29 Απρ 2021

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομὰς τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου

Γράφει ὁ Μυργιώτης Παναγιώτης
Διανύουμε ἤδη τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποία κορυφώνονται τὴν Μ. Παρασκευὴ καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν πιὸ λαμπρὴ ἡμέρα. Στὴν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου, στὴν νίκη τῆς Ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου. Ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μᾶς ὁδηγεῖ σιγὰ σιγά, σοφὰ καὶ μεθοδικὰ ὥστε νὰ βιώσουμε μὲ κατάνυξη τὶς ἡμέρες αὐτές.
Ἡ προετοιμασία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν Κυριακή τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου. Συνεχίζεται ἡ προσπάθεια μὲ τὴν καθαρὰ Δευτέρα, τὴν νηστεία, τοὺς Χαιρετισμοὺς στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μὲ τὶς προηγιασμένες θεῖες Λειτουργίες κλπ. Μὲ τὶς κατάλληλες εὐαγγελικὲς περικοπὲς τοῦ ἀσώτου υἱοῦ (ἢ τοῦ φιλεύσπλαχνου Πατέρα), τὴν ἀφιέρωση Κυριακῶν εἰς τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν μεγάλων Θεοφόρων πατέρων Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ Ἰωάννου τῆς Κλίμακος καὶ τῆς Ὁσίας Μαρίας... τῆς Αἰγυπτίας. Μὲ κάθε τρόπο προσπαθεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ μᾶς εἰσάγει στὸ πνεῦμα τῆς κατάνυξης καὶ τοῦ ἀληθινοῦ πάσχα, τοῦ περάσματος ἀπὸ τὴν ἄστατη καὶ ἁμαρτωλὴ ζωὴ στὴν μετάνοια καὶ στὴν συγχώρεση.

Εἰσήλθαμε στὸ τελικὸ στάδιο πρὸς τὴν πορεία γιὰ τὴν Ἀνάσταση. Προηγοῦνται τὰ κοσμοσωτήρια καὶ λυτρωτικὰ  πάθη  καὶ ὁ Σταυρικὸς θάνατος. Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων τὸ ἀπόγευμα ἡ Ἐκκλησία ψάλλει, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρὸς  τὸ ἑκούσιον πάθος «Ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὂν εὐρήσει γρηγορούντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὂν εὐρήσει ραθυμούντα...». Τροπάρια κατανυκτικὰ καὶ λίαν διδακτικά. Ὁ Κύριος βαδίζει πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος γιὰ τὴν δική μας σωτηρία. Νὰ εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι γιὰ τὸ μεγάλο πέρασμα ἀπὸ τὴν μία ζωὴ εἰς τὴν ὄντως Ζωή. «Μακάριος ὂν εὐρήσει γρηγορούντα», γιὰ νὰ μὴ πάθουμε ὅτι ἔπαθαν οἱ μωρὲς παρθένες καὶ ὁ πλούσιος ὁ ἄφρων της παραβολῆς. Ὁ χιτών μας νὰ εἶναι πάντα ὁ χιτὼν τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἑτοιμότητος.

Ὑψηλὰ θεολογικὰ μηνύματα ἐκπέμπει καὶ τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς. «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις, περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη Θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος, ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων, τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι, πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανούς, τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει· καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν, τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ Παραδείσῳ, Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη, καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους, τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος». Καλεῖ κάθε χριστιανὸ νὰ μετανοήσει. Δὲν ἀναφέρεται σὲ ἕναν συγκεκριμένο ἄνθρωπο. Ὅλοι μας ἂς τὸ ἀφουγκραστοῦμε καὶ νὰ μετανοήσουμε πραγματικὰ καὶ εἰλικρινὰ γιὰ τὰ ἀνομήματά μας. Δία νὰ ἑορτάσουμε πραγματικὸ Πάσχα.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος πρὶν ἀπὸ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο δίνει ἔμπρακτα τὸ καλὸ παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως καὶ πλένει τὰ πόδια τῶν μαθητῶν του. Ὁ πρῶτος γίνεται ἔσχατος ὑπηρέτης τῶν δούλων του. Ἀσύλληπτο, ἀδυνατεῖ νὰ τὸ συλλάβει ὁ νοῦς τοῦ ὑπερηφάνου ἀνθρώπου τῆς σύγχρονης ἐποχῆς. Ἦλθε γιὰ νὰ διακονήσει καὶ ὄχι νὰ διακονηθεῖ, ὅπως τὸ εἶπε. Εἰς τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο ὁ Ἰησοῦς καὶ Σωτὴρ ἠμῶν σύστησε τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, γιὰ ἄφεση ἁμαρτιῶν καὶ  ζωὴν αἰώνιον.

Ἀκολουθοῦν ραγδαία τὰ γεγονότα. Ὁ Ἰούδας φεύγει ἀπὸ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο καὶ ὁδηγεῖ στοὺς Ἰουδαίους στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, ὅπου ὁ Κύριος μετέβη γιὰ νὰ προσευχηθεῖ. Ἐκεῖ ὁ μαθητὴς μὲ ἕνα φιλὶ καὶ γιὰ τριάκοντα ἀργύρια παραδίδει τὸν Κύριο καὶ Δάσκαλό του στοὺς ἀνόμους. Ὁ Πέτρος τρὶς τὸν ἀρνεῖται καὶ πικρὰ μετανοιωμένος κλαίει πικρὰ καὶ ὀδύρεται. Ὁ Ἰούδας ἐπιστρέφει τὰ ἀργύρια τῆς προδοσίας καὶ ἀντὶ νὰ βρεῖ τὸν Κύριο καὶ νὰ ζητήσει συγχώρεση, πηγαίνει καὶ αὐτοκτονεῖ. Πράξη ποὺ ἀποτελεῖ θανάσιμο ἁμάρτημα. Ὁ Κύριος θὰ συγχωροῦσε τὸν Ἰούδα, ὅπως ἔδωκε ἄφεση ἁμαρτιῶν στοὺς σταυρωτές του καὶ ἔβαλε στὸν παράδεισο στὸν ληστή. Ὁ Πιλάτος νίπτει τὰς χείρας του καὶ παραδίδει τὸν ἀναμάρτητο Ἰησοῦ νὰ σταυρωθεῖ ἀπὸ τὸν ὄχλο.

Συγκλονίζεται ἡ καρδία τοῦ πιστοῦ ἀκούγοντας τὸ ἑσπέρας τῆς Μ. Παρασκευῆς τὰ θεολογικότατα καὶ κατανυκτικότατα ἐγκώμια εἰς τὸν ἐπιτάφιό του Κυρίου.

Θυσιάστηκε ἀναμάρτητος ὧν γιὰ μᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς δούλους του. Θανατώθηκε στὸν σταυρό, μὲ τὸν τότε ἀτιμωτικότερο τρόπο θανάτου. Ἔτσι, Ὁ ὁ Χριστὸς ἁγίασε τὸ σχῆμα τοῦ σταυροῦ. Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ κατετέθης Χριστέ, καὶ Ἀγγέλων στρατιαὶ ἐξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι τὴν σὴν (ἀρχὴ 1ης στάσης).

Ἄξιόν ἐστι μεγαλύνειν σε τὸν Ζωοδότην, τὸν ἐν τῷ Σταυρῷ τὰς χείρας ἐκτείνοντα, καὶ συντρίψαντα τὸ κράτος τοῦ ἐχθροῦ (ἀρχὴ 2ας στάσης).

Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ Ταφῇ σου προσφέρουσι Χριστέ μου. Καθελῶν τοῦ ξύλου, ὁ  Ἀριμαθαίας, ἐν τάφῳ σὲ κηδεύει. (Ἀρχὴ 3ης στάσης).

Οἱ καρδιὲς κτυποῦν ἀλλοιώτικα καὶ ὁ νοῦς ἀναπέμπει αἴνους καὶ δοξολογίες πρὸς τὸν σταυρωθέντα Θεάνθρωπο Ἰησοῦ. Τελειώνει ὁ ἐπιτάφιος θρῆνος μὲ τὸ θεοτοκίον «Ἰδεῖν τὴν τοῦ Υἱοῦ σου Ἀνάστασιν Παρθένε, ἀξίωσον σοὺς δούλους».

Τὰ μεσάνυκτα τοῦ Μ. Σαββάτου πρὸς τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα ψάλλουμε τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς...» καὶ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη». Οἱ καρδιὲς ἀγάλλονται, τὸ σωτήριον μήνυμα ἀκούστηκε. Ὁ Κύριος νίκησε τὸν θάνατο καὶ τὸν μισάνθρωπο διάβολο γιὰ ἐμᾶς τοὺς δούλους του. Χάρισε σὲ ὅλους μας τὸν παράδεισο. Βαδίζουμε τὸν δρόμο τῆς  σωτηρίας...

Μυργιώτης Παναγιώτης,

Μαθηματικὸς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.