Μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου: «Ἀγρυπνία, Ἡ νυκτερινὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας»

Φωτό: «Ῥωμαίικου»

Ὁμιλία Παταπίου Μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου στά πλαίσια πνευματικῆς ἐκδήλωσης μέ ἀφορμή τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Βασ. Στεργιούλη " Ἀγρυπνία στοῦ ἱεροῦ Ἄθω τήν βουνοκορφή" Λάρισα 24 Νοεμβρίου 2005

Σκέψεις γιά τή συμμετοχή τοῦ πιστοῦ στή θεία λατρεία μέ ἀφορμή μιά ἀγρυπνία στό Ἅγιον Ὄρος

Μέ τήν εὐχή τοῦ ἁγίου Γέροντός μας, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, Ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου, καί μέ ἀφορμή τήν τιμητική γιά μένα πρόσκληση νά παραστῶ στήν πνευματική αὐτή ἐκδήλωση, κατά τήν παρουσίαση τοῦ νέου βιβλίου τοῦ σεβαστοῦ μας καθηγητοῦ κου Στεργιούλη, θά προσπαθήσω νά διατυπώσω στήν ἀγάπη σας κάποιες σκέψεις γιά τήν ἀναγκαία καί πρέπουσα συμμετοχή τοῦ κάθε πιστοῦ στήν λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσα ἀπό τή θεία λατρεία.

Ἀφορμή γιά τίς σκέψεις αὐτές, θά ἀποτελέσει ἡ νοερή, βῆμα πρός βῆμα συμμετοχή μας σέ μιά ἁγιορειτική ἀγρυπνία. Μία ἀγρυπνία σάν κι αὐτή πού βίωσε καί περιγράφει- μέ πολύ ἐναργή ὁμολογουμένως - τρόπο, ὁ τιμώμενος σήμερα συγγραφέας. Θά πρέπει ὅμως ἐξ ἀρχῆς νά ἐπισημάνουμε ὅτι εἰδικά στήν περίπτωση τῆς θείας λατρείας, ὅτι ἰσχύει γιά τούς μοναχούς ἰσχύει - κατά τό μέτρο τῶν δυνατοτήτων τους - καί γιά ὅλους τούς ἐν τῷ κόσμῳ πιστούς.

Στή λατρεία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὡς ἐν Χριστῷ κοινωνίας, πραγματώνεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: "οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν". Καί μπορεῖ ἡ ὀρθόδοξη ζωή νά μήν ἐξαντλεῖται στά ὅρια τῆς λατρείας, ἡ τελευταία ὅμως...

Τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ τί εἶναι ὁ παπισμὸς

Τοῦ Μακαριστοῦ Φώτη Κόντογλου

Ἔκαμαν ἄνω κάτω σήμερον τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας, ἐχώρισαν τὸ ποίμνιόν της, τὸ ἐσκόρπισαν καὶ τρέχει σαστισμένον ἐδῶ καὶ ἐκεῖ. Μεταχειρίσθησαν πᾶν μέσον διὰ νὰ προσεταιρισθοῦν πάντα Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος εἶναι τελείως ἀδιάφορος εἰς τὰ τῆς θρησκείας καὶ τὰς Ἐκκλησίας, ἢ ἄθεος καὶ ἐχθρός της, καὶ ὁ ὁποῖος προσποιεῖται ὅτι ἐνδιαφέρεται δι' αὐτὴν καὶ διὰ τὴν τύχην της ἀπὸ ἰδιοτέλειαν ἢ ἀπὸ ἄλλην αἰτίαν, ὁλοτελῶς ξένην πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, ἂν καὶ διὰ νὰ μεταβληθοῦν οἱ τοιοῦτοι χλιαροὶ εἰς φιλοπαπικοὺς ζηλωτᾶς, δὲν ἐχρειάσθη καὶ μεγάλη προσπάθεια, διότι αὐτοὶ οἱ «Ὀρθόδοξοι τῆς περιστάσεως» δὲν ἔχουν νὰ χάσουν τίποτε, ἐὰν καταστραφεῖ ἡ Ὀρθόδοξος ἀλήθεια, καὶ ἐπὶ πλέον ἡ φιλία τοῦ Παπισμοῦ ἠμπορεῖ νὰ προσφέρει πάντοτε πολλὰ ὀφέλη εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἔχει. Δι' αὐτοὺς «οἱ λίθοι γενήσονται ἄρτοι». Ὡς ἐκ τούτου, πολλοὶ ὃπου ἤσαν προηγουμένως ἀδιάφοροι, καὶ πολλάκις σαρκασταὶ τῆς θρησκείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἔγιναν αἴφνης διαπρύσιοι κήρυκες τῆς Χριστιανικῆς «ἀγάπης», τὴν ὁποίαν μεταχειρίζονται ὡς προπέτασμα καπνοῦ διὰ τὸν πονηρὸν συνεταιρισμὸν των μετὰ τῶν λατίνων. Ὁ σπαραγμὸς τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τοῦ ποιμνίου της, ἡ ἀναταραχὴ καὶ ἡ διχόνοια, αὐτὰ εἶναι οἱ θεάρεστοι καρποὶ τῆς πολιτείας τῶν κακῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας.

[...] Αὐτὰ εἶναι τὰ πρωτάκουστα δεινὰ τὰ ὁποῖα συνεσωρεύθησαν, ἐντὸς μερικῶν μόνον μηνῶν, ἐπάνω εἰς τὸ σῶμα τῆς πολυπαθοῦς Ὀρθοδοξίας, διὰ τὰ ὁποία θρηνοῦν οἱ Ἄγγελοι...

«Ῥεπούσειες» Ἱστορίες...

Φωτογραφία: «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Τὸ 1940, οἱ Γερμανοί, χάρις στὸ πρόγραμμα Κοινωνικοῦ Τουρισμοῦ τοῦ Χίτλερ, συνέρρεαν μαζικῶς στὶς νότιες χῶρες. 

Κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἡ παραπαιδεία εἶχε μεγάλη ἄνθησι. Ὁ Σουλτᾶνος ἀνέθεσε τὴν ἐκμάθησι τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἄνοιξε μὲ τὴν σειρά της ἰδιωτικὰ φροντιστήρια, τὰ ὁποῖα ὠνομάστηκαν Κρυφὰ Σχολειά. Τὸ ὀνομαστώτερο βρισκόταν στὴν χαράδρα τοῦ Λουσίου, πάνω στὸν γκρεμό, λόγῳ τῆς καταπληκτικῆς θέας. Τὰ παιδιά, ἐκτὸς ἀπὸ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, παρακολουθοῦσαν σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Σουλτάνου, Ἑλληνικὴ Ἱστορία, Θρησκευτικὰ καὶ...

"Τεχνολογούσι καὶ οὐ θεολογούσι"

Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου 

Ἰεροθέου Βλάχου 

Μιλώντας κάποτε μὲ ἕναν ἁγιορείτη λόγιο μοναχὸ ἔκανα λόγο, μεταξὺ τῶν ἄλλων, γιὰ τὴν κρίση τῆς θεολογίας στὸν τόπο μας, λόγω τῆς ἐπίδρασης ποὺ δέχθηκε ἀπὸ τὴν σχολαστικὴ δυτικὴ θεολογία, καθὼς καὶ τὴν ρωσικὴ θεολογία. Χωρὶς νὰ ἀρνῆται ὁ μοναχὸς αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, ἔκανε μία μικρὴ διόρθωση λέγοντας ὅτι δὲν πρέπει νὰ μιλοῦμε τόσο γιὰ κρίση τῆς θεολογίας, ὅσο γιὰ κρίση τῶν θεολόγων. Βέβαια, δὲν εἶχα καμμιὰ πρόθεση νὰ διαφωνήσω, ἀφοῦ αὐτὸ στὴν οὐσία ἐννοοῦσα. 

Πράγματι, ὅταν κάνουμε λόγο γιὰ ὀρθόδοξη θεολογία, ἐννοοῦμε τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας στὴν αὐθεντική της ἔκφραση, ὅπως τὴν παρουσίασαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ Πατέρες, ὕστερα ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ἀποκάλυψη ποὺ δέχθηκαν. Αὐτὴ ἡ θεολογία δὲν ὑφίσταται κρίση. Ὅταν ὅμως ὑπάρχουν μερικοὶ “θεολόγοι” οἱ ὁποῖοι στοχάζονται πάνω στὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ ἀναμειγνύουν τὴν θεολογία τῶν ἀπλανῶν θεολόγων μὲ τοὺς στοχασμοὺς τῶν φιλοσόφων καὶ φιλοσοφούντων, τότε ὑφίσταται πρόβλημα, ὑπάρχει κρίση. Ὁπότε ἡ κρίση ἀνήκει στοὺς θεολόγους. 

Ἔχω παρατηρήσει ὅτι στὸν τόπο μας, καὶ κυρίως μεταξὺ μερικῶν ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων, ἐπικρατεῖ ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ θεολογία ταυτίζεται μὲ τὴν βιβλιογραφία, τὶς ὑποσημειώσεις καὶ τὶς παραπομπές. Αὐτό, βέβαια, μπορεῖ νὰ ἀνταποκρίνεται στὶς ἐπιστημονικὲς ἀκαδημαϊκὲς συνθῆκες, ἀλλὰ δὲν σημαίνει ὅτι αὐτὸ εἶναι θεολογία. Πρέπει νὰ ἐπισημανθῆ...

Ἐκδήλωση τῆς Ε.ΡΩ. στήν Νάουσα μέ θέμα «Ἰωάννης Καποδιστριας ὡς πρότυπο ἡγέτη»

Τὴν Κυριακὴ 1η Νοέμβρίου ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη θὰ πραγματοποιήσει στὴν πόλη τῆς Νάουσσας ἐκδήλωση ἀφιερωμένη στὸν Ἰωάννη Καποδίστρια. Τὴν κεντρικὴ ὁμιλία θὰ ἐκφωνήσει ὁ Δρ. Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Θεοφάνης Μαλκίδης. Στὴν ἐκδήλωση θὰ γίνει καὶ παρουσίαση ἀποσπάσματος ἀπὸ τὸ νέο ντοκυμανταὶρ τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης καὶ τοῦ Ἀχελῶος ΤV γιὰ τὴν σπουδαία προσωπικότητα τοῦ ἁγίου της πολιτικῆς καὶ πρώτου κυβερνήτη τοῦ νεοσύστατου ἑλληνικοῦ κράτους Ἰωάννη Καποδίστρια!

enromiosini.gr

Στρατιωτική παρέλαση στὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὴν 28 Ὀκτωβρίου

Δεῖτε τὴν στρατιωτικὴ παρέλαση στὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὴν Ἐθνικὴ ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, μὲ ἀποκλειστικὰ πλάνα ποὺ σᾶς προσφέρει τὸ Ῥωμαίικο Ὁδοιπορικό…

Ὁ Χριστιανός, ἡ τηλεόραση καὶ ἡ τηλοψία

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας

Ὅπου καὶ ὅποτε γινόταν συζήτηση γιὰ τὴν τηλεόραση καὶ τὴν τηλοψία καὶ γιὰ τὴ σχέση ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει μὲ αὐτὰ τὰ πράγματα ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, καθόμουν καὶ σκεφτόμουν πάντοτε, θέλοντας νὰ δώσω κάποια λύση  ξεκάθαρη καὶ ὁριστικὴ . Σκεφτόμουν, διότι δὲν μὲ ἀνέπαυε ὁποιοδήποτε ἐπιχείρημα, ποὺ πραγματικὰ μπορεῖ νὰ ἦταν λογικό, γιὰ νὰ μὲ πείσει πὼς εἶναι ἀναγκαία ἡ τηλεόραση- αὐτὴ ἡ τηλεόραση ποὺ λειτουργεῖ στὴ χώρα μας- στὴν καθημερινότητά μας.

Γιὰ τὴν τηλεόραση καὶ τὸ ρόλο της στὴ ζωὴ τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἔχουν γραφτεῖ τὰ πάντα ἀπὸ εἰδικούς. Δὲν θὰ μᾶς ἀπασχολήσουν καθόλου. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ξοδευτεῖ χρόνος γιὰ νὰ τὰ μελετήσουμε. Διότι εἶναι ξεκάθαρο τὸ φαινόμενο, ἄρα καὶ τὸ συμπέρασμα: Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ.

Ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὶς ὑπαρξιακὲς ἀνησυχίες ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ δίνει λύσεις σ` αὐτές. Ποιὸ εἶναι τὸ ζητούμενο σ` αὐτὴν τὴ ζωή, ἐν τέλει, γιὰ τὸν ἄνθρωπο γενικά, ἀλλὰ πιὸ συγκεκριμένα γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ; Γιατί ζεῖ ὁ ἄνθρωπος σ` αὐτὴν τὴ ζωή; Ζεῖ γιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ καθαριστεῖ καὶ νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, τὴ ζωὴ στὴν αἰώνια μακαριότητα ἢ νὰ ζήσει γι` αὐτὰ τὰ πρόσκαιρα καὶ μετὰ ὅλα τελείωσαν; Σ` αὐτὸ τὸ ἐρώτημα συμπεριλαμβάνεται καὶ ἡ ἀπάντηση στὸ θέμα μας.

Ἐρχόμαστε λοιπὸν  σ` ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει καὶ θέλει νὰ ζήσει...

Πατριάρχης Ἀθηναγόρας πρὸς τόν δεδηλωμένο μασόνο 33ου βαθμοῦ Κ. Μελισσαρόπουλο... (μέρος β΄)

Γράφει ὁ πατήρ Ἀναστάσιος  Κ. Γκοτσόπουλος

Μέρος Α΄ ΕΔΩ

Πατριάρχης Ἀθηναγόρας   πρὸς   Κ. Μελισσαρόπουλο:

«μελετοῦμεν αὐτὸ ἐν μυστικὴ μεθ ὑμῶν ψυχικὴ ἐπικοινωνία καὶ ἀγαλλιάσει, ὅτι πλουτιζομεθα ἐκ τῶν ὑψηλῶν σκέψεων τῆς ἡμετέρας Ἐντιμότητας. Ταῦτα δὲ πάντα... ἔχουσι τοποθετήσει τὴν ὑμετέραν Ἐντιμότητα εἰς τὴν γενναία καὶ τετιμημενην παρεμβολὴν τῶν συμμετόχων καὶ συνεργατῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐν τῆ προσπάθεια αὐτῆς εἰς προώθησιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» (Β΄).

Στὸ πρῶτο μέρος τοῦ παρόντος ἄρθρου ἀναφερθήκαμε σὲ ἐπιστολὴ ποὺ ἀπηύθυνε ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας σὲ συγγραφέα, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔστειλε νέα ἔκδοσή του. Μελετώντας τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μας ἐντυπωσίασε ὁ θερμὸς προσωπικὸς τόνος γραφῆς τοῦ πατριάρχου, ποὺ ὑπερέβαινε κατὰ πολὺ τὶς τυπικὲς εὐχαριστήριες ἐπιστολὲς ποὺ συνηθίζονται σὲ τέτοιες περιπτώσεις. Μάλιστα ἐπισημάναμε ὅτι δὲν ἐπρόκειτο περὶ κάποιας σοβαρῆς καὶ ἐπιστημονικῆς μελέτης ποὺ νὰ δικαιολογεῖ τέτοια θερμὴ ἀπάντηση.

Ὁ πατριάρχης σημειώνει, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων σημαντικῶν, ὅτι ὁ συγγραφέας κατατάσσεται στὴ «γενναία καὶ τετιμημένην παρεμβολὴν τῶν συμμετόχων καὶ συνεργατῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐν τῆ προσπαθεία αὐτῆς εἰς προώθησιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν».

Τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ποιὸς λοιπὸν ἦταν ὁ συγγραφέας στὸν ὁποῖο ὁ Ὀρθόδοξος πατριάρχης Ἀθηναγόρας γράφει σὲ ἐπίσημο ἔγγραφο τοῦ Πατριαρχείου ὅτι βρισκόταν «ἐν μυστικὴ μεθ’ ὑμῶν ψυχικὴ ἐπικοινωνία καὶ ἀγαλλιάσει» καὶ ὅτι «πλουτιζόμεθα ἐκ τῶν ὑψηλῶν σκέψεων...

Πλούσιο φωτογραφικὸ ὑλικὸ ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴ παρέλαση στὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὴν Ἐθνική μας ἐπέτειο

Δεῖτε πλούσιο ἀποκλειστικὸ φωτογραφικὸ ὑλικό, ἀπὸ τὴν σημερινὴ στρατιωτικὴ παρέλαση στὴν Πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, γιὰ τὴν Ἐθνικὴ ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. 

Ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας, Ζήτω τὰ ὑπερήφανα Ἑλληνικὰ «ΟΧΙ»!

Δεῖτε φωτογραφικὸ ὑλικό…

Καλπάκι 1940: Πῶς ἡ VIII Μεραρχία συνέτριψε τὴν Ἰταλικὴ ἐπίθεση στὴν Ἤπειρο

Ψηλὰ στὴν Ἤπειρο, ὁ χειμώνας εἶχε ἤδη ἔρθει. Στὰ Ἰωάννινα, ὁ διοικητὴς τῆς VΙΙΙ Μεραρχίας Πεζικοῦ (ΜΠ), ὁ ὑποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος, βρισκόταν στὸ γραφεῖο του.

Ἡ ὥρα εἶχε περάσει, ἀλλὰ ὁ ἔμπειρος στρατηγός, μαζὶ μὲ τοὺς ἐπιτελεῖς του, βρίσκονταν σκυμμένοι ἐπάνω ἀπὸ τοὺς ἁπλωμένους χάρτες τους, μελετώντας τους καὶ ἀνταλλάσσοντας μόνο τὰ ἀπαραίτητα λόγια.

Ὁ μέραρχος εἶχε ἐνημερώσει τοὺς ἐπιτελεῖς του γιὰ τὴν ἀναφορὰ τοῦ διοικητῆ τοῦ Ἀποσπάσματος Πίνδου, τοῦ Δαβάκη, ὁ ὁποῖος ἦταν βέβαιος ὅτι ἡ ἰταλικὴ εἰσβολὴ ἤταν ζήτημα ὡρῶν.

Μέσα στὴ νύχτα ἔφτασε στὸ γραφεῖο τοῦ μέραρχου καὶ ὁ συνταγματάρχης Μαυρογιάννης. Ἦταν ὁ διοικητὴς πυροβολικοῦ τῆς Μεραρχίας, ἀλλὰ καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐπιμελήθηκε τὴν ὀργάνωση τοῦ ἐδάφους στὴ ζώνη εὐθύνης της. …

Ὁ συγκεκριμένος ἀξιωματικὸς ὑπῆρξε σὲ μεγάλο βαθμὸ ὁ θεμελιωτὴς τῆς νίκης τοῦ Καλπακίου. Ὁλόκληρο τὸ καλοκαίρι τοῦ 1940 περιέτρεχε τὴ ζώνη τῆς Μεραρχίας βάσει τῶν ἐντολῶν ποὺ εἶχε δώσει στὸ ΓΕΣ ὁ πρωθυπουργὸς Ἰωάννης Μεταξάς.

Ὁ Μαυρογιάννης ἔκανε μεγάλο ἔργο: Κατόπτευε. Σχεδίαζε.

Μὲ τὴν ἀμέριστη συμπαράσταση τῶν κατοίκων, εἶχε κατορθώσει νὰ ὀργανώσει ἄριστα τὸ ἔδαφος. Κατασκευάστηκαν 269 πολυβολεῖα ἀντοχῆς σὲ πλήγματα...

Τό «ΟΧΙ» τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

1. Ἡ θρασύτατη ἐπίθεση τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, λειτούργησε ὡς πρόκληση στὴ συνείδηση ὅλου τοῦ Ἔθνους. Ἡ ἀπάντηση ἦταν πανελλήνια, καὶ ἡ ἀπόφαση γιὰ ἀντίσταση καθολική. Καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος -ἡγεσία καὶ σῶµα- συντάχθηκε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγµὴ µὲ τὴν ἀρνητικὴ ἀπάντηση τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ (πού, µολονότι δικτάτορας, τὴν ἱστορικὴ ἐκείνη στιγµὴ ἐξέφραζε τὸ συλλογικό µας φρόνηµα) στὴν ἰταµὴ ἀλαζονεία τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας καὶ τῶν δυνάµεων τοῦ Ἄξονα. Ἡ ἱστορικὴ ἔρευνα ἔχει ἤδη καταγράψει τὴ συµµετοχὴ τοῦ Ἱ. Κλήρου στὸν πόλεµο, µὲ πολλὰ θύµατα, ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχειά του, τὴν ἐπάρατη Κατοχὴ (γερµανικὴ–ἰταλικὴ–βουλγαρική), µὲ θυσίες αἱµάτων (ἐκτελέσεις κληρικῶν), ἀλλὰ καὶ προσωπικῆς ἀναλώσεως γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Λαοῦ (παραστάσεις συνεχεῖς στὶς ἡγεσίες τῶν κατοχικῶν δυνάµεων – ὀργάνωση συσσιτίων – περίθαλψη ἀσθενῶν καὶ ἀναξιοπαθούντων) τόσο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας (ἀρχιεπίσκοποι Χρύσανθος καὶ ∆αµασκηνός, ὁ τότε Ἰωαννίνων καὶ µετὰ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων κ.π.α.), ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἁπλοῦ παπᾶ, ποὺ σήκωσαν γιὰ µία ἀκόµη φορά, µὲ καθαρὰ ἐθναρχικὴ συνείδηση, σὲ καιροὺς....

Μέ θερμή μετάνοια καί πνευματικό ἀγῶνα, ἄς ἀποστρέψουμε τά ὄμματα καί τά ὦτα μας ἀπό κάθε φωνή καινοτομίας καί ἀπό τίς σειρῆνες τῆς ἀλλοτριώσεως

Μήνυμα ἐπί τῇ Θεομητορικῇ Ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης

καί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, 

Ἡ Ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου εἶναι στίς μέρες μας περισσσότερο ἐπίκαιρη παρά ποτέ. Τό Γένος μας ὑφίσταται σήμερα μία ἐμφανῶς δόλια ἐπίθεση ἔσωθεν καί ἔξωθεν, καί ἡ ἐπιβίωσή του διαγράφεται στόν ὁρίζοντα ἐξ ἴσου ἐπίφοβη καί ζοφερή μέ τίς δυσχερεῖς ἐκεῖνες ἡμέρες κατά τίς ὁποῖες οἱ πρόγονοί μας εὑρέθησαν ἐνώπιον τῆς ἀπειλῆς τοῦ γερμανο-ιταλικοῦ μαύρου φασισμοῦ. Μέ τήν χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, οἱ θεοσεβεῖς πρόγονοί μας ἔγραψαν τελικῶς τίς πανανθρωπίνως λαμπρές καί ἐπαινεθεῖσες σελίδες δόξης τοῦ Ἔπους τοῦ 1940-1941 στά ὄρη τῆς Βορείου Ἠπείρου καί τά Ὀχυρά τῆς Μακεδονίας μας, ἀλλά καί στίς στενωπούς τοῦ Ἀλιάκμονος, τῶν Τεμπῶν, τῶν Θερμοπυλῶν, καί τίς πεδιάδες τῆς Κρήτης καί τοῦ Ἐλ Ἀλαμέιν, στό Ρίμινι καί ἀλλοῦ. 

Ἡ τωρινή οἰκονομική κρίση καί ἐξαθλίωση, καί ἡ κατά πάντα τρόπον «εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθησαν» ἀποδόμηση ὅλων τῶν συνεκτικῶν δομῶν τοῦ Γένους μας συμπληρώνεται ἀπό μία ἀνεξέλεγκτη μετανάστευση ξένων πληθυσμῶν στόν τόπο μας. Μέ τόν τρόπο πού αὐτή διενεργεῖται, μακράν πάσης ἀληθοῦς φιλανθρωπίας καί λογικῆς, ἔχει ὡς σκοπό μόνον τήν «κοσσοβοποίηση» καί ἐθνολογική ἀλλοίωση τῆς χώρας μας καί ἄλλων χριστιανικῶν κρατῶν τῆς Εὐρώπης· «Ἔσωθεν μάχαι, ἔξωθεν φόβοι» ! Ὅλα αὐτά, ἀποτελέσματα τῶν ἀμετανοήτων ἁμαρτιῶν μας, οἱ ὁποῖες παρεμποδίζουν τό ἔλεος τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος πάντοτε μᾶς ὑπενθυμίζει: «εἰ ὁ λαός μου ἤκουσέ μου, ταῖς ὁδοῖς μου...

«Τῆς Σκέπης σου Παρθένε, ἀvυμνοῦμεν τάς χαρίτας»

ΣΤΙΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ἀνήµερα τῆς ἐθνικῆς µας ἑορτῆς, ἡ ἁγία µας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης. Πρόκειται γιὰ µία ἀκόµη θεοµητορικὴ ἑορτή, ὅπου τιµᾶµε τὴν Παναγία µας.

Τὴν ἡµέρα αὐτὴ ποιοῦµε ἀνάµνηση τῆς θαυµατουργικῆς ἐµφανίσεώς Της στὸν ὅσιο Ἀνδρέα τὸν διὰ Χριστὸν Σαλό, ὁ ὁποῖος ἔζησε τὸν 5ο µ. Χ. αἰώνα. Σὲ µία ἀπὸ τὶς ἀγρυπνίες στὸν περίφηµο ναὸ τῶν Βλαχερνῶν στὴν Κωνσταντινούπολη παρουσιάστηκε στὸν ὅσιο Ἀνδρέα καὶ τὸ µαθητή του Ἐπιφάνιο ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Ὁποία συνοδευόµενη ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἰωάννη Πρόδροµο καὶ Ἰωάννη Θεολόγο, µπῆκε στὸ Ἱερὸ Βῆµα, πῆρε τὸ µαφόριό Της (καλύπτρα κεφαλῆς), τὸ ὁποῖο φυλάσσονταν ἐκεῖ καὶ τὸ ἅπλωσε πάνω ἀπὸ τοὺς πιστούς. Μὲ αὐτὴ τὴ θαυµαστὴ ἐµφάνιση θέλησε ἡ Παναγία µας νὰ δείξει τὴν ἀέναη ἔγνοιά Της γιὰ µᾶς τοὺς ἀνθρώπους, ἄν, καὶ λόγῳ τῆς ἁµαρτωλότητάς µας, δὲν ἀξίζουµε τέτοιας τιµῆς καὶ φροντίδας.

Τὸ ἀλάνθαστο αἰσθητήριο τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ µας ἔχει τὴ βεβαιότητα ὅτι βρίσκε- ται µέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ στοργικὴ σκέπη τῆς Παναγίας µας καὶ γι’ αὐτὸ Τὴν τιµᾶ δεόντως, σὲ ἀντίθεση µὲ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ δὲν Τὴν τιµοῦν καὶ τοὺς ἀµετανόητους, ποὺ Τὴν ὑβρίζουν ἀναίτια. Ἀλλά, ἡ ἁγία καρδιά Της, ἔχει χῶρο γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, ἀκόµη καὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ τὴν ἀποστρέφονται καὶ τὴν βλασφηµοῦν. ∆έεται ἀδιάκοπα στὸν Υἱό Της γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ γίνεται «θερµὴ προστάτης καὶ βοηθός» µας σὲ κάθε δύσκολη...

28 Ὀκτωβρίου 1940

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή: 

28 Ὀκτωβρίου 1940 

Ὁ παπᾶς φορεῖ τὰ ἱερὰ ἄμφια καὶ βάζει «εὐλογητός». Οἱ ψάλτες ψάλλουν. Τὸ ἐκκλησίασμα κάνει τὸ σταυρό του. 

Ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα, ὁ δάσκαλος ἀνέβηκε στὸ Δεσποτικὸ νὰ βγάλῃ λόγο. Ἡ φωνή του εἶναι βροντερή. Τὰ μάτια του σὰν νὰ πετοῦν φλόγες. Μιλεῖ γιὰ τὴν πατρίδα. Γιὰ τὸν πόλεμο, ποὺ ἔγινε τὸ 194Ο. Σ’ αὐτὸν εἶχε πολεμήσει καὶ ὁ ἴδιος. 

Μιλεῖ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας, ποὺ ἦλθαν νὰ μᾶς πολεμήσουν. Νὰ ὑποδουλώσουν τὴν πατρίδα μας. Νὰ ἁρπάξουν τὰ χωριά μας καὶ τὶς πολιτεῖές μας, τὶς θάλασσες καὶ τὰ νησιά μας. Σὰν ἕνας ἄνθρωπος τότε ἐσηκωθήκαμε ὅλοι οἱ ῞Ελληνες. Στὸν πόλεμο αὐτὸν ὁ κόσμος ὅλος μᾶς ἐθαύμασε. Ἄς ἦταν οἱ ἐχθροί μας πολλοί. Ἑμεῖς τοὺς ἐνικήσαμε. Τοὺς ἐνικήσαμε ὅπου καὶ ἂν ἐπολεμήσαμε: Στὴ στεριά, στὸν ἀέρα, στὴ θάλασσα. 

Μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους, ποὺ ἦταν στὴν ἐκκλησία, ἦταν καὶ ἕνας τραυματίας. Ὁ καημένος εἶχε χάσει τὸ χέρι του γιὰ τὴν πατρίδα. Μὲ τί συμπάθεια τὸν ἐκοίταζεν ὁ κόσμος! Καὶ πόσο αὐτὸς ἦταν ὑπερήφανος, ποὺ ἔκαμε αὐτὴ τὴ θυσία γιὰ τὴν πατρίδα! 

Ὕστερα ὅλοι μαζὶ μὲ τὸ σχολεῖο ἐπῆραν στεφάνια ἀπὸ δάφνες καὶ μυρτιὲς καὶ ἐστεφάνωσαν...

Τὸ ’40 στὰ σχολικὰ βιβλία Γλώσσας: δειλία, ἠττοπάθεια καὶ διασυρμὸς τοῦ Ἔπους!

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκὶς

Ὅσο παραμένει, στὰ σχολικὰ βιβλία,  ἡ μαγαρισιά,  ποὺ ἀτιμάζει τὴν ἐπέτειο, θὰ ἐπιμένουμε στὴν ἐπισήμανσή της. Τὸ παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε πέρυσι στὸ περιοδικὸ «ΑΦΥΠΝΙΣΗ» τῆς ἱερᾶς μονῆς  ἁγίου Νικοδήμου στὸ ὅρος Πάικο τοῦ Κιλκίς.

Στὸν πανηγυρικὸ λόγο ποὺ ἐκφώνησε στὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, στὶς 27 Ὀκτωβρίου τοῦ 1960, ὁ μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατὴς Μυριβήλης, μεταξὺ τῶν ἄλλων σπουδαίων ἀνέφερε καὶ ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονός, ποὺ διαδραματίσθηκε, ὄχι «στὸ διάσελο τῆς Ἱστορίας» (Βρεττάκος), στὶς ἀετοράχες τῆς Πίνδου, ἀλλὰ στὰ μετόπισθεν, ὄπου ἀπόλεμος πληθυσμὸς τῆς πατρίδας μας συναγωνιζόταν τὴν ἀνδρεία τῶν μαχητῶν. Τὸ μεταφέρω:

«Εἶχε ὀργανωθῆ, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἀγώνα ὑπηρεσία μεταγγίσεως... αἵματος, ἀπ’ τὸν Ἐρυθρὸ Σταυρὸ τῆς Ἑλλάδος. Εἶχα καὶ ἕνα φίλο γιατρό, σ’ αὐτὴ τὴν ὑπηρεσία, λοιπὸν πήγαινα κάπου-κάπου νὰ τὸν δῶ καὶ νὰ τὰ ποῦμε. Ὁ κόσμος ἔκαμε οὐρὰ κάθε μέρα γιὰ νὰ δώση τὸ αἷμα του γιὰ τοὺς τραυματίες μας. Ἦταν ἐκεῖ νέοι, κοπέλες, γυναῖκες, μαθητές, παιδιὰ ποὺ περίμεναν τὴ σειρά τους. Μία μέρα, λοιπόν, ὁ ἐπὶ τῆς αἱμοδοσίας φίλος μου γιατρός, εἶδε μέσα στὴν σειρὰ τῶν αἱμοδοτῶν ποὺ....

27 Ὀκτωβρίου 1940, Ἡμέρα Κυριακὴ – Στρατηγὸς Κατσιμῆτρος: «Δὲν θὰ περάσουν οἱ Ἰταλοὶ ἀπὸ το Καλπάκι»

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΩΡΑΙ

27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940. ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ

Προσεγγίζει ἤδη ἡ κρίσιμος ἡμέρα, διότι ὧραι πλέον μᾶς χωρίουν ἀπὸ τὴν σύρραξιν.
Τὰ πάντα μαρτυροῦν ὅτι εὐρισκόμεθα εὐγγύτατα πρὸς τὰς παραμονὰς σοβαρότατων γεγονότων. Ὁ Διοικητὴς τῆς Μεραρχίας συνεργάζεται μετὰ τοῦ Ἐπιτελάρχου του Ἀντισ. ΔΡΙΒΑ ΧΑΡ. εἰς τὸ γραφεῖον του, παρόντος τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ III ἐπιτελικοῦ Γραφείου ταγ/χου ΠΕΤΡΟΥΤΣΟΟΠΟΥΛΟΥ Π. καὶ λαμβάνουσι γνῶσιν τῶν τελευταίων πληροφοριῶν τῶν Μονάδων προκαλύψεως περὶ τῶν κινήσεων τῶν Ἰταλῶν.
Μετ’ ὀλίγην ὥραν κατέφθασεν καὶ ὁ Ἀρχηγὸς πυροβολικοῦ Συν/χης ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Π. ἐπιστρέψας ἐκ τῆς μεθορίου ὅστις, ἐπεβεβαίωσε τὰς πληροφορίας ταύτας, προσθέσας καὶ ἐκ τῆς προσωπικῆς αὐτοῦ παρατηρήσεως τὰ ἑξῆς:
Τὰ ἐπὶ τῆς μεθορίου κατὰ μῆκος τῶν πυραμίδων ἐγκατεστημένα Ἰταλικὰ τμήματα (Διμοιρίαι καὶ λόχοι) ἔλαβον διατάξεις μάχης, ἐγκαταστήσαντα ἐπὶ ἐπικαίρων θέσεων, τὰ πολυβόλα, ὁπλοπολυβόλα καὶ τοὺς ὅλμους αὐτῶν ἕτοιμα διὰ βολήν.
Τὸ πεδινὸν καὶ ὀρειβατικὸν πυροβολικόν, εἶχε ταχθῆ ἐγγύς τῆς μεθορίου καὶ ἐξετέλει εἰκονικὴν βολήν, πρὸς ἐξάσκησιν τῶν ἀνδρῶν του, εἶχον δὲ ἐγκαταστήση τὰ παρατηρητήρια τῶν πυρ/χιῶν των μὲ διόπτρας, χάρτας καὶ σχεδιαγράμματα ἐπ’ αὐτῆς ταύτης τῆς ὁροθετικῆς...

Συνταγματικὴ ἐκτροπή, ἐὰν τὰ Θρησκευτικὰ στὰ Σχολεῖα ἀντικατασταθοῦν μὲ τὴν θρησκειολογία

Γράφει ὁ κ. Ἰωάννης Θ. Χαΐνης -
Ὁμ. καθηγ. Ε.Μ. Πολυτεχνείου

Σύμφωνα μὲ τὸ ρεπορτὰζ στὶς 4/10/2015 στὴν ἐφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», τοῦ δημοσιογράφου κ. Ἀποστόλου Λακάσα, ποὺ ἐκθέτει τὶς ἀπόψεις τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Ν. Φίλη «Περὶ τοῦ νέου τρόπου διδασκαλίας στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν», ἔχω νὰ παρατηρήσω τὰ ἀκόλουθα: Ὡς βάση μελέτης τῶν ἀλλαγῶν προτείνονται τὰ προγράμματα σπουδῶν στὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ, Γυμνασίου καὶ Λυκείου, ποὺ ἐγκρίθηκαν τὸ 2010-11 καὶ ἐφαρμόσθηκαν πιλοτικὰ τὸ 2012-13 καὶ διευρύνθηκαν τὸ 2013- 14. Τὰ προγράμματα ἀναδιατάσσουν τὸ πλαίσιο τῶν Θρησκευτικῶν, ὥστε νὰ μὴ θεωρεῖται θρησκευτικὴ κατήχηση ἢ ὁμολογιακὸ μάθημα, ἀλλὰ ἕνα μάθημα μὲ μορφωτικὸ-γνωσιολογικὸ περιεχόμενο κ.λπ.
Ἂς τὸ δοῦμε, ἂν θὰ πρέπει νὰ ἀντικατασταθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα ἀπὸ ἕνα μάθημα Θρησκειολογίας, βάσει τοῦ ὑφισταμένου ἑλληνικοῦ Συντάγματος καθὼς καὶ τοῦ «Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ποὺ ἐπέχει θέση Συντάγματος γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὁ ὁποῖος πολὺ δύσκολα ἀναθεωρεῖται. Κατὰ τὸ ἄρθρο 3 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, «ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ». Σύμφωνα μὲ τὸν «Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας» Ν. 590/1977, ποὺ ψηφίστηκε ὁμόφωνα ἀπὸ τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, στὸ ἄρθρο 2 λέγει:...

Ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου

Τὸ ΟΧΙ τὸ ΑΛΗΘΙΝΟ καὶ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΟ

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρὸς

Μὲ τὴν ἡγεμονικὴ ἐμφάνιση τοῦ Καρλομάγνου καὶ τὴν αὐτοανακήρυξή του σὲ βασιλιὰ τῆς Ἰταλίας στὰ 774, οἱ Χριστιανικοὶ λαοὶ τῆς δυτικῆς Εὐρώπης (τὰ σημερινὰ κράτη τῆς Γαλλίας, τῆς Γερμανίας, τῆς Αὐστρίας καὶ τῆς Ἰταλίας) ὑποδουλώνονται ὁριστικὰ στοὺς Φραγκοτεύτονες ἐπιδρομεῖς. 

Δυόμισι αἰῶνες μετά, στὰ 1046, τὸ σπαθὶ τῶν ἀπογόνων τοῦ Καρλομάγνου ἀπομακρύνει βιαίως τὸν νόμιμο Ὀρθόδοξο Λατίνο προκαθήμενο τοῦ πατριαρχείου τῆς Ρώμης καὶ ἐγκαθιστᾶ στὸν θρόνο, ἐντελῶς ἀντικανονικά, τὸν πρῶτο πάπα τῆς Φραγκοσύνης. 

Μέχρι τότε, οἱ ἀρχιεπίσκοποι τῆς Ρώμης ἀντιστέκονταν στὶς αἱρετικὲς δοξασίες τῶν Φράγκων κατακτητῶν καὶ διατηροῦσαν ἀκέραιό το ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τῆς Ρωμαιοσύνης. Μέχρι τότε, Ἀνατολὴ καὶ Δύση ἦταν ἐκκλησιαστικῶς ὁμόδοξες καὶ ἡ ἀποστολικὴ διαδοχὴ παρέμενε σὲ....

Ἡ ὥρα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἔφτασε

Ποιὸς σᾶς εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχουν "ΑΓΙΑ ΣΩΜΑΤΑ προσφυγες" πού θέλουν ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΘΟΥΝ στὶς Ἐκκλησιὲς τῆς χιλιόχρονης Ρωμηοσύνης στὴν Κωνσταντίνου ΠΟΛΗ; Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ἔφτασε…. ΑΥΤΟΣ θὰ ὁδηγήσει τὴν χορεία τῶν Ἁγίων στὸ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ πρὶν πᾶμε ἐμεῖς.

"Στης Ἑλλάδος τὴν αὐλὴ  δὲν θὰ φτάνει τὸ σκοινί".

- Ρὲ Μητσάρα σὲ λίγες μέρες γιορτάζεις, τί δῶρο φέτος θέλεις νὰ σοῦ κάνουμε, ρώτησαν οἱ λιμενεργάτες τὸν μικροκαμωμένο συνάδελφό τους.

Ὁ Μητσάρας "ὁ Γίγαντας" μὲ τὸ παρατσούκλι καὶ πολύτεκνος στὶς ὑποχρεώσεις τῆς ζωῆς, φιλότιμος καὶ ἀγαπητὸς ἀνάμεσα στοὺς συνεργάτες του, δεχόταν εὐχαρίστως κάθε χρονιὰ παραμονὴ τοῦ Αἳ Δημητρίου τὸ ταπεινὸ δῶρο ἀπὸ τοὺς φίλους του.

- Ἕνα σκοινί! Τοὺς εἶπε κοπτά.

- Τί νὰ τὸ κάνεις βρὲ Δημήτρη τὸ σκοινί; Εἴπαμε νὰ σοῦ κάνουμε ἕνα ἁπλὸ δῶρο, ἀλλὰ μὴν μᾶς τρελάνεις κιόλας.

Ὁ Μητσάρας κοντοστάθηκε γιὰ λίγο, ἔσκυψε τὸ κεφάλι του καὶ ὅταν τὸ σήκωσε δυὸ κρυσταλλένια δάκρυα κύλισαν ἀπὸ τὰ μάγουλά του. Τρόμαξαν οἱ φίλοι του, πρώτη φορὰ εἶδαν τὸν "Γίγαντα" νὰ....

Κυκλοφορήθηκε το νέο τεύχος του "ΕΡΩ"

Τὸ περιοδικὸ «ΕΡΩ» κυκλοφορεῖ σὲ 5000 ἀντίτυπα καὶ ἀποστέλλεται ταχυδρομικῶς σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ (τιμὴ 4€ + τα ἔξοδα ἀντικαταβολῆς). Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει ἀποδέκτης τοῦ περιοδικοῦ μας μπορεῖ νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τὴν "ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ", στὸ τηλέφωνο: 2310552207,  ἠλεκτρονικὴ δ/νση: contact@enromiosini.gr.

enromiosini.gr

Ψευδοπροφῆτες καί λαοπλάνοι

Tοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη

Σέ καιρούς καί ἐποχές κρίσης ἰδιαίτερα κάνουν τήν ἐμφάνισή τους διάφοροι σωτῆρες, πού προφητεύουν γιά τό μέλλον τῶν ἐθνῶν καί τῶν ἀνθρώπων. Πρόκειται γιά πρόσωπα πού ἀρέσκονται στήν κινδυνολογία μέσω τῆς ὁποίας ὁδηγοῦν στήν παραπληροφόρηση. Ἐνῶ ὅμως ἐκεῖνοι ἔχουν διάφορα ὀφέλη καί δροῦν μέ τόν τρόπο αὐτό «ἐξ ἐπαγγέλματος», τό πρόβλημα ἐστιάζεται κυρίως στήν ἔλλειψη γνώσης καί κατήχησης τῶν ἀνθρώπων, πού ἔχει σάν συνέπεια τήν πορεία τους σέ περίεργες ἀτραπούς καί ἀδιέξοδα. Τό φαινόμενο δέν εἶναι ἄγνωστο, ἀφοῦ θυμίζει τούς ψευδοπροφῆτες καί τούς λαοπλάνους στήν Ἁγία Γραφή (Ἰεζ.13,3 ). Καί τότε καί τώρα ἡ ἴδια τακτική ἀπό τούς μέν καί τούς δέ. Οἱ μέν διδάσκουν ἀπό καθέδρας μέ λεπτομέρειες γιά «τά μέλλοντα συμβαίνειν» καί ἀπό τήν ἄλλη ὁρισμένοι ἄνθρωποι ἀφομιώνουν χωρίς κριτική σκέψη τά «προφητευμένα». Ὁ παραλογισμός δηλαδή σέ ὅλο του τό μεγαλεῖο. 

Ἀπό τά πολλά, δύο εἶναι τά θέματα πού ξεχωρίζουμε: Ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου καί τά σχετικά μέ τόν δαιμονισμό. Ὡς πρός τό πρῶτο μερικοί, δυστυχῶς καί ρασοφόροι, δίνουν ἀκριβές ἔτος ἀκόμα καί ἐποχή κατά τήν ὁποία θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος. Στηρίζουν μάλιστα τά λεγόμενά τους παρερμηνεύοντας χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἤ καί ἐξωβιβλικά κείμενα. Αὐθαιρετοῦν ἑρμηνευτικά ἀπαξιώνοντας τίς ἑρμηνευτικές προσεγγίσεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανιζόμενοι ὡς νέοι μεσσίες. Οἱ ἄνθρωποι πού τούς ἀκολουθοῦν πειθήνια κάνουν ἐπιδρομές στά σούπερ μάρκετ προκειμένου νά....

Μακεδονία: ὅ,τι κερδήθηκε μὲ αἷμα, δὲν ξεπουλιέται μὲ τὸ μελάνι μίας υπογραφῆς

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός Δασκαλος, Κιλκὶς

«Εἶδα τότε ὅτι ὅ,τι κάμομε θὰ τὸ κάμομε μοναχοὶ καὶ δὲν ἔχομε ἐλπίδα καμμιὰ ἀπὸ τοὺς ξένους».  (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

Νυχτώνοντας ἀκούστηκε ἕνας πυροβολισμὸς καὶ ἡ φωνὴ τοῦ Παύλου: «στὴ μέση μὲ πῆρε παιδιά». Μπῆκε στὸ σπίτι καὶ φώναξε τὸν καπετὰν Πύρζα. Ὁ Νίκος Πύρζας ἔτρξε κοντά του. Ὁ Παῦλος ἔβγαλε ἀπὸ τὸ λαιμὸ του τὸν σταυρὸ ποὺ φοροῦσε πάντοτε καὶ τοῦ λέει: «τὸ σταυρὸ νὰ τὸν δώσεις στὴ γυναίκα μου. Καὶ τὸ ντουφέκι τοῦ Μίκη. Καὶ νὰ τοὺς πεῖς ὅτι ἔκαμα τὸ καθῆκον μου…». Καὶ ζήτησε νὰ τὸν σκοτώσουν τὰ παλικάρια του γιὰ νὰ μὴν τὸν βροῦνε οἱ Τοῦρκοι ζωντανό. Σὲ λίγο ὄμως ξεψυχησε. Ἦταν Τετάρτη 13 Ὀκτωβρίου 1904. «Καὶ οἱ Ἕλληνες ξύπνησαν», γράφει ὁ Ἴων Δραγούμης, «γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Ἐπειδὴ εἶναι τυφλοὶ οἱ ἄνθρωποι. Καὶ οἱ περισσότεροι γεννήθηκαν γιὰ νὰ εἶναι μικροί. Σπίθες κοντὲς εἶναι οἱ στιγμὲς ποὺ ξυπνοῦν καὶ νιώθουν τὴ μετριότητα ποὺ βαραίνει ἐπάνω τους… Τέτοια σπίθα τοὺς ἄναψε ὁ Παῦλος Μελάς. Ὅσοι συνηθίζουν νὰ συλλογίζονται, ἃς στοχασθοῦν πόσο μεγαλύτερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες ἔπρεπε νὰ εἶναι Παῦλος Μελάς, γιὰ νὰ καταφέρει νὰ τὴν ἀνάψει. Καὶ μὲ τὴν σπίθα ποὺ ἄναψε στὸν καθένα πολλοὶ ἦταν τυφλοὶ ὡς τὸν εἶδαν. Ἔτριψαν τὰ μάτια τοὺς κάπως ξιπασμένοι καὶ εἶπαν μέσα τους, γιατί ντρέπονταν νὰ τὸ διαλαλήσουν: Ὥστε ὑπάρχει Μακεδονία, ἀφοῦ πῆγε ὁ Παῦλος Μελὰς καὶ....

Ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι «οἶκος ἐμπορίου» τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος

«Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερόν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν κατέστρεψε καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς,  καὶ λέγει αὐτοῖς· Γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν» (Ματθ. 21, 12-13).

«Ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν· μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου» (Ιωάν. 2,16).

Ὁ  Χριστὸς φέρθηκε μὲ ἀνδρεία καὶ αὐστηρότητα στοὺς ἐμπόρους, τοὺς  κολλυβιστὲς καὶ τοὺς κερματιστές, γιὰ τὸ ἐμπόριο ποὺ ἔκαναν  στὸ ἱερό τοῦ ναοῦ, διότι ἦταν ἐμπόριο ἀνομίας καὶ ἀσέβειας καὶ προσέβαλλε τὸν οἶκο τοῦ Πατρός του. Μετέβαλαν τὸ ναὸ σὲ σπήλαιο ληστῶν , σὲ οἶκο ἐμπορίου. Αὐτὸ δὲ σημαίνει πὼς τὸ ἐμπόριο  εἶναι ἄνομο γενικῶς καὶ καταδικαστέο. Ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς βοηθάει νὰ δοῦμε  καὶ ἀπὸ μιὰ ἄλλη διάσταση τὸ....

Τὸ βίντεο τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας γιὰ τὴν ἑορτή της στὶς 8 Νοεμβρίου

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924-1994)- Ἡ σημασία του γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή

τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση

1. Ἀσκητικὴ Ἀνατολὴ καὶ ὑλιστικὴ Δύση

Ὁ  εἰκοστὸς αἰώνας σημάδεψε ἀποφασιστικὰ τὴν ζωὴ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας, ἀναπόφευκτα δὲ καὶ τὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀνθρωποκεντρικὴ διαστροφὴ τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας ἀπὸ τοὺς Φράγκους θεολόγους τοῦ Παπισμοῦ μετὰ τὸ σχίσμα (1054) καὶ ὁ ἀπὸ ὀρθὴ ἀντίδραση, ἀλλὰ σὲ λάθος κατεύθυνση, προκύψας καὶ πορευθεὶς ἀνθρωποκεντρικὸς Προτεσταντισμὸς συνετέλεσαν στὴν δυσφήμηση καὶ ἀπαξίωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ συνέπεια νὰ κυριαρχήσει στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν ἐπέκτασή της πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ ὁ ἄθεος καὶ ἐκκλησιομάχος Οὐμανισμὸς τῆς ἀναγεννήσεως καὶ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ ἢ καλύτερα Διασκοτισμοῦ τοῦ 18ου αἰῶνος καὶ τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως...

Τὸ κρασὶ στὴν χριστιανικὴ παράδοση

τοῦ θεολόγου Σωκράτους Βασιοπούλου                                           Ἡ παρουσία τοῦ οἴνου στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα γιὰ τὸν χαρακτήρα καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τῆς ἐκκλησίας. Τὰ ἐνδιαφέροντα τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι ἡ ἀόριστη μεταφυσικὴ οὔτε μοναχὰ ἡ ψυχὴ ἢ τὸ πνευματικὸ μέρος τοῦ ἀνθρώπου. Μέσα στὸ γενικότερο σκοπὸ τῆς σωτηρίας καὶ τῆς μεταμόρφωσης τοῦ κόσμου ἀγκαλιάζει ὅλα τὰ δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, πνευματικὰ καὶ ὑλικά, χωρὶς νὰ παραγκωνίζει καὶ νὰ ὑποτιμᾶ κανένα καὶ ἐπιπλέον γιὰ τὴν ἐπίτευξη αὐτοῦ του σκοποῦ χρησιμοποιεῖ τὰ ὑλικὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἁγιάζει καὶ μεταβάλει σὲ φορεῖς τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ. Μία σύντομη ἀναδρομὴ στὶς ἀναφορὲς τῆς Βίβλου γιὰ τὸ κρασὶ καθὼς καὶ γιὰ τὸ φυτὸ τοῦ ὁποίου εἶναι προϊόν, τὸ ἀμπέλι, εἶναι ἀρκετὴ γιὰ νὰ μᾶς δείξει τὴ σημασία τοῦ οἴνου καὶ τὴ συχνὴ προτίμηση στὴ χρήση τοῦ θέματος γιὰ τὴ διδασκαλία καὶ τὸν καταρτισμὸ τῶν πιστῶν....

Ἀπὸ τὶς πιὸ γνωστὲς φράσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ εἶναι πάντα σὲ χρήση ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ τὸν λαὸ εἶναι τὸ χωρίο ἀπὸ τὸν προοιμιακὸ Ψαλμὸ τοῦ Δαβίδ, «οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου», στὴν ὁποία δείχνει ξεκάθαρα τὴ χρησιμότητα τοῦ κρασιοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο...

Βυζαντινὴ Ἁγιογραφία, ἔλλογη ἀπεικόνιση

Δυὸ εἶναι οἱ κύριες ἀφετηρίες τῆς Βυζαντινῆς Τέχνης. Τὰ ψηφιδωτά, ποὺ παρέλαβαν οἱ Βυζαντινοὶ τεχνῖτες ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ὁμοτέχνες τους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ σειρά τους εἶχαν συνεχίσει τὴν ὕστερη κλασικὴ καὶ ἑλληνιστικὴ παράδοση καὶ τὰ νεκρικὰ πορτρέτα τοῦ Φαγιούμ, (ὕστερη ἀρχαιότητα 1ος- 2ος μ.Χ. αἰ.) [ποὺ εἶναι συνέχεια τῆς ἑλληνιστικῆς ζωγραφικῆς στοὺς Ρωμαϊκοὺς χρόνους].

Μὲ τὴν ἵδρυση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας τὸ 330 μ.Χ. ἀπὸ τὸν Μ. Κωνσταντῖνο καὶ τὸ διάταγμα ἀνεξιθρησκείας του, οἱ χριστιανοὶ καλλιτέχνες ἐπιδόθηκαν ἀπερίσπαστοι πλέον στὸ ἔργο τους. Στὸ πέρασμα τῶν ἑπόμενων χρόνων, ἡρωικῶν ἢ παρακμιακῶν γιὰ τὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, μέσα ἀπὸ θρησκευτικὲς ζυμώσεις, πνευματικὲς ἀναζητήσεις, διχόνοιες, ἔριδες, αἱρέσεις καὶ φωτισμένες Οἰκουμενικὲς Συνόδους, προέκυψε αὐτὸ ποὺ λέμε σήμερα...

"Ἐκκλησία καί Κόσμος" μέ τόν π.Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη (11/10/2015)

π.Θεόδωρος Ζήσης, "Ὁ Οἰκουμενισμός ὡς Ἰουδαΐζουσα αἵρεση"

π. Θεόδωρος Ζήσης,  Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.                          1. Ἰουδαΐζουσες τάσεις μέσα στὸν Χριστιανισμό.                                             Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς παναίρεση. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀποτελεῖ σύνοψη καὶ συμπερίληψη ὅλων τῶν αἱρέσεων, ἔχει στοιχεῖα ἀπ᾽ ὅλες τὶς αἱρέσεις, ἀναμειγνύει καὶ συγκιρνᾶ ὅλες τὶς θρησκεῖες, ἐπαναφέρει τὸν συγκρητισμὸ τῶν ρωμαϊκῶν χρόνων, δικαιολογεῖ καὶ προάγει τὴν πολυπολιτισμικότητα καὶ τὴν πολλαπλότητα τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου, τὰ ὁποῖα κατήργησε ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ.

Οὐσιαστικῶς οἱ ἀντίθεες καὶ ἀντίχριστες δυνάμεις ἐπιδιώκουν νὰ ἐκδικηθοῦν τὸν Χριστιανισμό, νὰ πάρουν τὴν ρεβάνς· δὲν μπόρεσαν τότε, ἐκπροσωπούμενες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, νὰ τὸν νικήσουν μὲ τὴν θανάτωσή του ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, γιατὶ ἀναστήθηκε, καὶ τὸ εὐαγγέλιό του κηρύχθηκε καὶ ἐξαπλώθηκε ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ σ᾽ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, κατὰ θαυμαστὸ τρόπο, ἐπιτυγχάνοντας τὴν πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων, ἐκχριστιανίζοντας τὸν κόσμο...

π.Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος "περί ὁμοφυλοφιλίας στό Σαμπεζύ"

Νέο βιβλίο τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης – Ὅσιος Παΐσιος

Στὸ νέο βιβλίο τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης περιλαμβάνονται κείμενα δημοσιευμένα στὸ 20ό τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ ΕΡΩ, τὸ ὁποῖο ἦταν ἀφιερωμένο στὸν ‘Ὅσιο Παΐσιο, καθὼς καὶ ἄλλα ἄγνωστα στοιχεῖα, ἀδημοσίευτες φωτογραφίες καὶ νεότευκτες ἁγιογραφίες. ‘Όλα αὐτὰ παρέχουν μία συμπληρωματικὴ  εἰκόνα τοῦ σύγχρονού μας καὶ ἀρτικαταταγέντος Ὁσίου Παϊσίου, ὁ ὁποῖος βοήθησε ἀναρίθμητες ψυχὲς μὲ ἕναν ἰδιαίτερο προσωπικὸ τρόπο, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Γένος μας. Ἡ χάρη του εἶναι ἀδαπάνητη καὶ ἀνεξάντλητη καὶ τὰ μετὰ τὴν κοίμηση του θαύματα ἀμέτρητα. Ὁ Θεὸς τὸν ἀνέδειξε γιὰ νὰ βοηθήσει τὴν πνευματικὰ φτωχὴ καὶ δύσκολη ἐποχή μας μὲ λόγια, μὲ ἔργα, μὲ τὸ παράδειγμά του, τὴν προσευχή του,  « ἐν σημείοις καὶ τέρασι»....

Οἰκογένεια: ἡ πρώτη πηγή παιδείας τοῦ ἀνθρώπου

Μερόπης Ν. Σπυροπούλου, Ὁμότιμης Καθηγήτριας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν                                                                                                    Ἡ οἰκογένεια, τό θεμελιῶδες αὐτό κύτταρο κάθε συγκροτημένης κοινωνίας, μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ σάν π η γ ή, ἡ ὁποία, ἀπό τήν πρώτη μέρα τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου, τόν ποτίζει μέ τό νερό πού ἀδιάκοπα καί ἀβίαστα ἀναβλύζει ἀπό αὐτήν. Ἄν τό νερό αὐτό εἶναι γάργαρο καί ἰαματικό, τοῦ μεταγγίζει ὅλους ἐκείνους τούς ποιοτικούς κώδικες συμπεριφορᾶς πού συγκεκριμενοποιοῦν ἕνα ἐπίπεδο Π α ι δ ε ί α ς. Τό ἀντίθετο θά συμβεῖ, ἄν τό νερό εἶναι μολυσμένο καί ἐπικίνδυνο. Διότι λέγοντας «Παιδεία» δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν ἐκπαίδευση, τήν ὕπαρξη γνώσεων ἤ καί μιᾶς εὐρύτερης μόρφωσης. Ἐννοοῦμε, στήν οὐσία της, τό σύνολο τῶν παραμέτρων πού ὁριοθετοῦν τό πλαίσιο ὅλων τῶν ἰδανικῶν, τῶν ἀρχῶν καί τῶν ἀ ξ ι ῶ ν, πού διέπουν τήν καθημερινή ζωή, ἀλλά καί καθορίζουν τά ὄνειρα καί τίς ἐπιδιώξεις ἑνός ἀνθρώπου, μιᾶς κοινωνίας κι ἑνός ἔθνους...

Ἡ ἐξομολόγηση τῆς μητέρας τοῦ Ἕλληνα μαχητῆ κατά τῶν τζιχαντιστῶν

Ἐκκλησία, ἡ πηγὴ τῆς Ἀλήθειας καὶ ἡ διαφαινόμενη - μᾶλλον καταφανής - ἀμφισβήτησή της

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, 

Δάσκαλος - Κιλκίς

Θεολογεῖ κυριολεκτικὰ ἡ Ἐκκλησία  διὰ τῆς ὑμνολογίας της. Εἶναι πραγματικὰ ἐκπληκτικὸς ὁ τρόπος διατύπωσης τῶν ἀληθειῶν διὰ τῶν ὕμνων, ὥστε δὲν ἀφήνει καμιὰ ἀμφιβολία πὼς ἡ ὑμνογραφία εἶναι δοσμένη ἄνωθεν ἐκ τῆς Χάριτος.

Τὰ ὄμορφα αὐτὰ λουλούδια τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὕμνοι, ποὺ στολίζουν  τὸν κῆπο τῆς ὑμνολογίας, τὰ φύτεψαν  οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ φωτισμένοι ἄνθρωποι προσευχόμενοι καὶ ἀγωνιζόμενοι κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ μᾶς τὸν παρέδωσαν, νὰ τὸν φροντίζουμε,  νὰ τὸν περιποιούμαστε καὶ νὰ τὸν κρατᾶμε καθαρό, ἀπολαμβάνοντας τὶς ὑπερκόσμιες εὐωδίες του. Μέσα σ` αὐτὸν ἀσφαλιζόμαστε πνευματικά, συμβουλευόμενοι τὴ γνησιότητα τῶν ἀληθειῶν ποὺ φέρουν, καθὼς προέρχονται ἀνόθευτες ἀπὸ τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ παράδοση, ἀπὸ τὰ στόματα τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων.

 Τὸ κοντάκιο τῆς Κυριακῆς των Ἁγίων Πατέρων, τῶν συνελθόντων στὴν Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325), εἶναι ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἄνθη καὶ τὸ διαλέξαμε, νὰ ἀπολαύσουμε τὴ χάρη του, τὴν τελειότητά του ἀπὸ πάσης ἀπόψεως, ἀλλὰ καὶ νὰ....

π. Ἐφραιμ Παναούσης: “Μάθε νὰ προσεύχεσαι: Ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ στὴν προσευχὴ”

Ὁμιλία μὲ θέμα “Μάθε νὰ προσεύχεσαι: Ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ στὴν προσευχὴ” πραγματοποιήθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Εὐαγγελιστρίας Πειραιῶς, τὴν Τετάρτη 14 Ὀκτωβρίου, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Παρακλητικοῦ Κανόνα στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ὁμιλητῆς ἦταν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἐφραὶμ Παναούσης.

Δελτίο Τύπου καὶ φωτογραφίες ἀπὸ τὴν 8η Πανελλήνια σύναξη Νεότητας τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης

Ἀντιγράφουμε ἀπὸ τὸ romnios.gr

Τὴν Κυριακὴ 4 Ὀκτωβρίου πραγματοποιήθηκε  στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος-Ταώ, στὴν Πεντέλη Ἀττικῆς ἡ 8η Πανελλήνια Σύναξη Νέων τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης, μὲ θέμα: "Ὁ ὅσιος Παΐσιος ὡς νέος καὶ βοηθώντας τοὺς νέους". Νέοι ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀνταποκρίθηκαν στὸ κάλεσμα τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης καὶ τίμησαν μὲ τὴν παρουσία τους καὶ τὴ συμμετοχὴ τοὺς τὴν ὅλη ἐκδήλωση ποὺ ἀποτέλεσε μία ἐξαίρετη εὐκαιρία γιὰ γνωριμία καὶ ἐπικοινωνία μεταξύ των Ρωμνιῶν.

Τὴν προηγούμενη μέρα, τὸ Σάββατο 3 Ὀκτωβρίου, οἱ Νέοι συμμετεῖχαν στὴ θεία λειτουργία ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ πολιούχου τῶν Ἀθηνῶν Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, στὸν ὁμώνυμο Ἱερὸ Ναό. Ἀκολούθησε ἡ ξενάγηση σὲ μνημεῖα καὶ ἱστορικὰ σημεῖα τοῦ κέντρου τῆς πόλης, ὅπου οἱ Ρωμνιοὶ τῆς Ἀθήνας προσέφεραν στοὺς ὑπόλοιπους ἕνα ταξίδι στὸν χρόνο καὶ τὴν ἱστορία. Τὸ ἀπόγευμα οἱ Νέοι προσκύνησαν στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Λουμπαρδιάρη, ὅπου τους ὑποδέχτηκαν καὶ τοὺς φιλοξένησαν οἱ ἐφημέριοί τοῦ ναοῦ. Τὸ πρόγραμμα τῆς ἡμέρας ὁλοκληρώθηκε μὲ τὴν παρουσίαση ὀπτικοακουστικοῦ ὑλικοῦ ἀπὸ....