάζεται επάνω στον ύμνο αυτό, ο οποίος καταλαμβάνει ολόκληρο το ΙΓ΄ κεφ. της Α΄ Κορ. επιστολής, αισθάνεται να συγκλονίζεται, να αναγεννάται και η ύπαρξη του να συντονίζεται στα υπέροχα μηνύματα του ουρανού. Στα αποκαλυπτικά και θεόσταλτα μηνύματα της σταυρικής αγάπης του Κυρίου Ιησού και όλων των συνανθρώπων...

Μα υπάρχουν άνθρωποι τέτοιας αγάπης; Ίσως ρωτήσει κάποιος.

Και η απάντησις: Μάλιστα, υπάρχουν. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε οι άγιοι. Υπάρχουν συνεχώς οι αγιασμένες μορφές που «συνέχουν τον κόσμον». Και ακριβώς τέτοιες φωτεινές μορφές ήταν και οι άγιοι Ανάργυροι που τιμά μεγαλοπρεπώς η Εκκλησία μας.

Με τέτοια και τόση αγάπη είχε γεμίσει η ύπαρξή τους, ώστε ακόμα και τώρα, μετά τόσους αιώνες, ενεργούν «σημεία και τέρατα». Συνδράμουν και βοηθούν ταχέως όσους με πίστη και ταπείνωση τους προσεγγίζουν ως γνήσιους φίλους του Θεού.

Σ’ αυτά τα όμορφα ανηφορικά σκαλοπάτια καλούμαστε και μεις να ανέλθουμε, αδελφοί μου. Και σε τελευταία ανάλυση, αν χρειαστεί ας δώσουμε τα πάντα. Ένα μονάχα να μη μας ξεφύγει: Η Χριστιανική Αγάπη!

Διότι η Αγάπη περιέχει το παν. Τα έχει όλα και μας κάνει περισσότερο απ’ όλες τις άλλες αρετές να ομοιάζουμε του Θεού, αφού η πιο εκφραστική ιδιότητα του Θεού είναι η Αγάπη. «Ο Θεός Αγάπη εστί» (Α΄ Ιωαν. Δ΄, 8).

Είθε να κατανοούμε τις μεγάλες και θαυμαστές αυτές αλήθειες, και οι άγιοι Ανάργυροι να επισκέπτονται «τας ασθενείας ημών» δωρίζοντας την ευρωστία των ψυχών και τη θεραπεία των σωμάτων.

Αμήν.

30 Οκτ 2009

Ο Πατήρ Τιμόθεος: Το ΟΧΙ τό'πε ο Μεταξάς ,ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΑΦΟΡΑ.....

ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ....


Μοναχός Μωϋσής, Περί του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Περί του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος
30/10/2009

Του αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Εἶναι γεγονός πώς οἱ, ἀπό τίς ἀρχές τοῦ μηνός Ὀκτωβρίου, ἀλλαγές τοῦ προγράμματος τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ρ.Σ.Ε.Ε) δημιούργησαν πολλές ἐρωτήσεις, ἀπορίες, προβληματισμούς καί δυσαρέσκειες, γιά νά χρησιμοποιήσουμε ἤπιες ἐκφράσεις.
Στό φιλόδοξο πρόγραμμα, γιά μεγαλύτερη ἀκροαματικότητα τῶν ὑπευθύνων τοῦ ΡΣΕΕ, ἐπῆλθε μία ἄμικτη μίξη• Χρυσοστόμου (καί ὄχι Ἁγίου), Παϊσίου (καί ὄχι Γέροντος), μέ Σ.. Καζαντζίδη καί Ρ. Σακελλαρίου… Οἱ ἀπορημένοι ἀκροατές νομίζουν ὅτι ἄλλαξε θέση στά ραδιοκύματα ὁ σταθμός. Δέν εἶναι πλέον "ἡ ἄλλη φωνή στά FM"...........


Κανείς δέν μπορεῖ ν᾽ ἀρνηθεῖ τό δικαίωμα τοῦ κάθε διευθυντῆ καί ὑπευθύνου γιά ἀλλαγές καί ἀνανεώσεις, ἀλλά νομίζουμε πρός τό καλύτερο. Ὁ σταθμός ἔχει μεταβληθεῖ ἐν πολλοῖς σε ὑψηλό σεμινάριο Θεολογίας. Μίας Θεολογίας ὅμως νεορθόδοξης, κουλτουριάρικης, στοχαστικῆς, ἀσαφοῦς καί νεφελώδους. Πολλή λογοτεχνία, οἰκολογία καί τέχνη. Κανείς δέν λέγει νά μη ὑπάρχει ποικιλία καί ὅτι δέν ὑπάρχουν καί καλές ἐκπομπές.
Οἱ περισσότεροι τῶν ἀκροατῶν εἶναι ἡλικιωμένοι, ἀσθενεῖς, ἀνήμποροι, ἁπλοί, στίς ἐπαρχίες καί στίς πόλεις. Δέν θά πρέπει νά ἀγνοηθοῦν. Ζητοῦν κατήχηση, διδαχή, παραμυθία, ἐνίσχυση, λύση ἀποριῶν. Μέ τό νέο πρόγραμμα δημιουργοῦνται ἀπορίες καί δέν λύνονται. Παλαιότερα εἶχα γράψει ἕνα ἄρθρο• "ἡ θεολογία τῆς γκρίνιας". Αὐτή ἡ συνεχής κριτική περί πάντων ὅσων συμβαίνουν μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀρκετά κουραστική. Ἄς διατηρηθεῖ σέ κάποια περιοδικά, ἄν εἶναι τόσο ἀπαραίτητη, καί ὄχι στόν ΡΣΕΕ, πού ταπεινά φρονοῦμε θά πρέπει ν᾽ ἀποτελεῖ προέκταση τοῦ ἱεροῦ ἄμβωνος.
Στίς συνόψεις ἤ τούς συνέκδημους τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἀγάπης τοῦ Πάσχα γράφεται σέ διάφορες γλῶσσες μέ ἑλληνικούς χαρακτῆρες. Κάπως ἔτσι διαβάζουν κάποιες νεαρές κυρίες κείμενα Πατέρων καί Γερόντων τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες, μεταξύ λαϊκῶν ἀσμάτων καί μάλιστα μπουζουκιῶν. Ὁ πολύς κ. Χ. Γιανναρᾶς, ὁ κριτής τῆς οἰκουμένης, σέ μιά πρώτη του συνέντευξη στόν μεταλλαγμένο σταθμό εἶπε πώς, οἱ ἀντιδράσεις τῶν ἀντίοικουμενιστῶν εἶναι καραγκιοζιλίκια. Οἱ λόγοι τοῦ κάθε ἀνθρώπου τόν χαρακτηρίζουν. Σέ μιά ἐλεύθερη καί ζωντανή Ἐκκλησία καί σέ μιά δημοκρατική χώρα ἔχουν νομίζουμε λόγο οἱ πάντες. Γιατί οἱ οἰκουμενιστές μποροῦν ἄνετα νά μιλοῦν και οἱ ἀντιοικουμενιστές νά φιμώνονται, τρομοκρατοῦνται καί ἀπειλοῦνται; Ὅσο καί ἀν θέλουν νά δικαιολογήσουν οἱ πρῶτοι τά
πράγματα καί νά σταθοῦν σέ ὁρισμένες ἐκφράσεις καί τακτικές, δέν ἀπαντοῦν ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ λίαν σοβαροῦ θέματος. Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι γεγονός πώς ἀποτελεῖ, κατά τόν Ὅσιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, παναίρεση.
Ἀλήθεια σᾶς λέγω καί μάρτυς μου ὁ Θεός. Οἱ χριστιανοί μας αἰσθάνονται προδομένοι, ἐγκαταλελειμένοι, συγχυσμένοι και λυπημένοι. Σταμάτησαν ν᾽ ἀκοῦν τόν ΡΣΕΕ. Ἀκοῦνε, ὅπου μποροῦν, τόν σταθμό τῆς "Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας". Ἱερές Μητροπόλεις σκέφτονται νά αὐξήσουν τίς ὧρες τῶν δικῶν τους προγραμμάτων καί νά δημιουργήσουν νέους σταθμούς. Παρακαλῶ ἐπ᾽ οὐδενί μή θεωρηθεῖ ὅτι τά γράφω αὐτά ἐπειδή διεκόπη ἡ δική μου ἐκπομπή στόν ΡΣΕΕ. Δέν γράφω με καμμία χαρά. Γράφω μέ πόνο μεταφέροντας τήν ἔντονη διαμαρτυρία πολλῶν.
Ὑπάρχει μᾶλλον μία καί μόνη ἑρμηνεία στό ἀπρόσμενο αὐτό γεγονός. Στήν ὅλη ὑπόθεση κρύβεται ἕνας κρυφός, λεπτός και βαθύς βαθμός ἐκκοσμικεύσεως. Ἡ μεγάλη ἀγωνία γιά ὑψηλή ἀκροαματικότητα ὁδηγεῖ στην ἀπώλεια τοῦ ἐκλεκτοῦ λήμματος τῶν πιστῶν. Ἴσως ποῦν οἱ ὑπεύθυνοι πώς τώρα αὐξήθηκαν τά ποσοστά ἀκροαματικότητας. Μειώθηκαν ὅμως τά ποσοστά ὀρθοδόξου παραδοσιακότητος καί εὐαισθησίας. Τά λόγια μου αὐτά μεταφέρουν, ὅπως ἀνέφερα, τή λύπη πολλῶν πιστῶν, πού δέν περίμεναν ποτέ μία τέτοια στροφή τοῦ ΡΣΕΕ. Ἄς ἀναλογισθοῦν καλά οἱ ὑπεύθυνοι τήν ἀποκαρδίωση τόσων πιστῶν. Τώρα πλέον δέν μιλᾶμε γιά μια "ἄλλη φωνή στά FM". Οἱ ὑπεύθυνοι φέρουν ἰδιαίτερα μεγάλη εὐθύνη γιά τήν ἔμπνευση αὐτῆς τῆς σοκαριστικῆς ἀλλοτριώσεως, πού προβληματίζει καί σκανδαλίζει…


ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ Ζ΄

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Μας ρωτούν αρκετοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται να γνωρίζουν την ουσία των πραγμάτων και δεν αρέσκονται να μένουν στα όσα επιφανειακώς παρουσιάζονται, μας ρωτούν, γιατί οι οπαδοί της εταιρείας «Σκοπιά», αυτοαποκαλούνται «Μάρτυρες του Ιεχωβά», και ποια η σημασία του ονόματος αυτού;

Με το θέμα λοιπόν του ονόματος θα ασχοληθούμε στο άρθρο μας αυτό.

Οι «Μ.τ.Ι.» διακηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά και αν δεν αποκαλεί ο άνθρωπος τον Θεό με το σωστό του όνομα, δεν πρόκειται ποτέ να σωθεί. (Με την θεωρία αυτή είναι γεμάτα όλα τα βιβλία της εταιρείας).

Είναι όμως έτσι;

Ας ξεκινήσουμε και πάλι από την αρχή.

Οι Εβραίοι, λόγω υπερβολικής ευλάβειας, και κατά παρεξήγησιν του Λευϊτικού ΚΔ,16: «Ονομάζων δε το όνομα Κυρίου, θανάτω θανατούσθω…τελευτάτω». Δηλ. Αυτός που θα βλασφημήσει το όνομα του Κυρίου, πρέπει οπωσδήποτε να θανατωθεί. Ολόκληρη η κοινότητα θα τον λιθοβολήσει, είτε είναι ξένος είτε Ισραλίτης. Αφού βλασφήμησε το όνομα του Κυρίου πρέπει να θανατωθεί. Κατά παρεξήγησιν λοιπόν απέφευγαν να προφέρουν το προσωπικό Όνομα του Θεού, το περίφημο τετραγράμματο. Αποτέλεσμα αυτής της καταστάσεως ἠταν να λησμονηθεί η προφορά του ονόματος του Θεού. Για να λυθεί το πρόβλημα αυτό, πολύ αργότερα, οι Μασορίτες Ιουδαίοι λόγιοι (Μασόρ στα εβραϊκά θα πει παράδοση), κατά το β΄ ήμισυ της α’ χιλιετίας μ.Χ., στα σύμφωνα του ονόματος του Θεού, πρόσθεσαν τα φωνήεντα άλλου ονόματος του Θεού, του ονόματος Αδωνάϊ, και έτσι προήλθε το νόθον όνομα Ιεχωβά.(Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα Εβραϊκά γράφονταν μόνο με τα σύμφωνα και από τα δεξιά προς τα αριστερά. Οι Εβραίοι γνώριζαν μέσω της παραδόσεώς τους τα φωνήεντα και τα πρόσθεταν όταν διάβαζαν τα σύμφωνα των λέξεων και των φράσεων. Αυτό ακριβώς έκαναν οι Μασορίτες λόγιοι Εβραίοι , όπως είπαμε και πιο πάνω. Πρόσθεσαν στο τετραγράμματο των συμφώνων , τα φωνήεντα του ονόματος Αδωνάϊ).

Όμως, αποδείχθηκε αργότερα ότι κατά την αρχική ορθή ή ως έγγιστα ορθή προφορά, το όνομα στα Εβραϊκά δεν είναι Ιεχωβά, αλλά Γιαχβέ.

Με την «λογική» τώρα της εταιρείας , απευθυνόμαστε προς τους ιθύνοντες και «ποιμένες»

της Σκοπιάς και τους ρωτούμε:
Αφού όποιος δεν ονομάζει ορθά το όνομα του Θεού, είναι αδύνατον να έχει σχέση με το Θεό, πώς η εταιρεία μπορεί να έχει σχέση με τον Θεό αφού τους οπαδούς της τους ονομάζει «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και όχι του Γιαχβέ, όπως είναι το ορθόν;

Αλλά να συνεχίσουμε στο θέμα μας και να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει με το όνομα του Θεού.

Όπως κατανοεί ο κάθε λογικός άνθρωπος που θέλει να είναι ελεύθερος και να στοχάζεται ελεύθερα και σωστά (κατά τον ποιητή) , ο Θεός βεβαίως δεν έχει όνομα καθ’ εαυτόν . Ούτε φυσικά στον ουρανό ο Θεός με τους Αγγέλους, τους Αγίους και όλα τα μακάρια πνεύματα, ομιλεί τα Εβραϊκά!

Και τότε πώς έχει Εβραϊκό όνομα ο Θεός θα ρωτήσει κανείς;

Το θέμα έχει ως εξής. Όταν ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Μωυσή έδωσε στον εαυτόν του , συμβατικώς το Εβραϊκό αυτό όνομα , το οποίο , για όσους γνωρίζουν, παραδόξως είναι σε ρηματική μορφή και στα Ελληνικά μεταφράζεται «ο Εστί».

Με το συμβατικό και παράδοξο αυτό όνομα ο Θεός θέλησε να εκφράσει την αλήθεια, ότι αυτός είναι ο Ων, ο υπάρχων, το όντως Ον, ο αυθύπαρκτος , ο αληθινός Θεός , ενώ οι άλλοι «θεοί», δεν είναι , δεν υπάρχουν, είναι ψευδείς.(Έξοδος Γ΄ 13-15).

Εάν ο Θεός εμφανιζόταν στον Σωκράτη , ασφαλώς δεν θα έδινε Εβραϊκό όνομα , αλλά Ελληνικό. Παρόλα αυτά οι Μ.τ.Ι. επιμένουν ότι όλοι οι άνθρωποι , ανεξαρτήτως της εθνικής και μητρικής τους γλώσσας, είναι υποχρεωμένοι να ονομάζουν τον Θεό με την Εβραϊκή λέξη Ιεχωβά , διαφορετικά δεν σώζωνται.

Όπως βλέπουμε όμως , τελείως ανατρέπει τον ισχυρισμό αυτό των Μ.τ.Ι. η ίδια η Καινή Διαθήκη! Το γεγονός ότι οι Απόστολοι που έγραψαν στην ελληνική γλώσσα την Καινή Διαθήκη , απολύτως καμμία φορά δεν ονομάζουν τον Θεό με την εβραϊκή λέξη Ιεχωβά ή Γιαχβέ, αποδεικνύει ξεκάθαρα την πλάνη και την άγνοια της εταιρείας και σ’ αυτό το θέμα.

Οι Απόστολοι , όπως επίσης και οι Εβδομήκοντα μεταφραστές (Ο΄) που μετέφρασαν την Παλαιά Διαθήκη στην κοινή ελληνική, ως επί το πλείστον ονομάζουν τον Θεό με την ελληνική λέξη «Κύριος», η οποία σημαίνει «ο έχων κύρος», «ο έγκυρος», «ο πραγματικός», «ο αληθινός», ό,τι δηλαδή σημαίνει και η εβραϊκή λέξη Ιεχωβά ή Γιαχβέ. Επιπλέον δε, η ελληνική λέξη «Κύριος», η οποία είναι πλουσιότερη σε έννοια από την εβραϊκή , σημαίνει τον Κύριο του ουρανού και της γης. Τον Παντοκράτορα.

Θα κλείσουμε και το άρθρο μας αυτό , όντας βέβαιοι ότι οι Μ.τ.Ι. (τουλάχιστον οι απλοϊκοί οπαδοί της Σκοπιάς), ουδέποτε άφησαν τη σκέψη τους να οδηγηθεί στα όσα παραπάνω αναφέρθηκαν, και θα απευθύνουμε δύο ερωτήματα προς την ηγεσία της Σκοπιάς και τους τοπικούς «ποιμένες» των Μ.τ.Ι.

α)Αφού όποιος δεν επικαλείται ορθά το όνομα του Θεού, δεν έχει σωτηρία (πάντοτε βέβαια με τη λογική της εταιρείας), γιατί επιμένουν σε ένα λανθασμένο τύπο ονόματος όπως το Ιεχωβά; Μήπως για να μην έχουν όντως ουσιαστική σχέση με τον Θεό; (Τι τραγική ειρωνεία).

β)Αν το όνομα του Θεού («Ιεχωβά» που επιμένουν , καίτοι αποδείχθηκε ότι είναι λάθος), έχει τόσο ουσιαστική σημασία για την σωτηρία των ανθρώπων , για ποιον λόγο οι Ιεροί Ευαγγελιστές και όλοι γενικώς οι συγγραφείς της Κ.Δ. δεν αναφέρουν ούτε μία φορά τον Θεό με το όνομα Ιεχωβά ή έστω Γιαχβέ;

Μήπως έκαναν λάθος οι Απόστολοι και αποκατέστησε την αλήθεια μετά από 19 ολόκληρους αιώνες η Αμερικανική εταιρεία Σκοπιά;

Δεν είναι καθόλου απίθανο και τούτο να το ακούσουμε από τους οπαδούς της εταιρείας.

Το λοιπόν Κύριοι της Σκοπιάς, αναμένουμε και στα νέα αυτά ερωτήματα τις απαντήσεις σας.

(Συνεχίζεται).

O ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΒΡΑΪΚΗ ΣΥΝΑΓΗ...



ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΕΙΤΕ ΤΟ......


29 Οκτ 2009

Συγκίνησε για μία ακόμη φορά η παρέλαση των πομάκων μαθητών στο Μεγάλο Δέροιο.

ΠΗΓΗ:ΑντιΠαρακμή
Ανταπόκριση,
Μεγάλο Δέρειο,
Τετάρτη, 28η Οκτωβρίου 2009
Παρακολουθήσαμε σήμερα την παρέλαση και τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου στο χωριό Μεγάλο Δέρειο στην ακριτική μας Θράκη.

Εκεί όπου η ηρωική δασκάλα Χαρά Νικοπούλου συνεχίζει απτόητη το έργο της.
Το "ηρωική" δεν είναι σχήμα λόγου αλλά βρίσκει αληθινά έκφραση στο πρόσωπο αυτής της δασκάλας.

Της δασκάλας που άντεξε

* στις πιέσεις και στους εκβιασμούς του Τουρκικού Προξενείου και των εγκαθέτων του,

* που άντεξε στον ξυλοδαρμό αλλά στις απειλές ακόμη και για τη ζωή της,

* που άντεξε στις προσπάθειες περιθωριοποίησης και κατασυκοφάντησης της,

και που τώρα μπορεί να καμαρώνει τους μαθητές της να τραγουδάνε το "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" και να απαγγέλλουν ποιήματα για την εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου.

Παρουσία δεκάδων επισήμων αλλά κυρίως των εκατοντάδων πομάκων κατοίκων του Μεγάλου Δερείου χαρήκαμε μία ακόμη χρονιά την όμορφη παρέλαση των μικρών μαθητών, τις καταθέσεις στεφάνων, την απαγγελία ποιημάτων από ΟΛΟΥΣ τους μαθητές του σχολείου και κατασυγκινηθήκαμε ακούγοντάς τους να τραγουδάνε τα τραγούδια και τον εθνικό μας ύμνο κυματίζοντας τις σημαίες τους και πέφτοντας με το πέρας της γιορτής στην αγκαλιά της δασκάλας τους.

Παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες αν και δύσκολα μπορούμε να μεταδώσουμε τέτοια έντονη συγκίνηση.
Ειλικρινά, αν θέλετε στην επόμενη παρέλαση να δακρύσετε, κάντε τον κόπο και ανεβείτε στο Μεγάλο Δέρειο.


Τέλος,
επειδή από ότι φαίνεται πολλοί προσπαθούν να αλλοιώσουν το νόημα της εθνικής μας γιορτής και από "περήφανο-νικηφόρο-ηρωϊκό έπος των Ελλήνων" να τον μετατρέψουν σε μηνύματα για το "περιβάλλον", την "οικονομία" και πολλές "κοινωνικοπολιτικές ασυναρτησίες", εμείς θα βροντοφωνάξουμε σε όλους αυτούς τους φτηνούς "κουλτουριάρηδες" και "πολιτικάντηδες" ότι
Η Ελλάδα ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.

Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούνε να μας κάνουν να ξεχάσουμε, εκεί, στα βορειοηπειρωτικά βουνά, θα συνεχίσουν να παραμένουν άταφα τα νεκρά σώματα των χιλιάδων ηρώων μας, περιμένοντας την αναγνώριση της θυσίας τους και την δικαίωση από μια γενιά μπουχτισμένη από ηδονές, υλικά αγαθά και τραγική έλλειψη ιδανικών.

Ίσως μια μέρα,
δίπλα στις φωτογραφίες των πολεμιστών του 1940, προστεθούν και σημερινοί ήρωες και ηρωίδες που δεν οπισθοχωρούν στις απειλές και συνεχίζουν να κρατάνε ψηλά το κεφάλι.
Και μας κάνουνε αληθινά περήφανους.
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

26 Οκτ 2009

ΚΑΛΠΑΚΙ - 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ ΤΙΜΑΕΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940 ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΗΣ 8ης ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ .ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ....


ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ....ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1940.....




ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ 1940

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ 1940, ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ
ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΟΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ....ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ 1940


25 Οκτ 2009

ΕΠΟΠΟΙΪΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ....


Οι τηλεφωνικές γραμμές που με κίνδυνο επισκευάσθηκαν τη νύχτα,κόπηκαν από τις οβίδες ξανά.

Ένας δεκανέας κινδυνεύοντας περιοδεύει να ανακαλύψη τη ζημιά.Δόξα σοι ο Θεός!Μπροστά του ο στύλος με τα κομμένα σύρματα. Ο δεκανέας με ταχύτητα βάζει τα αγκαθωτά του πέδιλα.

-Τρελλάθηκες; Θα ανέβης στο στύλο μέρα μεσσημέρι; Τον φωνάζει ο ανθυπασπιστής των διαβιβάσεων.

-Κι ο φρούραρχος που περιμένει;

Ο δεκανέας δένεται με την ειδική του ζώνη. Ανεβαίνει....μάταια,τον φωνάζουν ξανά.Εκείνος,την ίδια απάντηση.

-Ο φρούραρχος βιάζεται! Μια ριπή χτυπά στο στύλο, ακριβώς κάτω από τα πόδια του. Ο δεκανέας ατρόμητος μονολογεί:

-Κύριε φρούραρχε, ό,τι και να γίνη, εγώ θα σε συνδέσω! Θα σου δώσω φωνή!

Με μια σβελτάδα ενώνει τις δύο κομμένες γραμμές. Τα οχυρά συνεννοούνται. Ο δεκανέας με ικανοποίηση έκανε το χρέος του! Μα οι σφαίρες με περισσότερη τώρα, μανία τον κυνηγάνε.Μια ριπή τον πετυχαίνει κατάστυθα!Οδεκανέας δεν έπεσε. Έτσι που ήταν δεμένεος έμεινε στο στύλο <<ΣΥΜΒΟΛΟ>>.

ΚΑΙ Η ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......


ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤ΄

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Συνεχίζουμε και στο άρθρο μας αυτό με τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» που το σωστότερο θα ήταν να ονομάζονταν «Μάρτυρες της Σκοπιάς».

Είδαμε μέσα από την ιστορική πραγματικότητα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει την συνεχή και αδιάσπαστη χρονική Αποστολική διαδοχή και διδαχή. Δηλαδή κατέχει τις αδιάσπαστες μέσα στο χρόνο χειροτονίες που ξεκινούν από τους ίδιους τους Αποστόλους και ταυτοχρόνως φυλάττει και συνεχίζει να προσφέρει την διδαχή των Αποστόλων. Αυτός δε, είναι και ο λόγος όπου στο Σύμβολο της Πίστεως, εκτός των άλλων, η Εκκλησία μας ονομάζεται Αποστολική.

Ως χρυσή αλυσίδα η κάθε γενιά μέσα στην Εκκλησία, προσθέτει το δικό της χρυσό κρίκο, που όπως είπαμε ξεκινά από τους ίδιους τους Αποστόλους, και θα συνεχίσει έως το τέλος των αιώνων. (Ματθ.28,20).

Και ενώ εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται περίτρανα η αλήθεια αυτή για την Ορθόδοξη Εκκλησία, αντιθέτως, για την εταιρεία «Σκοπιά», η αυτή πραγματικότητα αποκαλύπτει την τραγικότητα της καταστάσεώς της.

Αρκεί να υπογραμμίσουμε τούτο το αποδεικτικό στοιχείο.

Η κάθε Ορθόδοξη τοπική Εκκλησία, διαφυλάσσει ως πολύτιμο θησαυρό τους επισκοπικούς καταλόγους, στους οποίους φαίνεται εξ αρχής, ποιος χειροτόνησε ποιον, μέχρι σήμερα.

Ερωτούμε τώρα τους «ποιμένες» της εταιρείας «Σκοπιά».Μπορούν να μας προσκομίσουν ανάλογους καταλόγους, ώστε να αποδεικνύουν την συνέχειά τους;

Δεν διαθέτουν απολύτως τίποτε, διότι δεν υφίσταται τίποτε. Και δεν μπορεί να υπάρχει, αφού όπως είπαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, ο ιδρυτής της εμφανίζει την ομάδα του που εξελίσσεται σε εταιρεία, μόλις το 1880.

Και μετά από τις ιστορικές και αναμφισβήτητες αυτές αποκαλύψεις που σείουν συθέμελα το σαθρό οικοδόμημα της «Σκοπιάς», ας περάσουμε σε ένα δεύτερο καταλυτικό για την εταιρεία οικοδόμημα.

Β)Κύριοι της «Σκοπιάς», πού βρήκατε την Αγία Γραφή; Με ποιό δικαίωμα κρατάτε στα χέρια σας την Βίβλο, επικαλούμενοι ιστορικά και θεολογικά, ανύπαρκτη δική σας αυθεντία;
Η Γραφή δεν είναι ένα βιβλίο το οποίο «έπεσε από τον ουρανό» και που ο καθένας δύναται αυθαιρέτως να το κρατά στα χέρια του, να το θεωρεί δικό του, να το ερμηνεύει κατά το δοκούν, και να το επικαλείται με όποιο τρόπο νομίζει.

Θα χρειάζονταν αρκετά άρθρα ώστε να αναπτυχθεί εκτενώς το τι ακριβώς είναι η Αγία Γραφή, γιατί και πώς συγκροτείται ο κανόνας της, δηλ. ποιά βιβλία την αποτελούν και όλη την διεργασία που έλαβε χώρα, ώστε να κατέχουμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, τον πολύτιμο αυτό θησαυρό.

Τώρα τούτο μόνο τονίζουμε: η Αγία Γραφή είναι Βιβλίο που δεν μπορεί να σταθεί εκτός Εκκλησίας. Η αδιάσπαστη Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αυτή η οποία καθορίζει ποια βιβλία (από τα πάρα πολλά που διεκδικούσαν τον τίτλο του γνήσιου και του Θεόπνευστου), αποτελούν τον κανόνα της Αγίας Γραφής. Και ακόμα η Εκκλησία είναι αυτός ο ζωντανός οργανισμός που ερμηνεύει αυθεντικά τα κείμενα της Γραφής και ζωοποιεί το νεκρό γράμμα, με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Και πάλι επανερχόμαστε στο παραπάνω ερώτημα και προσθέτουμε: Κύριοι της «Σκοπιάς», όχι μόνο πού βρήκατε, αλλά και ποιος σας εγγυάται ότι το κείμενο είναι γνήσιο και αυθεντικό; Και πάλι, ποιος σας επιβεβαιώνει τον αριθμό των βιβλίων της Αγίας Γραφής;

Ο βιβλιοπώλης; Ή ο εκδοτικός οίκος; Αστεία πράγματα, φυσικά, θα πει κανείς, που όμως φίλοι μου αφήνουν αναπάντητα τα σοβαρότατα τούτα ερωτήματα και αφήνουν εντελώς εκτεθειμένους τους οπαδούς της «Σκοπιάς».

Ναι. Η Γραφή έχει και αυτή ανάγκη τον φυσικό της χώρο για να υπάρξει και να είναι όντως λόγος ζωντανός (Εβρ.4,12).

Όπως το ψάρι δεν μπορεί να ζήσει και να υπάρξει έξω από το νερό το οποίο αποτελεί το φυσικό του χώρο και τη φυσική του κατάσταση, έτσι ακριβώς και η ίδια η Γραφή αναφέρει και τονίζει ξεκάθαρα ότι ο χώρος εντός του οποίου μπορεί να υπάρξει και να εκπληρώσει το σκοπό της είναι μόνο η Εκκλησία. Ξεκάθαρος και πάλι ο λόγος του Θεού: «Εάν δε βραδύνω, ίνα ειδής πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν Εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ.3,15). Δηλ. εάν βραδύνω, σου τα γράφω για να ξέρεις πως πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς στον οίκο του Θεού, που είναι η Εκκλησία του Θεού του αληθινού, ο στύλος και η στερεά βάση της αληθείας.

Το ότι έτσι έχουν τα πράγματα, τούτο αποδεικνύεται όχι μόνο από το ότι όλος ο προτεσταντικός κόσμος που λέει ότι δήθεν στηρίζεται στη Γραφή και μόνο στη Γραφή, έχει κατακερματιστεί σε εκατοντάδες ολόκληρες «εκκλησιών», ομάδων και παραομάδων, αλλά και η εταιρεία «Σκοπία» που στο θέμα αυτό ακολουθεί την προτεσταντική νοοτροπία, αναγκάζεται πολύ συχνά να αλλάζει και να ανατρέπει τα αρχικά της «δόγματα». Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η Σκοπιά, τα όσα με φανατισμό υποστήριζε μέχρι πρότινος, τώρα με πείσμα τα αρνείται, με την φαιδρή δικαιολογία ότι η κερδοσκοπική αμερικανική εταιρεία, λαμβάνει δήθεν «περισσότερο φωτισμό», και έτσι «ουκ έσται παύλα των δεινών»… Φυσικά οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι τέτοιο θέμα, αλλαγής της δογματικής διδασκαλίας, ούτε κατά διάνοια τίθεται, αφού σύμφωνα και πάλι με το λόγο του Θεού, η πίστις παραδόθηκε άπαξ, μία φορά στους αγίους (Ιουδ. 3).

Το ότι βέβαια, για όσους διαθέτουν τον κοινόν νουν, όλα όσα συμβαίνουν στην εταιρεία είναι το λιγότερον απαράδεκτα και ανόητα, τούτο δε χρειάζεται να το υπογραμμίσουμε.

Θα κλείσουμε το άρθρο μας αυτό, απευθύνοντας και πάλι τα αναπάντητα εισέτι ερωτήματα: «Κύριοι της Σκοπιάς, πού βρήκατε την Αγία Γραφή, ποιος σας εγγυάται τα κείμενα και ποιος αυθεντικά ερμηνεύει το λόγο του Θεού;

Γνωρίζουμε ότι από τους ανθρώπους της εταιρείας δεν θα λάβουμε απάντηση, διότι τα παραπάνω ερωτήματα ανατρέπουν εκ βάθρων το όλο σαθρό οικοδόμημα και όλα τα σχέδια της Σκοπιάς. Τα απευθύνουμε όμως στις καλοδιάθετες ψυχές, που μπορούν ακόμα να σκέπτονται και να ζουν ελεύθερες, ώστε να προβληματιστούν και να μελετήσουν την πραγματικότητα.

(συνεχίζεται)

Άγαλμα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην πλατεία Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης- πρωτοβουλία Γ.Κουριαννίδη

πηγή:ΑντιΠαρακμή
Ο δημοτικός σύμβουλος του ΛΑΟΣ στον Δήμο Θεσσαλονίκης, Γιάννης Κουριαννίδης, και ο τηλεοπτικός παραγωγός της «Εγνατία Τηλεόραση», Γιώργος Γεωργιάδης, επισκέφθηκαν σήμερα Τετάρτη 21 Οκτωβρίου, τον παναγιώτατο μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο.


Σκοπός της επίσκεψής τους ήταν η ενημέρωση του παναγιωτάτου για την πρόθεση του κ. Κουριαννίδη, κατόπιν σχετικής παρότρυνσης και του κ. Γεωργιάδη, να εισηγηθεί στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο την τοποθέτηση αγάλματος του Έλληνα αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στην πλατεία Αγίας Σοφίας, μπροστά ακριβώς από τον ιερό ναό της του Θεού Σοφίας.



Σύμφωνα με τον κ. Κουριαννίδη, η φυσιογνωμία της εν λόγω πλατείας αλλά και του πέριξ αυτού χώρου έχει έντονο το θρησκευτικό και εθνικό στοιχείο. Δεν είναι μόνον ο ιερός ναός που αποτελεί ένα μνημείο της Ορθοδοξίας, αλλά εκεί βρίσκεται το επιβλητικό άγαλμα του μάρτυρα μητροπολίτη Χρυσοστόμου Σμύρνης.

Ακόμη, εκεί συναντούμε το μνημείο της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, καθώς και το μαρμάρινο σύμπλεγμα του παπά, του δασκάλου και του Πόντιου μαχητή.


Το μοναδικό παράταιρο γλυπτό που υπάρχει στην περιοχή είναι αυτό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην κεντρική είσοδο του ναού, καταμεσίς της πλατείας, μία μοντέρνα κατασκευή του γλύπτη Μ. Τζομπανάκη, με τίτλο «Πολίτες». Το εν λόγω έργο, ασχέτως της καλλιτεχνικής αξίας του, αποτελεί παραφωνία στη συνολική φυσιογνωμία του χώρου.


Ο κ. Κουριαννίδης εξέθεσε την άποψή του στον παναγιώτατο, να μεταφερθεί δηλαδή

το εν λόγω άγαλμα σε άλλον χώρο (μία ιδέα θ
α ήταν να τοποθετηθεί έμπροσθεν του νέου δημαρχιακού μεγάρου, στην πλατεία που βρίσκεται στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου, Μαν. Ανδρόνικου και Μεγ. Αλεξάνδρου) και στη θέση του να τοποθετηθεί το άγαλμα του Κων. Παλαιολόγου.

Ο κ. Άνθιμος ενθουσιάστηκε με την ιδέα, την οποία υποστήριξε αμέσως. Αποκάλυψε μάλιστα, ότι υφίσταται ήδη έτοιμο άγαλμα του Έλληνα αυτοκράτορα, και μάλιστα του μεγάλου γλύπτη Γιάννη Παππά, του ιδίου που καλλιτέχνησε και το άγαλμα του στρατηλάτη μας Μεγάλου Αλεξάνδρου, που περιμένει κι αυτό την τοποθέτησή του, εδώ και πολλά χρόνια στην Αθήνα.

Παρουσία μάλιστα των δύο επισκεπτών του, ο παναγιώτατος τηλεφώνησε στον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αναγέννησης, κ. Στ. Παπαθεμελή, ο οποίος διατηρεί σχέσεις με την οικογένεια Παππά και επιβεβαίωσε την ύπαρξη του γλυπτού, ενημερώνοντάς τον παράλληλα για την πρόθεση του κ. Κουριαννίδη να εισηγηθεί την τοποθέτηση του αγάλματος στην πλατεία Αγ. Σοφίας, με την οποία ο κ. Παπαθεμελής συμφώνησε αμέσως και με ενθουσιασμό.


Η συνάντηση ολοκληρώθηκε σε κλίμα αισιοδοξίας για την αποδοχή από το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης της πρότασης του κ. Κουριαννίδη, κάτι που συγκεντρώνει ήδη, εκτός από τη στήριξη των κ.κ. Ανθίμου και Παπαθεμελή, και αυτή διαφόρων ομοσπονδιών και σωματείων του προσφυγικού Ελληνισμού.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κ΄

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
(Γαλ. α΄ 11-19)

Με εξομολογητική διάθεση και προφανώς μέσα σε κλίμα βαθειάς συγκινήσεως, ο θεόπνευστος Απόστολος Παύλος, αποτυπώνει στην προς Γαλάτας επιστολή του, συγκλονιστικά προσωπικά του βιώματα.

Το κεντρικό μήνυμα το οποίο θέλει να περάσει μέσα στην Αποστολική περικοπή που θα ακούσουμε την Κυριακή, είναι ότι η διδασκαλία του και το Αποστολικό του έργο , δεν προέρχονται από κάποιον άνθρωπο, αλλά από τον ίδιο τον Θεό.

Είναι τόσο χαρακτηριστικοί οι δύο πρώτοι στίχοι του αναγνώσματος που θα δούμε στη συνέχεια: «Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το Ευαγγέλιον το ευαγγελιστέν υπ’ εμού ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον, ουδέ γαρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε εδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού». (Γαλ. α΄ 11-12). Δηλ. Πρέπει δε να γνωρίζετε , αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιο, που κηρύχθηκε από μένα , δεν είναι ανθρώπινη επινόηση. Ούτε δε εγώ το παρέλαβα από άνθρωπο, ούτε το διδάχθηκα, αλλά μου το αποκάλυψε ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός.

Βεβαίως η αλήθεια αυτή που με τόση έμφαση καταγράφει ο θείος Παύλος, αποτελεί μια πραγματικότητα που ισχύει και για τους άλλους Αποστόλους. Για ολόκληρο τον όμιλο των δώδεκα Αποστόλων.

Οι Απόστολοι δεν κήρυξαν τίποτε απολύτως το δικό τους, τίποτε το ανθρώπινο.

Η θεσπέσια διδασκαλία τους δεν ήταν μια ανθρώπινη αποκάλυψις, αλλά μια ουράνια αποκάλυψις, την οποία παρέλαβαν από τον Ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό άλλωστε και μία από τις ιδιότητες της Εκκλησίας μας, όπως ομολογούμε στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεώς μας, είναι και η Αποστολικότητά της. «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν».
Το ότι έτσι έχουν τα πράγματα από δογματικής απόψεως, τούτο φυσικά όλοι το γνωρίζουμε , μάλλον θα πρέπει να το γνωρίζουμε, και με παρρησία να το ομολογούμε.

Το θέμα όμως έχει και άλλη σημαντική πλευρά, την οποία είναι ανάγκη να προσεγγίσουμε.

Πρόκειται για την πρακτική εφαρμογή του Αποστολικού λόγου, αφού στην Ορθοδοξία μας, ως γνωστόν, οι αλήθειες που εκφράζονται και που διασφαλίζονται εντός του σώματος της Εκκλησίας, έχουν οπωσδήποτε βαθύτατες υπαρξιακές προεκτάσεις.

Άλλωστε, όπως μελετούμε στην Καθολική επιστολή του Ιακώβου, στο Β΄ κεφ. και στον 20ο στίχο: «Πίστις χωρίς των έργων, νεκρά εστί».

Βεβαίως,ως θαυμαστό παράδειγμα προς μίμηση θα πρέπει να εκλάβουμε τον ίδιο τον Απόστολο Παύλο. Το Θεανδρικό πρόσωπο του Λατρευτού μας Κυρίου Ιησού Χριστού, τον σαγηνεύει και τον ανακαινίζει στον υψηλότερο βαθμό που θα μπορούσε ποτέ να συμβεί σε άνθρωπο, και μάλιστα φανατικό διώκτη της Πίστεως. Ο «περισσοτέρως ζηλωτής των πατρικών του παραδόσεων» (Γαλ. Α΄14), μεταστρέφεται εξ’ ολοκλήρου και γίνεται ο μεγαλύτερος των Αποστόλων. Ο πρώην διώκτης του Χριστού, καθίσταται θεόπνευστος Απόστολος, και τα συγγράμματά του έως το τέλος των αιώνων, θα αποτελούν πλέον το σαγηνευτικό δίχτυ της χάριτος και έναν από τους περισσότερο πολύτιμους θησαυρούς της Εκκλησίας μας.

Ναι, αυτή είναι η χάρις του γνήσιου ευαγγελικού μηνύματος, και τούτη είναι η καταπληκτική δύναμις του ζωντανού λόγου του Θεού. (Εβρ. Δ΄12).

Δεν πρόκειται περί νεκρού γράμματος , όπως δυστυχώς καταντά στα χέρια όσων βρίσκονται εκτός Εκκλησίας. Το Ευαγγέλιο, ο λόγος του Θεού δηλ. είναι λόγος ζωντανός και δραστικός και κοπτερώτερος από κάθε δίκοπο μαχαίρι και εισχωρεί και σ’ αυτά τα αδιασπάστως ενωμένα βάθη του ανθρώπου. Εισέρχεται σε όλα τα υποστρώματα της ανθρώπινης ψυχής και σ’ ολόκληρη την προσωπικότητα του ανθρώπου.

Και τον μεν καλοπροαίρετο άνθρωπο τον αφυπνίζει και τον οδηγεί στην βαθειά μετάνοια των πράξεών του και ακολούθως στη συνειδητή μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας, με ό,τι άλλο αυτή η ευλογημένη κατάστασις συνεπάγεται. Αντιθέτως, στην ανεπίδεκτη ψυχή , αυτός ο ίδιος ο λόγος του Θεού, προκαλεί πληγές και τύψεις, στο τέλος δε και σκληρύνσεις , οι οποίες , αν ο άνθρωπος παραμένει αμετάπιστος , παραμένουν , αλλοίμονο , αθεράπευτες…

Και τίθενται μετά από όλα αυτά , ορισμένα βασικότατα ερωτήματα :

o Εμείς που έτη ολόκληρα , κατά το μάλλον ή ήττον, είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εμείς οι οποίοι καυχόμαστε για την Ορθοδοξία μας, έχουμε επί της ουσίας γνωρίσει τον λόγο του Θεού;
o Μελετούμε την Αγία Γραφή, όπως θα πρέπει να την μελετούμε και σύμφωνα με τις ερμηνείες των Αγίων Πατέρων μας;
o Αφήνουμε το Φως του Χριστού να περάσει και να φωτίσει τα πνευματικά μας σκοτάδια, να αστράψει και να ευωδιάσει μέσα στις ζοφερές αβύσσους της συνειδήσεώς μας;
o Και έτι πλέον, αν όντως γευόμαστε σε θεωρητικό επίπεδο την χαρά του Ιερού Ευαγγελίου, προχωρούμε στη συνέχεια και στην εφαρμογή, δηλ. στο βίωμα του Ευαγγελικού τούτου μηνύματος;




Αυτά φίλοι μου είναι τα ερωτήματα τα οποία όντως , δεν θα πρέπει να μας αφήνουν να δώσουμε «νυσταγμόν τοις βλεφάροις ημών».

Στο Γ΄ κεφ. και στον 1ο στίχο της επιστολής αυτής , ο Απόστολος των Εθνών , γεμάτος πόνο αλλά και τρυφερή, πατρική αγάπη, γράφει στους Γαλάτες: «Ω ανόητοι Γαλάται, τις υμάς εβάσκανε τη αληθεία μη πείθεσθαι, οις κατ’ οφθαλμούς Ιησούς Χριστός προεγράφη εν υμίν εσταυρωμένος;» Δηλ. Ω ανόητοι Γαλάτες! Ποιος σας βάσκανε, ώστε να μην πείθεσθαι στην αλήθεια εσείς , μπροστά στα μάτια των οποίων ο Ιησούς Χριστός, για σας ζωγραφίστηκε ζωηρά εσταυρωμένος;

Είθε να μην επιτρέψει ο Άγιος Θεός τα λόγια αυτά να ισχύσουν για κανένα από εμάς αδελφοί μου.

Αντιθέτως, μέρα με την ημέρα, να αποδεικνύουμε «προκοπήν βίου και πίστεως και συνέσεως πνευματικής»,γνωρίζοντας ολοένα και περισσότερο την αυθεντική, την μοναδική , την αληθινή ζωή του Χριστού την οποία μας προσφέρει η Αγία μας Εκκλησία.

Αμήν.

17 Οκτ 2009

Μητροπολίτης Κυρυνείας Παύλος, Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας και όχι ο Πάπας

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΠΑΠΑΣ
ΠΗΓΗ:ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
Τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κηρυνείας Παύλου
Στις 8–14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2007 συνῆλθε στή Ραβέννα τῆς Ἰταλίας ἡ δεκάτη συνεδρίαση τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς για τόν Θεολογικό Διάλογο μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Στό τέλος τῶν ἐργασιῶν ἐξεδόθη κείμενο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τά συμφωνηθέντα καί εἶναι γνωστό ὡς τό Κείμενο τῆς Ραβέννας..........

Τό Κείμενο τῆς Ραβέννας εἶχε ὡς θέμα: "Ἐκκλησιολογικαί και κανονικαί συνέπειαι τῆς Εὐχαριστιακῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκκλησιαστική κοινωνία καί αὐθεντία". Τό βασικό λάθος τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας εἶναι ὅτι τά Ὀρθόδοξα μέλη τῆς Μικτῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν θεωροῦν τούς ἑτεροδόξους συνομιλητές τους ὡς ἀνήκοντες στήν ἴδια Ἐκκλησία, δίνοντες τήν ἐντύπωση ὅτι μεταξύ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ὑπάρχει ἐκκλησιολογική ἑνότητα, χωρίς ὅμως νά ὑφίστανται οἱ πρός τοῦτο θεολογικές προϋποθέσεις.
Ἡ προσπάθεια τῶν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀντιπροσωπείας να παρασιωπήσουν ἤ νά προσπεράσουν ὡς δευτερεῦον ζήτημα τη δογματική διαφοροποίηση μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί ἑτεροδοξίας, ὑπονομεύουν τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία καί δίνουν τήν ἐντύπωση ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί συνιστοῦν ἐπί μέρους τοπική Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Ἐνῶ ἡ διακοπή τῆς διαμυστηριακῆς κοινωνίας ὀφείλεται στις διαφοροποιήσεις τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἀπό τήν κοινή πίστη τῶν πρώτων αἰώνων, ἐντούτοις στό κείμενο τῆς Ραβέννας ὁμολογεῖται ἀπό τά Ὀρθόδοξα καί Ρωμαιοκαθολικά μέλη τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ὡς κοινή ἡ πίστη τους. Ἔτσι προβάλλονται πρός συζήτηση καί διευθέτηση ὀργανωτικῶν καί διοικητικῶν ζητημάτων, ὅπως π.χ. τό περί τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα θέμα, ἐνῶ τά θεολογικά τοιαῦτα παρακάμπτονται καί παραμένουν σέ ἐκκρεμότητα. Συνεπείᾳ τούτου, τό κείμενο τῆς Ραβέννας κατέληγε μέ τήν ἀναφορά ὅτι ὁ ρόλος τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης "ἐναπομένει νά μελετηθῇ εἰς μεγαλύτερον βάθος" (Ραβέννα § 45).

Εἶναι λοιπόν ἀνάγκη νά συζητηθοῦν πρῶτα τά σοβαρά δογματικά θέματα καί ἐπί πλέον νά καθορισθεῖ πλαίσιο μέ τίς προϋποθέσεις, οἱ ὁποῖες θά βασίζονται σέ πατερικά κριτήρια, ὥστε νά διασφαλισθεῖ ὅτι ὁ Διάλογος θά διεξάγεται σέ γερά καί ἀσάλευτα δογματικά θεμέλια καί ὄχι σέ σαθρά κοσμικά πλαίσια. Μόνο μέ την ἐμμονή στήν ἀκρίβεια τοῦ Ὀρθοδόξου δόγματος καί στή δογματική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μποροῦμε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἐργαζόμαστε γιά τήν ἐπισυναγωγή τῶν πεπλανημένων στήν Ποίμνη τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπό τήν ἐξέταση τοῦ κειμένου τῆς Μικτῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τόν θεολογικό Διάλογο μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, πού ἔγινε στήν Κρήτη τον Ὀκτώβριο 2008, πού εἶχε ὡςτίτλο "Ὁ ρόλος τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης στήν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν πρώτη χιλιετία" και πού μόλις πρόσφατα ἐλάβομε, εἶναι ἐμφανής ἡ προβολή τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν θέσεων. Ἡ προβολή τῆς θέσεως ὅτι "ἡ ἀρχή τῆς ποικιλίας ἐν τῇ ἑνότητι ἔγινε κατηγορηματικά δεκτή στή Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πού ἔγινε τό 879-80" (Κρήτη, § 32), ἀποκαλύπτει τούς ἀπώτερους σκοπούς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Προετοιμάζουν τό ἔδαφος γιά μιά οὐνιτικοῦ τύπου ἕνωση.
Ὁ Πάπας, τοῦ ὁποίου ἡ Ἕδρα θεωρεῖται στό κείμενο τῆς Κρήτης ὡς ἡ "πηγή τῆς ἐπισκοπικῆς ἑνότητος" (Κρήτη §10), ἐμφανίζεται ὡς ὁ ἀντικαταστάτης τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀπορρέουν τά πάντα, ἀφοῦ κατά τή ρήση τοῦ Πάπα Γελάσιου: "Ἡ πρώτη ἕδρα κρίνεται ἀπό οὐδένα" (Ep. 4, PL 58, 28B, Ep. 13, PL 59, 64A), (Βλ. Κρήτη, § 11). Παρά τήν προσπάθεια πού καταβάλλεται γιά να παρουσιαθεῖ ἡ ἀπόλυτη κυριαρχία τοῦ Πάπα ὡς πρωτεῖο διακονίας, προβάλλοντας αὐτόν "ὡς ὑπηρέτην τῶν ὑπηρετῶν" (Κρήτη, §14), ἐν τούτοις δέν μποροῦν νά ἀποκρυβοῦν οἱ σοβαρές δογματικές διολισθήσεις καί ἡ λανθασμένη προσέγγιση τῶν Ὀρθοδόξων Ἀντιπροσώπων στό θέμα τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα. "Ὤντας Διάδοχος ὁ Πάπας γίνεται ἀποστολικός καί κληρονομεῖ ἐπίσης τό κοινό τῆς ἀδιαιρέτου ἑνότητος μεταξύ Χριστοῦ καί Πέτρου" (Κρήτη, § 17). Πῶς εἶναι δυνατόν νά γίνεται δεκτό ὅτι ὁ Πάπας ἐκφράζει τήν ἑνότητα μεταξύ Χριστοῦ καί Ἀποστόλου Πέτρου;
Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἐμμένοντες στό πρωτεῖο τοῦ Πέτρου στηριζόμενοι στούς λόγους τοῦ Κυρίου "σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν" (Ματθ. 16, 18), παρερμηνεύουν τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται "τῇ πίστει τῆς ὁμολογίας" (Ἰ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ματθαῖον, 54, 2, P.G. 58, 534), καί ὄχι στόν ἴδιο τόν Ἀπόστολο. Ἐξάλλου, πέτρα και ἀκρογωνιαῖος λίθος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος κατά τούς λόγους Του. (Ματθ. 21, 42).
Ἐνῶ ὁ παπικός θεσμός περιφρονεῖ τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἱερά Παράδοση καί ἐγκαθιδρύει την ἀπολυταρχία, ἀφοῦ ὁ Πάπας και ὄχι ὁ Χριστός ἐμφανίζεται ὡς ἡ "πηγή τῆς ἐπισκοπικῆς ἑνότητος", (Κρήτη, § 10), εἶναι ἐμφανής ἡ προσπάθεια πού καταβάλλεται ἀπό τούς συντάκτες τοῦ Κειμένου νά παρουσιασθεῖ ὁ Πάπας ὡς ὑπέρμαχος τῆς συνοδικότητος, μέ προφανῆ σκοπό νά διασκεδασθοῦν οἱ φόβοι τῶν Ὀρθοδόξων καί νά προληφθοῦν ἀντιρρήσεις και ἀντιδράσεις.
Περαιτέρω ἀναφέρεται στό κείμενο τῆς Κρήτης ὅτι "ἡ ἑνότητα τῆς Ἐπισκοπῆς καί τῆς Ἐκκλησίας συμβολίζονται στό πρόσωπο τοῦ Πέτρου" (Κρήτη, § 10) καί ὅτι "ὁ Πέτρος μιλᾶ μέσῳ τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης" (Κρήτη, § 19). Γιατί ἡ κανονικότητα τῆς Ἐκκλησίας νά ἐξαρτᾶται ἀπό τή σχέση πού ἔχει πρός τόν Πάπα; Γιατί εἶναι ἀναγκαῖο νά συμφωνεῖ κάθε τοπική Ἐκκλησία μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί ὄχι νά συμφωνοῦν ὅλες ὡς ἕνα Σῶμα; Ἡ τριπλή τοῦ Κυρίου ἐρώτηση πρός τόν Ἀπόστολο Πέτρο δέν ἔγινε γιά τήν ἀπονομή τοῦ ἀνύπαρκτου πρωτείου, γιά τό ὁποῖο θά ἔπρεπε να χαιρόταν, ἀλλά γιά τή θεραπεία τῆς τριπλῆς ἀρνήσεώς του, γιά την ὁποία ἄς σημειωθεῖ "ἐλυπήθη" (Ἰωάν. 21, 17). "Τό τριπλοῦν τῆς ἀρνήσεως τῷ τριπλῷ τῆς συγκαταθέσεως ὁ ἀγαθός ἰατήρ ἐξωστράκισε", σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης (+435). (Ἐπιστολή 1, 103, P.G. 48, 632).
Τό ἀντισυνοδικό πνεῦμα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν δέν ἔχει ἱστορικά ἐρείσματα. Ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία ἔχει ὡς ἀνωτάτη ἀρχή την Οἰκουμενική Σύνοδο καί ὄχι τόν Πάπα. Αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι δέν συνεκαλοῦντο ἀπό τούς Πάπες, οἱ ὁποῖοι ἄς σημειωθεῖ οὔτε προήδρευαν ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οὔτε ἐξέδιδαν δογματικές ἀποφάσεις γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἐπικυρώνονταν ἀπό ὅλες τίς τοπικές Ἐκκλησίες. Ἐν τούτοις, ὅταν γιά πρώτη φορά τέθηκε τό παπικό σύστημα θεωρητικά, ὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Μεγάλος (590 - 604) τό ἀπέκρουσε. (Ἰ. Καρμίρη, Ὀρθοδοξία και Παλαιοκαθολικισμός, Β΄, Ἀθῆναι 1967, σ. 69). Καί ὅμως, στό κείμενο τῆς Κρήτης ἀναφέρεται ὅτι "καμμία Σύνοδος δέν ἀναγνωριζόταν ὡς Οἰκουμενική χωρίς αὐτή νά ἔχει τή συγκατάθεση τοῦ Πάπα" (Κρήτη § 12).
Ἡ κατάληξη τοῦ κειμένου τῆς Κρήτης ὅτι "Ἡ πρώτη χιλιετία, ἡ ὁποία ἔχει ἐξετασθεῖ σʼαὐτό τό στάδιο τοῦ διαλόγου μας, εἶναι ἡ κοινή παράδοση ἀμφοτέρων τῶν ʼΕκκλησιῶν μας, καί ὅτι "στίς βασικές θεολογικές καί ἐκκλησιολογικές ἀρχές οἱ ὁποῖες ἔχουν συνταυτισθεῖ ἐδῶ, αὐτή ἡ κοινή παράδοση θά πρέπει να ὑπηρετεῖ ὡς πρότυπο γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς πλήρους κοινωνίας", (Κρήτη, § 32), μᾶς ἐμβάζουν σέ ἀνησυχίες ὅτι τά Ὀρθόδοξα μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς προτρέχουν.
Ἐδῶ ἀξίζει νά ὑπογραμμισθεῖ ὅτι ἡ διαχείριση τῶν Ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, πολύ δέ περισσότερο αὐτῶν πού ἀφοροῦν στην Ὀρθόδοξο Πίστη, δέν μπορεῖ νά ἀφήνεται στά χέρια διορισμένων Καθηγητῶν, ἤ ἔστω Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι βεβαίως ἐκπροσωποῦν τυπικῶς τίς κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, αὐτενεργοῦν ὅμως ἐκφράζοντας τίς δικές τους προσωπικές ἀπόψεις λόγῳ μη χάραξης Συνοδικῆς στρατηγικῆς ἐκ μέρους τῆς τοπικῆς τους Ἐκκλησίας.
Ἡ ἀποφυγή σύγκλησης Συνόδων, ἤ ἐν περιπτώσει συγκλήσεως, ἡ ἀφαίρεση τῆς δυνατότητος ἀπό τούς συγκροτοῦντες αὐτές να ἐκφράσουν ἐλεύθερα τίς ἀπόψεις καί θέσεις τους, ἤ ἡ μή ἔγκαιρη ἐνημέρωση τῶν ὑπευθύνων τῶν εἰδικῶν Ἐπιτροπῶν γιά τήν ἑτοιμασία διαφόρων εἰσηγήσεων πρός τήν Ἱερά Σύνοδο πρός λήψη σχετικῶν ἀποφάσεων, συνιστᾶ ἐκτροπή ἀπό τό συνοδικό σύστημα διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί δέν διασφαλίζει τή διαμόρφωση Ὀρθοδόξων θέσεων. Περαιτέρω, ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς ἔξωθεν διαμορφωθείσης γραμμῆς ὑπονομεύει τήν ἐκκλησιατική τάξη. Ἡ προσπάθεια τῶν θεολόγων πού ἐκπροσωποῦν τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία νά χαρακτηρίζουν τό Ρωμαικαθολικισμό ὡς Ἐκκλησία, προκαλεῖ τό Ὀρθόδοξο αἴσθημα.

Αποστολικόν Ανάγνωσμα Κολ. Δ΄ 5-11 και 14-18

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Από την αρχή μέσα στο σώμα της Εκκλησίας μας, υπήρχαν κοντά στους απλοϊκούς πιστούς και οι μορφωμένοι Χριστιανοί. Πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι εγγράμματοι, οι σοφοί και οι επιστήμονες, οι οποίοι ακριβώς επειδή είναι σοφοί και επιστήμονες, και ταυτοχρόνως διαθέτουν αγαθή προαίρεση, ελκύονται από το καταπληκτικό βάθος της Ευαγγελικής Αποκαλύψεως.

Ένας τέτοιος υπήρξε και ο Ευαγγελιστής Λουκάς ο Ιατρός, ο οποίος εορτάζει την Κυριακή 18 Οκτωβρίου.

Το όνομά του το αναφέρει με μεγάλη αγάπη ο θείος Παύλος στο Αποστολικό ανάγνωσμα που θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ιερούς μας Ναούς.

Βέβαια, θα μας δοθεί η ευκαιρία ώστε να κάνουμε ειδικό λόγο για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα της Εκκλησίας μας, που ήταν μάλιστα και Ελληνικής καταγωγής.

Σήμερα όμως θα σταθούμε στον 6ο στίχο του αναγνώσματος, διότι όπως θα δούμε, πάρα πολλά έχει να μας διδάξει. «Ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος, ειδέναι πως δει υμάς ενι εκάστω αποκρίνεσθαι». (Κολ. Δ΄ 6). Δηλ.

Στα τόσα που γράφει ο Απόστολος των εθνών στους Κολασσαείς, ιδιαιτέρως τους τονίζει να συμπεριφέρονται με φρόνηση προς τους έξω της Εκκλησίας ανθρώπους, επωφελούμενοι των ευκαιριών που παρουσιάζονται για πνευματική εργασία. Και αμέσως στη συνέχεια προσθέτει. Ο λόγος σας ας είναι πάντοτε χαριτωμένος, αρτυμένος με το αλάτι της φρονήσεως, ώστε να είναι ευχάριστος και οικοδομητικός. Ποτέ ο χριστιανός δεν πρέπει να έχει λόγο κακό και αποκρουστικό. Τους εφιστά μάλιστα στη συνέχεια την προσοχή, να αποκρίνονται σε κάθε άνθρωπο με τον αρμόζοντα και κατάλληλο τρόπο!

Επειδή όπως και άλλη φορά έχουμε τονίσει, ο λόγος του Θεού είναι πάντοτε επίκαιρος, ας εμβαθύνουμε στη συνέχεια στον θεόπνευστο αυτό λόγο που αποδεικνύεται τόσο χρήσιμος και πρακτικός για τον κάθε συνειδητό πιστό.

Αρκετές είναι οι φορές που έχουμε διαπιστώσει ότι αρκεί και ένας μικρός λόγος, μια μόνο λέξη, για να χαλάσει την ατμόσφαιρα στην οικογένεια ή να δημιουργήσει μεγάλες παρεξηγήσεις στην παρέα ή στον χώρο εργασίας. Και τότε σκεπτόμαστε το πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχαμε μιλήσει ή αν δεν είχε από τον άλλο λεχθεί αυτό που τόσο μας πίκρανε...
Ο Απόστολος, θέλει οι Χριστιανοί να έχουν πάντοτε στο στόμα τους λόγια χαριτωμένα. Δηλ. λόγια που αποπνέουν χάρη Θεού, που είναι ευχάριστα και οικοδομούν πνευματικώς όσους βρίσκονται κοντά.

Αλλά και ο ίδιος ο Κύριός μας που αποτελεί και το αιώνιο παράδειγμά μας, πώς χρησιμοποιούσε το λόγο Του; Όσοι τον άκουγαν «...εθαύμαζον επί τοις λόγοις της χάριτος τοις εκπορευομένοις εκ του στόματος αυτού...» (Λουκ. Δ΄ 22) Δηλ. Όλοι τον επιδοκίμαζαν και θαύμαζαν για τα χαριτωμένα λόγια που έβγαιναν από το στόμα Του.

Κατά το παράδειγμα λοιπόν του Κυρίου Ιησού, και εμείς που, τουλάχιστον αγωνιζόμαστε να βιώσουμε το πανάγιον θέλημά του, τέτοιους λόγους οφείλουμε να έχουμε πάντοτε στα χείλη μας. Τα λόγια μας να είναι αρτυμένα με το πνευματικό αλάτι της αρετής.

Φυσικά όταν αρχίσουμε να προσέχουμε το σπουδαίο τούτο κεφάλαιο της πνευματικής μας ζωής που ονομάζεται σωστός και ευλογημένος λόγος, αρχίζοντας από την αυτοσυγκράτηση, τελικώς δια της χάριτος του Θεού και μέσω της προσευχής, θα φθάσουμε και στην κορυφή του αγωνίσματος αυτού. Και η υψηλή αυτή κορυφή είναι το «πώς δει υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι». Δηλ. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος θα μας φωτίζει ώστε να γνωρίζουμε με ποιο τρόπο θα πρέπει να ομιλούμε και να αποκρινόμαστε στον κάθε άνθρωπο με τον οποίο καθημερινώς ερχόμαστε σε επικοινωνία.

Μέσα λοιπόν από αυτή την πνευματική διάσταση των πραγμάτων, γίνεται τώρα πολύ εύκολο να κατανοήσουμε ότι ο λόγος μας δεν θα πρέπει να εκφράζει το πνεύμα του κόσμου και να μεταφέρει την ταραχή των παθών και αλλοίμονο, σε κάποιες περιπτώσεις, την γεύση της κολάσεως. Αντιθέτως ο λόγος μας θα πρέπει να είναι εμβαπτισμένος στα νοήματα του Λόγου και να αποπνέει την «ευωδία του Χριστού» και το άρωμα του Παραδείσου!

Εύκολη υπόθεση;

Καθόλου.

Και επειδή τα λόγια μας αποτελούν, θέλοντας και μη τους δείκτες της πνευματικότητας στην οποία βρισκόμαστε, γι΄ αυτό μας χρειάζεται γενικότερα αγώνας για πρόοδο στην ταπείνωση, την ειρήνη, την αγάπη και γενικώς στις Ευαγγελικές αρετές.

Με δυο λόγια, απαιτείται καλλιέργεια εις βάθος.

Αυτήν ακριβώς την ευλογημένη καλλιέργεια και πνευματικότητα διέθετε και ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς.

Αυτός δε ήταν και ο λόγος που και ο δικός του γραπτός λόγος, στο τρίτο Ευαγγέλιο και στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων που συνέγραψε ως «συνέκδημος» του Παύλου, έχει τόση και τέτοια χάρη. Είναι λόγος Θεόπνευστος, γεμάτος με την δύναμη που ανασταίνει ακόμα και νεκρούς από την αμαρτία.

Είθε με τις ευχές του Ευαγγελιστού και Αποστόλου Λουκά, ο λόγος μας να καλλιεργείται ολοένα και περισσότερο, σε ζωντανό λόγο Θεού.

Αμήν.

16 Οκτ 2009

ΤΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΟΥΜΕ....

"Επίσκεψη στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης πραγματοποίησε ο Νομάρχης Πρέβεζας κ. Βασίλης Ιωάννου την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου και είχε πολύωρη συνάντηση με την Υφυπουργό κ. Φώφη Γεννηματά."

Στη φωτογραφία προσέχουμε μια λεπτομέρεια ...
Στο γραφείο της υφυπουργού κ. Φώφης Γενηματά, ο σταυρός δεν βρίσκεται στο κοντάρι της ελληνικής σημαίας αλλά στο κοντάρι που είναι αναρτημένη η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!
Τόση ασχετοσύνη;
Eπίσης προσέξτε και την παντελή απουσία ορθόδοξων αγιογραφιών από το γραφείο της υφυπουργού. αντίθετα φιγουράρει η "τσάντα" της (καποιας γνωστής φίρμας υποθέτουμε)

ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ τώρα το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή. Έκκληση για υπογραφές.

ΠΗΓΗ:ΑντιΠαρακμή


Ποιο θα ήταν το μειονοτικό θέμα της Θράκης αν έλειπε η διαβρωτική δράση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής; Όλοι γνωρίζουν την πραγματική αιτία πλήθους προβλημάτων στην περιοχή, όμως κανείς δεν τολμάει να την ονομάσει ρητά και ταυτόχρονα να αναδείξει το ζήτημα ασφάλειας για την ελληνική πολιτεία και πλειονοτική κοινωνία, το ζήτημα εκδημοκρατισμού και ένταξης της μειονοτικής κοινωνίας, το ζήτημα εξορθολογισμού και εξομάλυνσης της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Θράκης.
Ποιος χρειάζεται το Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή;

* Υπάρχουν Τούρκοι υπήκοοι στη Θράκη;
*

* Υπάρχουν τόσες γραφειοκρατικές διαδικασίες - ιδίως μετά την κατάργηση της βίζας για την Τουρκία - που δικαιολογούν μια τέτοια πολυπρόσωπη και πολυέξοδη υπηρεσία στην Κομοτηνή;

* Υπάρχουν μειονοτικά δικαιώματα που, μέσα στη σύγχρονη Ελλάδα της ΕΕ, έχουν ανάγκη έναν τέτοιο «εγγυητή», όπως π.χ. τον βλέπουμε να τα προσφέρει στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν;

* Ή μήπως η Συνθήκη της Λωζάνης, που η Τουρκία την έχει κάνει κουρελόχαρτο από την ημέρα της υπογραφής της, χρειάζεται την κηδεμονία του βιαστή της;

Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική σε όλα τα παραπάνω, λέει η κοινή λογική.

Ποιος ο λόγος τότε της ύπαρξής του στη Θράκη;

* Μήπως η συντήρηση ενός παρακρατικού μηχανισμού που οδηγεί τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας σε γκετοποίηση;

* Μήπως η δημιουργία / χειραγώγηση κάποιων μειονοτικών ηγεσιών για τον έλεγχο της μειονοτικής κοινωνίας;

* Μήπως η μεθόδευση ενεργειών που εκτουρκίζουν Πομάκους και Ρομά για να δημιουργήσουν μέσα από αυτήν την εθνοκάθαρση «τουρκική μειονότητα»;


Φίλοι της Αντιπαρακμής:
Επισκεφθείτε το http://proxeneio-stop.org/
δείτε βίντεο και κείμενα που σοκάρουν για τη δράση του Τουρκικού Προξενείου και των μηχανισμών του στην Θράκη
και υπογράψτε όλοι στο
http://www.gopetition.co.uk/online/30752.html


Υπάρχει ανάγκη να συγκεντρωθούν χιλιάδες υπογραφές.
Η πρωτοβουλία ανήκει στην τοπική εφημερίδα της Κομοτηνής ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ.
Παρακαλούμε προωθήστε με email τους παραπάνω συνδέσμους σε όλους τους γνωστούς και φίλους σας.
Ενωμένοι δίνουμε τη μάχη.
Ο φασισμός και οι απειλές του Προξενικού μηχανισμού ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ.
Η Θράκη θα παραμείνει ΕΛΛΗΝΙΚΗ (όσο ηττοπαθές και αν ακούγεται σαν στόχος δυστυχώς ακόμη και αυτό αυτή τη στιγμή χρειάζεται αγώνα).
Υπέγραψε ΤΩΡΑ και ΕΣ

ΑΠΟΕΛ και και το συνθημα <<Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ>>

ΠΗΓΗ:ΑντιΠαρακμή
Ο ΑΠΟΕΛ (Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος ΕΛΛΗΝΩΝ Λευκωσίας) ο οποίος φέτος συμμετέχει στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, το Champions League, κλήθηκε από την UEFA σε απολογία επειδή οπαδοί της ομάδας στο παιχνίδι με την αγγλική Chelsea ανάρτησαν πανό που έγραφε «Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ»!

Η UEFA προχώρησε σε αυτή της την ενέργεια μετά από καταγγελίες τούρκων!

Δεν είμαστε σίγουροι αν η UEFA μπορεί να στοιχειοθετήσει κατηγορία εναντίων του ΑΠΟΕΛ θεωρώντας το πιο πάνω σαν πολιτικό σύνθημα αφού σε άλλους ευρωπαϊκούς αγώνες έχει «ανεχθεί» πολύ περισσότερα.

Ίσως απλά να ζητά διευκρινήσεις αφού δέχτηκε καταγγελία. Οπαδοί του ΑΠΟΕΛ πάντως προτείνουν στη Διοίκηση της ομάδας να στείλει στην UEFA ένα βιβλία με την κυπριακή ιστορία (στα αγγλικά) για να διαπιστώσει και η ίδια κατά πόσον η Κύπρος είναι Ελληνική ή όχι.

Άλλη αντίδραση των οπαδών του ΑΠΟΕΛ είναι το κάλεσμα σε κάθε ΑΠΟΕΛίστα να πάει στα επόμενα παιχνίδια της ομάδας του κρατώντας ο καθένας από μια ελληνική σημαία (κάτι που έχουν ξανακάνει οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ).
Διαβάστε περισσότερα από το ιστολόγιο http://apoelnews.blogspot.com
Σημείωση: Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Φιλάθλων ΑΠΟΕΛ, προέβηκε σε διαφώτιση για το πρόβλημα της Κύπρου, θέτοντας το στη σωστή, αντικατοχική του διάσταση. Η αρχή έγινε στον εντός έδρας αγώνα του ΑΠΟΕΛ με την Τσέλσι, όπου διανεμήθηκε το έντυπο στα αγγλικά και θα ακολουθήσει η διανομή του στα πορτογαλικά και τα ισπανικά με Πόρτο και Ατλέτικο Μαδρίτης αντίστοιχα.

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ Ε΄

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Μας δίνεται η ευκαιρία σήμερα φίλοι αναγνώστες, στο πλαίσιο του θέματος μας «Αιρέσεις και παραθρησκεία», να ξεκινήσουμε να δούμε την γνωστή σε όλους σχεδόν, κίνηση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» όπως οι ίδιοι αυτάρεσκα αυτοαποκαλούνται.

Πριν περάσουμε στις Βιβλικές και θεολογικές ερμηνείες των θέσεων των «Μ.τ.Ι.», επιβάλλεται να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην ιστορία της ομάδας αυτής.

Τούτο είναι αναγκαίο α) Διότι κανείς δεν εμφανίζεται από το πουθενά , και β) Η ιστορική εξέταση της πραγματικότητας μας βοηθά να δούμε το υπόβαθο της όλης καταστάσεως, το ξεκίνημα αλλά και την ως τώρα εξέλιξη...

Οι υπεύθυνοι των Μ.τ.Ι., έχουν την εξής τακτική προσέγγισης των ανθρώπων (δηλ. των υποψηφίων θυμάτων τους).

Με την Βίβλο στο χέρι , επισκέπτονται τα σπίτια και προσπαθούν με ορισμένα εδάφια που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν (πάντοτε στην διεστραμμένη τους ερμηνεία και μετάφραση, και ουδέποτε στο πρωτότυπο αγιογραφικό αυθεντικό κείμενο), να αποδείξουν στους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, ότι βρίσκονται σε λανθασμένο δρόμο και πως αν αποκηρρύξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία και ενταχθούν στις τάξεις τους, τότε μόνο θα είναι παιδιά του Θεού (του Ιεχωβά).

Στην παραπλανητική τους μάλιστα αυτή τακτική, χρησιμοποιούν ως υλικό, είτε πραγματικά είτε φανταστικά σκάνδαλα που έχουν να κάνουν με τους Ορθοδόξους Χριστιανούς και μάλιστα με τους κληρικούς.

Δυστυχώς, όπως ήδη έχουμε τονίσει σε προηγούμενα άρθρα μας, υπάρχουν απλοϊκοί άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν την πίστη στην σωστή της βάση , και ορισμένες φορές παρασύρονται με αποτέλεσμα να αρνούνται την Ορθοδοξία και να καταντούν Μ.τ.Ι.

Επειδή λοιπόν το θέμα δεν είναι όπως θέλουν να το παρουσιάσουν οι υπεύθυνοι της κίνησης αυτής,που κατά τον λόγο του Κυρίου: «...
σαν τους Φαρισαίους περιέρχονται τη θάλασσα και την ξηρά για να κάνουν ένα προσήλυτο, και όταν γίνει , καταντά τέκνον της γεένης (της κολάσεως), δύο φορές χειρότερο από αυτούς» (Ματθ.23,15), αλλά το θέμα είναι πολύ βαθύτερο, το πρώτο ερώτημα το οποίο τους θέτουμε είναι το εξής: α)Από πού ξεκινάτε ιστορικώς ως κίνηση και ποια τα αποδεικτικά στοιχεία της ιστορικής σας πραγματικότητας και συνέχειας; Ας ξεκαθαρίσουμε την ταυτότητα και το ποιόν της υπάρξεως σας, και κατόπιν περνούμε να δούμε τι ακριβώς διδάσκει και πώς ερμηνεύεται ο λόγος του Θεού.

Ίσως φανεί ως παράδοξος ο λόγος μας (είναι πάντως αληθινός), κανένας εκ των ταγών των Μ.τ.Ι. δεν δέχεται υπεύθυνα και επίσημα να ανοίξει και να συζητήσει το παραπάνω ερώτημα που εξ αρχής τους θέτουμε.

Το γιατί, δεν είναι δύσκολο να το εννοήσει κανείς.

Το ερώτημα τούτο φέρνει στην επιφάνεια τις προϋποθέσεις που πρέπει να υφίστανται, ώστε να γίνεται λόγος περί Εκκλησίας. Και οι προϋποθέσεις αυτές είναι η αδιάσπαστη χρονική Αποστολική διαδοχή και διδαχή που πρέπει να κατέχει η μοναδική και αυθεντική Εκκλησία.

Πράγματι, αν θελήσουμε να ρίξουμε ένα διεισδυτικό βλέμμα στο παρελθόν και να ερευνήσουμε όλες τις πτυχές του θέματος, θα διαπιστώσουμε σύμφωνα με τα ατράνταχτα ιστορικά τεκμήρια, ότι μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία κατέχει αυτές τις δύο προϋποθέσεις, ταυτοχρόνως και εξ αρχής, με αποτέλεσμα να της εξασφαλίζουν την αυθεντικότητα.

Και τίθεται αμείλικτο στη συνέχεια το ερώτημα. Οι Μ.τ.Ι. πότε έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους; Πότε η ομάδα τους παρουσιάστηκε στην ιστορία;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πολύ αποκαλυπτική.

Οι Μ.τ.Ι. εμφανίζονται για πρώτη φορά μετά το 1880 στην Αμερική. Ιδρυτής και πρώτος αρχηγός της εταιρείας «Σκοπιά» (έτσι ονομάζεται η εταιρεία που ανήκουν οι Μ.τ.Ι.) , είναι ο Κάρολος Ρώσσελ. Διάδοχος του γίνεται ο Ιωσήφ Ρόδερφορ, ακολουθεί ο Νάθαν Νορρ, ο Φρέντερικ Φρανς και ο Ένσελ και φθάνουμε στην σημερινή της ηγεσία.

Θα χρειαζόταν πολύς χώρος και χρόνος για να καταγράψουμε αναλυτικά τη βιογραφία του καθενός αρχηγού της εταιρείας «Σκοπιά» αλλά και τις αλλαγές τις οποίες επέφερε ο καθένας από αυτούς, τόσο στο καταστατικό, όσο και στην ερμηνεία των Γραφών. (Όποιος επιθυμεί μπορεί να μελετήσει την ανάλογη βιβλιογραφία και εκεί θα διαπιστώσει το αλλοπρόσαλλο στην δομή, στην τακτική, και σ’ αυτό που ονομάζουν έρευνα και ερμηνεία του λόγου του Θεού).

Εμείς τώρα, κλείνοντας και το άρθρο αυτό , τονίζουμε ότι , ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει αδιάσπαστη ανά μέσω των αιώνων κρατώντας και κηρύττοντας την , όπως τονίσαμε, αδιάσπαστη Αποστολική διδαχή, μέσω της Αποστολικής διαδοχής που κατέχει, η εταιρεία κάνει την εμφάνιση της για πρώτη φορά στην ιστορία κατά τα τέλη του 19ου αι.

Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα , όσο και αν θέλουν οι υπεύθυνοι των Μ.τ.Ι. να εξαφανίσουν ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να εξωραΐσουν.

Φυσικά , όπως καταννοεί ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος και ο κάθε αντικειμενικός μελετητής του θέματος , η νεόκοπη αυτή κίνηση-εταιρεία «Σκοπιά», δεν δικαιούται σε καμμία των περιπτώσεων να διεκδικεί για τον εαυτό της τον αυθεντικό ερμηνευτή του λόγου του Θεού. Όπως επίσης δεν μπορεί να γίνει καν λόγος περί Εκκλησίας με αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια, την οποία επιβάλλεται να έχει (και φυσικά έχει) η αληθινή Εκκλησία.

(Συνεχίζεται)

15 Οκτ 2009

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ 1940

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ 1940, ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ(πατήστε το διαβάστε περισσότερα για να δείτε όλες τις φωτογραφίες)
ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΟΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ....ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ 1940

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.