Ὁ Γέροντας τῶν Μετεώρων ποὺ φώτισε μὲ τὸ πέρασμά του: Καλὸ Παράδεισο, πατέρα Ἰσίδωρε!

Ἡ γαλήνη τοῦ μεσημεριοῦ τῆς Τετάρτης σκίστηκε ἀπὸ τὴ θλιβερὴ εἴδηση ποὺ ἀνακοίνωσε ἡ Μητρόπολη Σταγῶν καὶ Μετεώρων: ὁ ἐμβληματικὸς Γέροντας τῶν Μετεώρων, Ἀρχιμανδρίτης Ἰσίδωρος Τσιατάς, πρώην Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαρλαάμ, ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ. 
Ἔφυγε ἕνας ταπεινὸς ἐργάτης τοῦ Θεοῦ. Ἄφησε πίσω του, ὅμως, ἕναν ὁλόκληρο κόσμο φῶς, πίστης, ἔργων, προσφορᾶς. 

Ὁ νέος κτήτορας τῆς Μονῆς Βαρλαάμ 

Ὁ Γέροντας Ἰσίδωρος δὲν ἦταν ἁπλᾶ ἕνας μοναχός. Ἦταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀναγέννησε τὴ Μονὴ Βαρλαάμ, τὴν στόλισε, τὴν ἀνέδειξε, τὴν παρέδωσε ξανὰ ζωντανὴ στὸν σύγχρονο προσκυνητή. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἀνακαινίστηκε ἐκ βάθρων τὸ ἱστορικὸ μοναστήρι, ἐξωραΐστηκε μὲ σεβασμὸ στὴν παράδοση... καὶ μεράκι γιὰ τὸ μέλλον, καὶ δικαίως ἀποκαλοῦνταν ὡς ὁ νέος κτήτορας τῆς Μονῆς. 
Σημαντικὸ σταθμὸ στὸ ἔργο του ἀποτελεῖ ἡ ἀνέγερση τῆς Βαρλαμείου Ἑστίας, ποὺ φιλοξενεῖ τὶς διοικητικὲς ὑπηρεσίες καὶ τὸ γραφεῖο τοῦ ἑκάστοτε Μητροπολίτη Σταγῶν καὶ Μετεώρων. Τὸ 1992, μὲ πατρικὴ φροντίδα καὶ βαθὺ σεβασμὸ στὴν τοπικὴ πνευματικὴ κληρονομιά, προχώρησε στὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς περικαλλοῦς ἐνοριακοῦ ναοῦ πρὸς τιμὴν τῶν Ὁσίων καὶ Ἁγίων Μετεωριτῶν Πατέρων. Λίγα χρόνια ἀργότερα συνέβαλε καθοριστικὰ στὴν ἀνέγερση τοῦ ἐνοριακοῦ ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης στὴν Καλαμπάκα. 

Φύλακας τῆς Ἱστορίας, ὁδηγὸς τοῦ μέλλοντος 

Χάρη στὶς πρωτοβουλίες του, σήμερα ὁ ἐπισκέπτης τῆς Μονῆς Βαρλαὰμ ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ θαυμάσει ἕνα σπάνιο πολιτιστικὸ καὶ πνευματικὸ θησαυρό: ἕνα νέο, πρότυπο σκευοφυλάκιο ποὺ φιλοξενεῖ ξυλόγλυπτους σταυρούς, μοναδικὲς φορητὲς εἰκόνες ἀπὸ τὴ βυζαντινὴ καὶ μεταβυζαντινὴ περίοδο, χειρόγραφα (297 κώδικες), παλαίτυπα (132 τόμοι ἀπὸ τὸν 15ο ὡς τὸν 19ο αἰῶνα) καὶ ἄλλα πολύτιμα κειμήλια τῆς μοναστικῆς ζωῆς τῶν Μετεώρων. Δὲν κράτησε μόνο ζωντανὴ τὴν πίστη, κράτησε ζωντανὴ καὶ τὴ μνήμη. 

Ὁ Γέροντας τῆς Ἀγάπης καὶ τῆς Σιωπῆς 

Ὁ Γέροντας Ἰσίδωρος ὑπῆρξε ταπεινὸς μέχρι τὸ τέλος. Σπάνια μιλοῦσε γιὰ ὅσα ἔκανε – ὄχι γιατί δὲν ἦταν σημαντικά, ἀλλὰ γιατί τὰ θεωροῦσε ἁπλὸ καθῆκον. Ὅμως, τὸ ἔργο του μιλοῦσε καὶ θὰ συνεχίσει νὰ μιλάει γιὰ ἐκεῖνον. 
Στήριξε δεκάδες οἰκογένειες μὲ ἀνάγκες, φοιτητὲς μὲ ὄνειρα, δημόσιες ὑπηρεσίες μὲ λειτουργικὰ ἔξοδα, προσέφερε ἀσθενοφόρο στὸ Κέντρο Ὑγείας Καλαμπάκας, στήριξε ἔργα κοινῆς ὠφέλειας στὸ Καστράκι, ἀνέδειξε τὴ Μονὴ σὲ σπουδαστήριο νέων ἱερέων καὶ προστάτη τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῆς περιοχῆς μας. 

Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀγαποῦσε τοὺς ἀνθρώπους 

Ὁ πατέρας Ἰσίδωρος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τίτλους. Εἶχε χαμόγελο, συγχώρεση, αὐτιὰ ἀνοιχτὰ καὶ καρδιὰ πλατιά. Δὲν ἔκανε διακρίσεις. Ἔβλεπε στὸν καθένα τὸ καλό, τὸ ἀνθρώπινο, τὸ θεϊκό. Συγχωροῦσε, ἄκουγε, καθοδηγοῦσε. Ἦταν πατέρας – μὲ ὅλη τὴ βαρύτητα τῆς λέξης. 

"Ἔφυγε ὅπως ἔζησε" 

Ἥσυχα, ταπεινά, γεμᾶτος προσευχὴ καὶ φῶς, ὅπως ἔζησε, ἔτσι καὶ ἔφυγε. Δὲν ἄφησε πίσω του ἁπλᾶ ἕνα μοναστήρι. Ἄφησε ἕνα ἴχνος ζωῆς ποὺ δὲν θὰ σβήσει ποτέ. Οἱ προσευχές του, οἱ σιωπές του, οἱ πράξεις του, τὰ λόγια του – ὅλα θὰ ἠχοῦν γιὰ πάντα μέσα μας. 

Αἰωνία σου ἡ μνήμη, πατέρα μας 

Ὁ ἐμβληματικός μας Γέροντας μπορεῖ νὰ ἀναπαύεται πλέον ἐν Κυρίῳ, ἀλλὰ τὸ ἔργο του θὰ συνεχίζει νὰ ἐμπνέει καὶ θὰ συνεχίζεται μέσα ἀπὸ τά ‘παιδιά του’, τοὺς μοναχοὺς τῆς Μονῆς. Ἡ παρουσία του, ἀκόμα κι ἀποῦσα, θὰ εἶναι φῶς στὸν δρόμο μας. 

Αἰωνία σου ἡ μνήμη, Γέροντα Ἰσίδωρε. 
Καλὸ Παράδεισο, πατέρα μας. 
Σ’ εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα. 

poimin