27 Δεκ 2022

Ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος: Ἡ ἀπαρχή τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας (27 Δεκεμβρίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία εῖναι συνυφασμένη μέ τό διωγμό καί τό μαρτύριο. Εἶναι δομημένη μέ τό αἷμα ἑκατομμυρίων καλλίμαχων μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν καί τό μόνιμο καύχημά Της. Τό χρῶμα της εἶναι τό κόκκινο ἀπό τούς ποταμούς τῶν αἱμάτων κατά τῶν διαχρονικῶν πιστῶν. Οἱ εἰδικοί ὑπολογίζουν πώς μέ τούς μετριότερους ὑπολογισμούς περισσότεροι ἀπό ἕνδεκα ἑκατομμύρια Χριστιανοί ἔχυσαν τό τίμιο αἷμα τους γιά τή νέα πίστη. Εἶναι εὐνόητο πώς τά νήματα τοῦ πολέμου κατά τῆς Ἐκκλησίας κινεῖ ὁ θεομάχος καί ἀνθρωποκτόνος διάβολος, ὁ ὁποῖος μισεῖ θανάσιμα τό ἀνθρώπινο γένος καί ἐπιδιώκει τή ματαίωση τῆς ἐν... Χριστῷ σωτηρίας του.
Πρῶτο θῦμα τοῦ λυσσαλέου πολέμου ὁ ἀρχιδιάκονος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας Στέφανος, ἄνδρας πλήρης «πνεύματος καί σοφίας» (Πράξ.6,3). Ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἑπτά διακόνους, τούς ὁποίους ἐξέλεξε ἡ χριστιανική κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων γιά νά διακονοῦν τούς πιστούς στίς «ἀγάπες», δηλαδή στά κοινά τραπέζια, ὥστε νά ἐκλείψουν τά παράπονα ἀπό τούς ἑλληνιστές πιστούς, οἱ ὁποῖοι παραθεωρούνταν σ' αὐτά. Τό ὄνομά του εἶναι ἑλληνικό πού σημαίνει τόν ἄνθρωπο πού φορᾶ στεφάνι, στέμμα, δηλαδή τόν διαλεχτό καί ἀξιόλογο ἄνθρωπο. Ἦταν πιθανότητα ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί εἶχε μόρφωση καί ἦθος, τά ὁποῖα τόν καθιστοῦσαν ξεχωριστό στήν Ἱερουσαλήμ. Ἀσκοῦσε τή διακονία πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ Ἐκκλησία μέ ἰδιαίτερο ζῆλο, ὑπηρετῶντας τίς χῆρες, τά ὀρφανά, τούς ἀσθενεῖς, τούς φτωχούς καί ὅλους τους καταφρονεμένους. Θεωροῦσε μέ θέρμη ὅτι ὑπηρετοῦσε στά πρόσωπα τῶν ἐνδεῶν ἀδελφῶν του τόν ἴδιο τό Χριστό.
Ἀλλά δέν ἐξαντλοῦνταν ἡ δραστηριότητά του μόνο στόν τομέα τῆς κοινωνικῆς διακονίας. Ἀξιοποιῶντας τά φυσικά του χαρίσματα, δίδασκε το λόγο τοῦ Θεοῦ μέ ἰδιαίτερη θέρμη. Μάλιστα ἀξιώθηκε ἀπό το Θεό νά κάνει «τέρατα καί σημεῖα ἐν τῷ λαῷ» (Πράξ.6,8), ὥστε νά μέσῳ αὐτῶν νά δοξάζεται ὁ ἀληθινός Τριαδικός Θεός καί νά τελεσφορεῖ τό σωτήριο κήρυγμα τῆς νεαρῆς Ἐκκλησίας.
Αὐτό ὅμως ἐξόργισε τούς φανατικούς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀρχίσει σκληρό διωγμό ἐναντίον τῆς νέας πίστεως, ἡ ὁποία ἤδη εἶχε διαφοροποιηθεῖ ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό. Ὁρισμένα ἀπό τά μέλη τῆς συναγωγῆς τῶν λεγομένων Λιβερτίνων, τῶν Κυνηναίων καί Ἀλεξανδρέων, καθώς καί κάποιοι ἀπό τῶν Ἰουδαίων πού κατάγονταν ἀπό τήν Κιλικία καί τήν Ἀσία κάλεσαν τόν Στέφανο νά συζητήσουν μαζί τους γιά τή νεοφανή πίστη. Ἀλλά δέ μπόρεσαν νά τόν ἀντικρούσουν, «οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τή σοφία καί τῷ πνεύματι ὦ ἐλάλει» (Πράξ.6,10). Τότε σκέφτηκαν νά τόν συκοφαντήσουν ὅτι δῆθεν ἄκουσαν «αὐτοῦ λαλοῦντος ρήματα βλάσφημα εἰς Μωυσήν καί τόν Θεόν» (Πράξ.6,11). Τόν παρέδωσαν στόν φανατισμένο ὄχλο καί στούς ἄτεγκτους πρεσβυτέρους καί γραμματεῖς γιά παραδειγματική τιμωρία. Ἐπίσης τόν παρέπεμψαν στό συνέδριο νά δικαστεῖ καί ἐπιστράτευσαν ψευδομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ὑποστήριζαν πώς «ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ,οὗ παύεται ρήματα βλάσφημα λαλῶν κατά τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου τόπου. Ἀκηκόαμεν γάρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τόν τόπον τοῦτον καί ἀλλάξει τά ἔθη ἅ παρέδωκεν ἡμῖν Μωυσῆς» (Πράξ.6,14). Ἀλλά τήν ὥρα πού ξεστόμιζαν ἐναντίον του τίς ψευδομαρτυρίες εἶδαν νά λάμπει τό πρόσωπό του καί νά μοιάζει με ἄγγελος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Στέφανος πῆρε θάρρος καί ἔκανε μιά καταπληκτική ἀπολογία, ἐξιστορῶντας τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἰουδαϊκό λαό, καί στηλιτεύοντας μέ ἔμφαση τίς ἀποστασίες τῶν προγόνων του. Ἀλλά καί τούς συγχρόνους του, καταλήγοντας ὡς ἑξῆς: «Σκληροτράχηλοι καί ἀπερίτμητοι τή καρδίᾳ καί τοῖς ώσίν, ὑμεῖς αεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Αγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καί ὑμεῖς. Τίνά τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καί ἀπέκτειναν τούς προκαταγγείλαντας περὶ της ἐλεύσεως τοῦ δικαίου, οὐ,οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καί φονεῖς γεγένησθε· οἵτινες ἐλάβετε τόν νόμόν εἰς διαταγὰς ἀγγέλων, καί οὐκ ἐφυλάξατε» (Πράξ.7,51-53).
Οἱ δικαστές του ὅταν ἄκουσαν τήν θαρραλέα ἀπολογία τοῦ Στεφάνου ἄρχισαν νά τρίζουν τά δόντια τούς ἀπό θυμό καί ἀγανάκτηση. Ἐκεῖνος σηκώνοντας τά μάτια τους τόν οὐρανό εἶδε τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό νά στέκεται δίπλα στό θρόνο τῆς Θεότητας καί εἶπε «ιδοὺ θεωρῶ τούς ουρανοὺς ανεῳγμένους καί τόν υιὸν του ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἐστώτα» (Πράξ.7,56). Ὅταν ἄκουσαν αὐτά ἔφριξαν, κλείνοντας τά ἀφτιά τους, νά μήν ἀκοῦν τίς δῆθεν βλασφημίες τοῦ ἁγίου ἄνδρα. Ἀμέσως τόν ἅρπαξαν καί τόν ὁδήγησαν ἔξω τῆς πόλεως νά τόν σκοτώσουν μέ λιθοβολισμό. Μαζί τους ἦταν καί κάποιος νεαρός, ὀνόματι Σαούλ, μαθητευόμενος φαρισαῖος, ὁ ὁποῖος φύλαγε τά ροῦχα τῶν δημίων, πού λιθοβολοῦσαν τόν Στέφανο. Πρόκειται γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἀργότερα θά μεταστρέφονταν καί θά γινόταν ὁ θερμότερος ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Τή στιγμή τοῦ μαρτυρίου του ὁ Στέφανος προσεύχονταν «Κύριε Ἰησοῦ, δέξαί τό πνεῦμα μου. Θείς δέ τά γόνατα ἔκραξε φωνή μεγάλη· Κύριε, μή στήσῃς αὐτοῖς τήν ἀμαρτίαν ταύτην. Καί τοῦτο ειπὼν ἐκοιμήθη» (Πράξ.7,60). Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 27 Δεκεμβρίου.
Αὐτός ἦταν ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος, ἀληθινός ἀναγεννημένος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος, γνήσιος τύπος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Τό ἡρωικό του παράδειγμα θά συνεχίσουν ἑκατομμύρια ὁμολογητές τῆς ἀληθινῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι θά σμίξουν τό δικό τους αἷμα μέ τό τίμιο αἷμα τοῦ Στεφάνου, γιά νά ποτίζει ἐσαεί τό δένδρο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Ἡ δύστηνη ἐποχή μας ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπό ἡρωικά πρότυπα σάν αὐτό τοῦ ἁγίου Στεφάνου, προκειμένου νά πορευτεῖ ἡ ἀνθρωπότητα το δρόμο τῆς ἐν,ἕν μέσῳ «σκιᾶς θανάτου» (Μάτθ.4,16).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.