31 Ιουλ 2009

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ...

Αφέντες στο Βορρά και συνέταιροι στο Νότο


Σε αυτή τη σοφή συμπερασματική κατάληξη είχε φθάσει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ύστερα από εμπειρία πολλών ετών σε συνομιλίες με τους Τούρκους.Ο Τάσσος γνώριζε με ποιο τρόπο να διαπραγματεύεται και πώς να αντιμετωπίζει τη βουλιμία της Άγκυρας, γιατί γνώριζε και τις υποθήκες τις σχετικές με την Κύπρο που κληροδότησε ο Ισμέτ Ινονού μετά το 1923 στις μελλοντικές τουρκικές κυβερνήσεις, γνώριζε και ποιους στόχους είχαν θέσει οι Τούρκοι για την Κύπρο πριν την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960.
Και για την ακύρωση αυτών τον στόχων αγωνιζόταν έξυπνα, χωρίς αφελείς αυτοσχεδιασμούς και επικίνδυνες φαντασιώσεις.
Αφέντες στο Βορρά και συνέταιροι στο Νότο
Του Δρα Νικία Λειβαδά

Τώρα -ύστερα από διαπραγματεύσεις ενάμιση έτουςαρχίζουν και μερικοί άλλοι να αντιλαμβάνονται τι εννοούσε ο Τάσσος. Χάθηκε χρόνος, εγκαταλείφθηκαν σοβαρές συμφωνίες (της 8ης Ιουλίου) για να δοκιμαστεί η πιθανότητα μιας λύσης που θα στηριζόταν σε προσωπικές φιλίες και κομματικές σχέσεις, στην «αδελφοσύνη» και στη λογική. Η όλη προσέγγιση -για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη- ήταν μια προπαγανδιστική παγίδα των Αγγλοτούρκων ώστε να μας παγιδέψουν σε αδιέξοδα. Να μας «γωνιάσουν» κατά μια προσφιλή έκφραση. Διαλαλούσαν με τόσο ενθουσιασμό όλοι τους, ακόμα και το Υπ.Εξ Ελλάδος και η κυβέρνηση της Κύπρου, εκείνο το αμίμητο:
«Λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», που έπιασε τόπο σε πολλούς ανιστόρητους. Και ξεκίνησαν μάλιστα και αγώνα να μειώσουν το αίσθημα της «ελληνικότητας» στις καρδιές των μαθητών μας για να τους κάνουν να συμπλησιάσουν δήθεν συμφιλιωτικά και πολιτιστικά με τα «αδέλφια μας τους Τουρκοκυπρίους». Φτάσαμε στο τέρμα. Στην αποτυχία της προσπάθειας όπως όλα δείχνουν.
Οι Τούρκοι είναι ανυποχώρητοι στο στόχο τους να δημιουργήσουν δικό τους ανεξάρτητο «τουρκικό κρατίδιο» το οποίο η Τουρκία θα κυβερνά από την Άγκυρα σαν επαρχία της επικράτειάς της. (Ήδη, έχει διορίσει έναν υφυπουργό-νομάρχη). Για επίτευξη μόνιμων αποτελεσμάτων -δηλαδή να αποκτήσουν αναγνωρισμένο διεθνώς κράτος- απαιτούν να ενώσουν αυτό το «τουρκικό κρατίδιο» με το δικό μας «ελληνοκυπριακό κρατίδιο» σε κάποιας μορφής Συνομοσπονδία. Επιμένουν στην επανένωση (επανένωση της πατρίδας μας ονομάστηκε) γιατί με τη μέθοδο αυτή καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Και στην πρώτη διαφωνία (τεχνητή ή πραγματική) εύκολο, και νομικά εφικτό είναι, να διασπαστεί η συμμαχία και να αποχωρήσουν τα συνιστώντα κρατίδια από τη Συνομοσπονδία.
Οπότε παραμένουν ανεξάρτητα, -με την υπογραφή μας πια- και σύννομα με το Διεθνές Δίκαιο. Μήπως προσπάθεια απόσχισης από την Κυπριακή Δημοκρατία δεν συνέβη αμέσως μετά την εγκαθίδρυσή της; Τότε όμως αποσπαστήκαν οι Τουρκοκύπριοι πραξικοπηματικά και παράνομα. Και ακόμη εξακολουθούν να είναι παράνομοι παρά τις προσπάθειες 35 ετών. Τώρα όμως όλα θα γίνουν νόμιμα αν αποδεχτούμε το δοτό σχέδιο τους και υπογράψουμε τη λύση που απαιτούν για «συνένωση δυο κρατών».
Εμείς ζούμε στην Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος ανεξάρτητο και κυρίαρχο, μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Το κράτος αυτό έχει τις διεθνείς θωρακίσεις του. Με ποια λογική λοιπόν θα δεχτούμε να απεκδυθούμε των πλεονεκτημάτων που μας δίνει η Κυπριακή Δημοκρατία και να υπαχθούμε σαν «συνιστών ελληνοκυπριακό κρατίδιο» στο μόρφωμα του συνεταιρισμού που θα κατευθύνουν πολιτικά και θα κατέχουν με στρατιωτικές συμβάσεις οι Τούρκοι; Αυτό είναι χειρότερο και από διχοτόμηση. Από τη μια στιγμή στην άλλη θα βρεθούμε ξανά σε κατάσταση τουρκοκρατίας, όπως πριν το 1878. Αυτό το μόρφωμα που επιδιώκουν να μας επιβάλουν δεν θα έχει τίποτε κοινό με ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Θα ελέγχεται στρατιωτικά και πολιτικά από την Τουρκία, ολόκληρο, δηλαδή και το δικό μας κρατίδιο.
Αφέντες στο Βορρά λοιπόν και συνεταίροι στο Νότο, και ακόμη χειρότερα, γιατί ο Νότος δεν θα βρίσκεται πια στην ΕΕ αλλά θα βρίσκεται στο έλεος της Τουρκίας.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

πηγή:infognomonpolitics.blogspot.com


Ἡ αἰτία τῆς Ἁλώσεως




Φέτος συμπληρώνονται 555 χρόνια ἀπό τήν ἀποφράδα ἡμέρα τοῦ Μαΐου πού ἡ ἔνδοξη πρωτεύουσα τῆς Ῥωμανίας, ἡ Κωνσταντινούπολη, ἔπεσε στά χέρια τῶν Τούρκων. Αὐτές τίς ἡμέρες ὅλες, σχεδόν, οἱ ἐφημερίδες εἶχαν σχετικά ἀφιερώματα ἀλλά καί ἄρθρα ἱστορικῶν πού ἀναφέρονταν στά αἴτια πού ὁδήγησαν στήν Ἅλωση, μέ προσεγγίσεις πού ἐξαντλοῦνταν στήν πολιτική καί στρατιωτική ὀπτική του θέματος. Γιά μας, ὅμως, τούς χριστιανούς πού γνωρίζουμε ὅτι πηδαλιοῦχος τῆς ἱστορίας εἶναι ὁ Χριστός, ὑπάρχει καί μία ἄλλη πλευρά πού δέν τήν βλέπει «ὁ κόσμος» καί ἡ ὁποία εἶναι καί ἡ σημαντικότερη: Ἡ πνευματική διάσταση.
Διαβάζοντας τήν Ἁγία Γραφή καταλαβαίνουμε πώς ὁ Θεός δέν ἵσταται ἀπαθής θεατής τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας, ἀλλά –ὡς Δίκαιος Κριτής– ἐπεμβαίνει ἀμείβοντας τήν ἀρετή καί τιμωρῶντας τήν κακία βασιλέων καί λαῶν.
Ξεφυλλίζοντας τίς ἱστορικές μαρτυρίες τῶν χρόνων τῆς Ἅλωσης –μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ Πατριάρχου Γενναδίου Σχολαρίου– διαπιστώνουμε ὅτι ἡ Πόλη, καί μαζί μ’ αὐτήν καί ἡ Ῥωμανία, ἔπεσε ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τῶν κατοίκων της. Τό ἠθικό ἐπίπεδό τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ ἦταν ἄθλιο. Ἐν τούτοις ὁ Θεός δέν θά ἐπέτρεπε τήν καταστροφή, ἄν δέν συνέβαινε κάτι πολύ χειρότερο: Ἡ πτώση στό θέμα τῆς Πίστεως.
Πολλές φορές στό παρελθόν ἡ βασιλεύουσα πολιορκήθηκε ἀπό τόν ἐχθρό καί μάλιστα ὑπό δυσμενέστερες συνθῆκες, ἀλλά πάντοτε ἡ Παναγία τήν ἐσκέπαζε καί τήν ἐβοηθοῦσε γιατί ὁ
λαός, παρά τήν ἁμαρτωλότητά του, δέν διαπραγματευόταν τήν Πίστη του. Ἔλεγε τή γνωστή ρήση: «καλύτερα τούρκικο φέσι παρά φράγκικη τιάρα».
Ὅμως, στίς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, μόλις πέντε μῆνες πρίν τήν Ἅλωση καί δεκατρία ἔτη μετά τήν ὑπογραφή τοῦ προδοτικοῦ ἑνωτικοῦ ὄρου τῆς Συνόδου τῆς Φερράρας -Φλωρεντίας, στό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας ἔγινε συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν στό ὁποῖο ἐμνημονεύθη ὁ Πάπας καί ὁ λατινόφρων Πατριάρχης Γρηγόριος. Τό ἀνίερο αὐτό συλλείτουργο ἔγινε γιά νά ἐπικυρώση, οὐσιαστικά, τήν «Ἕνωση». Ἐπροτίμησαν οἱ πρόγονοί μας τήν συμμαχία τοῦ παναιρετικοῦ παπισμοῦ ἀπό τήν συμμαχία τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί «ἡ Πόλις ἑάλω». Ὁ γνωστός «Θρῆνος τῆς Πόλης» λέει: «Πάψετε τό Χερουβικό κι ἄς χαμηλώσουν τ’ ἅγια, γιατί εἶναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νά τουρκέψει.»
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τόν ὁποῖο ἐπικαλέσθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος στήν ἐνθρόνισή του, λέγει τά ἑξῆς φοβερά λόγια: «Τριακόσιους χρόνους μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας, ἔστειλεν ὁ Θεός τόν ἅγιον Κωνσταντῖνον καί ἐστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν, καί τό εἶχαν χριστιανοί τό βασίλειον 1150 χρόνους. Ὕστερα τό ἐσήκωσεν ὁ Θεός τό βασίλειον ἀπό τούς Χριστιανούς καί ἤφερε τόν Τοῦρκο μέσα ἀπό τήν Ἀνατολήν καί τοῦ τό ἔδωκε διά ἐδικόν μας καλόν... Καί τί; Ἄξιος ἦτον ὁ Τοῦρκος νά ἔχη βασίλειον; Ἀλλά ὁ Θεός τοῦ τό ἔδωκε διά τό καλόν μας. Καί διατί δέν ἤφερεν ὁ Θεός ἄλλον βασιλέα, ὁπού ἦτον τόσα ῥηγάτα [=βασίλεια] ἐδῶ κοντά νά τούς τό δώση, μόνον ἤφερε τόν Τοῦρκον μέσαθε ἀπό τήν Κόκκινην Μηλιά καί τοῦ τό ἐχάρισε; Διατί ἤξευρεν ὁ Θεός πώς τά ἄλλα ῥηγάτα μᾶς βλάπτουν εἰς τήν Πίστιν, καί ὁ Τοῦρκος δέν μᾶς βλάπτει, ἄσπρα δώσ’ του καί καβαλλίκευσε τόν ἀπό τό κεφάλι. Καί διά νά μήν κολασθοῦμεν τό ἔδωκε τοῦ Τούρκου καί τόν ἔχει ὁ Θεός τόν Τοῦρκον ὡσάν σκύλλον νά μᾶς φυλάη ». Αὐτός ὁ λόγος θά πρέπει νά μᾶς συγκλονίσει καί νά μᾶς ἀφυπνίσει: Ὁ Ἅγιος λέει ὅτι ὁ Θεός ἐπροτίμησε νά πέση ὁ Ἑλληνισμός στά χέρια ἑνός τυραννικοῦ δυνάστη πού ἐσκότωνε, ἐβίαζε, ἔκλεβε καί ἐβασάνιζε τούς χριστιανούς, γιατί εἶδε –μέ τήν παντογνωσία Τού– ὅτι ἄν ἔμενε ἐλεύθερος θά ἐπάθαινε κάτι ἀπείρως χειρότερο: Θά ἔχανε τήν ὀρθή Πίστη του καί θά ἐκλατινιζόταν! Ἐπροτίμησε ὁ Θεός τήν βαριά σκλαβιά τῶν τεσσάρων αἰώνων, ἀπό τήν ἐξωτερική «ἐλευθερία» ποῦ θά ἦταν, ὅμως, πνευματική δουλεία! Ὡς ἐκ τούτου, κατά τόν Ἅγιο, ἡ Τουρκική σκλαβιά ἦταν…εὐλογία Θεοῦ καί ὁ Τοῦρκος ἕνα «τσομπανόσκυλο» πού μᾶς ἐφύλαξε ἀπό τόν Πάπα!
Καί ἐρχόμαστε στό σήμερα καί ἐρωτοῦμε: Αὐτά δέν τά βλέπουν οἱ Οἰκουμενιστές Ἀρχιερεῖς μας πού ὁδηγοῦν τήν Ἁγία καί ἀμώμητη Ὀρθοδοξία στά χέρια τοῦ ἀντίχριστου Πάπα; «Τὸ 1920 τὸ Πατριαρχεῖο ἐξέδωσε τὴν γνωστὴ Ἐγκύκλιο «Πρὸς τὶς Ἁπανταχοῦ τοῦ Χριστοῦ Eκκλησίες» μέ τίς ὁποῖες ἀθετοῦσε τό δόγμα τῆς «Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», ἀναγνωρίζοντας ἐκκλησιαστική ὑπόσταση στίς αἱρέσεις, …δυό χρόνια ἀργότερα ἔγινε ἡ Μικρασιατική Καταστροφή.
Τό 1948 Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἐξελέγη, μέ τή βοήθεια τῶν Ἀμερικανῶν, ὁ Ἀθηναγόρας πού ἐντατικοποίησε τά οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα. Τό 1955, καί παρά τήν διεθνῆ ἀναγνώριση πού ἀπέκτησε, ἔλαβαν χώρα τά θλιβερά γεγονότα τῆς Πόλης, μετά τά ὁποία 250.000 μέλη τῆς ῤωμέηκης κοινότητας ἐξωθήθηκαν νά ἐγκαταλείψουν σταδιακά τίς ἑστίες τους.
Τό 1965 ἔγινε ἡ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων μέ τούς ἀμετανόητους παπικούς, δέκα χρόνια ἀργότερα ἔγινε ἡ εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο.
Ἐπιτέλους τά παθήματα ἄς μᾶς γίνουν μαθήματα.

19 Ιουλίου 2009: 65 χρόνια μετά το θαύμα του Αγ. Χαραλάμπου στα Φιλιατρά



ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ


ΕΛΛΑΔΑ, Γερμανική κατοχή. Ένα σαμποτάζ της Αντίστασης κοντά στα Φιλιατρά, γίνεται αφορμή να διαταχθούν τρομερά αντίποινα, με δολοφονία των προκρίτων, αιχμαλωσία 1.500 κατοίκων, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και πυρπόληση και αφανισμό των Φιλιατρών στην Πελοπόννησο!!!

Η Γερμανική Διαταγή μαθαίνεται από τον τότε Αρχιμανδρίτη Θεόδωρο Κωτσάκη που καλεί αμέσως όλους τους πιστούς σε θερμή προσευχή προς τον ’γιο Χαράλαμπο.

Το ίδιο βράδυ, ο ’Αγιος παρουσιάζεται τέσσερεις συνεχόμενες φορές στον ύπνο του σκληρού Γερμανού Διοικητή των Φιλιατρών, του Κούνστερ, που το πρωί θα εκτελούσε τη Διαταγή θανάτου, λέγοντάς του:

«’κουσε παιδί μου, τη διαταγή, που έλαβες, να μην την εκτελέσεις. Την πόλη αυτή την προστατεύω εγώ»!!!

Τρομαγμένος ο Κούνστερ, από τις απανωτές εμφανίσεις του Αγίου, ζήτησε να μιλήσει με τη Γερμανική Διοίκηση Τρίπολης, όπου ο ίδιος ο Στρατηγός τον διαβεβαίωνε ότι είχε δει και εκείνος παρομοίως τον ’γιο και έτσι αποφάσισαν να ματαιώσουν την απάνθρωπη Διαταγή!

Ο Κούνστερ αμέσως μετά, καλώντας δύο Ιερείς, άρχισε να ψάχνει στις Εκκλησίες των Φιλιατρών, προσπαθώντας να λύσει το ακατανόητο μυστήριο, ώσπου είδε μπροστά του και αναγνώρισε συγκλονισμένος την εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους!!!

Από τότε, με το τέλος το Β Παγκοσμίου Πολέμου, έρχεται συνεχώς, σχεδόν κάθε χρόνο, ταπεινός προσκυνητής, ομολογητής της Ορθοδοξίας, στον ’γιο Χαράλαμπο Φιλιατρών, ευγνώμων, που ο ’γιος τον απέτρεψε από ένα στυγνό, ομαδικό έγκλημα και τον εφύλαξε να γυρίσει και εκείνος σώος στην πατρίδα του

Πηγή: «Το Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους»

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Δικαστηρίου για τη δικαίωση της Μονής Βατοπαιδίου σχετικα με τη Λίμνη Βιστωνίδα

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΥΣ ΤΩΝ ΜΜΕ,ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥ ΧΑΖΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΥΦΟΥΣ!-ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ,ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ

Α πό το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Amen.gr,αντιγράφουμε τα παρακάτω:

"Ως απαράδεκτες απορρίφθηκαν από το πολυμελές Πρωτοδικείο Ξάνθης οι αγωγές τοπικών φορέων της Χαλκιδικής και της Ξάνθης κατά της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου για το θέμα της λίμνης Βιστωνίδας και των ανταλλαγών.

Ένα περίπου χρόνο μετά τις αποκαλύψεις για το καθεστώς της λίμνης και την ανταλλαγή της με εκτάσεις του Δημοσίου η Μονή Βατοπαιδίου φαίνεται να δικαιώνεται. Η δικαστική διαμάχη με τους τοπικούς φορείς της Χαλκιδικής και της Ξάνθης έχει ως εξής:

Ο Πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος Ουρανούπολης του Δήμου Σταγείρων-Ακάνθου, κ. Τρύφωνας Μινιντζής, σε συνεργασία με το Δημοτικό διαμερίσμα Τρίγλιας, στις αρχές του περασμένου χρόνου, είχαν καταθέσει αγωγή κατά της Μονής Βατοπαιδίου η οποία συζητήθηκε στις 5-12-2008.

Στην εν λόγω αγωγή τους, που κατέθεσαν στις 8-2-2008, υποστήριζαν ότι με το υπ’ αριθμ. 2823/22-5-2007 συμβόλαιο ανταλλαγής ακινήτων, της συμβολαιογράφου Αθηνών Αικατερίνης Πελέκη, που μεταγράφηκε νόμιμα, η Μονή Βατοπαιδίου μεταβίβασε κατά πλήρη κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο εκπροσωπήθηκε από την ΚΕΔ (Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου) ποσοστό 23,625 ‰ του όλου εμβαδού της λιμναίας εκτάσεως της λίμνης (και όχι λιμνοθάλασσας) που ανταλλάχθηκε με ακίνητο στην Ουρανούπολη 8.600 στρεμμάτων που αποτελεί τμήμα που προέρχεται από την διανομή του Υπουργείου Γεωργίας του έτους 1971.

Συγκεκριμένα ισχυρίζονταν ότι:

α) η λίμνη Βιστωνίδα "είναι λιμνοθάλασσα και μάλιστα κοινόχρηστη" και με βάση τις διεθνείς συνθήκες το Ελληνικό Σύνταγμα τους νόμους και το πλέγμα του προϊσχύοντος Οθωμανικού και βυζαντινορωμαϊκού γαιοκτητικού συστήματος "ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και όχι στην Μονή",

β) η ανταλλαγή δεν έγινε για την ουσιαστική εξυπηρέτηση του καλώς εννοουμένου δημοσίου συμφέροντος, διότι το Ελληνικό Δημόσιο θα μπορούσε να απαλλοτριώσει την λίμνη,

γ) αναφορικά με το μεταβιβαζόμενο προς την Μονή ακίνητο αποτελεί δάσος κοινόχρηστο υπαγόμενο στη δασική νομοθεσία, και όχι άρτια και οικοδομήσιμη έκταση μη υπαγόμενη στη δασική αλλά στην αγροτική νομοθεσία, πράγμα που κατά τη γνώμη πολλών σήμαινε και αλλαγή χρήσης, ώστε η αξία των ακινήτων να μην είναι ίση,

δ) η περιοχή της Ουρανούπολης είναι μη αρχαιολογικός χώρος με αποτέλεσμα το προσβαλλόμενο συμβολαιογραφικό έγγραφο να είναι άκυρο με βάση την ειδική διάταξη του Νόμου 2242/1994.

Επίσης ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Ουρανούπολης μαζί με το Δήμο Τρίγλιας επικαλέστηκαν στο δικαστήριο υπέρ τους και εναντίον της Μονής την παρέμβαση του Δημοτικού Διαμερίσματος Σταγείρων-Ακάνθου καθώς και του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Βιστωνίδος. Ο Δήμος όμως πήρε απόφαση να μην παρέμβει υπέρ του Προέδρου και του Δήμου Τρίγλιας διότι θεωρούν ότι η περιοχή των 8.600 στρεμμάτων δεν είναι δάσος ούτε αρχαιολογικός χώρος και αυτό αποδεικνύεται από τις παραχωρήσεις που έχουν γίνει από το 1965 και μετά σε δημότες από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Ο Αλιευτικός Συνεταιρισμός παρενέβη υπέρ της Μονής αναγνωρίζοντας τα απ’ αιώνος δικαιώματα της Μονής στη λίμνη Βιστωνίδα.

Το δικαστήριο Ξάνθης αποφάσισε με τις υπ’ αριθμ. 99,100,101/9-7-2009 την απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης «ελλείψει εννόμου συμφέροντος» των εναγόντων, και διότι κατά τα ιστορούμενα στην αγωγή με την προσβαλλόμενη σύμβαση ανταλλαγής καθ΄ ό μέρος αυτή αφορά την λίμνη Βιστωνίδα (και όχι λιμνοθάλασσα όπως προέκυψε) η μεταβίβασή της στο Ελληνικό Δημόσιο δεν προσβάλλει αλλά αντίθετα προστατεύει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα αυτής και την ιδιαιτερότητά της ως περιβαλλοντικού αγαθού. Η αποκτηθείσα κυριότητα της Ιερά Μονής στα 8.600 στρέμματα της Ουρανούπολης είτε είναι αρχαιολογικός χώρος είτε έχει τον χαρακτήρα δάσους ή δασικής έκτασης την καθιστά περίπου σαν κοινόχρηστο πράγμα λόγω των εκτεταμένων και σημαντικών περιορισμών που υπαγορεύονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος και τους σχετικούς νόμους, συνέπεια των οποίων είναι και η χαμηλή αξία του ακινήτου.

Με την παρούσα απόφαση δεν ακυρώνονται τα συμβόλαια ανταλλαγής που αφορούν τις θρυλλούμενες ανταλλαγές ακινήτων."

Μην περιμένετε να δείτε τη συγκεκριμένη απόφαση σε κάποιο Μμε:ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΑΖΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΥΦΟΥΣ,ΓΙΑ ΕΥΝΟΗΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ!Βλέπετε,δεν θέλουν ο κόσμος να γνωρίζει την ΑΛΗΘΕΙΑ,ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΦΙΑΣΚΟ!ΓΙ'ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ,ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΚΟΜΑ ΒΑΣΙΖΕΙ ΤΗΝ "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" ΤΗΣ ΣΤΟ ΧΑΖΟΚΟΥΤΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΥΛΛΑΔΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ.

Προωθήστε λοιπόν το άρθρο όπου μπορείτε από εδώ ή την πρωτογενή του πηγή:κι όσο για τους ανεκδιήγητους δημοσιο-κάφρους που κρύβουν την αλήθεια και τους πολιτικούς που μίλησαν για "Βαλτοπέδια",θα ασχοληθούμε εκτενέστερα μαζί τους στο άμεσο μέλλον...

Post views: counter

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ:

πηγή:hellas-orthodoxy.blogspot.com

30 Ιουλ 2009

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΥΠΡΟΣ

29 Ιουλ 2009

Οι αδικημένοι ήρωες της ΕΛΔΥΚ

«Προχωρώντας μπροστά οι αξιωματικοί μας και μη υποχωρώντας στον Τούρκο εισβολέα, σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν ο ένας μετά τον άλλον. Μακριά από την Πατρίδα τους, από τις οικογένειές τους, απομονωμένοι, αβοήθητοι και παρεξηγημένοι... Μερικών είναι γνωστές οι συνθήκες του θανάτου. Για άλλους υπάρχουν μόνον κάποιες πληροφορίες, συχνά ασαφείς και αλληλοσυγκρουόμενες. Το σίγουρο είναι ότι χάθηκαν. Άλλων τα ονόματα έμειναν καταχωνιασμένα στους σχοινοτενείς καταλόγους των αγνοουμένων. Κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς χάθηκαν και πώς έδωσαν την τελευταία τους μάχη...».

Οι αδικημένοι ήρωες
28/07/2009 ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Ένα αφιέρωμα στους ΕΛΔΥΚάριους, που έπεσαν πολεμώντας τον Αττίλα

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑΣ
Ήταν η συγκλονιστικότερη πτυχή του πολέμου του 1974 εναντίον των Τούρκων εισβολέων

ΜΕΡΟΣ 8, ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
Στον πρόλογο του βιβλίου του «Πεθαίνοντας στην Κύπρο», ο Σπύρος Παπαγεωργίου τονίζει ότι σ' αυτό διαζωγραφίζει περιπτώσεις ηρωισμών, δοκιμασίας και μαρτυριών κυρίως αξιωματικών και στρατιωτών από την Ελλάδα, που αγωνίστηκαν ή έπεσαν στην Κύπρο. Αυτούς τους πεσόντες ο συγγραφέας χαρακτηρίζει παλύ ορθά και δίκαια «Μεγάλους Αδικημένους». Και είναι πράγματι και μεγάλοι και αδικημένοι οι ήρωές μας αυτοί, αν μελετήσει και εκτιμήσει σωστά κάποιος τα γεγονότα, που δεν είχε την τύχη, όπως ο Παπαγεωργίου και εγώ, να τα ζήσει «εξ επαφής». Στο κεφάλαιο «Περιπτώσεις ηρωικών θανάτων», ο συγγραφέας κάνει αναφορά συγκεκριμένων περιπτώσεων ανυπέρβλητων ηρωισμών και θυσιών ηρώων, οι οποίοι έμειναν άταφοι στα κατεχόμενα, σήμερα, ιερά εδάφη μας.
Παραθέτω αυτούσιο ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κεφάλαιο αυτό, δείγμα της δυνατής γραφής του Παπαγεωργίου: «Προχωρώντας μπροστά οι αξιωματικοί μας και μη υποχωρώντας στον Τούρκο εισβολέα, σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν ο ένας μετά τον άλλον. Μακριά από την Πατρίδα τους, από τις οικογένειές τους, απομονωμένοι, αβοήθητοι και παρεξηγημένοι... Μερικών είναι γνωστές οι συνθήκες του θανάτου. Για άλλους υπάρχουν μόνον κάποιες πληροφορίες, συχνά ασαφείς και αλληλοσυγκρουόμενες. Το σίγουρο είναι ότι χάθηκαν. Άλλων τα ονόματα έμειναν καταχωνιασμένα στους σχοινοτενείς καταλόγους των αγνοουμένων. Κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς χάθηκαν και πώς έδωσαν την τελευταία τους μάχη...».
Υπάρχουν και άλλοι που αναπαύονται στον υγρό τάφο της σκλαβωμένης κερυνειώτικης θάλασσας. Είναι οι γεwαίοι της πυραυλακάτου «Τ3», ο υποπλοίαρχος Λευτέρης Τσομάκης, ο αρχικελευστής Λ. Βιτουλαβίτης, οι κελευστές Κ. Καρέτσος και Ν. Δεριζιώτης, και οι ναύτες Ε. Κατσουράδης και Ν. Στιβακrάς. Οι πρώτοι ήρωες του πολέμου εναντίον των εισβολέων, αυτοί, που, ως άλλοι Κανάρηδες και Ματρόζοι, τόλμησαν και επιχείρησαν ηρωική έξοδο, στις πέντε η ώρα το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, εναντίον του τουρκικού αποβατικού στόλου. Για τους ήρωες αυτούς, που έκαναν να ξαναζήσουν στα γαλανά νερά της Κερύνειας μας οι θρύλοι των μπουρλοτιέρηδων του Εικοσιένα, μίλησαν με τα καλύτερα λόγια, όλο θαυμασμό, συμπολεμιστές τους, που είχαν την τύχη να επιζήσουν. Ο αρχικελευστής Μαγέτος Διονύσιος, ο μόνος που είχε διασωθεί από την «Τ3», είπε αργότερα: «Ο κυβερνήτης μας Τσομάκης μάς διέταξε επειγόντως να ετοιμάσουμε τις τορπίλες για εκτόξευση. "Γρήγορα παιδιά, μόλιςπροφθάνουμε", μας είπε. Κι ενώ βρισκόμασταν στα τελευταία στάδια της προετοιμασίας, απέχοντας μόνο 2.000 υάρδες από τα σκάφη του εχθρού, ακούστηκε η μοιραία εκείνη έκρηξη, που διέλυσε το σκάφος μας». Πού οφειλόταν
η μοιραία εκείνη έκρηξη; Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Η μια εκδοχή λέγει ότι επρόκειτο για έκρηξη ρουκέτας τουρκικού αεροπλάνου. Η άλλη εκδοχή, που θεωρείται και επικρατέστερη, μιλά για έκρηξη τορπίλης τουρκικού αντιτορπιλικού».

Ο γενναίος των γενναίων
Ο γενναίος των γενναίων ήταν ο ταγματάρχης, διοικητής της θρυλικής πια 31ης Μοίρας Καταδρομών Γεώργιος Κατσάνης. Ο πορθητής του Αγίου lλαρίωνα. Στις 5.30 το πρωί της 20ής Ιουλίου, ο Κατσάνης σήμανε συναγερμό στη Μοίρα. Σε λίγο οι καταδρομείς, με τον ατομικό τους οπλισμό και πλήρη πολεμική εξάρτυση, βρίσκονταν παρατεταγμένοι. Ο Κατσάνης, φλογισμένος από φιλοπατρία, απηύθυνε στους στρατιώτες του τούτα τα εμπνευσμένα λόγια: «Από σήμερα, η Κύπρος έχει να αντιμετωπίσει τον προαιώνιο εχθρό του ελληνικού έθνους, τον Τούρκο. Η Τουρκία μάς έχει κηρύξει τον πόλεμο. Οι πεινασμένοι όχλοι τους προσπαθούν να καταλάβουν το μαρτυρικό νησί μας. Αποστολή της μονάδας μας και κάθε 'Ελληνα είναι να υπερασπίσει τα πάτρια εδάφη, θα αντισταθούμε μπροστά στις σιδερόφρακrες οχλομεραρχίες του εχθρού. Ο Θεός και το δίκαιο είναι μαζί μας».

Ζήτω το Έθνος!
Οι πεσόντες κατά τις μάχες εναντίον των Τούρκων εισβολέων αδελφοί μας Ελλαδίτες, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, ανέρχονται σε 72. Από αυτούς οι οκτώ είναι αξιωματικοί, οι 26 υπαξιωματικοί και οι υπόλοιποι 38 στρατιώτες, του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Όλοι έπεσαν στο πεδίο της τιμής, αν και γνώριζαν ότι ο εχθρός ήταν πολύ ισχυρότερος και μεγαλύτερος σε αριθμούς.
Όλοι ήξεραν πολύ καλά ότι οι πιθανότητες να επιζήσουν ήταν ελάχιστες μπροστά στις πιθανότητες να πεθάνουν. Και όμως, έμειναν εκεί, αγωνίστηκαν τον αγώνα τον καλό και έπεσαν στο πεδίο της μάχης ένδοξα και τιμημένα, πιστοί στον όρκο τους τον ιερό.
Για να ιστορηθούν τα κατορθώματά τους και να υμνηθεί το μεγαλείο της θυσίας τους, χρειάζονται τόμοι πολλοί και συγγραφείς ταλαντούχοι. Ό,τι γράφτηκε μέχρι τώρα δεν είναι τίποτε μπροστά στην προσφορά τους. Μια προσφορά υπέρτατη, που αμφισβητήθηκε ή και αμφισβητείται από μερικούς, ανάμεσα στους οποίους και κονδυλοφόροι, που χωρίς περίσκεψη και αιδώ, χαρακτηρίζουν και τους πεσόντες και τους επιζήσαντες Ελλαδίτες που υπηρέτησαν στην Κύπρο, ως «στρατό κατοχής». Η αγνωμοσύνη και αχαριστία ορισμένων, που ποτέ δεν έσπευσαν, όπως οι Ελλαδίτες αδελφοί μας, να αγωνιστούν και να θυσιαστούν για τη λευτεριά της Κύπρου μας, ευτυχώς, αν και δεν έχει όρια, δεν μπορεί να υποβαθμίσει το μέγεθος της προσφοράς και της θυσίας των αδελφών μας αυτών. Η Κύπρος θα τους ευγνωμονεί για πάντα.

Ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας
Το μεγαλείο της θυσίας και της προσφοράς των Ελλαδιτών αδελφών μας για την ελευθερία, την τιμή και την αξιοπρέπειά μας, το καταμαρτυρούν με τον πιο εύγλωττο και αδιάψευστο τρόπο οι τάφοι και τα κενοτάφιά τους στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας. Εκεί όπου αναπαύονται τα οστά όσων περισυνελέγησαν από τα πεδία των μαχών. Γιατί υπάρχουν και αρκετοί ήρωες Ελλαδίτες, όπως και Κύπριοι, που έπεσαν στις ακτές της Κερύνειας, στις πλαγιές και τις κορυφογραμμές του Πενταδακτύλου, στον Κάμπο της Μεσαριάς και άλλα σκλαβωμένα μέρη μας, που δεν βρέθηκαν για να ταφούν με τιμές, όπως τους άξιζε. Έμειναν εκεί άταφοι και τα ιερά τους κόκαλα λευκάζουν σήμερα τη σκλαβωμένη γη μας, περιμένοντας το χαρμόσυνο μήνυμα της λευτεριάς. Περιμένοντας την ώρα που θα πάμε εκεί, ελεύθεροι και θα τα μαζέψουμε με ευλάβεια και θα τα θάψουμε με τιμές, να βρει την αίνια ανάπαυση η ψυχή τους.
Εκεί, λοιπόν, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας κοιμούνται αδελφωμένοι Ελλαδίτες και Κύπριοι ήρωες, που έπεσαν πολεμώντας τους Τούρκους κατά την εισβολή. Και στο Πάνθεον των αθανάτων του Έθνους και στις δικές μας καρδιές, βρίσκονται όλοι οι ήρωες και μάρτυρες, είτε κοιμούνται τον μακάριο ύπνο στον Τύμβο, είτε άφησαν τα ιερά τους κόκαλα να λευκάζουν στις ακτές της Κερύνειας, στις πλαγιές του Πενταδακτύλου ή στον κάμπο της Μεσαριάς.

Η θυσία του «Σάκη Ηλία»
Η συγκλονιστικότερη περίπτωση Ελλαδίτη ήρωα, που έπεσε πολεμώντας τον εισβολέα, είναι αυτή του Διονύσιου Παλαιολόγου, από το Κολλύριο Πύργου Ηλείας της Πελοποννήσου. Ο Παλαιολόγος ήταν νυμφευμένος με την Ερμούλα Χριστοδούλου. Η ιστορία του είναι μοναδική, σχεδόν απίστευτη, αλλά πέρα για πέρα αληθινή. Ας την παρακολουθήσουμε σε αδρές γραμμές:
Ο Διονύσιος Παλαιολόγος, Σάκης ήταν το χαϊδευτικό του, είχε υπηρετήσει στην Κύπρο και μετά την απόλυσή του από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, παρέμεινε στο νησί μας. Νυμφεύτηκε την Ερμούλα Χριστοδούλου από τη Λεύκα, κάτοικο τότε της Μόρφου. Η Ερμούλα με την οικογένειά της είχαν εκδιωχθεί από τους Τούρκους της Λεύκας, πολύ πριν από την εισβολή του Αττίλα. Από τον καιρό του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο Σάκης και η Ερμούλα έκαναν δύο παιδιά, το Νίκο και την Κωνσταντίνα. Ζούσαν στη Μόρφου της πορτοκαλιάς και της ευμάρειας. Κι έπλαθαν όνειρα για το μέλλον τους, για τα παιδιά τους. Ξαφνικά, όμως, τα όνειρά τους σκορπίστηκαν. Η λαίλαπα του τουρκικού Αττίλα τα γκρέμισε όλα. Τα έκανε στάχτη κι αποκαΐδια.
Όταν άρχισε η εισβολή, την αυγή της μαύρης 20ής lουλίου 1974, ο Σάκης, του εργαζόταν σε πρατήριο βενζίνης στη Μόρφου, έτρεξε να καταταγεί εθελοντικά. Παράτησε τη δουλειά του, πήγε στο σπίτι του. Φίλησε τη γυναίκα και τα δύο μικρούλια του, το Νίκο και την Κωνσταντίνα, και τράβηξε κατά τα γραφεία της 11 Ανωτέρας Στρατιωτικής Διοίκησης, που μετακινήθηκαν στον Κουτραφά, όπου κατατάχθηκε εθελοντικά στο στρατιωτικό τμήμα, που είχε συγκροτηθεί υπό τη διοίκηση του αντισυνταγματάρχη Θεόδωρου Ζαγορίτη. Το τμήμα ανέλαβε αποστολή να εκκαθαρίσει από τους ένοπλους τρομοκράτες τα τουρκοκυπριακά χωριά Αγκολέμι και Ελιά. Στις 4.30 το απόγευμα το Τμήμα Ζαγορίτη, όπου υπηρετούσε ως τυφεκιοφόρος ο Σάκης, μαχόταν μέσα στο χωριό Ελιά. Στις 6.30 ο Σάκης τραυματίστηκε θανάσιμα από κυνηγετικό Τούρκου τρομοκράτη στην κεφαλή και την κοιλιακή χώρα. Διακομίστηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Μόρφου σε αφασία, αλλά λόγω των σοβαρών τραυμάτων του κρίθηκε αναγκαίο να διακομιστεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου τη νύκτα της ίδιας μέρας, 20 lουλίου, ο ήρωας υπέκυψε στα τραύματά του.
Από τη στιγμή του θανάτου του χάθηκαν τα ίχνη του ήρωα. Κι όπως αποδείχθηκε, είχε ταφεί με άλλους πεσόντες κατά την εισβολή στο νέο νεκροταφείο Λευκωσίας, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ως Κύπριος εθνοφρουρός Σάκης Ηλίας, αγνώστων άλλων στοιχείων. Το υποκοριστικό του και ο τόπος καταγωγής έγιναν το κύριο ονοματεπώνυμο του ήρωα Διονύσιου Παλαιολόγου από τον Πύργο της Ηλείας. Τάφηκε εκεί, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Η οικογένειά του το μόνο που γνώριζε ήταν ότι ο Σάκης είχε διακομιστεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, φέροντας σοβαρά τραύματα. Μετά χάθηκαν τα ίχνη του για όλους. Πέρασε στον κατάλογο των αγνοουμένων. Και ήταν εκεί μέχρι τον lούνιο του 2001, που ταυτοποιήθηκαν τα ιερά οστά του και ειδοποιήθηκαν σχετικά, επίσημα πια, οι δικοί του. Στις 14 lουνίου 2001, στις 4.30 η ώρα το απόγευμα, τα οστά του τιμημένου ήρωα Διονύσιου Παλαιολόγου από το Κολλύριο Ηλείας -του Σάκη Ηλία- κηδεύτηκαν από τον ιερό ναό Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας, με τις πρέπουσες τιμές. Και μετά εναποτέθηκαν σε νεόσκαφτο τάφο, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας. Εκεί, όπου αναπαύονται και άλλα λαμπρά παλληκάρια της Ελλάδας και της Κύπρου, που έπεσαν πολεμώντας αδελφωμένα, πολεμώντας τον εισβολέα τον lούλιο και τον Αύγουστο του 1974.
'Ηρωα Διονύσιε Παλαιολόγε και άλλοι Ελλαδίτες αδελφοί, που δώσατε τη ζωή σας πολεμώντας για τη δική μας λευτεριά και τη δική μας εθνική τιμή και αξιοπρέπεια, σας ευγνωμονούμε. Όλη η Κύπρος και η Ελλάδα σας ευγνωμονούν. Το χώμα της δεύτερης Πατρίδας σας, της Κύπρου, που σας σκέπασε, το χώμα που το ποτίσατε με το ηρωικό σας αίμα, ας είναι ελαφρύ κι απ’ αυτό ας ξεφυτρώνουν αιώνια τα άνθη.
πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com

Φανατικοί Μουσουλμάνοι επιτέθηκαν σε Ορθόδοξο Ιερέα και πιστούς στην Ινδονησία,ΞΥΛΟΚΟΠΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΥΠΗΤΑ!!!


ΑΠΑΘΗΣ Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ,ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟ ΠΙΣΤΩΝ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΙΝΔΟΝΗΣΙΟΙ!!!-ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ,ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΙ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ...ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΣ ΣΥΡΙΖΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΑΓΕ;)


Η είδηση έχει ως εξής:

"Η Ἱερά Μητρόπολις Χόνγκ Κόνγκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς πληροφορήθηκε ὅτι τήν Κυριακή 26 Ἰουλίου 2009, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Αἰκατερίνης στό Boyolali Κεντρικῆς Ἰάβας Ἰνδονησίας, μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας καί κατά τήν διάρκεια τελέσεως Μυστηρίου τοῦ Γάμου, εἰσέβαλε ὁμάδα φανατικῶν μουσουλμάνων, οἱ ὁποῖοι διέκοψαν τήν τέλεση τῆς Ἀκολουθίας καί ἐπιτέθηκαν στόν Ὀρθόδοξο Ἰνδονήσιο Ἱερέα π.Μεθόδιο Sri Gunarjo καί στούς παρευρισκομένους Ὀρθοδόξους Ἰνδονήσιους πιστούς. Ἐπί ἀρκετή ὥρα κτυποῦσαν μέ γροθιές καί κλωτσιές τόν Ὀρθόδοξο Ἱερέα καί τούς Ὀρθοδόξους πιστούς, ἀπειλώντας τους ὅτι ἄν δέν κλείσουν τόν Ὀρθόδοξο Ναό θά ἐπιστρέψουν σύντομα καί θά τόν ἀνατινάξουν.

Οἱ ἀστυνομικοί, πού κατέφθασαν στόν Ἱερό Ναό μετά ἀπό ἐκκλήσεις Ὀρθοδόξων πιστῶν, δέν ἐπενέβησαν οὔτε προέβησαν σέ συλλήψεις ἀλλά παρέμειναν ἀπαθεῖς, ἀνεχόμενοι μέ τήν στάση τους τήν συνέχιση τῆς τρομοκρατικῆς ἐπιθέσεως.

Στό Boyolali τῆς Ἰνδονησίας ἡ Ἱερά Μητρόπολις ἔχει ἀνοικοδομήσει δύο Ὀρθοδόξους Ἱερούς Ναούς, τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καί τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, καί λειτουργεῖ φιλανθρωπικά προγράμματα, ὅπως Νηπιαγωγεῖο, διανομή τροφίμων, ρουχισμοῦ καί εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης εἰς ἀπόρους καί θύματα φυσικῶν καταστροφῶν, κ.ἄ. Ὁ π.Μεθόδιος εἶναι 44 ἐτῶν, Ἰνδονήσιος, ἔγγαμος καί πατέρας δύο παιδιῶν. Ἱερεύς χειροτονήθηκε τό 1995 καί ἀπό τότε μέχρι καί σήμερα ἐργάζεται μέ ζῆλο διακονώντας τούς Ὀρθοδόξους Ἰνδονησίους χριστιανούς στό Boyololali τῆς Κεντρικῆς Ἰάβας.

Στό παρελθόν ἀρκετές φορές ὁ π.Μεθόδιος καί ἡ οἰκογένειά του καθώς καί ἡ Ὀρθόδοξη Κοινότητα ἔχουν δεχθεῖ ἐπιθέσεις καί ἀπειλές ἀπό ὁμάδες φανατικῶν μουσουλμάνων καί σέ μερικές περιπτώσεις ἡ Ἱερά Μητρόπολις χρειάσθηκε νά φυγαδεύσει τόν π.Μεθόδιο. Δυστυχῶς καί σέ ἄλλες περιοχές τῆς Ἰνδονησίας οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἀντιμετωπίζουν ἀνάλογα προβλήματα.Ἔντονο προβληματισμό δημιουργοῦν στίς χριστιανικές Κοινότητες καί οἱ τρομοκρατικές βομβιστικές ἐπιθέσεις σέ Ξενοδοχεῖα τῆς Τζακάρτα.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Χόνγκ Κόνγκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς μετά τά τελευταῖα γεγονότα στό Boyolali ἐκφράζει τήν λύπη της καί τήν ἔντονη ἀνησυχία της. Ἐλπίζουμε καί προσευχόμαστε νά πρυτανεύσει ἡ εἰρήνη καί ὁ σεβασμός τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας."

ΕΙΠΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ;;;ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΙΝΕΙ ΑΦΩΝΟΙ,ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ...ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ!!!ΝΑΙ,ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΕΣ" ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ,ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΜΑΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ,ΕΝΩ ΑΛΑΛΑΖΟΥΝ "ΑΛΛΑΧΟΥ ΑΚΜΠΑΡ" ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!!!

Αυτά τα ΕΛΕΕΙΝΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΞΥΛΟΚΟΠΗΣΑΝ ΑΓΡΙΑ ΚΙ ΑΠΕΙΛΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ τον Ιερέα και το ποίμνιό του,το οποίο αποτελείται ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΠΑΙΔΑΚΙΑ (ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)!!!ΜΑΛΙΣΤΑ,ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΙΝΔΟΝΗΣΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ!!!ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ,ΑΝ ΠΑΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΞΕΝΟΣ ΝΑ ΛΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚΕΙ;ΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΗΣ,ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ;;;

Κυρίες και κύριοι των διάφορων οργανώσεων,παρατηρητηρίων,δημοσιοκάφροι,τηλεδιασκεδαστές και λοιπό "αντιρατσιστικό" σκυλολόι,ΙΔΟΥ ΝΕΟ ΠΕΔΙΟΝ ΔΟΞΗΣ ΛΑΜΠΡΟΝ ΓΙΑ ΕΣΑΣ:Ένα...ταξιδάκι στην Ινδονησία,μιας και απ'ότι φαίνεται εκεί δεν υπάρχουν αντίστοιχες οργανώσεις για ν'αναλάβουν το ρόλο του αυτόκλητου δικηγοράκου!!!

ΘΑ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ;

πηγή:http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/

ΠΑΤΗΡ ΜΕΤΑΛΗΝΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ




"Όταν ο Χαρίλαος Φλωράκης πήγε στο Άγιο Όρος": ένα συγκλονιστικό κείμενο "Μακάρι να 'χα πάει νωρίτερα! Και ᾿γω θα ᾿μουν καλύτερα και ο τόπος"!!! Χ. Φ

Πηγή: περιοδικό Ρεσάλτο, τ. 13 (Ιανουάριος 2007), σ. 16-17

Είναι στ’ αλήθεια παράξενη και μυστήρια η ψυχή κάθε ανθρώπου. Μεγάλοι διανοούμενοι από τον Αριστοτέλη έως τον Σοπενχάουερ έχουν μιλήσει γι’ αυτήν την αντίφαση ανάμεσα στη λογική και στην πορεία του κάθε ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης - ο πατέρας της λογικής - έλεγε ότι ο άνθρωπος συμβατικά θεωρείται λογικό ζώο. Ο Σοπενχάουερ έλεγε πως υπάρχει κάτι βαθύτερο μέσα σε κάθε άνθρωπο από τη λογική, η Βούληση. Ο Μακαρένκο ο μεγάλος και παραγκωνισμένος αυτός παιδαγωγός της Ρωσίας, επαναστάτης, ομολόγησε πως κάτι μυστήριο υπάρχει στη ψυχή κάθε ανθρώπου (που προφανώς ο διαλεκτικός υλισμός αδυνατούσε να εξηγήσει).

Ας σταματήσουμε εδώ και ας δούμε ένα αντιφατικό ταξίδι... Το ταξίδι του Χαρίλαου Φλωράκη στο Άγιο Όρος καθώς και τα της κηδείας του.

Γύρω στο 1995 μια τριμελής ομάδα που αποτελείται από το Χαρίλαο Φλωράκη, το συμμαθητή και φίλο του ηθοποιό Τίτο Βανδή καθώς και ένα νέο δημοσιογράφο, επισκέπτονται το Άγιο Όρος. Ο Χαρίλαος συνοδεύεται και από δύο άτομα της προσωπικής φρουράς. Ζητά επιτακτικά από τους συνοδούς αστυνομικούς ν’ αφήσουν τα όπλα τους στην Ουρανούπολη, πράγμα που έγινε.

Όμως με το μπάσιμο στο Όρος άρχισαν να γίνονται μερικά ευτράπελα από θερμόαιμους - που πάντα υπάρχουν - πράγμα που αναγκάζει τους αστυνομικούς να δανεισθούν δύο όπλα από την Δάφνη. Αυτό είναι το καλαμπούρι μας καθώς και το ότι συνάντησε συναγωνιστές να είναι τώρα μοναχοί που μαζί του θυμήθηκαν τα παλιά!!!

Στις Καρυές τον ξενάγησε ο λόγιος μοναχός π. Μωυσής που μου τόνισε με πόσο σεβασμό άκουγε την ενημέρωση που του έγινε. Μια μέρα φιλοξενήθηκε στο κελλί του π. Ιερόθεου του βιβλιοπώλη των Καρυών. Ήταν ημέρα νηστείας και έφαγε τα νηστίσιμα που του παρέθεσαν. Τα βρήκε πολύ νόστιμα και στην κουβέντα με τα καλογέρια της συνοδείας μίλησε με σεβασμό για το άβατο και τους νόμους του Αγίου Όρους που όφειλε να σεβαστεί η Ευρώπη. «Δεν έκανε όμως το Σταυρό του».

Ιδού και το μυστήριο. Μ’ ένα τζιπ μόνος με τον οδηγό του, εξαφανίζεται προς άγνωστη κατεύθυνση. Κρύος ιδρώτας αρχίζει να λούζει τους αστυνομικούς. Τι έγινε ο Χαρίλαος...;

Επιστρέφει μετά από αρκετές ώρες έχοντας αφήσει άναυδη τη συνοδεία του χωρίς να τους πει που πήγε. Είναι πολύ πιθανό, μου ᾿παν οι πατέρες στην Ιβήρων, να επισκέφθηκε το Ρουμάνο Μοναχό που πρόσφατα απεβίωσε.

Έχουμε και μια επίσκεψη στη Σιμωνόπετρα που με σεβασμό γράφει στο βιβλίο του προσκυνητή. Κάπως έτσι λοιπόν έγινε το ταξίδι αυτό. Φτάνοντας στην Ουρανούπολη κάνει τις ακόλουθες δηλώσεις:

Βρε παιδιά, περίμενα να βρω μέσα στο Όρος γέρους μοναχούς και απεναντίας είδα νέα παιδιά, σπουδαγμένα...

Τι ήταν λοιπόν η επίσκεψη αυτή; Μόνο τουριστική; Όχι όπως θα δείξουμε στο επόμενο.

Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι ο Χαρίλαος, όπως και κάθε Έλληνας, έχει την Ορθοδοξία από τα γεννοφάσκια του, από τη μάνα του. Πώς αλλιώς θα εξηγήσουμε ότι ζήτησε να ταφεί στον «Αϊ Λια» δύο μέτρα από το Αγ. Βήμα; Αλλά πάνω στο θέμα της κηδείας του θα επανέλθουμε αργότερα. Ας επιστρέψουμε στην αποχώρηση του Χαρίλαου από το Όρος όπου δήλωνε συγκλονισμένος.

Πολλοί γνωστοί του τον ρωτούν, ανάμεσα τους και η Μαρία Δαμανάκη: και εσύ Χαρίλαε στο Όρος; Απαντούσε ευθέως: «Μακάρι να ᾿χα πάει νωρίτερα και ᾿γω θα ᾿μουν καλύτερα και ο τόπος»!!! «Ο νοών νοείτω». Και όχι μόνο αυτό. Είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω ότι μετά απ’ αυτήν την επίσκεψη, στο γραφείο του στον Περισσό εξομολογήθηκε σε Ιερομόναχο του Αγ. Όρους (αφού απομακρύνθηκε το προσωπικό του γραφείου του).

Να πούμε και αυτό. Στη σύζυγό του που έφυγε (πριν απ' αυτόν) έκανε θρησκευτικό μνημόσυνο, όπως με διαβεβαίωσαν.

Και τώρα φίλοι ας κάνουμε μια θεωρητική ανακεφαλαίωση της σχέσης εκκλησίας - αριστεράς στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ, το πλέον ηρωικό αλλά και πλέον ηλίθιο κατά το σύντροφο ΜΑΟ κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης, αντέγραψε στο θέμα της σχέσης Θεού-κομμουνιστή όλα τα τσιτάτα των Μαρξ και Λένιν. Η αθεΐα και ο διαλεκτικός υλισμός έγινε ο νέος Θεός. Βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο που η αθεΐα έγινε λάβαρο για τους Μαρξ, Έγκελς και Λένιν.

Η «εκκλησία» (σ.μπλ.: τα εισαγωγικά δικά μας, διότι οι αιρέσεις δεν είναι ούτε Εκκλησία ούτε μέρος της Εκκλησίας. Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού είναι η Ορθοδοξία και μόνον!) στην Ευρώπη, με κύριο τον Παπισμό, ήταν και είναι υπεύθυνη για πολλά εγκλήματα στην Ιστορία, με τελευταία πιο τρανά παραδείγματα την άνοδο του Χίτλερ και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Όμως το να γενικεύουμε τα πάντα - και ειδικά για την Ορθοδοξία - είναι και λάθος και στο κάτω κάτω αντιδιαλεκτικό. Ναι, η Ορθοδοξία, αν και στο όνομα της έγιναν εγκλήματα και λάθη (σ. μπλ.: ίσως να αναφέρεται ο συγγραφεύς στον «υπερβάλλοντα ζήλο» κάποιων Ρωμηών Αυτοκρατόρων τις πράξεις των οποίων ούτε ενέπνευσε, ούτε «ευλόγησε» ούτε και «νομιμοποίησε» ποτέ η Ορθοδοξία, σε αντίθεση με την αιρετική Δύση: π.χ. «σταυροφορίες»…), τα αποκήρυξε ως ξένο σώμα όσο το δυνατόν συντομότερα, και δεν άφησε να δηλητηριάσουν το σώμα της.

Όλοι μας γνωρίζουμε στελέχη του ΚΚΕ με αγώνες και εξορίες, με έντονα όμως θρησκευτική αγωγή. Θυμάμαι ένα γνωστό μου ήρωα κομμουνιστή που χαρακτήρισε ανάγωγο κάποιον που μιλούσε ανόητα στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας (σ. μπλ.: και εμείς γνωρίζουμε ότι τόσο ο Άρης Βελουχιώτης όσο και ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ βρέθηκαν να φορούν επιστήθιο Σταυρό, όταν απεβίωσαν…).

Είναι προς τιμήν της ηγεσίας του ΚΚΕ ότι στο νέο καταστατικό του κόμματος, όπως τροποποιήθηκε το 1996, έχει απαλειφθεί ο όρος «αθεΐα».

Όμως το ΚΚΕ με πολλές κόκκινες σημαίες, ελάχιστες Ελληνικές, θάβει κομμουνιστικά τον Χριστιανό Ορθόδοξο αρχηγό του παρά τη θέληση του ιδίου και των οικείων. Έχουμε λοιπόν το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του Έλληνα κομμουνιστή αλλά και ταυτόχρονα ενός θρησκευόμενου που δεν μπορεί άμεσα να το ομολογήσει. Γνωρίζετε φίλοι ότι ο Μπελογιάννης απαίτησε στο χωριό του να χτιστεί εκκλησία για να ενώνει όλους τους εξόριστους Έλληνες;

Υ. Γ. Ευχαριστώ του πατέρες του Όρους που μου έδωσαν τις πληροφορίες πάνω στις οποίες στηρίχτηκε το προηγούμενο κείμενο, ιδιαίτερα τον π. Μάξιμο, τον π. Πρόδρομο από την Ι. Μ. Ιβήρων, τον π. Κύριλλο και π. Μωυσή από τις Καρυές, και σας βεβαιώ ότι αναμένονται νεότερες δημοσιεύσεις από πατέρες του Όρους πάνω στο θέμα αυτό.

Η αρχή του μοναχισμού στο Άγιον Όρος

πηγή:agion-oros.net

Από τους πρώτους ασκητές που κατοίκησαν στο Άγιο Όρος, ήταν και ο Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης, τον 9ον αιώνα μ.χ.

Πριν γίνει μοναχός κι έρθει στο Άγιο Όρος, ήταν στρατιωτικός στην Κωνσταντινούπολη και σε κάποια μάχη με τους Αγαρηνούς, αιχμαλωτίστηκε και οδηγήθηκε στην χειρότερη φυλακή της τότε εποχής, την λεγομένη του “Σαμαρά”.

Ευλαβής όπως ήταν ο Όσιος, προσεύχονταν στον Θεό για να τον ελευθερώσει από τα δεσμά της φυλακής, όμως αισθανόταν και ένοχος, διότι είχε τάξει πολλές φορές στον Θεό να γίνει μοναχός, αλλά δεν έγινε.

Είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στον Άγιο Νικόλαο, στον οποίο είχε εναποθέσει όλες του τις ελπίδες και τον επικαλούνταν με πολλή θέρμη, για να τον βοηθήσει στις δυσκολίες που περνούσε μέσα στην φυλακή.

Πράγματι ο Άγιος Νικόλαος άκουσε τις προσευχές του και του εμφανίστηκε στο κελί του, αλλά του είπε ότι δεν μπορεί να τον βοηθήσει, διότι είχε αθετήσει πολλές φορές την υπόσχεση που είχε δώσει στον Θεό ότι θα γίνει μοναχός. Ο Όσιος όμως, με περισσότερη ακόμη θέρμη, παρακαλούσε τον Άγιο να τον βοηθήσει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να του εμφανιστεί ο Άγιος πάλι και να του πει τα εξής: “επειδή είναι δύσκολο να κάμψω το Θέλημα του Θεού μόνος μου, πρέπει να παρακαλέσεις και τον Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο, ο οποίος έχει μεγάλη παρρησία στον Θεό και δύναται να δώσει λύση στο αίτημα σου”.

Χωρίς να χάσει χρόνο ο Όσιος Πέτρος άρχισε να προσεύχεται στον Άγιο και Δίκαιο Συμεών τον Θεοδόχο και να τον παρακαλάει να τον ελευθερώσει από τα δεσμά.

Πράγματι, μετά από μερικές ημέρες του εμφανίστηκε ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος και τον ρώτησε: “εάν σε ελευθερώσω από τα δεσμά, θα κρατήσεις την υπόσχεση που έδωσες στον Θεό ότι θα γίνεις μοναχός?” ο Όσιος Πέτρος δεσμεύτηκε με όρκους πλέον, ότι θα κρατήσει την υπόσχεση του κι έτσι ο Άγιος Συμεών, ακουμπώντας με την ράβδο του τα σιδερένια δεσμά του Πέτρου, τον ελευθέρωσε. Η πόρτα του κελιού του άνοιξε μόνη της και ο Όσιος δραπέτευσε σαν να μην υπήρχαν φρουροί.

Χωρίς να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, μετέβηκε στην Ρώμη, όπου έγινε μοναχός, κρατώντας έτσι την υπόσχεση του.

Απ’ εκεί επιβιβάστηκε σε πλοίο με άγνωστο προορισμό, μη ξέροντας που να πάει να μονάσει. Καθώς καθόταν μόνος του στο κατάστρωμα και είχε αρχίσει να τον παίρνει ο ύπνος από την κούραση, βλέπει πάλι εν οράματι τον Άγιο Νικόλαο, αλλά αυτή την φορά μαζί με την Υπεραγία Θεοτόκο, να συνομιλούν για το που πρέπει να μονάσει και σε ποιον τόπο. Στην συνομιλία τους άκουσε καθαρά την Υπεραγία Θεοτόκο να λέει στον Άγιο Νικόλαο τα εξής: “Είναι ένας τόπος που τον έχω διαλέξει από όλη την Γη και ζήτησα από τον Υιό μου να είναι κλήρος δικός μου και περιβόλι μου. Μπαίνει κατά πολύ μέσα στην θάλασσα και έχει όρος υψηλό. Θα τον παραδώσω στον ανδρώο μοναχισμό και θα είναι άβατος για τις γυναίκες. Όποιος μονάσει σ’ αυτό το Όρος και μείνει όλη του την ζωή εν μετανοία, εγώ θα πρεσβεύσω για τελεία άφεση αμαρτιών. Εγώ θα είμαι τροφός, ιατρός και παραμυθία, σύμβουλος γι’ αυτά που πρέπει να κάνουν και γι’ αυτά που δεν πρέπει. Εγώ θα προστατεύω αυτό το Όρος, το οποίο θα ονομαστεί Άγιο και θα είναι περιβόλι δικό μου”. Αυτά άκουσε ο Όσιος Πέτρος να λέει η Υπεραγία Θεοτόκος στον Άγιο Νικόλαο και αμέσως συνήλθε από την οπτασία. Συνεχίζοντας το πλοίο την πορεία του, περνούσε μπροστά από το Άγιο Όρος, αλλά προς έκπληξη όλων το πλοίο σταμάτησε να πλέει και ακινητοποιήθηκε. Ο καπετάνιος και οι ναύτες δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το γεγονός, όμως ο Όσιος Πέτρος κατάλαβε ότι αυτός είναι ο τόπος για τον οποίο μιλούσε η Υπεραγία Θεοτόκος. Αφού έπεισε τον καπετάνιο και τους ναύτες, τον κατέβασαν στην ξηρά και το πλοίο αμέσως συνέχισε την πορεία του. Ο Όσιος κατευθύνθηκε προς τους πρόποδες του Άθωνα και κατοίκησε μέσα σε σπηλιά, όπου έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του, τρώγοντας μόνο άγρια χόρτα.

Οι μεγάλοι ασκητικοί του αγώνες μέσα στο σπήλαιο, επιβραβεύτηκαν από τον Θεό και έτσι έφτασε σε μέτρα πνευματικής τελιότητος. Λίγο πριν την οσιακή του κοίμηση, τον επισκέφθηκε κάποιος κυνηγός, στον οποίο και διηγήθηκε όλα τα προαναφερθέντα γεγονότα. Ο κυνηγός με την σειρά του τα κατέγραψε και παρέδωσε το χειρόγραφο (το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα σε Μονή του Αγίου Όρους) στους πρώτους μοναχούς που είχαν αρχίσει να συνάζονται στα όρια της σημερινής Μονής των Ιβήρων. Αργότερα απ’ αυτό το χειρόγραφο, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τον 14ον αιώνα, συνέγραψε τον βίο του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτη και η εκκλησία μας τον τιμά στις 12 Ιουνίου.

Τα όσα άκουσε ο Όσιος Πέτρος από την Υπεραγία Θεοτόκο, επαληθεύτηκαν όλα, στο πέρασμα των αιώνων. Το Όρος ονομάστηκε Άγιο και γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη με μοναχούς. Χτίστηκαν Μοναστήρια, Σκήτες, Καλύβες και κατοχυρώθηκε το Άβατο με Αυτοκρατορικά χρυσόβουλα. Η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος προστάτευσε αυτό από πειρατές, Τούρκους, Γερμανούς και πολλούς άλλους εχθρούς. Δεν έλειψε ποτέ το σιτάρι και το λάδι από το Άγιο Όρος, σύμφωνα με την υπόσχεση της Παναγίας, που είπε ότι αυτή θα είναι τροφός. Πάντα με θαυματουργικό τρόπο γέμιζαν οι αποθήκες τροφίμων των Μονών, με τα απαραίτητα τρόφιμα. Και σαν απόδειξη ότι πρεσβεύει για τελεία άφεση αμαρτιών, είναι ότι οι μοναχοί στο Άγιο Όρος όταν πεθαίνουν δεν παγώνουν, αλλά παραμένουν εύκαμπτοι και με θερμοκρασία σώματος, μέχρι την άλλη ημέρα όπου και τους θάπτουν στον τάφο.

Μέχρι σήμερα η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος , στέκεται φρουρός απροσπέλαστος για το Άγιο Όρος και αλίμονο σ’ αυτόν που θα τολμήσει να βλάψει με τον οποιονδήποτε τρόπο αυτόν τον τόπο.

27 Ιουλ 2009

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ............

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ




ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ


ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ



ΟΣΙΟΣ ΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ



ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ



ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ





ΓΕΡΩΝ ΚΛΕΟΠΑΣ ΗΛΙΑ


ΓΕΡΩΝ ΤΥΧΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ


[ΓΕΡΩΝ] ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ


ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ


ΠΑΤΗΡ ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ



ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ


ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ




ΓΕΡΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ


ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ


ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.