Σφαγὴ στὴ Συρία: Ἡ ἔνοχη σιωπὴ τῆς Δύσης βάφτηκε μὲ τὸ μαρτυρικὸ αἷμα ὀρθοδόξων

Ὀργή, ὀδύνη ἀλλὰ καὶ μαρτυρικὴ δόξα στὸ τρομοκρατικὸ χτύπημα στὴ Δαμασκό - Οἱ ἅγιοι τῶν παλαιῶν χρόνων ἀντάμωσαν μὲ τοὺς μάρτυρες τοῦ σήμερα 

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης 

Συρία 2025. Ἡμέρες πικρὲς σὰν φαρμάκι καὶ ἐσχατολογικὲς σὰν σελίδα ματωμένη ἀπὸ τὰ στερνὰ συναξάρια τοῦ κόσμου. Τὸ χριστιανικὸ αἷμα ρέει ἄφθονο ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴ ζῶσα Ἐκκλησία. Ἡ Δαμασκὸς μυρίζει σφαγεῖο. Τὸ λιβάνι δίνει τὴ θέση του στὸ μπαρούτι καὶ τὰ ἐκρηκτικά. 
Ὄχι δὲν ζοῦμε στοὺς χρόνους ποὺ οἱ χριστιανοὶ ξεσκίζονταν ἀπὸ θηρία σὲ ρωμαϊκὲς ἀρένες. Οὔτε κἂν στὴν ἐποχὴ ποὺ θανατώνονταν μαζικὰ στὰ Γκούλαγκ ἀπὸ τὸν κόκκινο φασισμό. Εἴμαστε στὸ 2025. Κι ὅμως τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ αἱμορραγεῖ τὸ ἴδιο, μὲ ἐντολὴ τῆς φαρισαϊκῆς ἐλίτ. Φραγγελώνεται μὲ μανία ἀπὸ ὅλες τίς ἑωσφορικὲς δυνάμεις ποὺ ἁπλᾶ ἀλλάζουν προσωπεῖα καὶ ἰδεολογίες... στὴ ροὴ τῆς ἱστορίας. Τὸ μῖσος γιὰ τὸν Ναζωραῖο παραμένει ἴδιο καὶ ἀπαράλλαχτο, ἀρχέκακο ὅπως ὁ Ὄφις ὁ ἀρχαῖος. 
Στὴν ἐκκλησία τοῦ Προφήτη Ἠλία στὴ Ντουέϊλαα τῆς Δαμασκοῦ στὴ Συρία, μιὰ Θεία Λειτουργία ἔμελλε νὰ μετατραπεῖ σὲ ἀνείπωτη σκηνὴ μαρτυρίου. Τὰ τέρατα τοῦ ἀκραίου ἰσλὰμ ἀποφάσισαν τὴ σφαγὴ τῶν ἀμνῶν. Ἕνας βομβιστὴς αὐτοκτονίας ἄνοιξε πῦρ ἀδιακρίτως καὶ στὴ συνέχεια ἀνατινάχτηκε καταμεσῆς τοῦ ἐκκλησιάσματος. Δεκάδες νεκροὶ καὶ τραυματίες. Ὀρθόδοξες οἰκογένειες μὲ τὰ παιδιά τους ξεψύχησαν ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, γινόμενοι κομμάτια. Καὶ ἴσως μερικὰ λεπτὰ πρίν, κατέθεταν γενναία τὴν πίστη τοὺς σὲ αὐτὴ τὴν παγίδα θανάτου ποὺ λέγεται Συρία, μὲ τὸ «προσδοκῶ Ἀνάσταση νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». 
Μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν ματωμένων κουστουμιῶν τῆς Εὐρώπης καὶ τὴ συνενοχὴ τῆς κυβέρνησης τοῦ «Γραικυλιστάν», τὸ καθεστώς τοῦ ἰσλαμοφασίστα Τζολάνι ἔγινε ἄλλη μιὰ διψασμένη γκιλοτίνα γιὰ χριστιανικὸ αἷμα. Κατὰ τὰ ἄλλα τοὺς ἔφταιγε ὁ... «δυνάστης» Ἄσαντ, ποὺ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του οἱ θρησκευτικὲς μειονότητες ζοῦσαν εἰρηνικά. Καὶ τώρα οἱ τουρκόψυχοι χασάπηδες ἐξαπολύουν διωγμὸ σὲ φάσεις, κάνοντας πλάτες στοὺς τρομοκράτες ὅσο πουλᾶνε παραμύθια «εὐνομίας» στὰ διεθνῆ φόρα. Εἶναι προφανὲς ὅτι τὸ μακελειὸ στὸν Προφήτη Ἠλία εἶχε στόχο νὰ διασπείρει τὸν τρόμο σὲ ὁλόκληρη τὴ χριστιανοσύνη τῆς Συρίας ποὺ ἀριθμεῖ περίπου μισὸ ἑκατομμύριο πιστῶν. 

 

Μαρτύριο ὑπὸ τὸ βλέμμα τῶν Ἁγίων 

Βλέποντας τὶς ἀποτρόπαιες εἰκόνες ποὺ ἔφτασαν ἀπὸ τὸν ἀνατιναγμένο ναό, νοιώθεις νὰ διαπερνοῦν ξυράφια τὴν ψυχή σου. Κατακρεουργημένες σάρκες παντοῦ καὶ αἷμα μαρτύρων νὰ ἔχει βάψει ὁλόγυρα τοὺς τοίχους. Σχεδὸν μυρίζεις τὴ μεταλλικὴ μυρωδιὰ τῆς φρίκης. Δὲν ξεχωρίζεις τί εἶναι ἀνθρώπινο ἀπομεινάρι καὶ τί εἶναι συντρίμμια. Σὰν χνάρι θηρίου βγαλμένο ἀπὸ τὴν Ἀποκάλυψη, ποὺ συνέθλιψε τὰ τίμια ἀρνάκια τοῦ Χριστοῦ. Θάνατος ἀποτρόπαιος καὶ παράδοξος, μέσα στὸν οἶκο τῆς Ζωῆς. Σκηνὴ ἄφατης βλασφημίας. 

Καὶ μέσα στὰ ἀνακατωμένα συντρίμμια οἱ μορφὲς τῶν Ἁγίων στηλώνουν τὸ αὐστηρὸ βλέμμα τους στὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας. Μέσα στὴν ἐκκωφαντικὴ σιωπή τους εἶναι σὰν νὰ κραυγάζουν το «ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ ἂἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;» (Ἀποκ. στ΄, 10). Τὸ αἷμα τῶν νέων μαρτύρων ἀνακατεύτηκε μὲ τὸ αἷμα τῶν παλαιῶν Ἁγίων καὶ βοᾶ γιὰ θεία δικαιοσύνη. Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ὁ Χριστὸς παραμένει ὁ αἰώνιος ἐκδιωγμένος. Σὲ ἕνα κόσμο ποὺ ἡ πραγματικὴ ἱστορία δὲν γράφεται οὔτε ἀπὸ ἔθνη, οὔτε ἀπὸ ἡγέτες, οὔτε ἀπὸ στρατούς, ἀλλὰ ἀπὸ διαχρονικοὺς μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. 

Ἡ βρωμερὴ ὑποκρισία τῶν δυτικῶν ἀνεβαίνει σὰν δυσῶδες θυμίαμα στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀποφορὰ τῆς «πολιτισμένης» ἐξουσίας εἶναι πλέον ἀπερίγραπτη. Ἡ ἀντίδραση τοῦ ἑλληνικοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν γιὰ τὴ σφαγή, ἀποτελεῖ ἐθνικό, ἱστορικὸ καὶ πνευματικὸ ὄνειδος. Μιὰ ἀντίδραση ψόφια, δειλὴ καὶ ἀηδιαστικὰ μεσοβέζικη ποὺ μοιάζει σὰν χασμουρητὸ στὸν ἐπικήδειο τῶν χριστιανῶν. Λόγια ψυχρὰ καὶ ἀδειανὰ σὰν μαρμάρινα κενοτάφια ποὺ σφραγίζουν μέσα τους τὴν ὑπόληψη τῆς Ἑλλάδας. 

Τὸ βλέπουμε ξεκάθαρα πιά. Ἡ χριστιανοσύνη εἶναι ὁ ἀθῶος «Ἄβελ» ποὺ θὰ θυσιάζεται ξανὰ καὶ ξανὰ ἀπὸ τὸν Μεγάλο Ἀδερφό, ὅλο καὶ πιὸ συχνά, ὅλο καὶ πιὸ βάρβαρα, ὅλο καὶ μὲ πιὸ πλατιὰ κερκίδα στὴν ἀρένα τῶν ἐθνῶν. Καὶ οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις καγχάζουν χαιρέκακα μὲ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὶς ἀρχαῖες κοιτίδες του. 

Τὴ μόνη ἀπάντηση σὲ αὐτὴν τὴν κτηνωδία, τὴ βλέπω στὰ μάτια τῶν ἁγιογραφημένων Ἁγίων ποὺ ἔστεκαν στὸν μακελεμένο ναὸ σὰν φρουρὰ ἀήττητη ποὺ ἔχει νικήσει τὸν θάνατο καὶ δὲν λογίζει κανένα δήμιο. Ἐκεῖνοι γνωρίζουν πῶς θὰ ξεπληρωθεῖ αὐτὸ τὸ ἀθῶο αἷμα καὶ πῶς ὁ Κύριος θὰ συντρίψει τὰ κεφάλια αὐτῶν τῶν ἐχιδνῶν ποὺ μηχανεύονται τοὺς σύγχρονους διωγμούς. Ἐκεῖνοι εἶδαν μέσα στὸν Προφήτη Ἠλία τὴ στρατευομένη ἐκκλησία νὰ ταξιδεύει στοὺς κόλπους της θριαμβεύουσας, μέσα σὲ μιὰ στιγμή. Ἐκεῖνοι ὑποδέχθηκαν μὲ τὰ ἔνδοξα στέφανα τοῦ μαρτυρίου τοὺς σφαγιασθέντες χριστιανούς, στεφανωμένοι καὶ οἱ ἴδιοι μὲ τὸ ἴδιο βάπτισμα ὁμολογίας. 

Αὐτὰ τὰ λείψανα τῶν νεομαρτύρων πρέπει νὰ φυλαχτοῦν σὰν ἱερὸς θησαυρὸς ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο λαὸ τῆς Συρίας. Φωνάζουν μαρτύριο καὶ Ἀνάσταση. Μποροῦν νὰ μεταβάλλουν τὸν ἐπιβαλλόμενο τρόμο σὲ γλυκιὰ σταυροαναστάσιμη ἐλπίδα. Εἶναι σφραγῖδες τῆς μαρτυρικῆς ἱστορίας ποὺ γράφεται στοὺς ἔσχατους καιρούς μας καὶ ἐγγυοῦνται τὴν κάθαρση ποὺ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ ἐπιφέρει στὴ σημερινὴ κόπρο τῶν ἐθνῶν... 

sportime