24 Ιουλ 2021

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Θεόφιλος ὁ ἐκ Ζακύνθου καὶ ἐν Χίῳ μαρτυρήσας (24 Ἰουλίου †)

Μαρτύρησε στὴν Χίο στὶς 24 Ἰουλίου 1635
Ὁ Ἅγιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο καὶ ἦταν ναυτικός. Συνέβη κάποτε, κατὰ συνέργεια τοῦ δαίμονος, νὰ τσακωθεῖ μὲ τὸν καπετάνιο του καί, ἐνῶ βρισκόντουσαν στὴν Χίο, νὰ φύγει ἀπὸ τὸ καράβι. Ἕνας τοῦρκος καπετάνιος ποὺ τὸ ἔμαθε, ἤθελε νὰ τὸν πάρει στὸ δικό του καράβι. Ὅμως ὁ ἅγιος μὲ κανένα τρόπο δὲν ἤθελε νὰ ἐργαστεῖ σὲ τοῦρκο καπετάνιο, διότι ἀποστρεφόταν τὸ γένος τῶν ἀγαρηνῶν καὶ ἀντιδροῦσε ἔντονα στὶς πιέσεις του. Προσβλήθηκε τότε καὶ ὀργίστηκε ὁ τοῦρκος καπετάνιος καὶ τὸν συκοφάντησε λέγοντας πώς φορᾶ τούρκικο φέσι ἐνῶ εἶναι ρωμιός. Ἔτσι μὲ ἄλλους τούρκους τον ὁδήγησαν μπροστὰ στὸν κριτή.
Ὁ δικαστὴς ἀποφάσισε πὼς πρέπει νὰ γίνει Τοῦρκος. Ὁ ἅγιος φώναζε: Ἐγὼ δὲν ἀρνοῦμαι τὸν Χριστὸ μου ποτέ, Αὐτὸν πιστεύω, Αὐτὸν ὁμολογῶ. Ἐκεῖνοι προσπαθοῦσαν μὲ κολακεῖες , μὲ ταξίματα, μὲ φοβέρες νὰ τὸν καταφέρουν νὰ ἀλλαξοπιστήσει, χωρὶς ἀποτέλεσμα ὅμως. Τότε τὸν ἔπιασαν καὶ τοῦ ἔκαναν... περιτομὴ δια τῆς βίας. Κάποιος μάλιστα ἄνθρωπος τοῦ Σουλτάνου, ποὺ ἔτυχε νὰ βρίσκεται στὴν Χίο, τὸν πῆρε μαζί του γιὰ νὰ τὸν κάνει δῶρο στὸν Σουλτᾶνο, διότι ἦταν ὄμορφος καὶ νέος.
Ὁ εὐλογημένος Θεόφιλος παρακαλοῦσε μὲ δάκρυα τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δείξει δρόμο νὰ φύγει ἀπὸ τὰ χέρια τους. Πράγματι κάποια νύχτα ποὺ πῆγαν στὸ τζαμὶ νὰ προσκυνήσουν, τὸν ἄφησαν μόνο στὸ σπίτι. Ἀρματώνοντας τὸν ἑαυτό του μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, ἔφυγε καὶ κρύφτηκε κάπου. Μόλις ἐπέστρεψαν καὶ δὲν τὸν βρῆκαν , ἄναψαν φανάρια κι ἄρχισαν νὰ τὸν ψάχνουν παντοῦ. Ὁ Θεὸς ὅμως τὸν σκέπαζε καὶ δὲν τὸν βρῆκαν. Μετὰ ἀπὸ τρεῖς μέρες πείνασε καὶ βγῆκε τὰ μεσάνυχτα καὶ πῆγε στὸ σπίτι τοῦ καπετάνιου του, ὅπου τοῦ ἔδωσαν τροφὴ καὶ πάλι κρύφτηκε σὲ μιὰ ἐκκλησία. Βρίσκοντας μιὰ εὐκαιρία διέφυγε στὴ Σάμο ἀλλὰ πάλι ἐπέστρεψε, ζητῶντας τὸν καπετάνιο του γιὰ νὰ ταξιδέψει μαζί του. Τὸν εἶδαν ὅμως οἱ Τοῦρκοι , ὅρμησαν, τὸν ἅρπαξαν, τὸν ὁδήγησαν στὸν δικαστὴ καὶ ὁρκίζονταν πὼς ἔγινε μουσουλμᾶνος . Ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος κυριολεκτικὰ φώναζε : Χριστιανὸς εἶμαι καὶ Χριστιανὸς θέλω ν' ἀποθάνω, ὁ κριτής τον καταδίκασε στὸν δια πυρᾶς θάνατο. Φορτωμένο μὲ τὰ ξύλα τῆς φωτιᾶς ποὺ θὰ τὸν ἔκαιγε τὸν ὁδήγησαν στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης. Ἀκόμα καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ προσπαθοῦσαν νὰ τὸν ἀλλάξουν, ὁ ἅγιος ὅμως φώναζε : Δὲν ἀρνοῦμαι τὸν Χριστό μου, Χριστιανὸς εἶμαι, Χριστιανὸς ἐπιθυμῶ νὰ ἀποθάνω , τί χασομερᾶτε ; Τότε ἄναψαν μιὰ τεράστια φωτιά, γιὰ νὰ τὸν κάψουν. Ὁ ἅγιος μάρτυς κάνοντας τὴν προσευχή του καὶ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ λέγοντας Εἰς χεῖρας Σου, Χριστέ μου, παραδίδω τὴν ψυχήν μου, μπῆκε μόνος του μέσα στή φωτιὰ καὶ ἔτσι τελειώθηκε, σὲ ἡλικία μόλις 18 ἐτῶν.

Ὅταν ἔσβησε ἡ φωτιὰ οἱ Χριστιανοὶ ζήτησαν, δίνοντας πολλὰ χρήματα, νὰ πάρουν ὅσα λείψανα τοῦ ἁγίου μάρτυρος εἶχαν μείνει καὶ τὰ κατέθεσαν στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος α’. Θεὸν τὸν σαρκωθέντα εὐθαρσῶς ὡμολόγησας, τὰ Ἀγαρηνῶν καταπτύσας, ἀπιστίας διδάγματα. Πυρὶ δὲ ὑπ' αὐτῶν κατακαείς, ἀρώμασιν ἐπλήρωσας τὴν γῆν, ὦ Θεόφιλε τρισμάκαρ, τοῦ Θεοῦ φίλε γνήσιε. Χαίροις οὖν Νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, χαίροις Ἐκκλησίας τὸ καύχημα, τῆς Ζακύνθου χαίροις ὁ γόνος, καὶ τῆς Χίου ἐγκαλλώπισμα.

Κοντάκιον
Ήχος γ’. Χριστοῦ δῆμος ᾄσμασιν, ἀνευφημεῖ ἐπαξίως, τοὺς λαμπροὺς ἀγῶνάς σου, Μάρτυς Θεόφιλε θεῖε, ἤνεγκας, καὶ γὰρ γενναίως εἱρκτὴν ζοφώδη, ἔφερας, πικρὰς αἰκίας καὶ ἀνυποίστους, καὶ τὸν θάνατον ἐδέξω, πυρὸς ἐν μέσῳ, ὡς φίλος ὄντως Θεοῦ.

diakonima.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.