29 Ιουλ 2014

Ὅταν ἡ ἀριστερὰ ἀγκαλιάστηκε μὲ τὴν Νέα Τάξη

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Μέχρι τὴν πτώση τοῦ ἀνατολικοῦ μπλὸκ τὰ πράγματα ἦταν σχετικὰ ξεκάθαρα. Εἴχαμε ἀπὸ τὴν μία τὴν ἰμπεριαλιστικὴ πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ, τῆς «ναυαρχίδας» τοῦ διεθνοῦς καπιταλισμοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὑποτίθεται τὴν πλευρὰ τῆς ἐργατικῆς τάξης, τοῦ προλεταριάτου ποὺ μάχονταν γιὰ τὰ δίκαια τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὰ ἐργατικὲς διεκδικήσεις.
Ἀπὸ τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ὀγδόντα μὲ τὴν σταδιακὴ κατάρρευση τοῦ κομουνισμοῦ, ἀκούσαμε γιὰ πρώτη φορὰ τὸν ὄρο, Νέα Τάξη Πραγμάτων, Νέα Ἐποχή, ὄροι ποὺ ἀπαγγέλλονταν μὲ τὴν προοπτική της ἐπιτέλους ὑλοποίησης τῆς εὐημερίας τῆς...
ἀνθρωπότητας, τῆς κατοχύρωσης τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», τῶν «δημοκρατικῶν διαδικασιῶν», τῆς «ἀνάπτυξης» καὶ τῆς «προόδου». Δηλαδὴ τὸ ἀμερικανικὸ μοντέλο σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο. Ὅλα αὐτὰ εἶχαν γοητέψει τὸν ἀνίδεο κόσμο στὶς πρώην κομουνιστικὲς χῶρες. Ἐκεῖνο ποὺ κυριάρχησε τὶς πρῶτες μέρες τῆς κατάρρευσης ἦταν ὅτι τὰ δυτικὰ σοῦπερ μάρκετ γέμισαν ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ σὰν τοὺς Ἰνδιάνους τῆς ἐποχῆς τῆς ἀνακάλυψης τῆς Ἀμερικῆς, γνώριζαν ἐπιτέλους τὰ ἀγαθὰ τοῦ καπιταλισμοῦ. Τὸ τεῖχος τοῦ Βερολίνου δὲν ἔπεσε ἐξ’ αἴτιας ἰδεολογικῶν αἰτιῶν, ἀλλὰ ἐξ’ αἰτίας τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν τς δυτικῆς Εὐρώπης. Τί κρίμα ποὺ οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, οἱ νέοι καταναλωτές, γρήγορα κατάλαβαν πὼς τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ ἔφερναν παράλληλα καὶ τὴν φτώχια, τὴν ἀνεργία, τὴν ἰδιωτικοποίηση τῆς ὑγείας καὶ τῆς παιδείας μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πάψουν νὰ ἔχουν ἐλεύθερη πρόσβαση σὲ αὐτὰ τὰ κοινωνικὰ ἀγαθὰ καὶ τελικὰ τὴν κυριαρχία μίας ἄγριας μασονοκίνητης μαφίας ποὺ δὲν λογαριάζει τίποτα γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ἐγκληματικῶν της συμφερόντων. Ἡ ἐποχὴ τοῦ ξένιαστου διπολισμοῦ ἔχει πεθάνει ὁριστικά.

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ συνεχίζονταν ἀκάθεκτα ἦταν ἡ πορεία ἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς Νέας Τάξης, δηλαδὴ τῆς ἅλωσης ὄχι μόνο τῶν σωμάτων ἀλλὰ καὶ τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν. Τὴν πορεία αὐτὴ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ τὴν στήριζαν στὸν μεγαλύτερο βαθμό, ὅσο καὶ αὐτὸ φαίνεται ἐξ ἀρχῆς παράδοξο, ἦταν ἀκριβῶς αὐτοὶ ποὺ παρέμειναν στὶς παλιὲς ἰδεοληψίες τῆς ἀριστερᾶς καὶ τῆς προόδου. Οἱ σοσιαλιστικὸς διεθνισμὸς παντρεύονταν μὲ πανηγυρικὸ τρόπο μὲ τὴν Παγκοσμιοποίηση καὶ πιὸ προχωρημένα, μὲ τὸν θρησκευτικὸ οἰκουμενισμὸ καὶ γίνονταν ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ὄπλα στὴν  διαδικασία ἐπιβολῆς τῆς πιὸ στυγνῆς δικτατορίας σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ Παγκοσμιοποίηση τῆς Νέας Τάξης καὶ ὁ σοσιαλιστικὸς διεθνισμὸς ταυτίζονταν ἀπόλυτα στὴν ὑπηρεσία τῶν σκοτεινῶν κέντρων ποὺ θέλουν κάθε ἄνθρωπος νὰ ἔχει ἕνα ζευγάρι ἠλεκτρονικὲς χειροπέδες γιὰ νὰ τὸν ἐλέγχουν ἀπόλυτα καὶ νὰ τὸν κατευθύνουν σύμφωνα πάντα μὲ  τὰ συμφέροντά τους. Ὅλα τὰ συνθήματα, ὅλα τὰ σλόγκαν ποὺ εἶχαν κυριαρχήσει τὶς περασμένες δεκαετίες τῆς ξένιαστης ἐποχῆς τοῦ διπολισμοῦ, ξαναέρχονταν στὴν ἐπικαιρότητα αὐτὴ τὴν φορὰ γιὰ νὰ στηρίξουν μία στυγνὴ καὶ ἀπάνθρωπη Παγκοσμιοποίηση. Κάθε διαστροφὴ τῆς ἀνθρώπινης φύσης ποὺ ἄλλοτε φάνταζε σὰν μία παρὰ φύση ἐκτροπή, τώρα γίνονταν σημαία τῆς ἀπελευθέρωσής της… «ἀληθινῆς» φύσης. Οἱ δημοκρατικὲς διαδικασίες ποὺ ἦταν ὁ στόχος τῶν ἀριστερῶν κινημάτων, γίνονταν τώρα τὸ θέατρο τῆς ἐπιβολῆς τῆς Νέας Τάξης, καθὼς ἡ πλύση ἐγκεφάλου μὲ ἕνα καλὰ στημένο σύστημα ΜΜΕ εἶχε καταργήσει πρὸ πολλοῦ τὴν  ἐγκυρότητα αὐτῶν τῶν διαδικασιῶν.  Ἀκόμα καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα γίνονταν τὸ καλύτερο ὄργανο γιὰ νὰ πολεμηθοῦν ὅσοι ἐμφανίζονταν ἀντίθετοι στὶς ἀρχὲς τῆς Νέας Τάξης. Οἱ ἁπανταχοῦ ἀριστεροὶ συντάσσονταν μὲ τοὺς σκοτεινοὺς ἡγεμόνες τῆς Παγκοσμιοποίησης γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὶς ἀρχὲς μίας Δημοκρατίας ποὺ εἶχε γίνει κουρελόχαρτο ἀπὸ τὰ ἠλεκτρονικὰ συστήματα τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἔτσι ἡ ἀριστερὰ ποὺ κάποτε ἦταν ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ τῶν  δημοκρατικῶν καὶ ἐργατικῶν διεκδικήσεων, ἔρχονταν τώρα νὰ ἀναλάβει ἴσως τὸν πραγματικό της ρόλο γιὰ τὸν ὁποῖο εἶχε δημιουργηθεῖ πρὶν ἀπὸ δύο αἰῶνες. Δηλαδὴ νὰ ἐξυπηρετήσει τὴν  ἐπικράτηση τῆς Νέας Τάξης, τῆς Νέας Ἐποχῆς, ὅπου ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι εὐτυχισμένα ρομπὸτ ποὺ θὰ κινοῦνται μὲ κάποια κουμπιὰ ἀπὸ τὰ κέντρα τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ. Οἱ πάσης φύσεως ἀριστεροὶ καὶ προοδευτικοί, θὰ ἦταν αὐτοὶ ποὺ θὰ στήριζαν τὰ σχεδία τῆς Νέας Τάξης γιὰ ἀλλοίωση καὶ πολτοποίηση τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν μὲ τὰ ἀλλεπάλληλα κύματα εἰσβολῆς  λαθρομεταναστῶν χάριν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, (Ἄλλωστε γιατί νομίζετε πὼς ἔγιναν οἱ ἀμερικανικὲς ἐπεμβάσεις στὴν Σομαλία, στὸ Ἀφγανιστᾶν, στὸ Ἰρὰκ κ.α., σπέρνοντας τὴν καταστροφὴ καὶ ἐξαναγκάζοντας ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀπελπισμένους νὰ κατευθυνθοῦν πρὸς τὴν Δύση καὶ πρῶτα καὶ καλύτερα στὴν χώρα μας ;). Οἱ πάσης φύσεως ἀριστεροὶ θὰ ἦταν αὐτοὶ ποὺ θὰ στήριζαν κάθε ἐκδήλωση διαστροφῆς τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ὅπως οἱ παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων, χάριν τς… «προόδου». Οἱ πάσης φύσεως ἀριστεροὶ θὰ ἦταν αὐτοὶ ποὺ χάριν τῶν σοσιαλιστικῶν τους τσιτάτων θὰ στήριζαν τὴν ἄγρια καταπολέμηση ὅλων τῶν θρησκευτικῶν ἀξιῶν γιὰ χάριν τῆς «ἐλευθερίας» ὑποτίθεται τῶν συνειδήσεων, βλέπε ἄγρια καταδίωξη τοῦ θρησκευτικοῦ μας φρονήματος. Οἱ πάσης φύσεως ἀριστεροὶ θὰ ἦταν αὐτοὶ ποὺ θὰ στήριζαν τὴν πλήρη κατάλυση τῶν βασικῶν ἀρχῶν τῆς οἰκογένειας, χάριν τῆς «ἀπελευθέρωσης» τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, βλέπε τῆς καταρράκωσης κάθε παραδοσιακῆς ἀξίας γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει τίποτα πλέον ποὺ νὰ κρατήσει τὸν ἄνθρωπο ὄρθιο στὴν λαίλαπα τῆς Νέας Τάξης. Οἱ πάσης φύσεως ἀριστεροὶ καὶ δημοκράτες, ἔγιναν τὰ καλύτερα πιόνια τς Νέας Τάξης καὶ τῶν σκοτεινῶν της κέντρων, συχνὰ μέσα ἀπὸ τὸ θέατρο τῶν ἰδεοληπτικῶν τους ψευδαισθήσεων.

Ὅλων αὐτῶν ὁ κεντρικὸς στόχος ἦταν ἡ παραδοσιακὴ Ὀρθοδοξία γιατί ἐδῶ ὑπῆρχε ἀκόμα κάποια σθεναρὴ ἀντίσταση. Αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ καταπολεμηθεῖ καὶ ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ καὶ ἀπὸ τὰ δεξιά, (βλέπε Γιουγκοσλαβία,  Μέση Ἀνατολὴ καὶ τώρα Οὐκρανία). Τζιχαντιστὲς μουσουλμάνοι, Οἰκουμενιστὲς πάσης φύσεως, Μασόνοι, φιλελεύθεροι λιμπεραλιστές, «προοδευτικοὶ» κεντροαριστεροί, δημοκράτες ἐλευθερίων ἠθῶν, ἀκόμα καὶ κομουνιστές, ὅλοι μαζὶ στὸν μεγάλο πόλεμο κατὰ τῆς παραδοσιακῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ δυστύχημα ἦταν ὅτι ἀκόμα καὶ μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας  βρεθῆκαν πολλοὶ «ἐφιάλτες» ποὺ ταυτιστῆκαν, εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, ἢ ἀκόμα χειρότερα, ἀπὸ συνειδητὴ ἰδιοτέλεια,  μὲ τὴν πλευρὰ αὐτῶν ποὺ ἐπιδιώκουν μὲ κάθε μέσο τὴν ἐξόντωσή της χάριν τῆς «προόδου», τῆς «δημοκρατίας», τῶν «ἀνθρωπινῶν δικαιωμάτων» καί… πιὸ σωστά τς Νέας Τάξης

Ζοῦμε τὸ τέλος μίας μεγάλης φάσης τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὅπου ὅλοι κρίνονται ἀπὸ τὰ ἔργα τους. Ἐμεῖς ἄραγε σὲ ὅλο αὐτὸν τὸν ὀρυμαγδὸ τῶν γεγονότων καί, κυρίως στὴν μεγάλη κατρακύλα ὅλων τῶν ἀξίων μας, ποῦ βρισκόμαστε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.