Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στὰ πλαίσια τῆς ἑρμηνείας ποὺ ἔγινε στὸ κήρυγμα τῆς Γ΄ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ
Τὸ ἠχητικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία - σὲ mp3 ἐδῶ
Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε πρὶν ἀπὸ λίγο περιγράφει, ὅπως συχνά - πυκνὰ συμβαίνει στὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἕνα ἀκόμη θαῦμα τοῦ Χριστοῦ· καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ θαύματα τὰ ἀλλεπάλληλα ποὺ περιγράφονται δὲν περιγράφονται ἁπλῶς γιὰ νὰ δημιουργήσουνε καταστάσεις θαυμασμοῦ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Περιγράφονται γιατί ἀποκαλύπτουν τὰ σημεῖα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ ζωή μας καὶ πάνω στὴ γῆ καὶ περιγράφονται γιατί θέλουν μὲ τὴν ἀποσπασματικότητά τους νὰ δηλώσουν κάτι βαθύτερο: τὸ ὅτι τὸ θαῦμα τὸ κάνει ὁ Χριστὸς ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀλλὰ ἐμεῖς εἴμαστε φτιαγμένοι, ἂν θέλουμε νὰ ἀκούσουμε τὸν βηματισμὸ τῆς ζωῆς Του πάνω στὴ ζωή μας, εἴμαστε φτιαγμένοι γιὰ νὰ ζοῦμε μιὰ ἀλλιώτικη ποιότητα θαύματος στὴν κάθε μέρα τῆς ζωῆς μας.
Γι’ αὐτὸ θὰ σταθῶ σήμερα ὄχι στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀλλὰ στὴν ἀποστολική, ἡ ὁποία περιγράφει ἀκριβῶς τὶς προϋποθέσεις μέσα ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὁ ἄνθρωπος στέκεται καρδιακὰ μπρὸς στὸν Θεὸ καὶ μπρὸς στὸν κόσμο καὶ ἀποκτάει... αὐτὴ τὴν δυνατότητα νὰ ζεῖ τὸ διηνεκὲς καὶ τὸ ἀτέλειωτο τοῦ θαύματος. Καὶ τὰ ἄλλα τὰ θαύματα, μέσα ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὰ φαινόμενα δηλαδή, τὰ ἐμφανιζόμενα, γίνονται πάντοτε ἀποσπασματικὰ ἀλλὰ δὲν περιμένουμε πιὰ αὐτά, γιατί μέσα στὴν καρδιά μας λειτουργιέται τὸ διηνεκὲς τοῦ θαύματος.
Νὰ δοῦμε γιὰ λίγο τὴν περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀπὸ τὴν δευτέρα πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή. Κοιτᾶξτε τὶς πανέμορφες, ἁδρὲς καὶ ἁπλὲς προϋποθέσεις ποὺ τοποθετεῖ μπροστά μας ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Λέει ἐκεῖνο τὸ χαρακτηριστικὸ «ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει». Παίρνει τὸ παράδειγμα τοῦ γεωργοῦ ποὺ σπείρει μὲ τσιγκουνιὰ καί, ἀφοῦ λίγο σπόρο ρίχνει, λίγα θὰ πάρει. Καὶ παίρνει μετὰ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος σπείρει ἁπλόχερα, λέει «ἐπ᾿ εὐλογίαις» δὲν βάζει στὴ φειδώ του, ἐννοῶντας τὴν τσιγκουνιά, [ὡς ἀντίθετο] τὴν ἁπλοχεριὰ· βάζει τὴν εὐλογία. Καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο ὁμιλεῖ γιὰ τὸ γεγονὸς ποὺ λειτουργιέται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. Ἀρχίζει νὰ μιλάει γιὰ μιὰ σπορὰ ποὺ γίνεται μὲς στὴν καρδιά μας καὶ μιὰ σπορὰ ποὺ δὲν εἶναι οὔτε ἐν φειδῶ, οὔτε μὲ ἁπλοχεριά, ἀλλὰ εἶναι μὲ εὐλογίες - ποὺ σημαίνει, ἀνοίγεσαι πρῶτα - πρῶτα στὸν Θεὸ καὶ δέχεσαι τὸ θέλημά Του νὰ γίνει πράξη τῆς ζωῆς σου καὶ ἀποκτᾶς τὴν εὐλογία τὴ μεγάλη νὰ ζεῖς μὲς στὸ θέλημά Του. Καὶ τότε οὔτε ἐν φειδῶ εἶσαι οὔτε σὲ μιὰ ἀνθρώπινη καὶ κοσμικὴ ἁπλοχεριά, ποὺ ἔχει μέσα πολλὲς φορὲς καὶ μεγάλο ἐγωισμὸ γιὰ νὰ δείξεις πὼς τὸ μπορεῖς.
Εἶσαι μέσα στὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε ἡ καρδιά σου ἀνοίγεται. Ἡ χάρις Τοῦ Θεοῦ διευρύνει τὴν καρδιά. Καὶ ὅταν ἀνοίγεται ἡ καρδιά σου, ὡς ἀποτέλεσμα φυσικὸ ἔρχεται νὰ μπορεῖ ἡ καρδιὰ νὰ εἶναι ἀνοιχτὴ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἔτσι ἡ καρδιὰ αὐτὴ δὲν εἶναι φειδωλή, εἶναι ἀνοιχτὴ σὲ ὅλα καὶ στέκεται μπρὸς στὰ πράγματα μὲ σεβασμό, ὅπως ὁ Θεὸς στέκεται μπροστά μας μὲ σεβασμὸ· στέκεται μὲ εὐλογία.
Καὶ γινόμαστε ἀνοικτὲς καρδιές.
Γι’ αὐτὸ μετὰ ἀπὸ λίγο λέει, «ἱλαρὸν δότην ἀγαπᾷ ὁ Θέός». Αὐτὸ τὸ κάνεις, ὄχι γιατί περιμένεις ἀνταλλάγματα, «μὴ ἐκ λύπης, μὴ ἐξ ἀνάγκης». Δὲν περιμένεις κανένα ἀντάλλαγμα. Ἡ ζωή σου γιὰ νὰ ζήσεις δὲν περιμένει ἀνταλλάγματα. Δὲν λὲς «γιὰ νὰ ζήσω τὶ μοῦ πληρώνεις, Θεέ μου;» Ζεῖς καὶ χαίρεσαι καὶ πανηγυρίζεις τὴ ζωή. Καὶ γίνεσαι ἱλαρὸς δότης. Καὶ παίρνεις μέσα σου τὴν ὄντως ζωή. Καὶ ἄρχισε μέσα σου νὰ λειτουργιέται τὸ θαῦμα!
Γιατί ζεῖς τὴν ὄντως ζωή. Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μετὰ ὅτι αὐτὸς ποὺ τὸ κάνει αὐτὸ ἔχει πάνω του αὐτάρκεια. Αὐτὴ εἶναι μιὰ εὐλογημένη αὐτάρκεια. Ἡ αὐτάρκεια μπορεῖ νὰ εἶναι κατάρα καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι εὐλογία. Ἡ αὐτάρκεια εἶναι κατάρα, ἂν πῶ «ἐγὼ θὰ ζήσω μόνος μου, δὲν χρειάζομαι κανένα». Ἡ αὐτάρκεια εἶναι εὐλογία, ἂν ἔχω βάλει μέσα στὴ ζωή μου τη χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε ὅ,τι καὶ νὰ μοῦ κάνουν γύρω μου, ὅ,τι καὶ νὰ μοῦ στερήσουν, ὅ,τι καὶ νὰ μοῦ πάρουν, ἐγὼ πιστεύω ποὺ ἔχω αὐτάρκεια μέσα μου καὶ τὸ ζῶ, γιατί ζῶ μέσα ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, ποτὲ δὲν νιώθω χαμένος. Ποτὲ δὲν νιώθω ὅτι ἄλλοι μποροῦν νὰ μὲ ἀδικήσουν. Γιατί ζῶ μὲς στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Γι' αὐτὸ τὸ τελευταῖο κομμάτι τοῦ κειμένου, ἡ τελευταία φράση, εἶναι πραγματικὰ ἕνα χτύπημα, ἕνα χαστούκισμα γιὰ τὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας. Καὶ λέει τότε, γινόμαστε οἱ πλουτοῦντες, ἐν πάσῃ ἁπλότητι - ἀκοῦτε ἐδῶ τί πλοῦτο μᾶς προσφέρει! Ἀποκτοῦμε ἕναν πλοῦτο ποὺ λέγεται ἁπλότητα· ποὺ σημαίνει πιὰ δὲν ἔχεις κάτι ποὺ νὰ σὲ κομματιάζει μέσα σου, νὰ θέλεις νὰ πᾶς καὶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ κάτω. Εἶσαι μέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ εἶναι ὁ πλοῦτος καὶ δίνει ἁπλότητα ζωῆς - πιά, εἶσαι πέρα ἀπὸ τὸ «θέλω» καὶ «δὲν θέλω», εἶσαι μὲς στὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ.
Ὅσο χτυπιόμαστε μέσα ἀπὸ τὸ «θέλω» καὶ «δὲν θέλω» καὶ ἀναζητοῦμε τί θέλουμε καὶ δὲν θέλουμε, καὶ δὲν ζητοῦμε πρῶτον τὸ θέλημά Του, κομματιαζόμαστε. Καὶ δὲν ζοῦμε αὐτὸ τὸ πλοῦτο ποὺ εἶναι ἡ ἁπλότητα, ποὺ δίνεται ὡς ἀκρότατη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ γιατί καὶ Ἐκεῖνος εἶναι ἁπλός. Καὶ τότε πιά, ζῶντας αὐτὴν τὴν ἁπλότητα, δὲν σὲ ταράζει τίποτε, ἔ, καὶ τότε τὸ θαῦμα λειτουργιέται πάνω σου! Καὶ τότε ὁ Χριστός, μὲ τὴ δική Του ἀγάπη, ξέρει ἂν θὰ ἐμφανίσει ἔτσι ἢ ἀλλιῶς ἕνα θαῦμα, καὶ ἂν τὸ κάνει κάποτε ἢ ἂν δὲν τὸ κάνει καὶ ποτέ, δὲν περιμένεις κανένα θαῦμα, γιατί ζεῖς τὸ θαῦμα τοῦ πλούτου τῆς ἁπλότητας, ποὺ ἔρχεται μέσα ἀπὸ τὴ δωρεὰ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!
Αὐτὰ εἶναι προκλήσεις καὶ προτάσεις γιὰ νὰ μπορέσουμε πραγματικὰ νὰ ζήσουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας ὡς ἦθος ζωῆς! Γιατί συνεχῶς ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ τὸ ἦθος τῆς ζωῆς τὸ κατακρύπτουμε ἢ τὸ καταλιμπάνουμε* ἢ καθόλου δὲν τὸ ἀποκαλύπτουμε. Ἐδῶ λοιπὸν ἡ ζωή μας μπορεῖ νὰ γίνει πραγματικὰ ἀποκαλυπτική, ἁπλῆ καὶ ἐν θαύματι. Καὶ τότε ὅλες οἱ ταραχές, ποὺ ὀφείλονται στὴν ἐσωτερικὴ ἔλλειψη τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ θελήματός Του, θὰ ἐξαλειφθοῦν. Καὶ τότε τὸ θαῦμα θὰ γίνει πραγματικότητα.
Ἐπειδή, ἀδελφοί μου, καθημερινὰ ταραζόμαστε, ταλανιζόμαστε καὶ κυμαινόμαστε ἀνάμεσα σὲ καταστάσεις ποὺ μᾶς διαλύουν κάθε μέρα - τὸ γνωρίζουμε ὅλοι ἀπὸ τὴν πράξη τῆς ζωῆς μας - οἱ προτάσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι οἱ μοναδικὲς ποὺ μποροῦν πραγματικὰ νὰ δώσουν ἕνα ἄλλο ἦθος ζωῆς πού, ἂν δὲν τὸ κάνουμε, ταραγμένοι θὰ εἴμαστε, ἀρρωστημένοι θὰ εἴμαστε καὶ ποτὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν Ἴδιο δὲν θὰ Τὸν ζήσουμε.
*τὸ ἐγκαταλείπουμε
Γι’ αὐτὸ θὰ σταθῶ σήμερα ὄχι στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀλλὰ στὴν ἀποστολική, ἡ ὁποία περιγράφει ἀκριβῶς τὶς προϋποθέσεις μέσα ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὁ ἄνθρωπος στέκεται καρδιακὰ μπρὸς στὸν Θεὸ καὶ μπρὸς στὸν κόσμο καὶ ἀποκτάει... αὐτὴ τὴν δυνατότητα νὰ ζεῖ τὸ διηνεκὲς καὶ τὸ ἀτέλειωτο τοῦ θαύματος. Καὶ τὰ ἄλλα τὰ θαύματα, μέσα ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὰ φαινόμενα δηλαδή, τὰ ἐμφανιζόμενα, γίνονται πάντοτε ἀποσπασματικὰ ἀλλὰ δὲν περιμένουμε πιὰ αὐτά, γιατί μέσα στὴν καρδιά μας λειτουργιέται τὸ διηνεκὲς τοῦ θαύματος.
Νὰ δοῦμε γιὰ λίγο τὴν περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀπὸ τὴν δευτέρα πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή. Κοιτᾶξτε τὶς πανέμορφες, ἁδρὲς καὶ ἁπλὲς προϋποθέσεις ποὺ τοποθετεῖ μπροστά μας ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Λέει ἐκεῖνο τὸ χαρακτηριστικὸ «ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει». Παίρνει τὸ παράδειγμα τοῦ γεωργοῦ ποὺ σπείρει μὲ τσιγκουνιὰ καί, ἀφοῦ λίγο σπόρο ρίχνει, λίγα θὰ πάρει. Καὶ παίρνει μετὰ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος σπείρει ἁπλόχερα, λέει «ἐπ᾿ εὐλογίαις» δὲν βάζει στὴ φειδώ του, ἐννοῶντας τὴν τσιγκουνιά, [ὡς ἀντίθετο] τὴν ἁπλοχεριὰ· βάζει τὴν εὐλογία. Καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο ὁμιλεῖ γιὰ τὸ γεγονὸς ποὺ λειτουργιέται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. Ἀρχίζει νὰ μιλάει γιὰ μιὰ σπορὰ ποὺ γίνεται μὲς στὴν καρδιά μας καὶ μιὰ σπορὰ ποὺ δὲν εἶναι οὔτε ἐν φειδῶ, οὔτε μὲ ἁπλοχεριά, ἀλλὰ εἶναι μὲ εὐλογίες - ποὺ σημαίνει, ἀνοίγεσαι πρῶτα - πρῶτα στὸν Θεὸ καὶ δέχεσαι τὸ θέλημά Του νὰ γίνει πράξη τῆς ζωῆς σου καὶ ἀποκτᾶς τὴν εὐλογία τὴ μεγάλη νὰ ζεῖς μὲς στὸ θέλημά Του. Καὶ τότε οὔτε ἐν φειδῶ εἶσαι οὔτε σὲ μιὰ ἀνθρώπινη καὶ κοσμικὴ ἁπλοχεριά, ποὺ ἔχει μέσα πολλὲς φορὲς καὶ μεγάλο ἐγωισμὸ γιὰ νὰ δείξεις πὼς τὸ μπορεῖς.
Εἶσαι μέσα στὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε ἡ καρδιά σου ἀνοίγεται. Ἡ χάρις Τοῦ Θεοῦ διευρύνει τὴν καρδιά. Καὶ ὅταν ἀνοίγεται ἡ καρδιά σου, ὡς ἀποτέλεσμα φυσικὸ ἔρχεται νὰ μπορεῖ ἡ καρδιὰ νὰ εἶναι ἀνοιχτὴ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἔτσι ἡ καρδιὰ αὐτὴ δὲν εἶναι φειδωλή, εἶναι ἀνοιχτὴ σὲ ὅλα καὶ στέκεται μπρὸς στὰ πράγματα μὲ σεβασμό, ὅπως ὁ Θεὸς στέκεται μπροστά μας μὲ σεβασμὸ· στέκεται μὲ εὐλογία.
Καὶ γινόμαστε ἀνοικτὲς καρδιές.
Γι’ αὐτὸ μετὰ ἀπὸ λίγο λέει, «ἱλαρὸν δότην ἀγαπᾷ ὁ Θέός». Αὐτὸ τὸ κάνεις, ὄχι γιατί περιμένεις ἀνταλλάγματα, «μὴ ἐκ λύπης, μὴ ἐξ ἀνάγκης». Δὲν περιμένεις κανένα ἀντάλλαγμα. Ἡ ζωή σου γιὰ νὰ ζήσεις δὲν περιμένει ἀνταλλάγματα. Δὲν λὲς «γιὰ νὰ ζήσω τὶ μοῦ πληρώνεις, Θεέ μου;» Ζεῖς καὶ χαίρεσαι καὶ πανηγυρίζεις τὴ ζωή. Καὶ γίνεσαι ἱλαρὸς δότης. Καὶ παίρνεις μέσα σου τὴν ὄντως ζωή. Καὶ ἄρχισε μέσα σου νὰ λειτουργιέται τὸ θαῦμα!
Γιατί ζεῖς τὴν ὄντως ζωή. Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μετὰ ὅτι αὐτὸς ποὺ τὸ κάνει αὐτὸ ἔχει πάνω του αὐτάρκεια. Αὐτὴ εἶναι μιὰ εὐλογημένη αὐτάρκεια. Ἡ αὐτάρκεια μπορεῖ νὰ εἶναι κατάρα καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι εὐλογία. Ἡ αὐτάρκεια εἶναι κατάρα, ἂν πῶ «ἐγὼ θὰ ζήσω μόνος μου, δὲν χρειάζομαι κανένα». Ἡ αὐτάρκεια εἶναι εὐλογία, ἂν ἔχω βάλει μέσα στὴ ζωή μου τη χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε ὅ,τι καὶ νὰ μοῦ κάνουν γύρω μου, ὅ,τι καὶ νὰ μοῦ στερήσουν, ὅ,τι καὶ νὰ μοῦ πάρουν, ἐγὼ πιστεύω ποὺ ἔχω αὐτάρκεια μέσα μου καὶ τὸ ζῶ, γιατί ζῶ μέσα ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, ποτὲ δὲν νιώθω χαμένος. Ποτὲ δὲν νιώθω ὅτι ἄλλοι μποροῦν νὰ μὲ ἀδικήσουν. Γιατί ζῶ μὲς στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Γι' αὐτὸ τὸ τελευταῖο κομμάτι τοῦ κειμένου, ἡ τελευταία φράση, εἶναι πραγματικὰ ἕνα χτύπημα, ἕνα χαστούκισμα γιὰ τὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας. Καὶ λέει τότε, γινόμαστε οἱ πλουτοῦντες, ἐν πάσῃ ἁπλότητι - ἀκοῦτε ἐδῶ τί πλοῦτο μᾶς προσφέρει! Ἀποκτοῦμε ἕναν πλοῦτο ποὺ λέγεται ἁπλότητα· ποὺ σημαίνει πιὰ δὲν ἔχεις κάτι ποὺ νὰ σὲ κομματιάζει μέσα σου, νὰ θέλεις νὰ πᾶς καὶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ κάτω. Εἶσαι μέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ εἶναι ὁ πλοῦτος καὶ δίνει ἁπλότητα ζωῆς - πιά, εἶσαι πέρα ἀπὸ τὸ «θέλω» καὶ «δὲν θέλω», εἶσαι μὲς στὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ.
Ὅσο χτυπιόμαστε μέσα ἀπὸ τὸ «θέλω» καὶ «δὲν θέλω» καὶ ἀναζητοῦμε τί θέλουμε καὶ δὲν θέλουμε, καὶ δὲν ζητοῦμε πρῶτον τὸ θέλημά Του, κομματιαζόμαστε. Καὶ δὲν ζοῦμε αὐτὸ τὸ πλοῦτο ποὺ εἶναι ἡ ἁπλότητα, ποὺ δίνεται ὡς ἀκρότατη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ γιατί καὶ Ἐκεῖνος εἶναι ἁπλός. Καὶ τότε πιά, ζῶντας αὐτὴν τὴν ἁπλότητα, δὲν σὲ ταράζει τίποτε, ἔ, καὶ τότε τὸ θαῦμα λειτουργιέται πάνω σου! Καὶ τότε ὁ Χριστός, μὲ τὴ δική Του ἀγάπη, ξέρει ἂν θὰ ἐμφανίσει ἔτσι ἢ ἀλλιῶς ἕνα θαῦμα, καὶ ἂν τὸ κάνει κάποτε ἢ ἂν δὲν τὸ κάνει καὶ ποτέ, δὲν περιμένεις κανένα θαῦμα, γιατί ζεῖς τὸ θαῦμα τοῦ πλούτου τῆς ἁπλότητας, ποὺ ἔρχεται μέσα ἀπὸ τὴ δωρεὰ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!
Αὐτὰ εἶναι προκλήσεις καὶ προτάσεις γιὰ νὰ μπορέσουμε πραγματικὰ νὰ ζήσουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας ὡς ἦθος ζωῆς! Γιατί συνεχῶς ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ τὸ ἦθος τῆς ζωῆς τὸ κατακρύπτουμε ἢ τὸ καταλιμπάνουμε* ἢ καθόλου δὲν τὸ ἀποκαλύπτουμε. Ἐδῶ λοιπὸν ἡ ζωή μας μπορεῖ νὰ γίνει πραγματικὰ ἀποκαλυπτική, ἁπλῆ καὶ ἐν θαύματι. Καὶ τότε ὅλες οἱ ταραχές, ποὺ ὀφείλονται στὴν ἐσωτερικὴ ἔλλειψη τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ θελήματός Του, θὰ ἐξαλειφθοῦν. Καὶ τότε τὸ θαῦμα θὰ γίνει πραγματικότητα.
Ἐπειδή, ἀδελφοί μου, καθημερινὰ ταραζόμαστε, ταλανιζόμαστε καὶ κυμαινόμαστε ἀνάμεσα σὲ καταστάσεις ποὺ μᾶς διαλύουν κάθε μέρα - τὸ γνωρίζουμε ὅλοι ἀπὸ τὴν πράξη τῆς ζωῆς μας - οἱ προτάσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι οἱ μοναδικὲς ποὺ μποροῦν πραγματικὰ νὰ δώσουν ἕνα ἄλλο ἦθος ζωῆς πού, ἂν δὲν τὸ κάνουμε, ταραγμένοι θὰ εἴμαστε, ἀρρωστημένοι θὰ εἴμαστε καὶ ποτὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν Ἴδιο δὲν θὰ Τὸν ζήσουμε.
*τὸ ἐγκαταλείπουμε
Φιλολογικὴ ἐπιμέλεια κειμένου
Ἑλένη Κονδύλη
Ἑλένη Κονδύλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου