Θέμα χρόνου;

Ὁ θάνατος τοῦ πάπα Φραγκίσκου καὶ ἡ ἐκλογὴ καὶ ἐνθρόνιση τοῦ διαδόχου του πάπα Λέοντος ΙΔ΄ ἀνέβασε στὴν ἐπιφάνεια καὶ πάλι τὸ θέμα τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανούς.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὁ θάνατος τοῦ πάπα Φραγκίσκου ματαίωσε τὴ σχεδιαζόμε­νη συνάντησή του τὸν Μάιο μὲ τὸν Οἰκου­μενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο στὴ Νίκαια, μὲ ἀφορμὴ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἐπετείου τῶν 1.700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγ­κληση ἐκεῖ (στὶς 20 Μαΐου 325) τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Μάλιστα, μὲ ἀφορμὴ τὴν κατὰ τὸ ἔτος 2025 σύμπτωση ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, σχεδιαζόταν νὰ καθιερωθεῖ στὸ ἑξῆς κοινὴ ἡμερομηνία τῆς ἑορτῆς. Τὸ δὲ σημαντικότερο, φαίνεται ὅτι εἶχε συμφωνηθεῖ αὐτὴ ἡ ἡμερομηνία νὰ ὁρίζεται ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Ὀρθόδοξου ἑορτολογίου. Κάτι ποὺ θὰ ἀποτελοῦσε παγίδα γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους, ὥστε νὰ μὴν ἀντιδράσουν... στὸν ὕπουλο σχεδιασμό.
Ὅμως ἄλλα τὰ μυστικὰ σχέδια τῶν ἀνθρώπων, ἄλλες οἱ βουλὲς τοῦ Θεοῦ. Τὴν τελευταία κυριολεκτικὰ στιγμὴ ἀποχώρησε ἀπὸ τὸν παρόντα βίο ὁ Πάπας καὶ τὸ θέατρο στὴ Νίκαια ματαιώθηκε. Τυχαῖος ἄραγε ἦταν αὐτὸς ὁ θάνατος; Καὶ δὲν πρέπει αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη νὰ προβληματίσει ὅσους ἐπισπεύδουν σὲ ἐνέργειες προσεγγίσεως πρὸς τοὺς Παπικούς;
Στὴ συνάντησή του μὲ τὸν πάπα Λέον­τα, ἀμέσως μετὰ τὴν ἐνθρόνισή του, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπανέφερε τὸ θέμα, ὡστόσο ὁ νέος Πάπας δὲν φάνηκε πρόθυμος νὰ συνεχίσει τὴν τακτικὴ τοῦ προκατόχου του· τουλάχιστον στὸ θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ, μὲ συμμόρφωση τοῦ παπικοῦ ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμερομηνίας μὲ αὐτὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑποσχέθηκε πάντως ὅτι ἐντὸς τοῦ ἔτους θὰ συν­αντηθεῖ στὴ Νίκαια μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, προκειμένου νὰ τιμήσουν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἐπέτειο τῶν 1.700 ἐτῶν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ὁ σχεδιασμὸς κοινοῦ ἑορτασμοῦ ἦταν ἕνα ἀκόμη βῆμα γιὰ ἕνωση στὴν πράξη μὲ τοὺς Παπικούς, ὅπως γίνεται χρόνια τώρα καὶ μὲ ἄλλες παρόμοιες ἐκδηλώσεις, δεδομένου ὅτι ὁ θεολογικὸς διάλογος ἔχει ὁδηγηθεῖ σὲ ἀδιέξοδο. Πρὸς τὸ παρόν, μὲ τὴν ἀνακατάταξη στὸν χῶρο τοῦ Παπισμοῦ, φαίνεται ὅτι τὸ χειρότερο ἀποφεύχθηκε.
Ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ σχεδιασμοὶ κατευθύνονται πάντα πρὸς αὐτὸ τὸν σκοπό, τὴν ἕνωση στὴν πράξη. Καί, ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνεται ὅτι εἶναι θέμα χρόνου ἡ ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ στόχου, ἂν λάβει καν­εὶς ὑπ᾿ ὄψιν τὶς συχνὲς κινήσεις πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση. Μάλιστα ἂν παρατηρήσει τὴ γενικότερη διάβρωση τοῦ Ὀρθόδοξου φρονήματος, κυρίως μεταξὺ κληρικῶν, ἀφοῦ καὶ πρόσφατα δὲν ἔλειψαν φαινόμενα θλιβερῶν φιλοπαπικῶν δηλώσεων μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκδημία τοῦ Πάπα.
Σὲ κάθε περίπτωση δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὁποιοδήποτε ἀξίωμα κι ἂν ἔχουν, καὶ πέρα ἀπὸ τοὺς σχεδιασμούς τους βρίσκεται ὁ Θεός. Καὶ ὅπως τώρα ἐξουδετέρωσε τὴν παγίδα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ, ἐλπίζουμε ὅτι καὶ στὸ μέλλον θὰ προστατεύσει τὴν Ὀρθοδοξία μας.
Ταυτόχρονα ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε σὲ αὐξημένη ἐπαγρύπνηση, ὥστε τουλάχι­στον νὰ κρατηθεῖ ἀκέραιο τὸ φρόνημά μας καί, ἂν ἀπαιτηθεῖ, νὰ δώσουμε κι ἐμεῖς τὴ μαρτυρία μας σ’ ἕναν ἀποστατημένο κόσμο, ποὺ σταδιακὰ ὅλο καὶ περισσότερο συμβιβάζεται μὲ τὴ δαιμονικὴ πλάνη. 

osotir