31 Αυγ 2009

Την «δέουσαν απάντησιν» προετοιμάζει το Οικ.Πατριαρχείο προς όσους υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως»

ΠΗΓΗ:thriskeftika.blogspot.com
Για πρώτη φορά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε ρητά στην «Ομολογία Πίστεως» λέγοντας ότι οι υπογράφοντες είναι «υπερ-Ορθόδοξοι», «διαπνέονται από υπερβάλλοντα ζήλον» και «προσεχώς θα πάρουν την δέουσαν απάντησιν από το Οικουμενικό Πατριαρχείον, διότι αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα». Προσπαθεί μάλιστα ο Πατριάρχης να προσδώσει πανορθόδοξο κύρος στην τακτική των διαλόγων και τις οικουμενιστικές πράξεις και πρακτικές. Μεταφέρουμε εδώ όλο το σχετικό ρεπορτάζ από το amen.gr και μετά κάνουμε ένα σύντομο πρώτο σχολιασμό:

Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ: Νίκος Μαγγίνας

Ως «απαράδεκτα πράγματα» χαρακτήρισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος την «Ομολογία Πίστεως» επισημαίνοντας ότι σύντομα «οι αδελφοί μας που διαπνέονται από υπερβάλλοντα ζήλο», θα πάρουν την δέουσα απάντηση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο......



Σε ομιλία του, χθες Κυριακή, μετά την Θεία Λειτουργία στον Ι. Ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Ξηροκρήνη του Βοσπόρου όπου χοροστάτησε, ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημείωσε:
«Ευγνωμονούμε τον Θεό των Πατέρων μας διότι μας αξίωσε να γεννηθούμε μέσα σ’ αυτήν την Εκκλησία και να βαπτισθούμε μέσα στην κολυμβήθρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και διατηρούμε αυτή την σώζουσαν πίστιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας ακαινοτόμητον και ακατάτμητον. Πολλές φορές, όπως γνωρίζετε, υπάρχουν οι εντός εισαγωγικών «υπερ-Ορθόδοξοι», οι οποίοι κατηγορούν το Πατριαρχείο μας και τας άλλας Ορθοδόξους Εκκλησίας διότι διεξάγουν διαλόγους με τους μη Ορθοδόξους αδελφούς μας, διότι έχουμε διαφόρους επικοινωνίας και ανταλλαγές επισκέψεων.
Και πως θα γινόταν διαφορετικά στον 21ο αιώνα, να μέναμε απομονωμένοι μέσα στο κέλυφός μας ο καθένας με αυτάρκειαν και αυταρέσκειαν, χωρίς να επικοινωνούμε, χωρίς να διαλεγόμεθα, χωρίς να δίδουμε μαρτυρία της Ορθοδόξου Πίστεως μας; Τελευταίως αυτοί οι αδελφοί μας, οι οποίοι διαπνέονται από υπερβάλλοντα ζήλον, εκυκλοφόρησαν μιαν «Ομολογίαν Πίστεως» στην Ελλάδα, εις την οποίαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, λένε ότι αυτοί που δεν υπογράφουν αυτήν την Ομολογίαν, αυτοί που έχουν διαλόγους και επικοινωνίαν με τους ετεροδόξους, αυτομάτως θέτουν εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Τους ευχαριστούμε πολύ διότι μας εξωεκκλησιάζουν. Προσεχώς θα πάρουν την δέουσαν απάντησιν από το Οικουμενικό Πατριαρχείον, διότι αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα. Όταν όλη η Ορθόδοξος Εκκλησία και όχι μόνον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αλλ' εν Πανορθοδόξω Συνόδω, αποφασίζει να διεξάγει θεολογικούς διαλόγους και να έχει επικοινωνία με τους ετεροδόξους για να βρούμε πού συναντώμεθα και πώς μπορούμε να επανέλθουμε εις την ενότητα της πίστεως της πρώτης χιλιετίας, όταν - λέγω - όλοι οι Ορθόδοξοι, οι επίσημες Εκκλησίες, εν Συνόδω αποφασίζουν υπέρ αυτών των διαλόγων, πώς μπορεί ένα άτομο ή πλείονα άτομα να διαφοροποιούνται από τας αποφάσεις των Συνόδων των Εκκλησιών των και να επικρίνουν τας Συνόδους και τους Προκαθημένους ότι έχουν αποκλίνει από την Ορθόδοξον πίστιν;»

Σύντομο σχόλιο του blog thriskeftika.blogspot.com
1. Η «Ομολογία Πίστεως» θορύβησε από την πρώτη στιγμή τους οικουμενιστές. Ήταν φανερό πως αργά ή γρήγορα και ο ίδιος ο Πατριάρχης θα ασχολούνταν με αυτή τη σημαντική κίνηση πλήθους αγωνιστών κληρικών και λαϊκών.
2. Δυστυχώς αντί εγκατάλειψης της οικουμενιστικής γραμμής το Πατριαρχείο δείχνει έτοιμο για σκληρή στάση απέναντι σε όσους υπογράψαμε την «Ομολογία Πίστεως». Τι θα περιλαμβάνει αλήθεια η «δέουσα απάντηση» που «προσεχώς» θα μας δώσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο;
3. Η προσπάθεια να εμφανιστούν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ότι συμφωνούν απόλυτα με τους διαλόγους είναι ανεπιτυχής. Όλοι θέλουμε να γίνεται διάλογος. Με ποιες όμως προϋποθέσεις και ποιους όρους; Και ερωτούμε: Συμφωνούν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες με τις συμπροσευχές που γίνονται στη διάρκεια των διαλόγων; Συμφωνούν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες με την καταπάτηση των Θείων και Ιερών Κανόνων (περί συμπροσευχών κλπ); Λησμόνησε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος την απόφαση της Συνόδου της Βουλγαρικής Εκκλησίας να μη συμμετάσχει στις εργασίες της Μικτής Επιτροπής Διαλόγου στην Κύπρο; Και επιπλέον: Ποιος προσέδωσε στις Συνόδους αλάθητο τύπου «παπικού αλαθήτου» και απαγόρευσε στους πιστούς να διαφοροποιούνται από τις Συνόδους όταν διαπιστώνουν «απόκλιση στην Πίστη»;
4. Κάτι τελευταίο. Διάβασε καλά ο Πατριάρχης τα ονόματα των επισκόπων, κληρικών και λαϊκών που υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως»; Αλήθεια, όλους αυτούς τους κρίνει ως «υπερ-Ορθόδοξους» και έχοντας «υπερβάλλοντα ζήλον»;

29 Αυγ 2009

ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ ΝΙΚΗΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ......



Όλοι πρέπει να δώσουμε το παρόν την Κυριακή 30 Αυγούστου 2009 είτε στο χωριό Βούρμπιανη στο Δήμο Μαστοροχωρίων, είτε στο Βίτσι, στην εκδήλωση μνήμης που γίνεται προς τιμήν της νίκης του εθνικού στρατού εναντίον των κομμουνιστοσυμμοριτών. Ενάντια στη λήθη και στην ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς από το 1949 ως τις μέρες μας, εμείς θα τιμήσουμε αυτούς που με τον αγώνα τους κράτησαν την Ελλάδα ελεύθερη.





28 Αυγ 2009

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ


ΒΑΠΤΙΣΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΕΥΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ...



ΙB΄ Κυριακή Ματθαίου (Ματθ. ΙΘ΄ 16-26)- ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι μόνο κάποιες κοινωνικές κοσμοθεωρίες και πολιτικές κινήσεις έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν λόγο για το πόσο ο πλούτος αλλοιώνει την κοινωνική δομή και διασπά την προσωπικότητα του ανθρώπου.

Βέβαια αν κανείς έχει την δυνατότητα και διαθέτει την τόλμη να κοιτάξει κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων, να διακρίνει τα νοήματα κάτω από τις φράσεις των μεγαλόστομων διακηρύξεων, θα διαπιστώσει ότι πολλοί άνθρωποι φωνάζουν όχι τόσο για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά διότι οι ίδιοι δεν βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας και απέχουν πολλή από τον κύκλο της πλουτοκρατίας......


Ίσως ακόμα ορισμένοι να βρίσκονται στα επίπεδα των κύκλων που κατηγορούν, αλλά για «κατανάλωση» και «λαϊκίστικη πολιτική», «χαϊδεύουν τα αυτιά» των οπαδών τους…

Πόσοι όμως έχουν το θάρρος να διακηρύξουν ξεκάθαρα ότι τον μεγαλύτερο αφορισμό εναντίον του πλούτου τον περιέχει το Ιερό Ευαγγέλιο, ανεξάρτητα από το αν και η Ευαγγελική αυτή περικοπή του «πλουσίου νέου», που θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ναούς μας, ορισμένοι την κατατάσσουν συνειδησιακά στους «λησμονισμένους λόγους» του Ιησού.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο κατά τα άλλα καλός νέος της παραβολής, τηρεί όλες τις εντολές και πράγματι δείχνει πόθο για μια υψηλότερη ζωή. Γι’ αυτό και ο Κύριος του παρουσιάζει μπροστά του τον δρόμο που οδηγεί στην τελειότητα: «΄Εφη αυτώ ο Ιησούς. Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. ΙΘ΄ 21). δηλ. Του είπε ο Ιησούς: «αν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε πώλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε σε πτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό, και έλα να με ακολουθήσεις».

Όμως ο Θείος διδάσκαλος με τον λόγο του αυτόν άγγιξε την ανοιχτή και πυορροούσα πληγή του πλούσιου νέου. Και ποια ήταν αυτή η πληγή; μα η ίδια πληγή – πνευματική, ηθική, κοινωνική – που δια μέσου των αιώνων, βασανίζει όλους τους πλουσίους και μη, οι οποίοι έχουν προσκολληθεί «ψυχή τε και σώματι» στον δαίμονα του μαμωνά. Στην κοπριά αυτή του διαβόλου που όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή κατά την οποία «παίζεται» η αιωνιότητα και η ίδια η σωτηρία, αρνούνται τον Χριστό και αγκαλιάζουν τον χρυσό.

Πραγματικά αδελφοί μου, δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ψυχική διαστροφή από τούτη, αφού όσοι διακατέχονται ακόμα και από «πάθη ατιμίας» δηλ. πέφτουν στις αισχρές σαρκικές ηδονές, επιτέλους, προσφέρουν την «αγάπη» τους σε κάποιο πρόσωπο. Αντιθέτως εδώ στον έρωτα του χρήματος, η αγάπη και η όλη ύπαρξης θυσιάζεται στο άψυχο μέταλλο και στην ύλη.

Ίσως πει κάποιος που δεν έχει εμβαθύνει στην δραματική διάσταση του θέματος, ότι αυτά που υποστηρίζουμε καταντούν υπερβολικά. Και όμως ο ίδιος ο Κύριος μας, όταν ο ταλαίπωρος νέος «απήλθε λυπούμενος», διακήρυξε, για να το ακούσουμε όλοι μας σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή: «... Αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. ΙΘ΄ 23) δηλ. Αληθινά σας λέγω, ότι δυσκόλως πλούσιος θα μπει στη βασιλεία των ουρανών.

Τούτη είναι μια αλήθεια που θα πρέπει να μας προσγειώνει στην πραγματικότητα και το γρηγορότερο να μας κάνει να αλλάξουμε τους στόχους μας, αν αυτοί είναι υλικοί ή έστω «υψηλοί» περνώντας όμως μέσα από τον «γλυκασμό» του πλουτισμού.

Βεβαίως η Ευαγγελική μας περικοπή δεν σταματά εδώ, αλλά συνεχίζει με τον ζωντανό λόγο του Χριστού μας, δια του οποίου και λύνεται η απορία στους μαθητές που ρωτούν: «...τις άρα δύναται σωθήναι» (Ματθ ΙΘ΄ 25). δηλ. Στο άκουσμα του λόγου του Ιησού ότι είναι ευκολότερο καμήλα να περάσει από τρύπα βελόνας, παρά πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού, οι μαθητές του αισθάνθηκαν πολύ μεγάλη έκπληξη και ρώτησαν «Ποιος τότε μπορεί να σωθεί;».

Και ο Κύριος στην απορία τους αυτή απαντά αφού τους κοίταξε πολύ εκφραστικά: «Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον εστί, παρά δε Θεώ πάντα δυνατά εστί» (Ματθ ΙΘ΄ 26). δηλ. Τούτο στους ανθρώπους είναι αδύνατο, αλλά στο Θεό είναι όλα δυνατά.

Ας μη παρεξηγηθεί φίλοι μου από εμάς τους στενόμυαλους και προσκολλημένους στην ύλη ο αποκαλυπτικός αυτός λόγος του Κυρίου μας. Δεν είναι λόγος που καλύπτει την λατρεία του πλούτου και άρα μπορεί ένας διεστραμμένος πλούσιος να ελπίζει ότι θα σωθεί «ως δια μαγείας».

Ουδέποτε αυτό.

Τι όμως θέλει να πει ο παράδοξος αυτός λόγος; Ότι ενώ είναι αδύνατον κατ’ άνθρωπον ο πλούσιος να ξεκολλήσει από την λατρεία του χρήματος, αν όμως δείξει καλή διάθεση και παρακαλέσει τον Θεό, ο ίδιος ο Θεός που τα πάντα δύναται, θα του χαρίσει την χάρη και την ευλογία του, ώστε να κατανικήσει το φοβερό πάθος της μανίας του πλούτου που τον καταπνίγει.

Θα τον συνδράμει η χάρις του Θεού, ώστε η αγάπη του που είναι κολλημένη στον «χρυσό μαγνήτη» του διαβόλου, να απελευθερωθεί και μέσω της ελεημοσύνης προς τους πτωχούς αδελφούς, να ανέλθει τώρα προς τον ίδιο τον Θεό.

Ποιο απλά. Ο πλούσιος σώζεται δια της χάριτος και της μετανοίας, όταν παύσει να είναι πλούσιος (κατά την θεολογική και συνάμα ρεαλιστική ερμηνεία του ουρανοφάντωρος Μεγ. Βασιλείου).

Αν κανείς έχει διαφορετική άποψη και τρέφει μέσα του διαφορετική «θεολογία», πιστεύοντας ότι με το βάρος του πλούτου θα περάσει την «στενή πύλη», το μόνο που κατορθώνει είναι να ξεγελά τον εαυτόν του και να τον χλευάζουν τα δαιμόνια του μαμωνά.

Προσοχή όμως αδελφοί μου, δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή μεταξύ πλουσίων και πτωχών στους οποίους και οι περισσότεροι ανήκουμε (τα όρια της φτώχειας είναι μόνο για τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς). Τη νοοτροπία του ταλαίπωρου πλούσιου νέου που αρνήθηκε τελικώς τον Χριστό, μπορεί να την έχει και ο πλέον φτωχός που είναι προσκολλημένος στο μικρό του βαλάντιο.

Λοιπόν. Στώμεν καλώς!

Αμήν.

27 Αυγ 2009

ΓΙΑ ΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ


Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη σωτήρια για το έθνος και την πατρίδα νίκη του Εθνικού Στρατού, ενάντια στους μπολσεβίκους του επονομαζόμενου "δημοκρατικού στρατού". Εξήντα χρόνια που η Ελλάς απηλλάχθη προσωρινώς από τους γενειοφόρους ινστρούχτορες του αποτυχημένου και ιδεολογικώς χρεωκοπημένου μαρξιστικού παραλογισμού. Η μάχη του Γράμμου και του Βίτσι, υπήρξε αυτή που έδωσε ένα τέλος στα λαοδικεία και στους κατήδες των βουνών, οι οποίοι ως περιφερόμενος θίασος τρομοκρατούσε την ελληνική ύπαιθρο. Από τα μικρότερα έως και τα μεγαλύτερα εγκλήματά τους ,όλα θα μείνουν καλά χαραγμένα στη μνήμη του ελληνικού λαού. Ποιος ξεχνά άραγε σύντροφοι τα κονσερβοκούτια και τους πλιατσικολόγους του Βελουχιώτη; Ποιος αλήθεια μπορεί να λησμονήσει το παιδομάζωμα και την προδοσία της Μακεδονίας και της Θράκης; Ποιος μπορεί να μη θυμάται το Μελιγαλά, το Λιτόχωρο και το Φεναιό; Κανείς. Ο λαός δε θα ξεχάσει ποτέ το τι σημαίνει αριστερά. Προδοσία και έγκλημα.Ας σταθούμε όμως στη μέγιστη σημασία της νίκης του στρατού μας στο Γράμμο. Η νίκη αυτή ήταν εκείνη που σηματοδότησε το τέλος του πολέμου. Ενός πενταετούς πολέμου, που η τότε Κοινωνία των Εθνών,πρόδρομος του ΟΗΕ, είχε ονομάσει συμμοριτοπόλεμο. Ο μεγάλος κίνδυνος είχε περάσει. Ο φόβος της εξάπλωσης και της κυριαρχίας του κομμουνισμού στην Ελλάδα, εκμηδενίστηκε και θάφτηκε για τα καλά στα άγια χώματα της κορυφογραμμής του Γράμμου-Βιτσι. Σκεφτείτε σύντροφοι το τι θα γινόταν εάν επικρατούσατε. Απλά φανταστείτε τις γυναίκες σας πλύστρες και τις κόρες σας πόρνες στα χαμαιτυπεία της Ευρώπης. Ευτυχώς δε σταθήκατε ικανοί να κερδίσετε κι έτσι γλυτώσαμε.Οι μεγάλοι ηττημένοι του συμμοριτοπόλεμου,όπως ήτο φυσικό,έπειτα απο τη ντροπιατική για τη Μητέρα Σοβιετική Ένωση ήττα, το έβαλαν στα πόδια. Λαχανιασμένοι και καταιδρωμένοι φτάσανε στις συνοριακές γραμμές της χώρας αποχαιρετώντας μας,δυστυχώς όμως όχι για πάντα. Ο δρόμος που έπαιρναν ήταν μακρύς και οδηγούσε στους κομμουνιστικούς παραδείσους που σχεδόν σαράντα χρόνια μετά θα κατέρρεαν ένας προς έναν σα χάρτινοι πύργοι ,γεμίζοντας την Ευρώπη με θύματα του εμπορίου λευκής σαρκός και Καυκάσιους με σοβιετικά και σλαυικά χαρακτηριστικά. Αφού λοιπόν οι κοσμοαγάπητοι σύντροφοι έφαγαν τον κομμουνισμό με το κουτάλι, στήθηκαν σε ουρές χιλιομέτρων για μισό κιλό κρέας με το δελτίο κι ένοιωσαν στο πετσί τους τη δικτατορία του προλεταριάτου, αποφάσισαν πως θα πρέπει να γυρίσουν πίσω. Καλύτερα στην Ελλάδα με τη δεξιά ,παρά στην Τασκένδη με τους συντρόφους του κόμματος. Έτσι λοιπόν στον καιρό της μεταπολίτευσης φορτώθηκαν την πραμάτεια τους,τα πτυχία τους από τα υπερπανεπιστήμια της Τασκένδης και τη ρώσικη προφορά τους (που ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να ξεφορτωθούν)και μας κουβαλήθηκαν πίσω. Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Τραγικό. Η δυσμενέστερη όμως συνέπεια υπήρξε το προσκύνημα του πολιτικού κόσμου στην "πολύπαθη" και "πολυμαρτυρική" αριστερά. Ντροπή σας προσκυνημένοι. Γεμίσανε οι θέσεις των δήμων και οι διάφοροι δημόσιοι φορείς με απογόνους των ηττημένων. Περίτρανο παράδειγμα ο Δήμος Λάρισας. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι στα τέλη της δεκαετίας του '80 στο αμαξοστάσιο και σε διάφορα γραφεία του δήμου, άκουγες μόνο ρώσικα και πολωνικά; Μην επιχειρήσετε να μας διαψεύσετε, διότι μπορούμε να σας δώσουμε στοιχεία αν χρειαστεί. Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος τιμά τους ηρωικούς Γραμμομάχους, πεσόντες και μη, οι οποίοι με τη θυσία τους έσωσαν την πατρίδα μας από τα ματωμένα νύχια του Σταλινισμού. Η στροφή του λαού προς τον εθνικισμό και η πύκνωση της μαυροφόρας φάλαγγας των γενναίων καταδεικνύει πλέον τη δεδηλωμένη απέχθεια του κόσμου προς κάθε τι το κομμουνιστικό. Δεν πρόκειται εξάλλου εμείς να βάλουμε μυαλό σε μετρημένους στα δάχτυλα υπερηλικιωμένους νοσταλγούς του Φλωράκη, του Ζαχαριάδη και του Βαφειάδη. Η ιστορία τους καταδίκασε στη λήθη κι ο χρόνος σιγά-σιγά τους λιγοστεύει. Σύντροφοι ο λαός ξύπνησε κι εσείς ακόμη ασχολείστε με το Φεστιβάλ του Οδηγητή, το Κιλελέρ και το Ρίτσο, εορτάζοντας την ήττα σας στο Γράμμο. Να περνάτε καλά και πάντα τέτοια.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

πηγή:www.stoxos.gr

Ο Άγιος Φανούριος

Agios Fanourios

«Ουράνιον εφύμνιον εν γη τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νυν εορτάζει φαιδρώς, αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις ευφημούσι τους άθλους, κάτωθεν Εκκλησία, την ουράνιον δόξαν. Ην εύρες πόνοις και άθλοις τοις σοις, Φανούριε ένδοξε».

Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς άγιους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου.

Αυτός ο τόσο αγαπητός άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες και μόνο το 1500 μ.Χ. βρέθηκε η Ιερή εικόνα του, που μας αποκάλυψε την ύπαρξή του την παρρησία του ενώπιον του Θεού, ο οποίος τον έχει χαριτώσει με τόσο μεγάλη θαυματουργική δύναμη. Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τον Άγιο Φανούριο, μόνο το όνομά του που ήταν γραμμένο πάνω στην εικόνα που βρέθηκε και ήταν στρατιωτικός, όπως φανερώνει η στολή που φορά και μάλιστα κατά τους πρώτους αιώνες των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης.

Επίσης πάνω στην εικόνα του, εικονίζονται και τα μεγάλα μαρτύρια που υπέστη ο Άγιος. Αυτά βέβαια είναι αρκετά, διότι μία εικόνα μας εξιστορεί όσα πράγματα θα μα εξιστορούσε και ένα βιβλίο.

Πριν από 500 περίπου χρόνια, όταν οι Τούρκοι είχαν κυριεύσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, από ένα εντελώς τυχαίο γεγονός, βρέθηκε η ιερά και σεβάσμια εικόνα του Αγίου.

Τον καιρό που οι Αγαρηνοί, περίπου δηλαδή το 1500, κατέλαβαν το νησί της Ρόδου, θέλησαν να το οχυρώσουν και να ξαναφτιάξουν τα τείχη της πόλης, που είχαν σε πολλά σημεία καταστραφεί. Πήραν λοιπόν σαν εργάτες πολλούς χριστιανούς, κι εκείνοι, καθώς έσκαβαν στα χαλάσματα κάποιων σπιτιών και παλαιών γκρεμισμένων ναών, βρήκαν μία θαυμάσια εικόνα, ολοκάθαρη και άφθαρτη που φαινόταν σαν να είχε αγιογραφηθεί την ίδια μέρα, πράγμα αξιοπερίεργο και που αποδεικνύει ότι η ανεύρεση της εικόνας δεν είναι τυχαία, αλλά δωρεά του Θεού.

Η εικόνα έδειχνε τον Άγιο Φανούριο νέο στην ηλικία, ντυμένο στρατιωτικά, να κρατάει ένα σταυρό και μαζί μια λαμπάδα αναμμένη. Ολόγυρα από την εικόνα, κατά την συνήθεια των αγιογράφων τότε, υπήρχαν 12 παραστάσεις από τα μαρτύρια του Αγίου.

Τα μαρτύρια που απεικονίζονται είναι μεγάλα και σκληρά και αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για μεγάλο και γενναίο αθλητή της πίστεως.

Στη πρώτη παράσταση:Εμφανίζεται ο Άγιος να απολογείται με παρρησία μπροστά στο Ρωμαίο άρχοντα.

Στη δεύτερη :Ο Άγιος εικονίζεται ανάμεσα σε στρατιώτες που τον χτυπούν με πέτρες στο κεφάλι και στο στόμα.

Στη τρίτη :Δείχνει τη συνέχεια αυτών των βασανιστηρίων, όπου έχουν ρίξει τον Άγιο πλέον στο χώμα και τον χτυπούν μανιασμένα με ρόπαλα και ξύλα, ενώ προσεύχεται.

Στη τέταρτη:Είναι γυμνός και ματωμένος μέσα στη φυλακή, όπου οι δήμιοί του του καταξεσκίζουν τις σάρκες με σιδερένια εργαλεία. Εκείνος υπομένει ατάραχος με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό.

Στη πέμπτη:Ο Άγιος βρίσκεται μπροστά στο σκληρό τύραννο με μία έκφραση που δείχνει τον πόνο και το μαρτύριο.

Στη έκτη:Προσεύχεται μόνος του μέσα στη φυλακή έχοντας υψώσει τα χέρια ικετευτικά προς τον Ουρανό.

Στη έβδομη :Εικονίζεται ένα ακόμη μαρτύριο, όπου είναι γυμνός και καταματωμένος, ενώ γύρω του καίνε το σώμα του με αναμμένες λαμπάδες.

Στην όγδοη :Εμφανίζεται καταπλακωμένος κάτω από μια μεγάλη πέτρα και ολόγυρά του βρίσκονται άγρια θηρία, έτοιμα να τον κατασπαράξουν, ωστόσο μοιάζουν να είναι καθηλωμένα από την αγιότητά του.

Στην ένατη:Βρίσκεται μπροστά σε ένα ακόμα μαρτύριο, αφού τον έχουν στήσει μπροστά στα είδωλα με αναμμένα κάρβουνα στα χέρια, αλλά εκείνος προτιμά να κρατά τα κάρβουνα στα χέρια και να καίγεται, παρά να τα πετάξει στα είδωλα και να λυτρωθεί.

Στη δέκατη:Δέεται με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό, ενώ γαλήνη και το θείο φως είναι ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του.

Στη ενδέκατη:Η κορύφωση του μαρτυρίου του!

O Άγιος στέκεται στη μέση και οι βασανιστές του τον έχουν τοποθετήσει σ’ ένα μεγάλο μάγκανο και του τσακίζουν τα κόκαλα. Το πρόσωπο του παραμένει ήρεμο και υπομένει και υπομένει με καρτερία το φρικτό μαρτύριο. Στη τελευταία παράσταση εικονίζεται το φοβερό τέλος του μαρτυρίου του. Οι δήμιοί του τον έκαψαν ζωντανό, αφού μέχρι τέλους, στο Κύριό μας.
Εικονίζεται λοιπόν μέσα σ’ ένα λάκκο με αναμμένα ξύλα, περιτριγυρισμένος από αναμμένες φλόγες και καπνούς.
Πάλι όμως το πρόσωπό του εξακολουθεί να είναι ήρεμο και ατάραχο, εστραμμένο με πίστη και αγαλλίαση προς τον αγαπημένο του Χριστό.
Και μόνο τα μαρτύρια που εικονίζονται στην εικόνα του Αγίου, τον καθιστούν μεγαλομάρτυρα.
Παράλληλα όμως και τα αναρίθμητα θαύματα που Χάριτι Θεού επιτελεί, επιβεβαιώνουν ότι ο Άγιος έχει μεγάλη παρρησία προς τον Θεό.
Στα ερείπια λοιπόν εκείνα, ο επίσκοπος της Ρόδου, αναστήλωσε το ναό του Αγίου Φανουρίου, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα, όπως και η εικόνα που βρέθηκε 500 χρόνια πριν.
Τα θαύματα που από τότε άρχισε να τελεί ο Άγιος έγιναν αφορμή να συντρέχουν στη Ρόδο πολλού χριστιανοί για να ζητούν τις μεσιτείες του.
Η πιο χαρακτηριστική παράδοση στο λαό μας είναι βέβαια το εορταστικό έθιμο της φανουρόπιτας που γίνεται συνήθως τη παραμονή της εορτής του.

Η πίτα αυτή είναι συνήθως μικρή και στρογγυλή σαν μικρός άρτος, μοιράζεται στους πιστούς και γίνεται άλλοτε για να φανερώσει κάποιο χαμένο αντικείμενο ή κάποια χαμένη υπόθεση ή ακόμα να φανερώσει την υγεία σε κάποιον ασθενή.
Υπάρχει επίσης και παράδοση ότι με τη πίτα αυτή γίνεται μνεία της μητέρας του, αλλά άγνωστο για ποιο λόγο.
Ο Άγιος αποτελεί έναν από τους πιο αγαπητούς και προσφιλείς αγίους, στον οποίο, ακόμη και σήμερα, προστρέχουν πλήθος πιστών και εκείνος σπεύδει γρήγορα να εκπληρώσει ότι του ζητήσουμε.

ΠΗΓΗ:http://vatopaidi.wordpress.com

26 Αυγ 2009

Δυστύχημα στον Άθω


Δυστύχημα με ένα νεκρό και δεκαοκτώ τραυματίες, από τους οποίους οι δύο σοβαρά, έγινε στην περιοχή του Αγίου Όρους.Σύμφωνα με την Αστυνομία, το περιστατικό σημειώθηκε όταν αποκολλήθηκε, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και ανετράπη, η καρότσα οχήματος που μετέφερε είκοσι πέντε προσκυνητές από τον αρσανά της Ιεράς Μονής του Αγίου Παύλου προς το Μοναστήρι.

Από την πτώση, τη ζωή του έχασε ένας 46χρονος, ενώ δύο άτομα, ένας 71χρονος υπήκοος Κύπρου και ένας 28χρονος υπήκοος Συρίας, τραυματίστηκαν σοβαρά και μεταφέρθηκαν, με ελικόπτερο σούπερ-πούμα, για την παροχή πρώτων βοηθειών, στη Θεσσαλονίκη. Δεκαέξι άτομα που τραυματίστηκαν ελαφρά μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Πολυγύρου.

Προανάκριση για το συμβάν διενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Αγίου Όρους.

www.amen.gr

Υ.Γ. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ , ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΟΙΚΗΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΟΦΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ .ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΖΗΜΙΩΣΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ .

25 Αυγ 2009

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος καταπέλτης για λαθρομετανάστευση,εγκληματικότητα,θολοκουλτουριάρηδες και Σκόπια!

Η νέα κάρτα ασφαλίσεως ΑΜΚΑ

Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου

Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου

VatopaidiFriend: Δημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό και εμπεριστατωμένο κείμενο του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους που αναφέρεται στις νέες κάρτες ασφαλίσεως με τον ΑΜΚΑ (Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφαλίσεως). Επειδή θεωρούμε ότι το κείμενο είναι άκρως ενδιαφέρον αν και μεγάλο το παραθέτουμε ολόκληρο και σας συστήνουμε να το διαβάσετε.

του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Αρχιμ. Γεωργίου (Καψάνη)

Αδελφοί μοναχοί εξ Αγίου Όρους και λαϊκοί αδελφοί εκ του κόσμου μας ερωτούν τί πρέπει να κάνουν με τις νέες κάρτες ασφαλίσεως, οι οποίες φέρουν τον ΑΜΚΑ (Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφαλίσεως). Διερωτώνται αν πρέπει να τις παραλάβουν ή αν πρέπει να αρνηθούν την παραλαβή τους. Προβληματίζονται αν ο ΑΜΚΑ περιέχει τον αριθμό-σύμβολο του Αντιχρίστου, το 666, ή έστω αν με την παραλαβή του συμβάλλουν στην ολοκλήρωσι του «ηλεκτρονικού φακελλώματος» που θα διευκολύνη την μελλοντική επιβολή του Χαράγματος του Αντιχρίστου.

Το ζήτημα έχει δύο όψεις, για κάθε μία από τις οποίες έχουν δοθή ικανοποιητικές απαντήσεις από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους κατά τα έτη 1987 και 1997, όταν είχε τεθή το ζήτημα εξ αφορμής του ΕΚΑΜ και της κυρώσεως της Συνθήκης Σένγκεν αντίστοιχα, και οι οποίες ισχύουν διαχρονικά.

Η πρώτη όψις του ζητήματος είναι ότι με τον ΑΜΚΑ πραγματοποιείται μία μορφή «ηλεκτρονικού φακελλώματος». Κάθε φυσικό πρόσωπο συνδέεται με έναν αριθμό που λέγεται ότι θα τον συνοδεύει σε όλη του την ζωή, θα τον χαρακτηρίζει σε όλες τις συναλλαγές, τις δικαιοπραξίες και σε όλες τις σχέσεις του με τις κρατικές υπηρεσίες. Για αυτή την πλευρά του θέματος η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους είχε διακηρύξει:

«Θεωρεί ακόμη η Ιερά Κοινότης εύλογο την ανησυχία πολλών για τις συνέπειες που μπορεί να έχη στην ελευθερία και αξιοπρέπεια του ανθρώπου το ηλεκτρονικό φακέλλωμα» (Ανακοινωθέν ΕΔΙΣ Αυγούστου 1988).

«Το ηλεκτρονικόν αρχείον, του οποίου η δημιουργία εσχάτως προωθείται και με την εξαγγελθείσαν “ενιαίαν κάρταν ασφαλιζομένου”, είναι βέβαιον ότι θα ανοίξη την είσοδον εις μίαν πράγματι ‘Νέαν’ και εφιαλτικήν εποχήν» (Ανακοίνωσις Ιεράς Κοινότητος, 5/18 Μαρτίου 1993).

«Έχει γίνει πολύς λόγος για το δημοκρατικό έλλειμμα αυτής της σύμβασης [Συνθήκης Σένγκεν] … Με την Σύμβαση και το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν διευκολύνεται η παραβίαση του προσωπικού απορρήτου και πλήττεται ουσιαστικά το τεκμήριο της αθωότητος του πολίτη… Επίσης δίνεται η δυνατότητα στους οικονομικά ισχυρούς που θα έχουν νόμιμη πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων να τους εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως» (Ανακοίνωσις Ιεράς Κοινότητος, 11/24 Φεβρουαρίου 1997).

«Μία ενδεχομένη προσπάθεια εφαρμογής της Συμβάσεως του Σένγκεν στη χώρα μας, και μάλιστα με το αναγκαίο επακόλουθό της, την έκδοση ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και τη χρήση του Ενιαίου Κωδικού Αριθμού Μητρώου (Ε.Κ.Α.Μ.), θα έχη ως φυσική συνέπεια να εύρη η Πολιτεία όλους ανεξαιρέτως τους Αγιορείτες αντιμέτωπους ως “αντιρρησίες συνειδήσεως”» (Ανακοίνωση ΕΔΙΣ 20.5/2.6.1997).

«Διακηρύττουμε άλλη μια φορά ότι το θεμελιώδες καθήκον της ομολογίας της πίστεως, αλλά και η πίστις στα όσα ο Παράκλητος παρέδωσε ως προφητεία στην Χριστιανική Εκκλησία, μας υποχρεώνουν να αρνηθούμε να παραλάβουμε κάθε είδος ηλεκτρονικού δελτίου με ΕΚΑΜ, ως προσβάλλοντος την ελευθερία του προσώπου και την χριστιανική μας συνείδησι» (Ανακοίνωσις ΕΔΙΣ 21.8/3.9.1997).

Οι προδιαγραφές του ΕΚΑΜ είχαν αναγκάσει και καταξιωμένους Γέροντες, όπως ο π. Παΐσιος και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, να αντιδράσουν με οξύτατο τρόπο. Ο π. Επιφάνιος μάλιστα έγραψε με πολλή αυστηρότητα για τις τότε υπό έκδοσιν νέες ταυτότητες: «ακόμη και αν έχουν μόνον τον ΕΚΑΜ, άνευ διασφαλίσεως των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του πολίτου, θα είπωμεν ΟΧΙ και πάλιν ΟΧΙ και μυριάκις ΟΧΙ εις τα νέα αυτά δελτία, οτιδήποτε και αν πρόκειται να αντιμετωπίσωμεν».

Ο ΕΚΑΜ δεν δόθηκε ποτέ. Προέκυψαν όμως οι νέες κάρτες ασφαλίσεως, οι οποίες φέρουν τον ΑΜΚΑ και μας προβληματίζουν. Αναμφίβολα, αυτός καθεαυτόν ο αριθμός δεν είναι κακός. Κάθε πολιτεία χρησιμοποιεί όλα τα δυνατά μέσα για να υπηρετήση, τους πολίτες της και να τους προφυλάξη από επικίνδυνους κακοποιούς. Θα ήταν παράλογη η απαίτησις να μη χρησιμοποιούνται τα νεώτερα τεχνολογικά μέσα για καλό σκοπό. Εν τούτοις η σύγχρονη τεχνολογία, ενώ σε μία ευνομούμενη πολιτεία προσφέρει θαυμαστές δυνατότητες εξυπηρετήσεως και προστασίας των πολιτών της, σε τυραννικά καθεστώτα παρέχει τρομακτικές δυνατότητες ελέγχου, παρακολουθήσεως και δυ-ναστεύσεως των ανθρώπων. Υπό την έννοια αυτή το «ηλεκτρονικό αρχείο», ενώ μπορεί να γίνη ευλογημένο εργαλείο στα χέρια τιμίων ανθρώπων για να υπηρετήσουν έντιμους πολίτες, στα χέρια επίδοξων τυράννων ή σε μη ευνομούμενες πολιτείες μπορεί να λειτουργήση ως επικίνδυνο εργαλείο.

Η εποχή μας δεν είναι η χειρότερη της Ιστορίας, αλλά οπωσδήποτε είναι μία από τις πιο δύσκολες. Τα κοινωνικά προβλήματα, όπως η ανεργία, η λαθρομετανάστευση, η διαφθορά, η αδιαφάνεια, η κατακόρυφη αύξησις της εγκληματικότητος, η παρανομία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής κ.ά. δημιουργούν ανασφάλεια και αμηχανία. Οι έντιμοι πολίται διερωτώνται αν ο τόπος, στον οποίο μεγάλωσαν και ζουν, στήν Πατρίδα που με θυσίες μαρτύρων και ηρώων θεμελιώθηκαν οι πνευματικές και ηθικές αρχές του ευσεβούς λαού μας και η ελληνορθόδοξος παράδοσίς του, κυβερνάται ακόμη από τον νόμο του Θεού και το ευαγγελικό ήθος ή αν σκοτεινά κέντρα εξουσίας έχουν επιβάλει την επικυριαρχία τους σε όλες τις δομές του κοινωνικού, εθνικού και πνευματικού μας βίου και επαγγέλλωνται ένα αντιευαγγελικό ήθος, το ήθος της Νέας Εποχής του κοσμοκράτορος του σκότους του αιώνος τούτου. Καθημερινώς διαπιστώνουμε ότι γκρεμίζωνται και τα τελευταία πνευματικά και ηθικά ερείσματα, τα όποία η κοινωνία μας είχε θεμελιώσει με τον φόβο του Θεού και με πολύ πόνο και ήλπιζε ότι θα αποτελέσουν τα στηρίγματα των παιδιών της. Μέσα σε αυτό το κλίμα της αβεβαιότητος, της συγχύσεως και αμοραλισμού κάποιοι επαγγέλλονται και οικοδομούν τον «νέο άνθρωπο», τον άνθρωπο χωρίς πρόσωπο, χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς αγάπη, χωρίς αιώνια προοπτική, τον άνθρωπο που θα είναι ένας αριθμός ανάμεσα στά δισεκατομμύρια των αριθμών. Η αριθμοποίησις του ανθρωπίνου προσώπου, η απροσωποποίησίς του, είναι η ανομολόγητη αγωνία όσων διαθέτουν ακόμη μέσα τους πνευματικές αντιστάσεις.

Η αριθμοποίησις στην κοινωνική ασφάλισι μπορεί να έχη απρόβλεπτες και οδυνηρές συνέπειες για την αξιοπρέπεια των ασθενών και εμπεριστάτων συνανθρώπων μας. Μπορεί να σημάνη το τέλος της χριστιανικής αγάπης, της κοινωνικής αλληλεγγύης, στο όνομα της άνετης και γρήγορης εξυπηρετήσεώς των. Η ιδιωτικοποίησις των κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. της υγείας) σε ένα περιβάλλον, όπως το διαμορφώνει η παγκοσμιοποίηση, καταργεί το κράτος-πρόνοια. Η φιλανθρωπία στον τομέα της υγείας καθίσταται αδύνατη, καθώς η (απρόσωπη και αριθμοποιημένη πλέον) κοινωνία δεν θα νομιμοποιήται ούτε θα έχη την δυνατότητα να σήκωση, τα έξοδα από τις ανάγκες νοσηλείας και περιθάλψεως αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας. Η υγεία άλλωστε είναι ευαίσθητο δεδομένο, το οποίο δεν πρέπει να παραχωρηθή στα αδιάκριτα μάτια τρίτων, και μάλιστα αγνώστων και απρόσωπων υπαλλήλων ενός απρόσωπου και ανάλγητου φορέως υγείας.

Δικαίως λοιπόν ανησυχούν για μία τέτοια κατάχρησι του ΑΜΚΑ οι εν τω κόσμω αδελφοί και πρέπει να απαιτήσουν με κάθε δημοκρατικό και νόμιμο τρόπο την διασφάλισι των ατομικών δικαιωμάτων και του απορρήτου της προσωπικής τους ζωής, το οποίο ευθέως καταστρατηγείται με την αριθμοποίησι. Ο ΑΜΚΑ θα μπορούσε ενδεχομένως να επιβληθή από την Πολιτεία για τον έλεγχο εκείνων που παρανομούν. Η κοσμική εξουσία κατά τον Απόστολο Παύλο, «ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί. Θεού γαρ διάκονος εστίν, έκδικος εις οργήν τω το κακόν πράσσοντι» (Ρωμ. ιγ’ 4). Ποτέ όμως δεν θα έπρεπε ο ΑΜΚΑ να χορηγηθή για μία γενικευμένη αριθμοποίησι όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, και μάλιστα με την συγκατάθεσί τους.

Η δεύτερη όψις του ζητήματος είναι η συσχέτισις του ΑΜΚΑ με τον αριθμό 666. Για αυτήν την πλευρά του ζητήματος η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους είχε εύστοχα διακηρύξει:

«Συμμερίζεται η Ιερά Κοινότης την ευαισθησία των πιστών Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών, οι οποίοι επ’ ουδενί λόγω επιθυμούν να έχουν στην προσωπική τους ταυτότητα, που θα φέρουν πάντα μαζί τους, το σύμβολο-αριθμό του Αντιχρίστου, έστω και υπό την μορφή του γραμμικού συστήματος [...] Προειδοποιεί ακόμη η Ιερά Κοινότης ότι οι Αγιορείται Μοναχοί δεν θα δεχθούν να παραλάβουν τις νέες ταυτότητες, εφ’ όσον διαπιστωθή ότι φέρουν το 666» (Ανακοινωθέν ΕΔΙΣ Αυγούστου 1988).

Στο πλαίσιο αυτής της σαφέστατης τοποθετήσεως της Ιεράς Κοινότητος παρατηρούμε τα ακόλουθα:

Η διακήρυξις της Ιεράς Κοινότητος ισχύει και για τον ΑΜΚΑ. Εάν ο ΑΜΚΑ είχε τον αριθμό του Αντιχρίστου, δεν έπρεπε να τον δεχθή κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός. Ο ΑΜΚΑ όμως είναι ένας αριθμός πού τυπώνεται στην κάρτα ασφαλίσεως με τον γραμμωτό κωδικό CODE 39, ο οποίος δεν σχετίζεται με τον αριθμό 666 και πολύ περισσότερο δεν είναι ο δυσώνυμος αυτός αριθμός. Τουλάχιστον στο σημείο αυτό η Πολιτεία σεβάσθηκε την ευαισθησία του ορθοδόξου λαού μας και δεν περιέλαβε στον ΑΜΚΑ τις προδιαγραφές του ΕΚΑΜ. Εάν συσχετίζουμε τον ΑΜΚΑ με τον αριθμό 666 και δημιουργούμε πανικό, επειδή δήθεν κάθε μορφή γραμμωτού κωδικού εμπεριέχει τον αριθμό του Αντιχρίστου, υπερβάλλουμε και δεν οικοδομούμε κανένα.

Από ποιμαντική πάντως άποψι θα ήταν άκαιρο να ζητήσουμε από τον καθέκαστα συνάνθρωπο μας, ο οποίος έχει λόγους να κινηθή μέσα στην σύγχρονη κοινωνία (θέματα υγείας, παιδείας, μετακινήσεως, δοσοληψιών κ.λπ.) χρησιμοποιώντας τον ΑΜΚΑ, να μη τον παράλαβη και να μπη σε δοκιμασίες.

Η παραλαβή του ΑΜΚΑ εν τούτοις δεν καταργεί την καλή ανησυχία μας, την οποία είχαμε τόσα χρόνια και αγωνισθήκαμε κατά του ΕΚΑΜ. Η καλή ανησυχία και τότε και τώρα έχει ουσιαστικό νόημα. Βεβαιώνει ότι τοποθε-τούμεθα σωστά έναντι της ελεύσεως του Αντιχρίστου. Δεν πανικοβαλλόμεθα, αλλά ούτε απαξιώνουμε την προφητεία. Ανέκαθεν οι Χριστιανοί περίμεναν τον Αντίχριστο και συνεδύαζαν την έλευσί του με δύσκολες για την Εκκλησία καταστάσεις, όπως την παρουσία διωκτών του Χριστιανισμού (Νέρων), την έμ-φάνισι και δράσι νέων αιρέσεων (αρειανισμός κ.λπ.), την επέλασι και επικρά-τησι αντιχρίστων δυναστών και τυραννικών καθεστώτων (Ισλάμ, Σταλινικός αθεϊσμός). Αυτές ήσαν οι προδρομικές καταστάσεις, για τις οποίες ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει: «και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν. όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν» (Α’ Ιω. β’ 18). Ο Μέγας Βασίλειος, για να χρησιμοποιήσουμε ένα αυθεντικό παράδειγμα, ζώντας σε μία τέτοια δύσκολη περίοδο παροτρύνει τον εξόριστο Ορθόδοξο επίσκοπο Εδέσσης Βάρση, να υπομείνη καρτερικά την εξορία διότι θα περάση σύντομα, εκτός πια και αν είναι, συμπληρώνει, στα πρόθυρα ο καιρός του Αντιχρίστου, οπότε πρέπει να προσεύχεται να αποσόβηση ο Κύριος τις θλίψεις ή να τους διαφύλαξη άπταιστους εν μέσω των θλίψεων (Μεγ. Βασιλείου, Επιστολή 264).

Η καλή ανησυχία και το ενδιαφέρον των Χριστιανών, καθ’ όλες τίς περιόδους της εκκλησιαστικής Ιστορίας, για το ότι ο «αντίχριστος έρχεται» (Α’ Ιω. β’ 18), ήσαν απόλυτα δικαιολογημένα και είχαν την θεμελίωσί τους στον λόγο του Κυρίου, ότι «εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λή-ψεσθε» (Ιω. ε’ 43), και στην αποστολική παράδοσι (Ματθ. κδ’ 25, Μάρκ. ιγ’ 14, Β’ Θεσ. β’ 1-12, Α’ Ιω. β’ και δ’, Β’ Ιω. ε’, ζ’ 3). Η κατηχητική γραμματεία της αρχαίας Εκκλησίας μαρτυρεί ότι μεταξύ των βασικών διδασκαλιών προς τους νεοφώτιστους Χριστιανούς ήταν και η διδασκαλία περί της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου και περί της ελεύσεως του Αντιχρίστου (αγ. Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Κατήχησις 15η).

Συνέβησαν όμως ενίοτε παρανοήσεις των αγιογραφικών κειμένων, οι οποίες δημιούργησαν προβληματικές αντιδράσεις των πιστών. Καταστάσεις και γεγονότα πού θεωρήθηκαν σημεία παρουσίας του Αντιχρίστου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, όπως το εξακισχιλιοοτό έτος από κτίσεως κόσμου (βλ. αγ. Ειρηναίου Λουγδούνου, Κατά Αιρέσεων, κεφ. 22 και 24) η πτώσις της Ρώμης, η κυριαρχία των Οθωμανών κ.λπ.) και ο Αντίχριστος δεν έχει κάνει ακόμη την εμφάνισί του. Γι’ αυτό, όπως γράφει ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης, «αναφανέντος γαρ αυτού δείξει ο καιρός το ζητούμενον» (Περί Χριστού και Αντιχρίστου, 49) και, όπως σημπληρώνει ο Ανδρέας Καισαρείας, «ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσι» (Ερμηνεία εις την Αποκόλυψιν, 38).

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν θα παραλάβουμε σε ένα δημόσιο έγγραφο έναν αριθμό, έστω μέσα σε ένα κλίμα ούτως ή άλλως προβληματικό και ενδεικτικό των «σημείων των καιρών», αλλά αν θα τον δεχθούμε ως σημείον προσκυνήσεως του Αντιχρίστου και ως Χάραγμά του, όταν αυτός ο ίδιος έλθη. Υπό την έννοια αυτή ο ΑΜΚΑ, ως αριθμός πού θα διευκόλυνε την Πολιτεία να επιτέλεση το καθήκον της έναντι των πολιτών, είναι ηθικώς και πνευματικώς ουδέτερη (έχουμε βεβαίως ήδη ειπεί ότι είναι προβληματική και επικίνδυνη η αριθμοποίησις στα χέρια τυραννικών καθεστώτων ή στο πλαίσιο της ηθικής ασυδοσίας της εποχής μας). Η παρουσία όμως του ΑΜΚΑ στην ζωή μας μας υπενθυμίζει το καθήκον μας και μπορεί να είναι το καλύτερο μήνυμα του Θεού σε όλους μας, να εντείνουμε την καθημερινή μας μετάνοια, να προσέχουμε τους εαυτούς μας «μήποτε βαρυνθώσιν ημών αι καρδίαι έν κραιπάλη και μέθη, και μερίμναις βιωτικαίς, και επιστή εφ’ ημάς αιφνίδιος η ημεέρα εκείνη, ως παγίς γαρ επελεύσεται επί πάντας τους καθήμενους επί πρόσωπον πάσης της γης» (πρβλ. Λουκ. κα’ 34-35). Εφ’ όσον έλάβαμε εντολή από τον Κύριο να προσέχουμε τα «σημεία των καιρών» (Ματθ. ιστ’ 3), και εφ’ όσον βλέπουμε ότι η παγκοσμιοποίηση σε πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό επίπεδο προχωρεί, η αποστασία από το θέλημα του Θεού αυξάνει, και ο πολύς κόσμος ζη σε μία αδιαφορία για την πνευματική ζωή, μπορούμε να ιδούμε τις καταστάσεις αυτές ως «σημεία των καιρών» και να καλλιεργήσουμε την πίστι μας, την μετάνοια μας, την αγάπη μας προς τον Κύριο, και το μαρτυρικό μας φρόνημα. Έτσι θα μπορέσουμε να ετοιμασθούμε για να αντιμετωπίσουμε την πλάνη του Αντιχρίστου, αν πρόκειται να έλθη στις ήμερες μας «ίνα κατισχύσωμεν εκφυγείν ταύτα πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι [τον κατα-τρεγμό του εναντίον της Εκκλησίας], και σταθήναι έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» (πρβλ. Λουκ. κα’ 36) με ελπίδα στην αιώνια ζωή μαζί Του στην Βασιλεία του Πατρός.

Αυτήν την στάσι, η οποία χαρακτηρίζεται από πίστι, ελπίδα και αγάπη, η οποία «έξω βάλλει τον φόβον» (Α’ Ιω. δ’ 18), είχε συστήσει και η Ιερά Κοι-νότης του Αγίου Όρους με την ακόλουθη διακήρυξι: «Συμμεριζόμενοι την ανησυχία του ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας συντασσόμεθα με το πνεύμα των προσφάτων ανακοινώσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης και πολλών Ιερών Μητροπόλεων και Ιερών Μονών [...]. Η εκπλήρωσις του θεμελιώδους καθήκοντος της ομολογίας της πίστεως μας προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν δεν μπορεί να συμβαδίζει με ένα πνεύμα ταραχής και πανικού, το οποίο, αν μή τι άλλο, προδίδει έλλειψι πίστεως και απουσία της βεβαιούσης χάριτος εκ της καρδίας. Η εμβάθυνσις στα σημεία των καιρών και η διαπίστωσις της εγγύτητος των εσχάτων δημιουργεί μια καλή ανησυχία, αποτέλεσμα της οποίας είναι η προσπάθεια για πληρέστερη μετάνοια, ο αποφασιστικώτερος αγών για την υπερνίκησι των θανατούντων ημάς παθών και η καλύτερη προετοιμασία για την είσοδό μας στην Βασιλεία του Εσφαγμένου Αρνίου» (Ανακοίνωσις ΕΔΙΣ 21.8/3.9.1997).

Αυτή η στάσις μας είναι χρέος αγάπης απέναντι στους εν Αγίω Όρει και εν τω κόσμω αδελφούς μας, οι οποίοι μας ερωτούν για τον ΑΜΚΑ.

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

Αρχιμ. Γεώργιος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί

Έν Αγίω Όρει τη 3η Αυγούστου 2009

πηγή:http://vatopaidi.wordpress.com

Λόγος για την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ


«Γιατί συνιστούν οί Άγιοι Πατέρες να λέμε “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” και όχι “ελέησον ημάς”, όπου το “ημάς” συμπεριλαμβάνει και τους άλλους; Δεν είναι εγωιστικό να νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, αδιαφορώντας για τους συνανθρώπους μας;»
Οί άγιοι Πατέρες προτιμούν να λέμε στον ενικό την ευχή, επειδή με τον λόγο “ελέησον με” (συχνά προσθέτουμε και “τον αμαρτωλών”) δηλώνουμε συναίσθηση της αμαρτωλότητας μας, όπως και ό Δαβίδ στους ψαλμούς πολλές φορές βοά “ελέησον με”, ενώ προσθέτει «ότι την άνομίαν μου εγώ γινώσκω» (Ψαλμ. ν’ 5) και «την άνομίαν μου έγνώρισα και την άμαρτίαν μου ουκ έκάλυψα» (Ψαλμ. λα’ 5). Το “ελέησον με” σημαίνει εξομολόγηση, αυτοέλεγχο, αύτομεμψία, αύτοσυναίσθηση της άμαρτωλότητας του προσευχομένου. Από τη συναίσθηση αυτή γεννιέται ή μετάνοια, ή συντριβή, οί στεναγμοί και τα δάκρυα, καθώς και πάλι μαρτυρεί ό προφητάναξ λέγοντας: «λούσω καθ’ έκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω» (Ψαλμ. στ’7).
Λέγοντας, αδελφέ, τη μικρή αυτή ευχή (”Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”), εάν επιθυμείς να γνωρίσεις καρποφορία, οφείλεις να στέκεσαι και συ ως άλλος Δαβίδ και ως άλλος Τελώνης. Ό τελευταίος από την πολλή συναίσθηση και το στήθος ακόμη χτυπούσε, φωνάζοντας: «ό Θεός, ίλάσθητί μοι τω Αμαρτωλώ!» Κατέβηκε δε αυτός δικαιωμένος παρά ό “δίκαιος” Φαρισαίος, κατά τη μαρτυρία του Κυρίου (Λουκ. ιη’14).
Και δεν αδιαφορούμε για τους άλλους. Ίσα-ίσα, επειδή νοιαζόμαστε για τους άλλους, φροντίζουμε τόσο πολύ για τον εαυτό μας. Άκουσε πάλι παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι είσαι άσημος και μόνος. Ξαφνικά, έρχεται κάποιος φίλος σου το ίδιο άσημος και μόνος, όπως εσύ. Πέφτει στα πόδια και σε παρακαλεί: «Φίλε μου, σε παρακαλώ, τρέξε στους ισχυρούς να παρακαλέσεις για μένα. Έχω μεγάλη ανάγκη». Τι θα κάνεις; Όσο συνδέεται ό φίλος σου με τους ισχυρούς, άλλο τόσο τους ξέρεις και συ. Τι βοήθεια να προσφέρεις; Ασφαλώς τίποτε.
Αν όμως αγαπάς πραγματικά τον φίλο σου, αλλά και κάθε άλλο συνάνθρωπο, θα προβληματιστείς σοβαρά. Θα σκεφθείς: «Είναι ανάγκη να συνδεθώ οπωσδήποτέ με τους αρμοδίους. Πρέπει να βοηθήσω. Θα τρέξω λοιπόν στην πόλη• θα σπουδάσω• θα μορφωθώ• θα αποκτήσω θέσεις, φήμη και καλό όνομα. Σιγά-σιγά θα συνδεθώ με τους ισχυρούς και τότε θα μπορώ άνετα να πετύχω αυτά πού θέλω».
Τώρα, νομίζω, κατάλαβες Τι εννοώ. Αν θέλεις λοιπόν και συ να βοηθήσεις πνευματικά τους συνανθρώπους σου, φρόντισε πρώτα να συμφιλιωθείς ό ίδιος με τον παντοδύναμο Σωτήρα Χριστό με μετάνοια, με εξομολόγηση και να λες μαζί με τον Δαβίδ “ελέησον με!”
«Ωραία», θα μου πεις. «Να κάνω έτσι. Ας
υποθέσουμε ότι συμφιλιώθηκα και εγώ με τον Κύριο Ιησού Χριστό. “Ε, τότε, από δω και πέρα δεν είναι εγωισμός να συνεχίσω να προσεύχομαι για τον εαυτό μου λέγοντας “ελέησον με” και όχι “ελέησον ημάς”;
Σωστή ή παρατήρηση
σου, άκουσε όμως και την εξήγηση. Ό Απόστολος Παύλος γράφει: «Καθάπερ γαρ το σώμα εν εστίν και μέλη έχει πολλά… ύμεΐς δε έστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α’ Κορ. ιβ’ 12,27). “Ώστε, κατά τον “Απόστολο, «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν» αποτελούμε μέλη ενός σώματος, του οποίου κεφαλή είναι ό Χριστός. Λέει πάλι ό μέγας Παύλος: «είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη» (Α’ Κορ. ιβ’26).
Για παράδειγμα, αν ό Κώστας νίκησε στα 100 ή στα 400 μέτρα και βραβεύτηκε, δεν θα δώσουμε συγχαρητήρια στα πόδια του Κώστα, αλλά στον ίδιο τον άνθρωπο. Αν πάλι τυχόν χτύπησε στον αγώνα το πόδι του, τότε δεν πονάει μόνο το πόδι, αλλά πονάει ολόκληρος.
Το ίδιο και στα πνευματικά. Αν ένα μέλος της Εκκλησίας αγιάζεται με τους πνευματικούς του αγώνες, ή ωφέλεια είναι άμεση για όλα τα μέλη της Εκκλησίας μας, εφόσον αποτελούμε ένα σώμα. Ό αγιασμός αντανακλά σε όλο το σώμα της Εκκλησίας.
Όποιος γεμίσει μέσα του με την ευχή του Ιησού μοιάζει
με τα ουράνια σώματα. Ό ήλιος, για παράδειγμα, είναι αυτόφωτος, αλλά ή σελήνη είναι ετερόφωτη. Καθώς λοιπόν ή σελήνη παίρνει το φως του ήλιου, το διοχετεύει και φωτίζει τη ζοφερή νύχτα, έτσι γεμίζει και ό προσευχόμενος με το άδυτο φως του Ήλιου της Δικαιοσύνης Χριστού και το μεταδίδει και στους «εν σκότει και σκιά θανάτου καθεύδοντας αδελφούς του». Άλλα, όπως ή σελήνη απλώνεται σε όλη τη γη, όμως τα πυκνά νέφη αναχαιτίζουν το φως της, έτσι και ό άνθρωπος πού ζει ή επιμένει στην αμαρτία καλύπτεται από ένα σύννεφο, το όποιο σκοτίζει τον νου του και δεν μπορεί να δεχθεί μέσα του το φως της νοητής σελήνης.
Αν και συ, αδελφέ, δεν βλέπεις μέσα σου το φως του νοητού ήλιου και της σελήνης, δεν φταίει ό ήλιος ούτε ή σελήνη. Φρόντισε με τη μετάνοια να διαλύσεις τα ζοφερά νέφη και τότε θα δεχθείς άπλετο το φως των προσευχών των Αγίων μέσα σου. Και αυτές είναι εμπειρίες, πού μόνος σου θα διαπιστώσεις. Πρόκειται για τα θαύματα πού βλέπει μέσα του ό κάθε αγωνιζόμενος πιστός.
Ό Άγιος Σιλουανός του Άθω γράφει ότι, όσο στη γη υπάρχουν Άγιοι, ό κόσμος θα στέκει. Εάν ή γη σταματήσει να παράγει Αγίους, τότε έφθασε στο τέλος της.
Όταν ένας Άγιος λέει με ταπείνωση και με αίσθημα άμαρτωλότητας το “ελέησον με”, αυξάνει μεν σε αγιασμό, αυξάνει όμως και ή παρρησία του ενώπιον του Θεού. Άλλα έχοντας συνείδηση ότι αποτελεί μέλος ενός σώματος και βλέποντας ότι τα περισσότερα μέλη του σώματος, δηλαδή οί περισσότεροι αδελφοί του Χριστιανοί, λόγω της αμαρτίας ασθενούν βαριά, τότε αναλαμβάνει στον εαυτό του τα βάρη των αδελφών και στενάζει σαν να είναι δικά του τα αμαρτήματα των άλλων. “Αν μάλιστα πάσχουν και άλλα μέλη από σωματική ή ψυχική ασθένεια, τότε συμπάσχει.
Ή ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ ,ελέησον με” είναι το ρεύμα πού φορτίζει την μπαταρία. Πηγή είναι ό Χριστός, μπαταρία είναι ή καρδιά του ανθρώπου. Με τη μικρή αύτη ευχή ή καρδιά φορτίζεται με Χριστό, φορτίζεται συνεπώς με χριστιανικές αρετές, φορτίζεται με ζήλο, με πόθο, με ερωτά Χριστού. Πολύ φορτίζεται; Πολύ γεμίζει, πολύ χριστοποιείται. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, πού να αποκτά, κατά τον όρο των αγίων Πατέρων, τον “μανικόν ένθεον έρωτα”.
Όμως ό θείος αυτός έρωτας, κατά τους Πατέρες, έχει διπλή ιδιότητα: όσο περισσότερο αγαπάμε τον Θεό, τόσο περισσότερο αγαπάμε και την εικόνα Του, δηλαδή τον άνθρωπο• και όσο περισσότερο συμφιλιωθούμε με τον Δημιουργό μας, τόσο περισσότερο βοηθούμε και το δημιούργημα Του, τον συνάνθρωπο.
Λέγοντας ένας Άγιος την ευχή, στο “ελέησον με” περιλαμβάνει πολλά. “ελέησον με”, εννοεί: «Στήριξέ με στην οδό του αγιασμού, όπου Εσύ με οδήγησες, μην τυχόν και πέσω», κατά τον Απόστολο. “ελέησον με”, εννοεί: «Φώτισε με, οδήγησε με». “ελέησον με”, εννοεί: «Βλέπεις την αγάπη μου, τη συμπόνια μου υπέρ των αδελφών μου. Ώ Κύριε, παρακαλώ, μνήσθητι πεινώντων και διψώντων, μνήσθητι όσων πάσχουν ψυχικά και σωματικά, από καρκίνο, από εγκεφαλικά, από καρδιοπάθειες, από ψυχασθένειες, από διάφορες δαιμονικές επιδράσεις. Μνήσθητι όσων κινδυνεύουν από όλα αυτά και από κάθε ενέδρα του εχθρού. Φύλαξε τους οικείους, τους συγγενείς, τους ομοπίστους, τους ομογενείς και όλο τον κόσμο Σου από κάθε επιβουλή του αντικειμένου». “ελέησον με”, εννοεί: «Μνήσθητι πάσης επισκοπής Χριστιανών Ορθοδόξων και παντός του ιερού κλήρου και φώτισε να ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας». Ακόμη, «μνήσθητι πάντων των έντειλαμένων εύχεσθε υπέρ αυτών και ιδιαιτέρως όσων έχουν ειδική ανάγκην».
Αν θέλεις, θα σου πω και κάτι άλλο, καθώς το έμαθα από τον αείμνηστο Γέροντα μου. «Πολλές φορές», έλεγε, «ή μπαταρία γεμίζει και ξεχειλάει». Τότε παύει αυτή ή ευχούλα και ως άλλος οδηγός φωτίζει τον νου Ή ψυχή αισθάνεται έντονα τη Θεία Παρουσία, τα μέλη παραλύουν και, πέφτοντας στα πόδια του γλυκύτατου Ιησού, αναλύεται σε έναν ποταμό δακρύων. Άλλοτε πάλι, σιωπά από δέος και θαυμασμό ή ψελλίζει ερωτικά ό,τι τη στιγμή εκείνη τη διδάσκει ό ένθεος έρωτας, δηλαδή το Πανάγιο Πνεύμα.
Και αφού κορεσθεί ή ψυχή από θεία αγάπη, τότε αυτή ή ίδια αγάπη, με τη διπλή της ιδιότητα, στρέφει το βλέμμα προς τους αδελφούς της. Τι ευκαιρία! Είναι μοναδική ή ευκαιρία τώρα πού κρατά στα χέρια τον Ποθούμενο και Παντοδύναμο. Και λέει: «Ω γλυκύτατε Ιησού, φως της ψυχής μου, ό μόνος πραγματικός έρως! Εγώ μεν αισθάνομαι αυτή τη στιγμή ελεημένος και πανευτυχής, όμως ένα κέντρο με κεντά. Μαζί με την αγάπη, έχω μέσα μου έναν άλλο τόσο πόνο. Βλέπω τους αδελφούς μου, βλέπω την Εκκλησία μας, βλέπω τους ανθρώπους πού πάσχουν, και δεν αντέχω. Συμπονώ και συμπάσχω. Γι’ αυτό σε ικετεύω, ως Πανάγαθος και Παντοδύναμος, βοήθησε τους. Φταίνε; Το παραδέχομαι. Και ζητώ συγγνώμη. Ομολογώ το “ήμαρτον”. Μέλη του σώματος μου είναι. Συνυπεύθυνος είμαι. ‘Αλλά κρούω το έλεος και την άπειρη φιλανθρωπία σου. Βοήθησε! Βοήθησε!»
Να, αγαπητέ μου, πώς ή αγάπη μας ενώνει εν Χριστώ με όλα τα μέλη της Εκκλησίας μας και πώς, με τίς προσευχές των Αγίων και όσων αγωνίζονται τον καλό αγώνα, βοήθα ό Κύριος και τα υπόλοιπα ασθενή μέλη, για τα όποια ανέχεται, μακροθυμεί και αναμένει όλων τη μετάνοια για τη σωτηρία.
Είδες, αυτές μόνο οι πέντε λέξεις της ευχούλας, που μπορούν να ανεβάσουν τον άνθρωπο; Ευχήσου και για μένα τον ράθυμο, αλλά και για όλους τους εν Χριστώ αδελφούς μας, να χτυπάμε ασταμάτητα την πόρτα του ελέους του Κυρίου μας, σίγουροι ότι θα τηρήσει την υπόσχεση Του, όταν είπε: «κρούετε, και ανοιγήσεται ύμίν» (Λουκ. ια’ 9) και «ό πιστεύων έπ’ αύτω ου μη καταισχυνθη» (Α’ Πέτρ. β’ 6). Αμήν

23 Αυγ 2009

Απολυτίκιο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού


Ωδαίς ευφημήσωμεν των ευκλεών τοις χοροίς
Μαρτύρων εμπρέψαντα θυτών τε και ασκητών,
Κοσμάν τον αοίδιμον, σήμερον συνελθόντες
τη σεπτή αυτού μνήμη. νέμει γαρ τας ιάσεις
τοις πιστώς προσιούσιν, ως έχων παρρησίαν
προς Χριστόν ως Ισαπόστολος .

22 Αυγ 2009

Κυριακή αποδόσεως της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

(Λουκά Ι ΄ 38-42, ΙΑ ΄ 27-28)

Δεν υπάρχει πιστός Χριστιανός που να μην έχει ακούσει τη συγκινητική Ευαγγελική περικοπή της Μεγάλης Παρακλήσεως στην Κυρία Θεοτόκο, η οποία αναφέρεται στην φιλοξενία που παρέθεσαν η Μάρθα και η Μαρία στον Ιησού, και που κλείνει με τον μακαρισμό της Θεοτόκου.

Ο Ιερός Λουκάς, ο Έλληνας Ευαγγελιστής, με το αριστοτεχνικό του χάρισμα, μας παρουσιάζει τον Κύριο να διδάσκει μέσα στην οικία τον ζωντανό του λόγο και την Μαρία να τον παρακολουθεί με δέος. «...Μαρία, παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού, ήκουε τον λόγον αυτού» (Λουκ. Ι΄ 39) Η Μαρία δηλαδή κάθισε κοντά στα πόδια του Ιησού και άκουε το λόγο του.

Αντιθέτως με τη Μαρία, το ιερό κείμενο μας περιγράφει ότι η αδελφή της η Μάρθα «περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν» (Λουκ. Ι΄ 40). Η Μάρθα ήταν απασχολημένη με πολλή φροντίδα (για να ετοιμάσει φαγητά). Στάθηκε λοιπόν και είπε: «Κύριε δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μοναχή να υπηρετώ και να ετοιμάζω το τραπέζι; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει. Και ο Κύριος αποκρίθηκε και της είπε. Μάρθα, Μάρθα, ασχολείται η διάνοιά σου από ανήσυχες φροντίδες και κουράζεται το σώμα σου για να προετοιμάσεις πολλά. Ένα είναι χρήσιμο και αναγκαίο. Και αυτό είναι η ακρόασις και η διδασκαλία μου, που είναι τροφή πνευματική, αναγκαία για την ψυχή. Η Μαρία εξέλεξε την καλή και ωφέλιμη μερίδα, η οποία δεν θα της αφαιρεθεί ποτέ. Διότι οι ωφέλειες της μερίδας αυτής του πνευματικού φαγητού, δεν είναι προσωρινές και φθαρτές, αλλά πνευματικές και αιώνιες» (Λουκ. Ι΄ 41-42).

Ας εμβαθύνουμε όμως στη συνέχεια για λίγο σε κάποια πρακτικά περισσότερο σημεία, διότι κυρίως σε αυτά χωλαίνουμε οι σύγχρονοι πιστοί...

Σε κάθε βέβαια εποχή, αλλά κυρίως σήμερα υπάρχουν ψυχές που μοιάζουν περισσότερο στη Μάρθα παρά στη Μαρία.

Ας δούμε πολύ σύντομα το θέμα του Εκκλησιασμού μας, το οποίο είναι εκ των «ων ουκ άνευ» και περιέχεται ρητώς, εκτός των άλλων, και στις εντολές του Θεού.

Ενώ είμαστε πρόθυμοι κάθε ημέρα για τόσα και τόσα θέματα, ενώ είμαστε ακριβείς στις άλλες υποχρεώσεις μας, αντιθέτως λησμονούμε ότι η Κυριακή είναι ημέρα Κυρίου και πριν απ’ όλα κύριο καθήκον μας ο υποχρεωτικός Εκκλησιασμός.

Τα ποσοστά των όσων πιστών εκκλησιάζονται, δείχνουν ξεκάθαρα (προς εντροπή μας), πόσο έχουμε ξεφύγει από την αγάπη και την προσοχή «του λόγου του Ιησού».

Αλλ’ εάν ο Κύριος μέμφεται το πολυάσχολο της Μάρθας, το οποίον μάλιστα αφορούσε την δική του διακονία, πόσο μάλλον αξιοκατάκριτες είναι οι ασχολίες μας κατά την ώρα του Εκκλησιασμού και της προσευχής, όπως είναι το κυνήγι, η εκδρομή, ο ύπνος και τόσα άλλα που βάζει ο πειρασμός, ακριβώς για να απομακρυνθούμε από τον Ιησού.

Και εάν από τον ίδιο τον Κύριο κατακρίθηκε το πολυθόρυβο το οποίο αφορούσε τον Ίδιο, πόσο μάλλον θα κατακριθεί το πολυθόρυβο και το πολυτάραχο των σημερινών ανθρώπων που τελικώς αποφεύγουν την κοινή Λατρεία και την προσευχή.

Βέβαια, ίσως ισχυριστεί κανείς ότι δυστυχώς η ζωή μας έχει καταντήσει έτσι ώστε δεν είναι δυνατόν να κάνουμε διαφορετικά. Αυτό όμως δεν μπορεί φίλοι μου να ισχύει στον απόλυτο βαθμό που θέλουμε να το αποδώσουμε για να μας καλύψει ως δικαιολογία. Φυσικά οι ασχολίες μας για τα υλικά αγαθά είναι και αυτές ευλογημένες διότι και αυτά είναι αναγκαία αφού δεν είμαστε μόνο πνεύμα, αλλά και ύλη. Και να τονίσουμε ότι περισσότερο ευλογημένες είναι οι υλικές ασχολίες μας, οι οποίες αφορούν την υπηρεσία των πτωχών και ανήμπορων αδελφών του Χριστού. Και φυσικά όλοι θα συμφωνήσουμε στο σημείο αυτό.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ως Ορθόδοξος Φωτιστής

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μια μεγάλη προσωπικότητα με διαχρονική αξία και σπουδαιότητα. Έχουν γραφή πάρα πολλά κείμενα γι’ αυτόν, αλλά ακόμη παραμένει ανεξάντλητος.

Η μνήμη του τιμάται την 24η Αυγούστου, διότι τότε μαρτύρησε στην Βόρειο Ήπειρο, αλλά ακριβώς επειδή η προσωπικότητά του είναι διαχρονική, γι’ αυτό και πάντοτε μπορούμε να κάνουμε λόγο για την ιερά αυτή μορφή. Άλλωστε, εδώ στην Ρούμελη, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, δίδαξε σε Σχολεία και αργότερα περιόδευσε, παραμένει ισχυρά η μνήμη του.

Θα ήθελα στην συνέχεια να παρουσιάσω μερικές σκέψεις γύρω από το παιδευτικό έργο του αγίου Κοσμά.

1. Έχω μελετήσει πολλές βιογραφίες που αναφέρονται στον άγιο Κοσμά, και σχεδόν όλη την βιβλιογραφία. Και έχω παρατηρήσει ότι πολλές από αυτές αναφέρονται στο ότι ο άγιος Κοσμάς ήταν ένας εκπρόσωπος του διαφωτισμού. Τον ονομάζουν διαφωτιστή.

Αυτό γίνεται, γιατί το έργο του αγίου Κοσμά ήταν σημαντικό, αφού σε μια περιόδο όπου στην χώρα μας υπήρχε αγραμματωσύνη, εκείνος ασχολήθηκε με τα γράμματα, την παιδεία, την ίδρυση σχολείων. Και είναι γνωστό ότι με την παιδεία ασχολήθηκε και ο δυτικός διαφωτισμός, που αναπτύχθηκε την εποχή εκείνη (18ος αιώνας) στην Δύση και έδωσε μεγάλη ώθηση στην παιδεία και πρότεινε νέους τρόπους αγωγής και διδασκαλίας. Ακριβώς για τον λόγο αυτόν ισχυρίζονται ότι ο άγιος Κοσμάς ήταν ένας διαφωτιστής και βέβαια πρόδρομος του Κοραή και τόσων άλλων Ελλήνων διαφωτιστών.

Βέβαια, ο άγιος Κοσμάς ασχολήθηκε με την ίδρυση Σχολείων και επεδίωξε να μάθουν τα Ελληνόπουλα γράμματα. Είναι σημαντική μια επιστολή που απέστειλε το έτος του μαρτυρίου του, δηλ. το 1779, στον αδελφό του Χρύσανθο που ήταν Σχολάρχης στην Νάξο. Μεταξύ των άλλων έγραφε: “Τα κατ’ εμέ δε και περί εμέ φαίνονται πολλά και απίστευτα εις τους πολλούς και μήτε εγώ δύναμαι να τα καταλάβω. Τόσον δε μόνον λέγω σοι, δια να δοξάσης τον Κύριον και να χαρής, ότι γίνεται αρκετή μετάνοια εις τους αδελφούς. Έως τριάκοντα επαρχίας περιήλθον, δέκα σχολεία Ελληνικά εποίησα, διακόσια δια τα κοινά γράμματα, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια τινων επακολουθησάντων σημείων”. Εδώ φαίνεται ανάγλυφα όλο το έργο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, καθώς επίσης ότι γινόταν με την συνέργεια του Θεού, και διάφορα θαύματα.

Όμως, παρά την εξωτερική αυτή ομοιότητα του έργου του αγίου Κοσμά με την κίνηση του διαφωτισμού, που γινόταν εκείνη την εποχή παράλληλα στην Ευρώπη, υπάρχει τεράστια διαφορά ως προς το περιεχόμενο της παιδείας που δίδασκε τόσο ο δυτικός διαφωτισμός όσο και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

2. Ο Kenneth Gergen, που ασχολήθηκε επισταμένως με τις κινήσεις που έγιναν στον δυτικό χώρο, ήτοι τον διαφωτισμό, τον ρομαντισμό, τον μοντερνισμό και τον μεταμοντερνισμό, αναφερόμενος στον διαφωτισμό λέγει ότι ήταν μια κίνηση η οποία στηριζόταν στην λογική και την παρατήρηση, η οποία προέρχεται από τις αισθήσεις. Είναι γνωστόν ότι ο διαφωτισμός είχε πολλές εκφράσεις όπως τον αγγλικό διαφωτισμό, που διακρινόταν για τον φιλοσοφικό εμπειρισμό και βασική του θεώρηση ήταν “ουδέν εν τη νοήσει ό μη πρότερον εν τη αισθήσει”, επίσης είναι ο λεγόμενος γαλλικός διαφωτισμός, που συνδεόταν με τον υλισμό και την αθεΐα, είναι ο γερμανικός διαφωτισμός, που συνδέθηκε κυρίως με τον ιδεαλισμό και ο ιταλικός διαφωτισμός που εκφράστηκε κυρίως ως αντικληρικαλισμός, ως μία κίνηση εναντίον του Κλήρου. Επίσης, ο μετριοπαθής ελληνικός διαφωτισμός, με πατριάρχη τον Αδαμάντιο Κοραή, εκφράστηκε ως κίνηση επιστροφής στις ρίζες της Αρχαίας Ελλάδος με μια ειρωνική νοοτροπία και αντίδραση προς τον λεγόμενο βυζαντινισμό.

3. Η διδασκαλία και το έργο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού δεν έχει καμμία σχέση με όλη αυτήν την κίνηση του διαφωτισμού που παρατηρήθηκε στον δυτικό χώρο. Ο ίδιος κινείται μέσα στα πλαίσια της ελληνορθοδόξου παραδόσεως, της οποίας κέντρο είναι ο Θεός και η Εκκλησία Του. Ο άγιος Κοσμάς ομιλεί για την Αγία Τριάδα, για την ενανθρώπηση του Χριστού, για την μεγάλη αξία της Παναγίας, για τους αγίους, για την προσευχή και μάλιστα την λεγομένη νοερά προσευχή, για την κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη. Κέντρο της διδασκαλίας του δεν ήταν η λογική και οι αισθήσεις, ούτε ο λεγόμενος ντεϊσμός και η φυσιοκρατία, αλλά ο Θεός και ο τρόπος με τον οποίον ο άνθρωπος θα φθάση στην κοινωνία μαζί Του.

Βέβαια, προτρέπει τους Χριστιανούς να ιδρύουν Σχολεία, βλέποντας την αγραμματωσύνη των Ελλήνων. Καταφέρεται εναντίον της αγραμματωσύνης, και μάλιστα τα παιδιά που είχαν υλικά αγαθά, αλλά ήταν αγράμματα τα ονόμαζε “γουρουνόπουλα”, αλλά όμως το περιεχόμενο της παιδείας ήταν εντελώς διαφορετικό και αντίθετο από εκείνο του διαφωτισμού. Θα μνημονεύσω τρία χαρακτηριστκά σημεία που δείχνουν ότι ο άγιος Κοσμάς ήταν ξένος προς τον δυτικό διαφωτισμό.

Πρώτον επεδίωκε την ίδρυση Σχολείων, αλλά όριζε και το περιεχόμνο και τον σκοπό των Σχολείων. Έλεγε:

“Σάς λέγω και άλλο αν θέλετε να με σκλαβώσετε. Έχω ένα φυσικόν ιδίωμα εγώ: από μικρόν παιδίον οπού ήμουνα αγαπούσα τα μικρά παιδιά και όταν βλέπω κανένα παιδίον με φαίνεται να ανοίξω την καρδίαν μου νάν το βάλω μέσα. Ανίσως και θέλετε να με σκλαβώσετε, δεν ημπορείτε με άλλον τρόπον παρά αν θέλετε να μου χαρίσετε τα παιδιά σας. Εγώ νάν τα εύχωμαι, να παρακαλώ τον Θεόν να ζήσουν, να προκόψουν και η ευγένειά σας νάν τα θρέφετε, νάν τα έχωμε μαζί. Σάς βαστάει η καρδιά σας να μου τα χαρίσετε; –Χάρισμά σου, άγιε του Θεού. –Με εσκλαβώσετε, αδελφοί μου, τώρα οπού και το αίμα μου να χύσω δια την αγάπην σας, δεν με φαίνεται τίποτες.

Καλά, η ευγένειά σας μου εχαρίσετε τα παιδιά σας, αμή εγώ τί έχω να σάς χαρίσω; Σάς παρακαλώ, να ειπήτε χριστιανοί μου, δια εκείνους οπού μου εχάρισαν τα παιδιά τους, τρεις φορές: Ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτούς.

Ένας άνθρωπος θέ να σε φιλεύση. Τί είσαι καλύτερα ευχαριστημένος; Να σού δώση δέκα λειτουργίες μουχλιασμένες ή μία να είναι γερή και καλή; Καλά παιδιά μου, μου εχαρίσετε τα παιδιά σας, αμή να ιδούμεν, έχετε και σχολείον οπού να διαβάζουν, να μανθάνουν γράμματα τα παιδιά σας; –Δεν έχομε, άγιε του Θεού. –Τέτοια παιδιά αγράμματα μου εχαρίσετε; Τί τα θέλω; Χάρισμά σας. Παιδιά ωσάν τα γουρουλόπουλα να έχω δεν το καταδέχομαι, διατί είμαι υπερήφανος. Χάρισμά σας. Ωσάν θέλετε χαρίσετέ μου και ένα σχολείον εδώ εις τη χώραν σας να μανθάνουν τα παιδιά μας γράμματα, να ηξεύρουν που περιπατούνε και τότε νάν τα εύχωμαι να ζήσουν, να προκόψουν.

Αμή δεν είναι καλά να βάλετε όλοι σας να κάμετε ένα ρεφενέ, να βάλετε και επιτρόπους νάν το κυβερνούν το σχολείον, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά και πλούσια και πτωχά χωρίς να πληρώνουν; Διατί από το σχολείον μανθάνομεν το κατά δύναμιν τί είναι Θεός, τί είναι αγία Τριάς, τί είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τί είναι δαίμονες, τί είναι παράδεισος, τί είναι Κόλασις, τί είναι αμαρτία, αρετή. Από το σχολείον μανθάνομεν τί είναι αγία Κοινωνία, τί είναι Βάπτισμα, τί είναι το άγιον Ευχέλαιον, ο τίμιος Γάμος, τί είναι ψυχή, τί είναι κορμί, τα πάντα από το σχολείον τα μανθάνομεν, διατί χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος. Καλύτερα να έχης εις την χώραν σου σχολείον ελληνικόν παρά να έχης βρύσες και ποταμούς, διατί η βρύσις ποτίζει το σώμα, το δε σχολείον ποτίζει την ψυχήν, το σχολείον ανοίγει τές εκκλησίες, το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια. Ανίσως και δεν ήτανε σχολεία, που ήθελα εγώ να μάθω να σάς διδάσκω;

Εγώ, χριστιανοί μου, έφθειρα την ζωήν μου εις την σπουδήν σαράντα πενήντα χρόνους, εγώ εδιάβασα και περί ιερέων και περί ασεβών και περί αθέων και περί αιρετικών, τα βάθη της σοφίας ερεύνησα. Όλες οι πίστες είναι ψεύτικες, κάλπικες, όλες του Διαβόλου. Τούτο εκατάλαβα αληθινόν, θείον, ουράνιον, σωστόν, τέλειον και δια λόγου μου και δια λόγου σας, πώς μόνη η πίστις των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών είναι καλή και αγία, το να πιστεύωμεν και να βαπτιζώμεθα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος”1.

Δεύτερον, ο άγιος Κοσμάς δεν είχε την αίσθηση ότι ήταν ένας πρωτοπόρος διαφωτιστής, αλλά ότι ήταν ένας Απόστολος Ιησού Χριστού. Ο δυναμικός λόγος του, που δημιουργούσε μετάνοια κάι επιστροφή στον Θεό, και τα θαύματα τα οποία επιτελούσε δείχνουν αυτήν την πραγματικότητα. Αλλά στις ομιλίες του φαίνεται πολλές φορές ότι θεωρούσε τον εαυτό του, παρά την αναξιότητά του, έναν Απόστολο. Το λέγει βέβαια πολύ ταπεινά, ουσιαστικά μας θυμίζει το χωρίο του Αποστόλου Παύλου “εγώ γαρ ειμί ο ελάχιστος των αποστόλων, ός ουκ ειμι ικανός καλείσθαι απόστολος” (Α' Κορ. ιε', 9). Αφού αναφέρεται στο πώς εργάζονταν οι άγιοι Απόστολοι στην συνέχεια λέγει:

“Πρέπον και εύλογον ήτον, αδελφοί μου, να είχα και εγώ την καρδίαν μου καθαράν, ωσάν τους αγίους Αποστόλους, εδώ οπού αξιώθηκα και ήλθα εις την ευλογημένην σας χώραν και σάς απέλαυσα και με εδεχθήκετε ως Απόστολον του Χριστού μας, να έχω εκείνην την χάριν του παναγίου Πνεύματος να ευλογήσω την χώραν σας, μα δεν την έχω, επειδή και είμαι αμαρτωλός. Πλήν αποτολμώ και παρακαλώ τον γλυκύτατόν μου Ιησούν Χριστόν και Θεόν, καθώς ευσπλαγχνίσθη τότε δια μέσου των αγίων Αποστόλων, έτσι και τώρα να ευσπλαγχνισθή ο Κύριος δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων και δι’ ευχών του πανιερωτάτατου αυθέντου και δεσπότου ημών και των αγίων ιερέων, να στείλη ουρανόθεν την χάριν του και την ευλογίαν του να ευλογήση και αυτήν την χώραν και όλα τα χωρία των χριστιανών, να ευλογήση τα σπίτια σας και να ευλογήση και τους άνδρας και τας γυναίκας, τα παιδιά σας, τα πράγματά σας και τα έργα των χειρών σας. Και πρώτον, αδελφοί μου, άμποτε να ευσπλαγχνισθή ο Κύριος να συγχωρήση τα αμαρτήματά σας, ανίσως έχετε ωσάν εμένα, ειδέ και δεν έχετε να σάς φυλάγη να μη κάμετε, και να φυτεύση και να ριζώση εις την καρδίαν σας την ειρήνην, την αγάπην, την ομόνοιαν, την πραότητα, την θερμήν πίστιν, την ορθήν εξομολόγησιν και να σάς αξιώση να περάσετε και εδώ καλά, ειρηνικά, ηγαπημένα και εις αυτήν την ματαίαν ζωήν και μετά ταύτα να πηγαίνετε και εις τον Παράδεισον, εις την πατρίδα μας την αληθινήν, να χαίρεσθε και να ευφραίνεσθε, να δοξάζετε την αγίαν Τριάδα”2.

Τρίτον. Ο άγιος Κοσμάς, από ό,τι φαίνεται στις ομιλίες του, είχε σαφή γνώση ότι ήταν προφήτης και μάλιστα ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας. Ομιλώντας για τον Αντίχριστο, που σαφώς τον εντοπίζει γενικά στην ύπαρξη των Εβραίων που τον πολεμούσαν και τελικά τον θανάτωσαν, λέγει:

“Ο Αντίχριστος αδελφοί μου, είναι άνθρωπος, οπού έχει κακήν γνώμην, κακήν προαίρεσιν και κατοικάει μέσα ο Διάβολος εις την καρδίαν του και λέγει πώς είναι Θεός και ο Αντίχριστος θέ να θανατώση τον προφήτην Ηλίαν. Εγώ, αδελφοί μου, εξετάζοντας έμαθα και εκατάλαβα πώς ο προφήτης Ηλίας ήλθε και ο Αντίχριστος ήλθε και εθανάτωσε τον προφήτην Ηλίαν. Ο προφήτης Ηλίας, χριστιανοί μου, είναι ζωντανός τόσες χιλιάδες χρόνους και ηξεύρει ο Θεός που τον έχει φυλαγμένον έως την σήμερον. Ανίσως και θέλετε να μάθετε που ευρίσκεται, εδώ κοντά είναι και αυτός: τα λόγια όπου σάς λέγω εκεινού είναι”3.

Σε άλλη ομιλία του είναι πιο εκφραστικός:

“Ο προφήτης Ηλίας, χριστιανοί μου, όταν θα έλθη να διδάξη, δεν θα φανερωθή εις τον κόσμον ως λέγει το άγιον Πνεύμα. Μόνον δύο πράγματα θα φανερωθούν: ο ζήλος του και το κήρυγμά του. Και των δύο αυτών με κατέστησεν άξιον ο Θεός και μου τα εδώρησε με το άπειρόν του έλεος”4.

Επειδή είχε αυτήν την αίσθηση γι’ αυτό και προέτρεπε, όταν οι Χριστιανοί έρχονταν να του ασπαστούν το χέρι, να ψάλλουν το απολυτίκιο του Προφήτου Ηλία. Λέγει σε μια ομιλία του:

“Τώρα η ευγένειά σας έχετε σκοπόν να μου φιλήσετε το χέρι. Ο πανάγαθος Θεός να σάς ευλογήση. Και αν πέσετε όλοι απάνου μου, εγώ αποθαίνω. Αμή δεν είναι καλύτερα να φιλήσετε την εικόνα του Ιησού Χριστού μας και να τον παρακαλέσετε να με φυλάγη από τές παγίδες του Διαβόλου και μάλιστα των Εβραίων, οπού εξοδιάζουν χιλιάδες πουγγιά δια να με θανατώσουν; Και εγώ σάς εύχομαι. Μά πάλιν, παιδιά μου, δια να μη σάς πικράνω, σταθήτε δεξιά και αριστερά και εγώ το δίνω το χέρι μου. Και μη το πιάνετε και με τραβάτε ένας εδώ και άλλος εκεί, διατί με ξεπλατίζετε και αποθαίνω, άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν είμαι άγγελος. Και μη φωνάζετε και με ξεκουφαίνετε. Κάμετε στράτα, χριστιανοί μου. Ομπρός όλοι οι άγιοι ιερείς και οι ψαλτάδες ψάλλοντες το “Ένσαρκος Άγγελος””5.

Συμπερασματικά, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δεν ήταν ένας δυτικός διαφωτιστής, ούτε πρόδρομος του Κοραή, αλλά ένας ορθόδοξος φωτιστής. Η διδασκαλία και το έργο του απέβλεπε στην μετάνοια του λαού, με την επιστροφή στον Θεό, την γνώση και εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού, την εμμονή στην ζωή της Εκκλησίας.

Εφέτος, εορτάζουμε τα διακόσια είκοσι χρόνια από το μαρτύριο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Η διδασκαλία του μεγάλου αυτού εθναποστόλου και ιεραποστόλου, κυρίως όμως το αίμα του που χύθηκε, μας παραγγέλλουν: “Ορθόδοξοι Χριστιανοί, παραμείνατε πιστοί στις πατρικές παραδόσεις, ακολουθείτε την διδασκαλία του Χριστού, των Αποστόλων και των Πατέρων, χρησιμοποιείτε μια παιδεία που δεν έχει σχέση με την λογικοκρατία, τον αισθησιασμό και τον φιλοσοφικό εμπειρισμό, ούτε με την αθεΐα και την άκρατη τεχνολογία, αλλά με τον αποκαλυπτικό λόγο. Μια τέτοια παιδεία μπορεί να σάς κρατήση ελευθέρους από την παγκοσμιοποίηση του πολιτισμού και την επιπεδοποίηση της ζωής. Μια τέτοια παιδεία είναι δυνατή όχι μόνον να σάς διαφυλάξη με την ανθρωπιά, αλλά και να αλλοιώση και τις άλλες παραδόσεις, δυτικές και ανατολικές”.

Αφέντη μας Πατρο-Κοσμά, βοήθησέ μας όλους, να βαδίσουμε στα ίχνη σου και να εγκολπωθούμε την δική σου διδασκαλία που προσφέρει νόημα ζωής. Αμήν.

πηγή:http://www.parembasis.gr

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γεννήθηκε στο χωριό Μέγα Δέντρο της Αιτωλίας, όπου σώζεται έως σήμερα ο τόπος που βρισκόταν το σπίτι του! Τα πρώτα του γράμματα πιθανόν να τα έμαθε στο Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στη Μάνδρα του Θερμού Αιτωλοακαρνανίας (βόρεια της Ναυπάκτου), όπου λειτουργούσε �Κρυφό Σχολειό�, με δάσκαλο τον Ιερομόναχο Προκόπιο Γιαννέλο, ενώ όταν μεγάλωσε διδάχτηκε από τον Ιεροδιάκονο Ανανία Δερβισάνο.

Αργότερα πήγε στο ’γιο Όρος στην (παλαιά) Αθωνιάδα Σχολή του Βατοπεδίου, όπου διδάχτηκε από τον Διδάσκαλο Παναγιώτη Παλαμά και τον Νικόλαο Τζαντζούλιο. [Από την ίδια εκείνη Σχολή - όπου δίδαξε και ο φημισμένος Ευγένιος Βούλγαρης - φαίνεται να πέρασε και ο Ρήγας Φεραίος. Η δε σημερινή Αθωνιάδα βρίσκεται στη Σκήτη Αγίου Ανδρέα δίπλα στις Καρυές]

Ο ’γιος Κοσμάς, ήταν λοιπόν τότε ακόμη λαϊκός, με το όνομα Κώνστας, όταν πέρασε μετά τη φοίτησή του στην Αθωνιάδα, το κατώφλι της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους [απ΄ όπου βγήκαν και οι σύγχρονοι φωτισμένοι γέροντες Εφραίμ ο πρεσβύτερος, με τεράστιο ιεραποστολικό έργο στην Αμερική όπου έχει φτιάξει 16 ολόκληρα μοναστήρια και ο Εφραίμ ο νεότερος, τέως ηγούμενος της Μονής και νυν Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Ανδρέα (Σεράι, Καρυές)].

Στην Ι.Μ. Φιλοθέου, το Μοναστήρι όπου βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας δέχεται το μοναχικό σχήμα και κατόπιν με προτροπή της Μονής χειροτονείται Ιερομόναχος.

Όμως όλα αυτά τα χρόνια σιγόβραζε μέσα του η δίψα να ωφελήσει το γένος του, που ζούσε στην αμάθεια και την άγνοια, υπό τον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό και λαμβάνοντας πληροφορία ότι αυτό ήταν ευάρεστο στο Θεό, παίρνοντας και τη σχετική προς τούτο ευλογία των πατέρων, αναχωρεί για την Κωνσταντινούπολη, ώστε να δει και τον δάσκαλο αδερφό του ονόματι Χρύσανθο, αλλά και να λάβει και άλλες σοφές γνώμες για το μεγάλο εγχείρημά του, που τελικά παίρνει την ευλογία και την έγγραφη άδεια του ίδιου του Πατριάρχη Σεραφείμ (από το Δέλβινο)

Έτσι λοιπόν άρχισε να κηρύττει με την ψυχή του ο ’γιος και φλογερός Πατρο-Κοσμάς, τους υπόδουλους Έλληνες, που είχαν απολέσει σε πολλές περιπτώσεις την ευσέβεια, τη γνώση του Θείου θελήματος, την Ορθοδοξία και την Ορθοπραξία! Έλεγε ο ’γιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πώς φτάνει και ένας μονάχα άνθρωπος, ζήλω πεπυρωμένος, για να αλλάξει όλη την κοινωνία! Αυτό ακριβώς έκανε ο ’γιος Κοσμάς ! Θείω ζήλω πεπυρωμένος ξανάφερνε την Πίστη στις ψυχές και στην καθημερινή ζωή και στάση ζωής των ραγιάδων! Τους θέριευε, τους φτέρωνε, τους έδειχνε το ορθό και τους κατηχούσε πώς να απαλλαγούν από το σάπιο! Τους στέριωνε με τρόπο μοναδικό και απλό, που μόνο η Χάρη του Θεού μπορεί να δώσει ως χάρισμα!

Γύρισε όλη τη Ρωμιοσύνη από πάνω ως κάτω. Από την Πόλη ως τη Ρόδο και από την Κάρπαθο έως την Κέρκυρα. Από τη Βόρειο Ήπειρο ως το Αίγιο και από την Ικαρία έως την Κεφαλληνία και τη Ζάκυνθο!

ΑΡΧΗ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Οι μεγάλες και ιστορικές για το Γένος ιεραποστολικές του πορείες, άφησαν ανεξίτηλα θεία ίχνη έως τις ημέρες μας, περισσότερο δε κατά τις ημέρες του Ξεσηκωμού, τον οποίο είχε προφητεύσει, μαζί με την Ελευθερία ο ’γιος Κοσμάς ο Αιτωλός!!! Αλλά δεν ήταν μόνο τα λόγια του που επιβεβαιώθηκαν όπως εκ των υστέρων βλέπουμε κατά γράμμα. Ήταν και τα σημεία με τα οποία επιβεβαίωνε ο Θεός την ευλογία του νέου του Αποστόλου με τον οποίο επανευαγγέλιζε το δούλον γένος για την πνευματική και εθνική αυτού Ελευθερία! Έτσι, παράλυτους γιάτρευε, αρρώστους θεράπευε, νεκρούς ανάσταινε, με τη Χάρη του Θεού, δοξάζοντας το όνομα του Θεού και Σωτήρα μας, που είχε στο σχέδιό του την Ελευθερία των Ελλήνων. Κι όπου κήρυττε έστηνε πρωτύτερα έναν μεγάλο σταυρό και ύστερα τον άφηνε στον τόπο όπου μίλησε και έτσι σήμερα ξέρουμε πολλά από τα ευλογημένα αυτά μέρη.

Τα λόγια του ΠατροΚοσμά μεγάλωσαν τα ελληνόπουλα, με την αμετάθετη και ακλόνητη βεβαιότητα της Ελευθερίας, του Ποθούμενου όπως έλεγε συνθηματικά. Για να μορφωθούν τα παιδιά, να μάθουν γράμματα, να μάθουν το Ευαγγέλιο και την Ιστορία τους, να μείνουν Ρωμιοί, να μην τουρκέψουν και πάει χαθεί το Γένος!

Κατάφερε ακόμα μέσα στη σκλαβιά, την άγνοια και την ανέχεια των ραγιάδων:

  • να χτιστούν 210 Ελληνικά Σχολεία (!!!) και να αρχίσουν τη λειτουργία τους άλλα 1.100 κατώτερα
  • !!!
  • να φτιάσει 4.000 κολυμβήθρες με χρήματα πλουσίων ώστε να μπορούν να Βαπτίζονται τα πάμφτωχα Ελληνόπουλα της σκλαβωμένης Πατρίδος
  • να ελευθερώσει 1.500 Χριστιανές παραμάνες από τα παλάτια των πασάδων και των μπέηδων
  • να μπολιαστούν με προτροπές του χιλιάδες άγρια δέντρα και να μετατραπούν σε καρποφόρα
  • να δοθούν πάνω από
  • 500.000 κομβοσχοίνια και σταυρουδάκια στους Χριστιανούς για τη στερέωση και την πνευματική τους ενίσχυση
  • να στερεωθούν, να Εξομολογηθούν και να επανέλθουν στην ευσέβεια
  • εκατομμύρια άνθρωποι!
  • να θεριέψει η Πίστη στο Χριστό και η ελπίδα στην Ελευθερία του Γένους, για την οποία κήρυττε παντού
  • να σταματήσουν τα εβραϊκών συμφερόντων παζάρια της Κυριακής, να γίνεται ο ευλογημένος Εκκλησιασμός την Κυριακή και τα παζάρια το Σάββατο

Αυτό το τελευταίο έγινε αφορμή να προκληθεί μεγάλη οικονομική ζημία στο εβραϊκό εμπόριο της περιοχής των Ιωαννίνων, τέτοια που οι ζημιωθέντες δίνοντας πολλά πουγκιά στον Κούρτ Πασά, του ζήτησαν να σκοτώσει τον μέγα και άγιο δάσκαλο του Γένους μας!

ΑΡΧΗ

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ

Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν τελικά στο Βεράτι και με το πρόσχημα ότι θα τον οδηγήσουν στον Κούρτ Πασά, πλάι στην όχθη ενός ποταμού κοντά στο Κολικόντασι του φανέρωσαν ότι είχαν διαταγή να τον σκοτώσουν. Ο Αγιος με χαρά δέχθηκε την απόφαση και γονατιστός προσευχήθηκε στο Θεό ευχαριστώντας Τον γιατί θα αξιωνόταν να θυσιάσει για Εκείνον τη ζωή του. Οι Τούρκοι κρέμασαν σε ένα δέντρο τον Ιερομάρτυρα και Ισαποστόλο ’γιο Κοσμά τον Αιτωλό στις 24 Αυγούστου 1779, στα εξήντα πέντε του χρόνια! Κατόπιν, έδεσαν στο τίμιο λείψανό του μια βαριά πέτρα και το έριξαν στο ποτάμι για να μη βρεθεί ποτέ.

Εν τω μεταξύ έμαθαν οι Χριστιανοί το Μαρτύριο του Πατροκοσμά και έσπευσαν να βρουν τον ’γιο. Τρεις ημέρες είχαν περάσει άκαρπες, ώσπου ω του θαύματος! Ο εφημέριος της Εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Κολικόντασι, ο παπα - Μάρκος, μπαίνει στο βαρκάκι του και κάνοντας με πίστη το σταυρό του, αξιώνεται να δει το άγιο λείψανό του Πατροκοσμά να πλέει επάνω στο νερό του ποταμού και να στέκεται όρθιο, σαν να ήταν εν ζωή!!!

Αμέσως σπεύδει και αγκαλιάζει το τίμιο μαρτυρικό σώμα του Αγίου μας να το βάλει στη βάρκα του και καθώς το σηκώνει έτρεξε πολύ το αίμα από το ευλογημένο στόμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που τόσες και τόσες ψυχές αμέτρητες στήριξε, ανακούφισε και προφήτεψε με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος!

Ο παπα - Μάρκος ενταφιάζει το λείψανο του Αγίου Δασκάλου του Γένους στο νάρθηκα της Εκκλησίας των Εισοδίων της Θεοτόκου, στο Κολικόντασι�

ΑΡΧΗ

1. Μερικές από τις ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ του Αγίου Κοσμά ΠΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ

  • "Θα δείτε στον κάμπο
  • αμάξι χωρίς άλογα να τρέχει γρηγορότερα από τον λαγό"!!!
  • "Θα 'ρθει καιρός που
  • θα ζωσθεί ο τόπος με μια κλωστή"!!!
  • "Θα 'ρθει καιρός που οι άνθρωποι
  • θα ομιλούν από ένα μακρινό μέρος σε άλλο, σαν να 'ναι σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλη στη Ρωσία"
  • "
  • Θα δείτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο. Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν στα μνήματα και θα φωνάζουν: Εβγάτε σεις οι πεθαμένοι να μπούμε μεις οι ζωντανοί"
  • "Θα 'ρθει καιρός που
  • θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα"

2. Μερικές από τις ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ του Αγίου Κοσμά ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ

  • "
  • Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά"
    [Σχεδόν 200 χρόνια μετά την προφητεία αυτή, ο αγιασμένος Γέροντας Παΐσιος, εξήγησε ότι τα αινιγματικά Εξαμίλια, είναι τα έξι μίλια των χωρικών μας υδάτων!!!]
  • "Στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη (=θα πλεύση)".
  • "Από τρία μπουγάζια στενά, Κρα, Κράψη και Μουζίνα,
  • θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλη. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλη
    . εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατός αυτός δεν θα φθάσει στην Πόλη, στη μέση του δρόμου θα μάθει ότι ο πόλεμος ετελείωσε".
  • "
  • Να 'χετε το σταυρό στο μέτωπο, για να σας γνωρίσουν ότι είσθε χριστιανοί".
  • "
  • Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλη
    . στη μέση του δρόμου θα ΄ρθει το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο".
  • " Όταν θα ιδήτε
  • το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης".

ΑΡΧΗ

Περισσότερες Προφητείες του Αγίου Κοσμά (συνολικά 122) περιέχονται στο αναλυτικό και εμπεριστατωμένο βιβλίο "ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, τ. Μητροπολίτου Φλωρίνης", που έχει κάνει πάνω από 24 εκδόσεις!

Επίσης περιέχονται αναλυτικά οι Διδαχές του Αγίου, που η ανάγνωσή τους και μόνο φέρει ψυχική δροσιά και πνευματική επαγρύπνηση


ΠΗΓΗ:noiazomai.agrino.org

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.