Σεβαστοὶ Πατέρες,
Δὲν γράφω μὲ ἐγωισμὸ· γράφω μὲ δέος. Δὲν γράφω μὲ θυμὸ· γράφω μὲ τὴν ὀδύνη τοῦ λαοῦ, ποὺ βλέπει νὰ ξεθωριάζει ὁ σταυρὸς ἀπὸ τὰ μέτωπα ἐκείνων ποὺ κάποτε τὸν κρατοῦσαν σταθερὸ στὴν τρικυμία.
Ποῦ εἶναι τὸ Ἅγιον Ὅρος τῶν Κολλυβάδων, ποὺ στάθηκαν ὄρθιοι ὅταν ὅλος ὁ κόσμος ὑποκλινόταν στὴ λογικὴ καὶ τὴν ἐκκοσμίκευση;
Ποῦ εἶναι τὸ Ἅγιον Ὅρος ποὺ ἔδιωξε βασιλεῖς καὶ κατακτητές, ὅταν ἐκεῖνοι ζήτησαν τιμὲς ποὺ δὲν ἀνήκουν σὲ ἀνθρώπους ἀλλὰ σὲ Ἁγίους;
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Γραικός, ἐξόριστος ἀπὸ παλάτια καὶ κοσμικὲς εὔνοιες, προτίμησε τὶς ἁλυσίδες παρὰ νὰ φιλήσει τὸ χέρι τῆς ἐξουσίας ποὺ βεβηλώνει τὴν Πίστη.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ἡ φωνὴ τοῦ Ὀρθοδόξου φωτός, δὲν ἔδωσε... ποτὲ τὸ χέρι του σὲ πολιτικὲς ἰσορροπίες.
Ὁ Παπα-Τύχων καὶ ὁ Γέροντας Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς δὲν εἶχαν δωμάτια φιλοξενίας γιὰ ἐπωνύμους, οὔτε ἐξοπλισμὸ ὑποδοχῆς γιὰ "ἐπίσημες ἀποστολές". Ἔτρωγαν βρεγμένο παξιμάδι καὶ προσεύχονταν μὲ αἷμα.
Ἐσεῖς ὅμως;
Ὑποδέχεστε πρωθυπουργούς, ἀρχηγούς, νομοθέτες τοῦ ἀντίχριστου πνεύματος, μὲ λιβάνι, κρασὶ καὶ τραπέζι.
Καὶ δὲν λέμε νὰ μὴν μποῦν στὸ Ὅρος. Ἂς μποῦν. Νὰ ἀκούσουν τὴ σιωπή. Ἀλλὰ ἐσεῖς τί ἀκοῦτε μέσα σας ὅταν τοὺς συνοδεύετε μὲ τιμὲς κοσμικές, ἐνῷ ὁ λαὸς ἔξω πεινᾶ, ξεριζώνεται, βλέπει τὰ παιδιά του νὰ μεγαλώνουν χωρὶς Χριστό, χωρὶς Πατρίδα, χωρὶς ἀλήθεια;
Ποιούς κοροϊδεύετε;
Τὸν Θεό; Τὸν λαό; Ἢ τὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό;
Εἶστε ἐνδεδυμένοι μὲ τὸ ἅγιο ράσο, ἡ καρδιά σας ὅμως, φοράει ταπείνωση;
Κρατᾶτε ραβδὶ ποιμαντικό, ὁδηγεῖτε ὅμως, τό ποίμνιο στὴ σύγχυση, στὸ διχασμὸ καὶ ὄχι στὴ μετάνοια.
Ὅταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀγωνίζεται νὰ σταθεῖ μέσα σὲ ἕνα μετανεωτερικὸ χάος –καὶ χτυπιέται ἀπὸ νόμους, θεσμούς, "δικαιώματα" ποὺ νομοθετοῦν τὴν ἀνωμαλία καὶ θεσπίζουν τὸ ψεῦδος– ἐσεῖς χαμογελᾶτε καὶ ὑποδέχεστε θεσμικὰ καὶ καθηκόντως(;) ἐκείνους ποὺ τὰ ὑπογράφουν;
Ἀλλὰ τὸ παρακάνατε! Εἶναι δυνατὸν Μοναχοὶ νὰ ἀσπάζονται τὸ χέρι τοῦ Πρωθυπουργοῦ; Ἦταν τόσο ἀπαράδεκτο ποὺ εἴπαμε μέσα μας μὲ συντριβὴ καρδίας: τέτοιοι ποὺ εἴμαστε, καλὰ νὰ πάθουμε!
Ὅταν ἕνας ἡγούμενος κατεβαίνει στὴν Ἀθήνα γιὰ "συμβούλια" καὶ "διαβουλεύσεις", σκέφτηκε μήπως τί ἀπογίνονται οἱ ψυχὲς ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Θεοτόκος;
Ὅταν στὸ διαδίκτυο κυκλοφοροῦν φωτογραφίες ἀπὸ "μοντέρνα" κελλιά, πολυτελεῖς ἐπισκέψεις, διεθνή συμπόσια καὶ περιουσίες, πῶς θὰ ἀντικρίσετε τὸν Ὅσιο Παΐσιο, ποὺ ἔφτιαχνε τὸ κελλί του μὲ λάσπη καὶ ἔπινε νερὸ ἀπὸ τὴ σκαμμένη πέτρα;
Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ βλέπουν μὲ θλίψη τὴν πολυτέλεια ποὺ ἔχει εἰσχωρήσει σὲ κάποιες Μονές. Τὰ πολυτελή αὐτοκίνητα, οἱ μετακινήσεις στὸ ἐξωτερικό, οἱ δημόσιες ἐμφανίσεις, ὁ πλοῦτος ποὺ ἀντιφάσκει μὲ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀσκητικὴ παράδοση τοῦ Ὅρους. Δὲν σκοτώνει αὐτὸς ὁ πλοῦτος - καὶ μπράβο σας ποὺ τὰ καταφέρατε- ἀλλὰ ἀργὰ καὶ ὕπουλα ἀλλοιώνει τὸ ἦθος, τὴ φωνή, τὸ παράδειγμα. Καὶ αὐτὸ εἶναι χειρότερο.
Εἶναι καιρὸς νὰ ξαναδεῖτε τὴν εὐθύνη σας. Εἶναι καιρὸς νὰ θυμηθεῖτε τί σημαίνει "μοναχός", τί σημαίνει "ἡγούμενος" καὶ τί "διάκονος τῆς Ἐκκλησίας".
Μήπως πρέπει νὰ καθαρίσετε τὸν φάρο ποὺ ἔσβησε ἐν μέρει, ὥστε νὰ ξαναλάμψει τό φῶς του γιὰ τὸν λαὸ ποὺ σᾶς κοιτᾶ μὲ πόθο, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐρωτήματα;
Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τῶν ἰσχυρῶν· τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς θέλετε νὰ εἶστε ἰσχυροὶ μαζί τους.
Θέλετε καὶ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἐξουσία. Καὶ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ. Οὐ δύνασθε Θεῶ δουλεύειν καὶ μαμωνά. Καὶ ἡ ἀσθένεια αὐτὴ εἶναι μεταδοτικὴ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ λαός μας δὲν ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐσᾶς νὰ βγεῖτε στοὺς δρόμους. Σᾶς ζητᾶ νὰ μείνετε στὰ ὕψη. Ὄχι σὲ ὕψος ἐξουσίας, ἀλλὰ σὲ ὕψος ἁγιότητας. Ἐκεῖ ὅπου ἔπρεπε νὰ λάμπει ἡ ἀφωνία σας, ἔγινε βοὴ σκανδάλου. Ἐκεῖ ὅπου ἔπρεπε νὰ παραμείνει ἔρημος, ἔγινε πανηγύρι.
Σὲ καιροὺς ὅπου οἱ "λίγοι" ἀγωνίζονται νὰ κρατήσουν το Φῶς, ἡ "μειοψηφία" τῶν ἁγιορειτῶν ποὺ ἀνακατεύει τὴν πίσσα τοῦ πλούτου μὲ τὸ θυμίαμα τῆς μετάνοιας, ἔχει γίνει καθεστώς. Κι αὐτὸ τὸ καθεστὼς δὲν φονεύει μὲ μαχαίρι —φονεύει μὲ παραχάραξη.
Σιωπήσατε ὅταν σᾶς ζητήθηκε νὰ ὑψώσετε φωνή.
Ὑψώσατε φωνὴ ὅταν ἔπρεπε νὰ σιωπήσετε.
Ἂς μετανοήσουμε ὅλοι Πατέρες. Κι ἐμεῖς ἀλλὰ καὶ σείς!
Μετανοῆστε ὄχι γιατί σᾶς κατηγοροῦμε —ἀλλὰ γιατί σᾶς ἀγαπᾶμε.
Ὄχι γιὰ νὰ σᾶς λιθοβολήσουμε —ἀλλὰ γιὰ νὰ σᾶς θυμίσουμε ποιόν ὑπηρετεῖτε. Ἔτσι θὰ μᾶς ἐμπνεύσετε καὶ μᾶς ποὺ ζοῦμε στὸν ἔξω κόσμο νὰ ξαναβροῦμε τὸν δρόμο μας.
Τὸ Ἅγιον Ὅρος δὲν ἀνήκει στοὺς ἡγουμένους του, οὔτε στὰ συμβούλια τῶν Μονῶν. Οὔτε στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἀνήκει στὴν Παναγία, καὶ μέσῳ Αὐτῆς, σὲ ὁλόκληρο τὸ σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Καὶ ὁ λαὸς αὐτός, ποὺ στενάζει ἀπὸ κρίσεις, ἀκρίβεια, νομοθετήματα ἀντίθετα καὶ πνευματικὴ ἀλλοτρίωση, ζητᾶ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὅρος λόγο ξεκάθαρο, ὄχι φιλοξενία πρὸς τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου τούτου.
Ἐπαναλαμβάνω τὸ Ὅρος δὲν ἀνήκει σὲ ἐσᾶς! Ἀνήκει στὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό. Καὶ σὲ Ἐκείνη θὰ δώσετε λόγο.
Δὲν γράφουμε μὲ ὀργή —ἀλλὰ μὲ δάκρυ. Δὲν ζητοῦμε ἐξηγήσεις —ζητοῦμε μετάνοια. Γιὰ ὅλους μας. Γιὰ νὰ μείνει τὸ Ὅρος φάρος. Ὄχι μουσειακὸ μνημεῖο, ὄχι τουριστικὸ ἀξιοθέατο, ὄχι ἄντρο διασυνδέσεων, ἀλλὰ καθαρὴ καὶ ὁλόφωτη σελίδα καὶ ἐλπίδα.
Εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα νὰ σᾶς φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νὰ μὴν ἀποστρέψει τὸ πρόσωπό Της ἀπὸ τὸ Περιβόλι Της.
Μὲ πικρία, ἀλλὰ καὶ πίστη πὼς "οὐδέποτε ἡττήθημεν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, ὅταν ἐπιστρέψαμεν εἰς τὴν πηγήν μας".
Μὲ σεβασμὸ καὶ πόνο ψυχῆς,Ένας πολίτης της Ἐλλάδοςκαι τέκνο τῆς πληγωμένης Ἐκκλησίας Του.
Σ. Μ. Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου