Τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, 6 Ἰανουαρίου 2022, ἔφυγε ὥριμος στήν ἡλικία ἀλλά καί στήν πνευματική κατάσταση ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Στιβακτάκης ἀπό τά Βορίζια, ἤ ἀλλιῶς ὁ Νικολής τοῦ Ἀναγνώστη ὅπως ἦταν γνωστός στό χωριό του. Ἦταν συνταξιοῦχος τραυματιοφορέας τοῦ ΠΑΓΝΗ Ἡρακλείου. Πατέρας τοῦ φίλου καί πνευματικοῦ ἀδελφοῦ Θεοχάρη Στιβακτάκη ὑπαλλήλου ΕΚΑΒ Ἡρακλείου.
Ὁ κυρ Νίκος ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Εὐλογημένος ἄνθρωπος. Σεμνός, τίμιος, πιστός, ἄνθρωπος ἀρετῆς. Ὁ γιος του... ὁ Θεοχάρης, ξέρουμε ὅλοι μας ὅτι ἦταν ἀπό τά πιό ἀγαπημένα παιδιά τῆς Γερόντισσας. Ὁ Θεοχάρης, ὅπως ὅλα τά πνευματικά παιδιά τοῦ π. Ἀντωνίου, ζήσαμε καί εἴδαμε πολλά κοντά της. Δέν χειραγωγηθήκαμε ἀλλά μᾶς μύησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός σέ μιά πραγματικότητα πού ἔχει νά κάνει μέ τήν δική Του παρουσία καί δύναμη! Στό πρόσωπο τῆς Γερόντισσάς μας.
Ὁ κυρ Νίκος τήν σεβόταν πολύ ἀλλά ἀρχικά θεωροῦσε ὑπερβολές ὅσα μάθαινε. Κυρίως ἀπό τά δύο παιδιά του, (εἶχε πέντε ἐξαιρετικά παιδιά) τόν Θεοχάρη καί τήν Μαρία. «Πολλά τά λέτε» ἔλεγε. «Εἶναι μιά ἀγωνιζόμενη γριούλα σάν πολλές ἄλλες». Ἀρρώστησε, ὅμως, βαριά ἀπό καρκίνο. Τό PSA τοῦ προστάτη πού ἔχει ἀνώτατη φυσιολογική τιμή τό 6, ἀνέβηκε λόγῳ καρκίνου στό 18! Οἱ ἐκτεταμένες μεταστάσεις στά ὀστᾶ, κυρίως στήν σπονδυλική στήλη ἔφεραν ἀκινησία καί φρικτούς πόνους. Μάταια προσπαθοῦσε μέ παυσίπονες ἐνέσεις, ἡ νοσηλεύτρια κόρη του Μαρία, νά τοῦ ἐξασφαλίσει λίγη ἀνακούφιση, γιά νά ἀλλάζει ἔστω πλευρό στό κρεβάτι....
Πάνω στήν κορύφωση τῆς δυσκολίας, δέχθηκε τήν πρόταση τοῦ Θεοχάρη γιά μεταφορά του στήν κατάκοιτη πλέον Γερόντισσα. Ἡ μεταφορά πολύ δύσκολη. Ὁ Θεοχάρης νόμισε ὅτι θά τούς ἔμενε στό δρόμο. Ὅταν τόν εἶδε ἡ γιαγιά μας, πού δέν θυμόταν πιά ἀπολύτως κανένα πλήν τῆς Ριρίκας καί τοῦ π. Ἀντωνίου, τόν καλωσόρισε μέ τό ὄνομά του! Τοῦ εἶπε ξεκάθαρα γιά τήν ἀσθένειά του καί πώς ὁ Σταυρός θά τοῦ ἔφθιαχνε τή ραχοκοκαλιά, ὅπως χαρακτηριστικά του εἶπε. Ὁ μακαρίτης ὁ κυρ Νίκος ἔμεινε ἄφωνος. Κοίταξε τόν Θεοχάρη καί φώναξε μέ νόημα: «Παραδέχτηκα! Παραδέχτηκα!». Μετά τό σταύρωμα τῆς γιαγιᾶς, σηκώθηκε ὑγιής! Ἦρθε κυριολεκτικά «αἰρόμενος ὑπό τεσσάρων» καί ἔφυγε παλληκαράκι ζωντανό! Μετά ἀπό δύο ἡμέρες τό PSA ἦταν πολύ πολύ πιό κάτω ἀπό τίς φυσιολογικές τιμές!
Τό ἑπόμενο ἔτος παρουσίασε καινούργιο ὄγκο στό κεφάλι. Πάλι τόν ἔφεραν ἀρκετά δυσκολεμένο. Κόντεψε καί πάλι νά μείνει στό δρόμο... Ὅταν τόν εἶδε ἡ Γερόντισσα, χωρίς τήν παραμικρή ἐνημέρωση πού ἦταν ἄλλωστε καί ἀδύνατη, ἐντόπισε μόνη της τό πρόβλημα καί ἄρχισε, κρατῶντας τόν Τίμιο Σταυρό, νά τραβάει κάτι ἀπό τό κεφάλι του. Τό ἔκανε αὐτό ἀρκετή ὥρα. Ἔλεγε: «Βοήθα κι ἐσύ Ριρίκα νά τόν ἀπαλλάξουμε». Τραβοῦσε ἐλαφρά καί ἡ Ριρίκα ὅπως ἔκανε ἐκείνη. Πάλι σηκώθηκε ὑγιέστατος! Πῆγαν ἔπειτα στό σπίτι τοῦ φίλου μας τοῦ Γιώργη Κακουλάκη στόν Ἀμπελοῦζο καί ἦταν εὐδιάθετος, ζωντανός καί μέ πολλή ὄρεξη γιά φαγητό. Ἔλεγε γελῶντας ὁ Θεοχάρης: «Τόν ἔφερα λείψανο καί μετά τήν ἐπέμβαση τῆς γιαγιᾶς, ἔφαγε περισσότερο ἀπ' ὅλους μας».
Τό μεσημέρι, ὅμως, τῶν Θεοφανείων, ὁ κυρ Νίκος τοῦ Ἀναγνώστη, ὁ Ἀναγνωστονικολής, ὁ εὐλαβής καί ἐνάρετος, ἐκοιμήθη τόν ὕπνο τοῦ δικαίου ἀγωνιστοῦ. Ἔφυγε ἀπυρόβλητος ἀπό τόν καρκίνο, ταλαιπωρημένος μόνο ἀπό τό γῆρας. Ἔπαθε ἀνακοπή, τήν ὥρα τοῦ γεύματος! Προετοιμαζόταν ἥσυχα καί ἐντατικά, μέ προσευχή καί Θεία Κοινωνία πολύ καιρό. Ἄλλωστε τοῦ εἶχε πεῖ ἡ γιαγιά: «Πῆρες παράταση»! Συχνά ἔλεγε ἐκεῖνος: «Ἡ παράταση μᾶλλον τελειώνει».
Τό λαδάκι ἀπό τό καντήλι της, τόν ἔκανε νά ἀφήσει τό ΠΙ πού χρησιμοποιοῦσε τελευταῖα μέσα στό σπίτι γιά λόγους ὀστεοαρθρίτιδας. Ἔκοβε βόλτες μόνος του μέ τά χέρια πίσω στήν πλάτη. Τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων ἑτοιμάσθηκε γιά τήν Θεία Λειτουργία. Θεωροῦσε ἀδιανόητο τέτοια μέρα νά μείνει στό σπίτι. Ἡ κόρη του ἡ Ζαχαρένια τόν ἀπέτρεψε λόγῳ τοῦ ψύχους. Περίμενε τόν Μεγάλο Ἁγιασμό καί ἀφοῦ ἤπιε, μετά ἀπό λίγο, εἰρηνικά ἀναχώρησε γιά τήν οὐράνια πατρίδα! Τό λείψανό του ἦταν μακάριο, εἰρηνικό, ἀνέδιδε Χάρη, μακαριότητα. Σίγουρα καί πάλι, τήν στιγμή ἐκείνη, θά ἐπιστατοῦσε ἡ Γερόντισσά μας καί θά ἦταν ἡ συνοδός καί ἡ νυμφαγωγός του στήν ποθεινή πατρίδα!
Αἰωνία ἡ μνήμη του καί θερμά συλλυπητήρια στήν σεβάσμια σύζυγό του Ἀσπασία, στά παιδιά του καί εἰδικότερα τόν ἀδελφό μας τό Θεοχάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου