Πόσο ἄλλαξαν οἱ καιροί! Παλιά, οἱ ἅγιοι ἀγρυπνοῦσαν γιὰ νὰ φυλάξουν τὸ ποίμνιο ἀπὸ τοὺς λύκους· σήμερα, οἱ λύκοι προσκαλοῦνται ὡς... ἐπίσημοι ἐπισκέπτες στὶς Θεολογικὲς σχολές καὶ Ἀκαδημίες.
Παλιά, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἔδιωχνε τὸν προτεστάντη δάσκαλο πρὶν προλάβει νὰ ξεφορτώσει τὰ πράγματά του στά Φάρασα· σήμερα, ὁ προτεστάντης διδάσκει μέσα στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία - καὶ οἱ φοιτητὲς χειροκροτοῦν.
«Τότε φοβόντουσαν τοὺς Τούρκους, τώρα φοβοῦνται νὰ ποῦν τὴν ἀλήθεια». Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔγραφε γιὰ τὸν Ἅγιο Ἀρσένιο: «Μεγαλύτερο κακὸ ἔκαναν οἱ προτεστάντες στὸν εὐλαβή ὀρθόδοξο λαὸ τῆς Ἀνατολῆς, παρὰ οἱ Τοῦρκοι· γιατί οἱ Τοῦρκοι ἔλεγαν πὼς εἶναι Τοῦρκοι, ἐνῷ οἱ προτεστάντες παρουσιάζονταν μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ παρέσυραν τὶς ψυχές.»
Καὶ ἐμεῖς, μέσα στὸ 2025, ἀποφασίσαμε νὰ τοὺς προσκαλέσουμε γιά... «θεολογικὸ διάλογο». Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀγωνιοῦσε μήπως «μολυνθεῖ ἡ πίστη τῶν παιδιῶν». Οἱ σημερινοὶ θεολόγοι ἀγωνιοῦν μήπως θιγεῖ ὁ αἱρετικὸς ὅταν τοῦ ποῦν ὅτι βρίσκεται στὴν πλάνη.
Παλιά, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἔδιωχνε τὸν προτεστάντη δάσκαλο πρὶν προλάβει νὰ ξεφορτώσει τὰ πράγματά του στά Φάρασα· σήμερα, ὁ προτεστάντης διδάσκει μέσα στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία - καὶ οἱ φοιτητὲς χειροκροτοῦν.
«Τότε φοβόντουσαν τοὺς Τούρκους, τώρα φοβοῦνται νὰ ποῦν τὴν ἀλήθεια». Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔγραφε γιὰ τὸν Ἅγιο Ἀρσένιο: «Μεγαλύτερο κακὸ ἔκαναν οἱ προτεστάντες στὸν εὐλαβή ὀρθόδοξο λαὸ τῆς Ἀνατολῆς, παρὰ οἱ Τοῦρκοι· γιατί οἱ Τοῦρκοι ἔλεγαν πὼς εἶναι Τοῦρκοι, ἐνῷ οἱ προτεστάντες παρουσιάζονταν μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ παρέσυραν τὶς ψυχές.»
Καὶ ἐμεῖς, μέσα στὸ 2025, ἀποφασίσαμε νὰ τοὺς προσκαλέσουμε γιά... «θεολογικὸ διάλογο». Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀγωνιοῦσε μήπως «μολυνθεῖ ἡ πίστη τῶν παιδιῶν». Οἱ σημερινοὶ θεολόγοι ἀγωνιοῦν μήπως θιγεῖ ὁ αἱρετικὸς ὅταν τοῦ ποῦν ὅτι βρίσκεται στὴν πλάνη.
«Ἡ Ὀρθοδοξία τῆς εὐαισθησίας καὶ ἡ εὐαισθησία χωρὶς Ὀρθοδοξία»
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε: «Ὅποιος ἀγαπᾶ ἀληθινὰ τὸν ἄλλον, δὲν τοῦ χαϊδεύει τὴν πλάνη, ἀλλὰ τοῦ λέει τὴν ἀλήθεια μὲ πόνο καὶ διάκριση.» Αὐτὴ ἡ διάκριση σήμερα βαφτίστηκε... «φανατισμός». Ὁ οἰκουμενισμὸς ἔγινε ἡ νέα εὐγένεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σαλονιοῦ: νὰ μὴν πεῖς τίποτα ποὺ νὰ θυμίζει Ὀρθοδοξία, γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖς «ἀποκλειστικός».
Καὶ ὅμως, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος δίδασκε τοὺς Φαρασιῶτες νὰ προτιμοῦν τὸ κρυφὸ Σχολειὸ μὲ φόβο Θεοῦ, παρὰ τὸ «δημόσιο» σχολεῖο τῆς πλάνης μὲ φόβο αἱρετικοῦ.
Καὶ ὅμως, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος δίδασκε τοὺς Φαρασιῶτες νὰ προτιμοῦν τὸ κρυφὸ Σχολειὸ μὲ φόβο Θεοῦ, παρὰ τὸ «δημόσιο» σχολεῖο τῆς πλάνης μὲ φόβο αἱρετικοῦ.
«Ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος...»
Ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος, ἴσως νὰ τὸν καλοῦσαν σὲ ἐπιτροπὴ «διαθρησκειακῆς συνεργασίας» καὶ ὕστερα νὰ τὸν διέγραφαν γιατί... προσέβαλε τὴν «ἑνότητα». Ἴσως νὰ τὸν κατηγοροῦσαν ὅτι «ἐμποδίζει τὸν διάλογο».
Αὐτὸν ποὺ ἔλεγε: «Νὰ μὴν δεχόμαστε τὸν λόγο τοῦ αἱρετικοῦ, γιατί ἡ πλάνη του εἶναι σὰν τὸ δηλητήριο τῆς σφήκας – λίγο νὰ σὲ κεντρίσει, χάνεις τὴν ψυχή σου.» Μὰ τώρα, οἱ σφῆκες ἔγιναν... ἐπίσημοι ὁμιλητές. Καὶ ἡ σφηκοφωλιὰ τῶν προτεσταντῶν ποὺ ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος κάποτε διέλυσε, ἀναβίωσε ὡς «πνευματικὴ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων» μέσα στὶς αἴθουσες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας.
Αὐτὸν ποὺ ἔλεγε: «Νὰ μὴν δεχόμαστε τὸν λόγο τοῦ αἱρετικοῦ, γιατί ἡ πλάνη του εἶναι σὰν τὸ δηλητήριο τῆς σφήκας – λίγο νὰ σὲ κεντρίσει, χάνεις τὴν ψυχή σου.» Μὰ τώρα, οἱ σφῆκες ἔγιναν... ἐπίσημοι ὁμιλητές. Καὶ ἡ σφηκοφωλιὰ τῶν προτεσταντῶν ποὺ ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος κάποτε διέλυσε, ἀναβίωσε ὡς «πνευματικὴ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων» μέσα στὶς αἴθουσες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας.
«Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ διαλόγους, ἀλλὰ ἀπὸ ὁμολογία»
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε συχνά: «Ἡ μεγαλύτερη ἀγάπη εἶναι νὰ βοηθήσεις τὸν ἄλλον νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια, ὄχι νὰ τοῦ τὴ σκεπάσεις μὲ εὐγένειες.» Κι ὅμως, σήμερα, αὐτὸ θεωρεῖται «ἔλλειψη σεβασμοῦ». Ὅπως καὶ νά 'χει, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ διαθρησκειακὲς φιλοφρονήσεις, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ πνεῦμα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου ποὺ εἶπε: «Καλύτερα νὰ μείνεις μόνος μὲ τὸν Χριστό, παρὰ νὰ γεμίσεις τὸ σπίτι σου μὲ λύκους καὶ νὰ τοὺς λὲς ἀδελφούς.»
«Οἱ ἅγιοι ἔδιωχναν τοὺς λύκους· ἐμεῖς τοὺς κάνουμε τιμητικὴ διάλεξη». Ἡ Ὀρθοδοξία σώζει γιατί εἶναι Ἀλήθεια, ὄχι γιατί εἶναι «ἀνοιχτόμυαλη». Καὶ ὅσο οἱ θεολογικὲς σχολὲς προσπαθοῦν νὰ γίνουν συμπόσια ὅλων τῶν δογμάτων, τόσο ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ τὶς θεμελίωσε. Γιατί, τελικά, δὲν εἶναι ντροπὴ νὰ διαφέρεις ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· ντροπὴ εἶναι νὰ τοὺς μοιάζεις καὶ νὰ τὸ λές... πρόοδο.
«Οἱ ἅγιοι ἔδιωχναν τοὺς λύκους· ἐμεῖς τοὺς κάνουμε τιμητικὴ διάλεξη». Ἡ Ὀρθοδοξία σώζει γιατί εἶναι Ἀλήθεια, ὄχι γιατί εἶναι «ἀνοιχτόμυαλη». Καὶ ὅσο οἱ θεολογικὲς σχολὲς προσπαθοῦν νὰ γίνουν συμπόσια ὅλων τῶν δογμάτων, τόσο ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ τὶς θεμελίωσε. Γιατί, τελικά, δὲν εἶναι ντροπὴ νὰ διαφέρεις ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· ντροπὴ εἶναι νὰ τοὺς μοιάζεις καὶ νὰ τὸ λές... πρόοδο.
Διαβάστε τὴν εἴδηση ἀπό romfea.gr
Λουθηρανὸς Ἐπίσκοπος στὴν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν
Ἡ Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν (Α.Ε.Α.Α.) ὑποδέχθηκε μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ τιμὴ τὸν Λουθηρανὸ Ἐπίσκοπο Aalborg, κ. Thomas Reinholdt Rasmussen, συνοδευόμενο ἀπὸ ὁμάδα Ἱερέων συνεργατῶν του, ἀρχιερατικῶν ἐπιτρόπων καὶ ἱερέων, στὸ πλαίσιο ἐπίσκεψής τους στὴν Ἀθήνα στὰ βήματα τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου.
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίσκεψης, οἱ φιλοξενούμενοι εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐνημερωθοῦν γιὰ τὸ ἐκπαιδευτικὸ καὶ ἐρευνητικὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖται στὴν Ἀκαδημία, ὑπὸ τὴν πνευματικὴ ἐποπτεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν κρατικὴ ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων καὶ Ἀθλητισμοῦ.
Παρουσία τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ Συμβουλίου τῆς ΑΕΑ Ἀθήνας, ὁ Πρόεδρος τῆς Σχολῆς Καθηγητὴς κ. Ἀθανάσιος Καψάλης ἀναφέρθηκε στὰ κοινὰ σημεῖα τῶν δύο ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων, ἀλλὰ καὶ σὲ κοινὲς ἀπόψεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας γιὰ θέματα πίστης.
Ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων: «Καὶ γιὰ τὶς δύο ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις μας, ὁ Παῦλος δὲν εἶναι μόνο θεολόγος ἀλλὰ καὶ πατέρας.
Οἱ ἐπιστολές του διαμορφώνουν τὴ λειτουργική μας ζωή, τὴ θεολογία μας καὶ τὴν πνευματική μας ζωή.
Τὰ λόγια του γιὰ τὴν πίστη, τὴ χάρη, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ ζωὴ ἐν Χριστῷ εἶναι βαθιὰ συνυφασμένα μὲ τὴ Λουθηρανικὴ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία.
Ἡ μὲ ζῆλο διακήρυξή του στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ ὅτι «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ ζεῖ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστὸς» (Γάλ. 2:20) ἐκφράζει μιὰ μυστικὴ ἕνωση ποὺ ἀπηχεῖ βαθιὰ τόσο στὴν Ὀρθόδοξη παράδοση τῆς θεώσεως ὅσο καὶ στὴ Λουθηρανικὴ ἔμφαση ἀναφορικὰ μὲ τὴν προσωπικὴ ἐμπιστοσύνη στὸν Χριστό. Καὶ ἴσως ἐδῶ, διακρίνουμε ἕνα σημεῖο βαθιᾶς σύγκλισης: τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Λόγος δὲν εἶναι ἁπλῶς κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλὰ ἕνα ζωντανὸ Πρόσωπο - ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Λόγος τοῦ Πατρός.
Ὅπως δίδαξε ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Ἀλεξανδρείας, Ὁ Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεὸς καὶ ὅπως ἐπίσης κήρυττε ὁ Λούθηρος, ὁ Χριστὸς εἶναι παρὼν στὸν λόγο Του, ὄχι ὡς νεκρὰ γράμματα, ἀλλὰ ὡς ἡ ζωντανὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ».
Ἰδιαίτερη στιγμὴ τῆς ἐκδήλωσης ἀποτέλεσε ἡ μουσικὴ συνάντηση ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν αἴθουσα τελετῶν τῆς Ἀκαδημίας.
Ἡ Χορωδία τῆς Σχολῆς ἀπέδωσε ψαλμικοὺς ὕμνους τῆς Βυζαντινῆς παράδοσης, ἀναδεικνύοντας τὸ πνευματικὸ καὶ μουσικὸ ἦθος τῆς Ὀρθόδοξης λειτουργικῆς τέχνης.
Ἀνταποδίδοντας μὲ ἐνθουσιασμό, οἱ Λουθηρανοὶ ἐπισκέπτες ἔψαλαν καὶ ἐκεῖνοι ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους τῆς δικῆς τους παραδόσεως, σὲ μιὰ κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα ποὺ ἀνέδειξε τὸν κοινὸ προσανατολισμὸ πρὸς τὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἑνότητα ἐν Χριστῷ.
Στὸ τέλος τῆς ἐπίσκεψης, ὑπογράφηκε Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξὺ τῆς Ἀνώτατης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καὶ τῆς Ἐπισκοπῆς Aalborg, στὸ πλαίσιο τοῦ εὐρωπαϊκοῦ προγράμματος ERASMUS+.
Τὸ Μνημόνιο προβλέπει τὴν ἀποστολὴ διδασκόντων καὶ ἐρευνητῶν καὶ τὴ συνεργασία σὲ πολιτιστικὲς καὶ θεολογικὲς δράσεις μὲ στόχο τὴν προαγωγὴ τοῦ διαλόγου, τῆς ἀμοιβαίας κατανόησης καὶ τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας στὸν σύγχρονο κόσμο.
Τὰ μέλη τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ Συμβουλίου τῆς Α.Ε.Α.Α. ἀλλὰ καὶ οἱ ἐπισκέπτες ἐξέφρασαν ἀπὸ κοινοῦ τὴ μεγάλη χαρά τους γιὰ τὴν ἐπίσκεψη καὶ ἐπεσήμαναν ὅτι τέτοιες πρωτοβουλίες ἐνισχύουν τὸν ρόλο τῆς Σχολῆς ὡς φορέα παιδείας, θεολογικοῦ διαλόγου καὶ πολιτισμοῦ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἐκτὸς τοῦ Ἐπισκόπου Aalborg κ. Thomas Rheinholdt Rasmussen, τὴν 14μελῆ ἀποστολὴ ἀποτελοῦσαν Ἀρχιερατικοὶ Ἐπίτροποι καὶ Ἱερεῖς ἐπισκέπτες, οἱ Κύριοι καὶ Κυρίες Jacob KØhn Andersen, Carsten Bogh Pedersen, Poul Joachim Stender, Winnie Norholm Rischel, Anna Dossing Gunnertoft, Kristie Jersin, Line Skovgaard Pedersen, Peter Jessen, Ole Rysgaard Madsen, Lisbeth Damgren Hogen, Mette Moesgaard Jorgensen, Niels Christian Sheel Lassen, Helle Monberg Hindsholm.
Λουθηρανὸς Ἐπίσκοπος στὴν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν
Ἡ Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν (Α.Ε.Α.Α.) ὑποδέχθηκε μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ τιμὴ τὸν Λουθηρανὸ Ἐπίσκοπο Aalborg, κ. Thomas Reinholdt Rasmussen, συνοδευόμενο ἀπὸ ὁμάδα Ἱερέων συνεργατῶν του, ἀρχιερατικῶν ἐπιτρόπων καὶ ἱερέων, στὸ πλαίσιο ἐπίσκεψής τους στὴν Ἀθήνα στὰ βήματα τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου.
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίσκεψης, οἱ φιλοξενούμενοι εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐνημερωθοῦν γιὰ τὸ ἐκπαιδευτικὸ καὶ ἐρευνητικὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖται στὴν Ἀκαδημία, ὑπὸ τὴν πνευματικὴ ἐποπτεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν κρατικὴ ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων καὶ Ἀθλητισμοῦ.
Παρουσία τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ Συμβουλίου τῆς ΑΕΑ Ἀθήνας, ὁ Πρόεδρος τῆς Σχολῆς Καθηγητὴς κ. Ἀθανάσιος Καψάλης ἀναφέρθηκε στὰ κοινὰ σημεῖα τῶν δύο ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων, ἀλλὰ καὶ σὲ κοινὲς ἀπόψεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας γιὰ θέματα πίστης.
Ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων: «Καὶ γιὰ τὶς δύο ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις μας, ὁ Παῦλος δὲν εἶναι μόνο θεολόγος ἀλλὰ καὶ πατέρας.
Οἱ ἐπιστολές του διαμορφώνουν τὴ λειτουργική μας ζωή, τὴ θεολογία μας καὶ τὴν πνευματική μας ζωή.
Τὰ λόγια του γιὰ τὴν πίστη, τὴ χάρη, τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ ζωὴ ἐν Χριστῷ εἶναι βαθιὰ συνυφασμένα μὲ τὴ Λουθηρανικὴ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία.
Ἡ μὲ ζῆλο διακήρυξή του στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ ὅτι «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ ζεῖ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστὸς» (Γάλ. 2:20) ἐκφράζει μιὰ μυστικὴ ἕνωση ποὺ ἀπηχεῖ βαθιὰ τόσο στὴν Ὀρθόδοξη παράδοση τῆς θεώσεως ὅσο καὶ στὴ Λουθηρανικὴ ἔμφαση ἀναφορικὰ μὲ τὴν προσωπικὴ ἐμπιστοσύνη στὸν Χριστό. Καὶ ἴσως ἐδῶ, διακρίνουμε ἕνα σημεῖο βαθιᾶς σύγκλισης: τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Λόγος δὲν εἶναι ἁπλῶς κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλὰ ἕνα ζωντανὸ Πρόσωπο - ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Λόγος τοῦ Πατρός.
Ὅπως δίδαξε ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Ἀλεξανδρείας, Ὁ Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεὸς καὶ ὅπως ἐπίσης κήρυττε ὁ Λούθηρος, ὁ Χριστὸς εἶναι παρὼν στὸν λόγο Του, ὄχι ὡς νεκρὰ γράμματα, ἀλλὰ ὡς ἡ ζωντανὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ».
Ἰδιαίτερη στιγμὴ τῆς ἐκδήλωσης ἀποτέλεσε ἡ μουσικὴ συνάντηση ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν αἴθουσα τελετῶν τῆς Ἀκαδημίας.
Ἡ Χορωδία τῆς Σχολῆς ἀπέδωσε ψαλμικοὺς ὕμνους τῆς Βυζαντινῆς παράδοσης, ἀναδεικνύοντας τὸ πνευματικὸ καὶ μουσικὸ ἦθος τῆς Ὀρθόδοξης λειτουργικῆς τέχνης.
Ἀνταποδίδοντας μὲ ἐνθουσιασμό, οἱ Λουθηρανοὶ ἐπισκέπτες ἔψαλαν καὶ ἐκεῖνοι ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους τῆς δικῆς τους παραδόσεως, σὲ μιὰ κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα ποὺ ἀνέδειξε τὸν κοινὸ προσανατολισμὸ πρὸς τὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἑνότητα ἐν Χριστῷ.
Στὸ τέλος τῆς ἐπίσκεψης, ὑπογράφηκε Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξὺ τῆς Ἀνώτατης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καὶ τῆς Ἐπισκοπῆς Aalborg, στὸ πλαίσιο τοῦ εὐρωπαϊκοῦ προγράμματος ERASMUS+.
Τὸ Μνημόνιο προβλέπει τὴν ἀποστολὴ διδασκόντων καὶ ἐρευνητῶν καὶ τὴ συνεργασία σὲ πολιτιστικὲς καὶ θεολογικὲς δράσεις μὲ στόχο τὴν προαγωγὴ τοῦ διαλόγου, τῆς ἀμοιβαίας κατανόησης καὶ τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας στὸν σύγχρονο κόσμο.
Τὰ μέλη τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ Συμβουλίου τῆς Α.Ε.Α.Α. ἀλλὰ καὶ οἱ ἐπισκέπτες ἐξέφρασαν ἀπὸ κοινοῦ τὴ μεγάλη χαρά τους γιὰ τὴν ἐπίσκεψη καὶ ἐπεσήμαναν ὅτι τέτοιες πρωτοβουλίες ἐνισχύουν τὸν ρόλο τῆς Σχολῆς ὡς φορέα παιδείας, θεολογικοῦ διαλόγου καὶ πολιτισμοῦ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἐκτὸς τοῦ Ἐπισκόπου Aalborg κ. Thomas Rheinholdt Rasmussen, τὴν 14μελῆ ἀποστολὴ ἀποτελοῦσαν Ἀρχιερατικοὶ Ἐπίτροποι καὶ Ἱερεῖς ἐπισκέπτες, οἱ Κύριοι καὶ Κυρίες Jacob KØhn Andersen, Carsten Bogh Pedersen, Poul Joachim Stender, Winnie Norholm Rischel, Anna Dossing Gunnertoft, Kristie Jersin, Line Skovgaard Pedersen, Peter Jessen, Ole Rysgaard Madsen, Lisbeth Damgren Hogen, Mette Moesgaard Jorgensen, Niels Christian Sheel Lassen, Helle Monberg Hindsholm.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου