29 Αυγ 2010

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία

(α')Τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ μία δημοκρατικὴ χώρα, στὴν ὁποία, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς τῶν ὀρθοδόξων ὑπάρχουν καὶ λειτουργοῦν λατρευτικοὶ χῶροι καὶ ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων.

Μεταξὺ αὐτῶν, σὲ ἀστικὰ ἰδίως κέντρα, εἶνε καὶ οἱ αἴθουσες τῶν λεγομένων προτεσταντῶν ἢ εὐαγγελικῶν ἢ διαμαρτυρομένων ἢ πεντηκοστιανῶν ἢ ὅπως ἀλλιῶς θέλουν νὰ ὀνομάζωνται ὅσοι ἀσπάζονται καὶ ἀκολουθοῦν τὴν διδασκαλία καὶ τὶς ἀρχὲς τῶν θρησκευτικῶν αὐτῶν κοινοτήτων.
Ἡ δράσις τῶν ὁμάδων αὐτῶν δὲν εἶνε βέβαια κάτι εὐχάριστο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Ποιὰ ὅμως εἶνε ἡ ἐνδεδειγμένη στάσι ἑνὸς ὀρθοδόξου ἀπέναντί τους; Θεωρῶ, ὅτι τὸ καλύτερο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε εἶνε νὰ γνωρίσουμε καλύτερα τὴν Ἐκκλησία μας, τὴν Ὀρθοδοξία.
* * *
. Δὲν θέλω, ἀγαπητοί μου, ν' αὐξήσω τὸν φανατισμό, ποὺ ἴσως ὑπάρχει -κακῶς- σὲ ὠρισμένους ἑκατέρωθεν. Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς θέλει φανατικούς. Ὁ φανατικὸς ἐχθρεύεται ὅσους δὲν συμφωνοῦν μὲ τὰ φρονήματά του. Ὁ φανατικὸς μισεῖ, ὁ Χριστιανὸς ἀγαπᾶ. Ἀγαπᾶ ὅλους, ἀκόμα καὶ τοὺς ἐχθρούς του, ἀγαπᾶ κ' ἐκείνους ποὺ ἔχουν διαφορετικὴ θρησκεία.
Ὄχι λοιπὸν μὲ φανατισμό, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη πρέπει νὰ ζοῦν οἱ Χριστιανοί, ἔστω καὶ ἂν ἔχουν τὶς θρησκευτικές τους... διαφορές. Ὁ καθένας εἶνε ἐλεύθερος νὰ ἐκλέξη ὅποιο θρήσκευμα θέλει. Ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἔχει κατανοήσει καλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγνωρίζει στὸν καθένα τὸ δικαίωμα αὐτό. Ἀγάπη καὶ ἐλευθερία, αὐτὲς εἶνε δύο βάσεις, πάνω στὶς ὁποῖες στήριξε τὴ θρησκεία τοῦ ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, καὶ γι' αὐτὸ θὰ παραμείνη αἰωνία. Ἐκεῖνος ποὺ κήρυξε τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἴω. 13,34), εἶπε καὶ τὸ «Εἰ τὶς θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Μάτθ. 16,24). Ἀκοῦτε; «Ὅποιος θέλει...». Ὁ Χριστὸς δὲν χρησιμοποιεῖ βίαια μέσα γιὰ νὰ κάνη τὸν ἄλλο νὰ τὸν ἀκολουθήση.
Διότι αὐτὸ δὲν εἶνε πίστις, εἶνε βία. Ὁ Μωάμεθ χρησιμοποίησε τὸ σπαθὶ γιὰ νὰ ἐξαναγκάση, ὁ Χριστὸς μόνο τὸ λόγο του. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους, ὄχι μόνο στὸ ζήτημα τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε ἄλλο ζήτημα. Μᾶς λέει στὴν ἁγία Γραφή: Ἐμπρός σου, ἄνθρωπε, ἔβαλα δύο πράγματα, τὴ φωτιὰ καὶ τὸ νερό. Ὅπου θέλεις ἁπλώνεις τὸ χέρι σου. Ἐὰν τὸ βάλης στὴ φωτιά, θὰ καῆς, ἐὰν τὸ βάλης στὸ νερό, θὰ δροσιστῆς. Διάλεξε ὅ,τι θέλεις (βλ. Δεύτ. 30,19. Σ. Σείρ. 15,16).
Ἐλεύθεροι εἶνε οἱ συνάνθρωποί μας νὰ διαλέξουν τὴ θρησκεία τους καὶ νὰ ζήσουν σύμφωνα μὲ τὶς δικές τους θρησκευτικὲς ἰδέες. Τὸ καθῆκον ποὺ ἔχουμε ἐμεῖς ἀπέναντί τους εἶνε νὰ τοὺς ἀγαποῦμε καὶ ποτὲ νὰ μὴν τοὺς μισοῦμε γιὰ τὸ ζήτημα τῆς θρησκείας. Διότι τὸ μίσος, ὁποιαδήποτε πρόφασι καὶ ἂν ἔχη, εἶνε μίσος, κάτι ξένο πρὸς τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Τὸ μίσος εἶνε τοῦ διαβόλου, ἢ ἀγάπη εἶνε τοῦ Χριστοῦ. Ἀπέναντί τους λοιπὸν ὀφείλουμε μόνο ἀγάπη.
2. Ἀλλ' ἐὰν ἀπέναντι σ' αὐτοὺς ὀφείλουμε ἀγάπη, ἔχουμε ὅμως καὶ ἄλλο καθῆκον ἀπέναντι σ' ἐμᾶς. Ποιὸ εἶνε τὸ καθῆκον αὐτό; Ἂς τὸ ἀκούσουν ὅλοι, νὰ μείνουμε πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι στὴν Ὀρθόδοξο Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία μας, νὰ κρατήσουμε σφιχτά, παντοτεινά, αἰώνια τὴν Ὀρθόδοξο πίστι μας. Διότι ἡ πίστις ἡ Ὀρθόδοξος εἶνε ἕνας θησαυρός, ποὺ πρέπει πολὺ νὰ τὸν προσέξουμε καὶ νὰ τὸν φυλάξουμε μέσα στὴν καρδιά μας.
Καὶ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μᾶς εἶνε θησαυρὸς πολύτιμος, αὐτὸ θ' ἀποδείξουμε ἐδῶ. Παρακαλῶ νὰ δώσετε μεγάλη προσοχὴ σὲ ὅσα θὰ σᾶς πῶ. Διότι πρέπει, ἔστω καὶ μὲ λίγα λόγια, νὰ γνωρίσουμε ποιὰ εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Δυστυχῶς δὲν τὴν γνωρίζουμε καλά. Καὶ γι' αὐτὸ ἴσως πολλοὶ σήμερα τὴν περιφρονοῦν. Μοιάζουμε μ' ἐκεῖνο τὸν χωρικὸ ποὺ ἔπεσε στὰ χέρια τοῦ ἕνα τσὲκ χιλίων δολλαρίων κι αὐτός, ἀγράμματος, δὲν ἦταν εἰς θέσιν νὰ ἐκτίμηση τί ἀξία ἔχει, τὸ πέρασε ὅτι εἶνε ἕνα χαρτὶ χρωματισμένο, τὸ 'ριξε στὴ φωτιὰ καὶ τὸ 'καψε ὁ ἄθλιος.
Ποῦ ἂν τὸ κρατοῦσε, ἂν ρωτοῦσε κάποιον ποὺ ξέρει νὰ διαβάζη, ἂν τὸ πήγαινε σὲ μία τράπεζα, θὰ τὸ ἐξαργύρωνε, κ' ἐκεῖ ποὺ εἶχε καλύβα θὰ ἔ¬κτιζε ἀνάκτορο. Κάτι παρόμοιο παθαίνουμε καὶ μερικοὶ ὀρθόδοξοι. Ἔχουμε στὰ χέρια μᾶς ἕνα θησαυρό, δὲν τὸν γνωρίζουμε, καὶ γι' αὐ¬τὸ τὸν περιφρονοῦμε καὶ τὸν ἀφήνουμε ἐκτε¬θειμένο στοὺς κλέφτες. Εἶνε λοιπὸν καιρὸς νὰ τὸν ἐκτιμήσουμε καὶ νὰ τὸν φυλάξουμε. Γι' αὐτὸ λέμε τώρα τὰ λόγια αὐτά.

* * *

1. Θησαυρὸς ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας. Γιατί; Διότι πρῶτα-πρῶτα ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, στὴν ὁποία ἀνήκουμε κ' ἐμεῖς, εἶνε ἢ ἀρχαιότερη ἀπὸ ὅλες τὶς λεγόμενες ἐκκλησίες. Κι ἀπὸ τὴν Παπικὴ «ἐκκλησία», κι ἀπὸ τὶς Προτεσταντικὲς «ἐκκλησίες». Πόσων χρονῶν εἶνε ὁ Παπισμός; Ἄρχισε τὸ 800 μ.Χ., συνεπῶς εἶνε 1.200 περίπου ἐτῶν. Πόσων χρονῶν εἶνε ὁ Προτεσταντισμός; Ἄρχισε τὸ 1450. Τότε ἕνας Γερμανὸς μεταρρυθμιστής, ὁ Λούθηρος, κήρυξε ἐπανάστασι κατὰ τοῦ Πάπα καὶ ἔστρεψε μεγάλο μέρος τῆς Εὐρώπης στὴ νέα ὁμολογία, τὴν ὁποία ὠνόμασε «ἐκκλησία» τῶν Εὐαγγελικῶν. Ἀριθμεῖ ζωὴ πέντε αἰώνων. Πέντε αἰώνων ὁ Προτεσταντισμός, δώδεκα αἰώνων ὁ Παπισμὸς (τοῦ ὁποίου λίγοι ὀπαδοὶ ὀνομάζονται οὐνίτες). Ἀλλὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ ζωὴ ἔχει ἡλικία δεκαεννέα (19) αἰώνων, εἶνε ὁ πρῶτος καὶ ἀρχέγονος Χριστιανισμός. Ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ κούνια τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐδῶ στὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἔζησε τὰ πρῶτα χρόνια, μεγάλωσε καὶ ἀνδρώθηκε καὶ αὐξήθηκε σὲ δέντρο μεγάλο ὁ Χριστιανισμός. Ἀνοῖξτε τὰ Εὐαγγέλιά σας. Μελετῆστε τὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων.
Διαβάστε τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου. Ρίξτε ἔστω καὶ μία ματιὰ στὸ τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὴν Ἀποκάλυψι. Τί θὰ δῆτε; Ὅτι οἱ πρῶτες ἐκκλησίες ἱδρύθηκαν στὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς. Ὁ Παῦλος κηρύττει τὸ Χριστὸ στὶς πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Μακεδονίας. Κήρυξε καὶ ἵδρυσε ἐκκλησίες στὴν Καβάλα (τοὺς Φιλίππους, ὅπως λεγόταν τότε ἡ πόλις αὐτή), στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Βέροια, στὴν Ἀθήνα, στὴν Κόρινθο, στὴν Πρέβεζα (Νικόπολις λεγόταν τότε), στὴν Κύπρο καὶ στὴν Κρήτη. Καὶ πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῶν μερῶν αὐτῶν ἔγραψε τὶς περίφημες ἐπιστολὲς τοῦ ὁ Παῦλος (πρὸς Ἐφεσίους, Φιλιππησίους, Κορινθίους, Θεσσαλονικεῖς).

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου εἶνε ἱδρυμένη ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἀγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας. Καὶ ὁ Ἰωάννης ἔδρασε στὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς καὶ ἔγραψε καὶ αὐτὸς ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῶν μερῶν αὐτῶν. Ἰδίως ἡ Ἀποκάλυψις γράφτηκε γιὰ νὰ ἐνισχύση τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἀνατολῆς. Μέσα στὰ ἄλλα ὁράματα ποὺ εἶδε ὁ Ἰωάννης, εἶδε καὶ τοῦτο τὸ ὅραμα. Εἶδε «ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς, καὶ ἐν μέσω τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὅμοιον υἱῶ ἀνθρώπου, ἐνδεδυμένον ποδήρη καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς ζώνην χρυσήν• ἡ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἳ τρίχες λευκαὶ ὡσεὶ ἔριον λευκόν, ὡς χιῶν, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνω, ὡς ἐν καμίνω πεπυρωμένοι, καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν, καὶ ἔχων ἐν τὴ δεξιὰ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτά, καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ρομφαία δίστομος ὀξεία ἐκπορευομένη, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τὴ δυνάμει αὐτοῦ» (Ἄπ. 1,13,16). Τί σήμαινε τὸ ὅραμα; Ὁ «ὅμοιος υἱῶ ἀνθρώπου» εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Οἱ «ἑπτὰ λυχνίαι» εἶνε οἱ ἑπτὰ ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς, ἡ μία ἡ Ἔφεσος, ἡ ἄλλη ἡ Σμύρνη, ἡ τρίτη ἡ Περγάμος, ἡ τετάρτη τὰ Θυάτειρα, ἡ πέμπτη οἱ Σάρδεις, ἡ ἕκτη ἡ Φιλαδέλφεια, ἡ ἑβδόμη ἡ Λαοδίκεια. Καὶ οἱ «ἑπτὰ ἀστέρες» εἶνε οἱ ἑπτὰ ἐπίσκοποι τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν.
Οἱ λυχνίες αὐτὲς ἔλαμπαν ἐπὶ δεκαεννέα αἰῶνες. Ἔσβησαν τὸ 1922, ὅταν διώχθηκε ἀπὸ τὰ μέρη αὐτὰ ὁ Χριστιανισμός. Ἔσβησαν; Ὄχι. Καῖνε οἱ λυχνίες. Ἁπλῶς ἄλλαξαν τόπο. Ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ φεύγοντας ἀπὸ τὸ μαχαίρι τοῦ Κεμὰλ ἦρθαν στὴν Ἑλλάδα, συνεχίζουν τὴν ἱστορία τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν.
* * *

Ὢ ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἀγαπητοί μου! Δὲν εἶνε χθεσινή. Δὲν εἶνε μηνῶν καὶ ἐτῶν, ὅπως εἶνε μερικὲς παραφυάδες τῶν προτεσταντῶν. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ὁ ἀρχαιότερος, ὁ ἀρχικὸς φάρος ποὺ ἄναψε στὴν Ἀνατολὴ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο διὰ τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Ἰωάννου. Ἀπ' αὐτὸν τὸν φάρο, ἀπ' αὐτὸ τὸ φῶς, διαδόθηκε ὁ Χριστιανισμὸς στὰ ἄλλα μέρη τῆς Εὐρώπης.
Χαίρετε, ἀδελφοί μου, διότι ἀνήκετε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ἡ ὁποία πρώτη ἔλαβε τὸ φῶς ἀπὸ τοὺς μαθητᾶς τοῦ Κυρίου καὶ αὐτὴ μετέδωσε καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς τῆς Εὐρώπης τὸ φῶς τοῦ χριστιανισμοῦ.
Αὔριο τὸ βράδυ σὺν Θεῶ θὰ συνεχίσουμε.
† Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος

Ἃ' μέρος ὁμιλίας ποὺ ἔγινε στὸν Ι. Ναὸ Ἄγ. Γεωργίου Ν. Μυλοτόπου - Γιαννιτσῶν τὴν 5-4-1942. Δακτυλογραφημένη καταγραφὴ τῆς ἐποχῆς. Διαίρεσις καὶ σύντμησις 20-2-2010.
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.