«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῷ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ». (Ματθ. 4, 18-23).
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Προσέξτε τήν πίστη καὶ τήν ὑπακοή τους. Διότι ἂν καὶ βρίσκονταν στό μέσο τῆς ἐργασίας τους (γνωρίζετε βέβαια πόσο ἀπαιτητικὴ εἶναι ἡ ἁλιεία), ὅταν ἄκουσαν... τὴν προτροπὴ τοῦ Κυρίου δέν ἀνέβαλαν, οὔτε καὶ τὸ μετέθεσαν γιά ἀργότερα, οὔτε εἴπαν: «Νά ἐπιστρέψουμε στό σπίτι καὶ νά συνεννοηθοῦμε μέ τοὺς δικούς μας», ἀλλὰ ἀφοῦ ἐγκατέλειψαν τὰ πάντα, Τὸν ἀκολούθησαν, ὅπως ὁ Ἐλισσαῖος ἀκολούθησε κάποτε τὸν προφήτη Ἠλία. Πραγματικά, αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν ὑπακοὴ ζητεῖ ἀπὸ μᾶς γιά τή μετάνοιά μας ὁ Χριστός, ὥστε νά μὴν ἀναβάλλουμε οὔτε γιά ἐλάχιστο χρονικὸ διάστημα, ἀκόμα κι ἄν, ὅπως κρίνουμε, μᾶς κατεπείγει κάτι ἀπὸ τὰ πιὸ ἀπαραίτητα πρὸς τὸ ζῆν. Γι’ αὐτὸ καὶ κάποιον ἄλλον πού Τὸν πλησίασε καὶ ζήτησε νά πάει πρῶτα νά θάψει τὸν πατέρα του, μήτε αὐτὸ δέν τὸν ἄφησε νά κάμει, δείχνοντας ὅτι ἀπὸ ὅλα πρέπει νά προτιμοῦμε νά Τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νά γίνουμε μαθητὲς Του [Μτθ. 8, 21-22: «Ἕτερος δέ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶιπεν αὐτῷ· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν κα ί θᾶψαι τὸν πατέρα μου. ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι, καί ἄφες τοὺς νεκροὺς θᾶψαι τούς ἑαυτῶν νεκρούς» (Κι ἕνας ἄλλος ἀπὸ τοὺς πολλοὺς μαθητὲς Του, Τοῦ εἶπε: ’’Κύριε, δῶσε μου τὴν ἄδεια πρῶτα νά φύγω, νά πάω νά θάψω τὸν πατέρα μου καὶ μετὰ θὰ σὲ ἀκολουθήσω παντοῦ’’. Καὶ ὁ Ἰησοῦς, προβλέποντας ὅτι ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ μαθητή στό σπίτι του θὰ τὸν ἔριχνε σὲ σοβαρὲς κληρονομικὲς φροντίδες καὶ διαμάχες πού θὰ ψύχραιναν τὸν ζῆλο του, τοῦ εἶπε: ’’Ἀκολούθησέ με καὶ ἄφησε τοὺς συγγενεῖς σου, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ φαίνονται ζωντανοί, λόγῳ τῆς ἀπιστίας τους εἶναι πνευματικὰ νεκροί, νά θάψουν τοὺς νεκρούς πού εἶναι δικοὶ τους, διότι καὶ αὐτοὶ πέθαναν μέσα στήν ἀπιστία΄].
Ἐὰν πάλι θεωρεῖς ὅτι Τὸν ἀκολούθησαν ἐπειδὴ ἤταν μεγάλη ἡ ὑπόσχεση, καὶ πάλι τοὺς θαυμάζω γι’ αὐτὸ καὶ ἀκόμη περισσότερο, ἐπειδή παρόλο πού δέν εἴχαν δεῖ ἀκόμα κανένα θαυματουργικὸ σημεῖο, πίστεψαν σὲ μιά τόσο μεγάλη ὑπόσχεση καὶ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἔθεσαν σὲ δεύτερη μοῖρα προκειμένου νά Τὸν ἀκολουθήσουν. Πραγματικά, μὲ ὅποια λόγια ἁλιεύτηκαν οἱ ἴδιοι, πίστεψαν ὅτι μέ αὐτὰ θὰ μποροῦσαν κι ἄλλους νά ἁλιεύσουν καὶ νά τοὺς ὁδηγήσουν στή σωτηρία τῶν ψυχῶν τους.
Προσέξτε, ἐπίσης, πῶς κάνει σὲ μᾶς σαφῆ ὑπαινιγμὸ καὶ γιά τή φτώχεια τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννη· τοὺς βρῆκε νά διορθώνουν καὶ νά ῥάβουν τὰ δίχτυα τους [Μτθ. 4, 21-22: «Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, ᾿Ιάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. (:καὶ ἀφοῦ προχώρησε πιὸ πέρα ἀπὸ ἐκεῖ, εἶδε ἄλλους δύο ἀδελφούς, τὸν Ἰάκωβο, τὸν γιό τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ τὸν ἀδελφὸ του, τὸν Ἰωάννη, νά διορθώνουν μπαλώνοντας τὰ δίχτυα τους μέσα στό πλοῖο μαζί μέ τὸν πατέρα τους τὸν Ζεβεδαῖο καὶ τοὺς κάλεσε. Καί αὐτοὶ ἀμέσως, χωρὶς ἀναβολή, ἄφησαν τὸ πλοῖο καὶ τὸν πατέρα τους καὶ Τὸν ἀκολούθησαν)». Τόσο μεγάλη ἤταν ἡ φτώχεια τους, ὥστε νά διορθώνουν τὰ χαλασμένα δίχτυα, ἐπειδὴ δέν μποροῦσαν ν’ ἀγοράσουν ἄλλα. Δέν ἤταν βέβαια κι αὐτὸ τότε μικρὴ ἀπόδειξη τῆς ἀρετῆς τους, τὸ ὅτι ὑπέφεραν ἀγόγγυστα τὴν φτώχεια τους, τὸ ὅτι ἐξοικονομοῦσαν τὴν τροφὴ τους μέ τίμιο μόχθο καί τὸ ὅτι εἴχαν μαζὶ τους καὶ τὸν γέρο πατέρα τους καὶ τὸν περιποιοῦνταν [πρβλ. Ματθ. 4, 21-22»].
Ἐὰν πάλι θεωρεῖς ὅτι Τὸν ἀκολούθησαν ἐπειδὴ ἤταν μεγάλη ἡ ὑπόσχεση, καὶ πάλι τοὺς θαυμάζω γι’ αὐτὸ καὶ ἀκόμη περισσότερο, ἐπειδή παρόλο πού δέν εἴχαν δεῖ ἀκόμα κανένα θαυματουργικὸ σημεῖο, πίστεψαν σὲ μιά τόσο μεγάλη ὑπόσχεση καὶ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἔθεσαν σὲ δεύτερη μοῖρα προκειμένου νά Τὸν ἀκολουθήσουν. Πραγματικά, μὲ ὅποια λόγια ἁλιεύτηκαν οἱ ἴδιοι, πίστεψαν ὅτι μέ αὐτὰ θὰ μποροῦσαν κι ἄλλους νά ἁλιεύσουν καὶ νά τοὺς ὁδηγήσουν στή σωτηρία τῶν ψυχῶν τους.
Προσέξτε, ἐπίσης, πῶς κάνει σὲ μᾶς σαφῆ ὑπαινιγμὸ καὶ γιά τή φτώχεια τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννη· τοὺς βρῆκε νά διορθώνουν καὶ νά ῥάβουν τὰ δίχτυα τους [Μτθ. 4, 21-22: «Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, ᾿Ιάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. (:καὶ ἀφοῦ προχώρησε πιὸ πέρα ἀπὸ ἐκεῖ, εἶδε ἄλλους δύο ἀδελφούς, τὸν Ἰάκωβο, τὸν γιό τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ τὸν ἀδελφὸ του, τὸν Ἰωάννη, νά διορθώνουν μπαλώνοντας τὰ δίχτυα τους μέσα στό πλοῖο μαζί μέ τὸν πατέρα τους τὸν Ζεβεδαῖο καὶ τοὺς κάλεσε. Καί αὐτοὶ ἀμέσως, χωρὶς ἀναβολή, ἄφησαν τὸ πλοῖο καὶ τὸν πατέρα τους καὶ Τὸν ἀκολούθησαν)». Τόσο μεγάλη ἤταν ἡ φτώχεια τους, ὥστε νά διορθώνουν τὰ χαλασμένα δίχτυα, ἐπειδὴ δέν μποροῦσαν ν’ ἀγοράσουν ἄλλα. Δέν ἤταν βέβαια κι αὐτὸ τότε μικρὴ ἀπόδειξη τῆς ἀρετῆς τους, τὸ ὅτι ὑπέφεραν ἀγόγγυστα τὴν φτώχεια τους, τὸ ὅτι ἐξοικονομοῦσαν τὴν τροφὴ τους μέ τίμιο μόχθο καί τὸ ὅτι εἴχαν μαζὶ τους καὶ τὸν γέρο πατέρα τους καὶ τὸν περιποιοῦνταν [πρβλ. Ματθ. 4, 21-22»].
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου