π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Τὸ σωστὸ εἶναι οἱ Καθολικοί νὰ βαπτίζονται, ὄχι νὰ «ἀναβαπτίζονται», οὔτε νὰ τοὺς χρίουν διὰ χρίσματος, εἶναι λανθασμένη αὐτὴ ἡ πρακτική!

Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ποὺ ἔγινε στὶς 10/3/2006 στὸ πλαίσιο τῆς ἑρμηνείας τῆς θεολογίας τῆς εἰκόνας τῆς Πεντηκοστῆς.
...Εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ ἡ Ἐκκλησία, γιατί στηρίζεται στὴ συνέχεια τῶν Ἀποστόλων, ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι ὁ Χριστὸς παρέδωσε στοὺς Ἀποστόλους αὐτὲς τὶς ἀλήθειες ποὺ εἶπα. Ἀλλὰ πέρα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια ποὺ παρέδωσε, εἶναι καὶ ἔκφραση (συμβολίζει) τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς. «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον», εἶπε ὁ Χριστὸς στοὺς Μαθητές του τὴν πρώτη μέρα τῆς Ἀναστάσεως. «Ἂν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἂν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Τοὺς παραδίδει ἐδῶ τὴν ἔννοια τοῦ μυστηρίου τῆς χειροτονίας καὶ παραδίδει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς λειτουργικὸ γεγονὸς... ἱεροσύνης, τὸ ὁποῖο μεταδίδεται ἀπὸ ἱεροσύνη σὲ ἱεροσύνη. Ἂν ψάξετε καὶ πεῖτε ποιός χειροτόνησε τὸν πατέρα Κωνσταντῖνο; Ἕνας Ἐπίσκοπος. Ποιός χειροτόνησε τὸν Ἐπίσκοπο; Τὸν χειροτόνησε ἕνας ἄλλος Ἐπίσκοπος. Ποιός ἄλλος Ἐπίσκοπος; Ἂν βρεῖτε αὐτὴν τὴν ἁλυσίδα ἱστορικά –καὶ μπορεῖτε νὰ τὴ βρεῖτε, γιατί ὑπάρχουν δίπτυχα καὶ ὑπάρχουν ἀναφορὲς τῆς συνέχειας τῶν Ἐπισκόπων– θὰ καταλήξει στὸ Χριστό. Ὅταν δὲν καταλήγει στὸν Χριστό, δὲν ὑπάρχει ἀποστολικὴ διαδοχή, ἄρα δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία. Βλέπετε; Στὴν προτεσταντικὴ κατ’ ἐπίφασιν «ἐκκλησία» δὲν ὑπάρχει ἀποστολικὴ διαδοχή. Ὁ Λούθηρος, ὡς μοναχός, κατάργησε τὴν ἱεροσύνη καὶ εἶπε ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει ὁ καθένας ὅ,τι θέλει, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀποστολικὴ διαδοχή. Στὴ λεγόμενη Βατικάνεια «ἐκκλησία», ὅπου ἐξ ἀπόψεως συνεχείας αὐτῆς τῆς ἁλυσίδας, ὑπάρχει διαδοχή. Ὑπάρχει ὅμως ἄλλη διαστρέβλωση. Τὸ θέμα δὲν εἶναι ὅτι σοῦ παραδίδω αὐτὸ τὸ φροῦτο καὶ τὸ πᾶς - μεταφέρεις ἐκεῖ. Τὸ θέμα εἶναι ἂν τὸ παραδίδεις σωστά. Ἐγώ σοῦ παραδίδω. Θὰ συνεχιστεῖ ὅμως ἡ παράδοση αὐτοῦ τοῦ φρούτου, αὐτοῦ τοῦ δώρου, αὐτῆς τῆς δωρεᾶς, αὐτοῦ τοῦ χαρίσματος; Ἂν ἐσεῖς πάρετε –ὁ διάδοχος, γιὰ παράδειγμα, ἀπὸ μένα– πάρει αὐτὸ τὸ φροῦτο καὶ τὸ παραδώσει στὸν ἄλλο, ἀλλὰ ἐκεῖνος τὸ κάνει χυμό, τὸ κάνει πορτοκαλάδα, δὲν θὰ παραλάβετε τὸ πορτοκάλι. Διαδοχὴ ὑπάρχει, ἀλλὰ μυστήριο δὲν ὑπάρχει· δὲν ἔχει παραδώσει τίποτα. Καταλάβετε, ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει τέτοια διαδοχή. Γι’ αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε τὰ λεγόμενα μυστήρια τῆς Βατικάνειας «ἐκκλησίας». Γιατί ὑπάρχει ἡ διαδοχή, ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ ἡ διαδοχή. Πρέπει κι αὐτὸ ποὺ παραδίδεις νὰ τὸ παραδίδεις ἀμόλυντο καὶ μὴ ἀλλοτριωμένο ἐξ ἀπόψεως αἱρέσεων. Αὐτὰ εἶναι πολὺ σπουδαῖα γεγονότα. Μερικοὶ λένε: Ὑπάρχει ἀποστολικὴ διαδοχή, ἄρα ἕνας βαπτισμένος τῆς λεγομένης Ρωμαιοκαθολικῆς «ἐκκλησίας» εἶναι βαπτισμένος. Ποιός τὸ εἶπε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; Λείπουν δύο πράγματα: Λείπει τὸ μυστήριο μεταδιδόμενο ἐν ἀληθείᾳ καί, δεύτερον, λείπει τὸ ἴδιο τὸ βάπτισμα. Παράδειγμα σᾶς λέω: γιατί δὲν βαπτίζονται, ὅπως λέει ἡ παράδοσή μας, διὰ τριπλῆς καταδύσεως, ἀλλὰ βαπτίζονται διὰ ραντισμοῦ. Δὲν ὑπάρχει τέτοιο βάπτισμα ὅμως. Βλέπετε, ἔχουν ἀλλοτριωθεῖ τὰ πράγματα. Οὔτε λοιπὸν ἀρκεῖ ἡ διαδοχὴ γιὰ νὰ καταξιωθεῖ ὁποιαδήποτε ἱεροσύνη. Γι' αὐτὸ τὸ σωστὸ εἶναι οἱ Καθολικοί/Ρωμαιοκαθολικοὶ τῆς Βατικάνειας «ἐκκλησίας» νὰ βαπτίζονται, ὄχι νὰ «ἀναβαπτίζονται». Γιατί γιὰ ἐμᾶς δὲν εἶναι βαπτισμένοι. Νὰ βαπτίζονται. Γιὰ λόγους οἰκονομίας ἐπικράτησε, καὶ ἐπικρατεῖ σὲ ἀρκετὲς τοπικὲς Ἐκκλησίες, νὰ τοὺς χρίουν διὰ χρίσματος. Εἶναι λανθασμένη αὐτὴ ἡ πρακτική. Δὲν μπορεῖ νὰ χρίονται· πρέπει νὰ βαπτιστοῦν. Τώρα, ὅ,τι ἔγινε ἔγινε, τὰ ὑπόλοιπα τὰ ξέρει ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλὰ πρέπει ὅλοι αὐτοὶ νὰ βαπτίζονται. Εἶναι λανθασμένες ἔννοιες. Ἐδῶ κατέληξαν καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ χρίουν καὶ τοὺς Προτεστάντες, ὅπου εἶναι δεδηλωμένο ὅτι ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει οὔτε κἂν ἀποστολικὴ διαδοχὴ ὑπὸ τὴν τυπικὴ ἔννοια. Νὰ λοιπόν, αὐτὲς εἶναι οἱ ἔννοιες τῆς Ἐκκλησίας. 

wra9