Δημογραφικὴ κατάρρευση

Πληθαίνουν οἱ κρούσεις τοῦ κώδωνα κινδύνου τὰ τελευταῖα χρόνια, σὲ σχέση μὲ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα στὴ χώρα μας. Πρόσφατη μελέτη τοῦ Ἰνστιτούτου Δημογραφικῶν Ἐρευνῶν καὶ Μελετῶν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Ι.Δ.Ε.Μ.) καταδεικνύει τὴν τραγικότητα τοῦ ζητήματος.
Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὶς σχετικὲς ἐπιστημονικὲς ἔρευνες, ὑπογραμμίζεται ἡ κατάρρευση τῶν γεννήσεων στὴν Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα χρόνια. Συγκεκριμένα, τὸ 2023 οἱ γεννήσεις ἦταν 72.300, δηλαδὴ περίπου οἱ μισὲς ἀπὸ αὐτὲς ποὺ καταγράφονταν ἐτησίως κατὰ μέσο ὅρο τὴν εἰκοσαετία 1951-1970.
Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 2011-2024 καταγράφον­ται ἐτησίως σταθερὰ λιγότερες γεννήσεις ἀπὸ θανάτους, μὲ ἀποτέλεσμα μέσα σὲ 13 χρόνια ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας... νὰ ἔχει μειωθεῖ κατὰ μισὸ περίπου ἑκατομμύριο. Ἤδη ἡ πατρίδα μας εἶναι μιὰ γηρασμένη χώρα, μὲ τὸ 23% τῶν κατοίκων της νὰ εἶναι ἄνω τῶν 65 ἐτῶν, ἐνῶ τὸ 2023 οἱ ἄνω τῶν 65 ἐτῶν βρέθηκαν σχεδὸν ἕνα ἑκατομμύριο περισσότεροι ἀπὸ τὰ παιδιὰ ἕως 14 ἐτῶν. Ἐπιπλέον ἡ μελέτη προβαίνει στὴν πρόβλεψη ὅτι κατὰ τὶς ἑπόμενες τρεῖς δεκαετίες θὰ συνεχισθεῖ ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ καὶ ἡ συνακόλουθη γήρανσή του, καθὼς ἡ Ἑλλάδα καταγράφει τοὺς χαμηλότερους δεῖκτες γονιμότητας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, μὲ 1,3-1,4 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα, τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ ὅριο ἀναπαραγωγῆς γιὰ τὴ σταθερότητα τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι 2,07 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα. Ἐπίσης παρατηρεῖται προοδευτικὴ αὔξηση τοῦ ποσοστοῦ ἀτεκνίας.
Ἡ σχετική μελέτη κάνει καὶ ἄλλες πρόσ­θετες ἐπισημάνσεις: ὅτι δηλαδὴ πολλοὶ νέοι Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες ἀποδημοῦν μαζικά, αὐξάνοντας ἔτσι τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, ἐνῶ σὲ σχέση μὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, «στὴν Ἑλλάδα αὐξάνεται ἡ ἡλικία ἀποχώρησης ἀπὸ τὴν οἰκογενειακὴ ἑστία, ἡ μέση ἡλικία στὸν γάμο καὶ ἡ ἀντίστοιχη στὴν ἀπόκτηση παιδιῶν. Αὐτό, σωρευτικά, καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ ἄλλες ἀρνητικὲς παραμέτρους, ἔχει ἐπιπτώσεις ὄχι μόνο στὴ δημιουργία οἰκογένειας καὶ στὴν ἡλικία τεκνοποίησης, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀριθμὸ τῶν παιδιῶν ποὺ θὰ ἀποκτήσουν οἱ νεότερες γενεές» («tovima.gr» 23-8-2025).
Ἀπογοητευτικές, πραγματικά, οἱ ἐπισημάνσεις τοῦ Ἰνστιτούτου Δημογραφικῶν Ἐρευνῶν καὶ Μελετῶν. Ἀνθρωπίνως σβήνουμε ὡς Ἑλλάδα. Καὶ δυστυχῶς δὲν βλέπουμε γενναῖες νομοθετικὲς ρυθμίσεις γιὰ τὴν ἀνάσχεση τοῦ φαινομένου.
Τὸ κυριότερο ὅμως εἶναι τὰ πνευματικὰ αἴτια. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ παύσει νὰ ἰσχύει: «ἐλασσονοῦσι φυλὰς ἀμαρτίαι» (Παρ. ιδ΄ 34). Μάλιστα στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, ἡ ἔκλυτη ἠθικὴ ζωή, ἡ ἀπαξίωση τῆς οἰκογένειας, ἡ νομοθέτηση καὶ ἄλλων μορφῶν συμβιώσεως ποὺ εἶναι ἄκρως ἀντίθετες μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξ ὁρισμοῦ προορισμένες σὲ ἀτεκνία, ὅλα αὐτά, μαζὶ μὲ τὴ γενικευμένη ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὰ ἐντάλματα τοῦ Εὐαγγελίου, συνθέτουν τὴ ζοφερὴ αὐτὴ εἰκόνα γιὰ τὴν πατρίδα μας.
Ἄραγε θὰ συναισθανθοῦμε ποῦ βαδίζουμε, γιὰ ν᾿ ἀλλάξουμε πορεία πλεύσεως μὲ τὴ μετάνοια;

osotir