Τοῦ ἀντρειωμένου ὁ θάνατος, θάνατος δὲν λογιέται...

Ὁ Τάσος Ἰσαὰκ ἔζησε μιὰ ζωὴ γεμάτη... Ὑπηρέτησε τὴν πατρίδα πάντοτε λαχταρῶντας τὴν ἀπελευθέρωση, ὅπως μαρτυροῦν καὶ τὰ ἔργα του κατὰ τὴν στρατιωτική του θητεία... ἀλλὰ καὶ μετά, πρόλαβε, πρὶν τὸν σκοτώσουν τὰ ὄργανα τοῦ ψευδοκράτους καὶ τοῦ τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ σὲ ἡλικία 24 ἐτῶν, νὰ νυμφευθεῖ καὶ νὰ κάνει καὶ ἕνα παιδί... αὐτὸ τὸ παράδειγμα Ἕλληνα δυστυχῶς δὲν τὸ διδάσκουμε στὰ σχολεῖα μας. Ἀλλὰ ἀκόμη χειρότερα, δὲν τὸ προβάλει οὔτε κἂν ἡ Ἐκκλησία τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ στὴν Κύπρο... ἔχει βλέπετε ἄλλες προτεραιότητες ὁ ἀρχιεπίσκοπος... καὶ ὁ ἕνας καὶ ὁ ἄλλος... πῶς θὰ ἀμβλύνουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα... μὲ πρότυπα σὰν τὸν Τάσο Ἰσαὰκ θὰ ἀσχολοῦνται τώρα... ἐπικίνδυνο πρότυπο ἄλλωστε ὁ Τάσος... τέτοιοι Ἕλληνες μὲ τέτοιες ζωὲς θὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ ἀκμή...