Ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος σχετικὰ μὲ τὴν Μονὴ Σινᾶ βρίσκεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἀρνηθήκαμε τὴν κληρονομιά μας. Διαβάζω ἀπὸ προχθὲς δηλώσεις τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς, τοῦ ἀρχιεπισκόπου Σιναίου, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Μία κλάψα καὶ μία ἀόριστη ἀπειλὴ γιὰ προσφυγὴ σὲ διεθνεῖς ὀργανισμούς; Ὄχι στὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, σὲ αὐτὴν τῶν διεθνῶν κοσμικῶν ὀργανισμῶν.
Καὶ εἶναι φυσικό, ἀφοῦ ἔχουμε πάψει νὰ πιστεύουμε στὴν παντοδυναμία Του. Ὁ οἰκουμενισμός, ποὺ ἐπικρατεῖ ἀπόλυτα στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σὲ σημαντικὸ βαθμὸ καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα ἔχει ἀποξενώσει τοὺς πατριάρχες, τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς ἡγούμενους ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν ἁγίων προκατόχων τους, αὐτῶν στοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔχει ἐμπιστευτεῖ αὐτὴν τὴν τεράστια περιουσία ποὺ λέγεται ἑλληνορθόδοξα πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς. Γιατί τὸ Σινᾶ εἶναι τὸ δέντρο...