20 Ιαν 2022

Ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας (20 Ἰανουαρίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Σέ ὁρισμένους μεγάλους ἀσκητές ἡ Ἐκκλησία μας ἔδωσε τόν τίτλο τοῦ μεγάλου, διότι, μέ τήν ξεχωριστή βιωτή τους, ἔγιναν τά πρότυπα τοῦ μοναχισμοῦ. Ἕνας ἀπό αὐτούς ὑπῆρξε καί ὁ ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας, ἀληθινά μεγάλος ἀσκητής καί ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καταγόταν ἀπό τήν Μελιτηνή τῆς Ἀρμενίας καί γεννήθηκε στά 377, στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Γρατιανοῦ (375-383) ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, τόν Παῦλο καί τήν Διονυσία. Ἦταν ἄτεκνοι καί ἀπέκτησαν παιδί, ὕστερα ἀπό θερμές προσευχές, τό ὁποῖο ἀφιέρωσαν στό Θεό. Τό ὀνόμασαν Εὐθύμιο, ἀπό τήν εὐθυμία, πού ἔνοιωσαν μέ τή γέννησή του. Ἐμβολίασαν τό νεαρό βλαστάρι τους μέ τήν πίστη στό Θεό καί τοῦ δίδαξαν τήν ἐνάρετη ζωή. Ἀλλά... καί ὁ ἴδιος ὑπῆρξε κυριολεκτικά ἀπό κοιλίας μητρός ἁγιασμένος καί καλεσμένος ἀπό το Θεό νά Τόν δοξάσει μέ τήν ἁγία ζωή του. Ἀπό μικρό παιδί σύχναζε στήν ἐκκλησία, ἄκουγε μέ προσοχή τά ἱερά γράμματα καί δοξολογοῦσε ἀσταμάτητα το Θεό. Αὐτό ἔκανε καί σέ ὅλη τή ζωή του, ἀνέπεμπε ἀέναη δοξολογία στό Θεό.
Σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν πέθανε ὁ πατέρας του καί ἡ χήρα μητέρα του τόν παρέδωσε στόν εὐσεβῆ ἐπίσκοπο Μελιτηνής Εὐτρώιο γιά νά τόν ἀναθρέψει καί νά τόν μεγαλώσει. Μαζί μέ τούς ἀναγνῶστες Ἀκάκιο καί Συνόδιο, πού ἔγιναν ἀργότερα Ἐπίσκοποι Μελιτηνής, τόν ἐκπαίδευσε, τόν χειροτόνησε πρεσβύτερο καί τόν κατέστησε ἔξαρχο τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς περιοχῆς του.
Στά 406, ὄντας 29 ἐτῶν ἀποφάσισε νά πάει στά Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς ἁγίους Τόπους, πού πάτησε καί ἔζησε ὁ Σωτῆρας Χριστός. Παράλληλα θέλησε νά γνωρίσει τούς φημισμένους ἁγίους ἀσκητές τῆς Παλαιστίνης καί νά ὠφεληθεῖ πνευματικά ἀπό αὐτούς. Ἀφοῦ περιπλανήθηκε ἀρκετά κατέληξε σέ ἕνα σπήλαιο τῆς Λαύρας Φαράν, ὅπου ἐγκαταστάθηκε μέ ἕναν ἄλλο φημισμένο ἀσκητή, τόν Θεόκτιστο. Ἐκεῖ ἔζησε πέντε χρόνια, μέ τέλεια ἀκτημοσύνη, ἀσκούμενος στήν ἀρετή καί στήν ἁγιότητα καί ἐργαζόμενος, πλέκοντας ψᾶθες γιά τήν συντήρησή του.
Κατόπιν φύγανε οἱ δύο ἀσκητές καί ἐγκαταστάθηκαν κοντά σέ ἕνα ξεροπόταμο, στήν περιοχή, πού σήμερα ὀνομάζεται Οὐάντι Δαμπόρ, σέ ἀπόκρημνο σπήλαιο. Ἐκεῖ, μέ συνεχῆ προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνία καί ποταμούς δακρύων, ὁ Εὐθύμιος καθάρθηκε καί ἔφτασε σέ μεγάλη ὕψη ἁγιότητας. Ἡ φήμη του ἐξαπλώθηκε σέ ὅλη τήν εὐρύτερη περιοχή καί ἔτσι πλῆθος ἀνθρώπων ἔτρεχαν νά πάρουν τήν εὐλογία του καί νά τόν συμβουλευτοῦν. Πολλοί ἔμειναν μαζί του καί ἀποτέλεσαν μιά εὐλογημένη ἀδελφότητα, σέ ἕνα πρότυπο κοινόβιο, τό πρῶτο πού ἱδρύθηκε στήν Παλαιστίνη, μέ ἡγούμενο τόν Εὐθύμιο, ὁ ὁποῖος σύνταξε αὐστηρούς κανόνες, ζητῶντας ἀπό τούς μοναχούς νά τούς ἐφαρμόσουν ἄν ἤθελαν νά προκόψουν πνευματικά. Ὅμως κάποιοι ἀπό τούς μοναχούς, ἀδυνατοῦσαν νά ἐφαρμόσουν αὐτή τήν  αὐστηρότητα καί ἀποφάσισαν νά φύγουν, πρός μεγάλη λύπη τοῦ ἡγουμένου καί τῶν ἄλλων μοναχῶν.
Ὅσοι ἔμειναν μαζί του γεύονταν τούς πνευματικούς καρπούς ἀπό τήν καθοδήγηση τοῦ Εὐθυμίου. Μέ πατρικό φρόνημα τούς νουθετοῦσε καί τούς καθοδηγοῦσε στόν προσωπικό τους ἀγῶνα. Ἀλλά εὐτύχησαν νά γίνουν μάρτυρες ἄπειρων θαυμάτων, πού ἐπιτελοῦσε μέ τη χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κάποτε μέ ἐλάχιστους ἄρτους χόρτασε περισσότερους ἀπό τετρακόσιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔτυχε νά τόν ἐπισκεφτοῦν στή Μονή του. Συχνά προσευχόταν καί ἀποκτοῦσαν παιδιά στεῖρες γυναῖκες. Ἄνοιγε συχνά τίς πύλες τοῦ οὐρανοῦ καί ἔβρεχε, σέ καιρούς ἀνομβρίας καί ἔτσι ἡ γῆ ἔδινε πλούσιους τούς καρπούς της σέ ἀνθρώπους καί ζῶα.
Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα θαύματά του ἦταν ἡ ἴαση ἑνός παράλυτου παιδιοῦ κάποιου Ἄραβα φύλαρχου, τό ὁποῖο ὀνομαζόταν  Τερέβωνας. Ὁ πατέρας του Ἀσπέβετος εἶχε ξοδέψει ὁλόκληρη τήν περιουσία του στούς ὀνομαστούς γιατρούς τῆς περιοχῆς, ἀλλά τό παιδί του δέν ἔβρισκε γιατρειά. Ἕνα βράδυ τό ἄρρωστο παιδί εἶδε στόν ὕπνο του ἕναν μοναχό, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Εὐθύμιος, πού κάθομαι στήν ἔρημο, δέκα μίλια ἀνατολικά τῆς Ἱερουσαλήμ, μέσα στό ξεροπόταμο πού εἶναι νότια ἀπό το δρόμο πού πηγαίνει στήν Ἰεριχώ. Ἄν θέλεις νά θεραπευθεῖς, ἔλα σε μένα κι ὁ Θεός θά σέ γιατρέψει». Τό παιδί διηγήθηκε τό ὄνειρο στόν πατέρα του καί ἐκεῖνος τό πῆγε, μέ τήν πολυπληθῆ συνοδεία του, στή Μονή τοῦ ἁγίου. Μέ θερμή προσευχή ὁ Εὐθύμιος κατόρθωσε νά θεραπεύσει τό παιδί. Ὁ Ἄραβας φύλαρχος καί ἡ συνοδεία του, ζήτησαν νά κατηχηθοῦν καί νά βαπτιστοῦν ἐπί τόπου, μεγάλο γεγονός γιά τόν ἐκχριστιανισμό τῆς ἀραβικῆς χερσονήσου.
Κάποτε ἕνα εὐλαβής μοναχός, ὀνόματι Δομετιανός, κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, εἶδε νά κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό ἐκτυφλωτικό φῶς καί νά σκεπάζει τόν ἅγιο Εὐθύμιο, ὁ ὁποῖος ἱερουργοῦσε στό Ἱερό Θυσιαστήριο, φανερώνοντας μέ αὐτόν τόν θαυμαστό τρόπο τήν ἁγιότητά του ὁ Θεός.
Ἡ ἁγιότητα τοῦ Εὐθυμίου συνετέλεσε τά μέγιστα γιά τήν μεταστροφή πολλῶν αἱρετικῶν στή σώζουσα ἀληθινή ὀρθόδοξη πίστη, καθ' ὅτι, στήν εὐρύτερη περιοχή ὑπῆρχαν κοινότητες αἱρετικῶν Μανιχαίων, Νεστοριανῶν καί Εὐτυχιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριπταν τήν Γ΄ καί Δ΄ Οἰκουμενικές Συνόδους. Ἀκούγοντας τά κηρύγματα τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου καί αἰσθανόμενοι τήν ἁγιότητά του, ἐγκατέλειπαν τίς πλάνες τους καί ἐπέστρεφαν στήν Ὀρθοδοξία. Μάλιστα ἡ φήμη τοῦ Εὐθυμίου ἔφτασε καί ὡς τά αὐτοκρατορικά ἀνάκτορα. Κατόρθωσε νά συναντήσει τήν αὐτοκράτειρα Εὐδοκία, ἡ ὁποία εἶχε παρασυρθεῖ στήν αἵρεση τοῦ μονοφυσιτισμοῦ. Μετά ἀπό μακρό καί πειστικό διάλογο μαζί της, καί χάρις στήν ἁγιότητά του, τήν μετέστρεψε καί αὐτή στήν ὀρθόδοξη πίστη.
Γράφηκαν πάρα πολλά γιά τόν ὅσιο βίο του. Ἡ φήμη του ἔφτασε σέ ὅλο τόν κόσμο καί μάλιστα τοῦ προσδόθηκε ὁ χαρακτηρισμός: «μέγας φωστῆρας καί ἥλιος τῆς ἐρήμου». Ἡ Ἐκκλησία του προσέδωσε τόν τίτλο τοῦ Μεγάλου, διότι ὄντως ὑπῆρξε μιά μεγάλη ἀσκητική καί ἁγία προσωπικότητα. Ἔφυγε ἀπό τά ἐγκόσμια, σέ ἡλικία 97 ἐτῶν, στίς 20 Ἰανουαρίου τοῦ 473, ἡμέρα Σάββατο. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 20 Ἰανουαρίου καί λογίζεται ὡς ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους δασκάλους καί καθοδηγητές τοῦ ὀρθοδόξου μοναχικοῦ ἰδεώδους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.