Ἐξέδωσε λοιπὸν δελτίον τύπου, εἰς τὸ ὁποῖον μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει: «Τὸ ζήτημα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν δὲν εἶναι τόσο νομικό, ὅσο πολιτικὸ (μὲ τὴν ἔννοια του τί ἄποψη ἔχουμε γιὰ τὸ σύνολο τῆς κοινωνίας) καὶ καίρια θεολογικὸ καὶ παιδαγωγικό…
Τὸ ἀντικείμενο τῆς δουλειᾶς μας δὲν ἐπιτρέπει διαχωρισμούς, στεῖρες ἀντιπαραθέσεις καὶ ἠχηρὲς μὰ τόσο κενὲς περιεχομένου, γιὰ τὴ σύγχρονη ζῶσα χριστιανικὴ συνείδηση, διακηρύξεις προσήλωσης σὲ προγονικὲς ἀξίες καὶ ἀρχές, ποὺ πρέπει νὰ ἐπιβληθοῦν ἀπὸ μία δικαστικὴ ἐξουσία. Γιὰ τὸ σύλλογό μας ὁ στόχος παραμένει καὶ θὰ παραμένει, ἕνα ἀναβαθμισμένο μάθημα, ποὺ δὲν θὰ χωρίζει τοὺς μαθητὲς μέσα στὴν τάξη ἀνάλογα μὲ τὴν θρησκεία τους, ἀλλὰ θὰ τοὺς διδάσκει μαζὶ μὲ τὴ δική μας καὶ τὴ θρησκεία τοῦ διπλανοῦ τους μὲ τρόπο εὔληπτο ὅσο καὶ διακριτὸ χωρὶς νὰ συγχέει τὶς θρησκεῖες μεταξύ τους… Τὸ μάθημα ποὺ ὁραματιζόμαστε ὑπηρετεῖται καλύτερα μὲ τὸ σχεδιασμό του στὰ νέα Προγράμματα καὶ τοὺς Φακέλλους Ὑλικοῦ, ποὺ ἔτυχαν καταρχὴν ἔγκρισης ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο…».
Τὸ ἀντικείμενο τῆς δουλειᾶς μας δὲν ἐπιτρέπει διαχωρισμούς, στεῖρες ἀντιπαραθέσεις καὶ ἠχηρὲς μὰ τόσο κενὲς περιεχομένου, γιὰ τὴ σύγχρονη ζῶσα χριστιανικὴ συνείδηση, διακηρύξεις προσήλωσης σὲ προγονικὲς ἀξίες καὶ ἀρχές, ποὺ πρέπει νὰ ἐπιβληθοῦν ἀπὸ μία δικαστικὴ ἐξουσία. Γιὰ τὸ σύλλογό μας ὁ στόχος παραμένει καὶ θὰ παραμένει, ἕνα ἀναβαθμισμένο μάθημα, ποὺ δὲν θὰ χωρίζει τοὺς μαθητὲς μέσα στὴν τάξη ἀνάλογα μὲ τὴν θρησκεία τους, ἀλλὰ θὰ τοὺς διδάσκει μαζὶ μὲ τὴ δική μας καὶ τὴ θρησκεία τοῦ διπλανοῦ τους μὲ τρόπο εὔληπτο ὅσο καὶ διακριτὸ χωρὶς νὰ συγχέει τὶς θρησκεῖες μεταξύ τους… Τὸ μάθημα ποὺ ὁραματιζόμαστε ὑπηρετεῖται καλύτερα μὲ τὸ σχεδιασμό του στὰ νέα Προγράμματα καὶ τοὺς Φακέλλους Ὑλικοῦ, ποὺ ἔτυχαν καταρχὴν ἔγκρισης ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο…».
Ἀπὸ τὸ δελτίον τύπου δύναται κανεὶς νὰ συμπεράνη τὰ ἑξῆς.
Πρῶτον, ὁ ΚΑΙΡΟΣ ἔχει ἀντιληφθῆ ὅτι τὸ ζήτημα εἶναι πολιτικόν. Ἑπομένως, ἂν εἴχαμε ἀληθῶς εὐσεβεῖς πολιτικοὺς τότε θὰ εἴχαμε καὶ ἕνα Ὀρθόδοξον μάθημα.
Δεύτερον, ἀποκηρύσσουν ὡς ἀσύμβατον μὲ τὰ θρησκευτικὰ τὴν «προσήλωση σὲ προγονικὲς ἀξίες καὶ ἀρχές». Ἐξηγεῖται ἑπομένως καὶ ἡ στάσις τοῦ ΚΑΙΡΟΥ διὰ τὰ ἐθνικά μας ζητήματα.
Τρίτον, εἶναι ἐπικριτικοὶ πρὸς τὸν θεσμὸν τῆς δικαιοσύνης. Ὅσον εἶχον οἱ ἴδιοι τὴν ἐξουσίαν, τοὺς Ὑπουργούς, ἦτο καλὴ ἡ ἐξουσία. Τώρα ὅμως ποὺ ἡ Τρίτη ἐξουσία, ἡ δικαιοσύνη, δὲν τοὺς στηρίζει τώρα εἶναι δεικτικοὶ πρὸς ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ γίνη σεβαστὴ εἰς αὐτὸν τὸν τόπον τὸ δίκαιον βάσει νόμου!
Τέταρτον, ὁμολογοῦν εὐθαρσὼς ὅτι τὸ νέον μάθημα εἶναι πολυθρησκευτικὸν καθὼς οὔτε διαχωρίζει τοὺς μαθητᾶς κατὰ τὴν πίστιν οὔτε διδάσκει τὴν θρησκείαν τοῦ καθενός, ἀλλὰ ὅλους μαζὶ ὄλας τὰς θρησκείας!
Πέμπτον, συντάσσονται μὲ τὴν ἄποψιν τοῦ κ. Κ. Γαβρόγλου ὅτι τάχα ἡ Ἱεραρχία ἐνέκρινε τοὺς φακέλλους, ἐνῶ τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱεραρχίας τοὺς διαψεύδει.
Δὲν θὰ μᾶς ἀνησυχοῦσε τὸ δελτίον τύπου τοῦ ΚΑΙΡΟΥ καθὼς ἦτο ἀναμενόμενα ὅσα θὰ ἔγραφεν, ἐὰν ἡ γνωστὴ διὰ τὰς ἀπόψεις τῆς κ. Μαρία Ρεπούση τρεῖς ἡμέρας μετὰ δὲν ἀρθρογραφοῦσε ἐπιβεβαιώνουσα ἀπὸ τὴν πλευρὰν της τὰ ὅσα ὁ ΚΑΙΡΟΣ ὑποστηρίζει. Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἄρθρον τῆς εἰς τὴν «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν»:
«…στὰ θρησκευτικὰ κρίνονται πολὺ περισσότερα πράγματα ἀπὸ τὸ ἂν θὰ ἔχει ἡ δὲν θὰ ἔχει τὸ βιβλίο πληροφορίες γιὰ τὸ Ἰσλὰμ ἡ τὸν βουδισμό. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ πολυπληθοῦς κοινοῦ της καὶ τὴν πολιτικὴ δύναμη ποὺ μέσα στὰ χρόνια ἔχει ἀντλήσει ἀπ’ αὐτὸ τὸ κοινό, μὲ τὴ στήριξη τῶν πολιτικῶν, τοὺς ὁποίους δὲν ξεχνᾶ, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς μάχης τοῦ σταυροῦ, ὑπαγορεύει τοὺς κανόνες της στὴν πολιτεία, δοκιμάζει τὶς ἀντοχές της καὶ σὲ κάποιες περιπτώσεις ἐπιλέγει νὰ ἀναμετρηθεῖ μαζί της…
Κοσμικὸ κράτος ἡ Ἑλλάδα, καὶ ἡ μέρα στὸ σχολεῖο ἐξακολουθεῖ νὰ ξεκινᾶ μὲ προσευχὴ στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου, καὶ οἱ τοῖχοι εἶναι στολισμένοι μὲ εἰκόνες, καὶ τὰ παιδιὰ ὁδηγοῦνται σὲ ὑποχρεωτικὸ ἐκκλησιασμό. Σύγχρονο κράτος ἡ Ἑλλάδα, καὶ ἡ δημόσια τηλεόραση ἀναμεταδίδει τὴν ὀρθόδοξη Λειτουργία καὶ διάφορες ἄλλες ὀρθόδοξες –πάντα– ἐκκλησιαστικὲς τελετουργίες, καὶ ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση δὲν τολμᾶ νὰ ἐπιβάλλει ΕΝΦΙΑ στὰ ἀκίνητά τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἁγίου Ὅρους –ἀκόμα καὶ σ’ αὐτὰ ποὺ προορίζονται γιὰ ἐπαγγελματικὴ ἐκμετάλλευση, καὶ οἱ συνταξιοῦχοι μοναχοί, ποὺ ἡ σύνταξή τους δὲν ὑπερβαίνει τὸ ποσὸ τῶν 9.500 εὐρώ, καθαρά, ἑξαιροῦνται ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση ποὺ ἔχουν ὅλοι οἱ πολίτες νὰ ὑποβάλλουν φορολογικὴ δήλωση, καὶ τὰ ρουσφέτια συνεχίζονται ἀκόμα καὶ σήμερα…
Τὸ 2008, ὁ κ. Στυλιανίδης, ὑπουργὸς Παιδείας τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ, ἐξέδωσε δύο ἐγκυκλίους ποὺ ἔδιναν τὸ δικαίωμα ἀναιτιολόγητου αἰτήματος ἀπαλλαγῆς. Μποροῦσε κανεὶς νὰ ζητήσει ἀπαλλαγὴ χωρὶς νὰ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἐξηγήσει τὸν λόγο. Ὕστερα ἀπὸ ἀντιδράσεις Ἱεραρχῶν, τὴν ἴδια χρονιά, μία τρίτη ἐγκύκλιος τοῦ Στυλιανίδη διευκρίνιζε ὅτι τὸ δικαίωμα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀνήκει μόνο στοὺς ἀλλόθρησκους. Τὸν Στυλιανίδη διαδέχθηκε ἡ κ. Διαμαντοπούλου, υἱοθετώντας τὴν πολιτικὴ τῆς διγλωσσίας…
Τὸ 2013, μὲ τρικομματικὴ κυβέρνηση, Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ὁ τότε ὑπουργὸς Παιδείας Κ. Ἀρβανιτόπουλος πρόσθετε στοὺς λόγους τῆς ἀπαλλαγῆς καὶ τὴ θρησκευτικὴ συνείδηση, διευρύνοντας ἔτσι τὶς δυνατότητες ἀπαλλαγῆς…
Ἐκεῖ εἴμαστε ὅταν τὸ ὑπουργεῖο σκέφθηκε ὅτι ἕνα μάθημα προσανατολισμένο περισσότερο στὴν πληροφόρηση τῶν παιδιῶν γιὰ τὶς θρησκεῖες, παρὰ στὴν κατήχηση τῆς ὀρθόδοξης πίστης, ἕνα μάθημα θρησκειολογικὴς κατεύθυνσης θὰ ἔλυνε τὸ πρόβλημα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτὸ καὶ θὰ ἀποσοβοῦσε τὴν κρίση στὶς σχέσεις τοῦ ὑπουργείου μὲ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο.
Ἔκανε λάθος. Ὁποιαδήποτε ἀπόπειρα ὑποδήλωνε τὴ βούληση τῆς Πολιτείας γιὰ τὴν ἐκκοσμίκευση τῆς ἐκπαίδευσης δὲν μποροῦσε νὰ περάσει ἀπαρατήρητη ἀπὸ τὸ ἄγρυπνο μάτι τῶν Ἱεραρχῶν. Ὅσο κι ἂν πηγαινοέρχεται ὁ ἑκάστοτε ὑπουργὸς Παιδείας στὸν Ἀρχιεπίσκοπο, ἕνα μόνο θὰ τὸν σώσει: νὰ ἀφήσει τὰ πράγματα ὅπως τὰ παρέλαβε. Ἂν νομίζει ὅτι μὲ τεχνάσματα μπορεῖ νὰ παρακάμψει τοὺς Ἱεράρχες, κάνει λάθος. Γιὰ νὰ παρακαμφθοῦν, πρέπει νὰ περιοριστοῦν στὰ δικά τους».
Ἡ κ. Ρεπούση λέει τὴν ἀλήθειαν καὶ διὰ τὸ πὼς τὰ ἄλλα κόμματα ἐχειρίσθησαν τὸ μάθημα καὶ ὅτι τὸ παρὸν εἶναι θρησκειολογικὸ καὶ ὁδηγεῖ εἰς ἐκκοσμίκευσιν. Μήπως πρέπει νὰ λάβη θέσιν ὁ ΚΑΙΡΟΣ διὰ τὴν προσευχὴν καὶ τὰς εἰκόνας εἰς τὰ σχολεῖα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου