Ἐπιθυμία καί πράξις

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Γιατί ὑπάρχει τὸ κακὸ στὴ ζωή μας; Γιατί τὸ ἐπιλέγουμε ἐπιπόλαια χωρὶς τὸν παραμικρὸ ἐνδοιασμό; Γιατί δὲν βλέπουμε καὶ δὲν ἐπιθυμοῦμε τὸ καλὸ καὶ ὠφέλιμο, τόσο γιὰ τὸν ἑαυτὸ μας, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους; Γιατί τόση προθυμία στὴ διάπραξη τοῦ κακοῦ, ἐνῶ γιὰ τὸ καλὸ εἴμαστε ἀπρόθυμοι; Ἡ ἀπάντηση στὰ παραπάνω ἐρωτήματα εἶναι μία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος περιφρονεῖ τὴ συνείδησή του καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅλες οἱ προσπάθειές του στὴν παροῦσα ζωὴ εἶναι συμβολὴ στὴν ἀνάπτυξη τοῦ κακοῦ. Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται νὰ ἀποκτήσει τὴν ἐπιθυμία τοῦ καλοῦ μὲ ὁδηγὸ πάντα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, χωρὶς διαστρεβλώσεις καὶ μὲ εὐαισθησία στὴ φωνὴ τῆς συνείδησής του. Τὸ ἐπιχείρημα πολλῶν ὅτι τὸ καλὸ εἶναι δύσκολο, ἐνῶ τὸ κακὸ εἶναι εὔκολο δὲν εὐσταθεῖ, ὅταν ὑπάρχει ἡ ἐλεύθερη ἐπιθυμία τοῦ καλοῦ. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομός μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴ θέληση τοῦ ἀνθρώπου: «Τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο, ὅταν θέλουμε καὶ τίποτα δὲν εἶναι εὔκολο, ὅταν δὲν θέλουμε. Ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ ἂν θέλουμε ἢ δὲν θέλουμε, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε τιμωρούμαστε, ὅταν φταῖμε, καὶ ἐπαινούμαστε, ὅταν...

π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Τὸ μέγα χάσμα μέσα μας καὶ ἕνα Κύριε Ἐλέησον ποὺ μηδενίζει αὐτὴ τὴν ἀπόσταση... »

Κυριακὴ E', Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ιστ΄, 19 - 31 

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στὰ πλαίσια τῆς ἑρμηνείας ποὺ ἔγινε στὸ κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 5 Νοεμβρίου τοῦ 1995 

Τὸ ἠχητικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία - σὲ mp3 ἐδῶ 

Ἡ διήγηση τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου σίγουρα δὲν ἔχει νὰ κάνει τίποτε ὅσον ἀφορᾶ τὴ σύγκρισή της μὲ μιὰ κοινωνικὴ ἀνάλυση τῶν πλουσίων καὶ τῶν πτωχῶν καὶ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τέτοια κοινωνικὰ φαινόμενα καὶ οὔτε δικαιώνει ἁπλῶς τοὺς πτωχοὺς ἐπειδὴ εἶναι πτωχοί. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἔχει πολὺ βαθύτατες προοπτικὲς ποὺ φτάνει τὰ μύχια τῆς ὑπάρξεως καὶ τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. 
Ὁ πανάγαθος Θεός, ὅπως μᾶς ἔφτιαξε διφυῶς, σῶμα καὶ ψυχὴ νὰ ἔχουμε, ἐπέτρεψε μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του νὰ μᾶς τρέφει καὶ μέσα ἀπὸ τὴ χάρη Του ποικιλοτρόπως. Εὐδόκησε μὲν νὰ καρποφοροῦν τὰ χωράφια καὶ ἡ γῆ καὶ νὰ τρεφόμαστε μέσα ἀπὸ τὴ χάρη Του ὑλικῶς· τὴν ἴδια τή στιγμὴ ἐπέτρεψε μέσα ἀπὸ τὴ δωρεὰ τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ τρεφόμεθα στὴν...

Κυριακή Ε΄τοῦ Λουκᾶ

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

«Ὑπῆρχε καὶ ἕνας φτωχός, ὀνομαζόμενος Λάζαρος, ὁ ὁποῖος ἤταν ξαπλωμένος κοντὰ στήν πύλη τοῦ πλουσίου γεμάτος πληγὲς καὶ ἐπιθυμοῦσε νά χορτάσει ἀπὸ τὰ ψίχουλα πού ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου, ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλιὰ ἔρχονταν καὶ ἔγλειφαν τίς πληγὲς του». (Λουκ. 16, 19-31).
Βλέπετε τὴν πλήρη ἔλλειψη κοινωνίας τοῦ πλουσίου πρὸς τὸν φτωχὸ Λάζαρο; Ὁ πρῶτος παραχόρταινε καθημερινὰ ἀπὸ τὴν τράπεζά του πού ἤταν γεμάτη ἀπὸ παντὸς εἴδους φαγητὰ καὶ πολυτελῆ καρυκεύματα, ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἐπιθυμοῦσε νά χορτάσει καὶ ἀπὸ τὰ εὐτελέστατα πράγματα, γιατί ποτέ δέν εἶχε χορτάσει. Ἐκεῖνος ἔλαμπε ἀπὸ τὴν πορφύρα καὶ τὰ μεταξωτά πού φοροῦσε καὶ ἀπὸ τὸν ὑπερβολικὸ ἐξωραϊσμὸ τοῦ εὐρώστου σώματος, ἐνῶ ὁ Λάζαρος εἶχε καὶ τὰ ξεσχισμένα ῥάκη του γεμάτα ἀπὸ βρωμιὰ καὶ δυσωδία, γεμάτος πληγὲς καὶ περιρρεόμενος ἀπὸ πύο. Ἐκεῖνος καθόταν σὲ ψηλὸ θρόνο περικυκλωμένος ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ὑπηρετῶν, ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἤταν ξαπλωμένος κάτω στό ἔδαφος κοντὰ στήν πύλη μὴ ἔχοντας κάποιον οὔτε γιά νά ἀπομακρύνει τὰ σκυλιά.
Ἀλλὰ γιά ποιὸ λόγο τὸν φτωχὸ ἀποκαλεῖ μέ τὸ ὄνομά του, ἐνῶ τόν πλούσιο τὸν ἀνέφερε χωρὶς τὸ ὄνομά του; Μποροῦμε βέβαια νά ποῦμε, ὅτι τό ὄνομα αὐτοῦ τοῦ φτωχοῦ σύμφωνα μέ τὸν εὐαγγελικὸ λόγο εἶναι γραμμένο στούς...