Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΜΕΓΑΛΗ εἶναι ἡ προθυμία τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων νά ἀσχοληθοῦν μέ τά κοινά, νά πρωτοστατήσουν σέ κοινωνικούς ἀγῶνες, νά χτυπήσουν τήν ἀδικία καί τήν ἐκμετάλλευση καί γενικά νά κάνουν τόν κόσμο καλύτερο. Ὅλοι θέλουν νά γίνουν ἐπαναστάτες, ἀπό τούς ἀνώριμους μαθητές μέχρι τούς ἀριστερούς καί τούς παράξενους οἰκολόγους. Βάζουν ἕνα στόχο, χωρίς νά ἔχουν ξεκαθαρισμένο τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά τόν πετύχουν, καί ἀρχίζουν οἱ «ἀγῶνες».
Νομίζουν ὅτι μποροῦν νά κάνουν αὐτό πού σκέφτονται, μέ τόν τρόπο πού θέλουν, περιφρονώντας ὅλους ἐκείνους πού διαφωνοῦν μαζί τους. Μεταξύ τους οἱ «ἀγωνιστές» αὐτοί ἄλλοτε συμφωνοῦν καί ἄλλοτε μαχαιρώνονται. Τούς διακρίνει τό θράσος, ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ, ἡ καταπάτηση τῶν νόμων, οἱ αὐθαιρεσίες, ὁ ἐκφοβισμός, ἡ βία, ἡ νοθεία, ἡ ἀνυπαρξία ἤθους, ὁ προκλητικός τρόπος δράσης καί ὁ ἀνυπότακτος ἐγωισμός. Ὅλα αὐτά στηρίζονται στήν ἐσφαλμένη ἀντίληψή τους ὅτι στίς εὐγενικές, ἀνιδιοτελεῖς καί κοινωνικά ὠφέλιμες δραστηριότητές τους κανένας δέν μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ, οὔτε φυσικά καί ἡ εὐνομούμενη κοινωνία. Ὅταν ἐμποδιστοῦν, δέν διστάζουν νά γίνουν θύτες, νά κάψουν ὁλόκληρες πόλεις, νά ἐξανεμίσουν ξένες περιουσίες καί νά καταργήσουν κάθε νομιμότητα.
Μέ τέτοιους ἀνθρώπους δέν πρόκειται ποτέ νά βελτιωθεῖ ἡ κοινωνία μας. Πάντα θά βαδίζει χωρίς φῶς καί χωρίς προσανατολισμό. Ἡ ἐπικίνδυνη ἀναταραχή δέν θά εἶναι σπάνιο φαινόμενο, γιατί ἁπλούστατα ἡ ἀσυνεννοησία καί ἡ κακοδαιμονία θά ὑπάρχει στίς σχέσεις τῶν...