Τὴν Δευτέρα 20 Ὀκτωβρίου, 23η ἡμέρα τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων «ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2025» τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου, Δήμου Ἁγίου Δημητρίου, στὶς 7.00 τὸ ἀπόγευμα, καὶ μετὰ τὴν τέλεση τοῦ ἑσπερινοῦ καὶ τῆς ἱερᾶς παρακλήσεως στὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη καὶ στὸν Ἅγιο Δημήτριο τὸν Μυροβλήτη, σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα, ὁμιλητὴς ἦταν ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Γέροντας Νικόδημος, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ἁγίου Ὅρους, μὲ θέμα: «Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης καὶ Ἀριζονίτης».
Ὁ Γέροντας Νικόδημος ξεκίνησε τὴν ὁμιλία του ἀναφερόμενος σὲ κάποια σύντομα στοιχεῖα τοῦ βίου τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ του Φιλοθεϊτη, πρὶν γίνει ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ἁγίου Ὅρους. Ἔπειτα ἀναφέρθηκε στὶς... πλεῖστες ἀρετὲς τοῦ Ὁσίου Γέροντος, ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν ὑπακοή: «Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ἦταν γνήσιο τέκνο τοῦ Ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστῆ, εἶχε ὡς βάση τῆς μοναχικῆς ζωῆς τὴν ὑπακοὴ πρὸς τὸν Γέροντα καὶ μὲ αὐτὴ πορευόταν σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ» καὶ συνέχισε μὲ τὴν ταπείνωση: «Κάποια φορὰ ποὺ ἕνας ὑποτακτικὸς τοῦ ἔκανε παρακοὴ καὶ δὲν πῆγε νὰ κάνει τὸ ἐπιτίμιο του, ὁ ἴδιο ὁ Γέροντας τὸ ἔκανε ἀντὶ γιὰ αὐτὸν γιὰ νὰ τοῦ δείξει πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ ταπείνωση» καὶ πρόσθεσε: «Ὅπως χαρακτηριστικὰ ἔλεγε: «Ἡ ταπείνωση εἶναι τὸ κλειδὶ ποὺ ἀνοίγει ὅλες τὶς πόρτες καὶ δὲν βρίσκει ἀδιέξοδο πουθενά, γι’ αὐτὸ νὰ τὴν ὑπεραγαπᾶτε».
Σὲ ἄλλο σημεῖο ἐπεσήμανε τὰ δύο βασικὰ ὅπλα ποὺ τοῦ προέτρεπε νὰ ἔχουν πάντα μαζί τους: «Τὴν εὐχὴ καὶ τὴν αὐτομεμψία. Μὲ τὴν μὲν εὐχὴ ζητᾶμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ γιατί μὲ τὴν εὐχὴ μπορεῖ νὰ ζητᾶς τὸ ἔλεος τοῦ ἀπὸ «ψηλά», δηλαδὴ μὲ ἐγωισμό, πρέπει νὰ κατεβάζεις τὸ φρόνημα μὲ τὴν αὐτομεμψία» καὶ συνέχισε: «Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ἦταν μύστης τῆς νοερᾶς προσευχῆς, ἔλεγε τὴν εὐχὴ πάντα καὶ παντοῦ καὶ συνεχῶς μᾶς συμβούλευε νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο».
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὶς ἀρετές του, ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ἔκανε πολλὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα καὶ ζητοῦσε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μὴν ἀποκαλύπτονται, λόγῳ τῆς ταπείνωσής του. Ἰδιαίτερη μνεία ἔκανε ὁ ὁμιλητής, στὴ ζωὴ τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ στὴν Ἀμερική: «Ὅταν ἔφτασε στὴν Ἀμερικὴ καὶ συνάντησε τὴν σαπίλα τοῦ κόσμου, ζήτησε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δώσει τὴν ἀγάπη Του, γιατί μόνο μὲ αὐτὴ θὰ μποροῦσε νὰ δαμάσει τὰ «θηρία». Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, μέσῳ τοῦ Γέροντος καὶ ἡ πίστη, δημιούργησαν τὰ 20 μοναστήρια στὴν ἔρημο τῆς Ἀμερικῆς καὶ μετέστρεψε ἑκατοντάδες χιλιάδες ψυχὲς ποὺ βρισκόταν στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ».
Ἔκλεισε τονίζοντας: «Ὁ ἴδιος ἔλεγε τώρα ποὺ βρίσκομαι ἐγὼ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση μοῦ εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ μὲ φωνάζετε καὶ νὰ ἔρχομαι». Γι’ αὐτό σας προτρέπω νὰ τὸν φωνάζετε γιὰ νὰ σᾶς βοηθάει στὸν ἀγῶνα σας. Ἀμήν».
Ὁ Γέροντας Νικόδημος ξεκίνησε τὴν ὁμιλία του ἀναφερόμενος σὲ κάποια σύντομα στοιχεῖα τοῦ βίου τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ του Φιλοθεϊτη, πρὶν γίνει ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ἁγίου Ὅρους. Ἔπειτα ἀναφέρθηκε στὶς... πλεῖστες ἀρετὲς τοῦ Ὁσίου Γέροντος, ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν ὑπακοή: «Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ἦταν γνήσιο τέκνο τοῦ Ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστῆ, εἶχε ὡς βάση τῆς μοναχικῆς ζωῆς τὴν ὑπακοὴ πρὸς τὸν Γέροντα καὶ μὲ αὐτὴ πορευόταν σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ» καὶ συνέχισε μὲ τὴν ταπείνωση: «Κάποια φορὰ ποὺ ἕνας ὑποτακτικὸς τοῦ ἔκανε παρακοὴ καὶ δὲν πῆγε νὰ κάνει τὸ ἐπιτίμιο του, ὁ ἴδιο ὁ Γέροντας τὸ ἔκανε ἀντὶ γιὰ αὐτὸν γιὰ νὰ τοῦ δείξει πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ ταπείνωση» καὶ πρόσθεσε: «Ὅπως χαρακτηριστικὰ ἔλεγε: «Ἡ ταπείνωση εἶναι τὸ κλειδὶ ποὺ ἀνοίγει ὅλες τὶς πόρτες καὶ δὲν βρίσκει ἀδιέξοδο πουθενά, γι’ αὐτὸ νὰ τὴν ὑπεραγαπᾶτε».
Σὲ ἄλλο σημεῖο ἐπεσήμανε τὰ δύο βασικὰ ὅπλα ποὺ τοῦ προέτρεπε νὰ ἔχουν πάντα μαζί τους: «Τὴν εὐχὴ καὶ τὴν αὐτομεμψία. Μὲ τὴν μὲν εὐχὴ ζητᾶμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ γιατί μὲ τὴν εὐχὴ μπορεῖ νὰ ζητᾶς τὸ ἔλεος τοῦ ἀπὸ «ψηλά», δηλαδὴ μὲ ἐγωισμό, πρέπει νὰ κατεβάζεις τὸ φρόνημα μὲ τὴν αὐτομεμψία» καὶ συνέχισε: «Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ἦταν μύστης τῆς νοερᾶς προσευχῆς, ἔλεγε τὴν εὐχὴ πάντα καὶ παντοῦ καὶ συνεχῶς μᾶς συμβούλευε νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο».
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὶς ἀρετές του, ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ἔκανε πολλὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα καὶ ζητοῦσε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μὴν ἀποκαλύπτονται, λόγῳ τῆς ταπείνωσής του. Ἰδιαίτερη μνεία ἔκανε ὁ ὁμιλητής, στὴ ζωὴ τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ στὴν Ἀμερική: «Ὅταν ἔφτασε στὴν Ἀμερικὴ καὶ συνάντησε τὴν σαπίλα τοῦ κόσμου, ζήτησε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δώσει τὴν ἀγάπη Του, γιατί μόνο μὲ αὐτὴ θὰ μποροῦσε νὰ δαμάσει τὰ «θηρία». Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, μέσῳ τοῦ Γέροντος καὶ ἡ πίστη, δημιούργησαν τὰ 20 μοναστήρια στὴν ἔρημο τῆς Ἀμερικῆς καὶ μετέστρεψε ἑκατοντάδες χιλιάδες ψυχὲς ποὺ βρισκόταν στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ».
Ἔκλεισε τονίζοντας: «Ὁ ἴδιος ἔλεγε τώρα ποὺ βρίσκομαι ἐγὼ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση μοῦ εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ μὲ φωνάζετε καὶ νὰ ἔρχομαι». Γι’ αὐτό σας προτρέπω νὰ τὸν φωνάζετε γιὰ νὰ σᾶς βοηθάει στὸν ἀγῶνα σας. Ἀμήν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου