Του π. Βασίλειου Βολουδάκη
Τότε, τό ’40 πού δέν ὑποκύψαμε, μᾶς ἀπείλησαν μέ πόλεμο, ἀλλά τότε πιστεύαμε στόν Χριστό καί στήν Παναγία μας. Καί τότε, τό ’40, ἀνέλαβε πάλι τόν ἀγῶνα ἡ Παναγία μας ὡς Ὑπέρμαχος Στρατηγός καί ἐνεφανίσθη πολλές φορές καί σέ πολλούς! Οἱ μάρτυρες τῶν γεγονότων αὐτῶν ζοῦν μέχρι τίς μέρες μας.
Σήμερα, ὅμως, τά δεδομένα ἔχουν ἀλλάξει. Οὔτε πολιτικοί μέ τό σθένος καί τήν Πίστη τοῦ ’40 βρίσκονται στήν Ἑλληνική Βουλή, οὔτε εἶναι σίγουρο ὅτι ἄν σέ ἕνα ἐνδεχόμενο πόλεμο ἐμφανισθῆ ἡ Παναγία μας οἱ στρατιῶτες μας θά τήν ἀναγνωρίσουν! Τόσο πολύ ἔχουμε ἀλλοτριωθεῖ, πού γίναμε ἀγνώριστοι καί στούς ἴδιους μας τούς ἑαυτούς! Σήμερα, λοιπόν, μέ αὐτό μας τό κατάντημα, ἔχει γίνει πιά χειροπιαστή ἡ εὐθύνη ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων καί ἰδιαιτέρως τῶν τιτλούχων τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀλήθεια, πῶς πιστεύουν ὅτι θά ἀποτιναχθῆ ἡ πολιτική Χούντα τῆς Βουλῆς, ὅσοι πρίν λίγες μέρες παρώτρυναν τά νειάτα νά ἐξεγερθοῦν καί νά ἐπαναστατήσουν στό κατεστημένο; Μέ ἐπανάσταση ὅπλων ἤ μέ δικτατορία; Μέ ποιά δύναμη τά παιδιά θά παλέψουν τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί τή στυγνή του δικτατορία ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ Ἱεράρχες τρέμουν καί χάνουν τά λόγια τους μπροστά στούς πολιτικούς; Μέ ἀρχιερατικούς ἐξορκισμούς τοῦ κακοῦ καί ἐθνικές κορῶνες μπορεῖ νά ὑπάρξη ἀλλαγή, ἄν ἡ Ἐκκλησία δέν ἐκθρέψη πολιτικούς μέ τό ἀνόθευτο πνεῦμα Της, γιά νά ἀναλάβουν τή διακυβέρνηση τῆς Πατρίδος μας καί...
νά ἀναστήσουν τήν Ἑλληνική ψυχή;
Εἶναι ὥρα νά διερωτηθοῦν οἱ Ἱεράρχες μας – μόνοι μόνῳ Θεῷ - ἄν εἶναι ἀποφασισμένοι νά μετανοήσουν γιά τήν μέχρι σήμερα ποιμαντική τους, γιατί ἡ μετάνοια –ὅπως πρόσφατα ἐτόνισε ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας – εἶναι ἡ ἀρχή γιά τήν λύση τῶν προβλημάτων μας. Νά διερωτηθοῦν ἄν θέλουν, τελικά, πνευματικούς ἀνθρώπους γιά πολιτικούς ἤ ἄν βολεύονται στήν ἄσκηση τοῦ λειτουργήματός τους μέ τούς ἀμοραλιστές πολιτικούς. Νά διερωτηθοῦν, ἀρκετοί Ἱεράρχες μας, τό γιατί ἔχουν στό περιβάλλον τους καί στίς ἐκκλησιαστικές Ὑπηρεσίες ἀνθρώπους κάθε ἄλλο παρά εὐλαβεῖς καί ἀποφεύγουν, σάν μολυσμένους, ἀνθρώπους μέ ἦθος καί μεμαρτυρημένη εὐσέβεια;
Ὁ λαός μας βγάζει συμπεράσματα. Ὅταν βλέπη Ἱεράρχες νά εὐνοοῦν διαπλεκομένους ἀνθρώπους καί ἀσχέτους μέ τήν πνευματική ζωή, παραδίδοντάς τους ἐκκλησιαστικές Ὑπηρεσίες ὑψίστης σημασίας καί ἐκκλησιαστική Διαχείριση, τότε ἀβίαστα συμπεραίνει ὅτι οἱ Ἱεράρχες αὐτοί ἐπιλέγουν, ἐνισχύουν καί συντάσσονται ἀπολύτως μόνο μέ πολιτικούς τῆς ἴδιας συνομοταξίας.
Ἡ εὐθύνη εἶναι τεράστια. Μᾶς βαρύνει ὅλους. Πρῶτα τούς Ἐπισκόπους καί κατόπιν ἐμᾶς τούς Πρεσβυτέρους πού κρατᾶμε τό στόμα μας κλειστό!
Εἴμαστε τό συνέδριο τῶν Ἐπισκόπων μας. Εἴτε τό θέλουν εἴτε ὄχι! Δέν εἴμαστε ὑπάλληλοι! Καί ὀφείλουμε μέ ἀφορμή τήν ἐθνική μας ἐπέτειο νά εἰποῦμε τό ΟΧΙ περαιτέρω! Νά εἰποῦμε μέ κάθε σεβασμό πρός τήν Ἱεραρχία μας ὅτι πρέπει νά πείση τόν λαό μας ὅτι ἀγαπᾶ τήν Ἀλήθεια καί ὄχι μόνο λόγια ἀληθείας. Μιά Ἱεραρχία πού δέν ἔχει κατορθώσει νά ἐπιβάλη τά ἔντυπα ψηφοδέλτια στίς ἀρχιεπισκοπικές καί ἐπισκοπικές ἐκλογές ἀλλά ἐξακολουθεῖ στόν 21ο αἰῶνα τή χειρόγραφη ψηφοφορία, γιά νά ἐλέγχονται ποιοί Ἱεράρχες ψήφισαν ποιόν, οὔτε μπορεῖ νά πείση τόν λαό, οὔτε μπορεῖ νά τοῦ προσφέρη αὐτό πού πραγματικά χρειάζεται, ἰδίως σ’ αὐτές τίς ἐξαιρετικά δύσκολες μέρες.
Ενοριακή ευλογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου