Πατριάρχης Ἀθηναγόρας πρὸς τόν δεδηλωμένο μασόνο 33ου βαθμοῦ Κ. Μελισσαρόπουλο... (μέρος β΄)

Γράφει ὁ πατήρ Ἀναστάσιος  Κ. Γκοτσόπουλος

Μέρος Α΄ ΕΔΩ

Πατριάρχης Ἀθηναγόρας   πρὸς   Κ. Μελισσαρόπουλο:

«μελετοῦμεν αὐτὸ ἐν μυστικὴ μεθ ὑμῶν ψυχικὴ ἐπικοινωνία καὶ ἀγαλλιάσει, ὅτι πλουτιζομεθα ἐκ τῶν ὑψηλῶν σκέψεων τῆς ἡμετέρας Ἐντιμότητας. Ταῦτα δὲ πάντα... ἔχουσι τοποθετήσει τὴν ὑμετέραν Ἐντιμότητα εἰς τὴν γενναία καὶ τετιμημενην παρεμβολὴν τῶν συμμετόχων καὶ συνεργατῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐν τῆ προσπάθεια αὐτῆς εἰς προώθησιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» (Β΄).

Στὸ πρῶτο μέρος τοῦ παρόντος ἄρθρου ἀναφερθήκαμε σὲ ἐπιστολὴ ποὺ ἀπηύθυνε ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας σὲ συγγραφέα, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔστειλε νέα ἔκδοσή του. Μελετώντας τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μας ἐντυπωσίασε ὁ θερμὸς προσωπικὸς τόνος γραφῆς τοῦ πατριάρχου, ποὺ ὑπερέβαινε κατὰ πολὺ τὶς τυπικὲς εὐχαριστήριες ἐπιστολὲς ποὺ συνηθίζονται σὲ τέτοιες περιπτώσεις. Μάλιστα ἐπισημάναμε ὅτι δὲν ἐπρόκειτο περὶ κάποιας σοβαρῆς καὶ ἐπιστημονικῆς μελέτης ποὺ νὰ δικαιολογεῖ τέτοια θερμὴ ἀπάντηση.

Ὁ πατριάρχης σημειώνει, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων σημαντικῶν, ὅτι ὁ συγγραφέας κατατάσσεται στὴ «γενναία καὶ τετιμημένην παρεμβολὴν τῶν συμμετόχων καὶ συνεργατῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐν τῆ προσπαθεία αὐτῆς εἰς προώθησιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν».

Τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ποιὸς λοιπὸν ἦταν ὁ συγγραφέας στὸν ὁποῖο ὁ Ὀρθόδοξος πατριάρχης Ἀθηναγόρας γράφει σὲ ἐπίσημο ἔγγραφο τοῦ Πατριαρχείου ὅτι βρισκόταν «ἐν μυστικὴ μεθ’ ὑμῶν ψυχικὴ ἐπικοινωνία καὶ ἀγαλλιάσει» καὶ ὅτι «πλουτιζόμεθα ἐκ τῶν ὑψηλῶν σκέψεων...

τῆς ἡμετέρας Ἐντιμότητας, τῶν εὐγενικῶν αἰσθημάτων καὶ τοῦ πόθου τῆς ἐξυπηρετήσεως τῆς κοινωνίας καὶ μερικώτερον τοῦ ἀνθρώπου» καὶ ὅτι ὑπάρχει ταυτότητα ἀπόψεων μεταξύ τοῦ πατριάρχου καὶ τοῦ συγγραφέως «Ταῦτα δὲ πάντα συγκροτούσι καὶ τὴν προσωπικὴν Βιβλιοθήκην τὴν ὁποίαν καταρτίζομεν ἐν τῆ ψυχὴ ἠμῶν καὶ διατηροῦμεν ἀνεξάντλητον»;

Ὁ συγγραφέας ἦταν ὁ πολὺς Κωστὴς Μελισσαρόπουλος!

Ποιὸς ὅμως ἦταν ὁ Κωστὴς Μελισσαρόπουλος;

Μήπως ἦταν κάποιος μεγάλος βιβλικὸς θεολόγος, ἢ πατρολόγος, ἢ λειτουργιολόγος ἢ μελετητὴς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας;

Ἢ μήπως ἦταν κάποιος κατὰ μὲν τὴ σοφία τοῦ κόσμου πτωχός, ἀλλ’ ὅμως «εἰς Θεὸν πλουτῶν», κάποιος κατὰ κόσμον «ἀγράμματος», χωρὶς πτυχία καὶ περγαμηνὲς πανεπιστημιακῶν Σχολῶν, ἀλλὰ ποὺ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατόρθωσε νὰ εἰσδύσει στὸν πλοῦτο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας καὶ ἔτσι νὰ μπορεῖ νὰ «πλουτίζει ἐκ τῶν ὑψηλῶν σκέψεων… τῶν εὐγενικῶν αἰσθημάτων καὶ τοῦ πόθου τῆς ἐξυπηρετήσεως τῆς κοινωνίας καὶ μερικώτερον τοῦ ἀνθρώπου» τὸν ἴδιο τὸν Ὀρθόδοξο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη,  τὸν “μεγάλο” Ἀθηναγόρα;

Ἢ μήπως ἦταν κάποιος τοῦ ὁποίου ἡ συγγραφικὴ θεολογικὴ παραγωγὴ ἦταν τέτοια ὥστε ἐπαξίως νὰ τοῦ γράφει ὁ Ὀρθόδοξος Οἰκουμενικὸς πατριάρχης ὅτι οἱ σκέψεις τοῦ «συγκροτούσι καὶ τὴν προσωπικὴν Βιβλιοθήκην τὴν ὁποίαν καταρτίζομεν ἐν τῆ ψυχὴ ἠμῶν καὶ διατηροῦμεν ἀνεξάντλητον»;

Δυστυχῶς τίποτα ἀπ’  ὅλα αὐτὰ δὲν ἦταν ὁ συγγραφέας στὸν ὁποῖο τόσο θερμὰ γράφει ὁ Ἀθηναγόρας!

Ὁ συγγραφέας Κ. Μελισσαρόπουλος γεννήθηκε Πάτρα τὸ 1904, ἐργάστηκε ὡς ἁπλὸς ὑπάλληλος τῆς Ἐθνικῆς Τράπεζας καὶ ἔζησε καὶ ἀπεβίωσε στὴν Ἀθήνα καὶ Μυτιλήνη τὸ 1988. Ἦταν δεδηλωμένος μασόνος (στὴ στοὰ Ὀρφεὺς τῶν Ἀθηνῶν), 33ου βαθμοῦ, μέλος τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου βαθμοῦ τῆς Ἑλλάδος, χρηματίσας Κραταιὸς Μέγας Θησαυροφύλακας τῆς Ἱερᾶς [Μασονικῆς] Αὐτοκρατορίας(!)[1] καὶ ἐν συνέχεια Κραταιὸς Ἀνθύπατος Μέγας Ταξιάρχης αὐτής[1] (δηλ. Ὑπαρχηγὸς-Ἀντιπρόεδρος τοῦ Σώματος ὅλων τῶν ὑψηλόβαθμων μασόνων τῆς χώρας μας), Ἐπίσης, ὁ Κ. Μελισσαρόπουλος διετέλεσε ἐπὶ δεκαετίες (34 χρόνια) πρόεδρος τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας ἐν Ἑλλάδι (1952-1957 καὶ 1961-1988) καθὼς καὶ ἱδρυτὴς (1956) καὶ ἐπὶ 33 χρόνια Διευθυντὴς (1956-1988) καὶ συντάκτης τοῦ περιοδικοῦ «ΙΛΙΣΟΣ» (ἐπίσημο ὄργανο τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας Ἑλλάδος)!

Ἡ «Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία» ἱδρύθηκε στὴ χώρα μας τὸ 1926 καὶ εἶναι παράρτημα τῆς Θεοσοφικῆς Ἐταιρίας μὲ ἕδρα τὸ Ἀντυαρ τῆς Ἰνδίας, τὴν ὁποία ἵδρυσε ἡ ἀποκρυφίστρια Ἔλενα Μπλαβάντσκυ. Ὁ ἑλληνικὸς ἐκδοτικὸς οἶκος «Θεοσοφικὲς Ἐκδόσεις» τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας ἐν Ἑλλάδι, στὴν ὁποία πρόεδρος ἦταν ὁ Κ. Μελισσαρόπουλος, ἔχει μεταφράσει καὶ ἐκδώσει στὴ χώρα μας τὰ ἔργα τῆς Μπλαβάτσκυ καὶ τῶν διαδόχων της Μπέιλυ, Μπέσαντ καὶ Λεντμπίτερ (ἀπὸ τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο τῆς ἀμερικάνικης Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας  τῆς LUCIS TRUST (=Ἑταιρεία τοῦ Ἑωσφόρου)!).   

Προσοχή! Ὁ Μελισσαρόπουλος δὲν ἦταν ἁπλῶς μασόνος, ἐσωτεριστὴς καὶ θεοσοφιστής, ἀλλὰ στὴν ἐποχὴ του ἦταν ὁ κατ’ ἐξοχὴν θεωρητικός τῆς θεοσοφίας-μασονίας, ὁ μυημένος στὰ πλέον ἀπόκρυφα μυστήρια καὶ δόγματα τῆς μασονίας. Ἡ ἑλληνικὴ μασονία δὲν ἔχει νὰ ἐπιδείξει πολλοὺς θεωρητικούς τῆς τέτοιου ὑψηλοῦ ἐπιπέδου καὶ θεωρητικῆς καταρτίσεως ὡσὰν τὸν Κωστὴ Μελισσαρόπουλο.

Ο Κ. Μελισσαρόπουλος ἦταν πολυγραφότατος. Ἂν ἑξαιρέσουμε δέ, μόνο μία ἐργασία του ποὺ ἀναφέρεται στὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα, ὅλες οἱ ὑπόλοιπες μελέτες του (ὑπερβαίνουν τὶς 20, οἱ περισσότερες πολυσέλιδες, ἐνῶ τὰ ἄρθρα του στὸ περιοδικὸ τῆς Θεοσοφίας «Ἰλισὸς» εἶναι δεκάδες) ἀναφέρονται στὴ θεοσοφία, τὸν ἐσωτερισμό, τὸν ἀποκρυφισμὸ καὶ τὸ μυστικισμό, δηλ. στὸ θεολογικὸ καὶ θεωρητικὸ ὑπόβαθρο τῆς μασονίας. Ἀκόμα καὶ ἡ προσέγγιση τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς ἱστορίας γίνεται μέσω τῆς θεοσοφίας καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ. Καὶ μόνο ἡ παράθεση ὁρισμένων τίτλων ἐκ τῶν ἔργων τοῦ Μελισσαρόπουλου καθιστὰ σαφῆ τὰ  πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ τὶς ἐνασχολήσεις του:

Περὶ Ἀποκρυφισμοῦ καὶ Μυστικισμοῦ, ἔκδ. Γκοβόστη 1939, σσ. 72, β΄ ἔκδοση Ἀθῆναι 1964, σσ. 108.

Εἰσαγωγὴ στὴ Θεοσοφία, Ἀθῆναι, 1947,  β΄ ἔκδοση τὸ 1966  καὶ γ΄ ἔκδοση τὸ 1986

Τῷ Ἀγνώστω Θεῶ, Στᾶς Ἀθήνας τῷ 51μ.Χ.  Ἀθῆναι 1951, σσ. 19.

Ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν ἄποψη τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ τοῦ Μυστικισμοῦ, Ἀθήνα 1955, σσ. 91.

Προσωκρατικοὶ Ἕλληνες φιλόσοφοι καὶ θεοσοφία (4 Διαλέξεις), Ἀθῆναι, 1956, σσ. 82.

Μήτις (Τὸ Βιβλίο τῆς Σοφίας), συλλογὴ κειμένων,  Ἀθῆναι 1962, σσ. 311.

Μελετήματα, Ἀθήνα 1965.

Δελφοὶ καὶ Ἀμφικτιονίες,  Ἀθῆναι 1966.

Τὰ βήματα τῆς φιλοσοφίας : ἀπὸ τὴν Προϊστορία μέχρι τὴν Ἀναγέννηση, Ἀθήνα 1968.

 Ὁ Ἰησοῦς, Ἀθῆναι 1973, σσ. 101.

 Ἑπτὰ ὁμιλίες εἰς τὸν 18ο  βαθμό, Ἀθήνα.

 Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι σὲ πολλὲς ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἐκδόσεις στὸ ἐξώφυλλό τους παρίσταται τὸ κατ’ ἐξοχὴν μασονικὸ σύμβολο, ὁ «οὐροβόρος ὄφις»!

Ἐπίσης, ὁ Κ. Μελισσαρόπουλος ἔχει μεταφράσει, ἐπιμεληθεῖ καὶ ἐκδώσει προσωπικὰ δύο ἔργα τῆς Annie Besant (μαθήτρια καὶ διάδοχος στὴν Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία στὴν Ἀμερικὴ τῆς Ἔλενας Μπλαβάτσκυ) [«Φῶς στὴν Ἀτραπό», Ἀθῆναι 1957 καὶ «Ἡ ἀτραπὸς τοῦ ἀποκρυφισμοῦ = Talks on the path Occultism»,  Ἀθῆναι, 1974] καὶ τοῦ J. Krishnamurti (ὁ Μεσσίας τῆς Θεοσοφίας) [«Στὰ πόδια τοῦ Διδασκάλου», Ἀθήνα, ἔκδ.  Γκοβόστης 1946, καὶ β΄ ἔκδοση τὸ 1966,  «Ἐκλογαὶ ἀπὸ τὸν Krishnamurti: Ἀνθολογία ἀποσπασμάτων ἀπὸ ὁμιλίες καὶ βιβλία του», Ἀθῆναι, 1971,  καὶ  «Ὁ Κρισναμούρτι γιὰ τὸν διαλογισμό»,  Ἀθῆναι 1981]. 

Γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ σὲ τί ἐπιπέδου ἀπόκρυφης γνώσης ἄνθρωπο ἀναφερόμαστε καταθέτω μόνο ἕνα στοιχεῖο ἀπὸ τὰ πολλά: Ο Κ. Μελισσαρόπουλος εἶναι ὁ πρῶτος Ἕλληνας μασόνος ποὺ μὲ τὶς περίφημες «Ἑπτὰ ὁμιλίες εἰς τὸν 18ο βαθμὸ» ἀποκάλυψε ἐν κλειστῶ κύκλω στοὺς ἀδελφούς του μασόνους τοῦ 18ου βαθμοῦ τὴν ἀπόκρυφη διδασκαλία, «τὴν πλήρη παράδοση» τοῦ 3ου βαθμοῦ, δηλ. τὴν ὑπόσταση, τὸ ποιὸς εἶναι ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτονας Τοῦ Σύμπαντος (ὁ μασονικὸς θεὸς Μ.Α.Τ.Σ.). Γιὰ τὸν Κ. Μελισσαρόπουλο, λοιπόν, ὁ Μ.Α.Τ.Σ., στὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου γίνονται τὰ πάντα στὴ μασονία, δὲν εἶναι ὁ Θεὸς τῆς Ἄγ. Γραφῆς, ἀλλὰ ὁ «Ἄγγελος φωτός», ὁ Ἑωσφόρος, ὁ ὁποῖος ὡς εὐεργέτης τῆς Ἀνθρωπότητας μετέδωσε στὸν Κάιν τὸ πνεῦμα σοφίας καὶ ἀπόκρυφης γνώσης. Οἱ μασόνοι ὡς ἀπόγονοι τοῦ Μ.Α.Τ.Σ.-Ἑωσφόρου καλοῦνται νὰ «καθιερώσουν καθ’ ὅλην τὴν γῆν τὴν λατρείαν τοῦ πυρὸς [μὲ τὴ μορφὴ τοῦ «φωτὸς» ποὺ κομίζει ὁ Ἑωσφόρος τῆς πτώσεως] καταρρίπτοντες τὴν τυραννίαν τοῦ Ἀδωνάι»! Γιὰ τὸν Κ. Μελισσαρόπουλο ὁ Θεὸς τῆς Ἄγ. Γραφῆς, «ὁ Ἀδωνάι εἶναι πλασματικὸς Θεός, ὁ ὁποῖος ἐδημιουργήθη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον συμφώνως πρὸς τὴν περιορισμένην ἀντίληψιν τοῦ κατ’  εἰκόνα τοῦ ἰδίου τοῦ ἑαυτοῦ του», ἔχει «ἀδυναμίας καὶ ταπεινὰ πάθη» καὶ «μισεῖ τὸ πλάσμα του [τὸν ἄνθρωπον] καταδικάσας αὐτὸν νὰ ἀποθνήσκει» [1]. Αὐτὴ ἡ διδασκαλία τῆς μασονίας, τόσο ρητὰ καὶ μὲ σαφήνεια ἐκτεθειμένη ἀπὸ τὸν Κ. Μελισσαρόπουλο, εἶναι ἡ οὐσία τῆς διδασκαλίας τοῦ σύγχρονου ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς, τὴν ὁποία ὑποστηρίζει ἡ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία  καὶ τὸ παράρτημά της στὴν Ἑλλάδα, στὸ ὁποῖο ἦταν πρόεδρος ἐπὶ 34 χρόνια ὁ Μελισσαρόπουλος!

Ποιὸς λοιπὸν μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλει ὅτι ὁ Κ. Μελισσαρόπουλος ἦταν ὄχι ἁπλῶς ὑψηλόβαθμος μασόνος, ὑπαρχηγὸς τῆς μασονίας, ἐσωτεριστῆς, θεοσοφιστὴς ἀλλὰ ἕνας συνειδητὸς Ἐωσφοριστὴς καὶ θεωρητικός τοῦ Ἐωσφορισμοῦ στὴν Ἑλλάδα;

Τὰ ἐρωτήματα εἶναι ἀμείλικτα ὄχι, βέβαια, γιὰ τὸν Κ. Μελισσαρόπουλο, ἀλλὰ γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα :

1. Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας Ὀρθόδοξος πιστός, πολλῶ μᾶλλον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, νὰ γράφει σὲ ἕνα δεδηλωμένο μασόνο, ἀποκρυφιστὴ καὶ ἐωσφοριστὴ ὅτι «μετὰ τῆς περὶ ἠμᾶς Ἱεραρχίας καὶ τοῦ Ι. Κλήρου…πολλὴν ἐδοκιμάσαμεν ψυχικὴν χαρὰν κομισάμενοι τὸ ὑπὸ τὸν τίτλο «Τὰ βήματα τῆς Φιλοσοφίας» σύγγραμμα τῆς ἡμετέρας λίαν ἠμὶν ἀγαπητῆς Ἐντιμότητας» ;

2. Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Ὀρθόδοξος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ αἰσθάνεται καὶ νὰ γράφει στὸν θεωρητικό τοῦ ἐωσφορισμοῦ ὅτι μελετᾶ τὸ σύγγραμμά του καὶ βρίσκεται «ἐν μυστικὴ μεθ’ ὑμῶν ψυχικὴ ἐπικοινωνία καὶ ἀγαλλιάσει» ;  ἢ ὅτι «πλουτιζομεθα ἐκ τῶν ὑψηλῶν σκέψεων τῆς ἡμετέρας Ἐντιμότητας, τῶν εὐγενικῶν αἰσθημάτων καὶ τοῦ πόθου τῆς ἐξυπηρετήσεως τῆς κοινωνίας καὶ μερικώτερον τοῦ ἀνθρώπου»;

3. Εἶναι δυνατὸν ἡ ἐσωτερική, ἐν τῆ ψυχή, προσωπικὴ «Βιβλιοθήκη» ἑνὸς Ὀρθοδόξου Πατριάρχου νὰ ἐμπλουτίζεται ἀπὸ τὶς θεοσοφικές, ἀποκρυφιστικὲς καὶ μασονικὲς θεωρίες καὶ ἀπόψεις ἑνὸς συγγραφέως τέτοιου ἐπιπέδου; Εἶναι δυνατὸν νὰ ταυτίζεται ἡ ἐσωτερικὴ «Βιβλιοθήκη» ἑνὸς Ὀρθοδόξου πατριάρχου μὲ αὐτὴν ἑνὸς ἀποκρυφιστῆ; Πῶς λοιπὸν εἶναι δυνατὸν νὰ γράφει ὁ Ἀθηναγόρας στὸν Μελισσαρόπουλο ὅτι «Ταῦτα δὲ πάντα [οἱ «ὑψηλὲς σκέψεις», τὰ «εὐγενικὰ αἰσθήματα» καὶ ὁ «πόθος ἐξυπηρετήσεως τοῦ ἀνθρώπου»] συγκροτούσι καὶ τὴν προσωπικὴν Βιβλιοθήκην τὴν ὁποίαν καταρτίζομεν ἐν τῆ ψυχὴ ἠμῶν καὶ διατηροῦμεν ἀνεξάντλητον»;!  Τέλος,

4. Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας δεδηλωμένος μασόνος 33ου βαθμοῦ, ὑπαρχηγὸς τῆς ἑλληνικῆς μασονίας, θεωρητικός τῆς ἀντίχριστης μασονίας καὶ τῆς ἑωσφορικῆς θεοσοφίας, ἕνας μεταφραστὴς καὶ ἐπιμελητὴς καὶ ἐκδότης ἔργων τῆς ἐν Ἀμερικὴ  LUCIS TRUST (=Ἑταιρείας τοῦ Ἑωσφόρου), ἕνας ἀποκρυφιστὴς καὶ ἐωσφοριστὴς νὰ ἔχει καταταγεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα «εἰς τὴν γενναία καὶ τετιμημένην παρεμβολὴν τῶν συμμετόχων καὶ συνεργατῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐν τῆ προσπαθεία αὐτῆς εἰς προώθησιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν»;

Ὅμως τὰ κρίσιμα ἐρωτήματα δὲν τελειώνουν καί, δυστυχῶς, δὲν περιορίζονται στὸν Ἀθηναγόρα, ἀλλὰ ἀγγίζουν καὶ ἐμᾶς σήμερα …

(συνεχίζεται…)

Ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ,  φ. 2087/9.10.2015,  σ.  1, 6.

π. Ἀναστάσιος  Κ. Γκοτσόπουλος

Πρωτοπρεσβύτερος

Ἐφημέριος Ι. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρὼν

τηλ. 6945-377621 - agotsopo@gmail.com

                    Πάτρα,  25  Σεπτεμβρίου  2015