Ἂν στὸ Πολυτεχνεῖο ἔγινε ἀγῶνας γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν ξενοκρατία, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ σκεφτεῖ πὼς ὅλες οἱ μεγάλες δυνάμεις τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, προτιμοῦν νὰ ὑπάρχει τὸ ὄνομα «δημοκρατία» στὰ κράτη ποὺ ἐλέγχουν, διότι διὰ τῆς δῆθεν «δημοκρατίας» μποροῦν νὰ συνεχίζουν νὰ τὰ ἐλέγχουν ἀθόρυβα καὶ ἀποτελεσματικά.
Μέσα ἀπὸ τὸν δανεισμὸ τῶν κομμάτων, μέσα ἀπὸ τὴν ἀντιπολίτευση, μέσα ἀπὸ τὰ ΜΜΕ συμπολίτευσης καὶ ἀντιπολίτευσης ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ λίστες ἐπιχορηγήσεων, μέσα ἀπὸ τὶς διαφόρων εἰδῶν ἐξαρτήσεις πολιτικῶν... προσώπων, μέσα ἀπὸ κομματικὰ συνδικᾶτα, μέσα ἀπὸ κομματικὴ δικαιοσύνη.
Δυστυχῶς ἔχουμε πολλὰ τέτοια παραδείγματα στὴν σημερινὴ ἐποχὴ τῆς «δῆθεν δημοκρατίας». Ζοῦμε σὲ μιὰ δημοκρατία ὅπου συχνὰ χρειάζεσαι χαρτιὰ ἐξόδου νὰ βγεῖς ἀπὸ τὸ σπίτι σου ἀλλὰ ὄχι χαρτιὰ εἰσόδου γιὰ νὰ μπεῖς στὴν ἐθνικὴ ἐπικράτεια.
Ὁμιλία τοῦ Ἀναστάσιου Οἰκονομόπουλου Βουλευτοῦ Α' Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς τῆς ΝΙΚΗΣ στὴν ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς γιὰ τὴν ἐπέτειο τοῦ Πολυτεχνείου (17.11.2023).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου