31 Αυγ 2010

Η ΕΛΛΑΣ ΕΑΛΩ;

Εἴμαστε πολύ προβληματισμένοι αὐτόν τόν καιρό. Δέν μποροῦμε νά διανοηθοῦμε, πώς φθάσαμε σ’ αὐτό τό ἔσχατο ὅριο τῆς φτώχειας. Ἀπό τή μία μέρα στήν ἄλλη ἀντιμετωπίζουμε κοσμογονικές ἀλλαγές. Ἡ κατάσταση ἔφθασε στό ἀπροχώρητο. Πῶς θά βγοῦμε ἀπό αὐτήν τή δοκιμασία; Τί θά πρέπει νά κάνουμε;

Ἄς καταθέσουμε μερικές σκέψεις γιά προβληματισμό ἤ σωφρονισμό ὅλων μας, κληρικῶν, πολιτικῶν, λαϊκῶν.

1. Ἡ διαφθορά στόν δημόσιο βίο:

Τά τελευταία τριάντα χρόνια ἔχουμε μία ἄνευ ὅρων διαφθορά στόν τόπο μας. Εἴμαστε ἀπό τούς πρώτους, σχεδόν σέ παγκόσμια κλίμακα. Καθημερινά ἀπό τά Μ.Μ.Ε. ἀκοῦμε τίς φράσεις «οἰκονομικό ἔγκλημα», «βρώμικο χρῆμα», «συναλλαγή στίς δημόσιες ὑπηρεσίες», «φοροδιαφυγή», «ρουσφέτι», «φακελάκι», κ.ο.κ.

Γιά τό ρεζίλι αὐτό ὅλοι μας φταῖμε, λίγο ἤ πολύ. Τό πρόβλημα εἶναι ἡ ἔκπτωση τῶν ἀξιῶν, ἡ κατασπατάληση τοῦ δημοσίου χρήματος, ἡ νοοτροπία νά...θεωρεῖται «ἔξυπνος» ἐκεῖνος πού ἐξαπατᾶ τούς ἄλλους, γιά νά πλουτίσει ὁ ἴδιος σέ βάρος τῶν ἄλλων. Βεβαίως τό μεγαλύτερο μέρος τῆς εὐθύνης πέφτει στούς πολιτικούς. Οἱ τρόποι πού χρησιμοποιήθηκαν γιά ν’ ἁρπάξουν τήν ἐξουσία εἶναι ἀθέμιτοι, πονηροί, εὐκαιριακοί καί ἀπατηλοί. Συμπεριφέρθηκαν μέ ἀνευθυνότητα. Ὅλοι ἔχουν μερίδιο εὐθύνης γιά τό κατάντημα τῆς Ἑλλάδος καί γιά τήν προδοτική τους συμπεριφορά στήν χρεοκοπία τῆς πατρίδος μας. Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει ἀπό δῶ καί πέρα…. Ἀλλά καί οἱ πολίτες δέν εἶναι ἀθῶοι. Ὁ δημοσιογράφος Σταῦρος Λυγερός ἐπισημαίνει ὀρθά: «Ἀνάμεσα στό πολιτικό σύστημα καί στούς πολίτες ὑπάρχει καθεστώς συναλλαγῆς. Οἱ παραδοσιακές πελατειακές σχέσεις μέ σκοπό τήν ψηφοθηρία ἔχουν μεταλλαχθεῖ σέ μία εὐρύτερη συναλλαγή, πού ἔχει διαμορφώσει κλίμα ἑκατέρωθεν ἀνοχῆς – συνενοχῆς».



2. Ἐμεῖς οἱ κληρικοί ὀφείλουμε νά σταθοῦμε στό ὕψος τῶν περιστάσεων:

Ἡ ἀποστολή μας, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, εἶναι δύσκολη καί μαρτυρική. Ἔχουμε χρέος, Ἐπίσκοποι καί κληρικοί, νά ἀφήσουμε τήν καλοπέραση, νά στηρίξουμε τούς νέους πού μαστίζονται ἀπό τήν ἀνεργία, νά ἐνισχύσουμε τό φιλανθρωπικό ἔργο, νά μιμηθοῦμε τήν πτωχεία τοῦ Ἰησοῦ.

Νά πάψουμε νά προκαλοῦμε μέ τήν πολυτέλεια, τήν σπατάλη, μέ τήν ἀντιεκκλησιαστική μας συμπεριφορά.

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος προτρέπει «Ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ’ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς ἀλλά προθύμως, μηδ’ ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλά τύποι (παραδείγματα ἀρετῆς) γινόμενοι τοῦ ποιμνίου» (Α΄ Πετρ. 5.2.) Πολύ δέ περισσότερο νά θωρακίσουμε τούς χριστιανούς μας ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις, τίς αἱρέσεις καί πλάνες, τόν παπισμό καί προτεσταντισμό, τίς παραθρησκευτικές ὀργανώσεις, πού θέλουν νά πλήξουν τό ὀρθόδοξο φρόνημα.

Μακάρι ἡ πολιτική καί ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία νά συνεργασθοῦν γιά τήν ἐξυγίανση τή δική τους καί τῆς κοινωνίας μας, ὥστε νά βγοῦμε ἀπό τό λαβύρινθο στόν ὁποῖο ἔχουμε μπεῖ.



3. Τά ἐθνικά θέματα:

Σέ ὅλους τους τόνους αὐτές τίς ἡμέρες ἀκοῦμε ὅτι μέ τήν προσφυγή μας στό Δ.Ν.Τ. καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση χάσαμε τήν Ἐθνική μας κυριαρχία.

Τί σημαίνουν τά λόγια αὐτά; Μήπως πρέπει νά κάνουμε ὑποχωρήσεις στά μεγάλα ἐθνικά θέματα; Στό Κυπριακό, στή Θράκη, στό Αἰγαῖο, στό ὄνομα Μακεδονία καί σέ ἕνα σωρό ἀξιώσεις, πού ἐγείρουν κάθε φορά οἱ γείτονές μας καί οἱ ἄλλες μεγάλες Δυνάμεις, πού ἀπεργάζονται ἀνέκαθεν τήν καταστροφή τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους; Γιατί εἴμαστε τόσο δέσμιοι καί δέν ἐκμεταλλευόμαστε τόν ὀρυκτό πλοῦτο π.χ. ὑδρογονάνθρακες, οὐράνιο, πετρέλαιο κ.ο.κ. Ποιοί δέν μᾶς ἀφήνουν;

Μήπως αὐτές τίς ἡμέρες πρέπει νά θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ μισέλληνα τέως ὑπουργοῦ τῶν ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. Χένρι Κίσινγκερ ὅτι ὁ Ἑλληνικός λαός εἶναι σκληροτράχηλος καί πρέπει νά τόν πλήξουμε στήν ἱστορία του, τήν γλώσσα του καί τή θρησκεία του;

Ἐκεῖνο τό ὁποῖο θά πρέπει ἰδιαίτερα νά μᾶς προβληματίζει εἶναι ἡ ἀξίωση τῆς Γερμανίας νά τούς δώσουμε κάποιο ἀπό τά νησιά μας π.χ. τήν Κέρκυρα γιά νά πληρώσουμε τό χρέος μας. Ἐδῶ φαίνεται κατά πόσο ἀλληλέγγυα εἶναι τά κράτα μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.

Θά μείνουν στήν Ἱστορία ὡς στυγνοί καί σκληρόκαρδοι.

Ἀλλά τό πρόβλημα τῶν μεταναστῶν δέν εἶναι ἄνευ σημασίας. Ἡ πατρίδα μας ἔγινε ξέφραγο ἀμπέλι. Οἱ ταγοί τῆς πολιτείας δέν γνωρίζουν πόσοι εἶναι ἀκριβῶς οἱ μετανάστες μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχει πλήρη ἀσυδοσία ἀπό μέρους τῶν μεταναστῶν.



4. Μετάνοια – Τιμιότητα – Ἄσκηση:

Ἄν θέλουμε νά ὀρθοποδήσουμε ὡς ἔθνος, ὀφείλουμε νά μετανοήσουμε γιά ὅλα τά σφάλματα τοῦ παρελθόντος. Κυρίως γιατί δώσαμε τό δικαίωμα στούς ξένους νά μᾶς χλευάζουν καί βέβαια, γιατί δέν τιμήσαμε τούς προγόνους μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς παρέδωσαν μία Ἑλλάδα ὑπερήφανη καί σεβαστή ἀπ’ ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς.

Νά ζητήσουμε συγγνώμη ἀπό τόν Θεό, διότι δέν σταθήκαμε στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Νά ποῦμε ἱκετευτικά στόν Θεό: «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν Σου».

Νά ἀναδείξουμε στίς δύσκολες αὐτές ἡμέρες τό προτέρημά μας, πού εἶναι τό φιλότιμο. Νά ἐργασθοῦμε συλλογικά γιά νά ἀνταποκριθοῦμε στό μεγάλο χρέος μας. Οἱ πολιτικοί ἄς κάνουν πρῶτοι τίς θυσίες πού ἀπαιτοῦνται γιά νά δώσουν τό καλό παράδειγμα. Κυρίως ἄς μάθουμε νά ἀσκούμαστε στή ζωή μας. Νά ἀγαπήσουμε τήν ἐγκράτεια, τή λιτοδίαιτη ζωή, τήν κακοπάθεια.

Νά πολεμήσουμε τή φιλαργυρία, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρία.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στήν ἐποχή μας, ἀφοῦ ἐγκαταλείψουμε τόν Θεό, τό Εὐαγγέλιο, τίς ἠθικές ἀξίες καί ἀρχές, θεοποιήσαμε τό χρῆμα. Δώσαμε ἔμφαση στήν ὕλη καί ὄχι στό πνεῦμα. Τά ἀποτελέσματα εἶναι ζοφερά. Γι’ αὐτό ὅλες οἱ συζητήσεις γιά τή διαφθορά δέν θά μᾶς ὠφελήσουν, ἄν δέν ἀγωνισθοῦμε.

Ἡ ἐκκλησία, πού εἶναι τό πνευματικό θεραπευτήριο, ἐγγυᾶται τήν κάθαρσή μας ἀπό τά πάθη.

Κυρίως, ἄς ἐνδιαφερθοῦμε γιά τόν συνάνθρωπό μας. Ἄς ἀποκτήσουμε τήν βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τήν ἀγάπη, καί ἄς προσευχηθοῦμε νά φυλάξει ὁ Θεός τή νεολαία μας ἀπό κάθε δοκιμασία. Ἄς μή χάσουμε τήν πίστη μας στόν Θεό καί τήν αἰσιοδοξία. «Ἡ Ἑλλάδα ποτέ δέν πεθαίνει» ἀρκεῖ νά βροῦμε τόν σωστό προσανατολισμό μας.

Ἔχουν μεγάλη ἀξία οἱ συμβουλές καί οἱ προτροπές τοῦ γέροντος Παϊσίου. «Στά θέματα τῆς πατρίδος μας δέν ἤθελε οἱ Χριστιανοί νά εἶναι ἀδιάφοροι. Πολύ λυπόταν, πού ἔβλεπε κομματικούς ἀνθρώπους νά ἐπιζητοῦν νά βολευτοῦν οἱ ἴδιοι καί νά μήν ἐνδιαφέρονται γιά τήν πολιτεία. Ὁ καημός καί ἡ ἀπορία του ἦταν πώς οἱ ὑπεύθυνοι δέν ἀντιλαμβάνονται πού ὁδηγούμαστε. Ὁ ἴδιος ἀπό παλαιά διέβλεπε τή σημερινή κατάσταση καί ἀνησυχοῦσε, ἀλλά δέν διέσπειρε τίς ἀνησυχίες του στόν κόσμο. Ἔλεγε: «Ἀπό τό κακό πού ἐπικρατεῖ σήμερα θά βγεῖ μεγάλο κακό». Γενικῶς συμβούλευε ὅλους νά ἔχουν σεβασμό καί ἀγάπη πρός τήν πατρίδα, νά ἐνεργοῦν γιά τό κοινό καλό εὐσυνείδητα καί νά μήν παρασύρονται ἀπό τό γενικό πνεῦμα τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἰσοπεδώσεως, τοῦ βολέματος, τῆς καταχρήσεως» (Ἱερομονάχου Ἰσαάκ. Βίος Γέροντος Παϊσίου σέλ. 703).
Πηγή:Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ἡ Ἀλήθεια

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ διψᾶ τὴν ἀλήθεια. Εἶνε ἔμφυτος ἡ δίψα αὐτή, εἶνε βαθειὰ ριζωμένη μέσα μας. Εἶνε τόσο βαθειά, ὥστε ὁ ἄνθρωπος ζητᾶ καὶ ἔρευνα γιὰ νὰ βρῆ τὴν ἀλήθεια, παραμερίζει ὅλες τὶς φυσικὲς καὶ ἐπιτακτικὲς ἀνάγκες, ποὺ ἔχει τὸ σῶμα, λησμονεῖ τὴν τροφή, τὸν ὕπνο, τὴν ξεκούρασι, καὶ ἄυπνος πιέζει τὸν ἑαυτό του, ἐντείνει τὶς διανοητικές του δυνάμεις, ἀγωνίζεται νὰ πλησίαση, νὰ κατάκτηση τὴν ἀλήθεια. Καὶ ὅταν τὴν βρὴ ἢ νομίση ὅτι τὴν βρῆκε, ὢ τότε ποῖος μπορεῖ νὰ περιγράψη τὴν χαρά του! Σὰν ἄλλος Ἀρχιμήδης, γεμάτος χαρά, εἶνε ἕτοιμος καὶ αὐτὸς νὰ φωνάξη, «Εὕρηκα, εὕρηκα!».
Ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια, ὅπως λέγει ἕνα ἀρχαῖο ρητό, εἶνε «δυσθήρατος», δηλαδὴ δύσκολα ἀνακαλύπτεται καὶ συλλαμβάνεται.
Ἡ φωλεὰ τῆς εἶνε κτισμένη εἰς τὸ πανύψηλον Ὅρος τῆς ἀρετῆς. Ποιὸς μπορεῖ νὰ τ' ἀνεβῆ; Ἐμπόδια φράσσουν τὴν ἄνοδόν του, πυκνὴ ὁμίχλη σκεπάζει πολλὲς φορὲς τοὺς πρόποδας τοῦ Ὅρους. Αὐτοχειροτόνητοι ὁδηγοὶ παραπλανοῦν τοὺς ἐρευνητᾶς. Τὰ μονοπάτια εἶνε πολλὰ καὶ ἡ μυστικὴ ὁδός, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν κορυφὴν τῆς ἀλήθειας εἶνε κρυμμένη ἀπὸ πολλούς. Γι' αὐτὸ ὅταν ὁ ἄνθρωπος μόνος του ἔρευνα νὰ λύση τὰ... ὕψιστα προβλήματα περὶ Θεοῦ, περὶ ἀνθρώπου, περὶ ἄλλης ζωῆς πέραν τοῦ τάφου, ἔπεσε καὶ πέφτει σὲ λαβύρινθο ἀπὸ ἀλληλοσυγκρουόμενες γνῶμες, θεωρίες καὶ ὑποθέσεις, ὥστε, ἐκεῖνος ποὺ μελέτα τὴν ἱστορία τῆς φιλοσοφίας ἀναγκάζεται πολλὲς φορὲς νὰ συμφωνήση μὲ τὴν γνώμην ἐκείνου τοῦ σοφοῦ ὁ ὁποῖος εἶπε, ὅτι ἡ ἱστορία τῆς φιλοσοφίας δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ ἱστορία τῶν πλανῶν τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος. Καὶ ἐὰν ἀκόμη παραδεχθοῦμε ὅτι ἀπὸ τὴν κοπιαστικὴ αὔτη ἔρευνα βρίσκει ὁ ἄνθρωπος κάτι, αὐτὸ τὸ κάτι τὸ μεγαλοποιεῖ τόσο πολύ, ὥστε ἐνῶ ὅπως λέγει ὁ Νεύτων, αὐτὸ ποὺ βρῆκε εἶνε ἕνα κοχύλι ἁλιευμένο ἀπὸ τὸν ἀχανῆ της ἀληθείας ὠκεανό, ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος τὸ θεωρεῖ, ὅτι εἶνε ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια ποὺ θὰ σαρώση ὅλα τὰ ψεύδη. Ἀλλὰ δὲν περνᾶ πολὺς χρόνος καὶ νέα θεωρία, ὑποστηριζόμενη ἀπὸ ἄλλους, ἔρχεται νὰ ἐνταφίαση τὴν προηγουμένη. Ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ νέα θεωρία μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ γίνη παλαιά. Ἀφοῦ λάμψη ὡς προσωρινὸ μετέωρο εἰς τὸν ὁρίζοντα τῶν ἰδεῶν, θὰ ἐνταφιασθῆ ἀδόξως κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῶν ἀνθρωπίνων θεωριῶν, οἱ δὲ ὀπαδοὶ τῆς Ὕλης καὶ τῆς Πυρρωνικῆς φιλοσοφίας, ποὺ ἀμφιβάλλουν ἐὰν ὑπάρχη ἀλήθεια καὶ ἐὰν εἶνε δυνατὸν νὰ εὑρεθῆ ἀλήθεια, θὰ εἶνε ἕτοιμοι μὲ τὸ στόμα ἑνὸς Ποντίου Πιλάτου νὰ κινήσουν χλευαστικὰ τὸ κεφάλι τους καὶ νὰ ἐπαναλάβουν τὴν ἐρώτησι «Τί ἐστὶν ἀλήθεια; (Ἰωάν. 18,38).
«Τί ἐστὶν ἀλήθεια;». Εἰς τὸ ἐρώτημα αὐτὸ τῆς ἀνθρωπότητος ἦλθε ν' ἀπαντήση ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς δίκης Του δὲν ἀπήντησε στὸν Πιλάτο, διὰ τὸν λόγον ποὺ Ἐκεῖνος γνωρίζει, ἀπήντησε ὅμως πολλὲς φορὲς στὴν ζωή Του.
Ἀπήντησε ὁ Ἰησοῦς μὲ τὰ θαύματά του, διὰ τὰ ὁποία ζωηρᾶν εἰκόνα μᾶς δίδουν οἱ εὐαγγελισταί. Ἀπήντησε μὲ τὴν διδασκαλίαν Του, ἡ ὁποία παρ' ὅλα τὰ πλήγματα τῶν ψευδοφιλοσόφων καὶ τῶν ψευδοεπιστημόνων ἐξακολουθεῖ νὰ λάμπη ὡς ὁ ἥλιος καὶ νὰ ἑλκύη ὁλονὲν καὶ ζωηρότερον ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν τὸ ἐνδιαφέρον τῶν εὐγενῶν ψυχῶν.
Ἀπήντησε μὲ τὴν ἁγίαν Του ζωήν, ζωὴν ἄφθαστου ἁγιότητος, ἐμπρὸς εἰς τὴν ὁποίαν ἀποκαλύπτονται καὶ οἱ ἐχθροί Του, οἱ σταυρωτοί Του. Καὶ δὶ' αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς, ποὺ ἔχει συνείδησιν τῆς μοναδικῆς Του ἀποστολῆς εἰς τὸν κόσμον, γνωρίζει ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ πηγαίνει. Εἶνε Θεὸς ἅμα καὶ ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος, ἀπευθύνεται εἰς ὅλους ὅσους διψοῦν τὴν ἀλήθειαν καὶ λέγει, χωρὶς νὰ ὑπάρχη κίνδυνος νὰ τὸν διάψευση κανεὶς- «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ» (Ἰωάν. 14,6).
Νέοι! Ὅσοι, ἀναζητοῦντες τὴν πηγήν, ἀντὶ αὐτῆς εὐρήκατε ρεύματα θεωριῶν, ρυάκια ἰδεολογικῶς ἀκάθαρτα, ὅπου ὑπάρχουν τὰ νοσογόνα του ψεύδους μικρόβια• ὅσοι, ἀντὶ νὰ πίνετε τὸ κρυστάλλινο νερὸ τῆς ἀλήθειας, πίνετε τὸ δηλητήριον ποὺ σᾶς προσφέρει ἡ σημερινὴ ἔκφυλος κοινωνία καὶ τὸ ὁποῖον εἰς τὴν ἀρχὴν σᾶς φαίνεται ὡς εὔγευστον ποτὸν ἂλλ' εἰς τὸ τέλος ἐγκλείει τὸν θάνατον, ὅσοι ἔχετε δοκιμάσει τὴν ἀπογοήτευσιν, διότι μὲ τὰ χάπια ποὺ σᾶς ἔδωσαν οἱ ἄνθρωποι δὲν εὐρήκατε καμμίαν ἐσωτερικὴν γαλήνην, καμμίαν λύσιν εἰς τὰ ἀγωνιώδη της ψυχῆς ἐρωτήματα, παραμερίσατε τὰ ἐμπόδια καὶ πλησιάσατε. Ἰδοὺ ἡ πηγή, ὁ Χριστός! Αὐτὸς εἶνε ὁ δρόμος, ποὺ πρέπει ὅλοι νὰ ἀκολουθήσωμεν. Αὐτὸς εἶνε ἡ ἀλήθεια, ποὺ πρέπει νὰ ἀκούσωμεν ἡ ζωὴ ποὺ ἀξίζει νὰ ζήσωμεν. Ἔξω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν δὲν ὑπάρχει σωτηρία.
Τὸ μικρὸ αὐτὸ φυλλάδιον ἕνα καὶ μοναδικὸν σκοπὸν ἔχει. Νὰ προσφέρη ἕνα μικρὸ ποτήρι νεροῦ, ἀπὸ τὸ ἀθάνατο ἐκεῖνο Νερὸ τῆς ἀληθείας, ποὺ ἔφερε εἰς τὸν κόσμον ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καὶ μία ἀκόμη ψυχὴ νέου ἐὰν πρόκειται νὰ δροσισθῆ ἀπὸ τὰ ζωογόνα νάματα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ αἰσθανθῆ ὅτι διὰ κάτι ἀνώτερον ἐγεννήθη εἰς τὸν κόσμον αὐτόν, ὁ σκοπὸς τῆς ἐκδόσεως τοῦ φυλλαδίου θὰ ἔχη ἐπιτύχει. Διότι αὐτὸς ποὺ κερδίζει μίαν ψυχὴν νέου ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας, κερδίζει μίαν μάχην διὰ μίαν καλυτέραν ζωὴν αὔριον.
†Επίσκοπος Αὐγουστίνος

(φυλλάδιο «Ἡ Ἀλήθεια», Κοζάνη, φ. 1/12-3-1944)
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος

Συγκίνηση στὸ μνημόσυνο γιὰ τὸν Σωκράτη Γκιόλια

Σὲ κλίμα βαθιᾶς ὀδύνης τελέστηκε τὸ πρωὶ τοῦ περασμένου Σαββάτου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίων Ἀναργύρων στὴν Ἡλιούπολη, σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴ δολοφονία του, τὸ μνημόσυνο τοῦ δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Ὅλα τὰ ἀγαπημένα τοῦ πρόσωπα ἦταν ἐκεῖ γιὰ νὰ τιμήσουν τὴ μνήμη του, ἐνῶ ἡ οἰκογένειά του, συντετριμμένη καὶ ἀπαρηγόρητη ἀπὸ τὸν ἄδικο χαμό του, ψέλλιζε ἕνα ἀναπάντητο «γιατί». Ἀνάμεσά τους καὶ ἡ σύζυγός του Ἀδαμαντία μαζὶ μὲ τὸ παιδὶ ποὺ ἔχει στὰ σπλάχνα της, τὸ ὁποῖο δὲν πρόλαβε νὰ γνωρίσει τὸν πατέρα του.
Στὸ μνῆμα τοῦ δολοφονηθέντος δημοσιογράφου ἀπὸ τὴν ὀργάνωση «Σέχτα Ἐπαναστατῶν» δεσπόζουν οἱ στίχοι ἑνὸς τραγουδιοῦ ποὺ ἐπέλεξαν οἱ δικοί του ἄνθρωποι γιὰ νὰ τὸν συντροφεύουν στὴν τελευταία του κατοικία.
«Περπάτησα πάρα πολὺ καὶ τὰ φτερά μου τὰ ἔχω χάσει. Μὰ ἐσὺ ποὺ δὲν πατᾶς στὴ γῆ κᾶνε τὴν ψυχή μου νὰ πετάξει… Μὲ ἕνα ἀερόστατο νὰ πᾶμε στὸ φεγγάρι, ἕνα ἀεράκι νὰ μᾶς πάρει... φωτιὰ κι ἀέρας νὰ κάνουμε δική μας τὴ μικρὴ ζωή μας…» Αὐτοὶ εἶναι οἱ στίχοι τοῦ τραγουδιοῦ «Παράκληση» τοῦ Ἀλκίνοου Ἰωαννίδη. Δίπλα στοὺς στίχους, ποὺ μιλοῦν στὶς ψυχὲς τῶν ἀγαπημένων τοῦ προσώπων, ὑπάρχει ἡ φωτογραφία τοῦ ἄτυχου δημοσιογράφου, στὴν ὁποία ἀπεικονίζεται νὰ χαμογελᾶ. Ἕνα χαμόγελο ποὺ ἔσβησε τὸ ξημέρωμα τῆς 19ης Ἰουλίου, ὅταν δέχθηκε τὰ δολοφονικὰ πυρά, ἀφήνοντας πίσω του ἕνα μικρὸ παιδὶ κι ἕνα ἀκόμη ποὺ περίμενε μὲ λαχτάρα…
Στὸ μνημόσυνο τοῦ Σωκράτη Γκιόλια οἱ φίλοι καὶ οἱ συνεργάτες τοῦ -ὅπως καὶ στὴν κηδεία τοῦ- φοροῦσαν μαῦρες μπλοῦζες στὶς ὁποῖες ἦταν ἀποτυπωμένες δύο φράσεις στὸ ἐμπρόσθιο καὶ τὸ πίσω μέρος: «Σωκράτης Γκιόλιας: Δολοφονία Ἐλεύθερης Φωνῆς» καὶ «Θὰ φωνάζω».
Πηγή: http://www.madata.gr/epikairotita/social/74515.html
Ἀπό:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου

Θύματα τοῦ 1922


Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο «1922 – Ἡ Μαύρη Βίβλος» τοῦ Γιάννη Π. Καψῆ (Ἐκδόσεις: ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ)
«Ἐσὺ ἀναγνώστη ποὺ θὰ θελήσεις νὰ διαβάσεις τὶς σελίδες ποὺ ἀκολουθοῦν, σφίξε τὴν ψυχή, ἀλλὰ ἄφησε τὸ δάκρυ νὰ κυλήσει ἐλεύθερο. Ὁ πόνος, ἡ δυστυχία, ἡ φρίκη πολὺ συχνὰ θὰ νιώσεις νὰ σὲ πνίγουν…»...
...Ὀνομάζομαι Σοφία Νικολάου. Εἶμαι ἀπὸ τὸ Ἰβρινδὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας... Εἴχαμε καταφύγει μὲ τὸν ἄνδρα μου καὶ τὸν γιὸ μᾶς Μανωλάκη, 8 ἐτῶν, στὸν μύλο τοῦ Γκιοῦν-Γκιορκές... Ξαφνικά, φάνηκαν νὰ ἔρχονται Τοῦρκοι χωριάτες. Τριγύρισαν τὸν μύλο βγάζοντας ἄγριες φωνές... Μετὰ ἔσπασαν τὴν πόρτα τοῦ μύλου κι ὅρμησαν ἐπάνω μας... Μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ συγχωρημένου τοῦ ἄνδρα μου καὶ τοῦ παιδιοῦ μου μὲ ἀτίμασαν πολλὲς φορές. Ὕστερα, ἔσφαξαν τὸ παιδί μου καὶ κομματίασαν μὲ τὰ μαχαίρια τοὺς τὸν ἄνδρα μου. Τοῦ ἔβγαλαν τὰ ἐντόσθια καὶ μοῦ ἔδιναν νὰ φάω τὸ κρέας του. Μοῦ φώναζαν πώς, ἂν δὲν ἔτρωγα ἀπὸ τὸ κρέας τὸν ἄνδρα μου, θὰ ἔσφαζαν κι ἐμένα. Ἐκείνη τὴ ὥρα ἀκούστηκαν πυροβολισμοί. Ἔριχναν οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι γιὰ νὰ εἰδοποιήσουν τοὺς δικούς τους ὅτι ἔρχεται ὁ Ἑλληνικὸς στρατός... Περνοῦσε τὸ σύνταγμα τοῦ Μπαλοὺκ-Κεσέρ. Στὸ ἄκουσμά του, ἔτρεξαν νὰ φύγουν. Ἔτσι σώθηκα ...Εἶδαν οἱ ἀξιωματικοὶ καὶ οἱ στρατιῶτες τὰ παθήματά μου καὶ μὲ πῆραν μαζί τους...
Σοφία Νικολάου

…Ὅταν μπῆκαν οἱ κεμαλικοί, ἤμουν στὸ Κορδελιὸ τῆς Σμύρνης… Εἶδα νὰ σφάζουν Χριστιανούς… πτώματα ἦταν ἐδῶ κι ἐκεῖ. Εἴχαμε συγκεντρωθεῖ στὴν προκυμαία κι οἱ Τοῦρκοι ἐρχόντουσαν, ἄλλους λήστευαν κι ἄλλους βασάνιζαν κι ἅρπαζαν ὡραῖες γυναῖκες καὶ κορίτσια καὶ τὰ ἀτίμαζαν μπροστὰ στὰ μάτια μας…
Χαράλαμπος Τσακίρης

...Τὴν 27η Αὐγούστου, εὐρισκόμενος στὴν Σμύρνη, ἄκουσα ὅτι οἱ κεμαλικοὶ εἶχαν μπεῖ στὸν Μπουρνόβα, χωριὸ ποὺ ἀπέχει ἕνα τέταρτο ἀπὸ τὴν Σμύρνη, ὅπου ἔσφαζαν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ κατέστρεφαν τὸ πᾶν. Τρομοκρατημένος, πῆρα τὴν οἰκογένειά μου καὶ καταφύγαμε στὴν καθολικὴ ἐκκλησία Σάντα Μαρία. Ἀργότερα, σκέφθηκα νὰ τρέξω στὸ σπίτι μου γιὰ νὰ πάρω μερικὰ τρόφιμα, ἀλλὰ στὸ μεταξὺ εἶχαν φθάσει οἱ κεμαλικοί. Στὸν δρόμο, εἶδα πλῆθος Χριστιανῶν νὰ καταφεύγουν ἔντρομοι στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου. Ἀλλὰ κεμαλικοὶ μαζὶ μὲ τσέτες καὶ πολίτες Τούρκους ὁρμοῦσαν μέσα στὴν ἐκκλησία ὅπου ἔσφαζαν ἀδιακρίτως ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά. Πολλοὶ Χριστιανοί, στὴν ἀπελπισία τους, πηδοῦσαν ἀπὸ τὰ παράθυρα καὶ τοὺς τοίχους. Ἀλλὰ κι ἂν δὲν τραυματιζόντουσαν, τοὺς περίμενε ἡ ἴδια τύχη. ...Κατόρθωσα νὰ φθάσω μέχρι τὸ σπίτι μου, ὅπου εἶχαν καταφύγει κι ἄλλοι γνωστοὶ καὶ γείτονες. Οἱ γυναῖκες ἔκρυψαν τοὺς ἄνδρες στὸ ὑπόγειο. Ἀλλὰ ὅταν μπῆκαν οἱ Τοῦρκοι, ἀφοῦ τὶς λήστεψαν ὅλες, σκότωσαν δύο γυναῖκες καὶ δύο παιδιὰ καὶ φεύγοντας πῆραν μαζί τους τρία νεαρὰ κορίτσια. Τὴν ἑπομένη, χάρις σ' ἕναν Τοῦρκο ποὺ δωροδοκήσαμε, δίνοντας πολλὰ χρήματα καὶ δῶρα, μᾶς ὁδήγησε στὴν παραλία, ἀλλὰ στὸν δρόμο ἄλλοι Τοῦρκοι σκότωσαν τὸν ἀδελφό μου Βασίλη, 24 ἐτῶν… Ὅλα ὅσα γινόντουσαν τὰ ἔβλεπαν πολλοὶ ξένοι, Ἄγγλοι καὶ Γάλλοι, καὶ Ἰταλοὶ καὶ Ἀμερικανοί...
Παῦλος Μιχαηλίδης

…Κατέφυγα μὲ πολλοὺς συγχωριανούς μου, οἰκογενειακῶς, στὴν Σμύρνη ὅπου εἶδα κεμαλικοὺς στρατιῶτες καὶ Τούρκους πολίτες νὰ σφάζουν ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά... Ἐπὶ τέσσερες ἡμέρες, ἐμέναμε μέσα εἰς τὸ ἀμερικανικὸ καπνεργοστάσιο. Οἱ Τοῦρκοι ἀξίωσαν καὶ παρέλαβαν ὅλους του ἄνδρες μέχρι 50 ἐτῶν, ἐνῶ τὰ γυναικόπαιδα καὶ τοὺς γέροντας τοὺς ἀφήκαν στοὺς δρόμους. Καὶ ἀπειλώντας τους μὲ τὶς λόγχες, τοὺς καταλήστευαν καὶ ἐρευνοῦσαν τὶς γυναῖκες στοὺς μαστοὺς καὶ τὰ πανταλόνια τους. Ὅλα αὐτά, παρουσία ἄλλων, Ἀμερικανῶν, Γάλλων καὶ ἄλλων ξένων στρατιωτῶν καὶ ἀξιωματικῶν…
Παῦλος Σταύρου Μιχαηλίδης

…Οἱ κεμαλικοὶ στρατιῶται κράτησαν αἰχμαλώτους τους δύο ἀδελφούς μου… Ἔβαλαν φωτιὰ κι ἔκαψαν τὸ σπίτι μας. Εἶδα νὰ σκοτώνουν πολλοὺς Χριστιανούς. Τὴν Ἑλένη τοῦ Νικολάου Ντελάλη, ἐτῶν 20, τὴν ἀπήγαγαν καὶ τὴν ἑπομένη ποὺ ἐπέστρεψε μᾶς διηγεῖτο τρέμοντας καὶ κλαίοντας ὅτι πολλοὶ Τοῦρκοι εἶχαν ἀσελγήσει ἐπάνω της. Ἐμένα μου ἔκλεψαν τὰ κοσμήματά μου.
Δέσποινα Αὐγείου

…Εἰς τὸ χωρίον Καραντίναν, ποὺ ἀπέχει μισὴ ὥρα ἀπὸ τὴν Σμύρνη, ὅπου εἴχαμε καταφύγει, οἱ Τοῦρκοι ἀπήγαγαν τὸν ἄνδρα μου Παντελῆ, ἐτῶν 32, ἀφοῦ καὶ μᾶς ἐλήστευσαν. Εἶδα μὲ τὰ μάτια Τούρκους φονεύοντας Χριστιανούς, τῶν ὁποίων τὰ πτώματα ἔτρωγαν οἱ σκύλοι.
Ἑλένη Αὐγείου

…Οἱ Τοῦρκοι ἀπήγαγαν τὸν ἄνδρα μου κι ἔκτοτε ἔχασα τὰ ἴχνη του. Ἐμένα μου ἀφήρεσαν τὰ χρήματα, ἔπιπλα καὶ κοσμήματα καὶ ἔκαψαν τὸ σπίτι μου. Χιλιάδας οἰκογενειῶν μᾶς ἔκλεισαν εἰς τὴν βάσιν καὶ μᾶς ἀφήκαν νηστικοὺς ἐπὶ τρία ἡμερονύκτια. Τὴν νύχτα ἐρχόντουσαν καὶ ἅρπαζαν γυναῖκες καὶ κορίτσια γιὰ νὰ τὰ ἀτιμάσουν. Ὅλους τους ἄλλους συνεχῶς ἐβίαζαν, ἔδερναν καὶ κακοποιοῦσαν.
Στέλλα Βρεκούση

...Ἐγκαταλείψαμε τὸ χωριὸ καὶ καταφύγαμε στὴν παραλία, στὴν θέση Ὀκτσάι. Ἐκεῖ κατέφθασαν τσέτες ποὺ συνέλαβαν τὰ ὡραιότερα καὶ καλύτερα κορίτσια τοῦ χωριοῦ μας, ὅπως τὴν Κατίνα τοῦ Ἀντωνίου Παπουτσῆ, 14 ἐτῶν, καὶ τὴν ἀδελφή της Μερσίνα, 17 ἐτῶν, τὴν Ἑλένη Παπουτσή, τὴν Ἑλένη καὶ Χριστίνα Ψωμὰ καὶ πολλὲς ἄλλες ποὺ ἀπὸ τὴν σύγχυση δὲν ἐνθυμοῦμαι τὰ ὀνόματά τους. Τὰ κορίτσια ριχνόντουσαν στὴν θάλασσαν νὰ πνιγοῦν, προτιμώντας τὸν θάνατον ἀπὸ τὴν ἀτίμωση, ἀλλὰ οἱ Τοῦρκοι τὶς κατεδίωκαν καὶ τὶς ἅρπαζαν, ἐνῶ τὰ δυστυχισμένα πλάσματα ἔκλαιγαν καὶ σφάδαζαν. Ἐλήστευον ὅλους. Τὸν ἐκ Μαγνησίας Παπαγεώργη ἔσυραν ἀπὸ τὰ γένια μαζὶ μὲ τὰ πέντε κορίτσια του, ἀφοῦ δὲ τοῦ ἐπῆραν 500 λίρες τὸν ἀπήγαγαν μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά του, ἄγνωστον ποῦ.
Σουλτάνα Βασιλείου, ἐξ Ἀδραμυτίου

…Τὸν ἄνδρα μου Ἀρμένιο Ἀβεντίς, ἐτῶν 35, καὶ τὸν γιό μου Ἀργύρη, ἐτῶν 17, ἐπῆραν αἰχμαλώτους οἱ Τοῦρκοι. Εἶδα Τούρκους νὰ σφάζουν Ἕλληνες καὶ Ἀρμενίους καὶ νὰ καίουν σπίτια. Ἐδιάλεγαν τὰ πιὸ ὄμορφα κορίτσια καὶ γυναῖκες καὶ τὶς ἀπήγαγαν. Εἶδα πολλὲς γυναῖκες καὶ κορίτσια νὰ πέφτουν στὴν θάλασσα γιὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τοὺς Τούρκους.
Λεμονιὰ Σαντηρηκιᾶν, Ἑλληνὶς ἐκ Σμύρνης

…Στὶς 28 Αὐγούστου, ἔφυγε ξαφνικὰ ὁ ἑλληνικὸς στρατός. Ὅλοι οἱ Τοῦρκοι, ἰδιαίτερα οἱ προύχοντες, ἔκαναν κάθε τί γιὰ νὰ μᾶς καθησυχάσουν, διαβεβαιώνοντας ὅτι δὲν κινδυνεύουμε. Ἀλλὰ τὴν ἑπομένη μπῆκαν στὴν κωμόπολή μας οἱ τσέτες κι ἀμέσως ἄρχισαν τὴν σφαγή. Ἐμένα μὲ συνέλαβαν, μοῦ πῆραν 1.000 λίρες καὶ μὲ ἔδεσαν σ' ἕνα δένδρο. Καὶ μπροστὰ στὰ μάτια μου πῆραν τὴν ἀδελφή μου Πηνελόπη καὶ τὴν κόρη τοῦ Ἀντωνιάδη, Ἑλένη, κι ἀφοῦ τὶς ντροπίασαν κατὰ διαφορετικοὺς τρόπους τοὺς ἔκοψαν τοὺς μαστούς. Ἡ σφαγὴ συνεχιζόταν ὅταν, γύρω στὰ μεσάνυχτα, ἀκούγεται ἕνας πυροβολισμός. Ἐρχότανε ὁ ἑλληνικὸς στρατός. Οἱ τσέτες ἀντιστάθηκαν 1-2 ὧρες, ἀλλὰ ἀναγκάσθηκαν τελικὰ νὰ ὑποχωρήσουν στὰ βουνά. Εἶχαν ἔλθει ἀπὸ τὴν Κρεμαστὴ Κιρκάσιοτ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Δαοὺτ Ἐφένδη. Ὅταν μὲ ἔλυσαν ἀπὸ τὸ δένδρο, ἡ ἀδελφή μου καὶ ἡ Ἑλένη Ἀντωνιάδου εἶχαν πεθάνει...
Ἀντώνιος Γεωργιάοης, ἐκ Σιντιρκὴ Μ. Ἀσίας

...Οἱ προύχοντες τοῦ τόπου μας, μᾶς εἶχαν διαβεβαιώσει ὅτι δὲν διατρέχαμε κανέναν κίνδυνο... Οἱ τσέτες δὲν θὰ μᾶς πείραζαν ...Μετὰ 8 ἡμέρες, μπῆκε ὁ τακτικὸς στρατὸς ποὺ μᾶς πῆρε, ὅλους ἐν γένει, καὶ μᾶς ὁδηγοῦσε στὸ ἐσωτερικό. Φθάνοντας στὸ Κιομέρτς μᾶς ἐπιτέθηκαν οἱ χωρικοί, οἱ ὁποῖοι ἅρπαζαν τὶς γυναῖκες καὶ τὰ κορίτσια μας καὶ τὶς ἀτίμαζαν μὲ ἀκατονόμαστες πράξεις. Αὐτὸ τὸ μαρτύριο συνεχίσθηκε γιὰ δύο μέρες. Μετὰ μᾶς ὁδήγησαν στὸ Χαὰζ Τσακήλ, μᾶς ἔδεσαν 5-5 μαζὶ καὶ μᾶς λόγχιζαν γκρεμίζοντάς μας στὸν μεγάλο γκρεμό, τὸ Τσακήλ. Ἐγὼ εἶχα δεχθεῖ δύο λογχισμοὺς ἀλλὰ ζοῦσα. Καὶ πέφτοντας σκεπάσθηκα ἀπὸ πτώματα. Δὲν ξέρω πόσο ἔμεινα ἀναίσθητος. Κάπως ὅμως, συνῆλθα καὶ μετὰ 4 ἡμέρες κατόρθωσα νὰ φθάσω στὴν πατρίδα μου, τὸ Μοσχονήσι. Ἐκεῖ ὑπάρχει ἕνα μεταλλεῖο ποὺ ὀνομάζεται Πύργος. Εὐτυχῶς, βρῆκα μία βάρκα καὶ κατόρθωσα νὰ περάσω ἀπέναντι, στὴν Μυτιλήνη. Γιὰ τὰ ἄλλα 4 μέλη τῆς οἰκογένειάς μου δὲν ξέρω ἂν τοὺς σκότωσαν, ἂν ζοῦνε αἰχμάλωτα ἢ ἂν ἔχουν σωθεῖ.
Δημήτριος Χατζὴ Διαμαντής, ἐκ Μοσχονησίων

...Τὴν 23η Αὐγούστου, πληροφορηθήκαμε ὅτι στὴν Σμύρνη εἶχαν καταπλεύσει πλοῖα γιὰ νὰ μᾶς παραλάβουν. Φύγαμε σιδηροδρομικῶς καὶ μετὰ δύο ἡμέρες ἤμασταν στὴν Σμύρνη. Μετὰ δύο ἡμέρες κατέφθασε ὁ κεμαλικὸς στρατός... Ἐπειδὴ ἡ πυρκαϊὰ ἐπεκτείνετο, ὁ κόσμος εἶχε συγκεντρωθεῖ στὴν παραλία, ζητώντας προστασία στὰ πλοῖα. Ἀλλὰ προτεραιότητα εἶχαν οἱ ὑπήκοοι ξένων χωρῶν, ἐνῶ ἐμεῖς μέναμε στὸ ἔλεος τῶν κεμαλικῶν... Πολλοὶ ἔπεφταν στὴν θάλασσα καὶ ἐπειδὴ δὲν τοὺς ἄφηναν νὰ ἀνέβουν στὰ πλοῖα ἔμεναν ἐκεῖ καὶ πνιγόντουσαν ...Τὸ βράδυ μᾶς πῆραν τοὺς μισοὺς περίπου στὸν Μπαλτζόβα, ὅπου ἀνενόχλητοι πιὰ οἱ κεμαλικοὶ στρατιῶτες διάλεγαν τὶς πιὸ ὡραῖες κοπέλες κι ἀφοῦ χόρταιναν ὅλη τὴν νύχτα τὶς ἀσελγεῖς ὁρμὲς τοὺς τὶς ἐπέστρεφαν τὸ πρωί, αἱμόφυρτες, στοὺς γονεῖς τους...
Ἀλέκος Ἀλτίνογλου, ἐκ Μαγνησίας

Πηγή:ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ἀνταπάντηση τοῦ Καθηγητῆ Τσελεγγίδη στὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας


Δεύτερη ἀπάντηση στὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο δίνει ὁ Καθηγητὴς κ. Τσελεγγίδης ζητώντας του καὶ πάλι νὰ ἀνακαλέσει τὶς ἐσφαλμένες ἐκκλησιολογικὰ θέσεις τοῦ περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ μὴν ἐκθέτει τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ τὸν ὅρισε ἐκπρόσωπό της στὸν διάλογο μὲ τοὺς ρωμαιοκαθολικούς. Παραθέτουμε ὁλόκληρο τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς:

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ`
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ
54124 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τήλ. Γράφ. 2310-996957 Οἴκ. 2310-342938
Θεσσαλονίκη 19-8-2010

Πρὸς
τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο Μητροπολίτου Μελετίου 13 24100 ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Σεβασμιώτατε,
Πληροφορήθηκα ἀπὸ τὸ Διαδίκτυο τὸ περιεχόμενο τῆς νέας ἐπιστολῆς Σᾶς (15-7-2010) πρὸς ἐμέ, ἡ ὁποία ἕως καὶ τὴν 19-8-2010 δὲν ἔφτασε στὴν γραμματοθυρίδα τοῦ Πανεπιστημίου μας. Στὴν ἐπιστολὴ Σᾶς αὐτή μου γνωστοποιεῖτε τὴν πρόθεσή Σας, δηλώνοντας κατηγορηματικά: «ὁ μεταξὺ μας διάλογος σταματᾶ ἐδῶ».
Καταρχήν, σέβομαι τὴν πρόθεσή Σας νὰ σταματήσετε τὸ διάλογο μὲ τὸν ὁμόδοξό Σας -μέσω τοῦ ὁποίου (καὶ κάποιων ἄλλων) ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ οἰκονόμησε τὴν ἐπιστημονικὴ ἐξέλιξή Σας- καὶ νὰ τὸν συνεχίσετε ἀσμένως μὲ τοὺς ἑτεροδόξους. Ἄλλωστε, ἐμφανίζεσθε νὰ ἐμμένετε στὴν ἀρχικὴ θέση Σας, ὅτι δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία μετὰ τὸ 1054 εἶναι πλέον...

30 Αυγ 2010

Δεῖτε τοὺς ὁμιλητὲς καὶ τὴν μεταφορὰ τοῦ σκηνώματος πρὸς τὴν Ἱερὰ Μονή...

 Ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ καὶ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἦταν ὁ Σεβασιώτατος Μητροπολίτης Ἐδέσσης κ.Ἰωήλ
 

.Ἐκπρόσωπος Ἱερ.Ἐκκλησίας Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου ἦταν ὁ Σεβασμιώτας Μητροπολίτης...

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία (β')

(β')
Τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη

ΕΙΠΑΜΕ, ἀγαπητοί μου, χθὲς ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς εἶνε ἡ ἀρχαιότερη ἀπὸ ὅλους.
2. Ἄλλα εἶνε καὶ ἡ πληρέστερη ἀπ' ὅλες τὶς λεγόμενες ἐκκλησίες, ἡ μόνη πλήρης Ἐκκλησία. Ἔχει ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀπαρτίζουν τὸ γνήσιό του Χριστιανισμοῦ. Δὲν τῆς λείπει τίποτε. Ὅ,τι ἔχουν οἱ ἄλλοι, τὸ ‘χοῦμε κ' ἐμεῖς, καὶ μάλιστα καθαρώτερο καὶ ἁγνότερο, γιατί εἶνε ἀπὸ τὴν πηγή. Τὸ Εὐαγγέλιο π.χ. ἔχουν ἐκεῖνοι, τὸ Εὐαγγέλιο κ' ἐμεῖς. Μήπως γράφει περισσότερα τὸ δικό τους, ποῦ δὲν τὰ γράφει τὸ δικό μας; Τὰ ἴδια «γράμματα» ἔχουμε.
Καὶ ὄχι μόνο δὲ μᾶς λείπει τίποτε, ἀλλ' ἐπὶ πλέον ἐμεῖς ἔχουμε κ ἐκεῖνα ποὺ αὐτοὶ δὲν ἔχουν. Αὐτοὶ τὰ ἔχασαν, εἶνε φτωχότεροι. Ἔχασαν πολλά, κι ἄφησαν ν' ἀνακατευτῆ μὲ τὸ χρυσάφι σκουριά. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε χρυσάφι καθαρό, θησαυρὸς ἀκέραιος. Δὲν τοῦ λείπει τίποτε ἀπ' ὅ,τι παρέδωσαν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί. Θὰ φέρω μερικὰ παραδείγματα.
• Ἐμεῖς ἔχουμε τὶς εἰκόνες, αὐτοὶ δὲν ἔχουν. Κι ὅταν τοὺς ρωτᾶς γιατί δὲν ἔχετε, σοὺ ἀπαντοῦν, Δὲ γινόμαστε εἰδωλολάτρες, δὲν προσκυνᾶμε εἴδωλα, μόνο τὸ Θεὸ προσκυνᾶμε... Ἐπ' αὐτοῦ ἔχουμε νὰ τοὺς ποῦμε τά.... ἑξῆς. Κάνετε λάθος. Οἱ ὀρθόδοξοι δὲν λατρεύουμε τὶς εἰκόνες. Οἱ εἰκόνες εἶνε τὰ βιβλία τοῦ λαοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ξέρει γράμματα, ἢ ξέρει μὲν ἀλλὰ λησμονεῖ, βλέπει τὴν εἰκόνα καὶ διδάσκεται. Ἄλλωστε ἕνα πρόσωπο ποὺ ἀγαποῦμε θέλουμε νὰ τὸ βλέπουμε, κι ἂν εἶνε μακριὰ ἢ πέθανε, τοῦ κάνουμε μία φωτογραφία, τὴν κορνιζώνουμε, τὴν κρεμᾶμε στὸ γραφεῖο ἢ στὸ σπίτι, καὶ χαιρόμαστε νὰ τὸ βλέπουμε. Ἐὰν λοιπὸν στολίζουμε σπίτια καὶ γραφεῖα μὲ εἰκόνες, πολὺ περισσότερό τους ναούς. Στοὺς προτεστάντες, ποὺ σὰν νέοι εἰκονομάχοι ἀποστρέφονται τὶς εἰκόνες, λέμε. Ξεκρεμάστε σεῖς ἀπὸ τὰ σπίτια σᾶς τὶς εἰκόνες τῶν γονέων σας, καὶ τότε κ' ἐμεῖς θὰ ξεκρεμάσουμε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μας τὶς ἱερὲς εἰκόνες. Οἱ εἰκόνες στόλιζαν πάντα καὶ θὰ στολίζουν τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν τὶς λατρεύουμε, τοὺς ἀποδίδουμε τιμητικὴ προσκύνησι. Ἀσπαζόμεθα ὄχι τὰ ξύλα καὶ τὰ χρώματα ἀλλὰ τὰ ἱερὰ πρόσωπα ποὺ εἰκονίζουν, ἂν ζοῦσαν ἀνάμεσά μας, θὰ πέφταμε στὰ πόδια τους καὶ θὰ τὰ φιλούσαμε. Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ ἀσπάζεται τὴ φωτογραφία τοῦ ἀγαπημένου συγγενοῦς του, ἔτσι κ' ἐμεῖς φιλοῦμε τὶς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων.

• Ἔχουμε λοιπὸν εἰκόνες, καὶ γι' αὐτὸ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε πληρέστερη ἀπὸ τὴ δική τους «ἐκκλησία», ποὺ εἶνε γυμνή. Ἔχουμε ἐπίσης ἑπτὰ μυστήρια, ποὺ ἔχουν ἱδρυθῆ ἀπὸ τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀποστόλους. Εἶνε οἱ ἑπτὰ κολῶνες, στὶς ὁποῖες στηρίζεται τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ πρώτη εἶνε τὸ βάπτισμα. Ἡ δευτέρα τὸ χρίσμα ἢ ἅγιο μύρο. Ἡ τρίτη ἡ θεία κοινωνία. Ἡ τετάρτη ἡ μετάνοια καὶ ἐξομολόγησις. Ἡ πέμπτη ὁ γάμος. Ἡ ἕκτη ἡ ἱερωσύνη. Καὶ ἡ ἑβδόμη τὸ εὐχέλαιο. Οἱ προτεστάντες τελοῦν μόνο ἕνα βάπτισμα καὶ μία κοινωνία, ἀλλ' ὄχι ὅπως τὰ τελοῦσε ἡ πρώτη Ἐκκλησία. Ἄλλα μυστήρια δὲν ἀναγνωρίζουν. Ἐξομολόγησι δὲν ἔχουν. Ποῦ ἐξομολογοῦνται; Ἱερωσύνη δὲν ἔχουν. Ποῦ εἶνε οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἱερεῖς τους; Δὲν μᾶς χρειάζονται, λένε. Ναί, ἀλλὰ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων ὑπῆρχαν ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς καὶ διάκονοι. Ἐπίσκοποι δὲν ἦταν ὁ Τίτος καὶ ὁ Τιμόθεος, στοὺς ὁποίους γράφει ὁ Παῦλος; Πρεσβύτεροι δὲν ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ κάλεσε ὁ Παῦλος στὴ Μίλητο καὶ τοὺς ἔδωσε τὶς τελευταῖες του συμβουλές; Γιὰ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ἐπισκόπους εἶπε ὁ Χριστός, «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον• ἂν τινῶν ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς» (Ἴω. 20,22). Αὐτοὶ εἶνε οἱ ἀντιπρόσωποί του ἐπὶ τῆς γής. Ἔχουν λάβει εἰδικὴ χάρι νὰ διδάσκουν, νὰ λειτουργοῦν καὶ νὰ κυβερνοῦν τὶς ψυχές. Εἶνε ἄγγελοι Κυρίου παντοκράτορος. Γι' αὐτὸ ἕνας ἅγιος εἶπε. Ἂν δῶ στὸ δρόμο ἕνα παπὰ καὶ ἕναν ἄγγελο, θὰ προσκυνήσω πρῶτα τὸν παπὰ καὶ μετὰ τὸν ἄγγελο, διότι ὁ ἄγγελος δὲν ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρῆ ἁμαρτίες, ἐνῶ ὁ παπὰς τὴν ἔχει.
• Στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ἔχουμε ἀκόμη ὕμνους, ποὺ οἱ προτεστάντες δὲν ἔχουν. Αὐτοὶ ἔχουν μερικὰ τραγουδάκια, ποὺ ψάλλουν ὅλοι μαζί, ἀλλ' αὐτὰ δὲν συγκρίνονται μὲ τὴν ποίησι τῆς ὑμνολογίας μᾶς (τροπάρια, ἀπολυτίκια καὶ ἄλλους ὕμνους). Καμμιὰ θρησκεία δὲν ἔχει τοὺς ὕμνους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἶνε μοναδικοί. Ποῦ ἄλλου μπορεῖ ν' ἀκούση κανεὶς τὸ «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται», ἢ τὸ «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου», ἢ τὸ «Τὴ ὑπερμάχω Στρατηγῶ τὰ νικητήρια», ἢ τὸ «Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη, γνῶτε τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τὴν δύναμιν», ἢ τὰ Ἐγκώμια τοῦ Ἐπιταφίου «Ἡ ζωὴ ἐν τάφω» καὶ «Αἳ γενεαὶ πᾶσαι», ἢ τὸ «Ἄξιόν ἐστι» ἢ τὸ «Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός»; Τέτοιους ὕμνους ἔχει μόνο ἡ Ἐκκλησία μας, εἶνε μοναδικὰ κειμήλια ποὺ τὴν στολίζουν.
Αὐτὰ δὲν μπορεῖ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ξένους σοφοὺς καὶ ἐπιστήμονες νὰ τὰ δημιουργήση. Οὔτε εἰκόνες, οὔτε μυστήρια, οὔτε ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους ἔχει ἡ λατρεία τῶν προτεσταντῶν, ἡ αἴθουσά τους μοιάζει μᾶλλον μὲ σχολεῖο.
3. Εἴδαμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἡ ἀρχικὴ καὶ ἡ πλήρης Ἐκκλησία. Εἶνε, ἀκόμη, ἡ πιὸ ἔνδοξη. Ποιὸς ρήτορας ἢ συγγραφέας ἢ ποιητὴς θὰ μπορέση νὰ περιγράψη τὴ δόξα της; Δικές της εἶνε οἱ ἑπτὰ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι. Νίκαια, Κωνσταντινούπολις, Ἔφεσος εἶνε πόλεις τῆς Ἀνατολῆς, στὶς ὁποῖες συγκροτήθηκαν οἱ Σύνοδοι αὐτὲς καὶ καθώρισαν μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος δόγματα καὶ κανόνες, τί νὰ πιστεύουμε καὶ πῶς νὰ ζοῦμε. Σ' αὐτὴν ἀνήκουν οἱ μάρτυρες. Τὰ χώματά της εἶνε βαμμένα μὲ τὸ αἷμα ἑκατομμυρίων μαρτύρων. Οἱ ἅγιοί της τιμῶνται σὲ κάθε τόπο, ὁ ἅγιος Δημήτριος στὴ Θεσσαλονίκη, ὁ ἅγιος Σπυρίδων στὴν Κύπρο, ὁ ἅγιος Πολύκαρπος στὴ Σμύρνη, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ ἅγιος Βασίλειος στὴν Καισάρεια... Ὁ κατάλογος τῶν ἁγίων της εἶνε ἀτελείωτος.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἡ Ἐκκλησία τῶν ἡρώων καὶ τῶν μαρτύρων. Αὐτὴ πάλεψε ἐναντίον τυράννων καὶ αὐτοκρατόρων. Αὐτὴ νίκησε τοὺς αἱρετικούς, παλαιοτέρους καὶ νεωτέρους. Αὐτὴ ἀγωνίστηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον στὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ, γιὰ νὰ διαδοθῆ καὶ ἐπικρατήση τὸ Εὐαγγέλιο. Εἶνε δοξασμένη καὶ ζηλευτὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία, τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ οἱ ἐχθροί της.
Ἀλλὰ γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει κ' ἕνα ἄλλο ἰδιαίτερο θέλγητρο, ποὺ μᾶς συγκινεῖ καὶ μᾶς κάνει νὰ τὴν ἀγαποῦμε καὶ γι' αὐτό. Ὅπως παραδέχονται ὅλοι οἱ ἱστορικοί, αὐτὴ ἔσωσε τὴν Ἑλληνικὴ φυλή. Χωρὶς Ὀρθοδοξία Ἑλληνικὸ γένος δὲν θὰ ὑπῆρχε σήμερα. Αὐτὴ σὰν γλυκειὰ μάνα παρηγοροῦσε τοὺς Ἕλληνες 400 ὁλόκληρα χρόνια μέσ' στὸ μαῦρο σκοτάδι τῆς δουλείας τῶν Τούρκων. Αὐτὴ ἵδρυσε τὰ κρυφὰ σχολειά, ὅπου σεβάσμιοι ρασοφόροι δίδασκαν τὰ σκλαβόπουλα «γράμματα - σπουδάγματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράματα». Αὐτὴ διέθετε τὰ μοναστήρια της ὡς ἄσυλα τῶν καταδιωκομένων. Αὐτὴ ἔσωσε κείμενα, γλώσσα, ἱστορία, μνημεῖα, ἤθη καὶ ἔθιμα, ὅλα τὰ τιμαλφῆ μας. Γι' αὐτὸ (ὀνομάστηκε κιβωτὸς τοῦ γένους. Ὅπως ἡ κιβωτὸς τοῦ παλαιοῦ κόσμου ἔσωσε τὸ Νῶε καὶ τὴν οἰκογένειά του ἀπ' τὸν κατακλυσμό, ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ νέα κιβωτός, σώζει τὴν Ἑλλάδα ἀπ' τὸν ἀφανισμό. Γι' αὐτὸ ἕνας ποιητής μας, ὁ Κρυστάλλης, ἔγραψε, «Θρησκεία! γλυκειὰ μάνα», σὺ χύνεις «βαθειά μας, στὴν ψυχή, γλυκὲς χρυσὲς ἐλπίδες!».
* * *

Αὐτή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας.

Ἀρχαία, ἀφοῦ ἄρχισε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ συνεχίζει. Πλήρης, δὲν τῆς λείπει τίποτε. Δὲν μπορεῖς νὰ πῆς. Φεύγω, γιατί βρῆκα κάπου ἄλλου κάτι ποὺ αὐτὴ δὲν ἔχει. Προσφέρει ὅλα ὅσα ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν σωτηρία μας. Καὶ ἔνδοξη ὅσο καμμιὰ ἄλλη θρησκεία.
Αὐτὴν κληρονόμησε ἡ πατρίδα μας. Τὸ σπουδαιότερο ποὺ μᾶς ἄφησαν οἱ πατέρες μας δὲν εἶνε τὰ χωράφια, τὰ σπίτια, τὰ χρήματα, εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Αὐτὴ εἶνε ὁ θησαυρὸς ὁ ἀνεκτίμητος. Κράτα λοιπὸν καλὰ τὸ θησαυρὸ αὐτόν.
«Κράτει ὁ ἔχεις, ἴνα μηδεὶς λάβει τὸν στέφανόν σου» (Ἄπ. 3,11). Κλεῖσε τ' αὐτιά σου στοὺς ἐχθρούς. Μεῖνε πιστὸς στὴν Ἐκκλησία ποὺ βαπτίσθηκες, προτίμησε θάνατο μᾶλλον παρὰ νὰ χάσης τὴν Ὀρθόδοξο ὁμολογία. Λέγε σ' ἀνθρώπους καὶ δαίμονες. Ὀρθόδοξος γεννήθηκα -Ὀρθόδοξος θὰ πεθάνω. Ἔχω ρίξει τὴν ἄγκυρά μου ἐδῶ καὶ κανένα κύμα δὲν μὲ παρασύρει ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὅσο γιὰ τοὺς ἄλλους ποὺ εἶνε ἔξω ἀπὸ τὴ μάνδρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ εὐχηθοῦμε, καὶ αὐτοί, καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ποὺ βρίσκονται μακριά, νὰ ἐπιστρέψουν στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Εἴθε ὁ Κύριος νὰ εὐδοκήση ὥστε νὰ παύσουν αἱρέσεις καὶ σχίσματα, νὰ ἑνωθοῦν ὅλοι στὴν Ὀρθοδοξία, νὰ γίνη ὁ κόσμος «μία ποίμνη εἰς ποιμὴν» (Ἴω. 10,16), πρὸς δόξαν τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀμήν.

† Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος

Β' μέρος ὁμιλίας ποὺ ἔγινε στὸν Ι. ναὸ Ἄγ. Γεωργίου Ν. Μυλοτόπου - Γιαννιτσῶν τὴν 5-4-1942. Δακτυλογραφημένη καταγραφὴ τῆς ἐποχῆς. Διαίρεσις καὶ σύντμησις 21-2-2010.
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος

Κλῆρος καὶ λαὸς τιμάει τὸ σεπτὸ λείψανο τοῦ Ἱεράρχου....

Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς, Διάκονοι καὶ ὁ ἁπλὸς λαός...
Αἰώνια ἡ μνήμη !!!
Δεῖτε καὶ ἄλλες φωτογραφίες....

Δεῖτε φωτογραφίες ἀπὸ τὴν κηδεία τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου Καντιώτου στὴν Φλώρινα....


Αὐτὴν τὴν στιγμὴ γίνεται ἡ κηδεία στὴν Φλώρινα...
Πατῆστε διαβάστε περισσότερα γιὰ νὰ δεῖτε τὶς φωτογραφίες...

Γιὰ νὰ μὴν ξεχνοῦμε καὶ τὸ Ἅγιον Ὅρος-Ἱερὰ Μονὴ Ἰβήρων

Φωτογραφίες π τν πανήγυρη. Με λαμπρότητα κα μεγαλοπρέπεια  ορτάστηκε ορτ τς Κοιμήσεως τς Θεοτόκου, στν ερ Μον βήρων το γίου ρους.
Ν ναφερθε, τι  τς πανηγυρικς Θείας Λειτουργίας προεξρχε Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδ κ. ωάννης, συμπαραστατούμενος π γουμένους κα πλθος κληρικν.
Πληροφορίες τς Romfea.gr ναφέρουν, τι στ πανηγύρι συμμετεχαν πάνω π 2.000 προσκυνητές, γι ν τιμήσουν τν περαγία Θεοτόκο.
Δεῖτε φωτογραφίες…

Καινὲς φωτογραφίες ἀπὸ τὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὸν Γράμμο...



Ἐπειδὴ κάποιοι «τσὰκ-τσοὺκ» (πολὺ γρήγορα δηλαδὴ) ἔβγαλαν γρήγορα συμπεράσματα καὶ εἶπαν πῶς στὴν ἐκδήλωση  στὸν Γράμμο
ἦταν «τρεῖς καὶ ὁ κοῦκος», ἕνα τους λέμε: 
ἡ σιωπή μας πρὸς ἀπάντησή σας.....

Δετε φωτογραφίες πο μς στάλθηκαν....

29 Αυγ 2010

Χιλιάδες πιστοὶ καὶ πλῆθος ἀρχιερέων στὸν Αὐγουστίνο Καντιώτη-δεῖτε φωτογραφίες.

Πλῆθος πιστῶν ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς χώρας, συρρέει ἀπὸ χθὲς στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸ σκήνωμα τοῦ σεβασμίου Γέροντος Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη.
Νὰ σημειωθεῖ, ὅτι τὸ σκήνωμα τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτου Αὐγουστίνου, θὰ βρίσκεται μέχρι αὔριο Δευτέρα, 30 Αὐγούστου 2010 στὸν μητροπολιτικὸ ναό, ὅπου θὰ τελεστεῖ ἀρχιερατικὴ θεία λειτουργία καὶ ἐν συνέχεια θὰ γίνει ἡ ταφὴ στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου.
Λίγο πρὶν τῆς ἑφτὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος, τέλεσε ἐνώπιόν του σκηνώματος τρισάγιο.
Ἐπίσης τρισάγιο τέλεσαν ὁ Μητροπολίτης.....

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία

(α')Τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ μία δημοκρατικὴ χώρα, στὴν ὁποία, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς τῶν ὀρθοδόξων ὑπάρχουν καὶ λειτουργοῦν λατρευτικοὶ χῶροι καὶ ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων.

Μεταξὺ αὐτῶν, σὲ ἀστικὰ ἰδίως κέντρα, εἶνε καὶ οἱ αἴθουσες τῶν λεγομένων προτεσταντῶν ἢ εὐαγγελικῶν ἢ διαμαρτυρομένων ἢ πεντηκοστιανῶν ἢ ὅπως ἀλλιῶς θέλουν νὰ ὀνομάζωνται ὅσοι ἀσπάζονται καὶ ἀκολουθοῦν τὴν διδασκαλία καὶ τὶς ἀρχὲς τῶν θρησκευτικῶν αὐτῶν κοινοτήτων.
Ἡ δράσις τῶν ὁμάδων αὐτῶν δὲν εἶνε βέβαια κάτι εὐχάριστο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Ποιὰ ὅμως εἶνε ἡ ἐνδεδειγμένη στάσι ἑνὸς ὀρθοδόξου ἀπέναντί τους; Θεωρῶ, ὅτι τὸ καλύτερο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε εἶνε νὰ γνωρίσουμε καλύτερα τὴν Ἐκκλησία μας, τὴν Ὀρθοδοξία.
* * *
. Δὲν θέλω, ἀγαπητοί μου, ν' αὐξήσω τὸν φανατισμό, ποὺ ἴσως ὑπάρχει -κακῶς- σὲ ὠρισμένους ἑκατέρωθεν. Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς θέλει φανατικούς. Ὁ φανατικὸς ἐχθρεύεται ὅσους δὲν συμφωνοῦν μὲ τὰ φρονήματά του. Ὁ φανατικὸς μισεῖ, ὁ Χριστιανὸς ἀγαπᾶ. Ἀγαπᾶ ὅλους, ἀκόμα καὶ τοὺς ἐχθρούς του, ἀγαπᾶ κ' ἐκείνους ποὺ ἔχουν διαφορετικὴ θρησκεία.
Ὄχι λοιπὸν μὲ φανατισμό, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη πρέπει νὰ ζοῦν οἱ Χριστιανοί, ἔστω καὶ ἂν ἔχουν τὶς θρησκευτικές τους... διαφορές. Ὁ καθένας εἶνε ἐλεύθερος νὰ ἐκλέξη ὅποιο θρήσκευμα θέλει. Ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἔχει κατανοήσει καλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγνωρίζει στὸν καθένα τὸ δικαίωμα αὐτό. Ἀγάπη καὶ ἐλευθερία, αὐτὲς εἶνε δύο βάσεις, πάνω στὶς ὁποῖες στήριξε τὴ θρησκεία τοῦ ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, καὶ γι' αὐτὸ θὰ παραμείνη αἰωνία. Ἐκεῖνος ποὺ κήρυξε τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἴω. 13,34), εἶπε καὶ τὸ «Εἰ τὶς θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Μάτθ. 16,24). Ἀκοῦτε; «Ὅποιος θέλει...». Ὁ Χριστὸς δὲν χρησιμοποιεῖ βίαια μέσα γιὰ νὰ κάνη τὸν ἄλλο νὰ τὸν ἀκολουθήση.
Διότι αὐτὸ δὲν εἶνε πίστις, εἶνε βία. Ὁ Μωάμεθ χρησιμοποίησε τὸ σπαθὶ γιὰ νὰ ἐξαναγκάση, ὁ Χριστὸς μόνο τὸ λόγο του. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους, ὄχι μόνο στὸ ζήτημα τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε ἄλλο ζήτημα. Μᾶς λέει στὴν ἁγία Γραφή: Ἐμπρός σου, ἄνθρωπε, ἔβαλα δύο πράγματα, τὴ φωτιὰ καὶ τὸ νερό. Ὅπου θέλεις ἁπλώνεις τὸ χέρι σου. Ἐὰν τὸ βάλης στὴ φωτιά, θὰ καῆς, ἐὰν τὸ βάλης στὸ νερό, θὰ δροσιστῆς. Διάλεξε ὅ,τι θέλεις (βλ. Δεύτ. 30,19. Σ. Σείρ. 15,16).
Ἐλεύθεροι εἶνε οἱ συνάνθρωποί μας νὰ διαλέξουν τὴ θρησκεία τους καὶ νὰ ζήσουν σύμφωνα μὲ τὶς δικές τους θρησκευτικὲς ἰδέες. Τὸ καθῆκον ποὺ ἔχουμε ἐμεῖς ἀπέναντί τους εἶνε νὰ τοὺς ἀγαποῦμε καὶ ποτὲ νὰ μὴν τοὺς μισοῦμε γιὰ τὸ ζήτημα τῆς θρησκείας. Διότι τὸ μίσος, ὁποιαδήποτε πρόφασι καὶ ἂν ἔχη, εἶνε μίσος, κάτι ξένο πρὸς τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Τὸ μίσος εἶνε τοῦ διαβόλου, ἢ ἀγάπη εἶνε τοῦ Χριστοῦ. Ἀπέναντί τους λοιπὸν ὀφείλουμε μόνο ἀγάπη.
2. Ἀλλ' ἐὰν ἀπέναντι σ' αὐτοὺς ὀφείλουμε ἀγάπη, ἔχουμε ὅμως καὶ ἄλλο καθῆκον ἀπέναντι σ' ἐμᾶς. Ποιὸ εἶνε τὸ καθῆκον αὐτό; Ἂς τὸ ἀκούσουν ὅλοι, νὰ μείνουμε πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι στὴν Ὀρθόδοξο Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία μας, νὰ κρατήσουμε σφιχτά, παντοτεινά, αἰώνια τὴν Ὀρθόδοξο πίστι μας. Διότι ἡ πίστις ἡ Ὀρθόδοξος εἶνε ἕνας θησαυρός, ποὺ πρέπει πολὺ νὰ τὸν προσέξουμε καὶ νὰ τὸν φυλάξουμε μέσα στὴν καρδιά μας.
Καὶ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μᾶς εἶνε θησαυρὸς πολύτιμος, αὐτὸ θ' ἀποδείξουμε ἐδῶ. Παρακαλῶ νὰ δώσετε μεγάλη προσοχὴ σὲ ὅσα θὰ σᾶς πῶ. Διότι πρέπει, ἔστω καὶ μὲ λίγα λόγια, νὰ γνωρίσουμε ποιὰ εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Δυστυχῶς δὲν τὴν γνωρίζουμε καλά. Καὶ γι' αὐτὸ ἴσως πολλοὶ σήμερα τὴν περιφρονοῦν. Μοιάζουμε μ' ἐκεῖνο τὸν χωρικὸ ποὺ ἔπεσε στὰ χέρια τοῦ ἕνα τσὲκ χιλίων δολλαρίων κι αὐτός, ἀγράμματος, δὲν ἦταν εἰς θέσιν νὰ ἐκτίμηση τί ἀξία ἔχει, τὸ πέρασε ὅτι εἶνε ἕνα χαρτὶ χρωματισμένο, τὸ 'ριξε στὴ φωτιὰ καὶ τὸ 'καψε ὁ ἄθλιος.
Ποῦ ἂν τὸ κρατοῦσε, ἂν ρωτοῦσε κάποιον ποὺ ξέρει νὰ διαβάζη, ἂν τὸ πήγαινε σὲ μία τράπεζα, θὰ τὸ ἐξαργύρωνε, κ' ἐκεῖ ποὺ εἶχε καλύβα θὰ ἔ¬κτιζε ἀνάκτορο. Κάτι παρόμοιο παθαίνουμε καὶ μερικοὶ ὀρθόδοξοι. Ἔχουμε στὰ χέρια μᾶς ἕνα θησαυρό, δὲν τὸν γνωρίζουμε, καὶ γι' αὐ¬τὸ τὸν περιφρονοῦμε καὶ τὸν ἀφήνουμε ἐκτε¬θειμένο στοὺς κλέφτες. Εἶνε λοιπὸν καιρὸς νὰ τὸν ἐκτιμήσουμε καὶ νὰ τὸν φυλάξουμε. Γι' αὐτὸ λέμε τώρα τὰ λόγια αὐτά.

* * *

1. Θησαυρὸς ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας. Γιατί; Διότι πρῶτα-πρῶτα ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, στὴν ὁποία ἀνήκουμε κ' ἐμεῖς, εἶνε ἢ ἀρχαιότερη ἀπὸ ὅλες τὶς λεγόμενες ἐκκλησίες. Κι ἀπὸ τὴν Παπικὴ «ἐκκλησία», κι ἀπὸ τὶς Προτεσταντικὲς «ἐκκλησίες». Πόσων χρονῶν εἶνε ὁ Παπισμός; Ἄρχισε τὸ 800 μ.Χ., συνεπῶς εἶνε 1.200 περίπου ἐτῶν. Πόσων χρονῶν εἶνε ὁ Προτεσταντισμός; Ἄρχισε τὸ 1450. Τότε ἕνας Γερμανὸς μεταρρυθμιστής, ὁ Λούθηρος, κήρυξε ἐπανάστασι κατὰ τοῦ Πάπα καὶ ἔστρεψε μεγάλο μέρος τῆς Εὐρώπης στὴ νέα ὁμολογία, τὴν ὁποία ὠνόμασε «ἐκκλησία» τῶν Εὐαγγελικῶν. Ἀριθμεῖ ζωὴ πέντε αἰώνων. Πέντε αἰώνων ὁ Προτεσταντισμός, δώδεκα αἰώνων ὁ Παπισμὸς (τοῦ ὁποίου λίγοι ὀπαδοὶ ὀνομάζονται οὐνίτες). Ἀλλὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ ζωὴ ἔχει ἡλικία δεκαεννέα (19) αἰώνων, εἶνε ὁ πρῶτος καὶ ἀρχέγονος Χριστιανισμός. Ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ κούνια τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐδῶ στὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἔζησε τὰ πρῶτα χρόνια, μεγάλωσε καὶ ἀνδρώθηκε καὶ αὐξήθηκε σὲ δέντρο μεγάλο ὁ Χριστιανισμός. Ἀνοῖξτε τὰ Εὐαγγέλιά σας. Μελετῆστε τὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων.
Διαβάστε τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου. Ρίξτε ἔστω καὶ μία ματιὰ στὸ τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὴν Ἀποκάλυψι. Τί θὰ δῆτε; Ὅτι οἱ πρῶτες ἐκκλησίες ἱδρύθηκαν στὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς. Ὁ Παῦλος κηρύττει τὸ Χριστὸ στὶς πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Μακεδονίας. Κήρυξε καὶ ἵδρυσε ἐκκλησίες στὴν Καβάλα (τοὺς Φιλίππους, ὅπως λεγόταν τότε ἡ πόλις αὐτή), στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Βέροια, στὴν Ἀθήνα, στὴν Κόρινθο, στὴν Πρέβεζα (Νικόπολις λεγόταν τότε), στὴν Κύπρο καὶ στὴν Κρήτη. Καὶ πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῶν μερῶν αὐτῶν ἔγραψε τὶς περίφημες ἐπιστολὲς τοῦ ὁ Παῦλος (πρὸς Ἐφεσίους, Φιλιππησίους, Κορινθίους, Θεσσαλονικεῖς).

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου εἶνε ἱδρυμένη ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἀγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας. Καὶ ὁ Ἰωάννης ἔδρασε στὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς καὶ ἔγραψε καὶ αὐτὸς ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῶν μερῶν αὐτῶν. Ἰδίως ἡ Ἀποκάλυψις γράφτηκε γιὰ νὰ ἐνισχύση τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἀνατολῆς. Μέσα στὰ ἄλλα ὁράματα ποὺ εἶδε ὁ Ἰωάννης, εἶδε καὶ τοῦτο τὸ ὅραμα. Εἶδε «ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς, καὶ ἐν μέσω τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὅμοιον υἱῶ ἀνθρώπου, ἐνδεδυμένον ποδήρη καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς ζώνην χρυσήν• ἡ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἳ τρίχες λευκαὶ ὡσεὶ ἔριον λευκόν, ὡς χιῶν, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνω, ὡς ἐν καμίνω πεπυρωμένοι, καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν, καὶ ἔχων ἐν τὴ δεξιὰ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτά, καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ρομφαία δίστομος ὀξεία ἐκπορευομένη, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τὴ δυνάμει αὐτοῦ» (Ἄπ. 1,13,16). Τί σήμαινε τὸ ὅραμα; Ὁ «ὅμοιος υἱῶ ἀνθρώπου» εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Οἱ «ἑπτὰ λυχνίαι» εἶνε οἱ ἑπτὰ ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς, ἡ μία ἡ Ἔφεσος, ἡ ἄλλη ἡ Σμύρνη, ἡ τρίτη ἡ Περγάμος, ἡ τετάρτη τὰ Θυάτειρα, ἡ πέμπτη οἱ Σάρδεις, ἡ ἕκτη ἡ Φιλαδέλφεια, ἡ ἑβδόμη ἡ Λαοδίκεια. Καὶ οἱ «ἑπτὰ ἀστέρες» εἶνε οἱ ἑπτὰ ἐπίσκοποι τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν.
Οἱ λυχνίες αὐτὲς ἔλαμπαν ἐπὶ δεκαεννέα αἰῶνες. Ἔσβησαν τὸ 1922, ὅταν διώχθηκε ἀπὸ τὰ μέρη αὐτὰ ὁ Χριστιανισμός. Ἔσβησαν; Ὄχι. Καῖνε οἱ λυχνίες. Ἁπλῶς ἄλλαξαν τόπο. Ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ φεύγοντας ἀπὸ τὸ μαχαίρι τοῦ Κεμὰλ ἦρθαν στὴν Ἑλλάδα, συνεχίζουν τὴν ἱστορία τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν.
* * *

Ὢ ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἀγαπητοί μου! Δὲν εἶνε χθεσινή. Δὲν εἶνε μηνῶν καὶ ἐτῶν, ὅπως εἶνε μερικὲς παραφυάδες τῶν προτεσταντῶν. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ὁ ἀρχαιότερος, ὁ ἀρχικὸς φάρος ποὺ ἄναψε στὴν Ἀνατολὴ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο διὰ τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Ἰωάννου. Ἀπ' αὐτὸν τὸν φάρο, ἀπ' αὐτὸ τὸ φῶς, διαδόθηκε ὁ Χριστιανισμὸς στὰ ἄλλα μέρη τῆς Εὐρώπης.
Χαίρετε, ἀδελφοί μου, διότι ἀνήκετε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ἡ ὁποία πρώτη ἔλαβε τὸ φῶς ἀπὸ τοὺς μαθητᾶς τοῦ Κυρίου καὶ αὐτὴ μετέδωσε καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς τῆς Εὐρώπης τὸ φῶς τοῦ χριστιανισμοῦ.
Αὔριο τὸ βράδυ σὺν Θεῶ θὰ συνεχίσουμε.
† Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος

Ἃ' μέρος ὁμιλίας ποὺ ἔγινε στὸν Ι. Ναὸ Ἄγ. Γεωργίου Ν. Μυλοτόπου - Γιαννιτσῶν τὴν 5-4-1942. Δακτυλογραφημένη καταγραφὴ τῆς ἐποχῆς. Διαίρεσις καὶ σύντμησις 20-2-2010.
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος

Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Λαυρεντίου Γρατσία

Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης
ἀντὶ βιογραφικοῦ
1907-2010
τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Λαυρέντιου Γρατσία
***
Ὁρισμένοι σημαντικοὶ σταθμοὶ τῆς ζωῆς
τοῦ ἀγωνιστοῦ ὀρθοδόξου ἐπισκόπου της Φλωρίνης
π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
================================
1907: Γεννιέται στὶς Λεῦκες – Πάρου. Οἱ γονεῖς του: Νικόλαος (μικρέμπορος) καὶ Σοφία (δασκάλα). Τὸν βαπτίζουν Ἀνδρέα.
1915-1925: Ὑπότροφος στὸ Γυμνάσιο Σύρου. Ἀποφοιτᾶ μὲ βαθμὸ «ἄριστα».
1925: Ἐγγράφεται στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
1929 (Δεκέμβριος): Λαμβάνει τὸ πτυχίο μὲ βαθμὸ «ἄριστα».
1929-1934: Μένει μὲ τὴ μητέρα του στὴν Ἴο τῶν Κυκλάδων γιὰ μελέτη καὶ περισυλλογή, καὶ διδάσκει στὸ Δημοτικὸ σχολεῖο.
1934 (Δεκέμβριος): Μιὰ βροχερὴ ἡμέρα, καὶ ἐνῶ βαδίζει σκυμμένος, βλέπει πεσμένο κάτω ἕνα μικρὸ ταχυδρομικὸ φάκελλο. Σκύβει καὶ τὸν παίρνει ἀπὸ τὶς λάσπες.
Ἡ ἔκπληξί του εἶνε μεγάλη ὅταν βλέπη ὅτι ὁ φάκελλος εἶνε γι’ αὐτὸν (ἔπεσε προφανῶς κατὰ λάθος ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ γέροντος ταχυδρόμου τῆς νήσου).
Ἀνοίγει καὶ διαβάζει. Ὁ μητροπολίτης Αἰτωλοακαρνανίας Ἰερόθεος τὸν καλεῖ νὰ πάη στὸ Μεσολόγγι καὶ νά ἀναλάβη...τὴ θέσι τοῦ γραμματέως τῆς μητροπόλεως. Βλέπει τὸ πράγμα ὡς κλῆσι Θεοῦ καὶ ὑπακούει ἀμέσως.
1934 (Χριστούγεννα): Ὁ Ἀνδρέας Καντιώτης τοῦ Νικολάου εἶνε ὁ μοναδικὸς ταξιδιώτης πρὸς Πειραιά, μέσα στὸ πλοῖο τῆς ἄγονης γραμμῆς, καὶ ὁ πλοίαρχος ἀπορεῖ.
1934-1941: Ἀναλαμβάνει τὴ θέσι τοῦ πρωτοσυγκέλλου στὴ μητρόπολι Αἰτωλοακαρνανίας. Κάνει τὸ πρῶτο κήρυγμά του στὸ Μεσολόγγι.
1935: Γίνεται μοναχὸς καὶ παίρνει τὸ ὄνομα Αὐγουστίνος. Χειροτονεῖται διάκονος ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ἀκαρνανίας Ἰερόθεο.
1941: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Ἰωαννίνων καὶ ὑπηρετεῖ ὡς ἱεροκῆρυξ.
1941 (Χριστούγεννα): Μπροστὰ στοὺς Ἰταλοὺς κατακτητᾶς καὶ χοροστατοῦντος τοῦ μητροπολίτου Ἰωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου, μετέπειτα ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, κηρύττει ἀπὸ τὸν ἄμβωνα πατριωτικά.
Οἱ Ἰταλοί, ἐνωχλημένοι, ἐκδίδουν ἔνταλμα συλλήψεώς του. Ὁ δεσπότης, γιὰ νὰ τὸν προστατεύση, δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ κηρύττη. Τότε ὁ ἱεροκήρυκας, βλέποντας ὅτι ἡ παραμονή του στὰ Ἰωάννινα περιττεύει, ἀφήνει ἐκεῖ τὴ μητέρα του καὶ ἐν καιρῶ χειμῶνος φεύγει. Οἱ Ἰταλοὶ σὲ ἕφοδο, ποὺ κάνουν στὸ σπίτι του, δὲν τὸν βρίσκουν καὶ συλλαμβάνουν τὴ γερόντισσα μητέρα του.
1942: Ἔρχεται στὴ Μακεδονία. Στὰ Γιαννιτσὰ μαθαίνει, ἀπὸ Ἕλληνα ἀστυνομικό, γιὰ τὸ ἔνταλμα συλλήψεώς του ποὺ ἔχουν ἐκδώσει οἱ Ἰταλοί.
1942: Στὰ Γιαννιτσὰ ὁ μητροπολίτης Ἐδέσσης καὶ Πέλλης Παντελεήμων τὸν χειροτονεῖ πρεσβύτερο.
1942: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Θεσσαλονίκης καὶ ἀπὸ κεῖ παίρνει διαδοχικὲς ἀποσπάσεις στὸ Κιλκίς, στὴ Βέροια, στὴν Ἔδεσσα καὶ στὴ Φλώρινα.
Στὴ Φλώρινα ἐλέγχει ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τὸ μητροπολίτη τοῦ Βασίλειο, διότι ἔμενε στὴν Ἀθήνα καὶ πήγαινε ἐκεῖ μόνο τὰ Χριστούγεννα καὶ τὸ Πάσχα, ἐνῶ ἡ προπαγάνδα στὴν ἐπισκοπὴ τοῦ ὠργίαζε. Ὁ μητροπολίτης ἐνημερώνεται τηλεφωνικῶς καὶ τοῦ στέλνει τὴν ἀπόλυσί του τηλεγραφικῶς.
Μὲ τὴν ἀπομάκρυνσι ὅμως ἀπὸ τὴ Φλώρινα ὁ Θεὸς σώζει τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνο ἀπὸ ἄλλο μεγαλύτερο κακό. Οἱ Γερμανοὶ κατακτηταὶ συλλαμβάνουν 10 πατριῶτες καὶ τοὺς κρεμοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ χωριὸ Πρώτη – Φλωρίνης• θὰ ἦταν μεταξὺ τῶν ἀπαγχονισθέντων.
1943-1945: Μετατίθεται στὴν Κοζάνη. Ὁ ἐπίσκοπος Κοζάνης Ἰωακεὶμ Ἀποστολίδης ἔχει βγεῖ στὰ βουνά. Τὰ χωριὰ καίγονται ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς καὶ ὁ λαὸς καταφεύγει στὴν πόλι. Ἡ πείνα καὶ ὁ θάνατος παραμονεύουν. Ὁ ἱεροκήρυκας Αὐγουστίνος, τὴ δύσκολη ἐκείνη ὥρα, ἐμφανίζεται ὡς ἄγγελος Θεοῦ καὶ σώζει τὴν πόλι.
Κάνει συσσίτια, ποὺ φτάνουν μέχρι καὶ 8.150 πιάτα τὴν ἡμέρα. Εἶνε ἕνα θαῦμα, ποὺ ὁ ἴδιος τὸ ἀποδίδει στὸν ἅγιο Νικόλαο, πολιοῦχο τῆς Κοζάνης. Οἱ Γερμανοὶ πολλὲς φορὲς τὸν δικάζουν γιὰ νὰ τὸν ἐκτελέσουν, ὁ Θεὸς ὅμως τὸν προστατεύει.
1945-1947: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Γρεβενῶν.
1947-1950: Ἐπιστρατεύεται ὡς στρατιωτικὸς ἱερεὺς καὶ ἱεροκῆρυξ, καὶ ὑπηρετεῖ τὸ Β΄ Σῶμα Στρατοῦ ποὺ ἑδρεύει στὴν Κοζάνη.
1949: Ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ στρατιωτικοῦ ναοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Κοζάνης, παρουσία τῶν ἀρχῶν, ἀπαγορεύει νὰ ψαλῆ τὸ Πολυχρόνιον τοῦ βασιλέως Παύλου, ποὺ ἦταν τότε παντοδύναμος.
Στὸ κήρυγμά του τὸν ὀνομάζει ὄχι «εὐσεβέστατον», ὅπως ἔλεγε τὸ Πολυχρόνιον, ἀλλὰ ἀσεβέστατον, καὶ τὸν ἐλέγχει, γιατί ὑπέγραψε διάταγμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἡ μασονία ἐμφανιζόταν ὡς φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐνισχύεται ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ τὶς ἱερὲς μονές. Ἡ θαρραλέα αὐτὴ φωνή, ἀπὸ τὴ θέσι μάλιστα τοῦ στρατιωτικοῦ ἱερέως, ἐσήμαινε ἀρχὴ νέων διωγμῶν καὶ περιπετειῶν γιὰ τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνο. Τελικὰ ὁ βασιλεὺς ἀναγνωρίζει τὸ λάθος καὶ ἀνακαλεῖ τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὸ φιλομασονικὸ διάταγμα καὶ παύει κάθε διωγμὸς τοῦ ἱεροκήρυκος.
1950 1951: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Καρυστίας μὲ ἕδρα τὴν Κύμη – Εὐβοίας.
1951-1967: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τὸν διορίζει ἱεροκήρυκα τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Ἡ περίοδος αὐτὴ εἶναι καιρὸς μεγάλης πνευματικῆς δράσεως καὶ ἀγώνων, ἀλλὰ καὶ διωγμῶν καὶ περιπετειῶν τοῦ ἱεροκήρυκος.
1964: Εἰσάγεται στὸ νοσοκομεῖο «Εὐαγγελισμὸς» τῶν Ἀθηνῶν γιὰ μία ἐγχείρησι. Παθαίνει μόλυνσι καὶ φτάνει στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου.
Κλῆρος, μοναστήρια καὶ πιστὸς λαὸς προσεύχονται. Οἱ γιατροί, παρ’ ὅλες τὶς προσπάθειες, σηκώνουν τὰ χέρια καὶ λένε, ὅτι μόνο ἕνα θαῦμα μπορεῖ νὰ τὸν ἐπαναφέρη. Προβλέπουν μάλιστα τὴν ὥρα τοῦ θανάτου καὶ τὴν κρίσιμη «τελευταία» νύχτα στέλνουν ἕνα νεαρὸ γιατρὸ νὰ μείνη δίπλα του μέχρι τὸ ἐπερχόμενο τέλος. Τὸ θαῦμα γίνεται. Ἡ ὥρα, ποὺ ἀπὸ τοὺς γιατροὺς ὠρίστηκε ὡς ὥρα θανάτου, ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ ὑψηλὸς πυρετὸς ἔπεσε ἀπότομα καὶ ἄρχισε ἡ βελτίωσις. Μετὰ ἀπὸ 60 μέρες νοσηλείας βγαίνει ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Ὁ ἴδιος ἀπορεῖ μὲ δέος• Γιατί, Θεέ μου, μοῦ παρατείνεις τὴ ζωή; τί μου ἐπιφυλάσσεις;
1965: Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ ἀπαγορεύει τὸ κήρυγμα σὲ ὅλη τὴ χώρα, γιατί ἐλέγχει κάποιους μητροπολίτες γιὰ σκάνδαλα καὶ κάνει ἀγώνα ἐναντίον τοῦ μεταθετοῦ τῶν ἐπισκόπων ποὺ οἱ ἱεροὶ κανόνες ἀπαγορεύουν. Ξεσηκώνεται ὁ λαὸς καὶ σύσσωμος ὁ τύπος, συμπολιτεύσεως καὶ ἀντιπολιτεύσεως, τάσσονται στὸ πλευρό του.
Ἡ Ἱεραρχία, βλέποντας τὶς ἀντιδράσεις, ἀναγκάζεται νὰ ἀνακαλέση ἐσπευσμένως τὴν ἀπαγόρευσι.
1967 (Μάιος): Γίνεται τὸ ἀπροσδόκητο• ὁ ἥλιος ἀνατέλλει ―ὅπως ὁ ἴδιος λέει― ἀπὸ τὴ δύσι! Ὁ δυσάρεστος ἱεροκήρυκας, ποὺ ἦταν συνεχῶς ὑπὸ διωγμὸν λόγω τοῦ ἐλέγχου ποὺ ἀσκοῦσε, προάγεται σὲ ἐπίσκοπο καὶ ἐκλέγεται μητροπολίτης Φλωρίνης.
1967-2000: Ὑπηρετεῖ 33 χρόνια τὴν ἀκριτικὴ μητρόπολι Φλωρίνης μὲ κάθε θυσία, καὶ παραιτεῖται τὸ 2000.
2010: Συμπληρώνει 10 ἔτη μετὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ διακονία. Διανύει τὸ 104ο ἔτος τῆς ἡλικίας του.
Ἐκκλησιάζεται στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου ἐπισκόπου Ἰππῶνος Φλωρίνης, ποὺ εἶνε τὸ τελευταῖο ἔργο τῆς ἀρχιερατείας του, καὶ δίδει τὴν εὐλογία του στοὺς πιστούς.
2010 (28 Αὐγούστου): Ἡ κοίμησή του.
πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/
ἀναδημοσίευση ἀπό: nhttp://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/08/1907-2010.html
Ἀπό:Ζωηφόρος

Γιὰ τοὺς φίλους τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς...

Σιμωνόπετρα «τεριρὲμ».

πηγή:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου

Γράμμος-Βίτσι: 61 χρόνια ἀπὸ τὴν νίκη τῆς Ἑλλάδος

Οἱ γιορτὲς στὸ Βίτσι καὶ στὸν Γράμμο, οἱ ὁποῖες γίνονται κάθε χρόνο τέλος Αὐγούστου, εἶναι γιορτὲς Τιμῆς καὶ Μνήμης γιὰ τοὺς Ἀθάνατους Ἥρωες. Εἶναι ἀκόμη γιορτὲς Θυσίας καὶ Χρέους καὶ ἕνα Μνημόσυνο γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ψωχῶν τῶν παλικαριῶν ποῦ ἔπεσαν γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας, στὰ ἠρωϊκὰ βουνά, ἐναντίον τοῦ ξενοκίνητου κομμουνισμοῦ.
Δεῖτε μερικὲς φωτογραφίες ἀπὸ τὴν ἐκδήλωση ποῦ ἔγινε σήμερα στὸ χωριὸ Βούρμπιανη τοῦ Δήμου Μαστοροχωρίων τῆς Ἐπαρχίας Κονίτσης, πρὸς τιμὴ τῶν πεσόντων τοῦ Γράμμου....

Λόγοι τοῦ Γέροντος γιὰ τὴν οἰκογενειακὴ ζωή.

Γιὰ τὰ παιδάκια, ποὺ «φεύγουν» μὲ τὶς ἐκτρώσεις, καιγόταν ἡ ψυχή του.
Ἔλεγε: «Καλύτερα νὰ τὸ γεννήση τὸ παιδὶ τῆς μιὰ μάνα, νὰ τὸ βαφτίση καὶ μετὰ νὰ τὸ σκοτώση, παρὰ νὰ τὸ...σκοτώση πρὶν γεννηθῆ».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο (Μαρτυρίες προσκυνητῶν Γέροντας Παΐσιος)

28 Αυγ 2010

Ἐπιχειρήσεις Ἐθνικοῦ Στρατοῦ στὸν Γράμμο.

 
Οἱ ἐπιχειρήσεις τοῦ Ἐθνικοῦ Στρατοῦ στὸν Γράμμο ἐναντίον τῶν κομμουνιστῶν, ἀπὸ τὰ Ἐπίκαιρά της ἐποχῆς.  
ΖΗΤΩ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!!! Στὸ Βίτσι καὶ στὸν Γράμμο νίκησε ἡ Ἑλλάδα!!!
kpap201284

μονάδα.....


Σημεο πνευματικς ριμότητος εναι ν πιστέψω τι δν κάνω τίποτε, ν πογοητευθ μ τν καλ ννοια π τν αυτό μου, π τ γώ μου. Ν νιώθω πς ,τι κάνω προσθέτω συνέχεια μηδενικ κα ν συνεχίζω τν γώνα μου λπίζοντας στν Θεό. Τότε Καλς Θεός, ταν δ τ μηδενικά της γαθς μου προαιρέσεως, θ μ λυπηθ, θ προσθέση στν ρχ τν...

ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

 Δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅσο θὰ ἔπρεπε τὴν σημασία τῆς ἀποτομῆς, τοῦ μαρτυρίου δήλ. τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία μας, μὲ τὴ συγκεκριμένη ἑορτὴ καὶ τὰ ἀναγνώσματα, τόσο τὸ Εὐαγγελικὸ (Μάρκ. ΣΤ ΄ 14 – 30), ὅσο καὶ τὸ Ἀποστολικὸ (Πράξ. Ἀποστ. ΙΓ ΄ 25 – 32), μᾶς δίνει νὰ κατανοήσουμε μέσα στὸ ἱστορικὸ πλαίσιο, τὴν μεγάλη μορφὴ τοῦ Βαπτιστοῦ. Τὸ γεγονὸς τῆς ἀποτομῆς εἶναι συγκλονιστικὸ καὶ γι’ αὐτό, παρὰ τὸ ὅτι τὸ γνωρίζουμε, εἶναι ἀνάγκη γιὰ ἀκόμα μία φορὰ νὰ τὸ μελετήσουμε...
Ἂς ἐμβαθύνουμε ὅμως γιὰ λίγο στὸ καθαυτὸ γεγονὸς τοῦ σφοδροῦ Προδρομικοῦ ἐλέγχου, σὲ σχέση μὲ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους καὶ τὴν ἐποχή μας.
Ὁπωσδήποτε ἡ ἐνέργεια τοῦ Προδρόμου, μὲ τὰ σημερινὰ κοσμικὰ δεδομένα καὶ τὰ «νεοπατερικὰ» φληναφήματα, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς ἀκραία, ἴσως γραφική, ὁπωσδήποτε φανατικὴ καὶ τελικῶς ὡς παράδειγμα πρὸς...ἀποφυγήν.
Ἂς δοῦμε τὸ γιατί.
Ά) Τὸ τί ἔκανε ὁ Ἡρώδης στὴν προσωπική του ζωή, αὐτὸ ἐντάσσεται στὰ «ἀπόρρητα προσωπικὰ δεδομένα» καὶ ὡς ἐκ τούτου, ὄχι μόνο δὲν εἶχε δικαίωμα ὁ Βαπτιστὴς νὰ ἐλέγξει, ἀλλὰ μὲ τὴν πράξη τοῦ αὐτή, θέτει τὸν ἑαυτόν του στὴν παρανομία καὶ προσκρούει στὸ νόμο περὶ τῆς «ἐλεύθερης ἐπιλογῆς τῆς προσωπικῆς ζωῆς»...
Β) Μὲ τὸν ἔλεγχό του ξεπέφτει ἀπὸ τὸ ὑψηλό του ἔργο. Αὐτὸς δὲν εἶναι παρὰ ἕνας ἀσκητὴς ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε τὸν κόσμο καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἀφήνει τὰ «δυσθεώρητα ὕψη τῆς θεώσεως» καὶ νὰ κατεβαίνει στὰ κοσμικὰ καὶ μάλιστα σ’ αὐτοῦ του εἴδους τὸ ἐπίπεδο ποὺ μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς «κοσμικὸ κουτσομπολιὸ ἢ κοινωνικὸ σχόλιο», ἔστω καὶ ἂν φαίνεται ὅτι στηρίζεται στὸν Νόμο τῶν Ἐντολῶν.
Γ) Κάνει ὑπέρβαση καθήκοντος, καὶ μάλιστα μὲ τὴν ἀδιακρισία τοῦ θίγει τὴν «Ἱερὰ Σύνοδο» τῶν Ἑβραίων ἢ ἄλλως, τὸ «Μέγα Συνέδριον», ἀφοῦ δὲν ἔχει ἐξουσιοδοτηθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς γιὰ μία τέτοια πράξη. Δηλαδή, λειτουργεῖ ἀντιδεοντολογικὰ καὶ ἐντελῶς αὐθαίρετα. Ἐπιτέλους, ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ ἀσκητὴς ποὺ ἐλέγχει, καθ’ ἢν στιγμήν, ὁλόκληρο τὸ σῶμα τῶν ὑπευθύνων ἀρχιερέων καὶ τῶν ὑπεροχικῶν προσώπων τοῦ Συνεδρίου πού, ἔστω καὶ ἀπὸ «διάκριση», ἀνέχεται αὐτὴν τὴν κατάσταση, δήλ. τὴν παρανομία τοῦ Ἡρώδη;
Δ) Δημιουργεῖ μὲ τὸν πύρινο λόγο τοῦ «κοινωνικὴ ἀναταραχή», ο, τί δήλ. χειρότερο γιὰ μία «εὐνομούμενη πολιτεία» καὶ μάλιστα γιὰ ἕναν τόπο ποὺ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὸ σιδερένιο πέλμα τῆς Pax Romana. Εἶναι δυνατὸν οἱ εἰρηνικοὶ «ἡσυχαστὲς» καὶ «ἐρημίτες» νὰ γίνονται αἰτία συγχύσεων καὶ ταραχῶν, καὶ μάλιστα νὰ προσβάλλουν τοὺς ταγοὺς τῆς πολιτείας, ἀφοῦ αὐτοὶ ἔχουν «ταχθεῖ παρὰ Θεοῦ» στὸ ἔργο τοῦτο;
Ε) Λησμονοῦσε ὁ Ζηλωτὴς καὶ Βαπτιστὴς τοῦ Ἰορδάνου ὅτι ὁ Ἡρώδης, παρὰ τὰ προσωπικὰ τοῦ πάθη καὶ τὶς ἰδιορρυθμίες, ἔκανε δημόσια ἔργα, ἀνέπτυσσε τὴν «πολιτισμικὴ παράδοση» καὶ «ἰουδαϊκὴ κουλτούρα», κρατοῦσε τὶς «λεπτὲς ἰσορροπίες», μὲ τὴν Ρώμη, καὶ τὸ σημαντικότερο, εἶχε προσφέρει πολλὰ χρήματα ἀπὸ τὸν δημόσιο κορβανὰ γιὰ τὸ κτίριο τοῦ Ναοῦ. Ὁ Ἰωάννης μπορεῖ βέβαια νὰ εἶχε φτάσει στὸ ἐπίπεδο νὰ βλέπει ὁλόκληρο τὸν κόσμο ὡς Ναὸ τοῦ Θεοῦ, πλὴν ὅμως θὰ ἔπρεπε νὰ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη ποὺ εἶχαν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα Ναὸ (καὶ μάλιστα τί Ναό!), ὥστε νὰ ἐκτελοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα! Κυρίως ὅμως μὲ τὸν ἔλεγχό του, διατάρασσε τὴν «ἀγαστὴ συνεργασία» μεταξὺ «ἰουδαϊκῆς θρησκείας καὶ πολιτείας».
ΣΤ) Ἀποδεικνύει τὸν ἑαυτὸν τοῦ ἀκραῖο, μονοκόμματο καὶ ἀδιάκριτο, ἀφοῦ μὲ τὴν ἐνέργειά του αὐτή, ἀφήνει τὸ ἔργο τοῦ βαπτίσματος καὶ τοῦ κηρύγματος καὶ ἐγκαταλείπει ὅλον αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ προσέτρεχε στὴν ἔρημο γιὰ νὰ τὸν ἀκούσει καὶ νὰ ὠφεληθεῖ.
Θὰ μπορούσαμε βέβαια νὰ σημειώσουμε καὶ ἄλλα πολλά, τὰ ὁποῖα βγαίνουν ὡς συμπεράσματα ἀπὸ τὴν σύγχρονη «θεολογικὴ» ψευτοκουλτούρα...
Ὅμως, δόξα τῷ Θεῶ, ὁ Τίμιος του Κυρίου Πρόδρομος, ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν, ὁ Κήρυκας τῆς Χάριτος, ὁ ἀσυμβίβαστος, ζοῦσε γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὑπέγραψε αὐτὴν τὴν ἀγάπη του μὲ τὴν ἴδια τοῦ τὴν κεφαλή. Ὁ Πρόδρομος εἶναι ὁ γνήσιος Προφήτης ποὺ παραμένει ἀσυμβίβαστος καὶ ποὺ ἀρνεῖται νὰ καλύψει τὴν ὁποιαδήποτε δειλία μὲ ἕνα διάτρητο «θεολογικὸ» μανδύα καὶ μὲ ἐπιχειρήματα «νεοπατερικῆς ἐποχῆς».
Ἀρνεῖται τὴν διαστροφὴ τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἀποκτηνώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ συνάμα ἐπικυρώνει τὴν ἀλήθεια, τοῦ ὅτι οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες, πόσω δὲ μᾶλλον οἱ ἐκκλησιαστικοί, πρέπει νὰ μένουν σὲ γυάλινα σπίτια, ὥστε ἡ προσωπική τους ζωὴ νὰ ἀποτελεῖ παράδειγμα πρὸς μίμισιν («τὸ τῆς πόλεως ὅλης ἦθος, ὁμοιοῦται τοῖς ἄρχουσιν») Τὸ δὲ αἷμα του, εἶναι ἡ τρανότερη μαρτυρία τῆς συνέπειας στὸ πανάγιο καὶ παντοκρατορικὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἂς πρεσβεύει ὁ Μάρτυρας τῆς ἀληθείας καὶ τοῦ Εὐαγγελικοῦ ἤθους, ὥστε τουλάχιστον, ἀφοῦ συνειδητοποιήσουμε τὴν ρηχότητά μας, ὅλοι ἀπὸ κοινοῦ, κλῆρος, μοναχισμὸς καὶ λαός, νὰ δεχθοῦμε τὴν χάρη καὶ τὴν εὐλογία, γιὰ μία ἐπιτέλους, συνειδητὴ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ ζωή.
Ἀμήν.

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.