Ἐκτίμηση τῆς διαμαρτυρίας στὸν Ἅγιο Δημήτριο μὲ κριτήρια πνευματικά

Σεβαστοὶ πατέρες ἀγαπητοὶ ἀδερφοί,

Θὰ ἤθελα νὰ πῶ ὅτι θεωρῶ τὴν ἐκδήλωση κατὰ τῶν ὁμοφυλόφιλων πετυχημένη. Καὶ τὴν περσινὴ καὶ τὴν φετινή.  Σὲ ὅσα διαβάζω παρουσιάζεται ὡς ἀποτυχημένη γιὰ δυὸ λόγους. Ὁ ἕνας εἶναι ὅτι δὲ συγκέντρωσε μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων. Ὁ ἄλλος ὅτι δὲν ὑποστηρίχτηκε ἀπὸ τὸν κλῆρο τῆς Θεσσαλονίκης. Αὐτὰ ἀγαπητοί μου εἶναι κοσμικὰ κριτήρια. Νὰ βάλουμε σᾶς παρακαλῶ τὰ πνευματικὰ κριτήρια γιὰ νὰ δοῦμε ἂν ἦταν ἐπιτυχημένες.    

Τί ἔκαναν οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ οἱ ἅγιοί τῆς Καινῆς; Περίμεναν τὴν συμφωνία τοῦ λάου, ἢ τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων, ἢ ἀκόμα καὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κλήρου, γιὰ νὰ καταγγείλουν τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ διακηρύξουν τὴν ἀλήθεια; Ὄχι δὲν τὰ περίμεναν αὐτά; Ἔλεγαν τὴν ἀλήθεια χωρὶς νὰ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τοὺς παραπάνω.   

Τώρα ἐμεῖς στὶς μέρες μας δὲν πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμά τους; Ὑπάρχει καμιὰ ἀμφιβολία ὅτι ὁ Θεὸς ἔκρινε καὶ καταδίκασε τὸ φοβερὸ αὐτὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας;  Ὑπάρχει κανεὶς πού πιστεύει ὅτι....

ἀναπαύεται ὁ Θεὸς ὅταν παρελαύνουν δημόσια αὐτὰ τὰ αἴσχη; Ἡ πομπὴ τοῦ σατανᾶ;  Ἂν ὀνόμασε πομπὴ τοῦ σατανᾶ ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος τὴν καρναβαλικὴ παρέλαση, πόσο μᾶλλον ἐτοῦτο τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ καρναβάλι. Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸ ποίμνιο. Διαβάστε τί λέει ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἐπίσκοπος Κριμαίας. 

 «Γνωρίζω πὼς πολλοὺς ἀπὸ ἐσὰς ἀναστάτωσε ἡ ξαφνικὴ ἄνοδος τῆς ἀντιθρησκευτικῆς προπαγάνδας καὶ ὅτι αὐτὸ σας θλίβει.  Μὴν ἀνησυχεῖτε ὅμως… Πέστε μου σᾶς παρακαλῶ.  Θυμάστε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου Λουκᾶ: «Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατὴρ ἠμῶν δοῦναι ὑμίν  τὴν Βασιλείαν».  Μᾶς ἔχει μιλήσει ἐπανειλημμένως γιὰ τὸ μικρό Του ποίμνιο ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.  Τὸ μικρό Του ποίμνιο κρατάει ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους.  Καὶ μετὰ πλήθαινε ὅλο καὶ περισσότερο… Τὸ μικρὸ ποίμνιο ὑπάρχει παντοῦ, παρὰ τὴ μεγάλη ἔξαρση τῆς ἀντιθρησκευτικῆς προπαγάνδας.  Ὑπάρχει μέχρι τὶς ἡμέρες μας.  Ὅλοι ἐσεῖς ποὺ μὲ ἀκοῦτε, ἀποτελεῖτε τὸ μικρὸ αὐτὸ ποίμνιο.  Μάθετε, λοιπόν, καὶ νὰ ἐλπίζετε ὅτι τὸ μικρὸ αὐτὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀκατανίκητο.  Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ κάνει τίποτα.  Αὐτὸ δὲν φοβᾶται, γιατί γνωρίζει καὶ κρατάει μέσα του τὰ μεγάλα λόγια τοῦ Χριστοῦ:…«οἰκοδομήσω μου τὴν Ἐκκλησίαν καὶ πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Λοιπόν, ἀφοῦ οἱ πύλες τοῦ Ἅδη δὲν μποροῦν νὰ νικήσουν τὴν Ἐκκλησία Του, ἐμεῖς, τὸ μικρὸν ποίμνιον, γιατί νὰ ἀνησυχοῦμε, γιατί νὰ θλιβόμαστε, γιατί νὰ ἀναστατωνόμαστε; Δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος.  Τὸ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄτρωτο ἀπὸ κάθε προπαγάνδα» (Ἀπόσπασμα ἀπὸ κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Λουκᾶ, στὴν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης τὸ 1954.  Στὴν τότε Σοβιετικὴ Ἕνωση, τὸν Στάλιν εἶχε διαδεχθεῖ ὁ Νικήτα Χρουτσώφ, ὁ ὁποῖος ὀργάνωσε μιὰ μεγάλη ἀντιθρησκευτικὴ προπαγάνδα πρὶν ξεκινήσει τὸ νέο κύμα διωγμῶν κατὰ τῶν χριστιανῶν).

 Φίλοι μου «Εἰσέλθατε διὰ τῆς στενῆς πύλης• ὅτι πλατεία ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοὶ εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι' αὐτῆς• τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!» (Ματθ. Ζ΄13,14). 

  Τὸ νὰ μὴ συσχηματίζεται κανεὶς μὲ τὸν ἀνόητο τρόπο ζωῆς τοῦ κόσμου εἶναι πολὺ μεγάλη ἐπιτυχία. Τὸ νὰ κρατάει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τὴν διακηρύσσει δημόσια, καταγγέλλοντας τὰ αἴσχη εἶναι μίμηση τῶν ἁγίων. Ἐκεῖνοι δὲ ντρέπονται νὰ ἀσχημονοῦν δημόσια, ἐμεῖς θὰ ντραποῦμε νὰ ὁμολογήσουμε; Τί ἔχει μεγαλύτερη ἀξία; Ἔχει τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων μαζὶ μὲ τοὺς ὑψηλοὺς ἄρχοντες καὶ τὶς πρεσβεῖες τῶν διάφορων κρατῶν καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἀδιάφορο, ἴσως καὶ φαρισαϊκό, κλῆρο, ἢ τὰ λόγια τοῦ χριστοῦ «Πᾶς οὒν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθέν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθέν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς•  ὅστις δ' ἂν ἀρνήσηται μὲ ἔμπροσθέν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν καγῶ ἔμπροσθέν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.  Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν• οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν.  ἦλθον γὰρ διχᾶσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς• 36 καὶ ἐχθροί του ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.  Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστί μου ἄξιος• καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστί μου ἄξιος•  καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστί μου ἄξιος.  ὁ εὐρῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὐρήσει αὐτήν.  Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται, καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντα μέ.  ὁ δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήψεται, καὶ ὁ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήψεται.» (ΜΑΤΘ. Ἰ΄32-41). 

  Θεωρῶ ὅτι ὄχι μόνο σε ὅτι ἔχει νὰ κάνει μὲ τοὺς ὁμοφυλόφιλους, ἀλλὰ σὲ ὅλα τα ζητήματα χρειάζεται νὰ ἔχουμε αὐτὴν τὴν πνευματικὰ πετυχημένη στάση. Γιὰ τὸν κόσμο αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἐπιτυχία εἶναι ἀποτυχία. Ἐπιτυχία γιὰ τὸν κόσμο εἶναι ἡ ἁμαρτία. Εἶναι ἡ δόξα, τὸ χρῆμα καὶ οἱ ἡδονές. Θέλουμε ἐμεῖς τέτοιες ἐπιτυχίες; 

  Δὲν περιμένουμε νὰ μᾶς δεχτοῦν οἱ ἀντίχριστοι ἄρχοντες τῆς νέας ἐποχῆς καὶ νὰ μᾶς τιμήσουν. Δὲν περιμένουμε νὰ μᾶς χρηματοδοτήσουν. Περιμένουμε νὰ μᾶς γελοιοποιήσουν. Ἂν γελοιοποίησαν καὶ περιγέλασαν τὸν Χριστό, ἐμᾶς θὰ μᾶς ἀφήσουν; Περιμένουμε νὰ μαζέψουν τὸ πλῆθος τοῦ εὐμετάβλητου καὶ ἀπαίδευτου λαοῦ ἐναντίον μας. Αὐτοὶ ἔτσι θὰ κάνουν πάντα. Αὐτὸ εἶναι σίγουρο. Ἐμεῖς καλούμαστε νὰ μείνουμε σταθεροί, ὅπως ἐκεῖνοι στὸ κακό, ἐμεῖς στὸ καλό. 

  Στὰ Σόδομα ἂν ἔβρισκε πέντε ἀνθρώπους νὰ μὴ συμμετέχουν στὰ αἴσχη ὁ Θεὸς δὲ θὰ ἔκανε τὴν καταστροφή. Ἐμεῖς ποὺ ἤμασταν πεντακόσιοι πρέπει νὰ πανηγυρίσουμε.   

  Εὔχομαι λοιπὸν νὰ κρατηθεῖ αὐτὴ ἡ δημόσια διαμαρτυρία – καταγγελία καὶ στὸ μέλλον καὶ νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ κάνουμε, ἀντὶ γιὰ διαμαρτυρία, γιορτὴ μιὰ μέρα γιὰ τὴ νίκη τοῦ Ἀρχηγοῦ μας. Μιὰ νίκη ποὺ ἤδη ἔγινε ἀλλὰ δὲ φαίνεται γιατί δὲν ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο. Γιατί νομίζει ὁ διάβολος ὅτι ἂν παρασύρει μακριὰ ἀπὸ αὐτὴν ἐμᾶς τοὺς ταλαίπωρους θὰ τὴν ἀκυρώσει. Ναὶ εἶναι δυνατὸν νὰ καταφέρει νὰ τὴν ἀκυρώσει γιὰ ὅποιον δεχτεῖ νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του. Σὲ ὅποιον δὲ θέλει, δὲν ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία. Σέβεται τὸ θέλημα τοῦ πλάσματος.  Γιὰ ὅποιον ὅμως Θέλει, ὄχι ἐπιπόλαια καὶ ψεύτικα, ἀλλὰ σοβαρὰ καὶ ἀληθινὰ μὲ συνέπεια στὶς πράξεις, σὲ αὐτὸν εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ ἐνεργήσει ὁ Θεός. 

Ναὶ φαίνεται ἀδύνατο, ἀπὸ τὴ θέση τῆς πτώσης στὴν ὁποία εἴμαστε, νὰ ἔχει κανεὶς μιὰ τέτοια διάθεση καὶ νὰ ἔχει καὶ πράξη σύμφωνη μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ εἶναι ἀποτυχημένο καὶ χαμένος κόπος. Ἡ πίστη ὅμως μπορεῖ νὰ κάνει τὴν ὑπέρβαση. Ἡ πίστη ὑπερβαίνει τὴν λογική. Μπορεῖ νὰ ἐμπιστευτεῖ ἐκεῖνον ποὺ εἶπε «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῶ ἐστιν»(Λουκ. ΙΗ΄ 27). 
Εὔχομαι λοιπὸν νὰ παραμείνουμε πάντοτε ἀντίθετοι καὶ ἀντιδραστικοὶ στὰ πονηρὰ καὶ αἰσχρὰ θελήματα τῆς νέας ἐποχῆς. 

Μὲ ἐλπίδα. 

Ἐκ μέρους τῶν συνδιοργανωτῶν καὶ τοῦ συλλόγου «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ». 

 Χρίστος Τσικούρας