Ὅταν τὸ Φανάρι ἀναγνωρίζει τὸ λάθος ἀλλὰ καταδικάζει τὸν δίκαιο: περίπτωση Τυχικοῦ.
Ἡ μητέρα ἐκκλησία ἀποφάσισε τὸ πιὸ ὀξύμωρο τῶν τελευταίων 2000 ἐτῶν. Ἐπὶ λέξει:
"Κατὰ τὴν ἐξέτασιν τοῦ φακέλλου τοῦ θέματος, διεπιστώθησαν παραλείψεις κατὰ τὴν ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνὸδῳ τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου ἐκδίκασιν τῆς ὑποθέσεως τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ", ἀλλά....
Συνεστήθη ἐν τέλει εἰς τὸν Μητροπολίτην πρῴην Πάφου νὰ ὑπακοὺσῃ εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ καὶ τοῦτο διὰ τὸ ἴδιον αὐτοῦ πνευματικὸν συμφέρον καὶ διὰ τὴν εἰρήνην καὶ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ἀποτελεῖ κομβικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς ἡ χθεσινὴ ἡμέρα... γιὰ τὶς ἑπόμενες χιλιετίες γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία. Δὲν ξέρω ἂν θὰ ἑορτάζεται πανηγυρικῶς ἢ ἂν θὰ εἶναι ἡμέρα νηστείας (πένθιμη) ἀλλὰ σίγουρα δὲν θὰ ξεχαστεῖ. Γέλωτα ἢ κλάμα σίγουρα θὰ φέρει πάντως.
Ἴσως λοιπὸν ἡ χθεσινὴ ἡμέρα νὰ μείνει πράγματι στὴν ἱστορία — ὄχι ὡς ἡμέρα σοφίας, ἀλλὰ ὡς ἡμέρα ἐκκλησιαστικῆς αὐτολογοκρισίας.
Ναί, τὸ κατηγορητήριο ἦταν γιὰ τὰ κλάματα, μὲ κανονικὲς παραλείψεις, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ κάτσε Δεσπότη μου στὰ βραστά σου καὶ ὑπάκουσε στὴν ἀδικία ποὺ ὑπέστης γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὴν εἰρήνη στὴν ἐκκλησία. Τὸ Φανάρι οὐσιαστικὰ ἀναγνωρίζει πανηγυρικὰ τὶς παραλείψεις στὴν παύση τοῦ Μητροπολίτη Τυχικοῦ καὶ τὴν κακοδικία, ἀλλὰ ἐπικυρώνει τὴν ἀπόφαση καὶ καλεῖ τὸν ἴδιο σὲ ὑπακοή – ἕνα παράδοξο ποὺ ἀποκαλύπτει τὴ ρωγμὴ ἀνάμεσα στὴν κανονικότητα καὶ τὴ διπλωματία. Μὲ ἁπλᾶ λόγια: τὸ Πατριαρχεῖο παραδέχεται ὅτι ἡ διαδικασία ἦταν ἀντικανονική, ἀλλὰ ζητᾶ ἀπὸ τὸν θιγόμενο νὰ τὴν ἀποδεχθεῖ χάριν... ταπεινώσεως.
Ἂν αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ θεσμικὴ ἀντίφαση, τότε τί εἶναι; Ἀπὸ πότε ἡ ὑπακοὴ χρησιμοποιεῖται ὡς κάλυμμα γιὰ τὴν ἀδικία;
Ἀπὸ πότε ἡ «εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας» ἀπαιτεῖ τὴ σιωπὴ τοῦ ἀδίκως κατηγορουμένου;
Πῶς νὰ μιλήσεις γιὰ εἰρήνη, ὅταν ἡ εἰρήνη οἰκοδομεῖται πάνω στὴ σιωπὴ τῶν ἀδίκως καταδικασμένων;
Ἡ ὑπόθεση Τυχικοῦ, ὅμως, δὲν εἶναι προσωπική. Εἶναι σύμπτωμα ἑνὸς βαθύτερου προβλήματος: τῆς μετατροπῆς τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν ἀπὸ θεματοφύλακες τῆς πίστης σὲ μηχανισμοὺς ἰσορροπιῶν.
Ἡ στάση τοῦ Φαναρίου στέλνει ἕνα ἐπικίνδυνο μήνυμα: ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα μπορεῖ νὰ διασωθεῖ ἀκόμη καὶ μὲ τὴν παραγνώριση τῆς κανονικότητας.
Ἡ ὑπακοὴ εἶναι πράγματι ἀρετή – ὅταν ἀπευθύνεται στὸν Χριστὸ καὶ στὴν ἀλήθειά Του.
Ὅταν ὅμως μετατρέπεται σὲ πρόσχημα γιὰ νὰ νομιμοποιηθεῖ μιὰ ἀδικία, τότε παύει νὰ εἶναι ὑπακοή, γίνεται συνενοχή.
Ὅμως μέσα ἀπὸ τὴν ἀπόφαση καὶ πίσω ἀπὸ τὶς λέξεις κρύβονται νοήματα ποὺ ὁ κοινὸς νοῦς, ὁ Γεώργιος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ἱεράρχες πολὺ καλὰ καταλαβαίνουν καὶ ξέρουν.
Ἀπὸ τὴν μιὰ εἶναι ἡ μὴ ἀθώωση τοῦ Τυχικοῦ μέσα ἀπὸ τὴν κακοδικία, τὴν ὁποία τὸ Πατριαρχεῖο ἀρχικὰ ἀναγνώρισε ὅπως μερικοὶ ἀπὸ ἐμᾶς γνωρίζουμε (τί ἄλλαξε στὴν πορεία; ὁ νοῶν νοείτω) ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη καρφώνει τὸν Γεώργιο καὶ τὴν ὁμάδα του.... Δὲν τὰ κάνατε καλά, πάσχει τὸ κατηγορητήριό σας μὲ παραλείψεις, ἀλλὰ τί νὰ γίνει (γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε προβλήματα μὲ τὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου) ἐπικυρώνουμε τὴν ἀπόφασή σας.
Οὐσιαστικὰ ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα τὸν Γεώργιο καὶ τὶς πράξεις του. Βέβαιο εἶναι ὅτι ὁ Γεώργιος δὲν εἶναι εὐχαριστημένος μὲ τὸ λεκτικό, ἀφοῦ θὰ ἤθελε ἡ ἀπόφαση τοῦ Φαναριοῦ νὰ λέει μόνο: ἐπικυρώνουμε τὴν ἀπόφαση τῆς ἐκκλησίας τῆς Κύπρου!! Κοινῶς ἂν τὸ λεκτικὸ τοῦ Φαναρίου ἦταν στὴν ἀργκὼ θὰ τοῦ ἔλεγε:
Ἔτσι ποὺ τὰ κάνατε μαντάρα, ἐμεῖς τί νὰ σᾶς κάνουμε, μείνετε μὲ τὴν ἀπόφαση ποὺ πήρατε. Φυσικὰ ὁ λόγος εἶναι ὅτι μέσα στὸ πατριαρχεῖο ὑπῆρξαν σφοδρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ ἱεράρχες στὴν ἀδικία ποὺ ἐπιτελέσθηκε, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν περισφιγμένη καὶ ἀσθμαίνουσα «ὁμόφωνη» ἀπόφαση. Οὐσιαστικὰ ὁ Τυχικὸς καὶ ὅσοι τὸν ὑποστήριζαν δικαιώθηκαν. Πλήρως παράτυπη ἡ διαδικασία, τὴν ὁποία παραδέχθηκε τὸ Φανάρι. Αὐτὸ τὸ χαρτὶ τοῦ Πατριαρχείου εἶναι πολὺ δυνατὸ ὅμως γιὰ πιθανὴ μελλοντικὴ προσφυγὴ σὲ πολιτικὰ δικαστήρια. Καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι ἀκόμη καὶ σὲ ἄθεο δικαστὴ νὰ πέσει ἡ ὑπόθεση, ὁ ἴδιος θὰ μάθει καὶ τὸ ἐκκλησιαστικό: «Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι..»!!
Θὰ ἦταν παράλειψη νὰ ἀναφέρω ὅτι σὲ ραδιοφωνικὴ συνέντευξη τὴν περασμένη ἑβδομάδα ὁ Γεώργιος ἀνέφερε ὅτι: «ὡς τοποτηρητής τῆς Μητρ. Πάφου ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος δὲν θὰ ἦταν σωστὸ νὰ πάρει δεσμευτικὲς ἀποφάσεις γιὰ τὴν Πάφο (σὲ σχέση μὲ ἕνα ναὸ στὸν κῆπο ποὺ θέλουν νὰ χτίσουν) ἀλλὰ νὰ περιμένουν νὰ γίνουν οἱ ἐκλογὲς γιὰ τὴν ἀνάδειξη νέου μητροπολίτη!!!». Δηλαδὴ πρὶν νὰ συνεδριάσει τὸ Φανάρι ἤξερε τὴν ἀπόφαση! Ὅτι ὁ Τυχικὸς δὲν θὰ δικαιωθεῖ καὶ δὲν θὰ ἀποκατασταθεῖ. Χρειάζεται νὰ ποῦμε κάτι ἄλλο;
Αὐτὴ εἶναι ἡ μιὰ πλευρὰ τοῦ νομίσματος τῆς ἀπόφασης. Ἡ ἄλλη εἶναι ὅτι τὸ ἴδιο τὸ Φανάρι ἐκτέθηκε ἀνεπανόρθωτα μὲ τὸν ποντιοπιλατισμό του. Ἀναγνωρίζει τὶς παραλείψεις καὶ τὴν κακοδικία ἀλλὰ δὲν κάνει τίποτα. Νίπτω τάς χεῖρας μου... Καὶ ἐπειδὴ εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ δείρεις τὸ σαμάρι παρὰ τὸν γάϊδαρο, δέρνει τὸ σαμάρι. Δὲν θέλω νὰ προσβάλω κανένα μὲ αὐτὴ τὴν παροιμία ἀλλὰ πιὸ δόκιμη δὲν ἔβρισκα.
Ὅσο γιὰ τοὺς Κύπριους ἱεράρχες ποὺ συνηγόρησαν σὲ αὐτή την κακοδικία στάθηκαν πίσω ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὄχι γιατί πίστεψαν, ἀλλὰ γιατί βολεύτηκαν. Ὁ καθένας γιὰ τοὺς λόγους του. Καὶ ὑποψιάζομαι γιὰ μερικοὺς γιατί..
Ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς πληγώθηκε κατὰ τὸ ἀνθρώπινο μέρος ἀλλὰ καὶ μὲ βάση τὴν ἀπόφαση τοῦ Φαναρίου περὶ κακοδικίας δικαιώθηκε. Δικαιώθηκε ὄχι ἀπὸ τὴν ἐπικύρωση τῆς ἀπόφασης τοῦ Γεωργίου ὡς ἐρευνῶντα, κατηγόρου καὶ δικαστοῦ (οὔτε στὸ Ἰσλὰμ δὲν γίνονται αὐτὰ) ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀπόδειξη τῆς κακοδικίας. Σὲ 3 ὧρες τὸν ἔπαυσαν καὶ τὸ Φανάρι ἔκανε 3 μῆνες καὶ πλέον νὰ δεῖ τί θὰ πεῖ. Ἀσφυκτικὴ ἡ πίεση..
Χωρὶς ἴχνος ὑπερβολῆς καὶ γνωρίζοντας τὸν ταπεινὸ καὶ ἀνεξίκακο χαρακτῆρα τοῦ Μητρ. Τυχικοῦ ἡ ἱστορία του προσομοιάζει μὲ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Καὶ αὐτοῦ ὁ πατέρας του Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας τόν ἐξεδίωξε χωρὶς στοιχεῖα, τὸν διέσυρε, τὸν συκοφάντησε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κλπ ἀλλὰ τελικὰ ποιόν ξέρει ὁ Θεὸς καὶ ἡ ἱστορία; τὸν Ἅγιο Νεκτάριο καὶ ὄχι τὸν ἀνώνυμο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας.
Καὶ ἀπὸ ὅ,τι γνωρίζω ὁ ἀρχιεπίσκοπός μας ἑορτάζει καὶ ἀποδέχεται τὸν ἅγιο Νεκτάριο.
Ἀντιλαμβάνεται ὅμως ὅτι πῆρε τὴν θέση τοῦ τότε Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας 140 χρόνια μετά;
Καλὴ φώτιση
Νέαρχος Παναγῆ
Νέαρχος Παναγῆ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου