Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Ἕναν ἀνελέητο προγραμματισμὸ παιδικῶν ἐγκεφάλων πραγματοποιεῖ ἡ πλατφόρμα Netflix, ἔχοντας κυριολεκτικὰ κατακλύσει τὸ περιεχόμενό της μὲ ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα. Φαινομενικὰ «ἀθῶες» σειρὲς ποὺ προορίζονται γιὰ παιδιά, γίνονται πεδίο ψυχολογικοῦ πολέμου μὲ ἐπαναλαμβανόμενα μηνύματα σεξουαλικῆς «ἀφύπνισης» καὶ σύγχυσης τῶν βιολογικῶν φύλων.
Αὐτὸ ποὺ ἐδῶ καὶ χρόνια ἦταν φῶς – φανάρι ὅτι ἐπιχειροῦσε τὸ Netflix, καταγράφηκε καὶ ἀπὸ σχετικὴ μελέτη τῆς Concerned Women for America (CWA), μιὰ Εὐαγγελικὴ συντηρητικὴ ὀργάνωση τῶν ΗΠΑ. Στὴν ἔρευνα μὲ τίτλο «LGBTQ Messaging Pervasive In Netflix Children’s Programming» (Ἡ προώθηση μηνυμάτων LGBTQ εἶναι διάχυτη στὸ παιδικὸ πρόγραμμα τοῦ Netflix), διαπιστώθηκε ὅτι στὸ 41% τῶν σειρῶν τοῦ Netflix μὲ βαθμολογία «G» (κατάλληλο γιὰ ὅλους) καὶ TV-Y7 (κατάλληλο γιὰ παιδιὰ ἄνω τῶν 7 ἐτῶν), ἐντοπίζεται περιεχόμενο... woke προσηλυτισμοῦ ποὺ γίνεται εἴτε μὲ ἄμεσο – εἴτε μὲ ἔμμεσο τρόπο. Σὲ ὅλες τὶς ἡλικιακὲς κατηγορίες, τὸ 33% τῶν σειρῶν σχετικῶν μὲ νέους στὸ Netflix περιεῖχε θέματα, ἱστορίες ἢ χαρακτῆρες ΛΟΑΤΚΙ+.
Μηνύματα ποὺ τραυματίζουν ὕπουλα τὸν παιδικὸ ψυχισμό, ὑποτιμοῦν τὴν οἰκογένεια, ὑποβαθμίζουν τὰ φυσικὰ φῦλα, διαστρέφουν τὸν ρόλο τῆς μητρότητας καὶ τῆς πατρότητας καὶ εἰσάγουν τὰ παιδιὰ σὲ ἕναν κόσμο σεξουαλικῆς πανσπερμίας ὅπου τὰ πάντα εἶναι ἐπιτρεπτὰ καὶ ἡ παρέκκλιση ἀποτελεῖ καύχημα.
Αὐτὸ ποὺ ἐδῶ καὶ χρόνια ἦταν φῶς – φανάρι ὅτι ἐπιχειροῦσε τὸ Netflix, καταγράφηκε καὶ ἀπὸ σχετικὴ μελέτη τῆς Concerned Women for America (CWA), μιὰ Εὐαγγελικὴ συντηρητικὴ ὀργάνωση τῶν ΗΠΑ. Στὴν ἔρευνα μὲ τίτλο «LGBTQ Messaging Pervasive In Netflix Children’s Programming» (Ἡ προώθηση μηνυμάτων LGBTQ εἶναι διάχυτη στὸ παιδικὸ πρόγραμμα τοῦ Netflix), διαπιστώθηκε ὅτι στὸ 41% τῶν σειρῶν τοῦ Netflix μὲ βαθμολογία «G» (κατάλληλο γιὰ ὅλους) καὶ TV-Y7 (κατάλληλο γιὰ παιδιὰ ἄνω τῶν 7 ἐτῶν), ἐντοπίζεται περιεχόμενο... woke προσηλυτισμοῦ ποὺ γίνεται εἴτε μὲ ἄμεσο – εἴτε μὲ ἔμμεσο τρόπο. Σὲ ὅλες τὶς ἡλικιακὲς κατηγορίες, τὸ 33% τῶν σειρῶν σχετικῶν μὲ νέους στὸ Netflix περιεῖχε θέματα, ἱστορίες ἢ χαρακτῆρες ΛΟΑΤΚΙ+.
Μηνύματα ποὺ τραυματίζουν ὕπουλα τὸν παιδικὸ ψυχισμό, ὑποτιμοῦν τὴν οἰκογένεια, ὑποβαθμίζουν τὰ φυσικὰ φῦλα, διαστρέφουν τὸν ρόλο τῆς μητρότητας καὶ τῆς πατρότητας καὶ εἰσάγουν τὰ παιδιὰ σὲ ἕναν κόσμο σεξουαλικῆς πανσπερμίας ὅπου τὰ πάντα εἶναι ἐπιτρεπτὰ καὶ ἡ παρέκκλιση ἀποτελεῖ καύχημα.
Μιὰ πλατφόρμα «κατήχησης»...
Οὔτε σὲ 50, οὔτε σὲ 100, ἀλλὰ σὲ 326 σειρὲς τῆς συγκεκριμένης πλατφόρμας (εἴτε πρωτότυπες – εἴτε ἀδειοδοτημένες), βρέθηκε ὑλικὸ ποὺ προωθεῖ τὴν ἀτζέντα τῶν ἀτελείωτων φύλων. Ἑκατομμύρια γονέων σὲ ὅλον τὸν κόσμο, ἐμπιστεύονται ἀνύποπτα τὴν ψυχαγωγία τοῦ παιδιοῦ τους σὲ μιὰ ἑταιρεία ποὺ βομβαρδίζει παιδικὰ μυαλουδάκια μὲ προηγμένες τεχνικὲς ὑποβολῆς. Ὅποιος γονιὸς βρίσκει εὔκολη λύση στὸ νὰ «παρκάρει» τὸ παιδὶ σὲ τέτοια θεάματα, ὀφείλει νὰ μάθει ὅτι τὸ «πάρκινγκ» παραβιάζεται καθημερινὰ καὶ κάποιοι ἄλλοι ὁδηγοῦν τὸ νοῦ τοῦ παιδιοῦ του σὲ μελλοντικοὺς γκρεμούς.
Ἡ μελέτη κατηγοριοποίησε τὴν προπαγάνδα ποὺ ἐντόπισε σὲ «ἄμεση» (σαφεῖς ἀναφορὲς καὶ χαρακτῆρες γκέϊ, λεσβίες, ἀμφισεξουαλικοί, τρὰνς κλπ), σὲ «ὑπονοούμενη» (μὲ δευτερεύοντες χαρακτῆρες ἢ ἔμμεσες «queer» ἀναφορὲς καὶ ὑπαινιγμοὺς) καὶ «meta» (δηλαδὴ ἔκτακτες ἐμφανίσεις ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρων ὡς «σφῆνες» ποὺ δὲν ἀνήκουν στὴν πλοκὴ τῆς σειρᾶς).
Στὶς σειρὲς ποὺ βαθμολογοῦνται ὡς κατάλληλες γιὰ ὅλους, μόνο τὸ 4% ὑπάγεται στὴν κατηγορία της «ὑπονοούμενης» προπαγάνδας. Τὸ 18% ἔχουν «ἄμεσο» περιεχόμενο καὶ τὸ 19% «meta» περιεχόμενο. Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι τὸ περιεχόμενο «meta» εἶναι ἀκόμα πιὸ ὕπουλο, διότι ἕνας γονιὸς μπορεῖ νὰ ἐλέγξει τὰ πρῶτα ἐπεισόδια μιᾶς σειρᾶς, νὰ μὴ βρεῖ τίποτα τὸ ἐπιλήψιμο καὶ νὰ μείνει ἥσυχος ὅτι τὸ παιδί του παρακολουθεῖ κάτι τὸ ἀκίνδυνο. Μέχρι ποὺ ἔρχεται ἡ προπαγάνδα ὡς «σφῆνα» μὲ «guest star» πλύση ἐγκεφάλου, τὴν ὥρα ποὺ τὸ παιδὶ παρακολουθεῖ μόνο του.
Τὸ χαμηλότερο ποσοστὸ woke ὑλικοῦ μπορεῖ μὲν νὰ βρέθηκε στὶς σειρὲς μὲ βαθμολογία «TV-Y» (κατάλληλο γιὰ παιδιὰ ὅλων τῶν ἡλικιῶν), ἀλλὰ καὶ πάλι στὸ 21% αὐτῶν τῶν ἐκπομπῶν προβάλλεται ἡ συγκεκριμένη ἀτζέντα. Ἐκεῖ βρίσκουμε νὰ παρουσιάζονται χαρακτῆρες παιδικῶν ποὺ αὐτοπροδιορίζονται ὡς τρὰνς ἢ «μή-δυαδικοὶ» ἢ ἀνήκουν σὲ οἰκογένειες μὲ δύο μαμάδες ἢ δύο μπαμπᾶδες.
Καὶ οἱ ὕπουλες τακτικὲς προσηλυτισμοῦ δὲν ἔχουν τελειωμό. Woke χαρακτῆρες εἰσάγονται καὶ σὲ κλασσικὲς σειρὲς ποὺ ἐπανακυκλοφοροῦν σὲ νέα ἔκδοση (τὸ λεγόμενο reboot ἢ remake σειρῶν). Σὲ μιὰ ἀπὸ αὐτές («The Baby-Sitters Club»), μιὰ babysitter ἑνὸς ἀγοριοῦ ἐνημερώνει τὸ κοινὸ ὅτι «ἡ» Bailey «εἶναι ἕνα μικρὸ κορίτσι καὶ τὰ νέα της ροῦχα βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸ δοῦν». Μιὰ φίλη τῆς babysitter παρομοιάζει τὸν αὐτοπροσδιορισμὸ ὡς τράνς, μὲ τὸ νὰ εἶναι κάποιος ἀριστερόχειρας. Ὅπως θὰ ἦταν παράλογο νὰ μάθεις κάποιον νὰ γράφει μὲ τὸ ἀντίθετο χέρι, τὸ ἴδιο παράλογο παρουσιάζεται καὶ τὸ νὰ νουθετήσεις ἕναν τρὰνς ἔφηβο, ἀκούγεται νὰ λέει.
Ἡ μελέτη κατηγοριοποίησε τὴν προπαγάνδα ποὺ ἐντόπισε σὲ «ἄμεση» (σαφεῖς ἀναφορὲς καὶ χαρακτῆρες γκέϊ, λεσβίες, ἀμφισεξουαλικοί, τρὰνς κλπ), σὲ «ὑπονοούμενη» (μὲ δευτερεύοντες χαρακτῆρες ἢ ἔμμεσες «queer» ἀναφορὲς καὶ ὑπαινιγμοὺς) καὶ «meta» (δηλαδὴ ἔκτακτες ἐμφανίσεις ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρων ὡς «σφῆνες» ποὺ δὲν ἀνήκουν στὴν πλοκὴ τῆς σειρᾶς).
Στὶς σειρὲς ποὺ βαθμολογοῦνται ὡς κατάλληλες γιὰ ὅλους, μόνο τὸ 4% ὑπάγεται στὴν κατηγορία της «ὑπονοούμενης» προπαγάνδας. Τὸ 18% ἔχουν «ἄμεσο» περιεχόμενο καὶ τὸ 19% «meta» περιεχόμενο. Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι τὸ περιεχόμενο «meta» εἶναι ἀκόμα πιὸ ὕπουλο, διότι ἕνας γονιὸς μπορεῖ νὰ ἐλέγξει τὰ πρῶτα ἐπεισόδια μιᾶς σειρᾶς, νὰ μὴ βρεῖ τίποτα τὸ ἐπιλήψιμο καὶ νὰ μείνει ἥσυχος ὅτι τὸ παιδί του παρακολουθεῖ κάτι τὸ ἀκίνδυνο. Μέχρι ποὺ ἔρχεται ἡ προπαγάνδα ὡς «σφῆνα» μὲ «guest star» πλύση ἐγκεφάλου, τὴν ὥρα ποὺ τὸ παιδὶ παρακολουθεῖ μόνο του.
Τὸ χαμηλότερο ποσοστὸ woke ὑλικοῦ μπορεῖ μὲν νὰ βρέθηκε στὶς σειρὲς μὲ βαθμολογία «TV-Y» (κατάλληλο γιὰ παιδιὰ ὅλων τῶν ἡλικιῶν), ἀλλὰ καὶ πάλι στὸ 21% αὐτῶν τῶν ἐκπομπῶν προβάλλεται ἡ συγκεκριμένη ἀτζέντα. Ἐκεῖ βρίσκουμε νὰ παρουσιάζονται χαρακτῆρες παιδικῶν ποὺ αὐτοπροδιορίζονται ὡς τρὰνς ἢ «μή-δυαδικοὶ» ἢ ἀνήκουν σὲ οἰκογένειες μὲ δύο μαμάδες ἢ δύο μπαμπᾶδες.
Καὶ οἱ ὕπουλες τακτικὲς προσηλυτισμοῦ δὲν ἔχουν τελειωμό. Woke χαρακτῆρες εἰσάγονται καὶ σὲ κλασσικὲς σειρὲς ποὺ ἐπανακυκλοφοροῦν σὲ νέα ἔκδοση (τὸ λεγόμενο reboot ἢ remake σειρῶν). Σὲ μιὰ ἀπὸ αὐτές («The Baby-Sitters Club»), μιὰ babysitter ἑνὸς ἀγοριοῦ ἐνημερώνει τὸ κοινὸ ὅτι «ἡ» Bailey «εἶναι ἕνα μικρὸ κορίτσι καὶ τὰ νέα της ροῦχα βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸ δοῦν». Μιὰ φίλη τῆς babysitter παρομοιάζει τὸν αὐτοπροσδιορισμὸ ὡς τράνς, μὲ τὸ νὰ εἶναι κάποιος ἀριστερόχειρας. Ὅπως θὰ ἦταν παράλογο νὰ μάθεις κάποιον νὰ γράφει μὲ τὸ ἀντίθετο χέρι, τὸ ἴδιο παράλογο παρουσιάζεται καὶ τὸ νὰ νουθετήσεις ἕναν τρὰνς ἔφηβο, ἀκούγεται νὰ λέει.
Ἐπιστροφὴ στὴν ὑγιῆ παιδαγωγία
Ὅλο αὐτὸ τὸ ἀντιπαιδαγωγικὸ δηλητήριο ποὺ διοχετεύεται ἀπὸ τὸ Netflix, ἀναμένεται νὰ πολλαπλασιαστεῖ στὶς ὀθόνες μετὰ τὴ συμφωνία γιὰ ἐξαγορὰ τῆς Warner Bros καὶ τὴ θυγατρικὴ πλατφόρμα HBO πού – ἂν δὲν ὑπάρξουν πολιτικὲς παρεμβάσεις – θὰ ὁλοκληρωθεῖ ἐντὸς τοῦ 2026. Ὅπως ἀντιλαμβάνεστε ὁ παιδικὸς «προγραμματισμὸς» στὰ πρότυπα τῆς Νέας Τάξης γίνεται μιὰ ἑνοποιημένη βιομηχανία ποὺ θὰ κατακλύσει τὸ marketing ἀπὸ κάθε ὀθόνη, κάθε κινητό, κάθε κινηματογράφο, ἀλλὰ καὶ τὸν τομέα τῶν παιχνιδιῶν ποὺ προέρχονται ἀπὸ σειρὲς καὶ ταινίες.
Ὅσο τὸ περιεχόμενο τοῦ παιδικοῦ θεάματος γίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ τοξικὸ ἀπὸ σκοπιμότητες, τόσο γίνεται πιὸ ἀναγκαῖο οἱ γονεῖς νὰ γυρίσουν τὴν πλάτη σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο ποὺ ἐξαπολύεται μέσα ἀπὸ τοὺς δέκτες τους. Καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὶς παραδοσιακὲς ἀξίες τῆς παιδαγωγίας, κάνοντας τὰ παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸ διάβασμα, τὴν κλασσικὴ παιδικὴ λογοτεχνία, τὶς παλιὲς ἁγνὲς σειρὲς (ἐνδεικτικὰ ἡ ΕΡΤ διαθέτει πολὺ μεγάλο ἀρχεῖο), τὰ διαχρονικὰ παραμύθια. Καὶ ἀκόμα καλύτερα νὰ ἀγαπήσουν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων (ποὺ κυκλοφοροῦν σὲ διάφορες παιδικὲς ἀποδόσεις καὶ σὲ βίντεο), τὶς χριστιανικὲς ὁμιλίες καὶ τὶς βιογραφίες τῶν ἡρώων μας.
Καὶ πρωτίστως οἱ γονεῖς νὰ σταθοῦν μὲ ἄγρυπνη προσοχὴ ὡς ἀσπίδες κατὰ τῆς προπαγάνδας. Καὶ μὲ μιὰ βαθιὰ καὶ ποιοτικὴ σχέση μὲ τὸ παιδί, νὰ χτίσουν οἱ ἴδιοι τὰ φίλτρα του ὥστε νὰ ἀπορρίπτει τὰ ρυπαρὰ «εἰσερχόμενα» γιὰ τὸ μάτι καὶ τὸ αὐτί.
Σὲ αὐτὰ τὰ πολύτιμα ἐφόδια βασίζεται ἡ πραγματικὴ παιδαγωγικὴ ἐπανάσταση τῆς ἐποχῆς μας, ὅσο τὸ σκοτάδι προσπαθεῖ νὰ εἰσβάλλει ἀπὸ κάθε ἠλεκτρονικὸ μέσο καὶ νὰ γίνει σπόρος ἀπωλείας ποὺ θὰ φυτρώσει στὴν κάθε παιδικὴ καρδιά.
Ὅσο τὸ περιεχόμενο τοῦ παιδικοῦ θεάματος γίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ τοξικὸ ἀπὸ σκοπιμότητες, τόσο γίνεται πιὸ ἀναγκαῖο οἱ γονεῖς νὰ γυρίσουν τὴν πλάτη σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο ποὺ ἐξαπολύεται μέσα ἀπὸ τοὺς δέκτες τους. Καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὶς παραδοσιακὲς ἀξίες τῆς παιδαγωγίας, κάνοντας τὰ παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸ διάβασμα, τὴν κλασσικὴ παιδικὴ λογοτεχνία, τὶς παλιὲς ἁγνὲς σειρὲς (ἐνδεικτικὰ ἡ ΕΡΤ διαθέτει πολὺ μεγάλο ἀρχεῖο), τὰ διαχρονικὰ παραμύθια. Καὶ ἀκόμα καλύτερα νὰ ἀγαπήσουν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων (ποὺ κυκλοφοροῦν σὲ διάφορες παιδικὲς ἀποδόσεις καὶ σὲ βίντεο), τὶς χριστιανικὲς ὁμιλίες καὶ τὶς βιογραφίες τῶν ἡρώων μας.
Καὶ πρωτίστως οἱ γονεῖς νὰ σταθοῦν μὲ ἄγρυπνη προσοχὴ ὡς ἀσπίδες κατὰ τῆς προπαγάνδας. Καὶ μὲ μιὰ βαθιὰ καὶ ποιοτικὴ σχέση μὲ τὸ παιδί, νὰ χτίσουν οἱ ἴδιοι τὰ φίλτρα του ὥστε νὰ ἀπορρίπτει τὰ ρυπαρὰ «εἰσερχόμενα» γιὰ τὸ μάτι καὶ τὸ αὐτί.
Σὲ αὐτὰ τὰ πολύτιμα ἐφόδια βασίζεται ἡ πραγματικὴ παιδαγωγικὴ ἐπανάσταση τῆς ἐποχῆς μας, ὅσο τὸ σκοτάδι προσπαθεῖ νὰ εἰσβάλλει ἀπὸ κάθε ἠλεκτρονικὸ μέσο καὶ νὰ γίνει σπόρος ἀπωλείας ποὺ θὰ φυτρώσει στὴν κάθε παιδικὴ καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου