Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Λαυρεντίου Γρατσία

Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης

ἀντὶ βιογραφικοῦ

1907-2010

τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Λαυρέντιου Γρατσία

***

Ὁρισμένοι σημαντικοὶ σταθμοὶ τῆς ζωῆς

τοῦ ἀγωνιστοῦ ὀρθοδόξου ἐπισκόπου της Φλωρίνης

π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

================================
1907: Γεννιέται στὶς Λεῦκες – Πάρου. Οἱ γονεῖς του: Νικόλαος (μικρέμπορος) καὶ Σοφία (δασκάλα). Τὸν βαπτίζουν Ἀνδρέα.
1915-1925: Ὑπότροφος στὸ Γυμνάσιο Σύρου. Ἀποφοιτᾶ μὲ βαθμὸ «ἄριστα».
1925: Ἐγγράφεται στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
1929 (Δεκέμβριος): Λαμβάνει τὸ πτυχίο μὲ βαθμὸ «ἄριστα».
1929-1934: Μένει μὲ τὴ μητέρα του στὴν Ἴο τῶν Κυκλάδων γιὰ μελέτη καὶ περισυλλογή, καὶ διδάσκει στὸ Δημοτικὸ σχολεῖο.
1934 (Δεκέμβριος): Μιὰ βροχερὴ ἡμέρα, καὶ ἐνῶ βαδίζει σκυμμένος, βλέπει πεσμένο κάτω ἕνα μικρὸ ταχυδρομικὸ φάκελλο. Σκύβει καὶ τὸν παίρνει ἀπὸ τὶς λάσπες.
Ἡ ἔκπληξί του εἶνε μεγάλη ὅταν βλέπη ὅτι ὁ φάκελλος εἶνε γι’ αὐτὸν (ἔπεσε προφανῶς κατὰ λάθος ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ γέροντος ταχυδρόμου τῆς νήσου).
Ἀνοίγει καὶ διαβάζει. Ὁ μητροπολίτης Αἰτωλοακαρνανίας Ἰερόθεος τὸν καλεῖ νὰ πάη στὸ Μεσολόγγι καὶ νά ἀναλάβη...τὴ θέσι τοῦ γραμματέως τῆς μητροπόλεως. Βλέπει τὸ πράγμα ὡς κλῆσι Θεοῦ καὶ ὑπακούει ἀμέσως.
1934 (Χριστούγεννα): Ὁ Ἀνδρέας Καντιώτης τοῦ Νικολάου εἶνε ὁ μοναδικὸς ταξιδιώτης πρὸς Πειραιά, μέσα στὸ πλοῖο τῆς ἄγονης γραμμῆς, καὶ ὁ πλοίαρχος ἀπορεῖ.
1934-1941: Ἀναλαμβάνει τὴ θέσι τοῦ πρωτοσυγκέλλου στὴ μητρόπολι Αἰτωλοακαρνανίας. Κάνει τὸ πρῶτο κήρυγμά του στὸ Μεσολόγγι.
1935: Γίνεται μοναχὸς καὶ παίρνει τὸ ὄνομα Αὐγουστίνος. Χειροτονεῖται διάκονος ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ἀκαρνανίας Ἰερόθεο.
1941: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Ἰωαννίνων καὶ ὑπηρετεῖ ὡς ἱεροκῆρυξ.
1941 (Χριστούγεννα): Μπροστὰ στοὺς Ἰταλοὺς κατακτητᾶς καὶ χοροστατοῦντος τοῦ μητροπολίτου Ἰωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου, μετέπειτα ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, κηρύττει ἀπὸ τὸν ἄμβωνα πατριωτικά.
Οἱ Ἰταλοί, ἐνωχλημένοι, ἐκδίδουν ἔνταλμα συλλήψεώς του. Ὁ δεσπότης, γιὰ νὰ τὸν προστατεύση, δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ κηρύττη. Τότε ὁ ἱεροκήρυκας, βλέποντας ὅτι ἡ παραμονή του στὰ Ἰωάννινα περιττεύει, ἀφήνει ἐκεῖ τὴ μητέρα του καὶ ἐν καιρῶ χειμῶνος φεύγει. Οἱ Ἰταλοὶ σὲ ἕφοδο, ποὺ κάνουν στὸ σπίτι του, δὲν τὸν βρίσκουν καὶ συλλαμβάνουν τὴ γερόντισσα μητέρα του.
1942: Ἔρχεται στὴ Μακεδονία. Στὰ Γιαννιτσὰ μαθαίνει, ἀπὸ Ἕλληνα ἀστυνομικό, γιὰ τὸ ἔνταλμα συλλήψεώς του ποὺ ἔχουν ἐκδώσει οἱ Ἰταλοί.
1942: Στὰ Γιαννιτσὰ ὁ μητροπολίτης Ἐδέσσης καὶ Πέλλης Παντελεήμων τὸν χειροτονεῖ πρεσβύτερο.
1942: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Θεσσαλονίκης καὶ ἀπὸ κεῖ παίρνει διαδοχικὲς ἀποσπάσεις στὸ Κιλκίς, στὴ Βέροια, στὴν Ἔδεσσα καὶ στὴ Φλώρινα.
Στὴ Φλώρινα ἐλέγχει ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τὸ μητροπολίτη τοῦ Βασίλειο, διότι ἔμενε στὴν Ἀθήνα καὶ πήγαινε ἐκεῖ μόνο τὰ Χριστούγεννα καὶ τὸ Πάσχα, ἐνῶ ἡ προπαγάνδα στὴν ἐπισκοπὴ τοῦ ὠργίαζε. Ὁ μητροπολίτης ἐνημερώνεται τηλεφωνικῶς καὶ τοῦ στέλνει τὴν ἀπόλυσί του τηλεγραφικῶς.
Μὲ τὴν ἀπομάκρυνσι ὅμως ἀπὸ τὴ Φλώρινα ὁ Θεὸς σώζει τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνο ἀπὸ ἄλλο μεγαλύτερο κακό. Οἱ Γερμανοὶ κατακτηταὶ συλλαμβάνουν 10 πατριῶτες καὶ τοὺς κρεμοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ χωριὸ Πρώτη – Φλωρίνης• θὰ ἦταν μεταξὺ τῶν ἀπαγχονισθέντων.
1943-1945: Μετατίθεται στὴν Κοζάνη. Ὁ ἐπίσκοπος Κοζάνης Ἰωακεὶμ Ἀποστολίδης ἔχει βγεῖ στὰ βουνά. Τὰ χωριὰ καίγονται ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς καὶ ὁ λαὸς καταφεύγει στὴν πόλι. Ἡ πείνα καὶ ὁ θάνατος παραμονεύουν. Ὁ ἱεροκήρυκας Αὐγουστίνος, τὴ δύσκολη ἐκείνη ὥρα, ἐμφανίζεται ὡς ἄγγελος Θεοῦ καὶ σώζει τὴν πόλι.
Κάνει συσσίτια, ποὺ φτάνουν μέχρι καὶ 8.150 πιάτα τὴν ἡμέρα. Εἶνε ἕνα θαῦμα, ποὺ ὁ ἴδιος τὸ ἀποδίδει στὸν ἅγιο Νικόλαο, πολιοῦχο τῆς Κοζάνης. Οἱ Γερμανοὶ πολλὲς φορὲς τὸν δικάζουν γιὰ νὰ τὸν ἐκτελέσουν, ὁ Θεὸς ὅμως τὸν προστατεύει.
1945-1947: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Γρεβενῶν.
1947-1950: Ἐπιστρατεύεται ὡς στρατιωτικὸς ἱερεὺς καὶ ἱεροκῆρυξ, καὶ ὑπηρετεῖ τὸ Β΄ Σῶμα Στρατοῦ ποὺ ἑδρεύει στὴν Κοζάνη.
1949: Ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ στρατιωτικοῦ ναοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Κοζάνης, παρουσία τῶν ἀρχῶν, ἀπαγορεύει νὰ ψαλῆ τὸ Πολυχρόνιον τοῦ βασιλέως Παύλου, ποὺ ἦταν τότε παντοδύναμος.
Στὸ κήρυγμά του τὸν ὀνομάζει ὄχι «εὐσεβέστατον», ὅπως ἔλεγε τὸ Πολυχρόνιον, ἀλλὰ ἀσεβέστατον, καὶ τὸν ἐλέγχει, γιατί ὑπέγραψε διάταγμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἡ μασονία ἐμφανιζόταν ὡς φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐνισχύεται ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ τὶς ἱερὲς μονές. Ἡ θαρραλέα αὐτὴ φωνή, ἀπὸ τὴ θέσι μάλιστα τοῦ στρατιωτικοῦ ἱερέως, ἐσήμαινε ἀρχὴ νέων διωγμῶν καὶ περιπετειῶν γιὰ τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνο. Τελικὰ ὁ βασιλεὺς ἀναγνωρίζει τὸ λάθος καὶ ἀνακαλεῖ τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὸ φιλομασονικὸ διάταγμα καὶ παύει κάθε διωγμὸς τοῦ ἱεροκήρυκος.
1950 1951: Μετατίθεται στὴ μητρόπολι Καρυστίας μὲ ἕδρα τὴν Κύμη – Εὐβοίας.
1951-1967: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τὸν διορίζει ἱεροκήρυκα τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Ἡ περίοδος αὐτὴ εἶναι καιρὸς μεγάλης πνευματικῆς δράσεως καὶ ἀγώνων, ἀλλὰ καὶ διωγμῶν καὶ περιπετειῶν τοῦ ἱεροκήρυκος.
1964: Εἰσάγεται στὸ νοσοκομεῖο «Εὐαγγελισμὸς» τῶν Ἀθηνῶν γιὰ μία ἐγχείρησι. Παθαίνει μόλυνσι καὶ φτάνει στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου.
Κλῆρος, μοναστήρια καὶ πιστὸς λαὸς προσεύχονται. Οἱ γιατροί, παρ’ ὅλες τὶς προσπάθειες, σηκώνουν τὰ χέρια καὶ λένε, ὅτι μόνο ἕνα θαῦμα μπορεῖ νὰ τὸν ἐπαναφέρη. Προβλέπουν μάλιστα τὴν ὥρα τοῦ θανάτου καὶ τὴν κρίσιμη «τελευταία» νύχτα στέλνουν ἕνα νεαρὸ γιατρὸ νὰ μείνη δίπλα του μέχρι τὸ ἐπερχόμενο τέλος. Τὸ θαῦμα γίνεται. Ἡ ὥρα, ποὺ ἀπὸ τοὺς γιατροὺς ὠρίστηκε ὡς ὥρα θανάτου, ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ ὑψηλὸς πυρετὸς ἔπεσε ἀπότομα καὶ ἄρχισε ἡ βελτίωσις. Μετὰ ἀπὸ 60 μέρες νοσηλείας βγαίνει ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Ὁ ἴδιος ἀπορεῖ μὲ δέος• Γιατί, Θεέ μου, μοῦ παρατείνεις τὴ ζωή; τί μου ἐπιφυλάσσεις;
1965: Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ ἀπαγορεύει τὸ κήρυγμα σὲ ὅλη τὴ χώρα, γιατί ἐλέγχει κάποιους μητροπολίτες γιὰ σκάνδαλα καὶ κάνει ἀγώνα ἐναντίον τοῦ μεταθετοῦ τῶν ἐπισκόπων ποὺ οἱ ἱεροὶ κανόνες ἀπαγορεύουν. Ξεσηκώνεται ὁ λαὸς καὶ σύσσωμος ὁ τύπος, συμπολιτεύσεως καὶ ἀντιπολιτεύσεως, τάσσονται στὸ πλευρό του.
Ἡ Ἱεραρχία, βλέποντας τὶς ἀντιδράσεις, ἀναγκάζεται νὰ ἀνακαλέση ἐσπευσμένως τὴν ἀπαγόρευσι.
1967 (Μάιος): Γίνεται τὸ ἀπροσδόκητο• ὁ ἥλιος ἀνατέλλει ―ὅπως ὁ ἴδιος λέει― ἀπὸ τὴ δύσι! Ὁ δυσάρεστος ἱεροκήρυκας, ποὺ ἦταν συνεχῶς ὑπὸ διωγμὸν λόγω τοῦ ἐλέγχου ποὺ ἀσκοῦσε, προάγεται σὲ ἐπίσκοπο καὶ ἐκλέγεται μητροπολίτης Φλωρίνης.
1967-2000: Ὑπηρετεῖ 33 χρόνια τὴν ἀκριτικὴ μητρόπολι Φλωρίνης μὲ κάθε θυσία, καὶ παραιτεῖται τὸ 2000.
2010: Συμπληρώνει 10 ἔτη μετὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ διακονία. Διανύει τὸ 104ο ἔτος τῆς ἡλικίας του.
Ἐκκλησιάζεται στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου ἐπισκόπου Ἰππῶνος Φλωρίνης, ποὺ εἶνε τὸ τελευταῖο ἔργο τῆς ἀρχιερατείας του, καὶ δίδει τὴν εὐλογία του στοὺς πιστούς.
2010 (28 Αὐγούστου): Ἡ κοίμησή του.
πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/
ἀναδημοσίευση ἀπό: nhttp://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/08/1907-2010.html
Ἀπό:Ζωηφόρος