«ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΤΟ ΔΡΑΜΑ»
Συνεχίζουμε καί στό τρίτο μέρος, φίλοι μού, μὲ κωμικοτραγικὲς σκηνὲς που ἐκτυλίχτηκαν κατὰ τήν ἐπίσκεψη τῶν «μαρτύρων τῆς Σκοπιᾶς» στὴν ἡρωικὴ καί λεβεντογέννα Κόνιτσα, κατὰ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου. Μ.τ.Ι.: (Μὲ πολὺ θράσος, μπροστὰ στούς πιστούς που τούς ἔλεγαν ὄτι ....
χάνουν τὸ χρόνο τους στὴν Κόνιτσα). Εἴμαστε ελευθεροι νὰ πᾶμε ὅπου θέλουμε.
Ορθ. κληρικός: Φυσικά, ὅπως βέβαια και εμείς εἴμαστε υποχρεωμενοι νὰ προστατεύσουμε τὸ ποίμνιόν μας. (Ἔτσι λοιπόν, σὲ ὅποια σπίτια πήγαιναν οἱ ταλαίπωροι «μάρτυρες», οἱ ποιμένες τῆς Κονίτσης, ἀκολουθοῦσαν).
Βλέποντας τώρα οἱ κάτοικοι της πόλεως νὰ τοὺς καλημερίζουν, μπροστά στα σπιτια τους, νὰ τοὺς εὔχονται «Καλο Μεγαλοβδόμαδο καὶ Καλὴ Ἀνάσταση», καὶ στὴν συνέχεια νὰ τοὺς ἐξηγοῦν ποιοὶ εἶναι οἱ κύριοι καὶ οἱ κυρίες, ποὺ τοὺς ἐπισκέπτονται στὰ σπίτια τους, καταλαβαίνετε, φίλοι μου, ἀπὸ μόνοι σας, τὸ τί ἀκολουθοῦσε...
(Ἐπανελήφθη αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὰ στρατεύματα τοῦ Ντοῦτσε στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου τὸ 1940).
Όταν τελικῶς, ὅπως ἤδη εχουμε γράψει στὸ πρωτο μέρος, «ὁ νέος Καμπαλέρος» τους, ἐσήμανε «στην σάλπιγγα ὀπισθοχώρηση» (μέσω κινητού δηλαδη), ἔβλεπε κανεὶς και τούτο το σπαραξικάρδιο θεαμα.
Επειδή οἱ πλεῖστοι ἐξ’ αὐτῶν, πρώτη φορὰ ἔβλεπαν τὴν Κόνιτσα καὶ δὲν γνώριζαν τοὺς δρόμους καὶ τὰ καλντερίμια (δυστυχῶς γι’ αὐτοὺς σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση τὰ gps ποὺ διέθεταν τὰ αὐτοκίνητά τους, ἀποδείχτηκαν ἄχρηστα), τὰ ὀχήματά τους ἐμοίαζαν μᾶλλον μὲ τὰ «συγκρουόμενα» τῶν λούνα πάρκ, παρὰ μὲ αὐτοκίνητα ποὺ κυβερνοῦσαν νηφάλιοι ὁδηγοὶ ἢ μᾶλλον τὸ ὅλο σκηνικό, θύμιζε κατὰ τοὺς παλαιότερους, τὰ ἅρματα τῶν φασιστὼν τοῦ Μουσολίνι, τὰ ὁποία τελμάτωσαν, κατὰ τὸν Ἑλληνοϊτοαλικὸ πόλεμο, στὸν Καλαμὰ καὶ στὸ Καλπάκι!
Το τί ἔγινε φιλοι μου, εἶναι ἀνώτερο πάσης περιγραφῆς.
Έμπαιναν σὲ δρόμους αντιθετους. Ἐπεφταν σε ἀδιέξοδα, φεύγοντας τωρα μὲ την ὄπισθεν, ἤ κανοντας ὁλοκληρες μανοῦβρες. Ἀναβαν φλὰς για αριστερά, και στον πανικὸ τοὺς ἐπάνω, ἔμπαιναν δεξιά, καὶ τὸ ἀντίθετο... Καὶ παρουσίαζαν γενικῶς τέτοιο ξεκαρδιστικὸ θέαμα, ὥστε ἂν εἶχε κανεὶς μεριμνήσει νὰ τραβήξει μὲ κάμερα κάποιες φάσεις ἀπὸ τὴν... «ὀπισθοχώρηση», θὰ ἀποσποῦσε τὴν μεγαλύτερη θεαματικότητα στὸ youtube… ἢ μᾶλλον θὰ ἔμεναν ὡς ντοκουμέντα γιὰ κάποιες ἐκπομπὲς τῆς τηλεοράσεως ποὺ παρουσιάζουν τὸ «τί ἔγινε σὰν σήμερα»...
Επειδή ὅπως εἴπαμε, ἦταν Σάββατο του Λαζαρου, καὶ στὴν Κόνιτσα, θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὑπάρχει τὸ ἔθιμο, τέτοια ἡμέρα, τὰ παιδιὰ νὰ γυρίζουν στὰ σπίτια καὶ νὰ λένε τὰ κάλαντα, ὅπως ἀκριβῶς τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν Πρωτοχρονιά, οἱ «φίλοι» μας ἔπεσαν ἀκριβῶς ἐπάνω στὴν περίπτωση.
Τι ἀκριβώς συνεβη; Ἀκούστε και θαυμαστε.
Οι ὁμάδες και οι παρέες των παιδιών που ψάλλουν τα κάλαντα, ἔχουν φτιάξει απο την προηγουμενη μέρα, και κρατούν στα χερια, ἔνα μεγάλο ξύλινο Σταυρὸ καὶ μὲ αὐτὸν ἐπισκέπτονται ὅλα τὰ σπίτια.
Έ, λοιπὸν φιλοι μου, δεν φοβάται ὀ λαγός την αστραπη και την βροντὴ τόσο, ὄσο οι «ἄνδρες» τοὺ «πύργου της Σκοπιας (Βαβέλ)», φοβήθηκαν καὶ τρόμαξαν τὰ μικρὰ χαριτωμένα παιδάκια, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐφήβους ποὺ γύριζαν ὡς ἄγγελοι τῆς γειτονιές, προμηνύοντας μὲ τοὺς ψαλμούς τους καὶ τὰ κάλαντα, τὸ γεγονὸς τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Αρκούσε νὰ ἀκουστεῖ ἡ ἁρμονία τῶν παιδιῶν στοὺς δρόμους καὶ στὰ καλντερίμια τῆς Κονίτσης καὶ οἱ «ἀτρόμητοι λαγοὶ τοῦ Μπρούκλυν» νὰ μὴν τολμοῦν νὰ πλησιάσουν ἢ ἂν ἤδη εὑρίσκονταν σὲ κάποιο σημεῖο, νὰ τραποῦν σὲ ἄτακτη φυγὴ κάνοντας στροφὴ 180 μοιρῶν...
Πραγματικά ἀδελφοί μου, τὸ θέαμα αὐτὸ ἦταν κάτι ποὺ δὲν τὸ περίμεναν οὔτε τὰ θύματα τῆς Ἑταιρείας, ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Κονιτσιῶτες.
Το ἀθῶο χαμόγελο των μικρῶν Χριστιανῶν, δεν μποροῦσε νὰ τὸ ἀντέξει το φοβερὸ δαιμόνιο της αιρέσεως. Γι’ αὐτὸ και όχι απλως η εικονα των παιδιῶν ποὺ ἔψαλαν τὰ κάλαντα τοὺς χάλασε τὴν διάθεση, ἀλλὰ τοὺς ἔκανε στὴν κυριολεξία νὰ τὰ χάσουν, μαζὶ μὲ τόσα ἄλλα βέβαια ποὺ συνέβαιναν τὴν ἡμέρα ἐκείνη στὴν ὄμορφη Κόνιτσα.
Κάποιος μάλιστα που το παρατήρησε αὐτὸ τὸ φαινόμενο, τοὺς ρώτησε: «καλά, ἐμᾶς τοὺς μεγάλους μας φοβάστε, διότι καὶ θρασύδειλοι εἶστε, ἀλλὰ καὶ ἀγράμματοι ἀπὸ κάθε ἄποψη. Ἀπὸ τὰ μικρὰ ὅμως παιδάκια, τί ἔχετε νὰ φοβηθεῖτε, καὶ ὅταν τὰ βλέπετε τὸ βάζετε στὰ πόδια;».
Η απάντηση φυσικά είναι ότι ἔχουν να φοβηθουν και πολυ μάλιστα, τὸ ἀήττητον ὅπλον τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Εἶδε ὁ κόσμος νὰ πραγματοποιεῖται αὐτὸ ποὺ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μᾶς «Σταυρὸς ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα».
Όντως, στὴν Κόνιτσα, ἐκείνη την ημέρα παλεψαν Ἄγγελοι και δαιμονες. (Φυσικὰ ἐξευτελίστηκαν οἱ ξεπεσμένοι ἄγγελοι...).
Καταλαβαίνετε ἐπιπλέον τώρα, την ψυχολογικὴ τοὺς κατάσταση, ἀφοῦ τὰ «ἀπολωλότα πρόβατα», ἔπεσαν σὲ «διασταυρούμενα πυρα» ἤ μαλλον, γεύτηκαν για τα καλὰ στὸ πετσί τους, την «σφενδόνη του πνεύματος» του κλήρου και του λαοῦ τῆς Κονίτσης.
(Ἤδη ἔχουμε τονισει, την δράση των κληρικῶν, την κωδωνοκρουσίες, Σταυρούς, παιδιά, κάλαντα, και τόσα αλλα...)
Πραγματικά «οὔτε ψυλλος στὸν κόρφο τους» κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον.
Και ὅπως τονίζει ο π. Παϊσιος «Μπορεὶ νὰ ὀργώνει ο διαβολος, ὅμως πίσω ἔρχεται καὶ σπέρνει ὁ Χριστὸς καὶ τελικῶς γίνεται τοῦ Χριστοῦ».
Τούτο ἀκριβώς συνεβη και στην περίπτωση αὐτὴ τῆς ἐπισκέψεως τῶν θυμάτων τῆς Σκοπιᾶς.
Οι μεν Ορθόδοξοι πιστοι ἐδραιώθηκαν ἔτι πλεον στην πίστη μας, βλέποντας τὸ φρικτὸ καταντημα και τον εξευτελισμὸ τῶν ὅσων ξέφυγαν ἀπὸ τὴν «Κιβωτὸ τῆς Σωτηρίας», οἱ δὲ «μάρτυρες» ἂν ὄχι ὅλοι, τουλάχιστον ἕνα μέρος ἐξ’ αὐτῶν, ὁπωσδήποτε προβληματίστηκε, ὅπως διαπιστώσαμε, τόσο γιὰ τὰ πρόσωπα, ὅσο καὶ γιὰ τὶς καταστάσεις ποὺ τοὺς καθοδηγοῦν.
Είθε ἠ χάρις του Κυριού μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ τοὺς ἐλευθερώσει.
Να ξεφύγουν ἀπό το «φρέαρ τὸ συντετριμμένο» και να ἐπιστρέψουν στην «Πηγὴ της Ζωής».
Τούτο δὲ ἂς γίνει, φιλοι μου, ἀπ’ ὅλούς μας, θέμα θερμῆς προσευχῆς.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου