Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ μακαριστοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, γιὰ τὸν χωρισμό κράτους - Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν 3η καλοκαιρινὴ ὁμιλία πού πραγματοποίησε 21/07/05.
Πολλοὶ λένε καὶ λάθος τὸ ἑρμηνεύουν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶχε ταυτιστεῖ μὲ τὸ κράτος στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Αὐτοκρατορία, τὸ μεταγενέστερα ἀπ΄ τὸ 1526 ἀποκληθὲν Βυζάντιο. Εἶναι λάθος αὐτὸ ποὺ λένε. Ἁπλῶς τὸ κράτος σκέφτηκε ἔξυπνα. Γιατί; Ἐπειδὴ ξεκινώντας ἀπ΄ τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο, οἱ Αὐτοκράτορες εἶχαν σχετικὴ ἐμπειρία αὐτῆς τῆς μεθόδου ποὺ ἡ Ἐκκλησία θεραπεύει. Τούς συνέφερε νὰ ὑπάρχει μία Ἐκκλησία ποὺ θεραπεύει τὸν λαό της. Αὐτὸ εἶναι τρομερὸ. Τὸ θέλει δηλαδή, γλυτώνει ἀπὸ δεκάδες ἄλλα προβλήματα γιατί θεραπεύεται ὁ λαός. Καὶ αὐτὸ ποὺ θεωρεῖται ταύτιση, δὲν ἦταν ταύτιση, ἦταν πρόκληση. Θὰ ΄λεγα, γονατιστοὶ ἤθελαν ἡ Ἐκκλησία νὰ θεραπεύει τὸν λαὸ αὐτόν. Ὅταν μεταγενέστερα μιλούσαν γιὰ χωρισμό, μιλοῦν γιὰ χωρισμὸ ἀπ΄ αὐτὸ τὸ πράγμα. Ἂν λοιπὸν σήμερα, ὑπάρχει...