«Πρέπει ὅλοι νὰ βοηθήσουμε στὸ σκούπισμα...»

Τοῦ Δρ. Κωνσταντίνου Βαρδάκα 
Ἀνασκουμπωθεῖτε λοιπόν, ΟΧΙ μόνο καθαρὲς ἀκτὲς καὶ θάλασσες ὅπως μᾶς συστήνει  τὸ οἰκολογικὸ μήνυμα τῆς διαφήμισης, ἀλλὰ πιάστε σκοῦπες, φαράσια, σακοῦλες γιὰ νὰ ξεβρωμίσουμε τὴν πατρίδα ἀπὸ τὰ κάθε λογὴς σκουπίδια της ποὺ τὰ βλέπουμε, ἐδῶ καὶ ἐκεῖ,  μέσα στὸ διάβα τῆς καθημερινότητας. Γιὰ τὴν συλλογὴ τῶν συγκεκριμένων ἀπορριμμάτων δὲν χρειάζεται πολυέξοδη καμπάνια, ἀλλὰ ψυχὴ καὶ θέληση. Δὲν χρειάζονται ἐθελοντές, ἀλλὰ γνήσιοι λεβέντες καὶ λεβέντισσες... πατριῶτες. Ἡ λεβεντιὰ σήμερα εἶναι ἡ ἀξιοπρέπεια τῆς καθημερινῆς βιωτῆς  ἠμῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν μας ποὺ δέχεται τὸν πιὸ ὕπουλο καὶ ἀνηλεῆ πόλεμο ἀπὸ συστάσεως Ἑλληνικοῦ Κράτους. 

 ΝΑΙ λοιπὸν στὴν καθαριότητα τῆς  πολιτικῆς καὶ πνευματικῆς ζωῆς τοῦ τόπου μας. Αὐτὸ ποὺ ζοῦμε σήμερα φαντάζει σὰν μία συνεχόμενη ἀπεργία τῶν μέσων καθαριότητας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ στοιβάζονται στὶς γωνίες τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, δίχως φυσικὰ νὰ τὸ ἐπιθυμοῦμε, δυσώδεις σωροὶ ἀπὸ τὰ πάσης φύσεως σκάνδαλα, κακουργηματικὲς παρανομίες  ἀπάτες, ἀπιστίες, διαπλοκές, προδοσίες κ.ἃ ποὺ ξεδιάντροπα ξεδιπλώνονται ἔμπροσθέν μας καὶ μὲ περισσὴ θρασύτητα γράφονται καὶ ἀκούγονται. Καὶ νὰ ἦταν μόνο αὐτό, ὅταν ὅλο αὐτὸ τὸ σκουπιδαριὸ ἔγινε ἡ αἰτία νὰ....

μᾶς στριμώξει ἡ Σκύλλα καὶ Χάρυβδη  τῶν τοκογλυφικῶν ἀγορῶν καὶ ὄχι μόνο.

Ἀλλοίμονο γιατί μὲ τὰ σκουπίδια αὐτὰ θὰ φρακάρουν οἱ χωματερὲς καὶ τὰ ΧΥΤΑ  τῆς πατρίδας μας. Τὸ σίγουρο εἶναι καὶ τὸ ξέρουμε ὅλοι, ἐδῶ καὶ καιρὸ ὅτι στὰ παραπάνω σκουπίδια δὲν θὰ χρειασθοῦν μέθοδοι διαλογῆς καὶ ἀνακύκλωσης γιατί ἀπαιτοῦμε τὸ μέλλον μας νὰ μὴν ἔχει καμία σχέση μὲ αὐτά.

Ἂς μὴν γίνουμε λοιπὸν ἥρωες, ἀλλὰ τουλάχιστον νὰ συμπεριφερθοῦμε σὰν ΤΙΜΙΟΙ Ὁδοκαθαριστὲς ποὺ θὰ ἀνοίξουμε τὰ μονοπάτια τῆς ζωῆς μας ποὺ τὰ ἔκαναν ἀδιέξοδα μὲ τὰ ἀγκάθια τῶν ἀπάνθρωπων ἀποφάσεων καὶ τὰ τριβόλια τῶν ἐκβιασμῶν τους.

Δὲν θὰ ἔγραφα γιὰ σκουπίδια καὶ ἀπορρίμματα ἂν δὲν εἶχα μπροστά μου τὴν αἰτία τῶν παρακάτω γεγονότων.

Ἐχθὲς βοηθοῦσα μία ἡλικιωμένη γειτόνισσα νὰ διεκπεραιώσει μία ὑποχρέωσή της σὲ μία δημόσια ὑπηρεσία καὶ ἔτσι βρέθηκα ἐγκλωβισμένος σὲ μία  ἀτέλειωτη οὐρὰ ἀτόμων τῆς τρίτης ἡλικίας ποὺ καρτερικὰ περίμεναν τὴν σειρά τους. Αὐτὸ ἔγινε τὴν πρώτη ὥρα γιατί στὴν συνέχεια τὰ πράγματα ἀγρίεψαν ἀνάμεσα στοὺς ἡλικιωμένους ποὺ ἐξαντλήθηκαν χρονικά. Τὸ θλιβερὸ αὐτὸ σκηνικὸ εἶχε καὶ δημόσια ἐξομολόγηση ἀπὸ τοὺς ἐξαντλημένους πολίτες ποὺ στόλιζαν μὲ τὰ καλύτερα ἐπίθετά τους πολιτικοὺς ἄρχοντες. Ὅμως μία φράση μου ἔκανε ἐντύπωση καὶ τὴν συγκράτησα γιατί ἀκούσθηκε αὐθόρμητα «αὐτὰ τὰ πολιτικὰ σκουπίδια μᾶς ξεγέλασαν καὶ πέταξαν τὰ γεράματά μας στὰ σκουπίδια». Δὲν μπόρεσα ἀλλὰ συμπλήρωσα καὶ ἐγὼ ὅτι  «καὶ ἡ νεολαία μας ἐξ αἰτίας τῶν ἐπιλογῶν τῶν μεγαλυτέρων βρέθηκε ἀκούσια στὸν ἴδιο σκουπιδοτενεκέ».  Θυμήθηκα τότε τὸ προεκλογικὸ σκηνικὸ τῶν ἐκβιασμῶν ποὺ στήθηκε καὶ τῶν ἀνέφικτων ὑποσχέσεων ποὺ δόθηκαν στὶς ἀρχὲς τοῦ καλοκαιριοῦ καὶ μᾶς ὁδήγησαν αὐτόματα στὴν σημερινὴ οἰκονομικὴ παγωνιά. Καὶ μόνο ἡ θύμηση ἐκείνων τῶν ἡμερῶν μου ἀνέβασε τὴν ἀρτηριακὴ πίεση.

Φεύγοντας ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία ἡ ἡλικιωμένη γειτόνισσα ποὺ ἦταν ἀπὸ παλιὰ προβληματισμένη μὲ τὰ τεκταινόμενα γιὰ νὰ καθησυχάσει καὶ τὴν δική μου ἔνταση, μοῦ  ἐκμυστηρεύθηκε ὅτι τὶς προάλλες ὁ Ἁγιορείτης Μοναχὸς γιός της, εἶπε  σὲ αὐτὴν τὰ ἑξῆς «μητέρα μὴν στενοχωρίεσαι μὲ αὐτὰ ποὺ γίνονται, ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ μᾶς ἤδη ἔχει πάρει τὴν σκούπα καὶ καθαρίζει».

Τὰ λεγόμενα τής μου ἔδωσαν τὴν ἀφορμὴ νὰ ἀφηγηθῶ σὲ αὐτὴν μία πραγματικὴ ἱστορία ποὺ μάθαμε ἀπὸ τὸν Γέροντα Παΐσιο. Στὰ χρόνια της Ἐπανάστασης τοῦ 1821 στὸ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ κατέλυσε Τουρκικὸς στρατός, οἱ μοναχοὶ μὲ τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες καὶ τὰ Ἅγια Λείψανα κατέφυγαν στὰ γειτονικὰ μέρη. Στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῶν Ἰβήρων ἔμεινε ἕνας Μοναχὸς ποὺ πήγαινε νὰ ἀνάψει τὰ Καντήλια. Μία μέρα πῆρε τὴν σκούπα καὶ ἄρχισε νὰ καθαρίζει τὰ σκουπίδια τῶν Τούρκων στρατιωτῶν. Ξαφνικὰ μπροστά του βρέθηκε μία Πανώρια Γυναίκα, δὲν συνειδητοποίησε ἐκείνη τὴν στιγμὴ πὼς βρέθηκε ἐκεῖ, γιατί τοῦ πῆρε τὴν σκούπα ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τοῦ εἶπε «ΕΓΩ  ΞΕΡΩ  ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΖΩ  ΚΑΛΥΤΕΡΑ»... ἦταν ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ μᾶς... καὶ συνέχιζε ὁ γέροντας Παΐσιος ...σὲ λίγες ἡμέρες οἱ Τοῦρκοι ἔφυγαν ἀπὸ τὸ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

Ἔβρεχε καὶ ἀναγκάσθηκα νὰ πάω στὸ σπίτι, ἄνοιξα τὸν ὑπολογιστὴ καὶ σέρφαρα ἀνέμελα γιὰ νὰ ἠρεμήσω. Ποιὸς νὰ ἠρεμήσει ὅμως, ὅταν τὸ μάτι μου ἔπεσε πάνω σὲ μία ἀνάρτηση ποὺ ἔπαιζε σὲ πολλοὺς ἰστοτόπους. Τὴν ἡμέρα τῶν ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ φέτος, ἡ θαυματουργὴ κανδήλα τῆς Παναγίας τῆς Πορταϊτίσσης  στὴν ἀνωτέρω Ἱερὰ Μονὴ τῶν Ἰβήρων καταλύοντας ἀκόμη μία φορὰ τοὺς νόμους τῆς βαρύτητας κινήθηκε ὁριζοντίως, ὅπως ἔγινε αὐτὸ ἱστορικὰ καὶ ἄλλες φορές. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἑρμηνεύθηκε ἀπὸ τὰ καταγεγραμμένα σχόλια τῶν Ἰβηριτῶν Πατέρων ὡς ἕνα Σημεῖο Θείας Οἰκονομίας ὅτι ὁ ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ δὲν θὰ ἐγκαταλείψει τὸ πλάσμα του.

Σὲ ἐμένα ὅμως προσωπικὰ πέρασε καὶ ἕνα ἄλλο μήνυμα τὸ ὁποῖο καὶ μοιράζομαι γιατί πιστεύω ὅτι οἱ περισσότεροι καλοπροαίρετα συγκινηθήκαμε καὶ πήραμε ψυχικὸ κουράγιο ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτῆς τῆς συγκυρίας ὅτι «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ ΤΩΝ ΙΒΗΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ  ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ καὶ ὅτι ἔχει πάρει ἤδη τὴν σκούπα καὶ καθαρίζει μὲ ἐπιμέλεια».

Μήπως ὅμως πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ ΤΗΝ μιμηθοῦμε; Μήπως πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀποφασίσουμε νὰ κάνουμε μία γενικὴ καθαριότητα μέσα μας,  δηλ.στὴν προσωπικὴ ζωὴ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ παραμερίσουμε καὶ τὰ (μπάζα) τῆς ἄθλιας πολιτικῆς ζωῆς ποῦ μᾶς περιβάλουν;

Αὐτὲς τὶς σκέψεις τὶς μετέφερα  στὸν (κολλητὸ) πνευματικὸ φίλο μου Ἠλία ποὺ μὲ τὴν ἁπλότητα τῆς ὀξυδέρκειας τοῦ πῆγε ἕνα βῆμα παρακάτω καὶ συμφώνησα μὲ αὐτὰ πού μου εἶπε :

« ἡ Παναγία τῶν Ἰβήρων ἦρθε στὸ Ἅγιον Ὅρος διὰ τῆς θαλάσσης ἀπὸ τὴν καθ' ἠμᾶς Ἀνατολὴ στὰ χρόνια της εἰκονομαχίας... οἱ Πατέρες τὴν παρέλαβαν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο μέσα ἀπὸ τὴν θάλασσα... φέτος μὲ τὸ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ αὐτὸ ἀνήμερα τῶν ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ πρωτοστατεῖ στὸν καθαγιασμὸ τῶν Αἰγαιοπελαγίτικων ὑδάτων πάνω στὰ ὁποῖα ἔφτασε στὸ ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΤΗΣ στὸν Ἄθωνα. Ἄρα δὲν δίνει μόνο μήνυμα σὲ ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἐξ' ἀνατολῶν γείτονες νὰ ξεχάσουν τὶς ἐπιθετικὲς συμπεριφορές τους στὸ Ἀρχιπέλαγος τοῦ Αἰγαίου, γιατί τοὺς τὰ ἔχει "μαζεμένα" ἀπὸ τὰ παλιὰ καὶ τὰ πρόσφατα ἐγκλήματά τους».

Μόλις τελείωσε ὁ πνευματικὸς ἀδελφὸς συμπλήρωσα μὲ τὸ παρακάτω ψαλμικὸ «ἀθέων  ἀγαρηνῶν τὰ βέλη συντριψον Δέσποινα καὶ πάσαν ἐπιβουλὴν  δαιμόνων ματαίωσον , λαὸν ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ σκέπε καὶ φύλαττε , ἴνα πόθω ΣΕ δοξάζομεν».

ΚΑΛΟ  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ  ΣΚΟΥΠΙΣΜΑ...