Ὅταν μία Μητρόπολη κηρύσσεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο κενὴ (χηρεύουσα), ὁρίζεται ὁ τοποτηρητής, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζει καὶ διεκπεραιώνει ὑποθέσεις τῆς Μητρόπολης, χωρὶς νὰ περιφρονεῖ τοὺς ἱερεῖς της. Τὸ ἔργο του εἶναι σημαντικὸ καὶ κάθε ἀπερισκεψία ἢ παραπληροφόρηση βλάπτει καὶ σκανδαλίζει τοὺς πιστούς.
Ὁ τοποτηρητής, δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ ρυθμίσει, γιὰ παράδειγμα, τὰ τῆς νοσηλείας τοῦ ἀσθενοῦντος Μητροπολίτου καὶ νὰ ἀπαγορεύει τὴν ἐπίσκεψη στὴν ἐντατική τοῦ νοσοκομείου τῶν γνωστῶν καὶ συγγενῶν του. Τὸν κύριο λόγο τὸν ἔχουν οἱ ἱερεῖς τῆς Μητρόπολης. Οὔτε πρέπει νὰ παίρνει ἀποφάσεις καὶ νὰ συνεργάζεται μὲ πρόσωπα ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἔχουν ρημάξει τὴ Μητρόπολη, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἀγαθότητα τοῦ Μητροπολίτου καὶ ἔχουν καταστρέψει τὴν ἔξωθεν καλή του μαρτυρία!
Ὅπως ἐπίσης εἶναι ἀσεβὲς νά ἔχουν κλειστὸ τὸ φέρετρο... (διατυπώνοντας ψευδεῖς πληροφορίες), γιὰ νὰ μὴ μπορεῖ ὁ λαὸς νὰ ἀσπασθεῖ τὸν πνευματικό του πατέρα, ἢ νὰ ἐπιλέγουν τόπο ταφῆς σὲ χῶρο ποὺ παλιότερα ἔγιναν ἀπαράδεκτες ἐνέργειες γιὰ πιστοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ προκλητικὴ περιφρόνηση τῶν ἱερέων τῆς χηρευούσης Μητροπόλεως.
Δὲν ἔχουμε λόγια νὰ ἐκφράσουμε τὴ βαθύτατη ἀπογοήτευσή μας γιὰ τὶς σκανδαλώδεις πράξεις τῶν τοποτηρητῶν, οἱ ὁποῖοι συνεργάζονται μὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ εἶναι ἠθικὰ ἐρείπια…
Ὁ τοποτηρητής, δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ ρυθμίσει, γιὰ παράδειγμα, τὰ τῆς νοσηλείας τοῦ ἀσθενοῦντος Μητροπολίτου καὶ νὰ ἀπαγορεύει τὴν ἐπίσκεψη στὴν ἐντατική τοῦ νοσοκομείου τῶν γνωστῶν καὶ συγγενῶν του. Τὸν κύριο λόγο τὸν ἔχουν οἱ ἱερεῖς τῆς Μητρόπολης. Οὔτε πρέπει νὰ παίρνει ἀποφάσεις καὶ νὰ συνεργάζεται μὲ πρόσωπα ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἔχουν ρημάξει τὴ Μητρόπολη, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἀγαθότητα τοῦ Μητροπολίτου καὶ ἔχουν καταστρέψει τὴν ἔξωθεν καλή του μαρτυρία!
Ὅπως ἐπίσης εἶναι ἀσεβὲς νά ἔχουν κλειστὸ τὸ φέρετρο... (διατυπώνοντας ψευδεῖς πληροφορίες), γιὰ νὰ μὴ μπορεῖ ὁ λαὸς νὰ ἀσπασθεῖ τὸν πνευματικό του πατέρα, ἢ νὰ ἐπιλέγουν τόπο ταφῆς σὲ χῶρο ποὺ παλιότερα ἔγιναν ἀπαράδεκτες ἐνέργειες γιὰ πιστοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ προκλητικὴ περιφρόνηση τῶν ἱερέων τῆς χηρευούσης Μητροπόλεως.
Δὲν ἔχουμε λόγια νὰ ἐκφράσουμε τὴ βαθύτατη ἀπογοήτευσή μας γιὰ τὶς σκανδαλώδεις πράξεις τῶν τοποτηρητῶν, οἱ ὁποῖοι συνεργάζονται μὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ εἶναι ἠθικὰ ἐρείπια…
Μόνο τους τοποτηρητές;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκλογή επισκόπων άγνωστοι μεταξύ αγνώστων;;;
Το έφαγε η μαρμάγκα το ρητο....εκλογή κλήρου και λαού...
Δημόσιο Λειτούργημα – Δημόσια Ευθύνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκκλησιαστική εξουσία δεν ασκείται εν κρυπτώ. Ο ρόλος του ιεράρχη δεν είναι ατομικό προνόμιο, αλλά λειτούργημα με δημόσιο αποτύπωμα. Κάθε πράξη που εκτελείται από εκκλησιαστικό αξίωμα και οφείλει να είναι φανερή και υπόκειται σε έλεγχο. Η ποιμαντική ευθύνη δεν αναιρεί τη λογοδοσία· την ενισχύει.
Και όταν η κριτική εκφράζεται επωνύμως, και έχει βάρος και δημιουργεί υποχρέωση απάντησης. Η σιωπή δεν είναι θωράκιση του κύρους· είναι ρωγμή στην εμπιστοσύνη του σώματος της Εκκλησίας. Ο πιστός που ελέγχει με σεβασμό δεν προσβάλλει το ιερό. Το υπερασπίζεται.
Η Εκκλησία πορεύεται εν αληθεία. Και η αλήθεια δεν φοβάται τον έλεγχο· τον ζητά.
Λ
Σε αυτό το άρθρο του π. Διονυσίου Τάτση διατυπώνεται με ιδιαίτερη ευθύτητα και πνευματική ανησυχία μια θεμελιώδης κριτική απέναντι σε αυθαίρετες και σκανδαλώδεις ενέργειες τοποτηρητών. Η επιχειρηματολογία του εδράζεται πάνω σε τρεις βασικούς άξονες:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Παραβίαση Εκκλησιαστικής Τάξης και Ιεραρχίας
Ο τοποτηρητής έχει ρόλο προσωρινής διοίκησης. Δεν μπορεί — και δεν δικαιούται — να ενεργεί ως πλήρης διάδοχος του μητροπολίτη, ούτε να λαμβάνει αποφάσεις που αλλάζουν τη φυσιογνωμία ή τον πνευματικό ρυθμό της τοπικής Εκκλησίας. Η παραγνώριση των ιερέων, οι οποίοι έχουν άμεση ποιμαντική σχέση με τον λαό, αποτελεί βάναυση περιφρόνηση της εσωτερικής ζωής της Μητρόπολης.
2. Συνεργασία με πρόσωπα που έχουν βλάψει την Εκκλησία
Ιδιαίτερα καυστικός είναι ο π. Διονύσιος στην αναφορά του στη συνέχιση συνεργασίας με λαϊκό εκκλησιαστικό υπάλληλο, που — όπως καταγγέλλεται — είχε βλάψει την εικόνα της Μητροπόλεως. Η παραχώρηση προβαδίσματος σε τέτοιον άνθρωπο έναντι των ιερέων δεν είναι απλώς σφάλμα διοικητικής κρίσης. Είναι πράξη ηθικά προκλητική, που παραβιάζει το πνεύμα της Εκκλησίας και σκανδαλίζει τους πιστούς.
3. Ασέβεια προς τον εκλιπόντα Μητροπολίτη και το ποίμνιο
Η αποσιώπηση της ασθένειας, η απαγόρευση επίσκεψης και η επιλογή ταφής σε χώρο συνδεδεμένο με παλαιότερα σκάνδαλα επιτείνουν την αγανάκτηση. Οι ενέργειες αυτές εμφανίζονται όχι ως πράξεις διαχείρισης αλλά ως πράξεις ελέγχου και επιβολής. Το κλειστό φέρετρο και η στέρηση του τελευταίου ασπασμού δεν είναι απλώς οργανωτικά σφάλματα — είναι αποπροσανατολισμός από το εκκλησιαστικό ήθος που επιτάσσει τιμή προς τον πνευματικό πατέρα ακόμη και μετά θάνατον.
Το άρθρο είναι κραυγή πόνου και αγανάκτησης ενός έμπειρου κληρικού που υπερασπίζεται τη θεσμική σοβαρότητα, τη μνήμη του πνευματικού πατέρα και την αξιοπρέπεια των ιερέων. Η ευθύνη για τη διατήρηση της εκκλησιαστικής τάξης και της πνευματικής συνέχειας δεν μπορεί να μεταβιβαστεί ούτε να παρακαμφθεί με διοικητικές ακροβασίες. Ο λαός της Εκκλησίας απαιτεί διαφάνεια, σεβασμό και πνευματική συνέπεια.
Όταν και εν όσω ο ποιμένας μετασχηματίζεται σε δεσπότη, το βέβαιο αποτέλεσμα είναι η αυθαιρεσία. Και, δυστυχώς, το δεσποτιλίκι πάει σύννεφο!
ΑπάντησηΔιαγραφή