Ἐκκοσμίκευση: ἡ κόκκινη γραμμὴ

Διάφορες ἐκδηλώσεις στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, ὁλοένα καὶ αὐξανόμενες, προβληματίζουν πολὺ καὶ πολλούς, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς εἰσαγωγῆς σ᾿ αὐτὲς ἔντονα κοσμικῶν στοιχείων, κυρίως ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς μουσικῆς. Πολλὲς τέτοιες ἐκδηλώσεις γίνονται ἀκόμη καὶ μέσα σὲ ἱεροὺς ναούς, μεταβάλλοντάς τους σχεδὸν σὲ θέατρο. Εἰσάγεται ἔτσι κάποτε ὁ ἁμαρτωλὸς κόσμος μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Βέβαια ἡ Ἐκκλησία ἦρθε σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τὸν ἀντίθεο κόσμο ἤδη ἀπὸ τὸ πρῶτο ξεκίνημά της. (Μὲ τὸν ὅρο «κόσμος» περιγράφεται ἡ ἀντίθετη πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νοοτροπία τῶν ἀνθρώπων).
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ ἐπεσήμανε αὐτὸ ξεκάθαρα, λέγοντας πρὸς τοὺς ἀληθινὰ πιστούς του ὅτι, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν τὰ ἴδια ἁμαρτωλὰ φρονήματα μὲ τὸν κόσμο, θὰ ἀντιμετωπίσουν τὸ μίσος τοῦ κόσμου: «διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος» (Ἰω. ιε΄ 19).
Ἡ ἀντιπαλότητα αὐτὴ συνεχίσθηκε ἔντονη στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων... Ἡ δὲ «ἐκκοσμίκευση» (δηλαδὴ ὁ κίνδυνος νὰ μεταβληθεῖ ἡ Ἐκκλησία σὲ «κόσμο») ἀποτελοῦσε διαρκὴ πειρασμὸ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Στὸν χῶρο τῆς θεολογίας ὁ πειρασμὸς ὑπῆρξε ἔντονος καὶ σ᾿ αὐτὸν ὑπέκυψε ὁ Παπισμός, ὁ ὁποῖος μεταβλήθηκε σὲ ἐγκόσμια ἐξουσία, προδίδον­τας τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ καὶ στὸν χῶρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὁ πειρασμὸς πολιορκεῖ διαρκῶς τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ποιμένες τους, παρακινών­τας τους νὰ συμβιβασθοῦν μὲ τὴν κοσμικὴ νοοτροπία σὲ ὅλα: ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση μέχρι τὸν τρόπο ζωῆς.
Στὶς ἡμέρες μας μάλιστα ὁ πειρασμὸς φαί­νεται νὰ ἐπελαύνει σαρωτικά. Εἰδικὰ τὰ τελευταῖα χρόνια εἰσέρχεται ὕπουλα σὲ ἐκκλησιαστικὲς ἐκδηλώσεις, εἰσάγοντας σ᾿ αὐτὲς ἀνερυθρίαστα τὴν ἁμαρτία. Ἔχει ἴσως συν­τείνει σ᾿ αὐτὸ καὶ ἡ ραγδαία μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν πιστῶν, ἰδιαίτερα τῶν νέων. Προκειμένου ἔτσι νὰ ἑλκυσθοῦν εἰδικὰ οἱ νέοι, ἄρχισαν νὰ χρησιμοποιοῦνται διάφορα στοιχεῖα τοῦ κόσμου στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ὑποβαθμίζοντας ἢ καὶ καταργώντας τελείως τὴν Κατήχηση.
Κάποια ἀπ᾿ αὐτὰ μένουν σὲ ὅρια ἀποδεκτά, ὅπως ἡ μουσικὴ καὶ οἱ χοροὶ ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν παράδοση.
Ἄλλο ὅμως αὐτὸ κι ἄλλο νὰ εἰσέρχεται ἀτόφιος ὁ ἀντίθεος κόσμος μὲ τὰ ἁμαρτωλὰ στοιχεῖα του στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἐκδηλώσεις. Τὸ τελευταῖο ξεπερνᾶ ἐπικίνδυνα τὴν κόκκινη γραμμή. Ἀντὶ νὰ ἀλλάζει τὸν κόσμο σὲ Ἐκκλησία, κινδυνεύει νὰ μεταβάλει τὴν Ἐκκλησία σὲ κόσμο.
Οἱ Χριστιανοί, εἶπε ὁ Κύριος, εἶναι «τὸ ἅλας τῆς γῆς»· τὸ ἁλάτι ποὺ προστατεύει ἀπὸ τὴ σήψη τὴ γῆ. «Ἐὰν τὸ ἅλας μωρανθῇ», ἂν τὸ ἁλάτι ξαρμυρίσει καὶ γίνει ἀνάλατο, ποιά ἡ χρησιμότητά του; Θὰ πεταχθεῖ ἄχρηστο στὸν δρόμο (Ματθ. ε΄ 13).
Δὲν ἔχουμε ὅμως τὸ δικαίωμα νὰ μετα­βάλουμε τὴν Ἐκκλησία σὲ ἀνάλατο ἁλάτι. Κανείς μας!

osotir