23 Μαρ 2023

Ἅγιος Νεομάρτυς Λουκᾶς ὁ ἐν Μυτιλήνῃ Μαρτυρήσας (23 Μαρτίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Στή μεγάλη χωρία τῶν ἐνδόξων Νεομαρτύρων συγκαταλέγονται πολλά νέα παλληκάρια, τά ὁποῖα ἀψήφησαν τά νιᾶτα τους, ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στό Χριστό καί ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά Ἐκεῖνον. Ἕνας ἀπό αὐτούς ὑπῆρξε καί ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Λουκᾶς ὁ ἐν Μυτιλήνῃ μαρτυρήσας.
Γεννήθηκε τό 1783 στήν Ἀδριανούπολη τῆς Θράκης ἀπό φτωχούς γονεῖς, τόν Ἀθανάσιο καί τή Δομνίστα. Σέ ἡλικία μόλις ἕξι ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανός ἀπό πατέρα καί ἡ πάμφτωχη μητέρα τοῦ τόν παρέδωσε σέ ἕναν γνωστό της ἔμπορο πραματευτή, νά...ἐργαστεῖ κοντά του, νά ἐπιβιώσει καί νά ἀποκατασταθεῖ ἐπαγγελματικά. Ὁ ἔμπορος αὐτός δέχτηκε τό μικρό Λουκᾶ καί τόν πῆρε μαζί του στίς ἐπιχειρήσεις του. Ἀρχικά πῆγαν στήν Ρωσία καί ἀργότερα ἐγκαταστάθηκαν στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου διατηροῦσε μεγάλο κατάστημα.

Ὁ Λουκᾶς ἔδειξε προθυμία καί ἀφοσίωση στόν καλοκάγαθο ἔμπορο καί ἐκεῖνος τήν ἀγάπη του καί τή στοργή του στό ὀρφανό παιδί. Εἶχαν περάσει ἑπτά χρόνια κοντά του. Κάποια μέρα ὅμως ὁ Λουκᾶς, ἐνῶ βρισκόταν ἔξω ἀπό τό κατάστημά του ἀφεντικοῦ του, γιά ἄγνωστη αἰτία μάλωσε μέ ἕνα τουρκόπουλο καί τό κτύπησε. Τή σκηνή τῆς διένεξης τῶν παιδιῶν εἶδαν καί κάποιοι περαστικοί Τοῦρκοι. Βλέποντας τό ρωμιόπουλο νά χειροδικεί στό τουρκόπουλο, ἀγανάκτησαν, διότι ἡ χειροδικία ὑπόδουλου Ρωμιοῦ σέ Τοῦρκο θεωροῦνταν μεγάλη ἀτίμωση, ὅρμησαν σάν ἄγρια θηρία ἐναντίον τοῦ δεκατριάχρονου παιδιοῦ, τό ξυλοκόπησαν ἄγρια καί ἦταν ἕτοιμοι νά τό λυντσάρουν.

Τό ἀπροστάτευτο παιδί, ὅπως ἦταν φυσικό, φοβήθηκε πολύ καί ἄρχισε νά παρακαλεῖ τούς ἐξαγριωμένους ἀλλόθρησκους Τούρκους νά τό λυπηθοῦν καί νά τό ἀφήσουν. Ὅταν μάλιστα, ἐκεῖνοι ἐπέμειναν καί τό κακοποιοῦσαν ἀνελέητα, φώναξε: «Ἀφῆστε με καί ἐγώ θά τουρκέψω», πού σημαίνει ὅτι θά ἀλλαξοπιστοῦσε καί θά ἀσπάζονταν τό Ἰσλάμ. Ἀκούγοντας ἐκεῖνοι τήν ὑπόσχεσή του, ἠρέμισαν καί ἔπαψαν νά τόν κτυποῦν.

Τήν ἴδια στιγμή πέρασε ἀπό ἐκεῖνο τό σημεῖο κάποιος ἐπιφανής Τοῦρκος ἀγᾶς καί ζήτησε νά μάθει γιά τό συμβάν. Ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι τό παιδί ὑποσχέθηκε νά τουρκέψει, τό πῆρε μέ χαρά μαζί του στό σπίτι του. Ἐκεῖ τοῦ ζήτησε νά κρατήσει τήν ὑπόσχεσή του νά ἀλλαξοπιστήσει, νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό καί νά ἀσπασθεῖ τήν ἰσλαμική θρησκεία.

Στήν ἀρχή ὁ Λουκᾶς δέν εἶχε συνειδητοποιήσει τό κακό πού ἔκαμε στόν ἑαυτό του καί τόν θεωροῦσε τυχερό, πού ξέφυγε τόν κίνδυνο τοῦ λυντσαρίσματος. Ὅμως γρήγορα κατάλαβε τό μεγάλο καί μοιραῖο λάθος του νά ἀρνηθεῖ τήν ἀληθινή πίστη στό Χριστό καί νά ταυτιστεῖ μέ τούς τυράννους του καί ἄρχισε νά νοιώθει τύψεις καί πίκρα. Παρά τό γεγονός ὅτι ὁ Τοῦρκος ἀγᾶς καί ἡ οἰκογένειά του ἔδειχναν συμπάθεια καί ἦταν πολύ γενναιόδωροι μαζί του, αὐτός ἔδειχνε ἀγχωμένος καί πικραμένος. Τά πλούτη καί ἡ καλοπέραση στό τούρκικο ἀρχοντικό δέν τοῦ ἔκαναν καμιά ἐντύπωση καί τά περιφρονοῦσε διακριτικά. Εἶχε πάρει τή μεγάλη ἀπόφαση νά φύγει κρυφά ἀπό ἐκεῖνο τό σπίτι.

Κατάφερε νά στείλει μήνυμα στό ἀφεντικό του νά βρεῖ τρόπο νά τόν πάρει ἀπό τό τουρκικό σπίτι καί νά γλυτώσει τήν περιτομή, μέ τήν ὁποία θά ὁλοκληρώνονταν ἡ ἐξωμοσία του. Πρίν ἔρθει ὁ χότζας νά τοῦ κάμει περιτομή, τό ἀφεντικό του βρῆκε τρόπο ν ἀπομακρύνει τό παιδί. Ἔτρεξε στόν πρέσβη τῆς Ρωσίας, ὁ ὁποῖος ἦταν φίλος του καί τόν παρακάλεσε μέ θέρμη νά τό σώσει, ὁ ὁποῖος ἔστειλε ἄνθρωπο δικό του στόν ἀγᾶ νά τοῦ δώσει τό παιδί, ἀλλά ἐκεῖνος ἀρνήθηκε, ἐπικαλούμενος τήν ἐθελούσια πρόθεσή του νά τόν ἀκολουθήσει στό σπίτι του καί νά ἐξισλαμισθεῖ. Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Ρώσου πρέσβη ἔφυγε ἄπραγος καί ὁ ἀγᾶς προχώρησε στήν περιτομή τοῦ παιδιοῦ καί τό ἔδεσε, γιά νά μήν φύγει.

Ὅμως ὁ μικρός Λουκᾶς βρῆκε τήν εὐκαιρία καί δραπέτευσε καί πέρασε ἀπέναντι στόν Γαλατά. Ζήτησε βοήθεια ἀπό κάποιους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ τοῦ ἔδωσαν χριστιανικά ροῦχα, τόν φυγάδευσαν μέ καράβι γιά τή Σμύρνη. Ἀπό ἐκεῖ κατέληξε στήν Θήρα, ὅπου προσβλήθηκε ἀπό ἀρρώστια τῶν ματιῶν του. Ἐκεῖ βρῆκε τήν εὐκαιρία νά ἐπισκεφτεῖ ἕνα πνευματικό, στόν ὁποῖο ἐξομολογήθηκε μέ δάκρυα καί ἀναστεναγμούς τό μεγάλο ἁμάρτημά του νά ἀλλαξοπιστήσει.

Ὁ συμπονετικός πνευματικός προσπάθησε νά ἠρεμήσει τό παιδί καί νά τό παρηγορήσει, λέγοντάς του πώς ὁ Χριστός μας εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους καί μπορεῖ νά μᾶς συγχωρήσει ὅλα μας τά ἁμαρτήματα, φτάνει νά μετανιώσουμε γι' αὐτά. Παράλληλα ὁ ἀγαθός ἐκεῖνος κληρικός κατάλαβε πώς κινδύνευε νά συλληφθεῖ ἀπό τούς Τούρκους, νά κινδυνέψει ἡ ζωή του καί ἴσως ἡ πίστη του, φοβούμενος ὅτι μέ τά μαρτύρια θά  δείλιαζε καί δέν θά ἀπαρνιόταν τό Ἰσλάμ. Γι' αὐτό τόν συμβούλεψε νά μεταβεῖ στό Ἅγιον Ὄρος, γιά νά εἶναι ἀσφαλής καί νά ἐπιμεληθεῖ γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του.

Ὁ Λουκᾶς δέχτηκε μετέβη στό Ἅγιο Ὄρος, ὅπου περιπλανήθηκε σέ διάφορες Μονές, ὅπως τῆς Μεγίστης Λαύρας καί τῶν Ἰβήρων, κατέληξε στή Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὅπου ἔγινε δεκτός καί δέχτηκε τήν ρασοευχή. Κατόπιν περιπλανήθηκε καί σέ ἄλλες Μονές καί Σκῆτες. Τελικά ἔφτασε στήν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης, ὅπου γνωρίστηκε μέ ἕναν σεβάσμιο πνευματικό, τόν Βησσαρίωνα, στόν ὁποῖο ἀποκάλυψε τήν πτώση του καί τοῦ γνώρισε τήν ἐπιθυμία του νά ὁμολογήσει δημόσια τήν μεταστροφή του στό Χριστό. Ὁ ἔμπειρος Γέροντας δέχτηκε μέ χαρά τήν μετάνοιά του καί ἀφοῦ τό ἐπαίνεσε, τοῦ γνώρισε τίς δυσκολίες καί τούς κινδύνους μιᾶς δημόσιας ἀπάρνησης τοῦ Ἰσλάμ. Σέ αὐτή τήν περίπτωση τό Κοράνιο καί ἡ ἰσλαμική σαρία, προβλέπουν βαριές τιμωρίες καί τήν ποινή τοῦ θανάτου. Τοῦ γνώρισε ἐπίσης πώς ἄν ἐπιμείνει στήν ἀπόφασή του ἔπρεπε νά προετοιμασθεῖ πνευματικά γιά νά ὑποστεῖ τό μαρτύριο. Ὅταν εἶδε ὁ Γέροντας Βησσαρίων ὅτι ὁ Λουκᾶς ἦταν ἀποφασισμένος, ἀνάλαβε ἐκεῖνος νά τόν προετοιμάσει, ἔγινε ὁ «ἀλλείπτης» του.

Μέ αὐστηρή νηστεία, ἀγρυπνία, ἀδιάλειπτη προσευχή, μετάνοιες καί Θεῖα Κοινωνία πέρασε  ἀρκετός καιρός. Μετά ἐκάρη μοναχός, στή Μονή Σταυρονικήτα, πῆρε τήν εὐχή τοῦ Βησσαρίωνα καί ἔφυγε γιά τό μαρτύριο. Ἀφοῦ περιπλανήθηκε σέ ἀρκετά μέρη, κατέληξε στή Μυτιλήνη, στό χωριό Πάμφυλα. Ἐκεῖ γνώρισε τόν ἐνάρετο ἐφημέριο τοῦ χωριοῦ Παρθένιο, στόν ὁποῖο ἐξομολογήθηκε τήν ἐπιθυμία του νά ὁμολογήσει δημόσια τήν μεταστροφή του στό Χριστό καί νά ξεπλύνει μέ τό αἷμα του τό κρίμα του. Ὁ Παρθένιος ὑπάκουσε, τέλεσε Εὐχέλαιο, τόν Κοινώνησε, τόν ἔντυσε κατάσαρκα μέ τό μοναχικό «παραμάντι», μέ τό ἁγιοταφίτικο σάβανο καί ἀπό πάνω κοσμικά ροῦχα, τόν σταύρωσε μέ λάδι ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο καί τοῦ ἔδεσε μέσα στά μαλλιά ἕνα κομματάκι ἀπό τό ματωμένο πουκάμισο τοῦ Νεομάρτυρα τῆς Μυτιλήνης Θεοδώρου.

Ὁ Λουκᾶς κίνησε γιά τόν Τοῦρκο δικαστῆ, στόν ὁποῖο γνώρισε τήν μεταμέλειά του νά γίνει μουσουλμᾶνος. Τοῦ δήλωσε ὅτι ἡ ἀπάρνηση τῆς χριστιανικῆς πίστης ἦταν τό μεγάλο λάθος τῆς ζωῆς του, νά ἀφήσει τήν ἀλήθεια καί νά ἀσπασθεῖ τό ψεῦδος. Τοῦ τόνισε πώς «Ἐγώ ὅταν ἤμουν μικρό παιδί, δεκατριῶν ἐτῶν, ξεγελάστηκα ἀπό ἐσᾶς καί ἦρθα στή θρησκεία σας, μή μπορῶντας νά ξεχωρίσω τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα. Ἔμεινα στή θρησκεία σας λίγο καιρό ἀλλά, ὅταν ἐνηλικιώθηκα, κατάλαβα ὅτι ἡ θρησκεία σας εἶναι ψεύτικη καί αὐτός πού τον λέτε γιά προφήτη εἶναι ἀπατεῶνας καί παραμυθᾶς καί σᾶς ἐξαπάτησε ὅλους σας καί τόν πιστέψατε. Ἀφοῦ λοιπόν ἔμαθα πώς ἡ θρησκεία σας εἶναι σκοτάδι, την ἀρνοῦμαι μπροστά σας καί ὁμολογῶ τή χριστιανική πίστη μου, πού εἶναι τό ἀληθινό φῶς. Πιστεύω καί προσκυνῶ τόν Κύριό μου Ἰησοῦ Χριστό, Θεό ἀληθινό».

Ὁ δικαστής κρύβοντας το θυμό του καί τήν ἀγανάκτησή του, κατέβαλε προσπάθεια νά τόν μεταπείσει, γνωρίζοντάς του τίς συνέπειες, ἄν ἐπέμεινε στήν ἀπόφασή του: φρικτά βασανιστήρια καί θάνατος! Κατόπιν τοῦ ἔταξε χρήματα καί ἀξιώματα. Ὅμως ὁ γενναῖος ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ ἔδειξε τήν περιφρόνησή του γιά ὅλα αὐτά καί προτιμᾶ τό μαρτύριο. Τότε τόν ἔστειλε στό ναζήρη, τόν ἔφορο τῶν βακουφίων. Στό δρόμο συνάντησαν τόν μητροπολίτη τῆς περιοχῆς καί ὁ Λουκᾶς του ζήτησε νά κάμει δέηση γιά νά τόν ἐνδυναμώσει ὁ Θεός. Ἐκεῖνος ἔστειλε γράμματα σέ ὅλα τά χωριά νά κάνουν παρακλήσεις γιά χάρη τοῦ μάρτυρος. Ἔτσι σ' ὅλο τό νησί γινόταν προσευχή γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ Μάρτυρα.

Ὁ ναζήρης ἔταξε καί αὐτός στό Λουκᾶ χρήματα καί ἐξουσίες, τά ὁποῖα ὅμως περιφρόνησε καί ὁμολόγησε καί σ' αὐτόν τήν πίστη του στό Χριστό. Ἐκεῖνος διέταξε νά τόν κλείσουν στή φυλακή καί νά τόν βασανίσουν φρικτά μέ τό «τομπρούκι», τό ἐπώδυνο ξύλο στά πόδια, προκαλῶντας του ἀφόρητους πόνους. Ὁ Μητροπολίτης ἔστειλε ἄνθρωπο στή φυλακή καί τόν κοινώνησε καί τοῦ ζήτησε νά μείνει ἀμετάπειστος στήν ὁμολογία του.

Ἀφοῦ εἶδαν οἱ Τοῦρκοι ὅτι ἦταν μάταιο νά τόν μεταπείσουν, ὁ δικαστής ἐξέδωσε διαταγή γιά τήν θανάτωσή του. Θάνατος δια ἀπαγχονισμοῦ. Ὁδηγήθηκε στόν τόπο τῆς ἐκτελέσεως. Ὁ δήμιος τόν ρώτησε γιά τελευταία φορά ἄν μετάνιωσε γιά τήν ἀπόφασή του. Ὁ ἅγιος φώναξε δυνατά: «ὄχι». Τότε τοῦ πέρασε τή θηλιά καί σέ ἐλάχιστο χρόνο ἡ ψυχή του πέταξε στά οὐράνια. Ἦταν 23 Μαρτίου τοῦ 1802. Ὁ Γενναῖος ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ ἦταν μόλις δεκαεννέα ἐτῶν.

Τό ἱερό του λείψανο ἔμεινε τρεῖς μέρες κρεμασμένο γιά παραδειγματισμό. Ἔδειχνε ἠρεμία, σάν νά κοιμᾶται καί σκορποῦσε μιά ἄρρητη εὐωδία. Ἐπειδή ἐρχόταν οἱ χριστιανοί νά τό προσκυνήσουν, τό πέταξαν στή θάλασσα. Ἀλλά τό καράβι τσακίστηκε στά βράχια, τό ἱερό σκήνωμα δέν καταποντίστηκε, βγῆκε στήν ἀκτή καί οἱ πιστοί τό ἔθαψαν μέ τιμές. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 23 Μαρτίου, τήν ἡμέρα τοῦ ἡρωικοῦ καί ἐνδόξου μαρτυρίου του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.