Θέλω νὰ φτειάξω ἕνα τροχόσπιτο καὶ νὰ πάω σὲ ἕνα μέρος ἐρημικὸ ποὺ ἔχω βρεῖ στὴν Βόρειο Εὔβοια ποὺ (βλέπει) τὸ Αἰγαῖον Πέλαγος καὶ ἀπέναντι εἶναι τὸ Ἅγιον Ὅρος. Θὰ βάλω μέσα σόμπα μὲ φωταέριο, ἀλλὰ θὰ ἔχη χωνὶ γιὰ νὰ βγαίνη ἔξω ἡ καύση τοῦ φωταερίου. Εἶναι πολὺ ἐρημιὰ καὶ χωματόδρομος καὶ δὲν ἔρχονται αὐτοκίνητα. Θὰ πηγαίνω ἐκεῖ τρεῖς ἡμέρες καὶ τέσσερις θὰ (μένω) ἐδῶ. Μαζὶ μου παίρνω καὶ δύο ἀνάπηρους, μὰ τί νὰ σοῦ πῶ! οὔτε τοὺς φτάνουμε στὴν ἁγιωσύνη, διαρκῶς θέλουνε νὰ μοῦ λένε καὶ νὰ μοῦ διαβάζουνε ἀπὸ τὸ Γεροντικό, ἀπό ‘δῶ, ἀπό ‘κεῖ διάφορα πά, πά, πά!! Ὁ ἕνας ὅλο ψάλλει. Παίρνουμε καὶ μία κοπέλλα ἀπὸ ἐδῶ, πότε την Πηνελόπη, πότε τὴν Κατερίνα γιὰ νὰ μᾶς μαγειρεύη καὶ περισσότερο γιὰ νὰ κάθεται ἐκεῖ μὲ τὸ πιεσόμετρο καὶ νὰ κοιτάη μήπως πάθω πίεση, μήπως οἱ σφυγμοί μου ἀνεβοῦν. Τὸ ὅτι βγαίνω ἔξω ἐγὼ εἶναι (ἰατρικῶς) παράνομο, ὅμως βγαίνω ἔτσι μὲ πίστη. Ἅμα εἶναι νὰ μοῦ συμβῇ, ἔ! μπορεῖ στὸν δρόμο νὰ πεθάνω. Δὲν λέω, σὲ τέτοια χάλια ποῦ πᾶς; δὲν τὸ λέω καθόλου. Ἐσὺ μπορεῖ νὰ πῇς, μωρέ, τί κουτὸς... ἄνθρωπος, γέρος, ἄρρωστος, ὑπέργηρος, τί εἶναι αὐτὰ ποὺ κάνει! νὰ σηκωθῇ τώρα νὰ πάη στὴν ἐρημιά. Καὶ ὅμως αὐτὸ μὲ ξεκουράζει, ἂν καὶ τὸ ταξίδι γρού, γρού, γρού, μοῦ τρίβει ὅλες τὶς ἀρθρώσεις.
Ἐκεῖ πέρα γνώρισα καὶ ἕναν τσομπάνο καὶ μὲ ἀγαπάει, τοῦ πῆρα καὶ ἕνα ραδιόφωνο ἡλιακό, νὰ τοῦ πάω. Εἶναι ἕνα ραδιόφωνο ποὺ δὲν τοῦ ἀλλάζεις στήλη, τὸ βγάζεις μία ὥρα στὸν ἥλιο καὶ κρατάει δύο ἑβδομάδες, εἶναι στερεοφωνικό, ἔχει πολὺ ὡραία φωνή. Καὶ τώρα θὰ τοῦ τὸ πάω γιὰ νὰ πηγαίνη ὅτι ὥρα θέλω γιὰ ψάρια. Πιὸ κάτω ἔχει ἕναν ψαρότοπο καὶ μοῦ φέρνει ψάρια. Καὶ τὰ χειρότερα ψάρια νὰ μοῦ φέρη μοῦ ἀρέσουν. Κάτι χάνοι καὶ κάτι ἄλλα παλιόψαρα ποὺ εἶναι ἐδῶ στὸν κόσμο δὲν τὰ τρῶνε, ἀλλὰ ἐκεῖ πέρα εἶναι γλύκισμα. Ἔχω τρία χρόνια ποὺ πηγαίνω, ἐκεῖ εἶναι καὶ ἕνα ἐξωκκλήσι καὶ τὸ ἐπιτελεῖο μου κοιμᾶται ἔξω καὶ ἐγὼ κοιμᾶμαι μέσα στὸ ἐξωκκλήσι. Ἔχω βρεῖ ἕνα τροχόσπιτο, εἶναι 2½ μέτρα μῆκος, 2,20 φάρδος καὶ 1,60 ὕψος, εἶναι χαμηλό. Καὶ ξέρεις τί ὡραῖα εἶναι ἐκεῖ! εἶναι πάρα πολὺ ὡραία. Ἐδῶ δὲν ξέρω πότε θὰ φάω, πότε θὰ κοιμηθῶ. Ἐκεῖ πέρα δὲν ἔχουμε οὔτε τηλέφωνο, εἶναι πάρα πολὺ ὡραία. Καὶ κάθε Κυριακὴ ἔρχεται ἕνα αὐτοκίνητο καὶ μᾶς πάει σὲ ἕνα χωριὸ ὄχι κοντινό, πιὸ μακριά, νὰ μὴν μᾶς μάθουνε, καὶ πᾶμε καὶ μεταλαμβάνουμε. Καὶ ἔχω πιάσει φιλία μὲ ἕναν τσομπάνο, ποὺ στὴν ἀρχὴ τὸν ἀπέφευγα γιὰ νὰ μὴν ἔρχεται καὶ μᾶς ἐνοχλεῖ. Εἶναι μὲ τὴν γυναῖκα του ποὺ εἶναι 75 χρονῶν καὶ βοσκάει γίδια, σὰν νὰ εἶναι 20 χρονῶν. Εἶναι πάρα πολὺ ὑγιεινὸ τὸ κλίμα ἐκεῖ.
Ἐγὼ ἀπὸ μικρὸς εἶχα δύο Γέροντες καὶ εἶχα δεθῇ ἀπὸ μικρὸς στὴν ὑπακοὴ καὶ δὲν εἶχα διαβάσει, δὲν ἤξερα καὶ νὰ διαβάζω, ἀλλὰ σιγά–σιγά ἔμαθα καὶ διάβαζα μόνο τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, Μηναία, Παρακλητική, ἀλλὰ Πατέρες δὲν εἶχα δεῖ (διαβάσει). Βασίλειο, Γρηγόριο, Χρυσόστομο καθόλου δὲν εἶχα διαβάσει. Καὶ ἔτσι τώρα τόσον καημὸ ποὺ ἔχω, παράγγειλα στὴν Θεσσαλονίκη ὅλα τὰ βιβλία τῶν Πατέρων καὶ μοῦ τὰ στείλανε, μοῦ φτειάξανε καὶ μιὰ βιβλιοθήκη καὶ τὰ ἔχω δίπλα μου, ἀλλὰ ποιός νὰ διαβάση. Ἐδῶ ἀπὸ τὶς πέντε ἡ ὥρα ἔρχεται κόσμος βέβαια ὅλη τὴν ἡμέρα. Ἐνῷ ἐκεῖ (ἔχω συγκεκριμένη) ὥρα νὰ φάω, νὰ κοιμηθῶ, πότε θὰ πιῶ νερό, (ἔχω) ἀνάπαυση, ἡσυχία, χωρὶς ἐπισκέψεις. Καὶ ἅμα μὲ πιάση καμμιὰ φορὰ καὶ ἡ φλυαρία, ἔχω καὶ τὰ παιδιὰ ποὺ μοῦ λένε «Γέροντα, δὲν πρέπει νὰ μιλάης» καὶ ἔτσι μὲ βάζουνε στὴν θέση μου, παρ’ ὅλο ποὺ ὅ,τι νὰ ποῦμε θὰ εἶναι καλὸ καὶ ὡραῖο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου