30 Απρ 2010

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ E΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ὁ ζωντανὸς λόγος τοῦ Θεού, χορταίνει ψυχικῶς καί ἱκανοποιεῖ τόν άνθρωπο που μέ πίστη καί ταπείνωση τὸν προσεγγίζει καὶ τὸν μελετᾶ. Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικὸ ὅτι ἡ θεία διδασκαλία, ἀναπτύσσεται τόσο σὲ δογματικὸ ὅσο καὶ σὲ ἠθικὸ ἐπίπεδο, ποὺ ἔχει νὰ κάνει βέβαια μὲ τὸν ὀρθὸ τρόπο ζωῆς.
Αὐτο ακριβώς βλέπουμε καί στό... Ἀποστολικὸ ἀναγνωσμα της Ε΄ Κυριακῆς του Πάσχα καὶ ποὺ εἶναι ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή. Τὴν ἀπολογητικοῦ κυρίως χαρακτήρα αὐτὴ ἐπιστολὴ ποὺ ἀποδεικνύει συστηματικῶς τὴν ἀνυπέρβλητη ὑπεροχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῆς Νέας Διαθήκης, ἔναντί της Ἰσραηλιτικῆς θρησκείας καὶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Στὸ ἀναγνωσμα λοιπὸν αὐτό, βλέπουμε, ὄχι μόνο τὴν ὑψίστη θυσία τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μὲ τὸν προφητικὸ τύπο, γιὰ νὰ ἁγιάσει μὲ τὸ ἴδιο του τὸ Αἷμα τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἔπαθε ἔξω ἀπὸ τὴν πύλη τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ ὡς ἐκ τούτου πρέπει κι ἐμεῖς νὰ ἀποκόψουμε κάθε σχέση μὲ τὸν μακράν του Θεοῦ κόσμο, ἀλλὰ ταυτοχρόνως, πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ περιφρονηθοῦμε γι’ Αὐτόν, ὅπως ἀκριβῶς ὑβρίστηκε καὶ περιφρονήθηκε καὶ Ἐκεῖνος.
Αὐτο αδελφοί μου, ἀποτελεῖ ἔνα βασικοτατο σημεῖο της Ορθοδόξου Χριστιανικῆς μας ζωῆς, τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει συνεχῶς νὰ βρίσκεται τοποθετημένο μπροστὰ στὴν ὀθόνη τῆς συνειδήσεώς μας.
Ἔχουμε αληθεια συνειδητοποιήσει πως αν θέλουμε ν’ ἀνήκουμε (ὁλοκληρωτικὰ ἐννοείται και όχι με ποσοστὰ) στὸν Χριστό, δεν μποροῦμε ταυτοχρόνως ν’ ἀνήκουμε καὶ στὸν κόσμο; (στὸν κόσμο ποῦ δὲν γνωρίζει ἢ ποῦ πολεμᾶ τὸν Θεό;).
Ἔχουμε αισθανθει, σὲ θεωρητικό τουλαχιστον επιπεδο, ἂν ὄχι ακομα σε βιωματικό, ὄτι δεῖγμα γνησιότητας και Ορθοδοξου αὐθεντικότητας εἴναι ο ονειδισμος του Χριστού που μεταφράζεται ὡς ὀνειδισμὸς δικός μας γιὰ τὴν ἀγάπη Του καὶ τὴ δόξα Του;
Βεβαίως ὀ Απόστολος στο ιερὸ κείμενο που θα ἀκούσουμε, ὑπονοεί τα παθήματα και τους διωγμοὺς τοὺς ὁποίους υφισταντο η εξ Ἰουδαίων Χριστιανοὶ ἀπο τους ὁμοεθνείς τους. Ὅμως τέτοιους ἢ καὶ μεγαλύτερους ἀκόμα ὀνειδισμοὺς καὶ πειρασμούς, πέρασαν σ’ ὁλόκληρο τὸ διάστημα τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας, ὅλοι οἱ κατὰ τόπους οἱ γνήσιοι Χριστιανοὶ ποὺ ἀποτελοῦσαν τὰ συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὀπωσδήποτε η κατασταση αυτὴ ἀποτελεῖ ἔνα πνευματικο νόμο, τὸν ὁποῖο θὰ ἦταν τὸ λιγότερο ἐπιπολαιότητα νὰ παραγνωρίσει κανεὶς καὶ ἔτι πλέον, θὰ χαρακτηριζόταν ἀδικαιολόγητη ἀσυνέπεια νὰ ὑποστηρίξει κάποιος «πιστὸς» ὅτι ὁ ἴδιος κατορθώνει νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὰ πλαίσια τοῦ νόμου αὐτοῦ, διατηρώντας ἄριστες σχέσεις, τόσο μὲ τὸν Ἰησοῦ, ὅσο καὶ μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸν μαμωνά.
Ἀν μάλιστα θελήσουμε να εἴμαστε ειλικρινεις καὶ τολμήσουμε νὰ βάλουμε τὸ χέρι «ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων» τῆς πνευματικῆς ρηχότητας ποῦ χαρακτηρίζει τὴν ἐποχή μας, θὰ πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι τὸ κατάντημα αὐτὸ , ὀφείλεται ἀκριβῶς στὸ ὅτι οἱ πλεῖστοι πιστοὶ (;) προσπαθοῦν τόσο σὲ θεωρητικὸ ὅσο κυρίως σὲ πρακτικὸ ἐπίπεδο, νὰ συμβιβάσουν τὰ ἀσυμβίβαστα.
Δὲν εἴναι μαλιστα τυχαῖο και το γεγονός οτι, ἐνὼ οἱ Ἅγιοι αγωνιζονται να κάνουν τον κόσμο Εκκλησια, ἐξαγιάζοντας τὸν, ὅλως ἀντιθέτως, οἱ συμβιβασμένοι και ρηχοὶ «Χριστιανοί», μεταφέρουν τον κόσμο εντος της Ἐκκλησίας γιὰ νὰ τὴν μολύνουν καὶ νὰ τὴν μετατρέψουν σὲ κόσμο, ρίχνοντας τὸν πήχη, ταυτοχρόνως στὰ θέματα τοῦ δόγματος τῶν κανόνων καὶ φυσικά του ἤθους.
Το ότι βεβαια τούτο δεν μπορει νὰ εἴναι και νὰ ὀνομάζεται Χριστιανική πιστη και ζωή, τὸ κατανοοῦμε ὅλοι μας καὶ δὲν χρειάζεται νὰ διαθέτει κανεὶς ἰδιαίτερα χαρίσματα γιὰ νὰ τὸ παραδεχθεῖ.
Ἀν αδελφοί μου, δεν είμαστε ετοιμοι να ἀποδεχθοῦμε τον ονειδισμό του Χριστου, πώς στη συνέχεια θὰ συνειδητοποιήσουμε τον αμέσως ἐπόμενο Αποστολικο λόγο ὄτι «οὐ γαρ έχομε ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν»; (Ἑβρ.ΙΓ΄14).
Το μόνο ποὺ θὰ ἀποδεικνύουμε, δυστυχῶς, μὲ τις πράξεις μας, θὰ εἴναι οτι ζουμε γι’ αὐτὴ τὴ ζωή και μονο, καὶ ὄτι παρα τὰ ὡραία λογια, δεν προσδοκοῦμε καμμία μέλλουσα πόλη, κανένα παράδεισο καὶ οὐδεμία ἐπουράνια Βασιλεία...
Καὶ ἠ διαφορὰ τώρα, ποιὰ ἐπιτέλους εἶναι μὲ αὐτοὺς ποὺ συνειδητὰ ἀρνοῦνται τὴν Χριστιανικὴ ζωὴ καὶ δηλώνουν ὅτι δὲν πιστεύουν; Ἁπλούστατα φίλοι μου, ἐπὶ τῆς οὐσίας οὐδεμία ὑφίσταται διαφορά, παρὰ μόνο στὸ ὅτι οἱ «πιστοὶ» ἰσχυρίζονται ὅτι δῆθεν πιστεύουν σὲ ἕνα Θεό. Ὁμολογοῦν κατὰ τρόπο θεατρικὸ καὶ στὴν οὐσία πλεγματικὸ ὅτι δέχονται τὸν Θεό, τὸν ὁποῖο ὅμως τὸν θεωροῦν ὑποχρεωμένο νὰ τοὺς κάνει τὰ θελήματα, νὰ τοὺς προστατεύει καὶ προτίστως νὰ μὴν τοὺς ἀφήσει νὰ δοκιμαστοῦν μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάσουν τὶς ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς. Πιὸ ἁπλά, μιλοῦμε γιὰ «βαπτισμένους εἰδωλολάτρες».
Ὄσον αφορα τώρα τον Θεόπνευστο λόγο του ιεροὺ κειμένου: «τῆς δὲ εὐποιϊας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε, τοιάυταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεὸς» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 16) , αὐτὰ γιὰ κάποιους ἀποτελοῦν «ψιλὰ γράμματα» καὶ τίποτε περισσότερο.
Ἀδελφοί μου, ἂς συνειδητοποιήσουμε ὄτι οχι μονο δεν πέρασε ἠ εποχή του Χριστου, ὅπως κάποιοι αφελως και ανοήτως ἰσχυρίζονται, ἀλλὰ οὔτε καν έχει ἀκόμα ἐφαρμοστεῖ, παρὰ ἀπὸ ἐλαχίστους οἱ ὁποῖοι κατέκτησαν τὰ ὕψη τῆς Ἁγιότητας.
Εἴθε να δώσει ὀ Άγιος Θεος νὰ συνειδητοποιήσουμε ὄτι ειναι αναγκη νὰ ἀσχοληθοῦμε στα σοβαρὰ μὲ την ορθόδοξη πνευματικότητα. Τον τρόπο δηλαδη ζωῆς που μας ἀποκαλύπτει το Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, μας τον ερμηνεύουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, καὶ ποὺ ἐφάρμοσαν καὶ βίωσαν καὶ φυσικὰ συνεχίζουν, μὲ ἄκρα, κατὰ τὸ δυνατὸν συνέπεια, ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας.
Ἀμήν.

Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης


συρματιστς το Στρατο κα το Θεο

Παραγωγή: Κέντρο Ἑνότητος καὶ Μελέτης - Προβολῆς τῶν Ἀξιῶν μᾶς

"ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ"



πηγή:SUPER22UHF

ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ στὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας.


-Σταυρὲ πανσεβάσμιε, ποὺ ἁγιάστηκες μὲ τὸ Τίμιο Σῶμα τοῦ Κυρίου μας , ἐσὺ ποὺ ἕνωσες τὴν γῆ μὲ τὰ ἐπουράνια, καὶ τοὺς ἀνθρώπους μεταξύ τους μὲ τὸ σταυροειδὲς σχῆμα σου, σ’ εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν....εὐεργεσία αὐτὴ καὶ τὴν δωρεά.
-Εἶσαι Σταυρέ μας, τὸ στήριγμά μας, καὶ ἡ καταφυγή μας. Ἡ ἰσχυρή προστασία μας καὶ ἡ δύναμή μας ἐναντίον τῶν πειρασμῶν, τῶν δύσκολων περιστάσεων καὶ τῶν θλίψεων.
-Εἶσαι τὸ ὅπλο μας, τὸ τρόπαιο τῆς νίκης ἐναντίον τοῦ πολέμου τοῦ μισόκαλου δαίμονος καὶ τῶν ὀργάνων του ποὺ συνεχῶς μᾶς ἀντιμάχονται.
-Ὅσο αὐτοὶ θὰ σὲ πολεμοῦν, τόσο ἐμεῖς θὰ καυχόμαστε γιὰ σένα καὶ μὲ θεία ὑπερηφάνεια θὰ σὲ προβάλλουμε.
-Εἶσαι τὸ θεῖο καὶ σωτήριο σύμβολο τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας। Εἶσαι τὸ στήριγμα τῆς νεότητας καὶ τῶν γηρατειῶν ἡ βακτηρία। Ὑπὸ τὴν σκιὰ τῶν ἀκτίνων σου ἀνάδειξέ μας νικητὲς κατὰ τῶν παθῶν καὶ συνοικιστὲς τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας. ΑΜΗΝ.




Νά σταματήσουν οἱ διακοινοτικές συνομιλίες!


Μία κστρατεία χει ξεκινήσει στό facebook, νάντια στίς διακοινοτικές συνομιλίες.

Τό Κυπριακό εναι θέμα εσβολς καί κατοχς. χι διακοινοτικό πρόβλημα.

Εναι ζήτημα κατοχς νός νεξάρτητου κράτους πό να λλο.

διακοινοτικός διάλογος χει ποτύχει.

χει δηγήσει σέ διαστρέβλωση το Κυπριακο στά μάτια τς διεθνος κοινότητας καί σέ ποενοχοποίηση τς Τουρκίας.

36 χρόνια διαλόγου πρξαν πάρα πολλά!

Ζητομε πανατοποθέτηση το Κυπριακο.

Ζητομε νά σταματήσουν ο συνομιλίες.

Ζητομε ντικατοχική πολιτική.

Ζητομε μεση καί νευ ρων ποχώρηση τν τουρκικν στρατευμάτων.

Καλομε λα τά πόλοιπα blogs, ργανώσεις, σωματεα, λλά καί λους τους συναγωνιστές μας, νά συστρατευτον μαζί μας σέ ατό τό σκοπό.

Γραφτετε κι σες στό εδικό group στό facebook, πού δημιουργήθηκε, πό τό χρήστη "Ζήνων Κιτιεύς".

Σχετική μάλιστα ναφορά, γίνεται καί πό τούς συναγωνιστές το μπροσθοφύλακα, στά πλαίσια τς 6ης πετείου πό τό δημοψήφισμα τς 24ης πριλίου.
Δορκώνας γιά τό christofias-watch

29 Απρ 2010

ὁ π. Παΐσιος γιά πολυτεκνία, ἐκτρὠσεις καί οίκογένεια


καλύτερος πολύτεκνος

μεγαλύτερος καί καλύτερος πολύτεκνος εναι νθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά καί βοηθάει γιά τήν πνευματική ναγέννηση τν παιδιν λου του κόσμου, γιά νά ξασφαλίσουν τίς ψυχές τους στόν Παράδεισο.

νατροφή το παιδιο

νατροφή το παιδιο ρχίζει πό τήν γκυμοσύνη. ν μητέρα πού κυοφορε συγχύζεται καί στενοχωριέται, τό μβρυο μέσα στήν κοιλιά τς ταράζεται. ν ταν μάνα προσεύχεται καί ζε πνευματικά, τό παιδάκι στήν κοιλιά τς μάνας γιάζεται.

ταν μάνα δέν θέλει τό παιδί

ταν γυνακα πού εναι γκυος δέ θέλει τό παιδί, ατό, πολλές φορές τό καταλαβαίνει, τυλίγεται μέ τόν μφάλιο λρο καί πεθαίνει.

Ο κτρώσεις

Πόσα παιδάκια φεύγουν μέ τίς κτρώσεις. Θά ταν πολύ λιγότερο τό κακό νά τό γεννήσει τό παιδί μία μάνα, νά τό βαφτίσει καί μετά νά τό σκοτώσει, παρά νά τό σκοτώσει πρίν γεννηθε.

Πηγή: γιορείτικο Βμα

Ἀπὸ τήν επίσκεψη τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβὰ» στὴν Κόνιτσα


«ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΤΟ ΔΡΑΜΑ»
Συνεχίζουμε καί στό τρίτο μέρος, φίλοι μού, μὲ κωμικοτραγικὲς σκηνὲς που ἐκτυλίχτηκαν κατὰ τήν ἐπίσκεψη τῶν «μαρτύρων τῆς Σκοπιᾶς» στὴν ἡρωικὴ καί λεβεντογέννα Κόνιτσα, κατὰ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου.
Μ.τ.Ι.: (Μὲ πολὺ θράσος, μπροστὰ στούς πιστούς που τούς ἔλεγαν ὄτι ....


χάνουν τὸ χρόνο τους στὴν Κόνιτσα). Εἴμαστε ελευθεροι νὰ πᾶμε ὅπου θέλουμε.
Ορθ. κληρικός: Φυσικά, ὅπως βέβαια και εμείς εἴμαστε υποχρεωμενοι νὰ προστατεύσουμε τὸ ποίμνιόν μας. (Ἔτσι λοιπόν, σὲ ὅποια σπίτια πήγαιναν οἱ ταλαίπωροι «μάρτυρες», οἱ ποιμένες τῆς Κονίτσης, ἀκολουθοῦσαν).
Βλέποντας τώρα οἱ κάτοικοι της πόλεως νὰ τοὺς καλημερίζουν, μπροστά στα σπιτια τους, νὰ τοὺς εὔχονται «Καλο Μεγαλοβδόμαδο καὶ Καλὴ Ἀνάσταση», καὶ στὴν συνέχεια νὰ τοὺς ἐξηγοῦν ποιοὶ εἶναι οἱ κύριοι καὶ οἱ κυρίες, ποὺ τοὺς ἐπισκέπτονται στὰ σπίτια τους, καταλαβαίνετε, φίλοι μου, ἀπὸ μόνοι σας, τὸ τί ἀκολουθοῦσε...
(Ἐπανελήφθη αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὰ στρατεύματα τοῦ Ντοῦτσε στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου τὸ 1940).
Όταν τελικῶς, ὅπως ἤδη εχουμε γράψει στὸ πρωτο μέρος, «ὁ νέος Καμπαλέρος» τους, ἐσήμανε «στην σάλπιγγα ὀπισθοχώρηση» (μέσω κινητού δηλαδη), ἔβλεπε κανεὶς και τούτο το σπαραξικάρδιο θεαμα.
Επειδή οἱ πλεῖστοι ἐξ’ αὐτῶν, πρώτη φορὰ ἔβλεπαν τὴν Κόνιτσα καὶ δὲν γνώριζαν τοὺς δρόμους καὶ τὰ καλντερίμια (δυστυχῶς γι’ αὐτοὺς σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση τὰ gps ποὺ διέθεταν τὰ αὐτοκίνητά τους, ἀποδείχτηκαν ἄχρηστα), τὰ ὀχήματά τους ἐμοίαζαν μᾶλλον μὲ τὰ «συγκρουόμενα» τῶν λούνα πάρκ, παρὰ μὲ αὐτοκίνητα ποὺ κυβερνοῦσαν νηφάλιοι ὁδηγοὶ ἢ μᾶλλον τὸ ὅλο σκηνικό, θύμιζε κατὰ τοὺς παλαιότερους, τὰ ἅρματα τῶν φασιστὼν τοῦ Μουσολίνι, τὰ ὁποία τελμάτωσαν, κατὰ τὸν Ἑλληνοϊτοαλικὸ πόλεμο, στὸν Καλαμὰ καὶ στὸ Καλπάκι!
Το τί ἔγινε φιλοι μου, εἶναι ἀνώτερο πάσης περιγραφῆς.
Έμπαιναν σὲ δρόμους αντιθετους. Ἐπεφταν σε ἀδιέξοδα, φεύγοντας τωρα μὲ την ὄπισθεν, ἤ κανοντας ὁλοκληρες μανοῦβρες. Ἀναβαν φλὰς για αριστερά, και στον πανικὸ τοὺς ἐπάνω, ἔμπαιναν δεξιά, καὶ τὸ ἀντίθετο... Καὶ παρουσίαζαν γενικῶς τέτοιο ξεκαρδιστικὸ θέαμα, ὥστε ἂν εἶχε κανεὶς μεριμνήσει νὰ τραβήξει μὲ κάμερα κάποιες φάσεις ἀπὸ τὴν... «ὀπισθοχώρηση», θὰ ἀποσποῦσε τὴν μεγαλύτερη θεαματικότητα στὸ youtube… ἢ μᾶλλον θὰ ἔμεναν ὡς ντοκουμέντα γιὰ κάποιες ἐκπομπὲς τῆς τηλεοράσεως ποὺ παρουσιάζουν τὸ «τί ἔγινε σὰν σήμερα»...
Επειδή ὅπως εἴπαμε, ἦταν Σάββατο του Λαζαρου, καὶ στὴν Κόνιτσα, θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὑπάρχει τὸ ἔθιμο, τέτοια ἡμέρα, τὰ παιδιὰ νὰ γυρίζουν στὰ σπίτια καὶ νὰ λένε τὰ κάλαντα, ὅπως ἀκριβῶς τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν Πρωτοχρονιά, οἱ «φίλοι» μας ἔπεσαν ἀκριβῶς ἐπάνω στὴν περίπτωση.
Τι ἀκριβώς συνεβη; Ἀκούστε και θαυμαστε.
Οι ὁμάδες και οι παρέες των παιδιών που ψάλλουν τα κάλαντα, ἔχουν φτιάξει απο την προηγουμενη μέρα, και κρατούν στα χερια, ἔνα μεγάλο ξύλινο Σταυρὸ καὶ μὲ αὐτὸν ἐπισκέπτονται ὅλα τὰ σπίτια.
Έ, λοιπὸν φιλοι μου, δεν φοβάται ὀ λαγός την αστραπη και την βροντὴ τόσο, ὄσο οι «ἄνδρες» τοὺ «πύργου της Σκοπιας (Βαβέλ)», φοβήθηκαν καὶ τρόμαξαν τὰ μικρὰ χαριτωμένα παιδάκια, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐφήβους ποὺ γύριζαν ὡς ἄγγελοι τῆς γειτονιές, προμηνύοντας μὲ τοὺς ψαλμούς τους καὶ τὰ κάλαντα, τὸ γεγονὸς τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Αρκούσε νὰ ἀκουστεῖ ἡ ἁρμονία τῶν παιδιῶν στοὺς δρόμους καὶ στὰ καλντερίμια τῆς Κονίτσης καὶ οἱ «ἀτρόμητοι λαγοὶ τοῦ Μπρούκλυν» νὰ μὴν τολμοῦν νὰ πλησιάσουν ἢ ἂν ἤδη εὑρίσκονταν σὲ κάποιο σημεῖο, νὰ τραποῦν σὲ ἄτακτη φυγὴ κάνοντας στροφὴ 180 μοιρῶν...
Πραγματικά ἀδελφοί μου, τὸ θέαμα αὐτὸ ἦταν κάτι ποὺ δὲν τὸ περίμεναν οὔτε τὰ θύματα τῆς Ἑταιρείας, ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Κονιτσιῶτες.
Το ἀθῶο χαμόγελο των μικρῶν Χριστιανῶν, δεν μποροῦσε νὰ τὸ ἀντέξει το φοβερὸ δαιμόνιο της αιρέσεως. Γι’ αὐτὸ και όχι απλως η εικονα των παιδιῶν ποὺ ἔψαλαν τὰ κάλαντα τοὺς χάλασε τὴν διάθεση, ἀλλὰ τοὺς ἔκανε στὴν κυριολεξία νὰ τὰ χάσουν, μαζὶ μὲ τόσα ἄλλα βέβαια ποὺ συνέβαιναν τὴν ἡμέρα ἐκείνη στὴν ὄμορφη Κόνιτσα.
Κάποιος μάλιστα που το παρατήρησε αὐτὸ τὸ φαινόμενο, τοὺς ρώτησε: «καλά, ἐμᾶς τοὺς μεγάλους μας φοβάστε, διότι καὶ θρασύδειλοι εἶστε, ἀλλὰ καὶ ἀγράμματοι ἀπὸ κάθε ἄποψη. Ἀπὸ τὰ μικρὰ ὅμως παιδάκια, τί ἔχετε νὰ φοβηθεῖτε, καὶ ὅταν τὰ βλέπετε τὸ βάζετε στὰ πόδια;».
Η απάντηση φυσικά είναι ότι ἔχουν να φοβηθουν και πολυ μάλιστα, τὸ ἀήττητον ὅπλον τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Εἶδε ὁ κόσμος νὰ πραγματοποιεῖται αὐτὸ ποὺ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μᾶς «Σταυρὸς ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα».
Όντως, στὴν Κόνιτσα, ἐκείνη την ημέρα παλεψαν Ἄγγελοι και δαιμονες. (Φυσικὰ ἐξευτελίστηκαν οἱ ξεπεσμένοι ἄγγελοι...).
Καταλαβαίνετε ἐπιπλέον τώρα, την ψυχολογικὴ τοὺς κατάσταση, ἀφοῦ τὰ «ἀπολωλότα πρόβατα», ἔπεσαν σὲ «διασταυρούμενα πυρα» ἤ μαλλον, γεύτηκαν για τα καλὰ στὸ πετσί τους, την «σφενδόνη του πνεύματος» του κλήρου και του λαοῦ τῆς Κονίτσης.
(Ἤδη ἔχουμε τονισει, την δράση των κληρικῶν, την κωδωνοκρουσίες, Σταυρούς, παιδιά, κάλαντα, και τόσα αλλα...)
Πραγματικά «οὔτε ψυλλος στὸν κόρφο τους» κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον.
Και ὅπως τονίζει ο π. Παϊσιος «Μπορεὶ νὰ ὀργώνει ο διαβολος, ὅμως πίσω ἔρχεται καὶ σπέρνει ὁ Χριστὸς καὶ τελικῶς γίνεται τοῦ Χριστοῦ».
Τούτο ἀκριβώς συνεβη και στην περίπτωση αὐτὴ τῆς ἐπισκέψεως τῶν θυμάτων τῆς Σκοπιᾶς.
Οι μεν Ορθόδοξοι πιστοι ἐδραιώθηκαν ἔτι πλεον στην πίστη μας, βλέποντας τὸ φρικτὸ καταντημα και τον εξευτελισμὸ τῶν ὅσων ξέφυγαν ἀπὸ τὴν «Κιβωτὸ τῆς Σωτηρίας», οἱ δὲ «μάρτυρες» ἂν ὄχι ὅλοι, τουλάχιστον ἕνα μέρος ἐξ’ αὐτῶν, ὁπωσδήποτε προβληματίστηκε, ὅπως διαπιστώσαμε, τόσο γιὰ τὰ πρόσωπα, ὅσο καὶ γιὰ τὶς καταστάσεις ποὺ τοὺς καθοδηγοῦν.
Είθε ἠ χάρις του Κυριού μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ τοὺς ἐλευθερώσει.
Να ξεφύγουν ἀπό το «φρέαρ τὸ συντετριμμένο» και να ἐπιστρέψουν στην «Πηγὴ της Ζωής».
Τούτο δὲ ἂς γίνει, φιλοι μου, ἀπ’ ὅλούς μας, θέμα θερμῆς προσευχῆς.
Αμήν.


ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.