"Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία, χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία"

"Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,

χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία"

(Χαῖρε Παναγία, ποὺ εἶσαι ἡ θεραπεία τοῦ σώματός μου 

καὶ ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μου)

(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴ Δ' Σταση τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου)

Ὅλη ἡ ἱστορία τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἔχει καταγράψει ἄπειρο ἀριθμὸ θαυμάτων ἀπὸ τὶς φιλεύσπλαχνες ἐπεμβάσεις της Παναγίας γιὰ τὴ θεραπεία ὅλων τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν ποὺ ἔχουν ἀναφανεῖ στὸ ἀνθρώπινο γένος, κάθε φορὰ βεβαίως ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀπαραίτητη πρὸς τοῦτο προϋπόθεση: ἡ πίστη πρὸς τὸν Κύριο καὶ τὴν Ἴδια. Ὁ λαός μας τὸ γνωρίζει πολὺ καλά: «Πολὺ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου». Κι ἴσως... γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἰσχύει αὐτὸ ποὺ συνέβαινε καὶ μὲ τὸν ὅσιο Γέροντα Παΐσιο, ὁ ὁποῖος συνήθιζε νὰ λέγει ὅτι στὸ κάθε πρόβλημά του στρεφόταν πρῶτα στὴν Παναγία, γιατί «ντρεπόταν» νὰ στραφεὶ σ' Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ὁ ἄπειρος καὶ παντοδύναμος Θεός. «Τὴν Παναγία τὴν κρατάω ἀπὸ τὸ φουστάνι διαρκῶς» ἦταν ἕνας συγκινητικὸς καὶ χαριτωμένος λόγος του.

Ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας ἐπισημαίνει τὸ αὐτονόητο: μαζὶ μὲ τὶς δεήσεις στὴν Παναγία γιὰ τὴ θεραπεία τῶν σωματικῶν μας ἀσθενειῶν πρέπει νὰ καταφεύγουμε σ' Ἐκείνην καὶ γιὰ τὴν ἴαση τῶν ψυχικῶν πνευματικῶν μας ἀσθενειῶν, τὴν ἴαση δηλαδὴ ἀπὸ τὰ πάθη μας. Γιατί ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο σῶμα. Εἶναι καὶ ψυχή, ἡ ὁποία ὅταν πάσχει λόγῳ τῶν παθῶν της ὁδηγεῖ σὲ ὅ,τι χειρότερο ὑπάρχει: τὸν χωρισμὸ ἀπὸ τὸν αἰώνιο Θεό. Ὁπότε μιὰ θεραπεία σωματικὴ χωρὶς τὴν ψυχικὴ ἴαση τί νόημα θὰ εἶχε; Νὰ εἶναι ἴσως κάποιος ὑγιὴς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ συνεχίζει μᾶλλον τὶς ἁμαρτίες του!

Τὴν Παναγία πρέπει νὰ Τὴν ἐπικαλούμαστε πάντοτε: πρῶτα ὅμως γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας – ὅ,τι μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸ «Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς» – κι ἔπειτα, ἂν εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον μας, καὶ γιὰ τὴ θεραπεία τοῦ σώματός μας. Μὴ ξεχνάμε: ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μᾶς θέλουν ὁλόκληρους κοντὰ Τούς, δηλαδὴ καὶ μὲ τὴν ψυχὴ καὶ μὲ τὸ σῶμα μας. Γιὰ νὰ μὴ συμβαίνει αὐτὸ ποὺ καὶ ὁ ὅσιος Γέροντας Πορφύριος εἶχε παρατηρήσει σὲ κάποια κυρία, ποὺ προσευχόταν μόνο γιὰ τὴ θεραπεία ὀφθαλμικῆς της πάθησης: «Δὲν μοῦ δόθηκες πνευματικὰ ὁλόκληρη. Προσευχόσουν μόνο γιὰ τὴ σωματική σου θεραπεία, κι ὄχι καὶ τῆς ψυχῆς σου»!