Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Ὁ Μητροπολίτης Αὐστρίας στὴν Παπικὴ Μονὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βιέννης ὅπου καὶ εὐλόγησε τὴν μοναστικὴ ἀδελφότητα! Τὴν Τρίτη 17 Ἰουνίου 2014 ὁ Μητροπολίτης Αὐστρίας Ἀρσένιος, ἐπισκέφθηκε τήν Παπικη Μονὴ τοῦ Τιμίου Σταυρού στο δάσος τῆς Βιέννης. Ὁ Σεβασμιώτατος προσεκλήθηκε εξ ἀφορμῆς τῆς δεκαετοῦς ἐπετείου ἀπὸ τῆς Ἐπισκέψεως τῆς ΑΘΠ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στη Μονή. Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Παπικοὺς Μοναχοὺς καὶ τὸ Μητροπολίτη παρόντες ἦταν ὁ Πρόεδρος τοῦ Παπικου Οἰκουμενιστικοῦ Ἱδρύματος Pro Oriente Δρ. Johann Marte καὶ ὁ ἐκπρόσωπος τύπου τοῦ Ἱδρύματος Καθηγητὴς κ. Erich Leitenberger. Οἱ παρευρισκόμενοι συνομίλησαν γιὰ διάφορα θέματα, γιὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος καὶ μελλοντικὲς προοπτικὲς στὸ διαχριστιανικὸ διάλογο. Ἐπίσης ἔγινε ἀναφορὰ στὴν πρὸ δεκαετίας ἐπίσκεψη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στὴ Μονή. Ἐκτός τῶν θεμάτων τῆς ἐπικαιρότητος εγινε λόγος γιὰ τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στὴ σύγχρονη κοινωνία καὶ στὴ σημασία τοῦ μοναχισμοῦ γιὰ....
τὴν Ἐκκλησία. (aktines.blogspot.gr/24 Ἰουν 2014)
Ὁ Γέρων Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης καὶ ἡ δυσοσμία τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν αἱρέσεων:
Συχνὰ ἔλεγε ὅτι ὁρισμένες βαριὲς ἁμαρτίες τὶς αἰσθανόταν σὰν δυσοσμία. «Ἡ ἁμαρτία ἔχει ἀποφορά». Ἔτσι διηγεῖτο ὅτι ὁ γέρο Ἰωσὴφ εἶχε αἰσθανθεῖ δυσωδία, ὅταν τὸν πλησίασε κάποιος δαρβινιστής, καὶ μὲ τὴ συζήτηση ἀποδείχθηκε τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας ἀποροῦσε πὼς δὲν αἰσθάνεται ἀποφορὰ ἀπὸ κάποιον ποὺ δήλωνε βουδιστής. «Κάποια στιγμὴ ἐπίτηδες κάθισα δίπλα του. Πῶ! Βρῶμα ποὺ αἰσθάνθηκα», ἔλεγε κάνοντας τὸν χειρότερο μορφασμό.
Ὅταν δὲ κάποιος ἐπίσκοπος τὸν ρώτησε μὲ κάποιον τρίτο γιὰ τὸν οἰκουμενισμό, ἔκανε προσευχή, γιὰ νὰ τὸν πληροφορήσει ὁ Θεός. «Μιὰ δυσωδία μὲ γεύση ξυνῆ, ἁλμυρή, πικρή… Νά! Αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα», ἔλεγε μὲ ἀποτροπιασμό.
(ἐπιμέλεια: Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης, Γεροντας Εφραίμ Κατουνακιωτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηριου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνακια Αγίου Όρους 2000 (σέλ.144)
15 Αὐγούστου 1989: Γιὰ τὸ Περιβόλι τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας ἤδη ξεκινοῦσε ἡ νηστεία τοῦ Δεκαπενταύγουστου. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα καταϊδρωμένος καὶ σκονισμένος ἀπὸ τὸ περπάτημα μέσα στὸ καταμεσήμερο τοῦ καλοκαιριοῦ ξαπόστασα στὴν δροσερὴ ἁπλωταριὰ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Στὴν ἱερὴ σιγαλιὰ τοῦ Ἁγιορείτικου Μοναστηριοῦ βγῆκαν ἀπὸ τὴν μεγάλη αἴθουσα τῆς Μονῆς ἕνας κατάλευκος ψηλόσωμος Γέροντας μὲ ἕνα νεώτερο μοναχὸ καὶ ἦρθαν νὰ πάρουν καὶ αὐτοὶ ἀνάσες δροσιᾶς κάτω ἀπὸ τὴν σκιερὴ αἰωνόβια κληματαριά. Σὰν ἐλατήριο σηκώθηκα καὶ ἔτρεξα νὰ πάρω τὴν εὐχὴ τοῦ σεβάσμιου Γέροντα ποὺ ἦταν ἄγνωστος μέχρι τότε σὲ ἐμένα. Πρὶν προλάβω νὰ σκύψω, κύματα εὐωδίας μὲ περικύκλωσαν καὶ τὸ "χωματένιο" μυαλό μου προσπαθοῦσε νὰ βρεῖ τὴν αἰτία...
Μεσημέρι καὶ νὰ θυμιάζουν, τὴν στιγμὴ ποῦ δὲν ἐτελεῖτο καμιὰ Ἀκολουθία; Νὰ ἔριξε κανένας ἐπάνω του κολόνια μὲ τὸ "μπουκάλι"; Ὁ λογισμὸς "χοροπηδοῦσε"…
Τελικὰ πῆρα τὴν ΕΥΧΗ τοῦ Γέροντα καὶ ἡ εὐωδία μὲ ἀκολουθοῦσε μέχρι τὸ δωμάτιο ποὺ μὲ ἀβραμιαία φιλοξενία μου διέθεσαν. Στὴν Παράκληση τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ συνάντησα τὸν νεαρὸ μοναχὸ ποὺ συνόδευε τὸν ἡλικιωμένο Γέροντα στὴν ἁπλωταριά.
Μοῦ ἀπηύθυνε τὸν λόγο: Ἤσουν τυχερὸς το μεσημέρι γιατί πῆρες τὴν Εὐλογία τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτη ποὺ τὸν φιλοξενοῦμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες μὲ χαρὰ στὸ Μοναστήρι μας...
Ὁ Γέροντας ἦταν ὀλιγομίλητος "ἐργαζόμενος" τήν ΕΥΧΗ , ἀλλὰ περιέβαλλε τὸν συνομιλητή του μὲ "Ὀσμὴ Εὐωδίας Πνευματικής" .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου