Ὁ Αἰμίλιος Βεάκης πέθανε στίς 29 Ἰουνίου 1951 στήν Ἀθήνα, σέ ἡλικία 66 ἐτῶν.
Ἡ Κατίνα Παξινοῦ, μεγάλη καί αὐτή ἠθοποιός συνήθιζε νά λέει, ἐκτιμῶντας το τεράστιο ταλέντο τοῦ Αἰμίλιου Βεάκη: «Ὁ μεγαλύτερος ἠθοποιός τοῦ τόπου μας, ὁ μεγαλύτερος μέσα σέ ἄντρες καί γυναῖκες».Εκτός ἀπό ἠθοποιός ὅμως ἦταν καί κάτι πιό σπουδαῖο, τό ὁποῖο ἐπιμελῶς ἔκρυβε.
Ὁ σεβαστός καί ἀκούραστος δάσκαλό μας στό Κιλκίς κ. Χρῆστος Ἴντος – καί δεινός ἐρευνητής τῆς τοπικῆς... κυρίως ἱστορίας – στό τελευταῖο του πόνημα γιά τούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-13 μέ τίτλο «Ἀπό τό Κιλκίς στή Δοϊράνη καί στήν Στρώμνιτσα (ἐκδ. «Παρασκήνιο») στήν σελίδα 175 μᾶς ἀποκάλυψε ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον στοιχεῖο γιά τούς ἐνδόξους πολέμους.
Ὁ μεγάλος ἠθοποιός Αἰμίλιος Βεάκης πολέμησε στό Κιλκίς, κατά τήν τριήμερο ἐποποιΐα τοῦ 1913, καί μάλιστα προήχθη «ἐπ' ἀνδραγαθία» σέ λοχία, ἐνῶ του ἀπονεμήθηκαν καί δύο πολεμικοί σταυροί γιά τήν ἀνδρεία καί τό θάρρος, πού ἐπέδειξε στό πεδίο τῆς τιμῆς.
Ὅπως ἀναφέρει ὁ Χρῆστος Ἴντος, τό γεγονός αὐτό παρέμενε ἄγνωστο, τό κράτησε μυστικό καί μόλις τό 1981, κατά τήν διάρκεια ἔκθεσης ἐνθυμημάτων τοῦ μεγάλου ἠθοποιοῦ, πού διοργανώθηκε πρός τιμήν του στήν Ἀθήνα, 30 χρόνια μετά τόν θάνατό του, ἔγινε γνωστή ἡ ἡρωική του συμμετοχή στούς Βαλκανικούς Πολέμους.
Προφανῶς οὐδέποτε θέλησε «νά ἐξαργυρώσει» τήν ἐθνική του δράσῃ οὔτε τήν διατυμπάνισε καί τήν διαφήμισε γιά νά προβληθεῖ καί νά ἐπιβραβευθεῖ μέ κάποια σύνταξη. Ἔτσι φέρονται οἱ ἥρωες. Εἶναι ταπεινοί.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου