Ἅγιος Παΐσιος: «Πῶς ἦταν οἱ νέοι τότε καὶ πῶς εἶναι σήμερα. Ἂν ἦταν τὰ σημερινὰ παιδιά τότε, θὰ εἶχαν κάψει τὴν Λάρισα, ὅλη τὴν Θεσσαλία, ὅλη τὴν Μακεδονία!»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», 

Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικὰ Θεσσαλονίκης.

…Τὸν Μάρτιο τοῦ 1950, ὁ Ἀρσένιος ἀπολύθηκε ἀπὸ τὸν στρατὸ …πῆρε τὸ τραῖνο γιὰ τὴν Θεσσαλονίκη, τὸ ὁποῖο ἦταν γεμάτο στρατιῶτες, διότι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη εἶχαν ἀπολυθῆ πολλὲς κλάσεις μαζί. Ὅταν τὸ τραῖνο ἔφθασε βράδυ στὴν Λάρισα, οἱ στρατιῶτες πῆγαν νὰ διανυκτερεύσουν στὰ Κέντρα Διερχομένων, ἀλλὰ ἦταν γεμάτα. Πῆγαν μετὰ στὰ ξενοδοχεῖα, ἀλλὰ ἐκεῖ δὲν τοὺς δέχονταν, γιὰ νὰ μὴ λερώσουν τὶς κουβέρτες. Τελικά, ἐπειδὴ ἔκανε πολὺ κρύο, ἕνας ἀξιωματικὸς συνεννοήθηκε μὲ τὸν σταθμάρχη νὰ μείνουν μέσα στὰ τραῖνα, τὰ ὁποῖα ὅλο τὸ βράδυ ἔκαναν μανοῦβρες. Ὅταν τὴν ἄλλη μέρα ἔφθασαν στὴν Θεσσαλονίκη, καὶ ἐκεῖ τὰ Κέντρα Διερχομένων ἦταν γεμάτα, καὶ τὰ ξενοδοχεῖα δὲν τοὺς δέχονταν. Ἔτσι, ὅσοι στρατιῶτες ἔπρεπε τὴν ἑπόμενη μέρα νὰ ταξιδέψουν γιὰ τὸν τόπο τους, ξημέρωσαν στὸν δρόμο.

Ἀναφερόμενος ὁ Ὅσιος Παΐσιος στὸ γεγονὸς αὐτό, λίγους μῆνες πρὶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του, εἶπε:...

«Ἔβλεπες στρατιῶτες νὰ εἶναι οἱ καημένοι στὸ πεζοδρόμιο, ὄρθιοι ἀκουμπισμένοι στοὺς τοίχους, νὰ βγάλουν ἔτσι τὴν νύχτα! Ἂν ἦταν τὰ σημερινὰ παιδιά, θὰ εἶχαν κάψει τὴν Λάρισα, ὅλη τὴν Θεσσαλία, ὅλη τὴν Μακεδονία! Ἐκεῖνοι ἒνιωθαν μιά πικρία, ἀλλὰ οὔτε κἂν εἶχαν λογισμὸ γιὰ κάτι κακό. Καὶ νὰ ἔχουν περάσει ταλαιπωρία μεγάλη ἔξω στὰ χιόνια, νὰ ἔχουν κάνει θυσίες, νὰ εἶναι σακατεμένοι, καὶ τελικὰ τὸ τελευταῖο “εὐχαριστῶ” ἦταν νὰ κοιμηθοῦν ἔξω. Καὶ κάνω μιά σύγκριση• πῶς ἦταν οἱ νέοι τότε καὶ πῶς εἶναι σήμερα… Οὔτε πενήντα χρόνια δὲν πέρασαν καὶ πῶς ἄλλαξε ὁ κόσμος!».